0:00:05.894,0:00:07.981
Όταν παρακολουθούμε μια ταινία [br]ή ένα θεατρικό έργο,

0:00:07.981,0:00:08.941
ξέρουμε ότι οι ηθοποιοί

0:00:08.941,0:00:11.024
πιθανότατα έμαθαν [br]τα λόγια από ένα σενάριο,

0:00:11.024,0:00:12.076
το οποίο ουσιαστικά τους λέει

0:00:12.076,0:00:12.823
τι να πουν

0:00:12.823,0:00:14.326
και πότε να το πουν.

0:00:14.920,0:00:16.167
Ένα κομμάτι γραπτής μουσικής

0:00:16.167,0:00:18.256
λειτουργεί ακριβώς με την ίδια αρχή.

0:00:18.256,0:00:19.615
Κατά μια πολύ βασική έννοια,

0:00:19.615,0:00:21.799
υποδεικνύει στον καλλιτέχνη τι να παίξει

0:00:21.799,0:00:23.179
και πότε.

0:00:23.901,0:00:26.205
Από αισθητική άποψη, [br]υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά

0:00:26.205,0:00:28.126
ανάμεσα στον Μπετόβεν, για παράδειγμα,

0:00:28.126,0:00:29.403
και στον Τζάστιν Μπίμπερ,

0:00:29.403,0:00:32.040
αλλά και οι δυο καλλιτέχνες[br]χρησιμοποίησαν τα ίδια θεμέλια

0:00:32.040,0:00:34.182
για να δημιουργήσουν τη μουσική τους: [br]νότες

0:00:34.182,0:00:35.221
Παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα

0:00:35.221,0:00:36.890
μπορεί να ακούγεται αρκετά περίπλοκο,

0:00:36.890,0:00:40.393
η λογική πίσω από τις μουσικές νότες[br]είναι πράγματι αρκετά ξεκάθαρη.

0:00:40.418,0:00:41.471
Ας ρίξουμε μια ματιά

0:00:41.471,0:00:43.641
στα θεμελιακά στοιχεία [br]της μουσικής σημειογραφίας

0:00:43.641,0:00:47.401
και πώς αυτά αλληλεπιδρούν [br]για να δημιουργήσουν ένα έργο τέχνης.

0:00:47.401,0:00:49.821
Η μουσική γράφεται [br]σε πέντε παράλληλες γραμμές

0:00:49.821,0:00:51.465
που διασχίζουν τη σελίδα.

0:00:51.465,0:00:53.748
Αυτές οι πέντε γραμμές [br]ονομάζονται πεντάγραμμο,

0:00:53.748,0:00:56.218
και κάθε πεντάγραμμο[br]λειτουργεί σε δυο άξονες:

0:00:56.218,0:00:57.224
πάνω-κάτω

0:00:57.224,0:00:59.258
και αριστερά προς δεξιά.

0:00:59.258,0:01:01.343
Ο άξονας πάνω-κάτω δείχνει στον καλλιτέχνη

0:01:01.343,0:01:02.538
την ένταση της νότας

0:01:02.538,0:01:03.936
ή ποια νότα να παίξει,

0:01:03.936,0:01:06.414
και ο άξονας αριστερά προς δεξιά[br]υπαγορεύει στον καλλιτέχνη

0:01:06.414,0:01:09.272
τον ρυθμό της νότας [br]ή πότε να την παίξει.

0:01:09.281,0:01:11.013
Ας ξεκινήσουμε με την ένταση.

0:01:11.013,0:01:13.112
Για βοήθεια, [br]θα χρησιμοποιήσουμε ένα πιάνο,

0:01:13.112,0:01:14.596
αλλά αυτό το σύστημα λειτουργεί

0:01:14.596,0:01:16.823
πολύ καλά για κάθε μουσικό όργανο.

0:01:16.823,0:01:18.600
Στη μουσική παράδοση της Δύσης,

0:01:18.600,0:01:19.981
οι εντάσεις παίρνουν ονόματα

0:01:19.981,0:01:22.250
από τα πρώτα εφτά γράμματα της αλφαβήτου,

0:01:22.250,0:01:22.775
Εϊ, (Ντο)

0:01:22.775,0:01:23.276
Μπι, (Ρε)

0:01:23.276,0:01:23.717
Σι, (Μι)

0:01:23.717,0:01:24.107
Ντι, (Φα)

0:01:24.107,0:01:24.557
Ι, (Σολ)

0:01:24.557,0:01:25.125
Εφ, (Λα)

0:01:25.125,0:01:26.446
και Τζι, (Σι).

0:01:26.446,0:01:28.572
Μετά από αυτό ο κύκλος επαναλαμβάνεται:

0:01:28.572,0:01:28.989
Εϊ, (Ντο)

0:01:28.989,0:01:29.369
Μπι, (Ρε)

0:01:29.369,0:01:29.633
Σι, (Μι)

0:01:29.633,0:01:29.866
Ντι, (Φα)

0:01:29.866,0:01:30.112
Ι, (Σολ)

0:01:30.112,0:01:30.404
Εφ, (Λα)

0:01:30.404,0:01:30.658
Τζι, (Σι)

0:01:30.658,0:01:30.972
Εϊ, (Ντο)

0:01:30.972,0:01:31.215
Μπι, (Ρε)

0:01:31.215,0:01:31.409
Σι, (Μι)

0:01:31.409,0:01:31.572
Ντι, (Φα)

0:01:31.572,0:01:31.747
Ι, (Σολ)

0:01:31.747,0:01:31.948
Εφ, (Λα)

0:01:31.948,0:01:32.159
Τζι, (Σι)

0:01:32.159,0:01:33.537
και ούτω καθεξής.

0:01:33.537,0:01:35.684
Πώς, όμως, απέκτησαν το όνομα τους [br]αυτές οι εντάσεις;

0:01:35.684,0:01:38.293
Για παράδειγμα, αν παίζετε μια Εφ, (Φα)

0:01:38.293,0:01:39.471
και μετά άλλη μια Εφ, (Φα)

0:01:39.471,0:01:41.216
σε υψηλότερη ή σε χαμηλότερη[br]κλίμακα στο πιάνο,

0:01:41.216,0:01:42.945
θα παρατηρήσετε ότι ακούγονται [br]το ίδιο περίπου

0:01:42.945,0:01:45.585
συγκρινόμενη με μια Μπι, (Σι) [br]για παράδειγμα,

0:01:45.585,0:01:46.979
Πίσω πάλι στο πεντάγραμμο,

0:01:46.979,0:01:49.673
κάθε γραμμή και κάθε διάστημα [br]ανάμεσα σε δυο γραμμές

0:01:49.673,0:01:51.779
αντιπροσωπεύει μια ξεχωριστή ένταση.

0:01:51.779,0:01:54.161
Αν βάλουμε μια νότα σε κάθε μια [br]από αυτές τις γραμμές

0:01:54.161,0:01:55.131
ή σε κάθε διάστημα

0:01:55.131,0:01:57.782
υπαγορεύουμε στον καλλιτέχνη[br]να παίξει εκείνη την ένταση.

0:01:57.782,0:01:59.805
Όσο ψηλότερα είναι [br]στο πεντάγραμμο μια νότα,

0:01:59.805,0:02:01.436
τόσο υψηλότερη η ένταση.

0:02:01.436,0:02:03.937
Ασφαλώς υπάρχουν πολλές, [br]περισσότερες εντάσεις

0:02:03.937,0:02:06.611
από τις εννέα που μας δίνουν [br]αυτές οι γραμμές και τα διαστήματα.

0:02:06.611,0:02:08.279
Λόγου χάρη, ένα μεγάλο πιάνο [br]μπορεί να παίξει

0:02:08.279,0:02:10.028
88 ξεχωριστές νότες.

0:02:10.028,0:02:13.535
Πώς λοιπόν συμπυκνώνουμε 88 νότες [br]σε ένα απλό πεντάγραμμο;

0:02:13.535,0:02:16.162
Χρησιμοποιούμε κάτι που λέγεται κλειδί.

0:02:16.162,0:02:17.413
Ένα κλειδί είναι ένα παράξενο σύμβολο,

0:02:17.413,0:02:18.998
που τοποθετείται[br]στην αρχή του πενταγράμμου

0:02:18.998,0:02:20.468
και λειτουργεί ως σημείο αναφοράς,

0:02:20.468,0:02:22.332
λέγοντάς σας ότι μια συγκεκριμένη γραμμή [br]ή διάστημα

0:02:22.332,0:02:25.606
ανταποκρίνεται σε μια ειδική νότα [br]στο μουσικό σας όργανο.

0:02:25.606,0:02:27.588
Αν θέλουμε να παίξουμε νότες που [br]δεν είναι στο πεντάγραμμο,

0:02:27.588,0:02:29.745
κάνουμε κάτι σαν απάτη και [br]σχεδιάζουμε επιπλέον γραμμές

0:02:29.745,0:02:31.219
που λέγονται βοηθητικές γραμμές

0:02:31.219,0:02:33.100
και τοποθετούμε τις νότες επάνω τους.

0:02:33.100,0:02:35.047
Αν χρειάζεται να σχεδιάσουμε [br]τόσο πολλές γραμμές

0:02:35.047,0:02:36.473
που μπορεί να μπερδευτούμε,

0:02:36.473,0:02:39.622
τότε είναι απαραίτητο να αλλάξουμε κλειδί.

0:02:39.622,0:02:42.230
Όσο για το πότε ένας καλλιτέχνης[br]θα παίξει τις νότες,

0:02:42.230,0:02:44.125
δυο στοιχεία το καθορίζουν:

0:02:44.125,0:02:45.023
ο χτύπος

0:02:45.023,0:02:46.234
και ο ρυθμός.

0:02:46.234,0:02:47.987
Ο χτύπος ενός μουσικού κομματιού είναι,

0:02:47.987,0:02:50.024
από μόνος του κάπως πληκτικός.

0:02:50.024,0:02:51.713
Ακούγεται κάπως έτσι.

0:02:54.173,0:02:55.506
Σημειώστε ότι δεν αλλάζει,

0:02:55.506,0:02:57.985
συνεχίζει με ευχαρίστηση.

0:02:57.985,0:03:00.546
Μπορεί να πάει αργά

0:03:00.546,0:03:02.490
ή γρήγορα

0:03:02.490,0:03:03.821
ή όπως σας αρέσει.

0:03:03.821,0:03:06.948
Το θέμα είναι ότι όπως ακριβώς [br]με τον δεύτερο δείκτη του ρολογιού

0:03:06.948,0:03:09.196
διαιρεί το ένα λεπτό σε εξήντα δεύτερα,

0:03:09.196,0:03:12.209
με κάθε λεπτό να έχει την ίδια διάρκεια [br]όπως κάθε άλλο,

0:03:12.209,0:03:13.998
ο χτύπος διαιρεί ένα κομμάτι μουσικής

0:03:13.998,0:03:15.504
σε μικρά κλάσματα του χρόνου

0:03:15.504,0:03:17.252
που έχουν την ίδια διάρκεια όλα,

0:03:17.252,0:03:18.826
χτύπους.

0:03:18.826,0:03:20.491
Έχοντας ως βάση ένα σταθερό χτύπημα,

0:03:20.491,0:03:22.570
μπορούμε να προσθέτουμε [br]ρυθμό στις εντάσεις μας,

0:03:22.570,0:03:24.926
και τότε είναι που παράγεται [br]πραγματική μουσική.

0:03:25.413,0:03:27.056
Έχουμε εδώ ένα τέταρτο της νότας.

0:03:27.056,0:03:28.983
Είναι η στοιχειωδέστερη ρυθμική μονάδα,

0:03:28.983,0:03:30.515
και δημιουργείται από ένα χτύπο.

0:03:30.515,0:03:33.316
Εδώ έχουμε μισή νότα [br]και δημιουργείται από δυο χτύπους.

0:03:33.316,0:03:35.437
Αυτή είναι μια ολόκληρη νότα [br]και δημιουργείται από τέσσερις χτύπους,

0:03:35.437,0:03:37.378
και αυτά τα τυπάκια εδώ [br]είναι όγδοα της νότας

0:03:37.378,0:03:39.261
και δημιουργούνται από μισό χτύπο.

0:03:39.261,0:03:41.985
«Υπέροχα», λέτε, «τι σημαίνει αυτό;»

0:03:41.997,0:03:44.464
Ίσως να παρατηρήσατε[br]ότι κατά μήκος του πενταγράμμου,

0:03:44.464,0:03:47.239
υπάρχουν γραμμούλες που το διαιρούν [br]σε μικρά κομμάτια.

0:03:47.239,0:03:48.949
Αυτές είναι γραμμές μέτρου

0:03:48.949,0:03:51.618
και κάθε κομμάτι ονομάζεται μέτρο.

0:03:51.618,0:03:53.465
Στην αρχή ενός μουσικού κομματιού,

0:03:53.465,0:03:54.589
αμέσως μετά το κλειδί,

0:03:54.589,0:03:56.844
υπάρχει κάτι που ονομάζεται [br]μετρητής χρόνου,

0:03:56.844,0:04:00.009
που υποδεικνύει στον καλλιτέχνη [br]πόσα χτυπήματα σε κάθε μέτρο.

0:04:00.009,0:04:02.178
Αυτό εδώ δείχνει [br]δυο χτυπήματα σε κάθε μέτρο,

0:04:02.178,0:04:03.524
αυτό δείχνει τρία,

0:04:03.524,0:04:04.325
αυτό τέσσερα,

0:04:04.325,0:04:05.596
και πάει λέγοντας.

0:04:05.596,0:04:07.885
Ο τελευταίος αριθμός [br]μάς λέει τι είδους νότα

0:04:07.885,0:04:10.551
πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως βασική μονάδα [br]για το χτύπο.

0:04:10.551,0:04:12.512
Το ένα αντιστοιχεί σε ολόκληρη νότα

0:04:12.512,0:04:13.642
το δυο σε μισή,

0:04:13.642,0:04:15.450
το τέσσερα σε ένα τέταρτο,

0:04:15.451,0:04:17.685
και το οκτώ σε ένα όγδοο,[br]και πάει λέγοντας.

0:04:17.685,0:04:19.329
Αυτός εδώ ο μετρητής χρόνου

0:04:19.329,0:04:22.125
μας λέει ότι υπάρχουν τέσσερις νότες τετάρτου[br]σε κάθε μέτρο,

0:04:22.125,0:04:22.561
μία,

0:04:22.561,0:04:23.038
δύο,

0:04:23.038,0:04:23.467
τρεις,

0:04:23.467,0:04:24.077
τέσσερις,

0:04:24.077,0:04:24.485
μία,

0:04:24.485,0:04:24.847
δύο,

0:04:24.847,0:04:25.230
τρεις,

0:04:25.230,0:04:25.641
τέσσερις

0:04:25.641,0:04:26.950
και ούτω καθεξής.

0:04:26.950,0:04:28.359
Όπως ανάφερα και πριν,

0:04:28.359,0:04:31.372
αν μείνουμε προσκολλημένοι στον χτύπο,[br]γίνεται κάπως πληκτικό,

0:04:31.379,0:04:33.383
και έτσι θα αντικαταστήσουμε [br]μερικές νότες τετάρτου

0:04:33.383,0:04:34.913
με διαφορετικούς ρυθμούς.

0:04:34.913,0:04:36.508
Προσέξτε ότι παρόλο [br]που ο αριθμός από τις νότες

0:04:36.508,0:04:37.997
σε κάθε μέτρο έχει αλλάξει,

0:04:37.997,0:04:40.998
ο συνολικός αριθμός των χτύπων[br]δεν έχει αλλάξει.

0:04:41.905,0:04:45.147
Πώς ακούγεται λοιπόν [br]η μουσική μας δημιουργία;

0:04:47.760,0:04:51.076
Ε, καλά ακούγεται, [br]αλλά κάπως αδύναμα, έτσι;

0:04:51.076,0:04:54.432
Ας προσθέσουμε ένα άλλο μουσικό όργανο[br]με τη δική του ένταση και ρυθμό.

0:04:54.435,0:04:56.611
Τώρα ακούγεται σαν μουσική.

0:04:57.903,0:04:59.147
Ασφαλώς, χρειάζεται άσκηση

0:04:59.147,0:05:00.398
για να συνηθίσουμε να διαβάζουμε γρήγορα

0:05:00.398,0:05:02.316
και να παίζουμε αυτό που βλέπουμε [br]στο μουσικό μας όργανο,

0:05:02.316,0:05:04.065
αλλά με λίγο χρόνο και υπομονή,

0:05:04.065,0:05:06.379
θα μπορούσατε να είστε ο επόμενος Μπετόβεν

0:05:06.379,0:05:07.072
ή

0:05:07.072,0:05:08.484
ο Τζάστιν Μπίμπερ.