WEBVTT

00:00:01.520 --> 00:00:04.296
มีใครบ้างที่เคยพบเห็นอะไรบางอย่าง

00:00:04.320 --> 00:00:06.880
แล้วรู้สึกว่าเราควรจะพูดมันออกไป
แต่ก็ไม่ได้ทำ

00:00:09.120 --> 00:00:11.136
ถึงฉันจะไม่เห็นใครยกมือเลย

00:00:11.160 --> 00:00:14.216
แต่ฉันแน่ใจว่า
มันเคยเกิดขึ้นกับบางคนในที่นี้มาก่อน

00:00:14.240 --> 00:00:17.416
จริง ๆ แล้ว ถ้าเราถามคำถามนี้
กับพนักงานในองค์กร

00:00:17.440 --> 00:00:20.936
46% ของพวกเขาจะตอบว่า 
เคยเห็นอะไรบางอย่าง

00:00:20.960 --> 00:00:22.576
แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไร

00:00:22.600 --> 00:00:25.736
ดังนั้น หากคุณยกมือ 
หรือแอบ ๆ ยกมือ

00:00:25.760 --> 00:00:28.056
ไม่ต้องกังวลไป
คุณไม่ได้เป็นแบบนั้นคนเดียว

00:00:28.080 --> 00:00:31.456
คำพูดทำนองว่า "ถ้าคุณพบอะไร..." 
ไปจนถึง "...พูดอะไรบ้างสิ"

00:00:31.480 --> 00:00:33.256
มีให้เราได้ยินอยู่เสมอ

00:00:33.280 --> 00:00:36.976
แม้กระทั่งเวลาที่คุณขับรถอยู่บนถนน 
คุณก็ยังเห็นป้ายโฆษณาแบบนี้

00:00:37.000 --> 00:00:40.456
ที่ขอให้คุณช่วยแจ้งเบาะแสอาชญากรรม 
โดยไม่ต้องเปิดเผยตัวตน

00:00:40.480 --> 00:00:43.216
แต่ฉันก็ยังเห็นหลาย ๆ คนไม่สบายใจ

00:00:43.240 --> 00:00:45.416
ที่จะออกมาพูดความจริง

NOTE Paragraph

00:00:45.440 --> 00:00:48.016
ฉันเป็นอาจารย์สอนบัญชี
และทำวิจัยเรื่องการทุจริต

00:00:48.040 --> 00:00:52.216
ในชั้นเรียนของฉัน
ฉันสนับสนุนให้นักเรียนแจ้งข้อมูล

00:00:52.240 --> 00:00:53.456
หากพวกเขาพบเห็นอะไร

00:00:53.480 --> 00:00:57.216
พูดง่ายๆก็คือ ฉันสนับสนุนให้นักเรียน
เป็น "ผู้แจ้งเบาะแส" นั่นเอง

00:00:57.240 --> 00:01:00.296
แต่ถ้าฉันจะไม่หลอกตัวเองแล้วหล่ะก็

00:01:00.320 --> 00:01:03.936
สิ่งที่ฉันบอกนักศึกษาไปนั้น
ที่จริงแล้วขัดความรู้สึกของฉันเองมาก

00:01:03.960 --> 00:01:05.160
และนี่คือเหตุผลว่าทำไม

00:01:06.000 --> 00:01:08.800
"ผู้แจ้งเบาะแส" กำลังถูกคุกคาม

00:01:09.560 --> 00:01:12.760
พาดหัวข่าวแบบนี้มีอยู่ตลอดเวลา

00:01:13.960 --> 00:01:16.336
ทำให้หลาย ๆ คน
ไม่อยากเป็น "ผู้แจ้งเบาะแส"

00:01:16.360 --> 00:01:18.616
เพราะกลัวจะถูกเอาคืน

00:01:18.640 --> 00:01:22.336
เช่น ถูกลดตำแหน่งหน้าที่ 
ถูกขู่จะเอาชีวิต

00:01:22.360 --> 00:01:24.256
ถูกโยกย้าย

00:01:24.280 --> 00:01:26.136
หรือตกงานแบบถาวร

00:01:26.160 --> 00:01:29.536
การเลือกเป็นผู้แจ้งเบาะแส
เป็นการตัดสินใจที่ลำบาก

00:01:29.560 --> 00:01:31.976
เพราะคนอื่น ๆ
จะสงสัยในความภักดีของพวกเขา

00:01:32.000 --> 00:01:35.216
รวมทั้งตั้งคำถามเกี่ยวกับแรงจูงใจ
หรือความน่าเชื่อถือของพวกเขาด้วย

00:01:35.240 --> 00:01:38.976
ดังนั้น ในฐานะอาจารย์ที่ห่วงใยลูกศิษย์

00:01:39.000 --> 00:01:41.096
ทำไมฉันถึงสนับสนุนให้เขาเป็น
"ผู้แจ้งเบาะแส"

00:01:41.120 --> 00:01:43.680
ในเมื่อฉันรู้ว่า
คนทั้งโลกจะคิดอย่างไรกับพวกเขา

NOTE Paragraph

00:01:44.720 --> 00:01:47.936
วันหนึ่ง ฉันกำลังเตรียมตัวสอนนักเรียน

00:01:47.960 --> 00:01:49.176
ในหัวข้อ "ผู้แจ้งเบาะแส"

00:01:49.200 --> 00:01:51.336
และฉันกำลังเขียนบทความลงนิตยสาร ฟอร์บส์

00:01:51.360 --> 00:01:53.856
ในชื่อ "เวลส์ฟาร์โก
กับการแจ้งเบาะแสของชาวมิลเลนเนียม

00:01:53.880 --> 00:01:55.096
เราจะสอนพวกเขาอย่างไร"

00:01:55.120 --> 00:01:58.176
ขณะที่ฉันกำลังเขียนบทความ 
และก็อ่านข้อมูลต่าง ๆ

00:01:58.200 --> 00:01:59.576
ฉันรู้สึกโกรธ

00:01:59.600 --> 00:02:03.736
สิ่งที่ทำให้ฉันโกรธ

00:02:03.760 --> 00:02:06.416
คือความจริงที่ว่า
พนักงานที่แจ้งเบาะแสนั้น

00:02:06.440 --> 00:02:08.136
สุดท้ายถูกไล่ออก

00:02:08.160 --> 00:02:09.496
ซึ่งมันทำให้ฉันนึกถึง

00:02:09.520 --> 00:02:12.256
สิ่งที่ฉันสอนนักเรียนไป

00:02:12.280 --> 00:02:17.096
ถ้านักเรียนของฉัน
เป็นพนักงานของเวลส์ฟาร์โกหล่ะ ?

00:02:17.120 --> 00:02:21.256
ถ้าพวกเขาแจ้งเบาะแส ก็จะถูกไล่ออก

00:02:21.280 --> 00:02:22.616
แต่ถ้าพวกเขาไม่ทำ

00:02:22.640 --> 00:02:25.336
นั่งทับความจริง
ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็รู้เรื่อง

00:02:25.360 --> 00:02:27.696
พวกเขาก็ต้องมีความผิดตามกฎหมาย

00:02:27.720 --> 00:02:30.296
ในฐานะที่รู้อยู่แก่ใจ

00:02:30.320 --> 00:02:32.616
แต่ไม่ทำอะไร

00:02:32.640 --> 00:02:35.616
ซึ่งมันเป็นความผิดอาญาด้วย

00:02:35.640 --> 00:02:38.816
แล้วเราจะทำอย่างไรกันดี

NOTE Paragraph

00:02:38.840 --> 00:02:42.776
ฉันก็เหมือนกับทุกคน
ที่เข้าใจว่า ผู้แจ้งเบาะแส

00:02:42.800 --> 00:02:44.336
ได้ให้อะไรกับสังคมบ้าง

00:02:44.360 --> 00:02:47.896
การทุจริตส่วนใหญ่ ก็เจอได้เพราะเบาะแส

00:02:47.920 --> 00:02:50.856
การทุจริต ถูกพบผ่านการแจ้งเบาะแส
สูงถึง 42%

00:02:50.880 --> 00:02:52.736
เมื่อเทียบกับวิธีอื่น ๆ

00:02:52.760 --> 00:02:55.336
สูงกว่าการตรวจสอบโดยผู้บริหาร
และโดยผู้ตรวจสอบจากภายนอก

00:02:55.360 --> 00:02:57.696
ถ้าเราลองนึกถึงกรณีทุจริตสำคัญ ๆ

00:02:57.720 --> 00:02:59.336
หรือกรณีที่โด่งดังในอดีต

00:02:59.360 --> 00:03:02.096
ก็มักจะเกี่ยวข้องกับผู้แจ้งเบาะแสเสมอ

00:03:02.120 --> 00:03:04.856
คดีวอเตอร์เกต
พบโดยผู้แจ้งเบาะแส

00:03:04.880 --> 00:03:07.776
เอนรอน ก็พบโดยผู้แจ้งเบาะแส

00:03:07.800 --> 00:03:12.376
แล้วใครจะลืมได้ว่าคดี เบอร์นาร์ด แมดดอฟ 
ก็เจอโดยผู้แจ้งเบาะแส

00:03:12.400 --> 00:03:16.856
มันต้องอาศัยความกล้าหาญเป็นอย่างมาก
ในการออกมาพูดความความจริง

00:03:16.880 --> 00:03:19.576
แต่พอคนเรานึกถึงผู้แจ้งเบาะแส

00:03:19.600 --> 00:03:23.256
เราก็มักจะนึกถึงคำอื่น ๆ อีก

00:03:23.280 --> 00:03:24.480
"หนอนบ่อนไส้"

00:03:25.360 --> 00:03:26.560
"งูเห่า"

00:03:27.200 --> 00:03:28.816
"คนทรยศ"

00:03:28.840 --> 00:03:31.216
"คนขี้ฟ้อง" "ตลบตะแลง"

00:03:31.240 --> 00:03:34.816
นี่เอาเฉพาะคำที่ฉันพอจะพูดได้บนเวทีนี้

NOTE Paragraph

00:03:34.840 --> 00:03:36.256
เวลาฉันไม่มีสอน

00:03:36.280 --> 00:03:39.176
ฉันจะเดินทางไปทั่วประเทศ 
เพื่อสัมภาษณ์ผู้กระทำผิด

00:03:39.200 --> 00:03:41.216
ผู้แจ้งเบาะแส และเหยื่อของการทุจริต

00:03:41.240 --> 00:03:44.176
เพราะฉันต้องการทำความเข้าใจ
ว่าอะไรผลักดันพวกเขา

00:03:44.200 --> 00:03:46.800
และเอาประสบการณ์เหล่านั้นมาสอนในชั้นเรียน

00:03:47.680 --> 00:03:51.536
การสัมภาษณ์ผู้แจ้งเบาะแส 
คือสิ่งที่คาใจฉันมาก

00:03:51.560 --> 00:03:52.776
สาเหตุที่ฉันรู้สึกคาใจ

00:03:52.800 --> 00:03:55.096
เพราะพวกเขาทำให้ฉัน
สงสัยในความกล้าหาญของตัวเอง

00:03:55.120 --> 00:03:58.976
ถ้าฉันมีโอกาส 
ฉันจะแจ้งเบาะแสจริง ๆ เหรอ

00:03:59.000 --> 00:04:01.976
และนี่เป็นตัวอย่างสองสามเรื่อง
ที่ฉันอยากจะเล่า

NOTE Paragraph

00:04:02.000 --> 00:04:03.216
นี่คือ แมรี

00:04:03.240 --> 00:04:06.936
แมรี วิลลิงแฮม เป็นผู้แจ้งเบาะแส
จาก มหาวิทยาลัยแห่งรัฐนอร์ท แคโรไลนา

00:04:06.960 --> 00:04:10.136
ที่เมืองแชเปิลฮิลล์
นี่เป็นกรณีการทุจริตในสถานศึกษา

00:04:10.160 --> 00:04:13.616
แมรี เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเรียนรู้
ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้

00:04:13.640 --> 00:04:16.656
เธอทำงานกับนักศึกษา
ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นโควตานักกีฬา

00:04:16.680 --> 00:04:19.375
ในระหว่างที่ทำงานกับนักศึกษา
เธอสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

00:04:19.399 --> 00:04:22.136
นั่นคือรายงานที่นักศึกษาทำส่งนั้น
มีคุณภาพสูง

00:04:22.160 --> 00:04:25.256
ซึ่งสูงกว่าทักษะในการอ่านของพวกเขาอยู่มาก

00:04:25.280 --> 00:04:27.216
เธอก็เริ่มที่จะหาข้อมูล

00:04:27.240 --> 00:04:29.256
และเธอพบว่า
มันมีฐานข้อมูล

00:04:29.280 --> 00:04:32.656
ที่มีรายงานเตรียมไว้ให้
นักศึกษาโควต้านักกีฬาเอาไปส่ง

00:04:32.680 --> 00:04:35.136
เธอยังพบอีกว่า 
เพื่อนร่วมงานของเธอบางคน

00:04:35.160 --> 00:04:41.376
ได้จัดชั้นเรียนปลอม ๆ ให้นักศึกษากลุ่มนี้
ผ่านเกณฑ์และสามารถลงแข่งขันได้

00:04:41.400 --> 00:04:44.136
เมื่อ แมรี พบเรื่องพวกนี้ 
เธอรู้สึกตกตะลึง

00:04:44.160 --> 00:04:47.096
สิ่งที่เธอทำก็คือเข้าไปพบหัวหน้าของเธอ

00:04:47.120 --> 00:04:48.976
แต่พวกเขาไม่ทำอะไร

00:04:49.000 --> 00:04:52.816
เธอลองแจ้งไปที่ฝ่ายบริหารของมหาวิทยาลัย

00:04:52.840 --> 00:04:54.456
พวกเขาก็ยังไม่ทำอะไร

NOTE Paragraph

00:04:54.480 --> 00:04:56.856
คุณจะทำอย่างไรถ้าไม่มีใครฟังคุณเลย

00:04:56.880 --> 00:04:58.096
คุณก็เขียน บล็อก

00:04:58.120 --> 00:04:59.976
แมรีตัดสินใจเขียนเรื่องนี้ลง บล็อก

00:05:00.000 --> 00:05:02.656
บล็อก ของเธอกลายเป็น ไวรัล ภายใน 24 ชม.

00:05:02.680 --> 00:05:05.176
และเธอก็ได้รับการติดต่อโดยนักข่าว

00:05:05.200 --> 00:05:07.496
ซึ่งเมื่อเธอคุยกับนักข่าว

00:05:07.520 --> 00:05:09.296
ตัวตนของเธอก็ถูกเปิดเผย

00:05:09.320 --> 00:05:10.656
ทุกคนรู้ว่าเป็นเธอ

00:05:10.680 --> 00:05:14.496
เมื่อทุกคนรู้ว่าเป็นเธอ
เธอก็ถูกลดตำแหน่ง

00:05:14.520 --> 00:05:17.560
ถูกขู่ฆ่า 
เพียงพราะเรื่องกีฬาในระดับอุดมศึกษานี่แหละ

00:05:18.280 --> 00:05:22.096
แมรีไม่ได้ทำอะไรผิด
เธอไม่ได้สมรู้ร่วมคิดในการทุจริต

00:05:22.120 --> 00:05:24.336
เธอคิดแค่ว่าเธอพูดแทนนักศึกษา

00:05:24.360 --> 00:05:26.656
ที่ไม่มีปากมีเสียง

00:05:26.680 --> 00:05:29.056
แต่ความภักดีของเธอกลับถูกตั้งคำถาม

00:05:29.080 --> 00:05:31.720
ความน่าเชื่อถือ และแรงจูงใจของเธอก็เช่นกัน

NOTE Paragraph

00:05:33.480 --> 00:05:36.856
ผู้แจ้งเบาะแส
ไม่ควรที่จะประสบชะดากรรม

00:05:36.880 --> 00:05:38.576
โดยถูกลดตำแหน่ง
หรือถูกขู่เอาชีวิต

00:05:38.600 --> 00:05:42.536
ในปี 2002 ผู้แจ้งเบาะแสที่กล้าหาญสามท่าน

00:05:42.560 --> 00:05:45.896
ได้ขึ้นหน้าปกนิตยสาร ไทม์

00:05:45.920 --> 00:05:48.856
เพราะพวกเค้ากล้าที่จะพูดความจริง

00:05:48.880 --> 00:05:50.536
งานวิจัยชิ้นหนึ่งแสดงให้เห็นว่า

00:05:50.560 --> 00:05:54.136
เพียง 22% ของผู้แจ้งเบาะแส
จะเผชิญกับการแก้แค้น

00:05:54.160 --> 00:05:59.616
แปลว่าส่วนใหญ่ผู้แจ้งเบาะแส
จะไม่ถูกเอาคืน

00:05:59.640 --> 00:06:01.160
ซึ่งนั่นทำให้ฉันพอจะมีความหวัง

NOTE Paragraph

00:06:02.280 --> 00:06:03.936
นี่คือ เคท สวอนสัน

00:06:03.960 --> 00:06:08.376
เธอเป็นเจ้าหน้าที่ของเมืองดิกซัน
และปัจจุบันเกษียณแล้ว

00:06:08.400 --> 00:06:12.056
วันหนึ่งเธอทำงานตามปกติ

00:06:12.080 --> 00:06:15.816
แต่บังเอิญไปพบเหตุการณ์ต้องสงสัยเข้า

00:06:15.840 --> 00:06:17.696
ตอนนั้นเป็นข่วงปลายเดือน

00:06:17.720 --> 00:06:20.496
เคท กำลังทำรายงานเงินคงคลังของเมืองอยู่

00:06:20.520 --> 00:06:24.576
โดยปกติ หัวหน้าของเธอ ริตา ครันด์เวลล์
จะให้รายการบัญชี และบอกเธอว่า

00:06:24.600 --> 00:06:27.576
"เคท โทรหาธนาคารนะ 
และขอเฉพาะรายการบัญชีพวกนี้"

00:06:27.600 --> 00:06:29.256
ซึ่ง เคท ก็จะทำตามนั้น

00:06:29.280 --> 00:06:30.656
แต่วันนี้พิเศษหน่อย

00:06:30.680 --> 00:06:33.136
ริตา ไม่อยู่ที่ทำงาน เคท ก็ค่อนข้างยุ่ง

00:06:33.160 --> 00:06:38.336
เธอก็เลยโทรศัพท์หาธนาคาร และบอกว่า
"ช่วยแฟกซ์ทุกบัญชีมาให้ฉันเลยนะ"

00:06:38.360 --> 00:06:41.656
เมื่อเธอได้รับแฟกซ์จากธนาคาร เธอก็พบว่า

00:06:41.680 --> 00:06:43.816
มีบัญชีหนึ่งที่มีเงินหมุนเวียน

00:06:43.840 --> 00:06:45.296
ซึ่งเธอไม่เคยรู้จักมาก่อน

00:06:45.320 --> 00:06:48.616
มันเป็นบัญชีที่ ริตา เป็นคนดูแล

NOTE Paragraph

00:06:48.640 --> 00:06:52.616
เคท ดูข้อมูลที่ได้มา
แล้วก็แจ้งให้หัวหน้าทราบ

00:06:52.640 --> 00:06:54.776
ซึ่งในตอนนั้นก็คือ นายกเทศมนตรี เบอร์ค

00:06:54.800 --> 00:06:58.560
และนั่น ก็นำไปสู่การสืบสวนขนานใหญ่
ที่ยาวนานกว่า 6 เดือน

00:06:59.200 --> 00:07:04.216
ผลสรุปคือ ริตา ครันด์เวลล์ ได้ยักยอกทรัพย์

00:07:04.240 --> 00:07:09.456
ไปเป็นมูลค่ากว่า 53 ล้านเหรียญ
มาตลอด 20 ปีที่ผ่านมา

00:07:09.480 --> 00:07:11.960
และ เคท ก็แค่บังเอิญไปเจอมันเข้า

00:07:13.080 --> 00:07:16.016
เคท เป็นวีรสตรี

00:07:16.040 --> 00:07:17.736
ที่จริง ฉันมีโอกาสได้สัมภาษณ์ เคท

00:07:17.760 --> 00:07:21.136
ในสารคดีของฉันที่ชื่อว่า 
"ม้าทุกตัวของราชินี"

00:07:21.160 --> 00:07:23.496
เคท ไม่ได้หวังว่าจะเป็นที่รู้จัก

00:07:23.520 --> 00:07:26.976
จริง ๆ แล้วเธอไม่ยอมให้ฉันสัมภาษณ์
อยู่นานทีเดียว

00:07:27.000 --> 00:07:30.096
แต่สุดท้ายก็ทนการต้ามตื๊อ
เชิงกลยุทธ์ของฉันไม่ได้

NOTE Paragraph

00:07:30.120 --> 00:07:31.256
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:31.280 --> 00:07:33.496
เธอต้องการแค่ความยุติธรรม
ไม่ใช่ชื่อเสียง

00:07:33.520 --> 00:07:35.136
ถ้าไม่มี เคท

00:07:35.160 --> 00:07:37.800
เราจะมีโอกาสได้รู้ว่ามีการทุจริตนี้
เกิดขึ้นเหรอ?

NOTE Paragraph

00:07:39.120 --> 00:07:41.736
ยังจำบทความในนิตยสาร ฟอร์บส์ ได้ใช่มั๊ยคะ

00:07:41.760 --> 00:07:43.665
บทความที่ฉันกำลังเขียนในระหว่างเตรียมสอน

00:07:43.689 --> 00:07:47.256
พอบทความนั้น ได้ตีพิมพ์ออกไป
สิ่งที่น่าทึ่งก็เกิดขึ้น

00:07:47.280 --> 00:07:51.976
ฉันเริ่มได้รับ อีเมล์ 
จากผู้แจ้งเบาะแสทั่วโลก

00:07:52.000 --> 00:07:55.576
ซึ่งในระหว่างที่ฉันอ่าน
และตอบอีเมล์เหล่านี้

00:07:55.600 --> 00:07:58.256
ฉันก็พบลักษณะบางอย่างที่คล้ายคลึงกัน

00:07:58.280 --> 00:07:59.496
ซึ่งก็คือทุกคน ๆ จะบอกว่า

00:07:59.520 --> 00:08:03.896
"ฉันเป็นคนแจ้งเบาะแส
และทุกคนก็เกลียดหน้าฉันกันหมด"

00:08:03.920 --> 00:08:06.096
บ้างก็บอกว่า 
"ฉันโดนไล่ออกนะแต่รู้มั๊ยว่า

00:08:06.120 --> 00:08:09.496
ฉันก็จะทำแบบเดิมอีก ถ้ามีโอกาส"

00:08:09.520 --> 00:08:12.736
และในระหว่างที่ฉันอ่านอีเมล์ทั้งหมดนี้

00:08:12.760 --> 00:08:15.576
ฉันก็คิดว่า "แล้วเราจะสอนอะไรนักเรียนดี"

00:08:15.600 --> 00:08:19.176
เมื่อฉันรวมรวมข้อมูลที่ได้มา
ฉันก็ได้เรียนรู้ว่า

NOTE Paragraph

00:08:19.200 --> 00:08:22.296
เราต้องรู้จักมีความหวัง

00:08:22.320 --> 00:08:24.256
ผู้แจ้งเบาะแสะเป็นคนที่มีความหวัง

00:08:24.280 --> 00:08:25.696
แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะคิดอีกแบบ

00:08:25.720 --> 00:08:30.016
คนพวกนี้ ไม่ใช่พนักงานที่เกลียด
หรือมีความขัดแย้งกับองค์กร

00:08:30.040 --> 00:08:34.216
แต่พวกเขามีความหวัง
ที่ผลักดันให้เขาทำในสิ่งที่ควรทำ

00:08:34.240 --> 00:08:36.655
เราต้องรู้จักรับผิดชอบ

00:08:36.679 --> 00:08:38.535
ผู้แจ้งเบาะแส เป็นคนที่มีความรับผิดชอบ

00:08:38.559 --> 00:08:41.056
ซึ่งนั่นคือความหวังดี 
ที่พวกเขามีต่อองค์กร

00:08:41.080 --> 00:08:43.496
และทำให้พวกเขากล้าพูดออกมา

00:08:43.520 --> 00:08:45.136
ผู้แจ้งเบาะแส เป็นคนถ่อมตัว

00:08:45.160 --> 00:08:49.216
พวกเค้าไม่ได้อยากจะมีชื่อเสียง
แต่อยากได้ความยุติธรรม

00:08:49.240 --> 00:08:52.096
และสุดท้าย 
เราต้องปลูกฝังความกล้าหาญ

00:08:52.120 --> 00:08:53.696
ผู้แจ้งเบาะแส มีความกล้าหาญ

00:08:53.720 --> 00:08:57.416
บ่อยครั้ง ที่พวกเขา

00:08:57.440 --> 00:09:00.056
ประเมินผลกระทบที่เกิด
กับครอบครัวของเขาต่ำไป

00:09:00.080 --> 00:09:05.000
แต่สิ่งที่พวกเขามักจะบอกก็คือ
มันยากลำบากกว่าที่จะเก็บงำความจริงไว้

NOTE Paragraph

00:09:05.960 --> 00:09:08.776
และจากที่พูดมาทั้งหมด
ฉันอยากจะแนะนำให้คุณรู้จักคน ๆ หนึ่ง

00:09:08.800 --> 00:09:10.120
ปีเตอร์ บักซ์ตัน

00:09:11.160 --> 00:09:17.336
เขาอายุ 27 ปี เป็นพนักงานของ
หน่วยงานสาธารณสุขแห่งสหรัฐอเมริกา

00:09:17.360 --> 00:09:21.296
เขาถูกจ้างให้ทำหน้าที่สัมภาษณ์ผู้ป่วย

00:09:21.320 --> 00:09:23.696
ที่เป็นโรคติดต่อทางเพศ

00:09:23.720 --> 00:09:25.776
ซึ่งในระหว่างการทำงาน

00:09:25.800 --> 00:09:29.736
เขาได้พบการศึกษาทางคลินิกฉบับหนึ่ง

00:09:29.760 --> 00:09:33.856
ซึ่งเป็นการวิจัยเกี่ยวกับการลุกลาม
ของโรคซิฟิลสที่ยังไม่ได้รับการรักษา

00:09:33.880 --> 00:09:36.656
โดยทำการศึกษา
ชายชาว แอฟริกัน-อเมริกัน

00:09:36.680 --> 00:09:37.896
จำนวน 600 คน

00:09:37.920 --> 00:09:39.496
ที่ถูกชักชวนให้เข้าร่วมงานวิจัย

00:09:39.520 --> 00:09:43.456
เพื่อแลกกับการได้รับการวินิจฉัยโรคฟรี
หรือได้รับประกันฌาปนกิจศพ

00:09:43.480 --> 00:09:47.176
ซึ่งในระหว่างที่การศึกษาวิจัยนี้ดำเนินไป

00:09:47.200 --> 00:09:52.096
ยาเพนนิซิลิน ก็ได้ถูกค้นพบขึ้น
ซึ่งยานี้สามารถใช้รักษาโรคซิฟิลิสได้

00:09:52.120 --> 00:09:54.056
สิ่งที่ ปีเตอร์ พบคือ

00:09:54.080 --> 00:09:58.016
ผู้ป่วยที่เข้ารับการวิจัยนี้
กลับไม่ได้เคยรับยาเพนนิซิลิน

00:09:58.040 --> 00:09:59.536
เพื่อนำไปรักษาโรคที่พวกเขาเป็น

00:09:59.560 --> 00:10:01.376
โดยที่พวกเขาเองก็ไม่ทราบเรื่องเลย

NOTE Paragraph

00:10:01.400 --> 00:10:06.576
คล้าย ๆ กับกรณีของ แมรี
คือ ปีเตอร์ พยายามจะรายงานให้หัวหน้าทราบ

00:10:06.600 --> 00:10:08.336
แต่ก็ไม่มีใครสนใจ

00:10:08.360 --> 00:10:10.776
ปีเตอร์ รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ยุติธรรมเลย

00:10:10.800 --> 00:10:12.376
เขาจึงพยายามรายงานอีกครั้ง

00:10:12.400 --> 00:10:16.056
จนท้ายที่สุด เขาไปเล่าให้ผู้สื่อข่าวฟัง
คล้าย ๆ กับเรื่องของ แมรี

00:10:16.080 --> 00:10:20.376
และในปี 1972 บนหน้าหนึ่งของ
หนังสือพิมพ์ นิวยอร์คไทมส์

00:10:20.400 --> 00:10:24.480
"เหยื่อของโรคซิฟิลิสในการวิจัยของ สหรัฐฯ
ไม่ได้รับการรักษามานานกว่า 40 ปี"

00:10:25.640 --> 00:10:30.056
ปัจจุบันเรื่องนี้พวกเรารู้จักกันดีในนาม
การทดลองเรื่องซิฟิลิสที่สถาบันทัสคีจี

00:10:30.080 --> 00:10:32.296
ที่มี ปีเตอร์ เป็นผู้แจ้งเบาะแส

00:10:32.320 --> 00:10:36.376
แล้วเกิดอะไรขึ้นกับชาย 600 คน
ที่เข้าร่วมวิจัยนี้ในตอนแรก ?

00:10:36.400 --> 00:10:39.376
28 คนเสียชีวิตจากโรคซิฟิลิส

00:10:39.400 --> 00:10:42.536
100 คนเสียชีวิตจากอาการแทรกซ้อนของโรค

00:10:42.560 --> 00:10:44.416
ภรรยาของชายเหล่านี้จำนวน 40 คนติดเชื้อ

00:10:44.440 --> 00:10:47.296
ลูก ๆ ของพวกเขาอีก 10 คน
เป็นโรคนี้โดยกำเนิด

00:10:47.320 --> 00:10:49.656
ตัวเลขเหล่านี้จะเป็นเช่นไร

00:10:49.680 --> 00:10:53.776
หากไม่มีความกล้าหาญของ ปีเตอร์

NOTE Paragraph

00:10:53.800 --> 00:10:56.296
พวกเราทุกคนต่างเป็นหนี้บุญคุณ ปีเตอร์

00:10:56.320 --> 00:10:58.896
ถ้าเรารู้จักใครซักคนในการศึกษาวิจัยนี้

00:10:58.920 --> 00:11:02.096
ที่วันนี้เรามีกฎหมายคุ้มครองทางการแพทย์

00:11:02.120 --> 00:11:04.240
ก็เพราะการกระทำที่กล้าหาญ
ของ ปีเตอร์ นั่นเอง

NOTE Paragraph

00:11:05.400 --> 00:11:06.816
ขอฉันถามอีกหนึ่งคำถาม

00:11:06.840 --> 00:11:09.736
ซึ่งก็เคยถามไปก่อนหน้านี้ว่า

00:11:09.760 --> 00:11:12.856
มีใครบ้างที่เคยใช้คำนี้ ?

00:11:12.880 --> 00:11:15.856
"คนขี้ฟ้อง", "หนอนบ่อนไส้"

00:11:15.880 --> 00:11:17.456
"คนปากโป้ง"

00:11:17.480 --> 00:11:19.136
"งูเห่า"

00:11:19.160 --> 00:11:20.656
"ตลบตะแลง"

00:11:20.680 --> 00:11:21.880
"คนปากโป้ง"

00:11:22.920 --> 00:11:24.120
มีใครมั๊ย ?

NOTE Paragraph

00:11:27.640 --> 00:11:30.696
ก่อนที่คุณจะใช้คำพูดนี้อีกครั้ง

00:11:30.720 --> 00:11:32.536
ฉันอยากให้คุณคิดเสียหน่อยว่า

00:11:32.560 --> 00:11:36.440
นั่นอาจจะเป็น แมรี, ปีเตอร์ หรือ เคท อีกคน

00:11:37.480 --> 00:11:40.416
คุณอาจจะเป็นคนที่เปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์

00:11:40.440 --> 00:11:42.976
หรือพวกเค้า
อาจจะเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ของคุณ

NOTE Paragraph

00:11:43.000 --> 00:11:44.216
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:11:44.240 --> 00:11:48.000
(เสียงปรบมือ)