Ik ben hier om uit te leggen
waarom ik deze ninjapyjama draag.
Om dat te doen, wil ik eerst praten
over milieutoxines in ons lichaam.
Sommigen van jullie kennen misschien
de chemische stof Bisfenol A, BPA.
Het dient om materiaal te verharden en het is een synthetisch oestrogeen.
Het wordt teruggevonden aan de binnenkant van voedselblikken
en in sommige kunststoffen.
BPA bootst lichaamseigen hormonen na
en veroorzaakt neurologische en reproductieve problemen.
Het zit overal in.
Een recente studie vond BPA
bij 93 procent van de mensen van zes jaar en ouder.
Het gaat hier maar over één chemische stof.
Het Centrum voor Ziektecontrole in de VS
zegt dat we 219 giftige stoffen hebben in ons lichaam,
onder andere conserveringsmiddelen, pesticiden
en zware metalen zoals lood en kwik.
Voor mij betekent dit drie dingen.
Ten eerste: word geen kannibaal!
Ten tweede: we zijn zowel verantwoordelijk voor
als slachtoffers van onze eigen vervuiling.
Ten derde:
onze lichamen zijn filters en pakhuizen
voor milieutoxines.
Dus wat gebeurt er met al deze gifstoffen als we sterven?
Het antwoord is kort en bondig:
ze keren op een of andere manier terug naar het milieu
en zetten de cyclus van toxiciteit verder.
De manier waarop we mensen begraven,
maakt de situatie nog veel erger.
Als je gecremeerd wordt,
komen al die giftige stoffen die ik opsomde, vrij in de atmosfeer.
Inclusief 2300 kg kwik per jaar
van onze tandheelkundige vullingen alleen al.
Bij een traditionele Amerikaanse begrafenis
wordt een lijk bedekt met vulstoffen en cosmetica
om het levend te laten kijken.
Het is dan volgepompt met het giftige formaldehyde
om de ontbinding te vertragen.
Een gebruik dat ademhalingsproblemen en kanker veroorzaakt
bij begrafenispersoneel.
Dus door te proberen ons dode lichamen te bewaren,
ontkennen we de dood en vergiftigen we de levenden
en brengen nog meer schade toe aan het milieu.
Groene of natuurlijke begrafenissen, die geen gebruik maken van balseming,
zijn een stap in de goede richting,
maar ze geven geen oplossing voor de bestaande gifstoffen in ons lichaam.
Ik denk dat er een betere oplossing is.
Ik ben een kunstenaar,
dus zou ik graag een bescheiden voorstel bieden
op het kruispunt
van kunst, wetenschap en cultuur.
Het 'Infinity Burial Project' [Eeuwige Begrafenisproject],
een alternatief begrafenissysteem
dat gebruik maakt van paddenstoelen
om gifstoffen in lichamen te ontbinden en te zuiveren.
Het Infinity Burial Project
begon een paar jaar geleden met een fantasie
om de Eeuwigheidspaddenstoel te creëren -
een nieuwe hybride paddenstoel
dat lichamen zou ontbinden en gifstoffen zou reinigen,
voedingsstoffen zou leveren aan plantenwortels
en schone compost zou achterlaten.
Maar ik heb geleerd het bijna onmogelijk is
om een nieuwe hybride paddenstoel te kweken.
Ik heb ook geleerd
dat sommige van onze lekkerste paddenstoelen
milieutoxines in de bodem kunnen schoonmaken.
Dus ik dacht dat ik misschien een legertje eetbare paddenstoelen
die gifstoffen schoonmaken, zou kunnen trainen
om mijn lichaam op te eten.
Nu verzamel ik alles wat ik verlies --
mijn haar, huid en nagels --
en ik voer dit aan eetbare paddenstoelen.
Naarmate de paddenstoelen groeien,
kies ik de beste eters om
Eeuwigheidspaddenstoelen te worden.
Het is een soort van inprenting en selectief kweekproces
voor het hiernamaals.
Als ik sterf,
zullen de Eeuwigheidspaddenstoelen mijn lichaam herkennen
en in staat zijn om het op te eten.
Oké, voor sommigen van jullie
zal dit er ver over zijn.
(Gelach)
Gewoon een beetje.
Ik weet dat dit niet het soort relatie is
die we meestal nastreven met ons voedsel.
We willen eten, niet gegeten worden door ons voedsel.
Maar terwijl ik kijk hoe de paddenstoelen
groeien en mijn lichaam verteren,
stel ik me de Eeuwigheidspaddenstoel voor
als een symbool van een nieuwe manier van denken over de dood
en de relatie tussen mijn lichaam en het milieu.
Voor mij
is het cultiveren van de Eeuwigheidspaddenstoel
meer dan alleen een wetenschappelijk experiment
of tuinieren of een huisdier opvoeden,
Het is een stap op weg naar de aanvaarding van het feit
dat ik op een dag zal sterven en vergaan.
Het is ook een stap
in de richting van het nemen van verantwoordelijkheid
voor mijn eigen last op de planeet.
Een paddenstoel kweken maakt ook deel uit van een groter gebruik
van het kweken van organismen die ontbinden:
de 'decompicultuur',
een concept dat is ontwikkeld door een entomoloog,
Timothy Myles.
De Eeuwigheidspaddenstoel is een onderdeel van de decompicultuur
Ik noem het lichaamsdecompicultuur en gifstofsanering -
de teelt van organismen die
en gifstoffen in lichamen ontbinden en schoonmaken.
Nu over deze ninjapyjama.
Als hij eenmaal is voltooid,
ben ik van plan om de Eeuwigheidspaddenstoel te integreren in een aantal objecten.
Eerst in een begrafenispak
doordrenkt met paddenstoelsporen,
het Paddenstoelendoodspak.
(Gelach)
Ik draag het tweede prototype
van dit begrafenispak.
Het is bedekt met een gehaakt gaas
dat is bedekt met paddenstoelsporen.
Het vertakte patroon dat je ziet,
bootst de groei van zwamvlokken na,
die het equivalent zijn van plantenwortels.
Ik maak ook een 'decompicultuur-kit',
een cocktail van capsules
die Eeuwigheidspaddenstoelsporen bevatten
en andere elementen
die de afbraak en sanering van gifstoffen versnellen.
Deze capsules zijn doordrenkt met een voedselrijke gelei,
een soort tweede huid,
die snel oplost
en babyvoeding wordt voor de groeiende paddenstoelen.
Ik verwacht de paddenstoel en decompicultuur-kit af te hebben
in het volgende twee jaar
en dan wil ik ze beginnen uittesten,
eerst met vlees van de markt dat over datum is
en dan met menselijke proefpersonen.
Geloof het of niet,
een paar mensen hebben aangeboden om hun lichaam te doneren
om opgegeten te worden door de champignons.
(Gelach)
Wat ik heb geleerd van gesprekken met deze mensen,
is dat we een gemeenschappelijke wens delen
om de dood te begrijpen en te accepteren
en om de impact van onze dood op het milieu te minimaliseren.
Ik wilde dit perspectief cultiveren
net zoals de champignons,
dus ik stichtte het 'Decompicultuurgenootschap',
een groep mensen genaamd decompinauten
die actief hun postmortem-opties verkennen
de acceptatie van de dood zoeken
en ontbindende organismen cultiveren
zoals de Eeuwigheidspaddenstoel.
Het Decompicultuurgenootschap deelt een visie
van een culturele verschuiving,
van onze huidige cultuur van ontkenning van de dood en lichaamsbehoud
naar een van decompicultuur,
een radicale aanvaarding van de dood en ontbinding.
Het accepteren van de dood betekent het accepteren
dat we fysieke wezens zijn
die nauw verbonden zijn met het milieu,
zoals het onderzoek naar milieutoxines bevestigt.
Zoals gezegd wordt:
we kwamen uit stof en zullen terugkeren tot stof.
Zodra we begrijpen dat we verbonden zijn met het milieu,
zullen we inzien dat het voortbestaan van onze soort
afhangt van het overleven van de planeet.
Ik denk dat dit het begin is
van echte verantwoordelijkheid voor het milieu.
Dankjewel.
(Applaus)