Lieve Thay, lieve sangha, ik ben gezegend lessen van u te krijgen al zo'n lange tijd, sinds de jaren 80 en ik dank u met heel mijn hart. Dertig jaar, vierendertig jaar. Ja,... dat klopt de familieretraites en in Honolulu Jij bent mijn voortzettingslichaam. Ik werk als psychotherapeut, en ofschoon ik zulke mooie lessen ontvangen heb, vond ik het, toen ik de diagnose kreeg kanker 12 jaar geleden, erg moeilijk ik leerde een nieuwe manier van lijden kennen in mijn lichaam en geest en omdat ik de beoefening had, kon ik goed door het proces heen. maar nu, werk ik met mensen met kanker ... ... en heb ik een mindfulnessretraite retraite opgezet voor mensen met kanker en ik weet goed dat de angst zo anders is, de angst voor de dood is niet abstract, de angst is in ons eigen lichaam. De angst van onzekerheid, waarin mensen voortdurend leven, van test naar test. En ik zou graag elke les ontvangen die u zou willen geven over .. ... hoe met deze diepe angsten te werken en alle andere dingen die u zou willen zeggen en die ik kan doorgeven aan deze gemeenschap. Dank u. In deze retraite hebben we gemediteerd op dit onderwerp ... ... hebben we gekeken in het idee dood en angst en we weten dat als je de Juiste Zienswijze hebt ... ... je vrij bent van angst en wanhoop. en daarom, als we de Juiste Zienswijze hebben, niet als theorie, maar als een echte ervaring ... ... kan dat mensen erg helpen. Als je dicht bij iemand zit die aan het sterven is en je dat inzicht van 'geen geboorte, geen dood hebt', als je die vrede hebt, dan kun je heel ondersteunend zijn en de mens die aan het sterven is, zal niet erg lijden .. .. en hij of zij kan vredig sterven. Dat was het geval bij Anatapindika, de lekenbeoefenaar. Anatapindika was een lekenbeoefenaar, hij was een zakenman. En toen hij reisde naar het koninkrijk van Rajagraha, de stad Rajagraha, ontmoette hij de Boeddha voor de eerste keer en hij nodige Boeddha uit om naar zijn land te komen, naar de stad Shavasti en hij bood hem een park aan, een lieflijk park, dat kon dienen als oefencentrum. Op een dag was Anatapindika stervende. De Eerbiedwaardige Sharipoetra kwam, samen met zijn jongere broer in de Dharma, Ananda zoals door de Boeddha was aanbevolen. Tijdens dat bezoek, probeerde Sharipoetra Anatapindika te helpen de natuur van 'geen geboorte, geen dood' in hem aan te raken. Heel vaardig! En het verhaal is beschreven in een soetra met de naam 'Lessen voor de stervende'. En Sharipoetra is de grote Dharmabroer van ons allemaal. Hij was heel kundig. Ananda zat dicht bij hem en het eerste wat ze vroegen was: 'Lieve vriend, hoe voelt je lichaam ? Wordt de pijn in je lichaam minder of wordt die steeds erger? Dat is de vraag die een dokter stelt, toch? En Anatapindika zei: 'Beste Eerbiedwaardigen, het lijkt er niet op dat de pijn in mijn lichaam minder wordt het wordt steeds erger ik lijd heel erg, ik heb veel pijn.' En daarop zei Sharipoetra: 'In dat geval, laat ons mediteren op de Drie Juwelen de bewust aandacht op de Drie Juwelen. En dit soort meditatie heeft als object Boeddha, Dharma en Sangha. En ze boden een geleide meditatie oefening aan. De twee monniken steunden de stervende persoon met het beoefenen van het bewustzijn van de Boeddha, de Dharma en de Sangha. En hij kon leren van hun ervaring. Omdat Sharipoetra een heel intelligente monnik was, wist hij dat Anatapinka veel plezier beleefd had aan het dienen van de Boeddha en de sangha. Hij was een zakenman, hij had een erg liefdevol hart. Oh, hij hielp zoveel arme, gedepriveerde mensen, in de stad Shavasti Daarom hielden mensen zoveel van hem en gaven ze hem die mooi naam: Anatapindika, degene die zorg draagt voor de hulpeloze mensen. Zijn echte naam is Soedatha. Hij gaf de Boeddha een prachtig park ... ... om te gebruiken als oefencentrum, waar mensen kwamen om te luisteren naar de dharmalezingen en de Aandachtsoefeningen te reciteren en in groepen dharmadelen te beoefenen. En hij moedige zijn kinderen aan om te komen om met hem te oefenen. En steeds dacht Anatapindika aan de Boeddha, de sangha elke keer leerde hij iets, deed hij iets om de Boeddha en de sangha te helpen Hij ontving veel geluk, in het dienen van de Boedha en de sangha, en de Dharma te leren, bracht hem veel geluk. Dus, veel zaden van geluk waren al in zijn bewustzijn geplant. En het inzicht van Sharipoetra was, als hij zijn aandacht focust op de Boeddha, de Dharma en de sangha en de zaden van geluk water geef, die al in hem zijn ... ... dan zullen gevoelens van geluk water krijgen en zich manifesteren en zullen zij een balans creëren tussen de vreugde en de pijn en de man zal minder lijden. Ik denk dat alle psychotherapeuten moeten leren van onze grote dharmabroer Sharipoetra. En na vijf, acht minuten van beoefening ... ... van weer bewust worden van de Boeddha, de Dharma en de Sangha, kon Anatapindika glimlachen. Dus als je naast het sterfbed zit van iemand is het belangrijk het zaad van geluk in hem, haar te herkennen. Je moet er van te voren naar vragen. En je zegt iets dat de zaden van geluk in hem of haar water geeft. Water geven aan de zaden van geluk en het gevoel van vreugde en geluk creëeren ... ... dat de balans weer zal herstellen en de man of vrouw zal minder lijden. En daarna ging Sharipoetra verder met de meditatie op de zes zintuigorganen, dat zijn: het oog, het oor, de neus, de tong, het lichaam en de geest. De zes zintuigobjecten, dat zijn vorm, geluid, geur, tast en zo verder, en de zes zintuigbewustzijnen. en Anatapindika te helpen zien dat deze dingen formaties zijn. Zij komen nergens vandaan, als condities voldoende zijn manifesteren ze zich... ... ze komen nergens vandaan en gaan nergens heen. Ze gaan nergens heen. Geen komen, geen gaan. Dat is het inzicht dat we krijgen als we zo oefenen. Ze probeerden zijn aandacht te richten op het feit dat er 4 elementen zijn in ons lichaam. Water, lucht, hitte en ... aarde. Binnen en buiten en de stervende persoon helpen te zien dat een menselijk wezen opgebouwd is uit deze elementen en als condities voldoende zijn, manifesteren zij zich en als condities niet meer voldoende zijn dan stoppen zij de manifestatie en manifesteren zij zich op een andere manier. En er is geen geboorte en geen dood, geen gaan en geen komen. En naar het einde van de meditatie toe zagen zij ... ... dat Anatapindika huilde. En Ananda begreep de betekenis van deze tranen niet. Hij was erg bezorgd. Hij zei: 'Lieve vriend ... ... waarom huil je? Lukte de geleide meditatie niet?' 'Nee, Eerbiedwaardige Ananda, ik deed het erg goed, ik slaagde helemaal in mijn geleide meditatie.' 'Heb je nog ergens spijt van ?' 'Nee, Eerbiedwaardige Ananda, ik heb nergens spijt van.' 'Maar waarom huil je dan?' En toen zei Anatapindika tegen Ananda: 'Beste Eerbiedwaardige Ananda, ik huil omdat ik zo ontroerd ben. Ik heb de Boeddha, de Dharma en de Sangha meer dan 30 jaar gediend, maar ik heb nog nooit zo'n mooie les en oefening ontvangen, die me kan bevrijden zoals vandaag. De les van geen geboorte, geen dood. Ik ben vrij nu. Ik ben niet bang om dood te gaan. Ik ken de natuur van 'geen komen, geen gaan'. Ik kan mijn voortzetting zien. Ananda zei: 'Lieve vriend, jij weet dat niet, maar die les krijgen wij kloosterlingen bijna elke dag.' Anatapindika zei: 'Beste Eerbiedwaardige Ananda, natuurlijk zijn er leken die zo druk zijn, die geen tijd hebben zo'n les en oefening te ontvangen. Maar er zijn mensen onder ons die niet te druk zijn en die klaar zijn om die prachtige les te ontvangen en in praktijk te brengen. Dus ga alsjeblieft terug naar de Boeddha, ... ... onze leraar en zeg hem ... ... dat er leken beoefenaars zijn ... ... die dit soort diepe lessen kunnen ontvangen en in praktijk brengen. En hij sprak in het belang, in de naam van de lekengemeenschap. En Ananda zei: 'Maak je geen zorgen mijn vriend. Hierna ga ik meteen terug naar de heer en ik zal hem jouw verzoek overbrengen. En daarna stierf Anatapindika vredig met een glimlach op zijn lippen. De soetra 'Lessen voor de stervende' is beschikbaar in het Plum Village Chanting Book. We moeten deze bestuderen en beoefenen ... .. en deze kan erg behulpzaam zijn ... om de mensen die sterven minder te laten lijden ... .. of mensen die langzaam sterven minder te laten lijden. Maar ook als we geen kanker hebben ... ... of de kanker is genezen, we moeten oefenen. We moeten continu beoefenen. Want als je niet oefent, kan het terug komen. Het kan je snel overvallen. Dus het is heel belangrijk dat je de beoefening levend houdt ... ... en je altijd een sangha achter je hebt om je te steunen in de beoefening. Er is een vriend in Montreal, Canada, zijn dokter gaf hem nog maar drie maanden om te leven. Maar nadat hij de sangha ontmoet had, en een retraite bezocht, sloot hij de beoefening in zijn hart en oefende ... en hij leefde meer dan tien jaar. Maar omdat zijn vrouw daarna ... iets deed, had een soort relatie die hem deed lijden en hij kon ... zijn beoefening niet behouden, niet voortzetten en daarom verslechterde de situatie erg snel en stierf hij. Ik denk dat we altijd in contact met sangha moeten zijn. En als we... , als zoiets gebeurt moeten we onze beoefening vernieuwen ... ... steunen op een sangha, ... ... anders ... ... zullen we lijden ... net als die vriend in Canada. En deze les is niet alleen voor psychotherapeuten, deze les is voor ons allemaal, kloosterlingen en lekenbeoefenaars.