1
00:00:01,646 --> 00:00:04,906
ပိုကောင်းတဲ လူသားတွေဖြစ်ဖို့ ကလေးတွေဆီကနေ
ဘာတွေကို သင်ယူနိုင်လဲ။

2
00:00:04,930 --> 00:00:06,836
သူငယ်ချင်းတွေကို 
အလွန်အကျွံ သစ္စာရှိတယ်။

3
00:00:06,836 --> 00:00:08,866
ကာကွယ်ဖို့ မြန်တယ်၊ တောင်းပန်ဖို့ လျင်တယ်၊

4
00:00:08,866 --> 00:00:10,273
ခွင့်လွတ်ဖို့ သွက်ကြတယ်။

5
00:00:10,297 --> 00:00:12,222
ဒါပေမဲ့ အရင်က သူငယ်တန်း ဆရာမတစ်ဦးအနေနဲ့

6
00:00:12,246 --> 00:00:14,266
ရင်ထဲမှာတော့ အမြဲ သူငယ်တန်း ဆရာမပါပဲ။

7
00:00:14,290 --> 00:00:15,663
အကူအညီတောင်းတာနဲ့ ပတ်သက်တဲ့

8
00:00:15,663 --> 00:00:19,373
သူတို့ဆီကနေ သင်ယူခဲ့ရတဲ့ အံ့ဩစရာ
သင်ခန်းစာတစ်ခုကို သင်တို့နဲ့မျှဝေချင်တယ်၊

9
00:00:19,397 --> 00:00:21,058
လူသားအပြုအမူတွေကို ကျွန်မချစ်တယ်။

10
00:00:21,058 --> 00:00:24,348
အခြေအနေတွေနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်အမျိုးမျိုးမှာ
ခြားနားစွာ လုပ်ဆောင်ကြပုံပါ။

11
00:00:24,372 --> 00:00:27,095
ဒီချစ်စရာ ငါးနှစ်သားလေးတွေက
ချစ်စရာ ပါးလေးတွေနဲ့

12
00:00:27,119 --> 00:00:29,800
နွေးထွေးတဲ့ မနက်ခင်းအပွေ့အဖက်တွေ
ပေးဖို့ ကွက်တိအရပ်အမြင့်

13
00:00:29,824 --> 00:00:32,314
လက်ဝါးချင်းရိုက်ဖို့
တူညီလုနီးပါး အချစ်တစ်ခုရှိတော့

14
00:00:32,338 --> 00:00:33,636
သိပ် စိတ်ဝင်စရာကောင်းတယ်။ 


15
00:00:34,131 --> 00:00:36,329
ကျွန်မရဲ့ ပထမဆုံးအတန်းက
Mars အတန်းလို့ခေါ်တယ်။

16
00:00:36,855 --> 00:00:38,102
ကျောင်းသား ၁၀ ယောက်ရှိပြီး

17
00:00:38,126 --> 00:00:40,475
တစ်ယောက်စီဟာ ထူးခြားတဲ့
လက္ခဏာနဲ့ပြည့်နေတယ်။

18
00:00:40,499 --> 00:00:43,269
ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ဘယ်တော့မှ 
မမေ့နိုင်သူ တစ်ယောက်ရှိတယ်။

19
00:00:43,494 --> 00:00:45,278
သူ့ကို Sam လို့ ခေါ်လိုက်ရအောင်။

20
00:00:45,398 --> 00:00:48,104
Sam ဟာ ငါးနှစ်ပဲ ရှိသေးတာကို
မေ့နေသလို ပြုမူခဲ့တယ်။

21
00:00:48,555 --> 00:00:50,169
သူက အတော့်ကို အမှီအခိုကင်းတယ်။

22
00:00:50,193 --> 00:00:52,807
သူ့ကိုယ်ပိုင် ဖိနပ်ကြိုးတွေ 
ချည်တတ်ရုံတင်မက

23
00:00:52,831 --> 00:00:55,454
အခြား ကလေးတွေရဲ့ ဖိနပ်ကြိုးတွေကိုပါ
ချည်ပေးတတ်ပါတယ်။

24
00:00:55,825 --> 00:00:58,319
ညစ်ပတ်တဲ့ ဓာတ်ဘူးကိုလည်း 
ဘယ်တော့မှ အိမ်ကိုယူမသွားဘူး

25
00:00:58,343 --> 00:01:00,697
သူက ဒါကို 
နေ့လည်စာပြီးတဲ့အခါ ဆေးကြောလို့ပါ။

26
00:01:00,721 --> 00:01:03,708
တစ်ခုခု ဖြစ်ပြီး အဝတ်အစားတွေ
လဲဖို့ လိုတယ်ဆိုရင်

27
00:01:03,732 --> 00:01:06,818
သူက အလွန် တိတ်ဆိတ်စွာ လဲပြီး
သူ့ဘာသာ သိုသိုသိပ်နေလေ့ရှိတယ်။

28
00:01:07,190 --> 00:01:09,417
သူကိုယ်တိုင် အကူအညီ သိပ်မတောင်းပေမဲ့

29
00:01:09,441 --> 00:01:12,353
သူ့အတန်းဖော်တွေကို အကူအညီပေးဖို့
သွားသူကတော့ သူပါ။

30
00:01:12,377 --> 00:01:13,528
ဒီလိုဟာတွေကို ကူညီပါတယ်၊

31
00:01:13,552 --> 00:01:16,410
စပ်လွန်းလို့ သူတို့ကင်ချီတွေကို ကုန်အောင်
သူ စားပေးရမလားပေါ့။

32
00:01:16,573 --> 00:01:19,554
သူဟာ ဆရာတွေကို ချစ်ခင်ကြောင်း
ဘယ်လို ပုံစံနဲ့မှ မပြချင်ဘူး။

33
00:01:19,578 --> 00:01:21,902
"ခပ်အေးအေး ကလေး" အဖြစ်
ထင်မြင်စေချင်လို့ပါ။

34
00:01:21,926 --> 00:01:23,594
သူ့ကို နှုတ်ဆက်တဲ့
အပွေ့အဖက်ပေးရင်

35
00:01:23,618 --> 00:01:24,864
မျက်လုံးတွေ လှန်ပြီး

36
00:01:24,888 --> 00:01:27,124
မကျေနပ်တာပြဖို့ မျက်ခွက်ပြောင်ပြပေမဲ့

37
00:01:27,148 --> 00:01:30,426
နှုတ်ဆက် အပွေ့အဖက် မရဘူးဆိုရင်တော့
အဲဒီမှာ ရပ်ပြီးလည်း စောင့်နေတတ်တယ်။

38
00:01:30,902 --> 00:01:32,627
သူဟာ ငါးနှစ်သားလေးပဲ ရှိတာကို

39
00:01:32,651 --> 00:01:34,991
ကျွန်မ မေ့သွားရလောက်အောင်
ပါးနပ်ပြီး အားကိုးရတယ်။

40
00:01:35,145 --> 00:01:36,556
လက်သင် ဆရာမတစ်ယောက်အနေနဲ့

41
00:01:36,590 --> 00:01:38,130
ပိုအတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ဆရာတွေက

42
00:01:38,154 --> 00:01:41,352
ကျောင်းသားတွေနဲ့ တုံ့လှယ်ပုံကို လေ့လာရာမှာ
အချိန်အများကြီးကုန်တယ်။

43
00:01:41,376 --> 00:01:43,262
အလွန် ထူးခြားတာ တစ်ခုကို သတိပြုမိတယ်။

44
00:01:43,740 --> 00:01:45,511
မကြာခဏ ကလေးတွေ လဲကျတဲ့အခါ

45
00:01:45,535 --> 00:01:47,560
သူတို့ဟာ ချက်ချင်း စမငိုကြဘူး။

46
00:01:47,584 --> 00:01:49,543
မတ်တတ်ရပ်ပြီး အကြံအိုက်ကြတယ်

47
00:01:49,567 --> 00:01:51,402
ဆုံးဖြတ်ချက်ချဖို့ ကြိုးစားနေသလိုပေါ့။

48
00:01:51,426 --> 00:01:52,903
သိတဲ့အတိုင်း "ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။

49
00:01:52,927 --> 00:01:54,938
ဒါက ငါ့အတွက် ငိုရလောက်တဲ့
ကိစ္စကြီးမို့လား။

50
00:01:54,962 --> 00:01:57,281
ဒါက နာလို့လား။ ဘာဆက်ဖြစ်မှာလဲ။

51
00:01:57,305 --> 00:02:00,960
အမြဲလိုလိုတော့ လူကြီးတစ်ဦးနဲ့ မျက်လုံး
ချင်းမဆုံခင်အထိ ကလေးတွေ အဆင်ပြေတယ်။

52
00:02:00,984 --> 00:02:03,773
သူတို့ ယုံကြည်ပြီး သိတာက 
သူတို့အတွက် တစ်ခုခုလုပ်နိုင်တာပါ။

53
00:02:04,260 --> 00:02:07,582
မျက်လုံးတွေ ဆုံကြတယ်၊ နောက်တော့
ဗြန်းခနဲ ငိုချလိုက်တယ်၊

54
00:02:07,606 --> 00:02:10,622
ဒါကို ကျွန်မ သတိထားမိချိန်မှာ
ကျွန်မလည်း ဒါကို ကြုံချင်ခဲ့တယ်။

55
00:02:10,646 --> 00:02:13,821
ဘာလိုဆို ကျွန်မအတွက် ဒါက ကလေး
တစ်ယောက်ရဲ့ ယုံကြည်မှု ရခဲ့တာဖြစ်ပြီး

56
00:02:13,845 --> 00:02:16,878
တစ်ခုခုနဲ့ သူတို့ကို ကူညီနိုင်တာကို
သက်သေပြတာကို ဆိုလိုတာမို့ပါ။

57
00:02:16,902 --> 00:02:18,415
သင်ဟာ သူတို့အတွက် သူရဲကောင်းပါ။

58
00:02:19,118 --> 00:02:21,742
အခြားဆရာတွေကို ကြည့်ရင်း
ကုန်သွားတဲ့ သီတင်းပတ်တွေက

59
00:02:21,766 --> 00:02:23,378
ကလေးတွေ မျက်ရည်တွေနဲ့ ပြေးစေတာကို

60
00:02:23,402 --> 00:02:25,179
မနာလိုစိတ်နဲ့ ကြည့်နေခဲ့တာပါ။

61
00:02:25,203 --> 00:02:26,460
ကျွန်မ မနာလိုဖြစ်ခဲ့တယ်။

62
00:02:26,484 --> 00:02:29,069
ဆိုလိုတာက တကယ်တော့
ကလေးတွေကို လဲမကျစေချင်ပေမဲ့

63
00:02:29,093 --> 00:02:31,435
ဒီသက်သေပြတဲ့ ကာလ၊ ဟုတ်တယ်၊ 
သူတို့ကို ကူညီသူ

64
00:02:31,459 --> 00:02:35,195
တစ်ဦးဖြစ်ဖို့ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ လုံလောက်တဲ့ 
ယုံကြည်မှုကို ကျွန်မ ရချင်ခဲ့တယ်။

65
00:02:35,817 --> 00:02:37,547
ဒါနဲ့ နောက်ဆုံးမှာတော့ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

66
00:02:37,571 --> 00:02:39,040
သာယာတဲ့ နေ့တစ်နေ့ပါ။

67
00:02:39,064 --> 00:02:41,971
မိုးလုံလေလုံ ကစားတွင်းထဲက
မုန့်စားဆင်းချိန် အတွင်းမှာပါ။

68
00:02:41,995 --> 00:02:43,251
ကလေးတွေက ကစားနေကြပြီး

69
00:02:43,275 --> 00:02:45,389
ကျွန်မက အရာတွေကို 
ပလပ်စတစ် လောင်းခိုင်းနေတယ်

70
00:02:45,389 --> 00:02:47,561
ဘာလို့ဆို ဆရာတွေဟာ အမြဲ
ဘေးက ဆရာနားနေခန်းမှာ

71
00:02:47,585 --> 00:02:49,439
ပစ္စည်းတွေကို ပလပ်စတစ်လောင်းနေတာမို့ပါ။

72
00:02:49,439 --> 00:02:53,081
ဒီနောက် ကလေးတစ်ယောက် အော်သံကြားတယ်။
"ဆရာမ၊ ဆရာမ၊ Sam လဲကျသွားတယ်"

73
00:02:53,515 --> 00:02:55,117
ဒါနဲ့ ကျွန်မ အမြန်ဆုံး သွားတယ်၊

74
00:02:55,141 --> 00:02:56,385
Sam ကို ရှာကြည့်တယ်၊

75
00:02:56,409 --> 00:02:59,070
သူက အဲဒီမှာ အတော် အကြံအိုက်နေပြီး

76
00:02:59,094 --> 00:03:01,456
နှစ်ထပ်ကိန်းတွေကို ပေါင်းဖို့ 
ကြိုစားနေသလိုပေါ့။

77
00:03:01,456 --> 00:03:02,876
ဒီနောက် သူ ကျွန်မကိုကြည့်တယ်၊

78
00:03:02,954 --> 00:03:04,616
ကျွန်မတို့မျက်လုံးတွေ ဆုံသွားတယ်၊

79
00:03:04,640 --> 00:03:06,284
ဒီနောက် ဒါ ဖြစ်ခဲ့တယ်။

80
00:03:06,308 --> 00:03:08,245
သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းက တုန်လာပြီး

81
00:03:08,269 --> 00:03:11,118
သူ့မျက်လုံးလေးတွေဟာ
မျက်ရည်တွေနဲ့ ပြည့်လာတယ်။

82
00:03:11,142 --> 00:03:13,793
ဒီနောက် ဗြုန်းခနဲ ငိုချလိုက်ပြီး
ကျွန်မဆီ ပြေးလာတယ်။

83
00:03:13,817 --> 00:03:14,984
ဒါက ကြည်နူးစရာပါ။

84
00:03:15,008 --> 00:03:16,881
ဒီကာလကို ဘယ်တော့မှ မေ့နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။

85
00:03:16,881 --> 00:03:20,384
သူ စိတ်ငြိမ်အောင် ကူညီဖို့
ကျွန်မကို တင်းတင်း ဖက်ခိုင်းတယ်၊

86
00:03:20,408 --> 00:03:23,308
ဖြစ်သွားခဲ့တာက ဟုတ်ပါတယ်၊
သူ့ဘာသာ ခြေချိတ်လဲသွာတာဆိုတော့

87
00:03:23,332 --> 00:03:26,144
အပြစ်တင်ဖို့က ကြမ်းပြင်ထက်
ဘာမှမရှိဘူးလေ။

88
00:03:26,168 --> 00:03:28,174
ထိခိုက်မှုမရှိဘဲ ပွန်းပဲ့ရာတောင်မရှိဘဲ၊

89
00:03:28,198 --> 00:03:30,524
ကျော်လွှားခဲ့လားဆိုတာ
သေချာအောင် စစ်ဆေးခဲ့တယ်။

90
00:03:30,548 --> 00:03:32,506
အဲဒီအခိုက်မှာပဲ ထူးထူးဆန်းဆန်း

91
00:03:32,530 --> 00:03:34,861
Sam ကို ကူညီဖို့ အဲဒီမှာ
ရှိနေတာလို့ မခံစားရပေမဲ့၊

92
00:03:34,861 --> 00:03:37,308
ဒီအစား သူက ကျွန်မကို ဒီလက်ဆောင်၊
သူ့ကို ကူညီဖို့

93
00:03:37,332 --> 00:03:39,442
ဒီအခွင့်အလမ်း ပေးနေခဲ့တယ်ဆိုတာပါ။

94
00:03:39,466 --> 00:03:42,863
ဒါက စကားလုံးတွေအဖြစ် ချရေးဖို့ 
အားထုတ်ရတဲ့ အလွန် ထူးဆန်းတဲ့ အရာပါ။

95
00:03:42,887 --> 00:03:44,055
ခံနိုင်ရည်မဲ့မှုနဲ့အတူ

96
00:03:44,079 --> 00:03:47,483
ကျွန်မ တစ်ခုခု လုပ်ပေးနိုင်သလိုမျိုးနဲ့
အကူအညီအတွက် ကျွန်မဆီလာတာပါ။

97
00:03:47,507 --> 00:03:49,774
ဒါက ကျွန်မကို အင်အားပေးတယ်လို့
ထင်ကြမှာဖြစ်ပေမဲ့

98
00:03:49,798 --> 00:03:50,982
အဲဒီအခိုက်အတန့်မှာ

99
00:03:51,006 --> 00:03:52,872
မဟုတ်ဘူး၊ လုံးဝ ဆန့်ကျင်ဘက်ပါ။

100
00:03:52,896 --> 00:03:55,122
အင်အားက သူ့ဆီကိုတောင် ပြောင်းသွားတယ်။

101
00:03:55,420 --> 00:03:57,768
အကူအညီ အတောင်းခံရခြင်းဟာ 
အခွင်ထူးတစ်ခုပါ။

102
00:03:57,952 --> 00:04:00,514
လူတစ်ယောက်အတွက် တစ်ခုခု
လုပ်ဖို့ သင့်အတွက် လက်ဆောင်ပါ

103
00:04:00,538 --> 00:04:04,058
အထူးသဖြင့် သူတို့ရဲ့ ခံနိုင်ရည်မဲ့မှု 
နေရာကနေ လာတဲ့အခါပါ။

104
00:04:04,082 --> 00:04:06,130
သူငယ်တန်းကျောင်းကနေ 
သင်ယူခဲ့တဲ့ အရာတိုင်း

105
00:04:06,154 --> 00:04:08,115
(သို့) သူငယ်တန်းကို "သင်ကြားခြင်း"နဲ့အတူ

106
00:04:08,139 --> 00:04:10,006
ဘဝမှာ အခြားအရာတွေကို အောင်နိုင်သွားတယ်။

107
00:04:10,508 --> 00:04:11,829
ရှေ့ကိုးနှစ်ဆီ သွားရအောင်။

108
00:04:11,853 --> 00:04:15,401
စီမံကိန်း စီမံမှု ပညာရှင်တွေအတွက်
အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုမှာ ရောက်သွားတယ်၊

109
00:04:15,425 --> 00:04:18,305
စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ ကျယ်ပြန့်စွာ
လုပ်ဆောင်တဲ့ ကဏ္ဍတစ်ခုမှာပါ။

110
00:04:18,329 --> 00:04:21,464
စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ အလုပ်လုပ်တာက
အံ့ဖွယ် အတွေ့အကြုံတစ်ခုဆိုပေမဲ့

111
00:04:21,488 --> 00:04:24,155
ကျွန်မ သတိပေးခံခဲ့ရချင်တဲ့ 
အရာတွေတော့ ရှိတယ်။

112
00:04:24,179 --> 00:04:26,011
ဥပမာ နယ်သတ်မျဉ်းတွေ ချမှတ်ပုံပါ။

113
00:04:26,416 --> 00:04:28,655
စေတနာ့ဝန်းထမ်းတွေမို့လို့
အမြီးအမောက် မတည့်တာတွေ

114
00:04:28,679 --> 00:04:30,917
ကြုံရဖို့ သိပ်လွယ်တယ်။

115
00:04:31,074 --> 00:04:32,345
အချိန်မတော် ဖုန်းတွေလား။

116
00:04:32,345 --> 00:04:35,335
ဟုတ်တယ်၊ စေတနာ့ဝန်ထမ်း
တွေဖြစ်ပြီး နေ့ပိုင်းအလုပ်တွေရှိလို့ပါ။

117
00:04:35,473 --> 00:04:38,926
အလုပ်နဲ့သွားတဲ့ ခရီးတွေက 
ပိတ်ရက်တွေမှာပဲ သီးသန့်နီးပါးလား။

118
00:04:38,950 --> 00:04:41,740
ဟုတ်တယ်၊ စေတနာ့ဝန်ထမ်း
တွေဖြစ်ကာ နေ့ပိုင်းအလုပ်တွေရှိလို့ပါ

119
00:04:42,309 --> 00:04:43,768
ကိုယ့်ရည်သွေးတာ မဟုတ်ပေမဲ့

120
00:04:43,792 --> 00:04:45,578
ကျွန်မက အလုပ်မှာ တကယ့်ကို တော်လာတယ်၊

121
00:04:45,602 --> 00:04:48,178
ကျွန်မ တည်ဆောက်နေတဲ့ ဆက်ဆံရေးက
တိုးတက်လာနေခဲ့တယ်။

122
00:04:48,351 --> 00:04:52,186
လူတစ်ယောက်ရဲ့ ယုံကြည်မှု ရ၊ မရကို
ဆုံးဖြတ်နည်းကို သိဖို့ အကောင်းဆုံးနည်းက

123
00:04:52,330 --> 00:04:54,787
သူတို့တွေ ကျွန်မဆီလာပြီး 
အကူအညီ တောင်းလားဆိုတာပါ။

124
00:04:54,811 --> 00:04:56,006
ကျွန်မ သဘောကျတယ်။

125
00:04:56,030 --> 00:04:57,924
နှစ်ကုန်ပိုင်း အနားယူမှုတွေ လုပ်တိုင်း

126
00:04:57,978 --> 00:05:00,484
နောက်နှစ် ဘယ်မှာ ရှိချင်တာအကြောင်း 
ဆွေးနွေးကြတယ်။

127
00:05:00,508 --> 00:05:02,784
အဓိက စကားလုံးတွေက
အမြဲ "ကူညီ" "ကူညီတတ်သော"ပါ။

128
00:05:02,808 --> 00:05:05,426
ပြဿနာက ကျွန်မဟာ 
ကူညီတတ်ရုံတင် မဟုတ်တာပါ။

129
00:05:05,805 --> 00:05:08,388
ကြာတော့ အမြဲ အလုပ်ရှုပ်ဖို့နဲ့
ကောင်းတဲ့ အလုပ်တစ်ခု

130
00:05:08,412 --> 00:05:09,732
အမြဲလုပ်ဖို့ ပိုပိုပြီး

131
00:05:09,732 --> 00:05:11,690
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဖိအားတွေ ပေးတယ်။

132
00:05:11,738 --> 00:05:15,755
မကြာခင်မှာ မိမိကိုယ်ကိုယ် တန်ဖိုးထားမှုက
အလုပ်မှာ ဆောင်ရွက်မှုနဲ့ ဆက်စပ်လာတယ်။

133
00:05:15,779 --> 00:05:18,153
ဒါက အခြေခံအားဖြင့် ပျက်ကိန်းရဲ့ လမ်းစပါ။

134
00:05:18,177 --> 00:05:21,320
ဒါပေမဲ့ မပူပါနဲ့ ကျွန်မမှာ အကောင်းဆုံး
ဖြေရှင်းရေး ယန္တရားရှိတယ်၊

135
00:05:21,344 --> 00:05:23,035
ဒါက ငြင်းပယ်ခြင်းပါ၊

136
00:05:23,059 --> 00:05:24,537
အလုပ်တောင် ပိုလုပ်ကာ

137
00:05:24,561 --> 00:05:25,968
အာရုံလွှဲကာ အရက်သောက်တယ်၊

138
00:05:25,992 --> 00:05:27,337
အများကြီးပါ။

139
00:05:27,361 --> 00:05:29,967
ကျွန်မဟာ ကူညီတတ်တာ၊၊ အမှီအခိုကင်းတာ
Sam ဖြစ်နေတာနဲ့

140
00:05:29,991 --> 00:05:31,354
အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့တော့

141
00:05:31,378 --> 00:05:34,159
ကိုယ် လိုအပ်တဲ့အခါ အကူအညီ
တောင်းပုံကို မေ့နေခဲ့တယ်။

142
00:05:34,183 --> 00:05:36,188
ကျွန်မ လုပ်ဖို့လိုတာဆိုလို့ မေးတတ်ဖို့ပါ၊

143
00:05:36,188 --> 00:05:38,981
အကူအညီတောင်းတာက လက်ဆောင်
တစ်ခုလို့ အစစ်အမှန် ယုံကြည်ခဲ့ရင်

144
00:05:39,005 --> 00:05:41,179
ဒါကို ပိုပြီး လုပ်နေသင့်ခဲ့တာမို့လား။

145
00:05:41,285 --> 00:05:43,443
ဟောပြောတဲ့အတိုင်း
အမြဲ လက်တွေ့မလုပ်ကြပေမဲ့

146
00:05:43,443 --> 00:05:44,620
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ခန့်က

147
00:05:44,668 --> 00:05:47,293
ကျွန်မ လက်ကျန်စာရင်း 
အထူကြီးတစ်ခုနဲ့ ဒဏ်တပ်ခံခဲ့ရတယ်။

148
00:05:47,317 --> 00:05:50,775
ပြောရရင် ဒီအချိန်မှာ ကျွန်မ ကိုယ်စိတ်
ပင်ပန်းတယ်ဆိုတာ ဖော့ပြောလိုက်တာပါ။

149
00:05:50,799 --> 00:05:53,022
ဒါပေမဲ့ ဖြေရှင်းရေး ယန္တရား၊
အရက်သောက်တာကြောင့်

150
00:05:53,046 --> 00:05:55,478
ပျော်နေခဲ့တဲ့ ပုံမျိုးပေါက်ခဲ့တယ်။

151
00:05:55,910 --> 00:05:57,159
ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့မှာ

152
00:05:57,183 --> 00:05:58,986
ကစားကွင်းထဲက Sam အတိုင်းပဲ

153
00:05:59,010 --> 00:06:00,949
ကျွန်မ ခြေချိတ်ပြီး ချော်လဲခဲ့တယ်၊

154
00:06:01,691 --> 00:06:02,937
ကျွန်မ သတိလစ်သွားပြီး

155
00:06:02,961 --> 00:06:06,316
ဖန်ကွဲစတွေကနေ ကျွန်မ ခြေထောက်ကို
ရှရာကြီးတစ်ခုနဲ့ နိုးလာခဲ့တယ်။

156
00:06:06,340 --> 00:06:08,066
ငိုထားဆော့ မျက်လုံးတွေက ရောင်နေပြီး

157
00:06:08,090 --> 00:06:11,238
အသံတစ်သံက ကျွန်မ အော်ငိုနေခဲ့တာ
အဖြစ်နိုင်ဆုံး ဆိုရအောင် ပြာနေတယ်။

158
00:06:12,171 --> 00:06:14,839
တကယ် ဖြစ်တာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး
အများကြီး ကျွန်မ မမှတ်မိပေမဲ့

159
00:06:14,863 --> 00:06:17,757
မချင့်မရဲ၊ ဝမ်းနည်း၊ ကြောက်လန့်တဲ့
ခံစားမှုကိုတော့ သတိရတယ်။

160
00:06:18,156 --> 00:06:20,753
အခု သင်တို့ ကျွန်မကို ၁၀ မိနစ်ခန့်
ကြာအောင် သိကြပေမဲ့၊

161
00:06:20,777 --> 00:06:23,593
ဒါဟာ တကယ် ကျွန်မလို မဟုတ်ဘူးလို့
သင်တို့ ပြောနိုင်လောက်တယ်။

162
00:06:23,617 --> 00:06:26,299
ဒီတော့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကို 
ပြန်လည်သတိရလာတဲ့အခါ

163
00:06:26,323 --> 00:06:27,540
ကျွန်မ လန့်သွားတယ်၊

164
00:06:28,216 --> 00:06:31,356
ကျွန်မ အကူညီ လိုခဲ့တယ်ဆိုတာထက်
ဒါကို ပြောဖို့ အခြားနည်းမရှိခဲ့ဘူး။

165
00:06:31,380 --> 00:06:34,192
ကုထုံး အကူအညီ တစ်မျိုးမျိုး
လိုအပ်ခဲ့တယ်တဲ့ သဘောရော၊

166
00:06:34,216 --> 00:06:36,917
ကျွန်မကို ဒီအခြေနေကနေ ထုတ်ပေးတဲ့
အကူအညီရော နှစ်ခုစလုံးပါ။

167
00:06:36,941 --> 00:06:39,072
ဒါက ကျွန်မဘဝရဲ့ အနိမ့်ဆုံး
ကာလတွေထဲက တစ်ခုပါ၊

168
00:06:39,072 --> 00:06:40,470
အဲဒီ အခိုက်မှာတောင်

169
00:06:40,494 --> 00:06:43,558
စိတ်က ပြဿနာ ဖြေရှင်းနည်းထဲကို
တရားလွန် အမြန်နှုန်းနဲ့ ပြေးနေတယ်။

170
00:06:44,210 --> 00:06:45,771
ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျွန်မ ဘာလုပ်လဲ။

171
00:06:45,795 --> 00:06:49,038
ကျွန်မ ဒါကို မပြင်ဆင်ရင်
စိတ်ပျက်တာ တစ်ခုထက်တောင် ပိုတယ်။

172
00:06:49,062 --> 00:06:51,891
ကျွန်မ ဒါကို မဖြေရှင်းရင်
ကျရှုံးမှု တစ်ခုထက်တောင် ပိုတယ်။

173
00:06:52,521 --> 00:06:54,902
ဒီအရာတွေက 
ကျွန်မစိတ်မှာ ရိုတ်ခတ် လှုပ်ရှားနေပြီး

174
00:06:54,926 --> 00:06:57,810
အကူအညီ တောင်းသင့်တယ်ဆိုတာ
ကျွန်မခေါင်းထဲ ပေါ်တောင်မလာခဲ့ဘူး။

175
00:06:58,456 --> 00:07:01,891
ကျွန်မကို ဂရုစိုက်ပြီး ကူညီချင်တဲ့
လူတွေအများကြီးက ဝိုင်းရံခဲ့ပေမဲ့

176
00:07:01,915 --> 00:07:04,780
သူတို့ကို ကျွန်မ မမြင်နိုင်ခဲ့ဘူး။

177
00:07:04,804 --> 00:07:09,305
နောက်ဆုံး ကျွန်မရဲ့ သူငယ်ချင်းကောင်းက
ကျွန်မရဲ့ ပုခုံးတွေကို ကိုင်ပြီး

178
00:07:09,329 --> 00:07:11,383
အကူအညီ အတင်းတောင်းခိုင်းတဲ့ အထိပါ။

179
00:07:12,049 --> 00:07:13,609
"နင် ဒါကို လုပ်နိုင်တယ်မို့လား။"

180
00:07:13,633 --> 00:07:14,927
"ဟင့်အင်း"

181
00:07:14,951 --> 00:07:16,183
"နင် အကူအညီလိုလား။"

182
00:07:16,601 --> 00:07:17,845
"အင်း"

183
00:07:17,869 --> 00:07:19,672
"ငါ နင့်ကို ကူညီရမလား။"

184
00:07:19,696 --> 00:07:20,866
"အေး"

185
00:07:20,890 --> 00:07:24,272
"နင့်ကို ကူညီဖို့ နင့်ကိုချစ်တဲ့
ဂရုစိုက်တဲ့ သူတွေကိုပါ ခေါ်လို့ရလား။"

186
00:07:24,610 --> 00:07:25,760
"အေး"

187
00:07:26,109 --> 00:07:29,244
ဒါက ဆရာနဲ့ မျက်လုံးချင်း
ဆုံခဲ့တဲ့ ကျွန်မရဲ့ ရင့်ကျက်တဲ့ပုံပါ။

188
00:07:29,268 --> 00:07:30,426
ပြီးတော့ ဒီလိုပါပဲ

189
00:07:30,450 --> 00:07:32,676
"အေး၊ နင် ငါ့ကို ကူညီနိုင်တယ်"လို့
ပြောစဉ်မှာပဲ

190
00:07:32,700 --> 00:07:34,211
တစစ်စစ် မျှော်လင့်ချက်ခံစားရကာ

191
00:07:34,235 --> 00:07:36,300
ထိန်းချုပ်မှု ပြန်ရလာသလိုပါ။

192
00:07:36,324 --> 00:07:37,695
ဒါကို တွေးကြည့်လိုက်ရင်

193
00:07:37,719 --> 00:07:39,975
အကူအညီတောင်းရာမှာ တော်လာရင်း
ကလေးဘဝတစ်ခုလုံးကို

194
00:07:39,999 --> 00:07:41,809
ကုန်ဆုံးကာ မိမိကိုယ်ကိုအားထားတဲ့

195
00:07:41,833 --> 00:07:45,065
လူသားတွေအဖြစ် ကြီးပြင်းလာဖို့ 
မျှော်လင့်ခံရကာ အကူအညီတောင်းရတာ

196
00:07:45,089 --> 00:07:46,641
အဆင်ပြေတယ်လို့ သတိပေးခံရအောင်ကို

197
00:07:46,665 --> 00:07:49,867
ဒီမှာ ကျွန်မတို့ တော်လာတာက
သိပ် မထူးဆန်းဘူးလား။

198
00:07:50,305 --> 00:07:53,263
နောက် ဒီကာလက အရာများစွာကို
နားလည်ဖို့ ကျွန်မကိုကူညီပေးခဲ့တယ်။

199
00:07:53,455 --> 00:07:56,257
သူများကို ကူညီဖို့ ကျွန်မ
အမြဲ ပျော်ပြီး ဒါကို သဘောကျတယ်။

200
00:07:56,281 --> 00:07:58,583
သူများက ဘာလို့ ကျွန်မကို
ကူညီချင်စိတ် မရှိရမှာလဲ။

201
00:07:58,607 --> 00:08:00,188
ပိုပြီး အရေးကြီးတာက

202
00:08:00,212 --> 00:08:02,877
ကမ္ဘာပေါ်က Sam တွေကို ကူညီခြင်း
ကနေလာတဲ့ ပျော်ရွှင်မှုနဲ့

203
00:08:02,901 --> 00:08:05,115
ပီတိကို ဘာလို့ သူများကို
မခံစားစေချင်ရမှာလဲ။

204
00:08:05,474 --> 00:08:08,019
အားလုံးက ဘဝမှာ အကောင်းဆုံး
Sam တွေဖြစ်ချင်ကြတယ်။

205
00:08:08,163 --> 00:08:10,990
ခိုင်မာဖို့၊ အမှီအခိုကင်းပြီး
မိမိကိုယ်ကိုယ် အားထားစေဖို့ပါ။

206
00:08:11,014 --> 00:08:13,238
ဒါပေမဲ့ အမြဲတော့ ဖြစ်ဖို့မလိုပါဘူး။

207
00:08:13,262 --> 00:08:16,206
ဒီတော့ မကြာခဏထက် ပိုများပြီး
အကူအညီတောင်းတာနဲ့ စကြရအောင်။

208
00:08:16,307 --> 00:08:19,417
အကြောင်းက Sam တွေကို ကူညီတာက
အခွင့်ထူးနဲ့ လက်ဆောင်ဖြစ်လို့ပါ။

209
00:08:19,417 --> 00:08:20,567
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။