Αυτό είναι το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ρότερνταμ,
όπου είμαι υπεύθυνος.
Η δουλειά μου είναι να σιγουρεύω την ασφάλεια της συλλογής,
και πως μεγαλώνει,
και βασικά αυτό σημαίνει πως συλλέγω νεκρά ζώα.
Πίσω στο 1995,
αγοράσαμε μια καινούρια πτέρυγα δίπλα από το μουσείο.
Ήταν γυάλινο,
και το κτίριο αυτό με βοήθησε πολύ στο να κάνω καλά τη δουλειά μου.
Το κτίριο αυτό ήταν πραγματικός φονιάς πουλιών.
Μπορεί να γνωρίζετε πως τα πουλιά δεν αντιλαμβάνονται
το γυαλί. Δεν το βλέπουν,
και συνεπώς πέφτουν πάνω στα παράθυρα και σκοτώνονται.
Το μοναδικό που έπρεπε να κάνω ήταν να βγω έξω,
να τα μαζέψω, και να τα φυλάξω για τη συλλογή.
(Γέλια)
Και αυτόν τον καιρό,
ανέπτυξα ένα "αυτί" που αναγνωρίζει τα πουλιά
απλά από τον ήχο της πρόσκρουσης με το τζάμι.
Ήταν 5 Ιουνίου, το 1995,
που άκουσα ένα δυνατό ήχο από το τζάμι
που άλλαξε τη ζωή μου και τελείωσε αυτή της πάπιας.
Και όταν κοίταξα έξω είδα αυτό.
Αυτή είναι η νεκρή πάπια. Έπεσε πάνω στο τζάμι.
Κείτεται νεκρή πάνω στην κοιλιά της.
Μα δίπλα στη νεκρή πάπια, είναι μια ζωντανή πάπια
και σας παρακαλώ, δώστε προσοχή.
Είναι και οι δύο αρσενικές.
Και τότε συνέβη αυτό.
Η ζωντανή πάπια ανέβηκε στη νεκρή,
και ξεκίνησε να συνουσιάζεται μαζί της.
Εγώ είμαι βιολόγος. Είμαι ορνιθολόγος.
Είπα: "Κάτι λάθος συμβαίνει εδώ."
Η μία είναι νεκρή, η άλλη ζωντανή. Αυτό είναι νεκροφιλία!
Κοιτάω. Και οι δύο είναι αρσενικές.
Ομοσεξουαλική νεκροφιλία!
Έτσι, λοιπόν, εγώ — (Γέλια)
Πήρα την κάμερά μου, το σημειωματάριό μου,
μια καρέκλα και άρχισα να παρατηρώ αυτήν τη συμπεριφορά.
Μετά από 75 λεπτά — (Γέλια) —
Είχα δει αρκετά, και πείνασα,
και ήθελα να πάω σπίτι.
Έτσι βγήκα έξω, μάζεψα την πάπια,
και πριν τη βάλω στον καταψύκτη,
Είδα αν το θύμα ήταν όντως αρσενικό.
Και εδώ είναι μια σπάνια φωτογραφία με το πέος μιας πάπιας,
και έτσι ήταν πραγματικά αρσενικού φύλου.
Είναι σπάνια διότι υπάρχουν 10 χιλιάδες είδη πουλιών,
και μόνο τα 300 έχουν πέος.
[Η πρώτη περίπτωση ομοσεξουαλικής νεκροφιλίας αγριόπαπιας.]
Ήξερα πως είχα δει κάτι ξεχωριστό,
αλλά μου πήρε έξι χρόνια να αποφασίσω να το δημοσιεύσω.
(Γέλια)
Εννοώ, είναι ωραίο θέμα για πάρτυ γενεθλίων,
ή για καφετιέρα,
αλλά να το μοιραστείς με τους συνομιλήκους σου είναι κάτι διαφορετικό.
Δεν είχα το πλαίσιο για να το κάνω.
Έτσι μετά από 6 χρόνια, οι φίλοι μου και οι συνάδελφοί μου με έπεισαν να το δημοσιεύσω,
και έτσι δημοσίευσα "Την πρώτη περίπτωση ομοσεξουαλικής νεκροφιλίας
από αγριόπαπια."
Και πάλι έχουμε τα εξής:
Το Α είναι το γραφείο μου,
το Β είναι το μέρος όπου η πάπια χτύπησε το τζάμι,
και το C είναι το μέρος απ' όπου το είδα.
Και εδώ είναι οι πάπιες πάλι.
Πιθανό να γνωρίζετε, πως στην επιστήμη,
όταν γράφεις κάποιου είδους ξεχωριστή δημοσίευση,
μόνο έξι ή εφτά άτομα τη διαβάζουν.
(Γέλια)
Μα κάτι καλό συνέβη τότε.
Μου τηλεφώνησε κάποιος Μαρκ Άμπραχαμς
και μου είπε, "Κέρδισες ένα βραβείο με τη παπιο-δημοσίευσή σου:
το Βραβείο Νόμπελ Ιγκ.
Και το Βραβείο Νόμπελ Ιγκ —
(Γέλια) (Χειροκρότημα) —
το Βραβείο Νόμπελ Ιγκ τιμά την έρευνα
που πρώτα κάνει τους ανθρώπους να γελάνε, και μετά να σκεφτούν,
με τελικό στόχο να κάνει περισσότερους ανθρώπους
να ενδιαφερθούν για την επιστήμη.
Αυτό είναι καλό, και έτσι αποδέχτηκα το βραβείο.
(Γέλια)
Πήγα -- να σας θυμίσω πως ο Μαρκ Άμπραχαμς
δε με κάλεσε από τη Στοκχόλμη.
Με κάλεσε από το Κέιμπριτζ, στη Μασαχουσέτη.
Έτσι ταξίδεψα στη Βοστώνη, στο Κέιμπριτζ,
και πήγα στη θαυμάσια τελετή για το Βραβείο Νόμπελ Ιγκ
που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, και αυτή η τελετή,
είναι πολύ ωραία εμπειρία.
Ήδη βραβευθέντες με Νόμπελ σου δίνουν το βραβείο.
Αυτό είναι το πρώτο πράγμα.
Και υπάρχουν άλλοι εννιά νικητές που παίρνουν βραβεία.
Εδώ είναι ένας νικητής. Ο Τσάρλς Πάξτον
ο οποίος κέρδισε το 2000ο βραβείο βιολογίας για τη δημοσίευσή του,
"Ερωτική συμπεριφορά από στρουθοκάμηλους προς τους ανθρώπους
υπό συνθήκες καλλιέργειας στη Βρετανία."
(Γέλια)
Πιστεύω πως υπάρχουν ακόμη ένας ή δύο
νικητές Βραβείων Νόμπελ Ιγκ σε αυτήν την αίθουσα.
Νταν, πού είσαι; Νταν Αριέλι;
Χειροκρότημα για τον Νταν.
(Χειροκρότημα)
Ο Νταν κέρδισε το βραβείο του στην ιατρική
διότι έδειξε πως τα ακριβά ψεύτικα φάρμακα
λειτουργούν καλύτερα από τα φθηνά ψεύτικα φάρμακα.
(Γέλια)
Εδώ είναι το ένα λεπτό φήμης μου,
στην ομιλία της αποδοχής του βραβείου,
και εδώ είναι η πάπια.
Είναι η πρώτη της φορά στη Δυτική Ακτή των Η.Π.Α.
Θα σας τη δώσω να τη δείτε.
(Γέλια)
Ναι;
Μπορείς να τη περάσεις στον επόμενο.
Σημειώστε πως είναι δείγμα μουσείου,
αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να κολλήσετε τη γρίπη των πτηνών.
Αφού κέρδισα αυτό το βραβείο, η ζωή μου άλλαξε.
Πρώτα, διάφοροι άρχισαν να μου στέλνουν
όλων των ειδών αντικείμενα σχετικά με πάπιες,
και έφτιαξα μια πολύ ωραία συλλογή.
(Γέλια)
Πιο σημαντικό,
είναι πως διάφοροι άρχισαν να μου στέλνουν τις παρατηρήσεις τους
σχετικά με αξιοσημείωτες συμπεριφορές ζώων,
και πιστέψτε με, αν υπάρχει κάποιο ζώο που συμπεριφέρεται περίεργα σε αυτόν τον πλανήτη,
το γνωρίζω.
(Γέλια)
Αυτή είναι μια αμερικανική έλαφος.
Μια έλαφος που προσπαθεί να συνουσιαστεί
με ένα χάλκινο άγαλμα βουβάλου.
Αυτό είναι στη Μοντάνα, το 2008.
Αυτός ο βάτραχος προσπαθεί να συνουσιαστεί με ένα χρυσόψαρο.
Αυτό στην Ολλανδία, το 2011.
Αυτά είναι δύο είδη βατράχων στην Αυστραλία.
Σκοτώθηκε από αυτοκίνητο.
Σημειώστε πως αυτό είναι νεκροφιλία.
Είναι αξιοθαύμαστο: η στάση.
Η ιεραποστολική στάση είναι πολύ σπάνια στο ζωικό βασίλειο.
Αυτά είναι περιστέρια στο Ρότερνταμ.
Χελιδόνια στο Χονγκ Κονγκ, το 2004.
Μια γαλοπούλα στο Γουισκόνσιν
στις εγκαταστάσεις του νεανικού σωφρονιστικού ιδρύματος του Ίθαν Άλλεν.
Πήρε όλη μέρα,
και οι κρατούμενοι πέρασαν πολύ ωραία.
Τί σημαίνει αυτό, λοιπόν;
Εννοώ, η ερώτηση που κάνω στον εαυτό μου,
γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο στη φύση;
Λοιπόν, αυτό που συμπέρανα
αξιολογώντας όλες αυτές τις περιπτώσεις
είναι πως είναι σημαντικό να συμβαίνει αυτό
μόνο όταν ο θάνατος είναι στιγμιαίος
και με τρόπο δραματικό
και στη σωστή στάση για συνουσιασμό.
Τουλάχιστον, πίστευα πως ήταν μέχρι να λάβω αυτές τις διαφάνειες.
Εδώ βλέπετε μια νεκρή πάπια.
Βρίσκεται εδώ για τρεις μέρες,
και ξαπλώνει με την πλάτη της.
Και εδώ έρχεται η θεωρία μου για τη νεκροφιλία.
Ένα ακόμη παράδειγμα της επίδρασης
των γυάλινων κτιρίων στη ζωή των πουλιών.
Αυτός είναι ο "Θυμωμένος" Μαξ, ένα μαυροπούλι που ζει στο Ρότερνταμ.
Το μόνο που έκανε ήταν να πέφτει πάνω στο παράθυρο
από το 2004 έως το 2008, κάθε μέρα όλη μέρα.
Και εδώ είναι ένα μικρό βίντεο.
(Μουσική) (Κλανκ)
(Κλανκ)
(Κλανκ)
(Κλανκ)
Αυτό που κάνει το πουλί
είναι να πολεμάει την ίδια του την εικόνα.
Βλέπει κάποιον να εισβάλει στo έδαφός του,
και έρχεται όλη την ώρα και είναι εκεί,
και έτσι δεν υπάρχει σταματημός.
Και στην αρχή σκέφτηκα -- εξέτασα αυτό το πουλί για δύο χρόνια --
δε θα έπρεπε το μυαλό του πουλιού να τραυματίζεται;
Όχι. Σας δείχνω εδώ κάποιες διαφάνειες,
μερικά σημεία από το βίντεο,
και λίγο πριν χτυπήσει το γυαλί,
βάζει τα πόδια του μπροστά,
και τότε χτυπάει το γυαλί.
Ολοκληρώνοντας, σας προσκαλώ όλους στη Μέρα Νεκρής Πάπιας.
Είναι κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου.
Στις έξι παρά πέντε κάθε απόγευμα,
μαζευόμαστε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ρότερνταμ,
η πάπια βγαίνει από το μουσείο,
και συζητάμε νέους τρόπους,
για να αποτρέψουμε τα πουλιά από το να προσπίπτουν στα παράθυρα.
Και όπως γνωρίζετε, ή ίσως δεν γνωρίζετε,
αυτή είναι μία βασική αιτία θανάτου
για τα πουλιά σε όλο τον κόσμο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο, δισεκατομμύρια πουλιά πεθαίνουν
από τις προσκρούσεις τους με γυάλινα κτίρια.
Και όταν τελειώνει, πηγαίνουμε σε ένα Κινέζικο εστιατόριο
και τρώμε δείπνο με πάπια.
Έτσι ελπίζω να σας δω
του χρόνου στο Ρότερνταμ, στην Ολλανδία,
για τη Μέρα Νεκρής Πάπιας.
Σας ευχαριστώ.
(Χειροκρότημα)
Α, συγγνώμη.
Μήπως θα μπορούσα να έχω την πάπια μου πίσω, παρακαλώ;
(Γέλια) (Χειροκρότημα)
Σας ευχαριστώ.