Vijf jaar geleden kreeg ik een proefje van hoe Alice zich in Wonderland moet hebben gevoeld. Penn State vroeg mij, docent communicatie, om een cursus communicatie te geven aan ingenieursstudenten. Ik was bang. (Gelach) Doodsbang. Bang van die studenten met hun grote breinen en hun dikke boeken en hun grote, onbekende woorden. Maar terwijl de gesprekken zich ontvouwden, ervoer ik hetzelfde als Alice toen ze afdaalde in het konijnenhol en een deur zag naar een nieuwe wereld. Zo voelde ik me toen ik die gesprekken had met de studenten. Ik verbaasde me over de ideeën die ze hadden. Ik wilde het wonderlandgevoel met anderen delen. De sleutel tot het openen van die deur is prima communicatie. We hebben echt nood aan geweldige communicatie van onze wetenschappers en ingenieurs, om de wereld te veranderen. Zij zijn diegenen die onze grootste uitdagingen aanpakken, van energie tot milieu tot zorg, onder andere, en als we het niet kennen en begrijpen, dan wordt het werk niet gedaan. Het is onze taak, als niet-wetenschappers, om die interactie te hebben. Maar die gesprekken komen er niet als onze wetenschappers en ingenieurs ons niet uitnodigen in hun wonderland. Dus wetenschappers en ingenieurs, praat alsjeblief nerdisch met ons. Ik wil jullie een paar sleutels aanreiken om dat te doen, zodat wij kunnen zien dat jullie wetenschap sexy is en jullie ingenieurskunsten boeiend. De eerste vraag om voor ons te beantwoorden: en wat dan nog? Zeg ons waarom jullie wetenschap ons aanbelangt. Zeg me niet alleen dat je trabeculae bestudeert, zeg me dat je trabeculae bestudeert, de maasachtige structuur van onze botten, omdat het belangrijk is dat osteoporose wordt begrepen en behandeld. Als je je wetenschap beschrijft, laat dan het jargon achterwege. Jargon is een drempel waardoor we jullie ideeën niet begrijpen. Je mag 'spatiaal en temporeel' zeggen, maar waarom niet 'ruimte en tijd', zoveel toegankelijker voor ons? 'Toegankelijker maken' wil niet zeggen 'verkleuteren'. Zoals Einstein zei: maak alles zo simpel mogelijk, maar niet simpeler. Je kan je wetenschap duidelijk communiceren zonder de ideeën in het gedrang te brengen. Met voorbeelden, verhalen en analogieën engageer en interesseer je ons voor je vak. Als je je werk voorstelt, laat de bullet points dan achterwege. Heb je je wel eens afgevraagd waarom ze 'kogelpunten' heten? (Gelach) Wat doen kogels? Kogels doden, en ze zullen je presentatie doden. Een slide als deze is niet alleen saai, hij is ook te afhankelijk van het taalcentrum van ons brein, waardoor we overweldigd worden. Deze voorbeeldige slide van Genevieve Brown is veel effectiever. Hij toont dat de speciale structuur van trabeculae zo sterk is dat het inspiratie bood voor het unieke ontwerp van de Eiffeltoren. Het trucje is om één enkele, leesbare zin te gebruiken waar het publiek op kan terugvallen als ze de draad kwijt zijn, en om visueel materiaal te gebruiken dat aan onze andere zintuigen appelleert en een dieper begrip creëert van hetgeen beschreven wordt. Volgens mij zijn dit maar een paar sleutels voor ons, anderen, om de deur te openen naar het wonderland van wetenschap en ingenieurskunst. Omdat de ingenieurs met wie ik werkte, me hebben geleerd om contact te houden met mijn innerlijke nerd, vat ik dat samen in een vergelijking. (Gelach) Neem je wetenschap, trek je bullet points ervan af en je jargon, deel door relevantie, deel dus mee wat relevant is voor het publiek, en vermenigvuldig dat met de passie die je hebt voor het ongelooflijke werk dat je doet. Dat zal gelijk zijn aan ongelooflijke interactie vol begrip. En dus, wetenschappers en ingenieurs, als je deze vergelijking hebt opgelost, praat dan alsjeblieft nerdisch met mij. (Gelach) Bedankt. (Applaus)