Hai cinco anos, experimentei un pouco

como sería ser
Alicia no país das marabillas.

Penn State pediume a min,
unha profesora de comunicación,

que lles dera unha clase de comunicación
a estudantes de enxeñaría.

Tiven medo. (Risas)

Medo de verdade. Medo deses estudantes
coas súas grandes mentes,

os seus grandes libros e as súas grandes
e descoñecidas palabras.

Pero ao desenvolverse esas conversas,

sentín o que Alicia debeu sentir
cando caeu polo tobo do coello

e viu a porta dun novo mundo.

Xustamente así me sentín
cando tiven esas conversas cos estudantes.

Sorprendéronme as ideas que tiñan,

e quería que outros probaran tamén 
este mundo marabilloso.

E creo que a clave para abrir esa porta

é unha comunicación estimulante.

Precisamos desesperadamente
unha comunicación estimulante

dos nosos científicos e enxeñeiros
para dar cambiado o mundo.

Os nosos científicos e enxeñeiros
son os que están a atacar

os nosos maiores desafíos, na enerxía

no medio ambiente e no coidado da saúde,
entre outros,

e se non sabemos disto nin os entendemos,

o traballo non está feito,
e creo que é a nosa responsabilidade

como non científicos 
manter esas interaccións.

Pero estas conversas estimulantes
non poden xurdir se os nosos científicos

e enxeñeiros non nos invitan
a ver o seu marabilloso mundo.

Así que científicos e enxeñeiros,
por favor, fálennos con sinxeleza.

Quero compartir algunha suxestión
sobre como facelo

para asegurármonos de que podemos ver
que a súa ciencia é sexy

e que a súa enxeñaría é atractiva.

Primeira pregunta para respondérmonos:
¿E logo que?

Dígannos por que a ciencia
é relevante para nós.

Non nos digan soamente
que estudan as trabéculas,

senon que estudan as trabéculas:
a estrutura de malla dos nosos ósos

porque son importantes para entender
e tratar a osteoporose.

E cando estean a describir 
as súas investigacións, coidado coa xerga

A xerga é un obstáculo
para a nosa comprensión das súas ideas.

Seguro que poden dicir 
"espacial e temporal", pero, por que non

"espazo e tempo"
que son moito máis accesibles para nós?

Facelas accesibles
non é o mesmo que facelas parvas.

Ao revés, como dixo Einstein,
fagan que todo sexa

tan sinxelo como sexa posible,
pero non máis.

Poden comunicar claramente 
as súas investigacións

sen comprometer as ideas.

Poderían considerar o uso de exemplos,
historias e analoxías.

Son maneiras de enganchar

e entusiasmarnos co seu contido.

E ao presentar o traballo,
esquézanse da listas con frechiñas.

¿Preguntáronse por que lles chaman "frechas"?
(Risas)

¿Que fan as frechas? Matan,

e matarán a súa presentación.

Unha diapositiva coma esta non só
é aburrida, senón que se apoia demasiado

na nosa área cerebral da linguaxe
e abrúmanos.

Pola contra, esta diapositiva de exemplo
de Genevieve Brown

é moito máis efectiva.
Amosa que a estrutura especial

das trabeculas é tan forte
que realmente inspira

o deseño único da Torre Eiffel.

O truco aquí é usar
unha frase sinxela, lexible,

que o público poida entender
se se perde un pouco,

e de seguido, incluír elementos visuais
que apelan aos outros sentidos

e cren un sentido máis profundo
de comprensión

do que se describe.

Creo que estas son só algunhas claves
que poden axudar

a que os demais abramos a porta
e vexamos o país das marabillas

que son a ciencia e a enxeñaría.

E como os enxeñeiros con que traballei

me ensinaron a entrar en contacto
coa miña rariña interior,

quero resumilas cunha ecuación. (Risas)

Colla a súa investigación,
quítelle as listas con frechiñas,

e a xerga, divídaa pola relevancia,

que significa compartir
o relevante para a audiencia,

e multiplíqueo pola paixón que sente

polo incrible traballo que está facendo,

e isto será igual
ás interaccións incribles

que están cheas de comprensión.

E así, científicos e enxeñeiros,

cando resolvan esta ecuación, madia leva, 
fálenme con sinxeleza. (Risas)

Grazas. (Aplausos)