WEBVTT

00:00:16.296 --> 00:00:17.371
Γεια σας.

00:00:19.319 --> 00:00:21.270
Κάποτε, όταν ήμουν πιο μικρός,

00:00:21.270 --> 00:00:24.899
πίστευα ότι όταν κανείς 
τελειώσει το πανεπιστήμιο

00:00:24.899 --> 00:00:27.948
και πάρει μεταπτυχιακό 
και μετά πάρει διδακτορικό

00:00:27.948 --> 00:00:29.759
και γράψει δώδεκα βιβλία,

00:00:29.759 --> 00:00:32.779
και καταφέρει, τέλος πάντων, 
στο Φέισμπουκ, σε κάθε ανάρτηση

00:00:32.779 --> 00:00:35.865
να έχει 7 χιλιάδες like, 
θα είναι επιτυχημένος,

00:00:35.865 --> 00:00:39.874
και βασικά θα έχει λύσει 
και το οικονομικό του πρόβλημα.

00:00:40.667 --> 00:00:41.612
Τα κατάφερα αυτά,

00:00:41.612 --> 00:00:44.214
αλλά δουλεύω ακόμα
στο κρεοπωλείο του πεθερού μου -

00:00:44.214 --> 00:00:45.275
(Γέλια)

00:00:45.275 --> 00:00:47.725
κάτι που είναι από μόνο του πολύ καλό,

00:00:47.725 --> 00:00:50.045
απλά η ιστορία μας, 
η ιστορία που θα σας πω,

00:00:50.046 --> 00:00:52.618
ξεκινάει από ένα τέτοιο μέρος.

00:00:53.803 --> 00:00:56.567
Βασικά, αυτό που κάνω 
είναι να λέω ιστορίες,

00:00:56.567 --> 00:00:59.575
και η ιστορία που θέλω 
να μοιραστώ μαζί σας,

00:00:59.575 --> 00:01:02.488
είναι η ιστορία που μιλάει 
για τα όρια μερικών ανθρώπων

00:01:02.488 --> 00:01:04.212
και για το πώς εμείς στην «Αγκαλιά»

00:01:04.212 --> 00:01:07.087
αντιλαμβανόμαστε την έννοια 
του απείρου και του ορίου.

00:01:07.087 --> 00:01:10.865
Εκεί λοιπόν που χτυπάω 
στο ταμείο πράγματα,

00:01:10.865 --> 00:01:13.077
και καταριέμαι για άλλη μια μέρα 
τη ζωή μου,

00:01:13.077 --> 00:01:16.982
εμφανίζεται ένας πελώριος άνθρωπος, 
ένας παπάς.

00:01:18.052 --> 00:01:19.812
Στέκεται από πάνω μου.

00:01:20.668 --> 00:01:23.362
Γενικά, δεν θρησκεύομαι και τόσο.

00:01:24.352 --> 00:01:27.020
Δεν έχω την καλύτερη σχέση με τους ιερείς.
Άλλο αυτό.

00:01:27.903 --> 00:01:29.624
Και μου λέει με επιτακτική φωνή,

00:01:29.624 --> 00:01:33.294
«Κάνε καμιά καλύτερη τιμή, 
γιατί έχω να ταΐσω κόσμο».

00:01:34.649 --> 00:01:37.241
«Πάτερ, τι κόσμο έχεις να ταΐσεις;»

00:01:37.972 --> 00:01:40.076
«Ήρθαν Αφγανοί», μου είπε.

00:01:40.076 --> 00:01:42.467
«Είναι έξω από το αστυνομικό τμήμα».

00:01:42.467 --> 00:01:45.561
Για να ψαρέψω λίγο την κατάσταση λέω, 
«Α! Λαθρομετανάστες».

00:01:45.561 --> 00:01:47.681
«Την τύφλα σου, λαθρομετανάστες!», 
μου λέει.

00:01:47.681 --> 00:01:49.071
(Γέλια)

00:01:49.071 --> 00:01:50.788
Έτσι ξεκίνησαν όλα.

00:01:50.788 --> 00:01:54.684
Αυτό ήταν πριν δέκα χρόνια και έξι μήνες.

00:01:54.684 --> 00:01:57.539
Ο παπά-Στρατής δεν είναι μαζί μας, πια,

00:01:58.703 --> 00:02:01.442
και τώρα που το σκέφτομαι, 
ένα από τα τελευταία πράγματα

00:02:01.442 --> 00:02:03.382
που μου έστειλε μήνυμα 
στο Φέισμπουκ είναι,

00:02:03.382 --> 00:02:05.154
«Την τύφλα σου, Γιωργάκη!»

00:02:05.154 --> 00:02:08.472
Γιατί πάντα αυτός έτρεχε μπροστά 
κι εμείς τον κρατούσαμε πίσω.

00:02:09.248 --> 00:02:11.455
Η «Αγκαλιά» είναι πλέον τρία άτομα.

00:02:11.458 --> 00:02:14.345
Εγώ, η Κατερίνα Σελάχα 
και η Ελένη Σελάχα.

00:02:14.961 --> 00:02:18.670
Ναι, είναι οικογενειακό, αν το σκεφτείτε, 
αλλά έτσι ήταν.

00:02:18.670 --> 00:02:20.974
Δεθήκαμε πάρα πολύ με τον παπά-Στρατή.

00:02:20.974 --> 00:02:24.255
Αυτό που κάναμε αρχικά 
ήταν εντελώς παρεΐστικο.

00:02:24.255 --> 00:02:26.819
Μας άρεσε πάρε πολύ αυτό που κάναμε, 
βρίσκαμε νόημα,

00:02:26.819 --> 00:02:31.505
αλλά πιστεύω ότι το κλειδί σε όλο αυτό 
ήταν ότι κάναμε πάρα πολύ καλή παρέα.

00:02:33.716 --> 00:02:35.890
Μερικά περιστατικά, ίσως.

00:02:35.890 --> 00:02:38.291
Ακούστε, είναι πολύ νωπή 
η μνήμη του παπά-Στρατή,

00:02:38.291 --> 00:02:41.465
δεν μπορώ να μιλάω πολύ γι' αυτόν.

00:02:41.465 --> 00:02:43.803
Και για συγκινησιακούς λόγους.

00:02:43.803 --> 00:02:46.993
Απλά, μερικά πολύ χαρακτηριστικά 
περιστατικά.

00:02:46.993 --> 00:02:51.051
Ο παπά-Στρατής ήταν αυτός που στην ουσία 
δεν μπορούσε να βάλει αστερίσκους

00:02:51.051 --> 00:02:53.447
σε αυτό που λέει το Ευαγγέλιο,
«Αγαπάτε αλλήλους».

00:02:53.447 --> 00:02:54.831
Με τίποτα.

00:02:54.831 --> 00:02:57.142
Επίσης, είχε ένα πρόγραμμα μέσα του.

00:02:57.158 --> 00:03:00.161
Λες και είχε ένα ντετέκτορα, ας πούμε,

00:03:00.161 --> 00:03:02.098
«Αυτός πεινάει, πρέπει να φάει».

00:03:02.228 --> 00:03:04.112
«Αυτός πεινάει, πρέπει να φάει».

00:03:04.212 --> 00:03:07.087
Και μάλιστα -εκεί να δείτε τυραννίδα-

00:03:07.087 --> 00:03:09.773
δώδεκα η ώρα το βράδυ, 
μπορούσε να σε πάρει τηλέφωνο

00:03:09.773 --> 00:03:12.481
και να επιμένει ότι οι πρόσφυγες 
που ήρθαν στην Καλλονή,

00:03:12.481 --> 00:03:15.320
δεν πρέπει να φάνε τοστ, αλλά μακαρόνια.

00:03:16.014 --> 00:03:18.669
Και μάλιστα, πρέπει να έχουν 
μακαρόνια με κιμά.

00:03:19.151 --> 00:03:20.740
Δεν μπορείτε να φανταστείτε.

00:03:20.740 --> 00:03:23.367
Ο άνθρωπος ήταν εντελώς ταγμένος 
στο σκοπό του.

00:03:23.367 --> 00:03:26.635
Βέβαια, μπορείτε να φανταστείτε 
τι ωραίο που είναι να χτυπάει...

00:03:27.233 --> 00:03:30.346
Όταν ο παπά-Στρατής ερχόταν σπίτι 
για να σε ξυπνήσει,

00:03:30.346 --> 00:03:32.343
δεν το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.

00:03:32.343 --> 00:03:35.209
Δεν σφυρούσε διακριτικά «μπιπ» 
για να μην ξυπνήσει το μωρό.

00:03:35.209 --> 00:03:39.359
Άραζε μπροστά από την πόρτα 
και ξεκινούσε: «μπίιιιιιιιιπ!»

00:03:39.359 --> 00:03:42.474
Άναβαν τα φώτα στο χωρίο 
και έπρεπε να σηκωθείς.

00:03:42.474 --> 00:03:44.843
Μπορούσε να έπαιρνε 
60 φορές τη μέρα τηλέφωνο.

00:03:45.083 --> 00:03:47.243
Άφηνε μήνυμα: 
«Είναι επείγον! Είναι επείγον!»

00:03:47.243 --> 00:03:49.701
Έπαιρνα τηλέφωνο, «Έλα παπά, τι έγινε;»

00:03:49.701 --> 00:03:52.532
«Τι κάνετε; Τι φαΐ είχατε σήμερα; 
Είχαμε κανέναν άνθρωπο;»

00:03:52.532 --> 00:03:53.908
Αυτό.

00:03:54.891 --> 00:03:58.963
Με τον παπά-Στρατή έχουμε περάσει 
κάτι εντελώς σουρεαλιστικές καταστάσεις

00:03:58.963 --> 00:04:01.931
και φτάσαμε στους τελευταίους έξι μήνες

00:04:01.931 --> 00:04:04.310
να ξεπερνάμε τα δικά μας όρια.

00:04:04.780 --> 00:04:08.180
Η δική μας υπέρβαση των ορίων 
δεν σήμαινε κάτι σπουδαίο,

00:04:08.180 --> 00:04:11.934
μάλλον σήμαινε ότι πρέπει 
να ρίξουμε λίγο τους ρυθμούς,

00:04:11.934 --> 00:04:14.187
γιατί κάναμε αυτό 
που λέμε στους εθελοντές μας:

00:04:14.187 --> 00:04:17.370
«Παιδιά, αυτή η κατάσταση 
δεν είναι ένα σπριντ 100 μέτρων.

00:04:17.370 --> 00:04:19.280
Είναι μαραθώνιος».

00:04:20.714 --> 00:04:23.949
Ξεκινήσαμε με την «Αγκαλιά» 
βοηθώντας διάφορους ντόπιους,

00:04:24.910 --> 00:04:29.262
δραστηριοποιούμενοι στο προσφυγικό, 
που πίσω στο 2008, 2009, 2010,

00:04:29.262 --> 00:04:32.317
είχε οξυνθεί ξανά στη Λέσβο,

00:04:32.317 --> 00:04:35.145
με κορύφωση το αίσχος της Παγανής.

00:04:35.145 --> 00:04:38.111
Παρ' όλα αυτά, θα έλεγα 
ότι τα προηγούμενα χρόνια

00:04:38.111 --> 00:04:40.458
ήταν χαμηλοί οι ρυθμοί μας.

00:04:40.458 --> 00:04:42.629
Πηγαίναμε με τους δικούς μας ρυθμούς.

00:04:43.009 --> 00:04:45.713
Και ξαφνικά, τα τελευταία δύο χρόνια,

00:04:45.713 --> 00:04:49.410
με αποκορύφωση τους τελευταίους έξι μήνες,

00:04:50.030 --> 00:04:55.220
συνέβη κάτι που άλλαξε εντελώς,
μα εντελώς, τις ζωές μας.

00:04:57.042 --> 00:05:02.179
Οι άνθρωποι που αυτή τη στιγμή φτάνουν 
στα βόρεια παράλια της Λέσβου,

00:05:02.179 --> 00:05:04.360
είναι χιλιάδες, κάθε μέρα.

00:05:04.360 --> 00:05:06.742
Ξέρετε, κάθε ένας από εμάς στην «Αγκαλιά»,

00:05:06.742 --> 00:05:10.804
είχαμε διαφορετικούς τρόπους να βλέπουμε 
αυτό που ακόμα και οι τοπικές εφημερίδες

00:05:10.804 --> 00:05:13.917
είχαν κάποτε παρουσιάσει ως «απόβαση»,

00:05:13.917 --> 00:05:16.640
ως «πολιορκία», με πολεμικούς όρους.

00:05:16.640 --> 00:05:19.585
Ο παπά-Στρατής, σας είπα, 
ήταν η ζωή του,

00:05:19.585 --> 00:05:21.274
ήταν η ψυχή της «Αγκαλιάς».

00:05:21.274 --> 00:05:25.223
Ήταν ο λόγος του Ευαγγελίου 
που δεν ήθελε να τον παραβεί με τίποτα.

00:05:25.223 --> 00:05:27.649
Εμείς, τόσο τα κορίτσια όσο κι εγώ,

00:05:27.649 --> 00:05:29.832
έχουμε και προσωπικές ιστορίες 
πίσω απ' αυτό.

00:05:29.832 --> 00:05:31.858
Εγώ κατάγομαι από την Κάλυμνο.

00:05:31.858 --> 00:05:34.622
Στην Κάλυμνο, λοιπόν, το 1943,

00:05:34.622 --> 00:05:37.282
εμείς είχαμε ιταλική κατοχή τότε,

00:05:37.282 --> 00:05:41.319
όπως συμβαίνει ακόμα και τώρα στη Συρία, 
στο Αφγανιστάν.

00:05:42.069 --> 00:05:45.842
Οι σύμμαχοι περνούσαν 
και απλά βομβάρδιζαν τους Ιταλούς.

00:05:45.842 --> 00:05:49.330
Εννοείται ότι οι περισσότερες απώλειες 
ήταν Καλύμνιοι,

00:05:49.330 --> 00:05:50.925
ήταν ο ντόπιος πληθυσμός.

00:05:50.925 --> 00:05:54.189
Μάλιστα υπάρχει μια ωραία φωτογραφία 
από έναν πιλότο από το Κάρντιφ,

00:05:54.189 --> 00:05:56.689
ο οποίος βομβαρδίζοντας 
το νοσοκομείο της Καλύμνου,

00:05:56.689 --> 00:05:58.088
έπαιρνε και σέλφι.

00:05:58.088 --> 00:06:00.194
Αν νομίζετε ότι το σέλφι 
είναι καινούργιο,

00:06:00.194 --> 00:06:02.097
πρέπει να δείτε τι έκαναν οι σύμμαχοι.

00:06:02.097 --> 00:06:03.074
Τέλος πάντων.

00:06:04.186 --> 00:06:07.899
Η γιαγιά μου, η Ελένη Παύλου, 
ζει ακόμα, υπέργηρη,

00:06:09.407 --> 00:06:12.372
μαζί με τη μητέρα της, τη θεία της 
και τα ξαδέρφια της,

00:06:12.372 --> 00:06:14.673
πούλησαν τα πάντα, 
πούλησαν ό,τι είχαν,

00:06:14.673 --> 00:06:17.019
εννοείται στη μαύρη αγορά, 
εννοείται σε ντόπιους,

00:06:17.019 --> 00:06:19.099
όπως γίνεται τώρα στη Συρία,

00:06:19.112 --> 00:06:21.863
και πήραν ένα καΐκι για απέναντι την Κω,

00:06:21.863 --> 00:06:24.651
κι από εκεί στο Μποντρούμ, 
στην Αλικαρνασσό.

00:06:24.651 --> 00:06:26.898
Πέρασαν με τα πόδια από Τουρκία,

00:06:26.898 --> 00:06:30.638
έμεινα τρία με τέσσερα χρόνια στη Συρία 
κι έπειτα στη Γαύδο.

00:06:31.389 --> 00:06:34.826
Μετά από έξι χρόνια, γύρισαν πίσω 
για να κάνουν οικογένεια

00:06:34.826 --> 00:06:37.828
και για να μας που μετά από πολλά χρόνια 
κι εμάς την ιστορία.

00:06:37.828 --> 00:06:40.552
Κάθε φορά που η γιαγιά έπιανε
την ιστορία με τη Συρία

00:06:40.552 --> 00:06:42.851
άλλος έφευγε για τουαλέτα, 
άλλος έφευγε για...

00:06:43.875 --> 00:06:45.838
Βαριόμασταν τα ίδια.

00:06:45.845 --> 00:06:48.940
Μετά θα ξεκινούσε τις λέξεις 
με το λεξιλόγιο,

00:06:48.940 --> 00:06:50.360
«σούκρα»- ευχαριστώ.

00:06:50.360 --> 00:06:52.355
Βαριόμασταν τη ζωή μας.

00:06:52.363 --> 00:06:57.279
Δεν ξέραμε ποτέ ότι μεγαλώνοντας, 
πώς τα'φερε η τύχη,

00:06:57.279 --> 00:07:01.358
θα αντιμετωπίζαμε ένα κύμα ανθρώπων 
που κάνει την αντίθετη πορεία.

00:07:01.358 --> 00:07:03.366
Από Συρία στα μέρη μας.

00:07:03.366 --> 00:07:06.330
Άντε τώρα σ' αυτούς τους ανθρώπους 
να τους γυρίσεις την πλάτη.

00:07:06.330 --> 00:07:09.942
Τα κορίτσια έχουν το ίδιο πράγμα.
Το επίθετό τους σημαίνει «κρεοπώλης».

00:07:09.942 --> 00:07:12.216
Ο παππούς τους πέρασε από απέναντι εδώ,

00:07:12.216 --> 00:07:14.150
και μάλιστα ήταν από αυτούς

00:07:14.150 --> 00:07:17.660
που πολύ δύσκολα εντάχθηκαν 
στην τοπική κοινωνία.

00:07:17.660 --> 00:07:18.960
Όπως και να'χει.

00:07:18.968 --> 00:07:20.901
Τι κάνουμε εμείς στην «Αγκαλιά»

00:07:20.901 --> 00:07:23.467
και τι κάναμε, 
τουλάχιστον τους τελευταίους 6 μήνες,

00:07:23.467 --> 00:07:24.967
πιο εντατικά από ποτέ.

00:07:26.459 --> 00:07:27.924
Μέχρι πρότινος,

00:07:27.924 --> 00:07:31.432
οι πρόσφυγες χρειάζονταν να υποστούν 
ένα παρανοϊκό μαρτύριο.

00:07:31.432 --> 00:07:33.919
Αυτό το μαρτύριο ήταν 
ότι δεν είχαν καμία υπόσταση

00:07:33.919 --> 00:07:36.990
από τότε που έφταναν 
μέχρι τότε που θα έπαιρναν ένα χαρτί,

00:07:36.990 --> 00:07:39.530
το οποίο στην ουσία 
δεν τους βοηθάει σε τίποτα

00:07:39.530 --> 00:07:41.615
παρά να φύγουν από τη χώρα.

00:07:41.615 --> 00:07:45.804
Έπρεπε λοιπόν να περπατήσουν 
από το Μόλυβο μέχρι τη Μυτιλήνη.

00:07:45.804 --> 00:07:49.646
Όποιος νομίζει ότι έχει αντοχές, 
ας πάρει το μωρό του στον ώμο

00:07:49.646 --> 00:07:54.278
ας πάρει ένα σακίδιο με τα βασικά, 
κι ας κάνει την πορεία.

00:07:55.216 --> 00:07:57.789
Ξαφνικά λοιπόν, η Καλλονή γέμισε.

00:07:58.999 --> 00:08:04.089
Εμείς είχαμε μια μικρή αποθήκη, 
εκεί κοντά στο αστυνομικό τμήμα.

00:08:04.682 --> 00:08:07.297
Ένας βροχερός Ιούνιος, 
δεν ξέρω αν το θυμάστε,

00:08:07.297 --> 00:08:09.694
δεν έχει περάσει και πολύς καιρός,

00:08:09.694 --> 00:08:13.041
οπότε είπαμε ότι είναι εντελώς παράλογο 
να έχουμε κονσέρβες μέσα εκεί.

00:08:13.041 --> 00:08:14.413
Πρέπει να μπει ο κόσμος.

00:08:14.413 --> 00:08:16.875
Δεν σκεφτήκαμε ούτε λεπτό τι θα συνέβαινε,

00:08:16.875 --> 00:08:19.283
δεν σκεφτήκαμε καν 
αν αυτό ήταν νόμιμο ή όχι,

00:08:19.283 --> 00:08:21.896
αν έχουμε νομικές ευθύνες ή όχι, 
ή οτιδήποτε άλλο.

00:08:21.896 --> 00:08:24.148
Απλά έπρεπε να μπουν μέσα.

00:08:25.288 --> 00:08:28.994
Και ξεκίνησε η δική μας πορεία 
προς τα όριά μας.

00:08:29.737 --> 00:08:32.978
Εκεί που είχαμε 100 ανθρώπους κάθε μέρα,

00:08:32.978 --> 00:08:35.966
φτάσαμε ξαφνικά, σε μια μέρα, 
σε ένα βράδυ, 


00:08:35.966 --> 00:08:38.648
να έχουμε χίλιους ανθρώπους.

00:08:39.283 --> 00:08:42.517
Δεν μπορείτε να φανταστείτε 
πώς είναι χίλιοι άνθρωποι, τσακισμένοι,

00:08:42.517 --> 00:08:45.616
με ηλίαση, με διάρροιες, 
με γαστρεντερίτιδες,

00:08:45.616 --> 00:08:48.921
με τα πόδια τους ανοιχτά 
από το πέλμα ως τη φτέρνα,

00:08:49.510 --> 00:08:50.436
όλο,

00:08:51.162 --> 00:08:54.778
και μωρά με συμπτώματα που ούτε 
κι εμείς ξέραμε να προσδιορίσουμε,

00:08:54.778 --> 00:08:56.037
να είναι σε έναν τόπο

00:08:56.037 --> 00:08:58.098
και να πρέπει να ταϊστούν 
και να κοιμηθούν.

00:08:58.105 --> 00:09:01.570
Αυτό που κάναμε μέσα σε μεγάλη αγωνία,

00:09:03.080 --> 00:09:04.536
δίναμε φαγητό,

00:09:05.546 --> 00:09:08.326
κάποια βασική ιατρική βοήθεια.

00:09:08.696 --> 00:09:11.815
Τα δύσκολα περιστατικά έπρεπε 
να τα πηγαίνουμε στο Κέντρο Υγείας,

00:09:11.815 --> 00:09:15.691
κι από εκεί πολλές φορές, πατημένοι,
στο νοσοκομείο.

00:09:15.691 --> 00:09:19.192
Και έπρεπε να βρούμε 
πού θα κοιμηθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.

00:09:20.295 --> 00:09:21.847
Να μη σας τύχει.

00:09:21.847 --> 00:09:23.241
Τέλος πάντων.

00:09:23.241 --> 00:09:26.117
Αυτούς τους μήνες 
έχουν δει πολλά πράγματα τα μάτια μας.

00:09:27.552 --> 00:09:32.053
Θυμάμαι ακόμα τον Αφγανό εκείνο, 
ένας ψηλόλιγνος νεαρός,

00:09:32.053 --> 00:09:34.513
που είχε σπουδάσει κι έλεγε,

00:09:34.513 --> 00:09:37.257
ψιλο-κοροϊδεύοντας, τρολάροντας κι εμάς,

00:09:37.257 --> 00:09:40.801
«Δεν περίμενα ποτέ να βρεθώ 
στο νησί της Σαπφούς τόσο βρώμικος,

00:09:40.806 --> 00:09:42.679
και θυμάμαι έναν στίχο».

00:09:42.679 --> 00:09:45.865
Και το έλεγε στα αγγλικά και είχα δίπλα 
τον μπατζανάκη μου να λέει,

00:09:45.865 --> 00:09:48.573
«Δεν έχω διαβάσει Σαπφώ ποτέ».

00:09:48.573 --> 00:09:51.187
Του λέω, «Σουτ! Κάνε ότι ξέρεις».

00:09:51.187 --> 00:09:52.507
(Γέλια)

00:09:52.507 --> 00:09:57.090
Θυμάμαι, ας πούμε, τον Σύριο 
ο οποίος έχει σπουδάσει μηχανικός,

00:09:57.090 --> 00:10:01.547
να μας λέει για τις μελέτες

00:10:01.547 --> 00:10:04.917
του Ηρόστρατου, αν δεν κάνω λάθος, 
στην υδραυλική.

00:10:05.390 --> 00:10:09.165
Να'ναι δύο παρά το βράδυ, 
εμείς να ψιλοκοιμόμαστε, κι αυτός,

00:10:09.165 --> 00:10:12.172
«Σε παρακαλώ. Ήρθα,
τουλάχιστον να σας τα πω πριν φύγω».

00:10:13.212 --> 00:10:16.609
Θυμόμαστε έναν τύπο από τη Συρία

00:10:16.949 --> 00:10:18.765
-ξεκινάω με τα ελαφρά τώρα, έτσι;-

00:10:19.997 --> 00:10:23.365
ο οποίος ήταν στη Καλλονή το 2000,

00:10:23.365 --> 00:10:25.782
και είχε μάλιστα 
και κοπέλα από την Καλλονή.

00:10:25.782 --> 00:10:29.408
Και τώρα ήρθε πρόσφυγας, με δύο παιδιά,
και καθόταν και μονολογούσε,

00:10:29.408 --> 00:10:32.509
«Πω, ρε παιδί μου, ήταν και ωραία κοπέλα!
Δεν έμενα εδώ;»

00:10:32.509 --> 00:10:33.750
(Γέλια)

00:10:33.750 --> 00:10:35.185
Ο ίδιος τύπος σε κάποια φάση, 


00:10:35.185 --> 00:10:38.235
αφού φάγαμε και βρήκαμε έναν τόπο 
να κοιμηθούν τα παιδιά του

00:10:38.252 --> 00:10:41.245
-σπουδαία προσφορά, ένα χαρτόνι 
κι ένα σλίπινγκ μπαγκ από πάνω

00:10:41.245 --> 00:10:43.496
γιατί γινόταν χαμός εκείνη τη μέρα-

00:10:43.496 --> 00:10:46.812
ξεκινάει και λέει, 
«Ένα παυσίπονο για τα πόδια έχουμε;»

00:10:46.812 --> 00:10:48.373
«Βεβαίως, φίλε μου».

00:10:49.601 --> 00:10:52.184
Το τζιπ, το αυτοκίνητό μου, 
έχει ένα καπό που πέφτει.

00:10:52.184 --> 00:10:54.786
Δεν το έχουμε φτιάξει ακόμα, 
είμαστε ανεπρόκοποι.

00:10:54.786 --> 00:10:56.168
Ξέχασα να του το πω,

00:10:56.168 --> 00:10:59.616
κι όπως κρατούσα ανοιχτό το κάπο
και ήταν αυτός από κάτω,

00:10:59.616 --> 00:11:02.504
πάω να πιάσω το παυσίπονο, 
του έρχεται στο κεφάλι και λέει,

00:11:02.504 --> 00:11:04.310
«Ρε φίλε, και για το κεφάλι μου κάτι».

00:11:04.310 --> 00:11:05.697
(Γέλια)

00:11:06.309 --> 00:11:09.558
Αυτά μπορεί να ακούγονται πολύ ωραία, 
αλλά βασικά τα 'χαμε παίξει.

00:11:09.558 --> 00:11:11.289
Τα 'χουμε παίξει ακόμα.

00:11:11.289 --> 00:11:14.381
Δεν είναι ντροπή να πούμε 
ότι χρειαζόμαστε ψυχολόγο

00:11:14.381 --> 00:11:16.108
και κοιτάζουμε ψυχολόγο,

00:11:16.108 --> 00:11:18.686
δεν είναι ντροπή να πούμε 
ότι είμαστε στα όριά μας

00:11:18.686 --> 00:11:20.918
γιατί οι αριθμοί μας ξεπερνούν.

00:11:20.918 --> 00:11:24.121
Και δεν είναι ντροπή να πούμε 
ότι χρειαζόμαστε ένα μικρό διάλειμμα,

00:11:24.121 --> 00:11:27.526
γιατί πραγματικά και τα νεύρα μας 
και οι αντοχές μας είναι λίγες.

00:11:29.251 --> 00:11:31.990
Όμως, έχουμε να πούμε πολλές ιστορίες,

00:11:31.990 --> 00:11:35.023
και σ' αυτό ίσως συγκλίνει 
όλη αυτή η εμπειρία μας

00:11:35.023 --> 00:11:39.513
και είναι ο λόγος που απ' έξω συντελείται 
μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση

00:11:40.473 --> 00:11:42.951
συντελείται εδώ, έξω από την πόρτα μας.

00:11:42.951 --> 00:11:45.680
Η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών 
στη σύγχρονη εποχή,

00:11:45.680 --> 00:11:47.441
μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο,

00:11:47.441 --> 00:11:49.612
και εγώ είμαι εδώ, 
σε αυτό το ωραίο σκηνικό, 


00:11:49.612 --> 00:11:51.558
να σας πω κάτι για αυτή την ιστορία,

00:11:51.558 --> 00:11:53.818
για αυτή την διαιώνιση 
των ιστοριών είμαι εδώ.

00:11:53.823 --> 00:11:57.589
Υπήρχαν πρόσφυγες, οι οποίοι βλέποντας 
αυτό που τραβούσαμε,

00:11:57.589 --> 00:12:00.161
το 'παιρναν στη πλάκα και έλεγαν,

00:12:00.161 --> 00:12:03.456
«Άκου φιλαράκο, 
αν τα παίξετε τώρα δεν θα βοηθήσετε.

00:12:03.456 --> 00:12:04.340
Εντάξει; Ηρέμησε.

00:12:04.340 --> 00:12:07.978
Εγώ θα πάρω το παιδί μου και είμαι ικανός 
να περπατήσω στην άκρη του κόσμου,

00:12:07.978 --> 00:12:11.595
Εσύ; Εντάξει, μου δώσατε 
μια μπανάνα κι ένα τοστ».

00:12:11.595 --> 00:12:15.320
Μια μέρα με τον παπά-Στρατή 
-μου έρχεται εμβόλιμο αυτό-

00:12:17.367 --> 00:12:21.050
δεν είχε τότε «Αγκαλιά», 
είχε πιο προηγούμενα,

00:12:23.173 --> 00:12:27.408
και τα κορίτσια είχαν πάει με τα αμάξια 
για να φέρουν πρόσφυγες,

00:12:27.408 --> 00:12:29.050
γιατί το κάναμε κι αυτό,

00:12:29.050 --> 00:12:32.040
ειδικά η Ελένη και η Κατερίνα 
έχουν κάνει ατελείωτα δρομολόγια

00:12:32.040 --> 00:12:34.257
από Φίλια, Καλοχώρι, Σίγρι.

00:12:34.257 --> 00:12:36.774
Κάποιος έπρεπε να φέρει 
τις οικογένειες τουλάχιστον,

00:12:36.774 --> 00:12:37.808
να μην περπατούν.

00:12:37.808 --> 00:12:40.348
Και ήταν οι πιο πολλοί από τη Σομαλία.

00:12:40.348 --> 00:12:42.459
Τέλος πάντων, 
δεν είχαμε τότε την «Αγκαλιά»,

00:12:42.461 --> 00:12:44.017
δεν είχαμε πού να τους βάλουμε,

00:12:44.017 --> 00:12:47.517
οπότε σκέφτηκε ο παπά-Στρατής 
να τους πάμε στον περίβολο της εκκλησίας.

00:12:47.518 --> 00:12:49.288
Είχε ένα σκέπαστρο.

00:12:49.288 --> 00:12:51.464
Σκεφτόμασταν, 
να τους βάλουμε στην εκκλησία;

00:12:51.464 --> 00:12:53.078
Θα έχουμε προβλήματα;

00:12:53.078 --> 00:12:55.216
Τέλος πάντων, σε κάποια στιγμή 
είχαμε μείνει

00:12:55.216 --> 00:12:57.170
και κοιτούσαμε τους ανθρώπους.

00:12:57.170 --> 00:13:00.381
Κοιμόνταν σε σλίπινγκ μπαγκ, δεν ξέρω, 
νοιώθαμε πολύ άσχημα.

00:13:00.381 --> 00:13:04.590
Το ψυχανεμίζεται ένας από αυτούς, 
έρχεται κοντά μου,

00:13:04.590 --> 00:13:08.124
και μου λέει σε άπταιστα γαλλικά, 
«Άκου, φιλαράκο. Μη στεναχωριέσαι.

00:13:09.224 --> 00:13:11.704
Μου φαίνεται δεν έχεις καταλάβει 
από πού έρχομαι».

00:13:11.705 --> 00:13:12.605
Λέω, «Τι εννοείς;»

00:13:12.610 --> 00:13:16.393
«Έρχομαι από το μέρος 
που προσπαθείς να μη φας σφαίρες.

00:13:16.393 --> 00:13:20.212
Για εμάς εδώ, αυτό που κάνετε,
είναι πεντάστερο ξενοδοχείο».

00:13:20.985 --> 00:13:22.866
Έχω να πω πολλές τέτοιες ιστορίες.

00:13:22.866 --> 00:13:25.207
Έχω να πω ιστορίες αλληλεγγύης.

00:13:25.207 --> 00:13:27.625
Έχω να πω για τον τσοπάνη εκείνο 
από την Άγρα,

00:13:27.625 --> 00:13:31.313
ο οποίος -υποτίθεται δεν το ξέραμε- 
πήγαινε μετά τη δουλειά του,

00:13:31.313 --> 00:13:33.479
μετά τη βάρδια του, και άφηνε γιαούρτι.

00:13:33.479 --> 00:13:37.023
Έχω να πω για εκείνον τον άνθρωπο 
ο οποίος αρμέγει ακόμα τις κατσίκες του,

00:13:37.023 --> 00:13:39.175
παρ' όλο που η «Αγκαλιά» τώρα 
δεν έχει κόσμο.

00:13:39.175 --> 00:13:40.861
Αφήνει ακόμα το γάλα και του λέμε,

00:13:40.861 --> 00:13:42.689
«Βρε άνθρωπε, πήγαινέ το κάπου αλλού.

00:13:42.689 --> 00:13:45.121
Και λέει, «Μα μπορεί κάποιος 
να έρθει το μεσημέρι».

00:13:45.121 --> 00:13:47.223
Έχω να πω για την Ευρώπη των λαών.

00:13:47.223 --> 00:13:49.482
Ακούστε. Δεν είναι ένα κενό γράμμα.

00:13:49.482 --> 00:13:51.995
Υπολογίζουμε ότι καταφέραμε 
να οργανώσουμε

00:13:51.995 --> 00:13:55.588
κοντά στους 400 εθελοντές 
από όλη την Ευρώπη,

00:13:56.073 --> 00:13:57.581
πράγματα τεράστιο.

00:13:57.581 --> 00:14:01.024
Κάποια στιγμή που ήμασταν έξω 
από την «Αγκαλιά» και τρώγαμε σουβλάκια,

00:14:01.024 --> 00:14:04.474
άκουγες γλώσσες από φαρσί 
μέχρι αραβικά, μέχρι νορβηγικά.

00:14:04.474 --> 00:14:06.261
Ήταν κάτι τρομερό.

00:14:06.261 --> 00:14:08.224
Έχω να μιλήσω 
για μια Μυτιλήνη η οποία

00:14:08.224 --> 00:14:10.261
-μπορεί να ακούγεται παράξενο σε μερικούς-

00:14:10.261 --> 00:14:11.265
έχει σταθεί.

00:14:11.265 --> 00:14:13.414
Έχει σταθεί καλά. Σαν σύνολο.

00:14:13.414 --> 00:14:15.413
Πιστέψτε με, έχουμε δει και άλλα πράγματα

00:14:15.413 --> 00:14:16.713
γιατί τον τελευταίο καιρό,

00:14:16.713 --> 00:14:19.004
από τη στιγμή που εδώ 
και μερικές εβδομάδες

00:14:19.004 --> 00:14:21.444
δεν έχουμε κόσμο στην «Αγκαλιά», 
έχουμε οργανωθεί,

00:14:21.444 --> 00:14:24.815
και στέλνουμε πράγματα 
σε Κω, Τήλο, Κάλυμνο, Λέρο.

00:14:24.815 --> 00:14:27.550
Ξέρουμε τι καταστάσεις επικρατούν,

00:14:27.550 --> 00:14:30.990
κι ενώ γενικά η Ελλάδα τα πάει καλά, 
η Μυτιλήνη τα πάει ακόμα πιο καλά.

00:14:30.990 --> 00:14:34.710
Ποιος ξέρει; 
Ίσως είναι παλιές προσφυγικές μνήμες.

00:14:36.048 --> 00:14:37.791
Αυτό που συμβαίνει τώρα

00:14:37.791 --> 00:14:41.013
είναι ότι καθόμαστε και βλέπουμε 
αυτόν τον μικρό χώρο,

00:14:41.013 --> 00:14:44.001
που τους τελευταίους έξι μήνες 
μας έχει κάνει κυριολεκτικά

00:14:44.001 --> 00:14:45.491
να φτύσουμε αίμα.

00:14:45.491 --> 00:14:47.762
Και το νούμερο που υπολογίζουμε,

00:14:47.762 --> 00:14:50.818
αν υπολογίσουμε τις μερίδες τοστ 
και φρούτων που έχουμε δώσει,

00:14:50.818 --> 00:14:53.349
είναι κοντά στις 17.000 άνθρωποι.

00:14:53.349 --> 00:14:56.349
Δεκαεφτά. Χιλιάδες. Άνθρωποι.

00:14:57.623 --> 00:15:00.468
Δεν μιλάμε για ποπ κορν ή για άμμο.

00:15:00.468 --> 00:15:03.998
Μιλάμε για δεκαεφτά χιλιάδες 
αυτόνομα σύμπαντα.

00:15:03.998 --> 00:15:09.068
Για δεκαεφτά χιλιάδες ανθρώπους 
σαν εσένα και σαν κι εμένα.

00:15:09.068 --> 00:15:12.545
Με τις ιδέες, με τα όνειρα, 
με τα πιστεύω τους.

00:15:13.211 --> 00:15:15.779
Είναι τρομερός και αδιανόητος ο αριθμός.

00:15:15.779 --> 00:15:18.932
Αν βάλουμε και τη δράση μας στη Συκαμιά...

00:15:18.932 --> 00:15:21.162
Αυτή τη στιγμή 
έχουμε μια ομάδα στη Συκαμιά

00:15:21.162 --> 00:15:23.367
η οποία βοηθάει επιτόπου τους ανθρώπους.

00:15:23.367 --> 00:15:25.789
Πρόκειται να φύγει 
στο τέλος της εβδομάδας.

00:15:26.299 --> 00:15:29.270
Έχουμε αντιμετωπίσει κάποια νούμερα τρελά,

00:15:29.270 --> 00:15:31.684
και αυτό που θέλω να τονίσω 
και το λέμε συνέχεια:

00:15:31.684 --> 00:15:33.977
Τα νούμερα αυτά που αντιμετωπίσαμε

00:15:33.977 --> 00:15:36.866
έχουν γίνει χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις.

00:15:36.866 --> 00:15:40.259
Χωρίς κοινοτικές επιχορηγήσεις.

00:15:40.259 --> 00:15:43.555
Γιατί; Γιατί τόσο τα κορίτσια, 
η Ελένη, η Κατερίνα,

00:15:43.555 --> 00:15:45.655
ο παπά-Στρατής κι εγώ,

00:15:46.499 --> 00:15:49.182
είχαμε αποφασίσει από την αρχή 
ότι ο κόσμος,

00:15:49.182 --> 00:15:51.984
ο κόσμος που θα βοηθήσει, 
πρέπει να μάθει την ιστορία.

00:15:51.984 --> 00:15:57.009
Εδώ και δύο μήνες δεν δεχόμαστε 
ούτε τρόφιμα, ούτε ρούχα, ούτε πράγματα.

00:15:57.009 --> 00:16:01.255
Αυτό που δεχόμασταν όμως μέχρι πρότινος
-πλέον το πρόγραμμα είναι φουλ-

00:16:01.255 --> 00:16:02.305
είναι εθελοντές.

00:16:02.305 --> 00:16:04.210
Και τι λέγαμε από μιας αρχής;

00:16:04.210 --> 00:16:06.904
«Ελάτε για να δείτε, 
για να πείτε την ιστορία».

00:16:07.976 --> 00:16:08.696
Ακούστε.

00:16:09.157 --> 00:16:12.009
Όταν ήμασταν μικροί 
παίζαμε βιντεοπαιχνίδια.

00:16:12.009 --> 00:16:16.509
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς έχετε παίξει, 
είχες εκεί τον ήρωα με το σπαθάκι,

00:16:17.129 --> 00:16:20.659
ο οποίος έμπαινε στα μπουντρούμια, 
όλο και πιο βαθιά,

00:16:20.659 --> 00:16:24.614
και στο τέλος έφτανε σε ένα δωμάτιο 
όπου ήταν ο αρχέκακος,

00:16:24.624 --> 00:16:26.768
ο μεγάλος κακός της υπόθεσης.

00:16:26.768 --> 00:16:32.057
Εντάξει, έχανες μια-δυο φορές, 
στο τέλος τον σκότωνες και, ωπ,

00:16:33.227 --> 00:16:35.507
είχε λυθεί το πρόβλημα.

00:16:35.507 --> 00:16:37.314
Τελείωσε το παιχνίδι. 
Όλα ήταν τέλεια.

00:16:37.314 --> 00:16:40.573
Μετά από δέκα χρόνια 
και έξι μήνες στο πεδίο,

00:16:40.573 --> 00:16:44.497
ειλικρινά σας λέω, 
δεν έχω βρει τον κακό ποιος είναι.

00:16:44.497 --> 00:16:49.414
Πιστεύω ότι αυτός που είναι 
περισσότερο κακός σε όλη την υπόθεση,

00:16:49.414 --> 00:16:52.050
είναι ο φασίστας μέσα στο μυαλό μας.

00:16:52.050 --> 00:16:55.023
Είναι οι περιορισμοί 
που θέτουμε στον εαυτό μας

00:16:55.023 --> 00:16:57.700
και είναι αυτό που είχε πει ο Ίαν Κέρσοου,

00:16:57.700 --> 00:17:00.475
ένας από τους μεγαλύτερους μελετητές 
του Ολοκαυτώματος.

00:17:00.475 --> 00:17:04.023
Είχε πει ότι ένας από τους λόγους 
που συνέβη το Ολοκαύτωμα,

00:17:04.023 --> 00:17:05.813
αυτό το μαζικό έγκλημα,

00:17:05.813 --> 00:17:08.795
ήταν γιατί ο καθένας 
και ολόκληρη η κοινωνία,

00:17:08.795 --> 00:17:11.810
κατάφερε να κλείσει τον εγκέφαλό της,

00:17:11.810 --> 00:17:15.536
κατάφερε να κοιτάξει 
από την άλλη πλευρά.

00:17:16.569 --> 00:17:20.806
Μου λένε να είμαι περήφανος 
γι 'αυτό που κάναμε.

00:17:21.819 --> 00:17:23.317
Ειλικρινά,

00:17:23.317 --> 00:17:27.164
μου λένε να είμαι περήφανος, ας πούμε,
γιατί το ότι η ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή

00:17:27.164 --> 00:17:28.744
έχει στείλει ένα ρομπότ στον Άρη.

00:17:28.744 --> 00:17:29.589
Σκεφτείτε.

00:17:29.589 --> 00:17:32.774
Έχουμε λύσει τις εξισώσεις 
για να στείλουμε ένα ρομπότ στον Άρη

00:17:32.774 --> 00:17:35.384
το οποίο στέλνει πίσω δεδομένα.

00:17:35.384 --> 00:17:40.026
Αυτή τη στιγμή, το πιο πρόσφατο 
στην αστρονομία γεγονός,

00:17:40.026 --> 00:17:43.641
είναι ότι έχει βρεθεί, μάλλον, 
μια υπερδομή γύρω από ένα άστρο,

00:17:43.641 --> 00:17:45.923
δεν ξέρουμε τι είναι,

00:17:45.923 --> 00:17:49.510
και στρέφουν σιγά-σιγά οι αστροφυσικοί 
το ενδιαφέρον τους προς τα εκεί,

00:17:49.510 --> 00:17:51.441
για να δουν τι είναι αυτό το πράγμα.

00:17:51.441 --> 00:17:54.891
Από την άλλη, δεν έχουμε καταφέρει, 
παρ' όλο που έχουμε την τεχνολογία,

00:17:54.891 --> 00:17:57.087
να λύσουμε προβλήματα στην Αφρική.

00:17:57.087 --> 00:18:02.222
Παρ' όλο που ξέρουμε πώς να φτιάξουμε 
από θαλασσινό νερό, πόσιμο,

00:18:02.222 --> 00:18:03.343
δεν έχει γίνει τίποτα.

00:18:03.343 --> 00:18:07.019
Παρ' όλο που ξέρουμε 
ποιες συμπεριφορές δημιουργούν πόλεμο-

00:18:07.019 --> 00:18:10.404
έχετε αναρωτηθεί ποτέ 
το κακάο που τρώτε στη σοκολάτα σας

00:18:10.404 --> 00:18:13.978
ή η βενζίνη στο αυτοκίνητό σας 
από πού έρχεται και από ποια κανάλια;

00:18:13.978 --> 00:18:17.328
Δεν αναρωτιόμαστε. Κλείνουμε το μυαλό μας.

00:18:17.328 --> 00:18:19.012
Στην «Αγκαλιά» αυτό κάναμε.

00:18:19.012 --> 00:18:21.001
Δεν μπορούσαμε να κλείσουμε το μυαλό μας.

00:18:21.001 --> 00:18:23.639
Δεν μπορούμε απλά να στρέψουμε το βλέμμα

00:18:23.639 --> 00:18:26.025
μακριά από τους πρόσφυγες 
έξω από την πόρτα μας,

00:18:26.025 --> 00:18:28.021
και κυρίως γι' αυτό φταίει ο παπά-Στρατής

00:18:28.021 --> 00:18:30.458
ο οποίος μας έπιανε 
και μας ταρακουνούσε το κεφάλι

00:18:30.458 --> 00:18:32.889
κάθε φορά που προσπαθούσαμε 
να κάνουμε κάτι τέτοιο.

00:18:32.889 --> 00:18:33.672
Ακούστε.

00:18:33.672 --> 00:18:36.690
Ο αλτρουισμός, 
μας διδάσκει η κοινωνιοβιολογία

00:18:36.690 --> 00:18:39.600
-υπάρχει ένα βιβλίο 
του Κωνσταντίνου Κριμπά νομίζω-

00:18:40.597 --> 00:18:44.470
λέει ότι ο αλτρουισμός 
είναι ένα χαρακτηριστικό πολλών ζώων

00:18:44.470 --> 00:18:46.581
-μη γελιέστε, κι άνθρωπος ζώο είναι-

00:18:46.581 --> 00:18:48.871
που πολλές φορές μεταδίδεται 
από γενιά σε γενιά

00:18:48.878 --> 00:18:50.717
ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό.

00:18:50.717 --> 00:18:52.985
Ο άνθρωπος έχει μια ιδιότητα.

00:18:54.132 --> 00:18:55.202
Την αυτογνωσία.

00:18:55.202 --> 00:19:00.845
Έχουμε έναν εγκέφαλο ο οποίος 
μπορεί να σκεφτεί ότι είναι εγκέφαλος.

00:19:00.845 --> 00:19:03.374
Έχουμε το γνώθι σαυτόν, που λέμε.

00:19:03.374 --> 00:19:07.364
Για εμάς ο αλτρουισμός ο οποίος κατανοεί 
και έχει γνώση του εαυτού του,

00:19:07.364 --> 00:19:09.384
ονομάζεται αλληλεγγύη.

00:19:09.764 --> 00:19:11.995
Και η αλληλεγγύη 
είναι αυτό που χρειαζόμαστε.

00:19:11.995 --> 00:19:14.260
Από τον τρόπο που μεγαλώνουμε 
τα παιδιά μας,

00:19:14.260 --> 00:19:17.029
που μαθαίνουμε στα παιδιά μας το ξένο -

00:19:18.141 --> 00:19:21.678
ο δαίμονας ο κακός, ο απέναντι ο κακός, 
ο άλλος ο κακός,

00:19:21.678 --> 00:19:25.975
Από τον τρόπο που τα μαθαίνουμε 
να είναι παραγωγικά και δημιουργικά ή όχι.

00:19:25.975 --> 00:19:28.753
Τα είδαμε τώρα πριν από λίγο: 
Είσαι λάθος, κάνεις λάθος.

00:19:28.753 --> 00:19:30.951
Από τον τρόπο που χαιρετάμε 
τον γείτονά μας,

00:19:30.951 --> 00:19:32.645
μέχρι τον τρόπο που καταναλώνουμε,

00:19:32.645 --> 00:19:35.875
είμαστε όλοι ένοχοι 
γι' αυτούς τους ανθρώπους.

00:19:35.875 --> 00:19:38.192
Βγήκα χτες για να πάρω έναν καφέ

00:19:38.192 --> 00:19:40.378
και μου έκανε εντύπωση 
το χέρι ενός ανθρώπου.

00:19:40.378 --> 00:19:45.882
Είχε το ίδιο χρώμα με το χρώμα 
που έχει το χέρι, η παλάμη ενός νεκρού.

00:19:47.550 --> 00:19:48.820
Σας ξαναλέω.

00:19:49.569 --> 00:19:52.735
Για εμάς, βρήκαμε ποια είναι τα όριά μας.

00:19:52.735 --> 00:19:53.660
Είναι κάπου εδώ.

00:19:53.660 --> 00:19:56.898
Έξι μήνες σε αυτή τη δουλειά, 
μετά το καις.

00:19:57.340 --> 00:19:58.922
Δεν μπορούμε να πούμε όμως,

00:19:58.922 --> 00:20:01.156
ότι αυτά είναι και τα όρια 
της ανθρωπότητας.

00:20:01.156 --> 00:20:02.899
Δεν είμαστε η ανθρωπότητα.

00:20:02.899 --> 00:20:04.539
Από κοινού και συλλογικά,

00:20:04.539 --> 00:20:06.888
μπορούμε να κάνουμε 
απείρως περισσότερα πράγματα,

00:20:06.888 --> 00:20:10.345
αλλά πρέπει να ξεκινήσουμε 
από το τι μπορεί να κάνει ο καθένας.

00:20:12.281 --> 00:20:13.841
Δεν ξέρω με τι να κλείσω.

00:20:13.841 --> 00:20:17.317
Ειλικρινά, σκεφτόμουν 
πολλές ατάκες για το τέλος.

00:20:18.845 --> 00:20:21.988
Ίσως με κάτι που είναι οριακά αισιόδοξο.

00:20:21.988 --> 00:20:23.537
Δεν θα λύσουμε το πρόβλημα.

00:20:23.537 --> 00:20:26.384
Ακόμα κι αν βγούμε όλοι έξω 
και αφιερώσουμε τις ζωές μας,

00:20:26.384 --> 00:20:28.925
είμαι σίγουρος 
ότι δεν θα το λύσουμε το πρόβλημα.

00:20:28.933 --> 00:20:31.933
Η κακία είναι κάτι 
που είναι πολύ βαθιά μέσα στον άνθρωπο.

00:20:32.532 --> 00:20:35.604
Όμως, ίσως, αν βγούμε εκεί έξω,

00:20:35.604 --> 00:20:39.425
ίσως, αν προσπαθήσει ο καθένας 
να κάνει τις μικρές καθημερινές αλλαγές-

00:20:39.425 --> 00:20:42.587
μπορεί να σας φαίνεται παράξενο, 
όμως πώς θα βοηθήσω τον πρόσφυγα

00:20:42.587 --> 00:20:45.162
με μικρές αλλαγές στην καθημερινή μου ζωή;

00:20:45.162 --> 00:20:47.552
Ίσως καταφέρουμε αυτό το μικρό βηματάκι.

00:20:47.552 --> 00:20:50.688
Ίσως αν αυτό το μεγάλο προσφυγικό ρεύμα,

00:20:50.688 --> 00:20:53.796
το οποίο, πιστέψτε με, 
θα'ρθει, ήρθε, θα φύγει,

00:20:53.796 --> 00:20:58.022
αν βγούμε εκεί έξω 
και κάνουμε κάτι γι' αυτό καθημερινά.

00:20:58.522 --> 00:21:02.029
Αν τους θεωρείτε λαθρομετανάστες, 
κάντε κάτι για τον γείτονά σας.

00:21:02.029 --> 00:21:04.433
Αλλά αν σταθούμε στο ύψος μας,

00:21:04.433 --> 00:21:08.263
παρ' όλο που ξέρουμε ότι τελικά 
το πρόβλημα δεν λύνεται,

00:21:08.765 --> 00:21:10.760
είναι πολύ δυνατή η άβυσσος,

00:21:10.760 --> 00:21:12.509
και εκεί θα τελειώσω,

00:21:12.509 --> 00:21:14.375
ένα πράγμα θα μας κατοχυρώσει:

00:21:14.375 --> 00:21:16.128
Το δικαίωμα να λεγόματε άνθρωποι

00:21:16.128 --> 00:21:19.607
και το δικαίωμα να κοιτάξουμε στα μάτια 
τις επόμενες γενιές και να πούμε,

00:21:19.607 --> 00:21:21.652
«Ξέρεις κάτι; Ήμουν εκεί».

00:21:21.652 --> 00:21:24.993
Για εμάς το άπειρο,
στην «Αγκαλιά» τόσο καιρό,

00:21:24.993 --> 00:21:27.063
ισοδυναμεί με την άβυσσο.

00:21:28.361 --> 00:21:30.286
Ξέρετε, είχε πει ένας φιλόσοφος,

00:21:30.286 --> 00:21:33.475
«Η άβυσσος αν την κοιτάξεις πολύ καιρό, 
σε κοιτάει πίσω».

00:21:33.475 --> 00:21:35.501
Βλακείες. Δεν κοιτάει πίσω.

00:21:35.501 --> 00:21:38.740
Την άβυσσο δεν την ενδιαφέρεις. 
Για την άβυσσο δεν είσαι τίποτα.

00:21:38.740 --> 00:21:40.557
Η άβυσσος δεν υπάρχει καν.

00:21:40.557 --> 00:21:43.030
Η άβυσσος υφίσταται. Είναι.

00:21:43.030 --> 00:21:45.816
Δεν τη νοιάζεις. Δεν τη νικάς.

00:21:45.816 --> 00:21:47.918
Το μόνο που μπορείς να κάνεις 
απέναντί της,

00:21:47.918 --> 00:21:51.553
είναι να σταθείς 
για να κερδίσεις την αξιοπρέπειά σου.

00:21:52.072 --> 00:21:53.182
Ευχαριστώ.

00:21:53.182 --> 00:21:56.382
(Χειροκρότημα)