Leonardo Drew: Ταξιδευοντας και κατασκευαζοντας
Γκαλερι Βίγκο, Λονδίνο
ΟΚ, τι ερωτησεις εχετε παιδιά;
Εννοώ, δεν ξερω πάρα πολλα για....
...το σχολειο Στοου, σωστα;
Λοιπόν παιδιά, σε ποια ταξη ειστε; Ποια τάξη είναι αυτή;
[ΜΑΘΗΤΗΣ] Η κατώτερη έκτη
[DREW]: Η κατώτερη έκτη; Τι είναι αυτό;
[ΑΝΤΡΑΣ]: Ειναι 17 ετών, βασικά.
[DREW]: Eπτα....
[ΑΝΤΡΑΣ]: 17
[DREW]: A, εντάξει.
Στην πραγματικότητα δεν εβγαινα έξω...
Η αληθεια είναι πως δεν εβγαινα έξω πολύ συχνά .
Μονο πρόσφατα ταξιδευω
και μετακινουμαι, και προσλαμβανω καινουργιες πληροφοριες
Ετσι λοιπόν, πιστεύω πως αν επιτρεψεις
στις κεραίες σου, κατα καποιο τρόπο, να επεκταθούν, να στραφουν προς τα έξω,
θα αντιληφθείς....ξέρεις, κατα κάποιο τρόπο,
τι είναι αυτο που χρειαζεσαι σε αυτη τη φάση του ταξιδιού σου.
Καταλαβαίνετε;
Ταξιδεύω πολύ λοιπόν.
Μόλις πρόσφατα, επέστρεψα απο το Περου, απο τη Λίμα,
και εκανα τις Γραμμές Ναζκα.
Το οτι επισκεφτηκα μερη όπως η Κούβα,
και η Μαδρίτη, και η Ελβετία,
κι ολα αυτα εγιναν χωρίς ενδιαμεση διακοπή, διαδοχικά
το ενα μετα το άλλο.
Αυτο ηπηρξε για μένα μια συνειδητοποίηση οτι θα μπορούσα να περάσω
τόσο πολυ χρόνο εξω απο το στουντιο
και μαλιστα διχως να μου λείπει το στούντιο
αφού η ζωή συνεχιζοταν
και η τέχνη συνέχιζε να υπάρχει μαζί μου.
Η τέχνη τρέφεται απο τις εμπειρίες.
Απο το να ταξιδεύεις και να απορροφας πράγματα,
και να επιτρέπεις σε αυτα τα πραγματα κατα κάποιο τρόπο
να επηρεάζουν το σώμα σου.
Γνωρίζω με κάθε βεβαιότητα
πως ολες οι πτυχές του σώματος είναι αποδέκτες πληροφοριών.
Ο τρόπος που το φως αντανακλάται απο τα αντικείμενα.
Ο τρόπος που ο άνεμος φυσαει η δεν φυσαει
Θέλω να πω, όλα αυτά τα πράγματα έχουν επίδραση πανω μας.
Ειμαι οπτικός καλλιτέχνης,
κι ετσι ολα αυτά βρίσκουν την έκφραση τους, ξέρετε,
προς τα εξω στον κόσμο μεσω των υλικών και μεσων που χρησιμοποιω.
Λέει εδώ --
στη γιαγιά μου απο μένα --
λέει "Προς το τέλος της παραμονής μου στην Ιαπωνία...."
Απιστευτο, αυτό ειναι απο το ταξίδι μου στην Ιαπωνία.
"Ειμαι στο αεροδρόμιο περιμένοντας να ταξιδέψω στην Οκιναουα".
"Ήταν τρείς ενδιαφέροντες μήνες".
"Την πρωτη εβδομάδα, με προσκάλεσαν να χορεψω με τις γηραιότερες γυναίκες του χωριού"
"Καποιες απο αυτες κοντευαν τα 110 τους χρόνια...." [ΓΕΛΙΑ]
"Αλλά, ήξεραν να χορεύουν, φίλε μου!" [ΓΕΛΙΑ]
Ενα απο τα μέρη που ήθελα πάντα να επισκεφτω ηταν η Ιαπωνία.
Δεν είχα. ιδέα γιατί ηταν τοσο βαθιά ριζωμενο μέσα στο σώμα μου το οτι έπρεπε να γνωρισω αυτο το μέρος.
Αλλά το 1997 είχα την ευκαιρία να ταξιδεψω εκεί.
"Αυτό το κομμάτι της Ιαπωνιας είναι χρωματισμενο με αληθινή ψυχή ".
"Έκοψα ζαχαροκάλαμα και εφαγα ποδια γουρουνιου" [ΓΕΛΙΑ]
"Αυτό σημαίνει τροφή της ψυχής".
Οσο βρισκομουν στην Ιαπωνία, αναζητούσα
πως να παρασκευασω χρωμα απο φυσικά υλικά.
"Τα χρώματα στην παραλία ήταν σουρεαλιστικα"
"Το νερό ήταν πράσινο και μπλε".
"Η άμμος: λευκή, λευκή, λευκή "
Αυτό ήταν εκείνο για το οποίο είχα ταξιδέψει ως εκεί για να μάθω βιωματικα.
Αλλά εκείνο που μαθαινα στην ουσια πνευματικα εκει
ήταν ένα εντελώς διαφορετικο πράγμα.
Κι αυτο που αναπόφευκτα εκφραστηκε τελικά στο έργο μου,
με βεβαιότητα είχε να κάνει με καποιες εκφανσεις της κατασκευής χαρτιού
που μελετούσα εκεί
και βρήκε τελικά την έκφραση του στο έργο που ετοιμαζα στο Εργαστήριο Υφασμάτων.
Και παροτι δεν ειχα καταληξει σε συμπεράσματα οσο ήμουν στην Ιαπωνία
ηξερα πως ήταν μια πόρτα που είχα ανοίξει
και που έπρεπε να την εξερευνησω.
Έτσι υπάρχουν πάντα αυτές οι διαρκείς ευκαιρίες για μάθηση
Ως αποδεκτης πληροφοριών
θελω να απορροφησω όσα περισσότερα είναι δυνατόν.
Θέλω να μάθω όσα περισσότερα είναι δυνατόν.
Και θελω να ανταποδωσω όσα περισσότερα είναι δυνατόν.
Αν εισαι ανοιχτός, τοτε μπορείς να συνεχισεις στο δρομο του ταξιδιου για πάντα.