Λεονάρντο Ντρου: Ταξίδι και δημιουργία
[Πινακοθήκη Βίγκο, Λονδίνο]
ΟΚ, τι είδους ερωτήσεις έχετε παιδιά;
Εννοώ, δεν ξέρω πάρα πολλά για....
...το σχολείο Στόου σωστά;
Λοιπόν παιδιά, σε ποια τάξη πηγαίνετε;
[ΜΑΘΗΤΗΣ] Κατώτερη έκτη
[ΝΤΡΟΥ]: Κατώτερη έκτη; Τι είναι αυτό;
[ΑΝΤΡΑΣ]: Είναι 17 ετών, βασικά
[ΝΤΡΟΥ]: Επτά... [ΑΝΤΡΑΣ]:17
[ΝΤΡΟΥ]: Α...
Εντάξει.
Στην ουσία δεν έβγαινα έξω...
Αληθινά δεν έβγαινα έξω αρκετά συχνά.
Μονο πρόσφατα ταξιδεύω πολύ
κινούμαι και προσλαμβάνω νέες πληροφορίες
Έτσι λοιπόν, πιστεύω πως αν επιτρέψετε
στις κεραίες σας να στραφούν προς τα έξω,
θα ανακαλύψετε...κατά κάποιο τρόπο,
τι χρειάζεστε κάθε φορά στο ταξίδι σας
Καταλαβαίνετε;
Ταξιδεύω πολύ λοιπόν.
Πρόσφατα επέστρεψα απο τη Λίμα του Περού
και τις γεωγλυφικες Γραμμές της Νάσκα
Στις επισκέψεις μου σε μέρη όπως η Κούβα,
και η Μαδρίτη και η Ελβετία
και όλα αυτά διαδοχικά
το ένα μετά το άλλο
συνειδητοποίησα οτι περνούσα
χρόνο εκτός στουντίου
διχως να μου λείπει το στούντιο
αφού η ζωή συνεχιζοταν
και η τέχνη εξελισσοταν μέσα μου.
Η τέχνη τρέφεται απο τις εμπειρίες.
Να ταξιδεύεις, να απορροφάς πράγματα
και να τα αφήνεις υπό μια έννοια
να επηρεάζουν το σώμα σου.
Γνωρίζω με κάθε βεβαιότητα
πως το σώμα είναι αποδέκτης πληροφοριών.
Ο τρόπος που το φως αντανακλάται
Το φύσημα του ανέμου, η άπνοια
Εννοώ, όλα αυτά έχουν επίδραση πάνω μας.
Είμαι καλλιτέχνης των οπτικών τεχνών
κι έτσι όλα αυτά βρίσκουν την έκφραση τους, όπως αντιλαμβάνεστε,
προς τα έξω στον κόσμο μέσω των εικαστικων υλών μου
Λέει εδώ --
στη γιαγιά μου απο μένα --
λέει: "Προς το τέλος της παραμονής μου στην Ιαπωνία...."
Απίστευτο, αυτό είναι απο το ταξίδι μου στην Ιαπωνία.
"Είμαι στο αεροδρόμιο περιμένοντας να ταξιδέψω στην Οκιναουα".
"Ήταν τρείς ενδιαφέροντες μήνες".
"Την πρώτη εβδομάδα, με προσκάλεσαν να χορεψω με τις πιο ηλικιωμένες γυναίκες του χωριού"
"Κάποιες απο αυτές κοντευαν ολοταχως τα 110 τους χρόνια...." [ΓΕΛΙΑ]
"Αλλά, ήξεραν να χορεύουν, φίλε μου!" [ΓΕΛΙΑ]
Ένα απο τα μέρη που ήθελα πάντα να επισκεφτω ηταν η Ιαπωνία.
Δεν είχα ιδέα γιατί ήταν τόσο βαθιά ριζωμενο μέσα στο σώμα μου το οτι έπρεπε να γνωρίσω αυτό το μέρος.
Αλλά το 1997 είχα την ευκαιρία να ταξιδεψω εκεί.
"Αυτό το κομμάτι της Ιαπωνίας είναι χρωματισμενο με αληθινή ψυχή ".
"Έκοψα ζαχαροκάλαμα και εφαγα πόδια γουρουνιου" [ΓΕΛΙΑ]
"Αυτό σημαίνει τροφή της ψυχής".
Όσο βρισκόμουν στην Ιαπωνία, ερευνουσα
πως να παρασκευασω χρώμα απο φυσικά υλικά.
"Τα χρώματα στην παραλία ήταν σουρεαλιστικα"
"Το νερό ήταν και πράσινο και μπλε".
"Η άμμος: λευκή, λευκή, λευκή "
Αυτό ήταν εκείνο για το οποίο είχα ταξιδέψει ως εκεί για να μάθω βιωματικα.
Αλλά εκείνο που, στην ουσία, μαθαινα πνευματικά εκεί
ήταν ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα.
Κι αυτό που αναπόφευκτα κατασταλαξε τελικά στο έργο μου,
με βεβαιότητα είχε να κάνει με κάποιες εκφανσεις της παρασκευής χαρτιού
που μελετούσα εκεί,
βρήκε τελικά την έκφραση του στο έργο που ετοιμαζα στο Εργαστήριο Υφάσματος.
Και παρότι δεν είχα καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα όσο ήμουν στην Ιαπωνία
ήξερα πως ήταν μια πόρτα που είχα ανοίξει
και που έπρεπε οπωσδήποτε να εξερευνηθει
Έτσι υπάρχουν πάντα αυτές οι διαρκείς ευκαιρίες για μάθηση
Ως αποδεκτης πληροφοριών
θέλω να απορροφησω όσα περισσότερα είναι δυνατόν.
Θέλω να μάθω όσα περισσότερα είναι δυνατόν.
Και θέλω να ανταποδωσω όσα περισσότερα είναι δυνατόν.
Αν είσαι ανοιχτός, τότε μπορείς να συνεχίσεις στο δρόμο του ταξιδιού για πάντα.