WEBVTT

00:00:01.191 --> 00:00:06.023
Γειά σας, με λένε Τόνυ και αυτό είναι το "Κάθε καρέ και πίνακας" (Every frame a painting), όπου αναλύω τη κινηματογραφική μορφή.

00:00:06.023 --> 00:00:10.255
Η σημερινή ταινία είναι "The Imposter", του 2012, σκηνοθετημένη από τον Bart Layton.

00:00:10.255 --> 00:00:12.078
Αν δεν το έχετε δει ακόμη, σας παρακαλω μην διαβάσετε τίποτα άλλο.

00:00:12.078 --> 00:00:14.204
Μην ψάξετε καν τι είδος είναι αυτό το πράγμα.

00:00:14.204 --> 00:00:18.306
Απλά κλείστε το βίντεο, αναζητείστε το στο Netflix και δείτε το, γιατί θα σας χαλάσω όλη την ταινία.

00:00:18.306 --> 00:00:21.316
Έχετε 5 δευτερόλεπτα να το σταματήσετε.

00:00:21.316 --> 00:00:22.087
Έτοιμοι;

00:00:22.087 --> 00:00:26.774
5, 4, 3, 2

00:00:28.711 --> 00:00:30.020
Ας ξεκινήσουμε.

00:00:30.020 --> 00:00:35.865
Πιστεύω πως ο Bart Layton έκανε μία από τις πιο έξυπνες, απλές επιλογές που έχω δει και είναι αυτή:

00:00:35.865 --> 00:00:41.436
Κάθε υποκείμενο σε αυτήν την ιστορία είναι βιντεοσκοπημένο με κανονικό στυλ συνέντευξης, κοιτάζοντας εκτός του καρέ σε κάποιον άλλον.

00:00:41.436 --> 00:00:43.621
Εκτός από τον κακό...

00:00:43.621 --> 00:00:47.833
"Από όταν με θυμάμαι, ήθελα να είμαι κάποιος άλλος."

00:00:47.833 --> 00:00:49.704
... ο οποίος κοιτάει ακριβώς σε εμάς.

00:00:49.704 --> 00:00:51.527
Αυτό είναι. Τόσο απλό.

00:00:51.527 --> 00:00:54.213
Ο κινηματογράφος πάντα μαγευόταν με τους κακούς,

00:00:54.213 --> 00:00:56.387
και πάντα είχαμε την συνήθεια να τους κοιτάμε κατάματα,

00:00:56.387 --> 00:01:02.549
είτε είναι γκάνγκστερ, καννίβαλοι, κοινανιοπαθείς, ψυχοπαθείς, κορίτσια από την Ιαπωνία ή ο Leonardo DiCaprio.

00:01:02.549 --> 00:01:06.381
Και το λατρεύω όταν μία ιστορία με ντετέκτιβ ή ένα θρίλερ παίζει τις στιγμές μέσα στον φακό.

NOTE Paragraph

00:01:06.381 --> 00:01:10.421
Ο Jonathan Demme το κάνει πολύ αυτό στην Σιωπή των Αμνών, το οποίο θέλει να σε φέρει...

00:01:10.421 --> 00:01:11.777
"Πιο κοντά..."

00:01:11.777 --> 00:01:13.714
... στο νου της.

00:01:13.714 --> 00:01:18.448
Τα μικρά μόνο πράγματα, όπως να είσαι πιο κοντός και θηλυκού γένους σε ένα δωμάτιο σαν αυτό.

00:01:18.448 --> 00:01:19.668
"Συνεχίστε τώρα"

00:01:19.668 --> 00:01:21.313
Ή ορίστε μια σκηνή από το Zodiac.

00:01:21.313 --> 00:01:23.764
Αυτή είναι η πρώτη συνέντευξη με τον βασικό μας ύποπτο.

00:01:23.764 --> 00:01:27.633
Και οι τρεις ντετέκτιβς προσπαθούν να καταλάβουν αν: είναι αυτός ο δολοφόνος;

00:01:27.633 --> 00:01:31.005
Και όταν λέει κάτι ύποπτο, κοιτάξτε τα πλάνα στα οποία ο Fincher κόβει.

00:01:31.005 --> 00:01:33.234
"Λοιπόν, θα το τσεκάρουμε αυτό.

00:01:33.234 --> 00:01:35.278
Έχεις πάει ποτέ στην Νότια Καλιφόρνια;"

00:01:35.278 --> 00:01:36.924
Και κορύφωμα της σκηνής είναι αυτό:

00:01:36.924 --> 00:01:39.430
"Δεν είμαι ο Zodiac.

00:01:39.430 --> 00:01:43.372
Και αν ήμουν, σίγουρα δεν θα σας το έλεγα."

00:01:43.372 --> 00:01:45.185
Έτσι η ταινία σας ζητάει να κρίνετε:

00:01:45.185 --> 00:01:47.031
τι νομίζετε για αυτόν τον τύπο;

00:01:47.031 --> 00:01:52.379
Αλλά στις ταινίες μυθοπλασίας, είναι δύσκολο να διατηρήσεις ολόκληρη ταινία με κάποιον να κοιταέι στον φακό όλη την ώρα.

00:01:52.379 --> 00:01:53.124
Είναι απλά πάρα πολύ.

00:01:53.869 --> 00:01:54.615
"Ναι."

00:01:54.615 --> 00:01:56.465
Αλλά αν πας στα ντοκυμαντέρ...

00:01:56.465 --> 00:01:58.968
"Κάνε εισαγωγή στην πρόταση γιατί ξέρω ακριβώς τι θέλω να πω.

NOTE Paragraph

00:01:58.969 --> 00:02:00.388
- Πες το!
- Εντάξει."

00:02:00.388 --> 00:02:03.339
... θα συναντήσετε τον Errol Morris, που το κάνει όλη τη ώρα.

00:02:03.339 --> 00:02:05.628
Για αυτόν, ο στόχος είναι να πετύχει την πρώτου προσώπου,

00:02:05.629 --> 00:02:08.738
αίσθηση ότι είσαι στα αλήθεια στο δωμάτιο μιλώντας με αυτούς τους ανθρώπους

00:02:08.738 --> 00:02:11.451
Και όταν το εξηγούν οι ίδιοι, δεν χάνουν την οπτική επαφή μαζί σου,

00:02:11.452 --> 00:02:14.875
έτσι είναι ευκολότερο για σένα να συμπάσχεις μαζί τους.

00:02:14.875 --> 00:02:17.350
Αυτή είναι η διάταξη της κάμερας για το Imposter.

00:02:17.350 --> 00:02:20.970
Αυτη η γωνία μας βάζει στο ίδιο δωμάτιο με τον κακό, κρίνοντάς τον.

00:02:20.970 --> 00:02:25.755
Αλλά η ίδια γωνια επίσης μας κάνει πολύ ευαίσθητους στο πόσο πειστικός είναι.

00:02:25.755 --> 00:02:30.376
Με άλλα λόγια, το ξέρουμε ότι είναι ο κακός, όμως αυτό δεν μας προστατεύει.

00:02:30.376 --> 00:02:34.426
Αν παρακολουθήσετε προσεκτικά, θα δείτε ένα σωρό άλλες αποφάσεις στην ταινία που βασίζονται σε αυτό.

00:02:34.426 --> 00:02:39.983
Οι περισσότεροι ανασχηματισμοί είναι κινηματογραφημένοι από την δική του θέση. Συγχρονίζει ακόμη και τα λόγια του.

00:02:39.983 --> 00:02:45.397
"Δεν ήμουν αυτός που τους έλεγε ότι με κακοποίησαν σεξουαλικά. Τους έκανα να με ρωτήσουν για αυτό."

00:02:45.397 --> 00:02:47.370
... από το παρελθόν μέχρι το παρόν.

00:02:47.370 --> 00:02:51.487
Άλλους ανθρώπους τους βλέπουμε από χαμηλά, όμως εδώ είμαστε στο επίπεδο των ματιών.

00:02:51.487 --> 00:02:55.652
Επιπλέον, αυτά τα υποκείμενα είναι πλαισιωμένα στο βάθος ώστε να μπορούμε να δούμε το περιβάλλον τους και από που προέρχονται.

00:02:55.652 --> 00:03:00.988
Αλλά το φόντο του απατεώνα είναι κυριολεκτικά μια θολούρα. Δεν έχει καν μια κάρτα τίτλου που να μας λέει ποιος είναι.

00:03:00.988 --> 00:03:04.251
Εντάξει, όλα αυτά είναι ξεκάθαρα σκηνοθετικές επιλογές. Αλλά γιατί;

00:03:04.251 --> 00:03:08.844
Γιατί να στήσεις την ταινία έτσι ώστε ο κακός να ελέγχει την ιστορία και πως αυτή κινηματογραφείται;

00:03:08.844 --> 00:03:11.627
Επειδή η ταινία θέλει να σε κοροϊδέψει.,

00:03:11.627 --> 00:03:13.279
Όχι με "σε 'πιασα!" τρόπο.

00:03:13.279 --> 00:03:16.971
Απλώς ο σκηνοθέτης θέλει να βιώσεις την πειστικότητα αυτού του ανθρώπου.

00:03:16.971 --> 00:03:22.122
Βλέπετε, ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας λέγοντάς μας πως είπε ψέματα στους άλλους και πως τους κορόιδεψε όλους.

00:03:22.122 --> 00:03:24.585
Για αυτό ξέρουμε ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε όσα λέει.

00:03:24.585 --> 00:03:27.625
Όμως στα δύο τρίτα του χρόνου της ταινίας μας, κάνει αυτό:

00:03:27.625 --> 00:03:32.195
Γιατί η οικογένεια τον δέχτηκε τόσο εύκολα;
Δεν το εμπιστεύονται πολύ;

00:03:32.195 --> 00:03:35.457
"Δεν χρειαζόταν να είμαι ο Columbo για να το καταλάβω."

00:03:35.457 --> 00:03:38.197
Εννοώ για ποιον άλλον λόγο θα δεχόταν αυτόν τον τύπο, σωστά;

00:03:38.197 --> 00:03:39.527
"Τον σκότωσαν."

00:03:39.527 --> 00:03:40.952
Ωωω σκατά!

00:03:40.953 --> 00:03:47.320
"Κάποιοι το έκαναν, κάποιοι το ήξεραν και κάποιοι επέλεξαν να το αγνοήσουν.'

00:03:47.320 --> 00:03:49.382
Περίμενε, τι;

00:03:49.382 --> 00:03:51.106
"Γάμα τον!"

00:03:51.106 --> 00:03:55.609
Βλέπετε, η φυσική αντίδραση πολλών ανθρώπων σε αυτήν την περίπτωση είναι να κοιτάζουν αφ' υψηλού την οικογένεια Barclay.

00:03:55.609 --> 00:03:58.123
Να τους δουν ως χαζούς ή εύκολα χειραγωγίσιμων.

00:03:58.123 --> 00:03:59.959
Εννοώ, η ταινία του δίνει πολεμοφόδια.

00:03:59.960 --> 00:04:03.875
"Ξέρεις, Ισπανία; Δεν είναι αυτό στην Αμερική;"

00:04:03.875 --> 00:04:06.780
Επίσης, ποιος δεν αναγνωρίζει το ίδιο του το παιδί;

00:04:06.780 --> 00:04:08.667
Έτσι η ταινία σε αφήνει να το πιστέψεις αυτό.

00:04:08.668 --> 00:04:13.215
Δεν στο δείχνει κατάμουτρα, απλά σε αφήνει να αυτό που είσαι προδιαθετημένος να πιστέψεις.

00:04:13.215 --> 00:04:15.151
Και μετά πέφτεις στην ίδια παγίδα.

00:04:15.152 --> 00:04:20.004
Επειδή ο εγκέφαλός σου ήδη το σκεφτόταν, το μόνο που είχε αυτός να κάνει ήταν να σε κοιτάξει και να το επιβεβαιώσει.

00:04:20.004 --> 00:04:22.660
Είτε αυτή η ταινία δουλεύει για σένα ή όχι, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά.

00:04:22.660 --> 00:04:25.357
Μπορώ να πω ότι εγώ σίγουρα έπεσα στην παγίδα.

00:04:25.357 --> 00:04:28.595
Και σκέφτομαι πως αυτή η ταινία στην πραγματικότητα έχει πολύ εμπάθεια για την οικογένεια.

00:04:28.595 --> 00:04:31.807
Για 90 λεπτά, σε αφήνει να βιώσεις την ιστορία με τον τρόπο με τον οποίο θα την βίωναν αυτοί:

00:04:31.807 --> 00:04:35.653
με μια τρελή συστροφή μετά την άλλη, μέχρι να μην ξέρεις τι να σκεφτείς ή να νιώσεις.

00:04:35.653 --> 00:04:38.897
Και ίσως στο τέλος να καταλάβεις λίγο καλύτερα πως θα μπορούσαν να έχουν ξεγελαστεί

00:04:38.897 --> 00:04:41.702
από κάτι που είναι τόσο προφανές σε σένα και μένα.

00:04:49.314 --> 00:04:51.774
Ή ίσως δεν το καταλάβεις, και είσαι ένας γαμημένος ψυχοπαθής.