0:00:01.191,0:00:06.023
Γειά σας, με λένε Τόνυ και αυτό είναι το "Κάθε καρέ και πίνακας" (Every frame a painting), όπου αναλύω τη κινηματογραφική μορφή.

0:00:06.023,0:00:10.255
Η σημερινή ταινία είναι "The Imposter", του 2012, σκηνοθετημένη από τον Bart Layton.

0:00:10.255,0:00:12.078
Αν δεν το έχετε δει ακόμη, σας παρακαλω μην διαβάσετε τίποτα άλλο.

0:00:12.078,0:00:14.204
Μην ψάξετε καν τι είδος είναι αυτό το πράγμα.

0:00:14.204,0:00:18.306
Απλά κλείστε το βίντεο, αναζητείστε το στο Netflix και δείτε το, γιατί θα σας χαλάσω όλη την ταινία.

0:00:18.306,0:00:21.316
Έχετε 5 δευτερόλεπτα να το σταματήσετε.

0:00:21.316,0:00:22.087
Έτοιμοι;

0:00:22.087,0:00:26.774
5, 4, 3, 2

0:00:28.711,0:00:30.020
Ας ξεκινήσουμε.

0:00:30.020,0:00:35.865
Πιστεύω πως ο Bart Layton έκανε μία από τις πιο έξυπνες, απλές επιλογές που έχω δει και είναι αυτή:

0:00:35.865,0:00:41.436
Κάθε υποκείμενο σε αυτήν την ιστορία είναι βιντεοσκοπημένο με κανονικό στυλ συνέντευξης, κοιτάζοντας εκτός του καρέ σε κάποιον άλλον.

0:00:41.436,0:00:43.621
Εκτός από τον κακό...

0:00:43.621,0:00:47.833
"Από όταν με θυμάμαι, ήθελα να είμαι κάποιος άλλος."

0:00:47.833,0:00:49.704
... ο οποίος κοιτάει ακριβώς σε εμάς.

0:00:49.704,0:00:51.527
Αυτό είναι. Τόσο απλό.

0:00:51.527,0:00:54.213
Ο κινηματογράφος πάντα μαγευόταν με τους κακούς,

0:00:54.213,0:00:56.387
και πάντα είχαμε την συνήθεια να τους κοιτάμε κατάματα,

0:00:56.387,0:01:02.549
είτε είναι γκάνγκστερ, καννίβαλοι, κοινανιοπαθείς, ψυχοπαθείς, κορίτσια από την Ιαπωνία ή ο Leonardo DiCaprio.

0:01:02.549,0:01:06.381
Και το λατρεύω όταν μία ιστορία με ντετέκτιβ ή ένα θρίλερ παίζει τις στιγμές μέσα στον φακό.

0:01:06.381,0:01:10.421
Ο Jonathan Demme το κάνει πολύ αυτό στην Σιωπή των Αμνών, το οποίο θέλει να σε φέρει...

0:01:10.421,0:01:11.777
"Πιο κοντά..."

0:01:11.777,0:01:13.714
... στο νου της.

0:01:13.714,0:01:18.448
Τα μικρά μόνο πράγματα, όπως να είσαι πιο κοντός και θηλυκού γένους σε ένα δωμάτιο σαν αυτό.

0:01:18.448,0:01:19.668
"Συνεχίστε τώρα"

0:01:19.668,0:01:21.313
Ή ορίστε μια σκηνή από το Zodiac.

0:01:21.313,0:01:23.764
Αυτή είναι η πρώτη συνέντευξη με τον βασικό μας ύποπτο.

0:01:23.764,0:01:27.633
Και οι τρεις ντετέκτιβς προσπαθούν να καταλάβουν αν: είναι αυτός ο δολοφόνος;

0:01:27.633,0:01:31.005
Και όταν λέει κάτι ύποπτο, κοιτάξτε τα πλάνα στα οποία ο Fincher κόβει.

0:01:31.005,0:01:33.234
"Λοιπόν, θα το τσεκάρουμε αυτό.

0:01:33.234,0:01:35.278
Έχεις πάει ποτέ στην Νότια Καλιφόρνια;"

0:01:35.278,0:01:36.924
Και κορύφωμα της σκηνής είναι αυτό:

0:01:36.924,0:01:39.430
"Δεν είμαι ο Zodiac.

0:01:39.430,0:01:43.372
Και αν ήμουν, σίγουρα δεν θα σας το έλεγα."

0:01:43.372,0:01:45.185
Έτσι η ταινία σας ζητάει να κρίνετε:

0:01:45.185,0:01:47.031
τι νομίζετε για αυτόν τον τύπο;

0:01:47.031,0:01:52.379
Αλλά στις ταινίες μυθοπλασίας, είναι δύσκολο να διατηρήσεις ολόκληρη ταινία με κάποιον να κοιταέι στον φακό όλη την ώρα.

0:01:52.379,0:01:53.124
Είναι απλά πάρα πολύ.

0:01:53.869,0:01:54.615
"Ναι."

0:01:54.615,0:01:56.465
Αλλά αν πας στα ντοκυμαντέρ...

0:01:56.465,0:01:58.968
"Κάνε εισαγωγή στην πρόταση γιατί ξέρω ακριβώς τι θέλω να πω.

0:01:58.969,0:02:00.388
- Πες το![br]- Εντάξει."

0:02:00.388,0:02:03.339
... θα συναντήσετε τον Errol Morris, που το κάνει όλη τη ώρα.

0:02:03.339,0:02:05.628
Για αυτόν, ο στόχος είναι να πετύχει την πρώτου προσώπου,

0:02:05.629,0:02:08.738
αίσθηση ότι είσαι στα αλήθεια στο δωμάτιο μιλώντας με αυτούς τους ανθρώπους

0:02:08.738,0:02:11.451
Και όταν το εξηγούν οι ίδιοι, δεν χάνουν την οπτική επαφή μαζί σου,

0:02:11.452,0:02:14.875
έτσι είναι ευκολότερο για σένα να συμπάσχεις μαζί τους.

0:02:14.875,0:02:17.350
Αυτή είναι η διάταξη της κάμερας για το Imposter.

0:02:17.350,0:02:20.970
Αυτη η γωνία μας βάζει στο ίδιο δωμάτιο με τον κακό, κρίνοντάς τον.

0:02:20.970,0:02:25.755
Αλλά η ίδια γωνια επίσης μας κάνει πολύ ευαίσθητους στο πόσο πειστικός είναι.

0:02:25.755,0:02:30.376
Με άλλα λόγια, το ξέρουμε ότι είναι ο κακός, όμως αυτό δεν μας προστατεύει.

0:02:30.376,0:02:34.426
Αν παρακολουθήσετε προσεκτικά, θα δείτε ένα σωρό άλλες αποφάσεις στην ταινία που βασίζονται σε αυτό.

0:02:34.426,0:02:39.983
Οι περισσότεροι ανασχηματισμοί είναι κινηματογραφημένοι από την δική του θέση. Συγχρονίζει ακόμη και τα λόγια του.

0:02:39.983,0:02:45.397
"Δεν ήμουν αυτός που τους έλεγε ότι με κακοποίησαν σεξουαλικά. Τους έκανα να με ρωτήσουν για αυτό."

0:02:45.397,0:02:47.370
... από το παρελθόν μέχρι το παρόν.

0:02:47.370,0:02:51.487
Άλλους ανθρώπους τους βλέπουμε από χαμηλά, όμως εδώ είμαστε στο επίπεδο των ματιών.

0:02:51.487,0:02:55.652
Επιπλέον, αυτά τα υποκείμενα είναι πλαισιωμένα στο βάθος ώστε να μπορούμε να δούμε το περιβάλλον τους και από που προέρχονται.

0:02:55.652,0:03:00.988
Αλλά το φόντο του απατεώνα είναι κυριολεκτικά μια θολούρα. Δεν έχει καν μια κάρτα τίτλου που να μας λέει ποιος είναι.

0:03:00.988,0:03:04.251
Εντάξει, όλα αυτά είναι ξεκάθαρα σκηνοθετικές επιλογές. Αλλά γιατί;

0:03:04.251,0:03:08.844
Γιατί να στήσεις την ταινία έτσι ώστε ο κακός να ελέγχει την ιστορία και πως αυτή κινηματογραφείται;

0:03:08.844,0:03:11.627
Επειδή η ταινία θέλει να σε κοροϊδέψει.,

0:03:11.627,0:03:13.279
Όχι με "σε 'πιασα!" τρόπο.

0:03:13.279,0:03:16.971
Απλώς ο σκηνοθέτης θέλει να βιώσεις την πειστικότητα αυτού του ανθρώπου.

0:03:16.971,0:03:22.122
Βλέπετε, ξοδεύει το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας λέγοντάς μας πως είπε ψέματα στους άλλους και πως τους κορόιδεψε όλους.

0:03:22.122,0:03:24.585
Για αυτό ξέρουμε ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε όσα λέει.

0:03:24.585,0:03:27.625
Όμως στα δύο τρίτα του χρόνου της ταινίας μας, κάνει αυτό:

0:03:27.625,0:03:32.195
Γιατί η οικογένεια τον δέχτηκε τόσο εύκολα;[br]Δεν το εμπιστεύονται πολύ;

0:03:32.195,0:03:35.457
"Δεν χρειαζόταν να είμαι ο Columbo για να το καταλάβω."

0:03:35.457,0:03:38.197
Εννοώ για ποιον άλλον λόγο θα δεχόταν αυτόν τον τύπο, σωστά;

0:03:38.197,0:03:39.527
"Τον σκότωσαν."

0:03:39.527,0:03:40.952
Ωωω σκατά!

0:03:40.953,0:03:47.320
"Κάποιοι το έκαναν, κάποιοι το ήξεραν και κάποιοι επέλεξαν να το αγνοήσουν.'

0:03:47.320,0:03:49.382
Περίμενε, τι;

0:03:49.382,0:03:51.106
"Γάμα τον!"

0:03:51.106,0:03:55.609
Βλέπετε, η φυσική αντίδραση πολλών ανθρώπων σε αυτήν την περίπτωση είναι να κοιτάζουν αφ' υψηλού την οικογένεια Barclay.

0:03:55.609,0:03:58.123
Να τους δουν ως χαζούς ή εύκολα χειραγωγίσιμων.

0:03:58.123,0:03:59.959
Εννοώ, η ταινία του δίνει πολεμοφόδια.

0:03:59.960,0:04:03.875
"Ξέρεις, Ισπανία; Δεν είναι αυτό στην Αμερική;"

0:04:03.875,0:04:06.780
Επίσης, ποιος δεν αναγνωρίζει το ίδιο του το παιδί;

0:04:06.780,0:04:08.667
Έτσι η ταινία σε αφήνει να το πιστέψεις αυτό.

0:04:08.668,0:04:13.215
Δεν στο δείχνει κατάμουτρα, απλά σε αφήνει να αυτό που είσαι προδιαθετημένος να πιστέψεις.

0:04:13.215,0:04:15.151
Και μετά πέφτεις στην ίδια παγίδα.

0:04:15.152,0:04:20.004
Επειδή ο εγκέφαλός σου ήδη το σκεφτόταν, το μόνο που είχε αυτός να κάνει ήταν να σε κοιτάξει και να το επιβεβαιώσει.

0:04:20.004,0:04:22.660
Είτε αυτή η ταινία δουλεύει για σένα ή όχι, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά.

0:04:22.660,0:04:25.357
Μπορώ να πω ότι εγώ σίγουρα έπεσα στην παγίδα.

0:04:25.357,0:04:28.595
Και σκέφτομαι πως αυτή η ταινία στην πραγματικότητα έχει πολύ εμπάθεια για την οικογένεια.

0:04:28.595,0:04:31.807
Για 90 λεπτά, σε αφήνει να βιώσεις την ιστορία με τον τρόπο με τον οποίο θα την βίωναν αυτοί:

0:04:31.807,0:04:35.653
με μια τρελή συστροφή μετά την άλλη, μέχρι να μην ξέρεις τι να σκεφτείς ή να νιώσεις.

0:04:35.653,0:04:38.897
Και ίσως στο τέλος να καταλάβεις λίγο καλύτερα πως θα μπορούσαν να έχουν ξεγελαστεί

0:04:38.897,0:04:41.702
από κάτι που είναι τόσο προφανές σε σένα και μένα.

0:04:49.314,0:04:51.774
Ή ίσως δεν το καταλάβεις, και είσαι ένας γαμημένος ψυχοπαθής.