1
00:00:14,584 --> 00:00:16,085
ขอบคุณมากครับ

2
00:00:16,109 --> 00:00:19,259
เป็นเรื่องจริงที่ผมเกิดในวงดนตรี

3
00:00:19,259 --> 00:00:21,319
ผมหมายความอย่างนั้นจริง ๆ

4
00:00:21,319 --> 00:00:22,811
ตอนที่ผมเกิด

5
00:00:22,811 --> 00:00:25,790
พี่ชายทั้ง 4 คนของผมเริ่มเล่นดนตรีแล้ว

6
00:00:25,790 --> 00:00:28,590
และพวกเขากำลังหามือเบส

7
00:00:28,590 --> 00:00:30,059
(เสียงหัวเราะ)

8
00:00:30,060 --> 00:00:32,738
จะได้ครบวงพอดี

9
00:00:32,740 --> 00:00:34,500
ผมเกิดมาเพื่อตำแหน่งนั้น

10
00:00:34,500 --> 00:00:36,438
เมื่อผมมองย้อนกลับไป

11
00:00:36,438 --> 00:00:40,199
จากตอนนี้ ที่มีคนเรียกผมว่า "คุณครู"

12
00:00:41,099 --> 00:00:43,848
เมื่อมองย้อนไป เพื่อดูว่าผมถูกสอนมาอย่างไร

13
00:00:43,849 --> 00:00:46,375
ผมถึงเข้าใจว่า จริงๆ แล้วผมไม่ได้ถูก "สอน"

14
00:00:46,376 --> 00:00:49,079
นี่เป็นเหตุผลที่ผมถึงบอกว่า ดนตรีคือภาษา

15
00:00:49,080 --> 00:00:51,489
เพราะว่าถ้าคุณลองคิดถึงภาษาแรกของคุณ

16
00:00:51,490 --> 00:00:54,098
สำหรับผมและคนส่วนใหญ่ในที่นี้คงบอกว่าภาษาอังกฤษ

17
00:00:54,099 --> 00:00:56,018
ผมเลยขอใช้ภาษาอังกฤษเป็นตัวอย่าง

18
00:00:56,019 --> 00:00:57,869
อยากให้ลองคิดดูว่าคุณรู้ภาษาได้อย่างไร

19
00:00:57,869 --> 00:00:59,739
คุณก็จะเข้าใจว่าคุณไม่ได้ถูกสอน

20
00:00:59,739 --> 00:01:01,414
คนอื่น ๆ แค่คุยกับคุณ

21
00:01:01,415 --> 00:01:04,708
ตรงนี้แหละที่มันน่าสนใจ

22
00:01:04,709 --> 00:01:07,828
เพราะพวกเขาปล่อยให้คุณคุยด้วย

23
00:01:07,829 --> 00:01:09,989
แต่ถ้าผมยกตัวอย่างดนตรี

24
00:01:09,990 --> 00:01:11,999
ส่วนใหญ่แล้ว พวกมือใหม่

25
00:01:11,999 --> 00:01:14,999
จะไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นในวง ร่วมกับคนที่เก่งแล้ว

26
00:01:14,999 --> 00:01:16,868
คุณต้องเริ่มจากการเป็นมือใหม่

27
00:01:16,869 --> 00:01:18,788
และต้องอยู่ตรงนั้นสัก ปี สองปี

28
00:01:18,789 --> 00:01:21,659
จนเมื่อคุณเล่นได้ดีขึ้น จนไปถึงระดับกลาง ๆ

29
00:01:21,659 --> 00:01:24,139
และเล่นจนถึงขั้นสูง หลังจากขั้นสูงแล้ว

30
00:01:24,140 --> 00:01:26,989
คุณยังต้องออกไปเล่นเก็บประสบการณ์อีก

31
00:01:26,990 --> 00:01:28,568
แต่กับภาษาแล้ว

32
00:01:28,569 --> 00:01:31,530
ถ้าพูดตามภาษาของดนตรี แม้ว่าคุณจะเป็นเด็กทารก

33
00:01:31,530 --> 00:01:34,530
คุณสามารถ "แจม" กับมืออาชีพได้

34
00:01:34,530 --> 00:01:36,448
ได้ตลอดเวลา

35
00:01:36,449 --> 00:01:39,937
มันถึงขนาดว่า คุณไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคุณเป็นมือใหม่

36
00:01:39,938 --> 00:01:40,938
ไม่มีใครมาบอกคุณว่า

37
00:01:40,938 --> 00:01:43,370
"ฉันจะไม่พูดกับเธอจนกว่าเธอจะพูดรู้เรื่อง"

38
00:01:43,370 --> 00:01:45,468
"รอให้โตกว่านี้แล้วฉันจะพูดด้วย"

39
00:01:45,469 --> 00:01:47,268
(เสียงหัวเราะ)

40
00:01:47,269 --> 00:01:48,978
สิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น

41
00:01:48,979 --> 00:01:51,519
ไม่มีใครจะมาบอกว่า คุณต้องพูดอะไร

42
00:01:52,579 --> 00:01:56,039
คุณไม่ต้องนั่งที่มุมห้องแล้วก็ซ้อม

43
00:01:57,689 --> 00:02:01,570
แม้ว่าคุณพูดผิด ก็ไม่มีใครมาแก้ให้

44
00:02:02,670 --> 00:02:06,660
ลองคิดดู เมื่อคุณอายุ 2 - 3 ขวบและคุณพูดผิดซ้ำแล้วซ้ำอีก

45
00:02:06,669 --> 00:02:08,268
ไม่มีใครมาว่าคุณ

46
00:02:08,269 --> 00:02:10,388
ถ้าคุณพูดผิดหลายครั้งเข้า

47
00:02:10,389 --> 00:02:13,688
แทนที่จะถูกแก้ พ่อแม่ก็เข้าใจคุณ

48
00:02:13,689 --> 00:02:14,523
(เสียงหัวเราะ)

49
00:02:14,524 --> 00:02:17,488
และเขาก็เริ่มที่จะพูดผิดแบบคุณด้วย !

50
00:02:17,489 --> 00:02:21,292
สิ่งสำคัญก็คือ คุณยังคงมีอิสระ

51
00:02:21,293 --> 00:02:23,181
ในวิธีการพูดของคุณ

52
00:02:24,241 --> 00:02:27,529
และคุณยังไม่ต้องเดินตามระเบียบวิธีของดนตรี

53
00:02:27,530 --> 00:02:30,559
ในช่วงเวลาเหล่านี้ คุณมีเวลาที่จะหาเสียงของคุณ

54
00:02:30,560 --> 00:02:33,763
พูดในแบบของคุณ ทำให้สำเนียงของคุณไม่หายไป

55
00:02:34,263 --> 00:02:36,496
ไม่มีใครมาเอามันทิ้งไปได้

56
00:02:37,336 --> 00:02:41,839
ผมได้เรียนรู้แบบนี้ตอนผมยังเด็ก

57
00:02:41,840 --> 00:02:44,630
ผมเรียนภาษาอังกฤษและเรียนดนตรี

58
00:02:44,630 --> 00:02:48,499
ในเวลาเดียวกัน และด้วยวิธีเดียวกัน

59
00:02:49,269 --> 00:02:53,477
ผมมักเล่าให้คนอื่นฟังว่า "ผมเริ่มตอน 2 - 3 ขวบ"

60
00:02:53,478 --> 00:02:56,990
ผมพูดไปแบบนั้น
เพราะว่ามันฟังดูน่าเชื่อถือมากกว่า

61
00:02:56,990 --> 00:02:59,959
แต่จริง ๆ แล้วเราเริ่มพูดภาษาอังกฤษเมื่อไหร่ ?

62
00:02:59,960 --> 00:03:02,409
เรารอจนอายุ 2 หรือ 3 ขวบหรือเปล่า ?

63
00:03:02,639 --> 00:03:03,979
ไม่

64
00:03:04,589 --> 00:03:08,579
ผมว่า เราเริ่มกันตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดด้วยซ้ำ

65
00:03:08,589 --> 00:03:12,529
เริ่มตั้งแต่ที่คุณได้ยินเสียง คุณก็เริ่มเรียนแล้ว

66
00:03:12,539 --> 00:03:17,199
สำหรับผม วิธีการที่พี่ผมใช้มันเยี่ยมและฉลาดมาก ๆ

67
00:03:17,200 --> 00:03:19,729
ผมมีพี่น้อง 5 คน ผมเป็นคนเล็กสุด

68
00:03:19,730 --> 00:03:21,739
เรกจี พี่ชายคนโต

69
00:03:21,740 --> 00:03:23,788
เขาห่างกับผมแค่ 8 ปี

70
00:03:23,789 --> 00:03:26,998
ทำไมเขาฉลาดขนาดนี้ ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกัน

71
00:03:26,999 --> 00:03:29,328
นั่นควรจะเป็น TED Talk ตัวจริง

72
00:03:29,329 --> 00:03:32,729
เขาคิดวิธีการอันแยบยลได้ยังไง

73
00:03:32,730 --> 00:03:37,079
โดยที่ไม่ต้องคอยสอนพวกน้อง ๆ เล่นดนตรี

74
00:03:37,080 --> 00:03:39,429
เค้าไม่ได้เริ่มด้วยการเอากีตาร์เบสให้ผม

75
00:03:39,430 --> 00:03:40,610
เปล่าเลย

76
00:03:42,770 --> 00:03:46,118
สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือเล่นดนตรีรอบ ๆ ผม

77
00:03:46,848 --> 00:03:49,278
ตั้งแต่ผมยังเล็ก ๆ ตั้งแต่ผมจำความได้

78
00:03:49,279 --> 00:03:51,129
ผมจำได้ตอนที่เราอยู่ที่ฮาวาย

79
00:03:51,131 --> 00:03:56,570
พี่ ๆ ผมจะตั้งเครื่องดนตรี ผมจำได้ถีงเก้าอี้พลาสติก

80
00:03:56,570 --> 00:03:59,099
หลาย ๆ ครั้งเราจะตั้งวงกันที่สนามหน้าบ้าน

81
00:03:59,100 --> 00:04:00,949
ที่ ๆ ผมจะเห็นเก้าอี้พลาสติก

82
00:04:00,950 --> 00:04:04,319
และมีกีตาร์ของเล่นรูปมิกกี้เมาส์

83
00:04:04,320 --> 00:04:06,078
วางอยู่บนเก้าอี้

84
00:04:06,079 --> 00:04:09,078
ไม่มีใครบอกผม ว่านั้นเป็นของผม

85
00:04:09,079 --> 00:04:11,499
มันเหมือนกับที่ ไม่มีใครมาบอกคุณว่า

86
00:04:11,499 --> 00:04:12,921
คุณต้องเริ่มพูดเมื่อไหร่

87
00:04:12,921 --> 00:04:14,181
คุณรู้ว่าคุณจะต้องทำอะไร

88
00:04:14,181 --> 00:04:16,719
เหมือนกับที่ผมรู้ว่า เก้าอี้ตัวนั้นเป็นของผม

89
00:04:16,719 --> 00:04:18,418
ผมรู้ว่าเครื่องดนตรีนั้นเป็นของผม

90
00:04:18,418 --> 00:04:19,608
มันมีสายพลาสติก

91
00:04:19,608 --> 00:04:22,219
คุณแค่ผูกสายเข้ากับตัวและเริ่มเล่นเพลงได้เลย

92
00:04:22,219 --> 00:04:23,709
แต่เอาเข้าจริง ๆ

93
00:04:23,709 --> 00:04:26,709
การเริ่มของคุณไม่ได้เริ่มต้นจากการดีดสาย

94
00:04:26,709 --> 00:04:29,940
ในตอนนั้น เมื่อผมโตพอที่จะถือเครื่องดนตรี

95
00:04:31,649 --> 00:04:36,398
พี่ ๆ หาอะไรมาให้ถือ ถือเพื่อให้โยกไปกับมัน

96
00:04:36,399 --> 00:04:39,119
เพื่อเตรียมผมให้พร้อมสำหรับปีต่อ ๆ ไป

97
00:04:39,120 --> 00:04:41,750
มันไม่ใช่เรื่องของการเล่นเครื่องดนตรี

98
00:04:42,380 --> 00:04:45,289
มันเป็นความผิดพลาด ของครูดนตรีหลาย ๆ คน

99
00:04:45,289 --> 00:04:47,148
ที่พวกเรามักจะสอนเด็ก ๆ

100
00:04:47,148 --> 00:04:50,148
ให้เล่นเครื่องดนตรี ก่อนที่จะเข้าใจดนตรี

101
00:04:50,148 --> 00:04:52,549
คุณจะไม่สอนเด็กว่าสะกดยังไง

102
00:04:52,550 --> 00:04:54,359
การสอนเด็กให้สะกดคำว่า "นม"

103
00:04:54,360 --> 00:04:57,029
ก่อนที่เด็ก ๆ จะได้ดื่มนมก่อนสัก 2-3 ปี

104
00:04:57,030 --> 00:04:58,479
คุณว่ามันเข้าท่าหรือเปล่า ?

105
00:04:58,480 --> 00:05:01,349
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เราทำแบบนั้นกับดนตรี

106
00:05:01,350 --> 00:05:04,750
เรากลับสอนเด็กถึงกฎเกณฑ์และเครื่องดนตรีก่อน

107
00:05:05,850 --> 00:05:09,448
แต่ตอนผม 2 ขวบ พี่ ๆ เอาเครื่องดนตรีเด็กเล่นให้ผม

108
00:05:09,449 --> 00:05:11,140
ตอนนั้นผมพร้อมแล้วสำหรับดนตรี

109
00:05:11,140 --> 00:05:13,750
เพราะผมเชื่อว่า เราเกิดมาพร้อมดนตรี

110
00:05:13,750 --> 00:05:18,049
เพียงแค่ฟังเสียงร้องของผู้คน ฟังเสียงของเด็ก ๆ

111
00:05:18,050 --> 00:05:20,115
ไม่มีเสียงดนตรีไหนบริสุทธิ์เท่านี้อีกแล้ว

112
00:05:20,116 --> 00:05:23,172
พวกพี่ ๆ ของผมรู้ว่าผมเกิดมากับดนตรี

113
00:05:23,172 --> 00:05:25,451
แต่ว่าพวกเขาต้องการให้ผมเป็นมือเบส

114
00:05:25,452 --> 00:05:28,347
ดังนั้น พอผมโตได้ที่ เขาก็เอาของเล่นใส่มือผม

115
00:05:28,347 --> 00:05:29,931
และเขาก็เล่นเพลง

116
00:05:29,932 --> 00:05:33,784
ผมก็กระโดดและดีดไปตามจังหวะ

117
00:05:33,785 --> 00:05:38,909
แต่ที่เจ๋งมาก คือ มันไม่ใช่เรื่องของเครื่องดนตรี

118
00:05:38,910 --> 00:05:43,039
ผมกำลังเรียนรู้ที่จะเล่นดนตรี ไม่ใช่เครื่องดนตรี

119
00:05:43,040 --> 00:05:45,730
และผมก็ทำต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้

120
00:05:46,090 --> 00:05:50,687
ขอย้ำ ที่ผมรู้ ผมเข้าใจคือความหมายต่าง ๆ

121
00:05:50,688 --> 00:05:55,699
ตอนที่พี่ชายผมเปิดไฮแฮท เมื่อจบจังหวะที่ 4 ของท่อน

122
00:05:55,699 --> 00:05:58,489
หรือตอนที่ผมเรียนรู้ว่าท่อนนี้ต่างกับท่อนนั้นยังไง

123
00:05:58,490 --> 00:06:00,787
มันเป็นวิธีเดียวกับที่เด็กทารกรู้จัก

124
00:06:00,788 --> 00:06:03,787
เสียงของแม่ที่สูง

125
00:06:03,788 --> 00:06:06,569
เทียบกับเสียงของพ่อที่ต่ำกว่า

126
00:06:06,570 --> 00:06:07,909
คุณรู้จักสิ่งเหล่านี้

127
00:06:07,910 --> 00:06:11,569
แม้ว่าคุณจะไม่ได้เข้าใจความหมายของคำ

128
00:06:11,570 --> 00:06:13,544
คุณเรียนรู้ผ่านสิ่งเหล่านี้

129
00:06:13,544 --> 00:06:16,287
กว่าที่เด็กทารกจะพูดเป็นคำ ๆ

130
00:06:16,288 --> 00:06:19,089
เขารู้เรื่องภาษาไปเยอะแล้ว

131
00:06:19,090 --> 00:06:21,011
ผมก็เรียนรู้เรื่องดนตรีในลักษณะเดียวกัน

132
00:06:21,011 --> 00:06:23,270
ตอนที่ผมเริ่มเล่นเครื่องดนตรี

133
00:06:23,270 --> 00:06:25,030
ผมมีดนตรีอยู่เต็มเปี่ยม

134
00:06:25,030 --> 00:06:27,358
ตอนที่ผมย่างเข้า 3 ขวบ

135
00:06:27,359 --> 00:06:31,578
เรกจีเอาสายกีตาร์ 2 สายจากกีตาร์ของเขา

136
00:06:31,579 --> 00:06:33,880
เขาเอาสายเสียงสูงออก 2 สาย

137
00:06:33,880 --> 00:06:36,560
และนั้นกลายเป็นเครื่องดนตรีชิ้นแรกของผม

138
00:06:36,560 --> 00:06:39,458
จากนั้นเรกจีจึงเริ่มสอนผม

139
00:06:39,459 --> 00:06:44,398
ที่จะวางมือในบางตำแหน่ง เพื่อที่จะเล่นโน๊ต

140
00:06:44,399 --> 00:06:46,229
ในเพลงที่ผมคุ้นเคย

141
00:06:48,540 --> 00:06:51,429
ผมไม่ได้เพิ่งเริ่มเล่นจากตรงนั้น

142
00:06:51,429 --> 00:06:53,389
ผมมีดนตรีมาก่อน

143
00:06:53,389 --> 00:06:56,950
ถึงตรงนี้ ผมแค่ใส่ดนตรีเข้าไปในเครื่องดนตรี

144
00:06:57,860 --> 00:06:59,670
เมื่อมองย้อนกลับไป

145
00:06:59,670 --> 00:07:02,160
ผมถึงเข้าใจว่า ผมเรียนรู้ที่จะพูดได้อย่างไร

146
00:07:02,160 --> 00:07:05,369
ไม่ใช่เรียนรู้ที่จะใช้เครื่องดนตรีก่อน

147
00:07:05,370 --> 00:07:07,812
ใครจะมาสนใจว่าคุณพูดผ่านเครื่องมืออะไร

148
00:07:07,813 --> 00:07:10,116
มันสำคัญตรงสิ่งที่คุณจะพูด

149
00:07:11,959 --> 00:07:16,042
ผมมีดนตรีอยู่ในเสียงของผมเสมอ

150
00:07:16,089 --> 00:07:18,137
ผมมีสิ่งที่ต้องการจะพูดอยู่เสมอ

151
00:07:18,138 --> 00:07:22,167
และผมเรียนรู้ที่จะถ่ายทอดผ่านเครื่องดนตรี

152
00:07:22,957 --> 00:07:25,047
ถ้าคุณคิดถึงสิ่งเหล่านี้

153
00:07:25,047 --> 00:07:28,219
ไม่ถูกบังคับให้ฝึกซ้อม

154
00:07:28,219 --> 00:07:32,040
ไม่ถูกบอกว่าต้องพูดอะไร

155
00:07:32,040 --> 00:07:34,520
คือผมขอกลับมาพูดถึงภาษา

156
00:07:35,060 --> 00:07:38,208
เวลาที่ครูสอนคำศัพท์ใหม่

157
00:07:38,209 --> 00:07:41,537
ครูจะสอนผ่านประโยคตามสถานการณ์ที่ใช้

158
00:07:41,538 --> 00:07:44,267
ครูดนตรีจะบอกให้คุณไปฝึกซ้อม

159
00:07:44,268 --> 00:07:48,827
การซ้อมก็ดีแต่มันเป็นกระบวนการที่ช้า กว่าการเรียนจากสถานการณ์

160
00:07:48,828 --> 00:07:50,999
และพวกเราก็รู้เรื่องนี้ดีในการเรียนภาษา

161
00:07:51,000 --> 00:07:52,889
ที่เล่ามาเป็นเส้นทางการเรียนรู้ของผม

162
00:07:52,890 --> 00:07:57,019
เมื่อผมโตขึ้น ประมาณ 5 ขวบ

163
00:07:57,019 --> 00:08:00,019
พวกเรา 5 คนก็เริ่มออกทัวร์กันจริง ๆ

164
00:08:00,019 --> 00:08:02,249
พวกเราโชคดีที่ได้มีโอกาสออกทัวร์

165
00:08:02,250 --> 00:08:04,178
เป็นวงเปิดให้กับนักร้องเพลงโซล ชื่อดัง

166
00:08:04,178 --> 00:08:07,178
ชื่อ เคอติส เมย์ฟิลด์

167
00:08:07,178 --> 00:08:10,399
ถ้าผม 5 ขวบตอนนั้น พี่ชายคนโตสุดของผมก็ 13 ขวบเท่านั้น

168
00:08:11,149 --> 00:08:13,209
เมื่อคิดถึงตอนนั้น

169
00:08:13,209 --> 00:08:16,209
ตอนอายุเท่านั้นพวกเราก็พูดภาษาอังกฤษได้ดีแล้ว

170
00:08:16,209 --> 00:08:18,459
แล้วทำไมจะทำไม่ได้กับดนตรีล่ะ

171
00:08:18,739 --> 00:08:22,098
ตั้งแต่นั้นมาผมก็มองดนตรีในแบบเดียวกับภาษา

172
00:08:22,099 --> 00:08:24,779
เพราะผมเรียนดนตรีแบบเดียวกัน

173
00:08:24,779 --> 00:08:27,499
และเรียนไปพร้อม ๆ กับภาษา

174
00:08:27,779 --> 00:08:29,518
ส่วนดีที่สุดคือ

175
00:08:29,519 --> 00:08:32,558
ผมยังคงรักษาสิ่งที่เกิดมาพร้อมกับเด็ก ๆ

176
00:08:33,568 --> 00:08:35,360
คืออิสรภาพ

177
00:08:37,000 --> 00:08:41,398
พวกเราหลาย ๆ คนถูกสอนจนไม่มีเสียงของตัวเอง

178
00:08:41,399 --> 00:08:43,727
อย่างตอนที่เราเริ่มบทเรียนแรก

179
00:08:43,729 --> 00:08:45,228
เรามักไปหาครู

180
00:08:45,229 --> 00:08:46,879
และครูน้อยคนที่จะรู้ว่า

181
00:08:46,879 --> 00:08:49,489
ทำไมเราถึงมาเรียนดนตรี

182
00:08:49,489 --> 00:08:51,848
หลาย ๆ ครั้งที่เด็กสมมุติว่าตัวเองกำลังเล่นกีตาร์

183
00:08:51,849 --> 00:08:53,609
ซึ่งตรงนั้นไม่มีผิดหรือถูก

184
00:08:53,610 --> 00:08:57,028
ไม่มีเล่นโน๊ตถูกหรือผิด ไม่เกี่ยวกับเครื่องดนตรี

185
00:08:57,029 --> 00:08:59,289
เด็ก ๆ เล่นเพราะมันรู้สึกดี

186
00:08:59,290 --> 00:09:03,268
มันเหมือนกับที่คุณร้องเพลงตอนอาบน้ำ

187
00:09:03,269 --> 00:09:06,798
หรือคุณร้องเพลงตอนขับรถไปทำงาน

188
00:09:06,799 --> 00:09:10,168
คุณไม่ได้ร้องเพราะคุณร้องได้ถูกโน๊ต

189
00:09:10,298 --> 00:09:12,287
หรือร้องเพราะคุณรู้จักสเกลนั้นดี

190
00:09:12,288 --> 00:09:14,957
แต่คุณร้องเพราะคุณรู้สึกดี

191
00:09:14,958 --> 00:09:17,759
ผมได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเล่าว่า

192
00:09:17,760 --> 00:09:20,262
"ฉันคือ เอลลา ฟิทซ์เจอรัลด์ ตอนฉันอาบน้ำ"

193
00:09:20,263 --> 00:09:22,125
(เสียงหัวเราะ)

194
00:09:22,126 --> 00:09:23,859
แน่นอนเธอพูดถูก

195
00:09:23,860 --> 00:09:28,060
แต่ทำไมมันเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อเริ่มมีคนฟัง

196
00:09:30,070 --> 00:09:32,818
อิสรภาพนั้นเริ่มหายไป เมื่อเราโตขึ้น เมื่อเรารู้มากขึ้น

197
00:09:32,819 --> 00:09:36,657
และเราจำเป็นต้องหาวิธีรักษาอิสภาพนั้นไว้

198
00:09:36,658 --> 00:09:38,319
มันเป็นไปได้

199
00:09:38,320 --> 00:09:39,999
มันไม่ได้หายไปอย่างถาวร

200
00:09:41,239 --> 00:09:45,148
เด็กที่เล่นกีตาร์สมมุติ จะเล่นด้วยร้อยยิ้ม

201
00:09:46,778 --> 00:09:49,598
พอเริ่มบทเรียนแรก รอยยิ้มก็หายไป

202
00:09:51,648 --> 00:09:53,588
หลาย ๆ ครั้งคุณต้องทำงานหนัก

203
00:09:53,589 --> 00:09:56,798
ตลอดชีวิตนักดนตรี เพื่อจะนำรอยยิ้มกลับมา

204
00:09:56,799 --> 00:10:01,768
ในฐานะครู เราสามารถรักษารอยยิ้มนั้นไว้ ถ้าเราเข้าใจ

205
00:10:01,769 --> 00:10:04,838
เข้าใจดนตรีแบบเดียวกับภาษา

206
00:10:04,839 --> 00:10:07,771
รักษาอิสรภาพของผู้เรียน

207
00:10:07,772 --> 00:10:09,708
พอผมเริ่มโตขึ้นมาหน่อย

208
00:10:09,709 --> 00:10:13,638
ผมกับพี่พี่ เริ่มออกทัวร์มากขึ้น

209
00:10:13,639 --> 00:10:16,729
แม่ผมถามคำถาม ที่ผมไม่เคยเข้าใจมันอย่างแท้จริง

210
00:10:16,730 --> 00:10:20,969
จนกระทั่งผมอายุมากขึ้น และมีลูก

211
00:10:20,970 --> 00:10:22,341
คำถามคือ

212
00:10:22,342 --> 00:10:24,610
"โลกต้องการอะไร

213
00:10:26,089 --> 00:10:27,829
จากนักดนตรีที่ดีอีกสักคน"

214
00:10:29,900 --> 00:10:31,205
อยากให้ลองคิดดู

215
00:10:31,206 --> 00:10:32,566
ผมคงตอบว่า ดนตรี

216
00:10:32,566 --> 00:10:35,082
แต่ลองแทนที่ด้วยอาชีพของคุณ

217
00:10:35,082 --> 00:10:37,399
โลกต้องการอะไรจากคุณ

218
00:10:39,669 --> 00:10:42,789
ผมเพิ่งเข้าใจ ตอนที่ผมอายุมากขึ้น

219
00:10:42,790 --> 00:10:46,628
ว่าดนตรีไม่ใช่แค่ภาษา ดนตรีเป็นวิถีชีวิต

220
00:10:48,558 --> 00:10:50,167
มันเป็นวิถีชีวิตของผม

221
00:10:50,168 --> 00:10:54,639
ผมไม่ได้หมายถึง วิถีชีวิตนักดนตรีแบบที่หลายคนเป็น

222
00:10:55,899 --> 00:10:59,658
ลองดู ฮีโร่ทางดนตรีหลายคนในอดีต

223
00:10:59,659 --> 00:11:02,389
คุณจะพบว่าเขาประสบความสำเร็จอย่างมากทางดนตรี

224
00:11:02,390 --> 00:11:04,540
แต่กลับล้มเหลวอย่างมากกับชีวิต

225
00:11:06,110 --> 00:11:10,038
ผมสามารถเอ่ยชื่อได้ แต่คงไม่ดีกว่า

226
00:11:10,039 --> 00:11:13,870
ถ้าเราคิดถึงฮีโร่ของเรา หลาย ๆ คนเป็นแบบนั้น

227
00:11:15,490 --> 00:11:17,977
ผมคิดว่า ตอนนั้นพ่อแม่ผมคงเตรียมพวกเราให้พร้อม

228
00:11:17,978 --> 00:11:19,728
ณ ตอนนั้นพวกเราคงไม่รู้

229
00:11:19,728 --> 00:11:21,929
แต่เธอคงเห็นว่าอะไรจะเกิดขึ้น

230
00:11:21,929 --> 00:11:24,150
"โลกต้องการอะไร

231
00:11:26,580 --> 00:11:28,620
จากนักดนตรีที่ดีอีกสักคน"

232
00:11:29,580 --> 00:11:32,220
เราฝึกซ้อมกันอย่างหนัก

233
00:11:33,221 --> 00:11:36,420
เราเปลี่ยนบ้านเป็นห้องซ้อมดนตรี

234
00:11:36,420 --> 00:11:38,070
เพื่อที่นักดนตรีแถวบ้าน

235
00:11:38,070 --> 00:11:40,500
นักดนตรีในจังหวัดจะมาเล่นด้วย

236
00:11:40,500 --> 00:11:42,069
เราฝึกซ้อม

237
00:11:42,070 --> 00:11:44,359
พ่อแม่ผมยอมใช้เงินที่ไม่ค่อยจะมี

238
00:11:44,360 --> 00:11:46,759
ไปกับเครื่องดนตรีใหม่ ๆ

239
00:11:46,759 --> 00:11:50,028
ช่วงคริสต์มาส ซานตาคลอสจะเอาของรุ่นล่าสุดมาให้

240
00:11:50,028 --> 00:11:51,588
นั่นหมายความว่าอะไร

241
00:11:52,698 --> 00:11:55,638
เพื่อว่าเราจะทำเงินได้อย่างงั้นหรือ?

242
00:11:55,639 --> 00:11:59,339
เพื่อที่เราจะได้เล่นบนเวทีด้วยความภาคภูมิใจหรือ?

243
00:12:02,470 --> 00:12:06,070
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ว่ามันมากกว่านั้น

244
00:12:07,220 --> 00:12:08,818
ดนตรีคือวิถีชีวิตของผม

245
00:12:09,578 --> 00:12:12,409
และตอนนี้ผมอยู่ในแวดวงการสอนดนตรี

246
00:12:12,410 --> 00:12:15,507
ผมสามารถแชร์กับคุณในฐานะของครู

247
00:12:15,508 --> 00:12:18,969
ผมได้เข้าใจว่า มีหลายอย่างที่เราเรียนรู้ได้จากดนตรี

248
00:12:18,970 --> 00:12:20,455
มาปรับใช้กับชีวิต

249
00:12:20,456 --> 00:12:23,012
จะเป็นนักดนตรีที่ดี คุณต้องเป็นนักฟังที่ดี

250
00:12:25,742 --> 00:12:26,832
มันไม่สำคัญว่า

251
00:12:26,832 --> 00:12:29,248
ผมจะเป็นมือเบสหรือเครื่องดนตรีอื่นที่เก่งเพียงใด

252
00:12:29,249 --> 00:12:31,038
มันไม่สำคัญว่าผมเก่งแค่ไหน

253
00:12:31,038 --> 00:12:34,930
เราสามารถเอานักดนตรีที่เก่งที่สุดของโลก 5 คนขึ้นมาบนเวที

254
00:12:36,370 --> 00:12:39,378
แต่ถ้านักดนตรีเหล่านั้นเก่งแบบตัวใครตัวมัน

255
00:12:39,379 --> 00:12:41,170
เล่นออกมาก็ไม่น่าฟัง

256
00:12:43,730 --> 00:12:46,970
แต่ถ้าเราฟังคนอื่นและเล่นไปด้วยกัน

257
00:12:48,680 --> 00:12:51,139
โดยที่ แต่ละคนไม่ต้องเก่งมากก็ได้

258
00:12:52,490 --> 00:12:54,710
เสียงที่ออกมาก็จะดีกว่ามาก

259
00:12:57,500 --> 00:12:58,759
เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา

260
00:12:58,759 --> 00:13:01,769
ผมถูกเชิญไปที่มหาวิทยาลัยแสตนฟอร์ด ในแคลิฟอร์เนีย

261
00:13:01,769 --> 00:13:03,079
ร่วมกับทีมนักดนตรี

262
00:13:03,079 --> 00:13:06,018
เพื่อแนะนำนักศึกษาปี 1 ที่มาใหม่

263
00:13:06,019 --> 00:13:08,888
เราได้ใช้ดนตรีเพื่อให้พวกเขา

264
00:13:08,889 --> 00:13:11,758
ได้คิดถึงว่า ใน 4 ปีข้างหน้าชีวิตพวกเขาจะเป็นเช่นไร

265
00:13:11,759 --> 00:13:14,668
มันสนุกที่จะใช้ดนตรีเป็นช่องทาง

266
00:13:14,679 --> 00:13:17,819
ที่ทำให้ผมพูดได้ทุกเรื่อง และกระทบใจ

267
00:13:17,820 --> 00:13:19,829
ไม่ว่าจะเป็นการเมือง การเหยียดผิว

268
00:13:19,829 --> 00:13:22,209
ความเท่าและไม่เท่าเทียม ศาสนา

269
00:13:22,209 --> 00:13:23,699
ผมสามารถสื่อผ่านดนตรี

270
00:13:23,699 --> 00:13:25,629
โดยที่ผมยังมีความปลอดภัยในชีวิต

271
00:13:25,629 --> 00:13:27,909
ตอนนั้นเราเลือกคนฟังมา 1 คน

272
00:13:27,910 --> 00:13:29,849
เป็นคนที่ไม่เคยเล่นเครื่องดนตรีมาก่อน

273
00:13:29,850 --> 00:13:31,119
เราได้ผู้หญิง

274
00:13:31,120 --> 00:13:33,598
เราขอให้เธอขึ้นเวที เอาเบสให้เธอสะพาย

275
00:13:33,599 --> 00:13:35,448
แล้วก็ให้วงดนตรีเริ่มเล่น

276
00:13:35,449 --> 00:13:37,348
พอวงเริ่มปุ๊บ

277
00:13:37,349 --> 00:13:38,944
เธอก็เริ่มทำแบบนี้

278
00:13:38,945 --> 00:13:40,550
(เสียงหัวเราะ)

279
00:13:40,551 --> 00:13:42,161
แล้วผมก็บอกว่า "นั่นไงล่ะ ดนตรี"

280
00:13:43,513 --> 00:13:47,134
เครื่องดนตรีถ้ามันวางอยู่เฉย ๆ ในร้าน

281
00:13:47,134 --> 00:13:49,288
มันไม่มีเสียงใด ๆ ออกมาหรอก

282
00:13:49,289 --> 00:13:51,019
แต่ถ้าคุณอยากให้เกิดเสียงดนตรี

283
00:13:51,019 --> 00:13:52,519
คุณต้องเอาให้คนเล่น

284
00:13:52,519 --> 00:13:54,450
และจังหวะจากการโยกหัวของคุณ

285
00:13:54,450 --> 00:13:56,580
คุณต้องส่งผ่านไปยังเครื่องดนตรีของคุณ

286
00:13:56,580 --> 00:13:59,270
ผมแค่ให้เธอเอามือข้างซ้ายจับไปที่คอของเบส

287
00:13:59,270 --> 00:14:02,334
เพราะทุกคนรู้ว่าจะจับเครื่องดนตรีอย่างไร
ไม่ใช่เรื่องใหม่เลย

288
00:14:02,335 --> 00:14:07,008
กดแล้วให้มือขวาเต้นรำไปบนสาย

289
00:14:07,009 --> 00:14:10,169
เธอก็เริ่มกระโดดไปตามโน๊ต วงก็เริ่มเล่นรอบ ๆ เธอ

290
00:14:10,170 --> 00:14:13,158
เพียงครู่เดียวเธอก็กลายเป็นมือเบส

291
00:14:13,159 --> 00:14:15,537
ยิ่งกว่านั้น เธอคือนักดนตรี

292
00:14:15,538 --> 00:14:18,256
นักเต้นไม่เคยถามก่อนที่จะเต้น

293
00:14:18,257 --> 00:14:20,927
นักร้องไม่จำเป็นต้องถามว่าวงเล่นคีย์ไหนอยู่

294
00:14:20,928 --> 00:14:23,608
แต่นักดนตรีกลับมีคำถามมากมาย

295
00:14:25,359 --> 00:14:27,448
นั่นสอนให้ผมรู้ว่า "ว้าว"

296
00:14:27,449 --> 00:14:31,291
เพราะว่าพวกเราเก่ง เธอเลยไม่ต้องรู้อะไรก็ได้

297
00:14:31,292 --> 00:14:33,214
(เสียงหัวเราะ)

298
00:14:33,215 --> 00:14:36,829
หากใครสักคนเดินเข้ามาในห้องและเห็นวงดนตรีเล่น

299
00:14:36,830 --> 00:14:39,829
โดยมีมือใหม่ร่วมบนเวที

300
00:14:39,830 --> 00:14:42,823
เขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นมือใหม่

301
00:14:43,753 --> 00:14:45,595
นั่นทำให้ผมร้อง "้ว้าว !

302
00:14:45,596 --> 00:14:48,740
ถ้าผมใช้ความสามารถไปในทางที่ถูก

303
00:14:48,740 --> 00:14:52,910
มันจะช่วยให้คนอื่นเก่งขึ้นอย่างรวดเร็ว"

304
00:14:52,910 --> 00:14:55,149
และที่เจ๋งกว่านั้นคือ

305
00:14:55,149 --> 00:14:57,398
เธอได้เอาเบสกีตาร์ตัวนั้นกลับบ้านด้วย

306
00:14:57,399 --> 00:14:58,907
(เสียงหัวเราะ)

307
00:14:58,908 --> 00:15:01,908
ผมพบเธอเร็ว ๆ นี้ เธอยังคงเป็นมือเบสอยู่

308
00:15:01,909 --> 00:15:03,948
มันยอดเยี่ยมมาก

309
00:15:03,949 --> 00:15:07,508
การฟังเป็นหัวใจสำคัญของดนตรีที่เราสามารถเอามาใช้ในชีวิต

310
00:15:07,509 --> 00:15:08,629
ทำงานร่วมกัน

311
00:15:08,629 --> 00:15:11,629
เราเก่งด้วยการที่ช่วยให้คนอื่นให้เก่งขึ้น

312
00:15:11,629 --> 00:15:13,408
เมื่อคนขอให้คุณขึ้นเวที

313
00:15:13,409 --> 00:15:16,128
อย่าเลี่ยงออกมาด้วยท่าทีเหมือนคุณถ่อมตัว

314
00:15:16,129 --> 00:15:17,378
ขึ้นไปยืนบนนั้น

315
00:15:17,379 --> 00:15:20,778
ถ้าเขายกคุณขึ้นไป แสดงว่าพวกเขาเห็นว่าคุณสูงส่งแค่ไหน

316
00:15:20,779 --> 00:15:22,829
ยืนบนนั้นแล้วดึงพวกเขาขึ้นไป

317
00:15:23,711 --> 00:15:27,303
พวกเขาจะเติบโตได้เร็วกว่าที่คุณลงมาข้างล่าง

318
00:15:27,303 --> 00:15:30,645
เราสามารถช่วยคนอื่นได้เพราะเราเก่ง

319
00:15:30,645 --> 00:15:34,789
แต่ในทางดนตรี ผมจะเก่งได้ก็ต่อเมื่อคนอื่น ๆ บอกว่าผมเก่ง

320
00:15:34,790 --> 00:15:37,079
คนอื่น ๆ บอกว่า "นั่นไง เขาได้รางวัลแกรมมี่"

321
00:15:37,080 --> 00:15:39,548
แต่ผมไม่สามารถชนะได้หากไม่มีพวกคุณ

322
00:15:39,549 --> 00:15:41,708
อีกสิ่งหนึ่งที่แม่ผมสอนพวกเราเสมอ

323
00:15:41,709 --> 00:15:44,309
คือ "พวกเธอประสบความสำเร็จแล้ว

324
00:15:45,009 --> 00:15:47,939
แค่โลกยังไม่รู้จักต่างหาก"

325
00:15:48,939 --> 00:15:50,479
ตอนแม่สอนผมก็ยังไม่เข้าใจ

326
00:15:50,479 --> 00:15:52,050
แต่ตอนนี้ผมเข้าใจดีแล้ว

327
00:15:54,209 --> 00:15:56,459
ก่อนหมดเวลา ผมอยากให้คุณคิดถึงเรื่องนี้

328
00:15:56,459 --> 00:15:59,459
ถ้าผมเล่นโน๊ต 2 ตัว เอาว่า C

329
00:15:59,469 --> 00:16:01,479
-อยากให้คุณลองใช้จิตนาการของคุณดู-

330
00:16:01,480 --> 00:16:04,950
ถ้าผมเล่น C และ C# ที่อยู่ติดกัน

331
00:16:05,850 --> 00:16:08,460
เสียงที่ได้มันก็จะขัด ๆ

332
00:16:09,240 --> 00:16:11,223
"ผิด" "ไม่ได้เรื่อง"

333
00:16:14,393 --> 00:16:16,886
แต่ถ้าผมเล่น C ขึ้นไป อีกอ็อกเทฟ

334
00:16:18,126 --> 00:16:20,728
เล่น C# และ C อีกครั้ง

335
00:16:20,729 --> 00:16:22,548
เพียงเท่านี้ เราจะได้เสียงที่ไพเราะมาก

336
00:16:22,549 --> 00:16:24,369
โน๊ต 2 ตัวเหมือนเดิม

337
00:16:25,549 --> 00:16:29,128
C ตัวนั้นจะกลายเป็น C เมเจอร์ 7 ที่เข้ากับ C# ได้ดี

338
00:16:29,129 --> 00:16:34,479
ซึ่งเป็นโน๊ตสำคัญของคอร์ดที่ให้เสียงเพราะมาก

339
00:16:34,479 --> 00:16:37,019
ทั้ง ๆ ที่เป็นโน๊ตตัวเดิม โน๊ต 2 ตัวเหมือนกัน

340
00:16:37,019 --> 00:16:38,510
แต่ทำไมให้เสียงต่างกันได้

341
00:16:38,510 --> 00:16:41,010
อันหนึ่งเสียงแย่ แต่อีกอันเสียงเพราะได้?

342
00:16:41,010 --> 00:16:42,830
ลองเอาเรื่องนี้มาใช้กับชีวิต

343
00:16:43,600 --> 00:16:46,658
เวลาที่คุณเห็นอะไรแย่ ๆ หรือเลวร้ายในชีวิต

344
00:16:46,659 --> 00:16:49,066
บางทีมุมที่คุณมองอาจจะผิดอ็อกเทฟ

345
00:16:50,796 --> 00:16:53,393
บางทีเราแค่เปลี่ยนมุมองของเรา

346
00:16:54,053 --> 00:16:56,559
จริง ๆ แล้วถ้าคุณเห็นอะไรที่มันผิด

347
00:16:56,560 --> 00:17:00,479
คุณควรจะระลึกได้ว่า คุณกำลังมองอยู่ผิดมุม

348
00:17:00,480 --> 00:17:05,267
และหาทางที่จะเปลี่ยนมุมมอง

349
00:17:05,268 --> 00:17:08,498
หรือศัพท์ดนตรีก็คือเปลี่ยนอ็อกเทฟ

350
00:17:11,048 --> 00:17:17,888
ประเทศที่สร้างระเบิดเพื่อที่จะทำร้ายกัน

351
00:17:18,909 --> 00:17:22,769
ปลูกฝังความกลัว ฆ่าผู้คนเพื่อพิสูจน์จุดยืน

352
00:17:24,069 --> 00:17:28,002
ประเทศที่รัฐบาลสวดอวยพรแล้วก็ทิ้งระเบิด

353
00:17:28,913 --> 00:17:31,515
มันเกิดขึ้นจากการสั่งการ จากบนสู่ล่าง

354
00:17:31,515 --> 00:17:33,759
การมีรัฐบาลจากข้างล่างจะเป็นคำตอบ

355
00:17:35,369 --> 00:17:38,749
มันทำให้ผมเข้าใจว่าทางออกจะมาจากล่างขึ้นบน

356
00:17:38,750 --> 00:17:42,330
จะมีใครบ้างที่กำลังสร้างระเบิดที่ทำให้คนหลงรัก

357
00:17:43,260 --> 00:17:44,980
มันคงจะเป็นระเบิดกามเทพ

358
00:17:46,200 --> 00:17:48,189
ผมเชื่อว่าเรามีกันอยู่แล้ว

359
00:17:48,190 --> 00:17:49,709
มันคือดนตรี

360
00:17:50,679 --> 00:17:53,678
และแต่ละประเทศมีรูปแบบของตัวเอง

361
00:17:53,679 --> 00:17:57,249
และใช้ได้ดี เพราะมันพาให้ผู้คนมาร่วมกัน

362
00:17:57,250 --> 00:18:00,829
ไม่ต้องรู้จักก็สามารถมีได้

363
00:18:01,839 --> 00:18:04,889
มันเป็นภาษา เป็นวิถีชีวิต

364
00:18:05,949 --> 00:18:07,968
และมันสามารถช่วยโลกได้

365
00:18:07,969 --> 00:18:10,699
ผมชื่อ วิกเตอร์ วูเท่น ผมเป็นนักดนตรี

366
00:18:11,659 --> 00:18:13,983
ผมหวังว่าคุณจะร่วมกับผมในสนามรบนั้น

367
00:18:13,983 --> 00:18:15,054
(เสียงหัวเราะ)

368
00:18:15,055 --> 00:18:16,108
ขอบคุณครับ

369
00:18:16,109 --> 00:18:17,355
(เสียงปรบมือ)