Misterije kolokvijalnog:

rendgenski (iks) zrak,

oblik elektromagnetnog zračenja

koji može da prodire kroz
čvrsta tela.

Reč "iks-zrak" nas vraća

na rad Renea Dekarta,

francuskog filozofa,

matematičara

i pisca u 17. veku.

Jedan od Dekartovih
mnogobrojnih doprinosa

svetu brojeva

bio je izum jednostavne,
ali briljantne konvencije

koju danas mnogi
uzimaju zdravo za gotovo:

predstavljanje nepoznatih

u jednačinama
kao X, Y i Z.

Kada je nemački naučnik
Vilhelm Rendgen

otkrio ono što sada nazivamo
iks-zracima

krajem 19. veka,

dao im je ime X-strahlen.

Strahlen je na nemačkom:
zračiti,

a "X" predstavlja
nepoznatu prirodu

zračenja koje je Rendgen otkrio,

takozvani iks-faktor.

Engleski prevod je zadržao "X",

ali je zamenio nemačko
"zračenje" sa "ray" (zrak)

u značenju "snop svetlosti".

U isto vreme, u matematici

rač "zrak" se odnosi
na liniju

koja ima početak
ali nema kraj

i produžava se
u beskonačnost (poluprava)

vraćajući nas elegantno
u nepoznato.

Danas razumemo šta je
iks-zračenje

i uprkos skromnim
prigovorima

njegovog pronalazača,

široko je poznato kao
rendgensko zračenje,

eliminišući "X",

prvobitnu misteriju njegove prirode.