WEBVTT

00:00:06.494 --> 00:00:07.890
มองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน

00:00:07.890 --> 00:00:10.910
เราจะรู้สึกทึ่งที่ท้องฟ้าดูเหมือนดำรงอยู่เป็นนิรันดร์

00:00:10.910 --> 00:00:12.395
แต่ท้องฟ้าจะมีหน้าตาอย่างไร

00:00:12.395 --> 00:00:13.865
หลายพันล้านปีจากนี้

00:00:13.865 --> 00:00:15.372
นักวิทยาศาสตร์แขนงหนึ่ง

00:00:15.372 --> 00:00:16.616
ที่เรียกว่า นักจักรวาลวิทยา

00:00:16.616 --> 00:00:19.531
ได้ใช้เวลาขบคิดปัญหานี้

00:00:19.531 --> 00:00:21.924
จุดจบของจักรวาลนั้นสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ

00:00:21.924 --> 00:00:23.868
สิ่งที่มีอยู่ในจักรวาล

00:00:23.868 --> 00:00:25.170
กว่า 100 ปีมาแล้ว

00:00:25.170 --> 00:00:27.879
ไอน์สไตน์ได้พัฒนาทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปขึ้น

00:00:27.879 --> 00:00:29.923
สมการซึ่งช่วยให้เรา

00:00:29.923 --> 00:00:31.258
เข้าใจความสัมพันธ์

00:00:31.258 --> 00:00:33.462
ระหว่างสิ่งที่ประกอบเป็นจักรวาล

00:00:33.462 --> 00:00:34.511
และรูปทรงของมัน

00:00:34.511 --> 00:00:36.124
ปรากฏว่าจักรวาล

00:00:36.124 --> 00:00:38.178
อาจจะโค้งเหมือนลูกบอลหรือทรงกลม

00:00:38.178 --> 00:00:40.676
ซึ่งเราเรียกว่า โค้งเชิงบวก หรือ แบบปิด

00:00:40.676 --> 00:00:42.228
หรือจักรวาลอาจจะมีรูปร่างคล้ายอานม้า

00:00:42.228 --> 00:00:44.488
ซึ่งเราเรียกว่า โค้งเชิงลบ หรือ แบบเปิด

00:00:44.488 --> 00:00:46.033
หรือมันอาจจะแบน

00:00:46.033 --> 00:00:47.155
และรูปทรงนี้เองที่กำหนด

00:00:47.155 --> 00:00:49.537
ว่าจักรวาลจะอยู่ จะตายเช่นไร

00:00:49.537 --> 00:00:52.632
ตอนนี้ เราทราบว่าจักรวาลเกือบจะแบนสนิท

00:00:52.632 --> 00:00:54.338
อย่างไรก็ดี องค์ประกอบของจักรวาล

00:00:54.338 --> 00:00:56.454
ยังสามารถส่งผลต่อชะตาบั้นปลายชีวิตของมันได้

00:00:56.454 --> 00:00:58.033
เราสามารถทำนายว่าจักรวาล

00:00:58.033 --> 00:00:59.611
จะเปลี่ยนไปตามเวลาเช่นไร

00:00:59.611 --> 00:01:01.793
หากเราวัดปริมาณ หรือความหนาแน่นพลังงาน

00:01:01.793 --> 00:01:04.588
ขององค์ประกอบต่าง ๆ ในจักรวาลวันนี้

00:01:04.588 --> 00:01:06.727
แล้วจักรวาลประกอบขึ้นจากอะไรบ้างล่ะ?

00:01:06.727 --> 00:01:09.393
จักรวาลบรรจุทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามองเห็นได้

00:01:09.393 --> 00:01:11.564
เช่น ดาวฤกษ์ แก๊ส และดาวเคราะห์

00:01:11.564 --> 00:01:14.733
เราเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า สสารปกติ หรือ สสารแบริออน

00:01:14.733 --> 00:01:16.593
ถึงแม้ว่าเราจะมองเห็นสสารเหล่านี้อยู่รอบตัว

00:01:16.593 --> 00:01:18.702
ความหนาแน่นพลังงานรวมขององค์ประกอบชนิดนี้

00:01:18.702 --> 00:01:20.440
มีค่าต่ำมาก ๆ

00:01:20.440 --> 00:01:23.530
ราว 5% ของพลังงานรวมของทั้งจักรวาล

00:01:23.530 --> 00:01:26.675
งั้นเรามาคุยกันดีกว่า ว่าอีก 95% ที่เหลือคืออะไร

00:01:26.675 --> 00:01:29.081
เกือบ 27% ของส่วนที่เหลือ

00:01:29.081 --> 00:01:30.913
ของความหนาแน่นพลังงานของจักรวาล

00:01:30.913 --> 00:01:33.825
มาจากสิ่งที่เราเรียกว่า สสารมืด

00:01:33.825 --> 00:01:36.928
สสารมืดมีอันตรกิริยากับแสงน้อยมาก ๆ

00:01:36.928 --> 00:01:39.208
ซึ่งแปลว่าสสารมืดไม่ส่องแสง และไม่สะท้อนแสง

00:01:39.208 --> 00:01:41.191
เหมือนอย่างดาวฤกษ์ และดาวเคราะห์

00:01:41.191 --> 00:01:42.288
แต่ในแง่อื่น ๆ นอกนั้น

00:01:42.288 --> 00:01:44.259
สสารมืดก็เหมือนกับสสารปกติ

00:01:44.259 --> 00:01:46.128
มันดึงดูดสิ่งต่าง ๆ ด้วยแรงโน้มถ่วง

00:01:46.128 --> 00:01:48.761
จริง ๆ แล้ว มีเพียงวิธีเดียวที่จะตรวจหาสสารมืดได้

00:01:48.761 --> 00:01:51.052
คือผ่านทางอันตรกิริยาโน้มถ่วง

00:01:51.052 --> 00:01:52.343
ดูว่าสิ่งต่าง ๆ โคจรรอบมันอย่างไร

00:01:52.343 --> 00:01:53.595
และมันทำให้แสงโค้งงออย่างไร

00:01:53.595 --> 00:01:56.008
จากการที่มันทำให้อวกาศรอบ ๆ โค้งงอ

00:01:56.008 --> 00:01:58.343
เรายังไม่พบเจออนุภาคสสารมืด

00:01:58.343 --> 00:02:00.815
แต่นักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกกำลังค้นหา

00:02:00.815 --> 00:02:02.950
อนุภาคเร้นลับ (เหล่า) นี้อยู่

00:02:02.950 --> 00:02:05.843
และผลกระทบของสสารมืดที่มีต่อจักรวาล

00:02:05.843 --> 00:02:08.256
แต่นั่นก็ยังรวมแล้วก็ยังไม่ครบ 100%

00:02:08.256 --> 00:02:09.784
ที่เหลืออีก 68%

00:02:09.784 --> 00:02:11.680
ของความหนาแน่นพลังงานของจักรวาล

00:02:11.680 --> 00:02:13.759
มาจาก พลังงานมืด

00:02:13.759 --> 00:02:16.457
ซึ่งลี้ลับยิ่งกว่าสสารมืดเสียอีก

00:02:16.457 --> 00:02:18.422
พลังงานมืดทำตัวไม่เหมือน

00:02:18.422 --> 00:02:20.590
กับสสารใด ๆ เลยที่เรารู้จัก

00:02:20.590 --> 00:02:23.013
และทำตัวเหมือนกับ แรงต้านแรงดึงดูด มากกว่า

00:02:23.013 --> 00:02:25.420
เราเรียกว่า มันมีความดันโน้มถ่วง

00:02:25.420 --> 00:02:28.330
ซึ่งสสารปกติและสสารมืดไม่มี

00:02:28.330 --> 00:02:30.213
แทนที่จะดึงดูดจักรวาลเข้าหากัน

00:02:30.213 --> 00:02:32.004
อย่างที่แรงดึงดูดทำ

00:02:32.004 --> 00:02:34.287
จักรวาลกลับกำลังขยายตัวออก

00:02:34.287 --> 00:02:36.110
ด้วยอัตราที่เร็วขึ้นเรื่อย ๆ

00:02:36.110 --> 00:02:37.938
แนวคิดหลักเชื่อว่าพลังงานมืด

00:02:37.938 --> 00:02:40.148
คือ ค่าคงที่จักรวาล

00:02:40.148 --> 00:02:42.245
แปลว่ามันมีคุณสมบัติแปลก ๆ

00:02:42.245 --> 00:02:45.434
ที่จะขยายตัว ตามปริมาตรอวกาศที่เพิ่มขึ้น

00:02:45.434 --> 00:02:47.606
เพื่อที่จะให้ความหนาแน่นพลังงานคงที่

00:02:47.606 --> 00:02:49.441
ดังนั้น ขณะที่จักรวาลขยายตัว

00:02:49.441 --> 00:02:50.772
ดังที่เป็นอยู่ขณะนี้

00:02:50.772 --> 00:02:52.742
พลังงานมืดก็จะมีมากขึ้นไปด้วย

00:02:52.742 --> 00:02:54.574
สสารมืด และสสารแบริออน

00:02:54.574 --> 00:02:55.277
ในทางตรงกันข้าม

00:02:55.277 --> 00:02:56.622
ไม่ได้ขยายตัวตามจักรวาล

00:02:56.622 --> 00:02:58.409
และจะเจือจางลงเรื่อย ๆ

00:02:58.409 --> 00:02:59.335
ด้วยคุณสมบัติ

00:02:59.335 --> 00:03:00.694
ของค่าคงตัวจักรวาล

00:03:00.694 --> 00:03:03.451
จักรวาลในอนาคตจะเต็มไปด้วย

00:03:03.451 --> 00:03:04.592
พลังงานมืด

00:03:04.592 --> 00:03:06.330
พร้อมกับเย็นตัวลงเรื่อย ๆ

00:03:06.330 --> 00:03:08.715
และขยายตัวออกเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

00:03:08.715 --> 00:03:10.736
ในที่สุด จักรวาลก็จะหมดกำลัง

00:03:10.736 --> 00:03:11.842
ที่จะสร้างดาวฤกษ์

00:03:11.842 --> 00:03:13.941
และดาวฤกษ์เองก็จะหมดเชื้อเพลิง

00:03:13.941 --> 00:03:15.192
และมอดดับลง

00:03:15.192 --> 00:03:18.062
ทำให้จักรวาลเหลือแต่หลุมดำ

00:03:18.062 --> 00:03:19.255
เมื่อผ่านไปนานพอ

00:03:19.255 --> 00:03:21.610
แม้แต่หลุมดำพวกนี้ ก็จะค่อย ๆ สลายไป

00:03:21.610 --> 00:03:24.523
เหลือไว้เพียงจักรวาลที่หนาวเหน็บและว่างเปล่า

00:03:24.523 --> 00:03:28.127
ซึ่งเรียกว่า จุดจบความร้อนของจักรวาล

00:03:28.127 --> 00:03:29.569
อาจจะฟังดูน่าหดหู่

00:03:29.569 --> 00:03:30.694
ที่เราต้องอาศัยอยู่ในจักรวาล

00:03:30.694 --> 00:03:32.735
ที่จะจบชีวิตลงอย่างหนาวเหน็บ

00:03:32.735 --> 00:03:34.237
ปราศจากซึ่งชีวิต

00:03:34.237 --> 00:03:36.027
ชะตาบั้นปลายของจักรวาลเรา

00:03:36.027 --> 00:03:37.937
แท้จริงแล้ว มีความสมมาตรที่สวยงามอยู่

00:03:37.937 --> 00:03:40.087
เทียบกับจุดเริ่มต้นเร่าร้อนของมัน

00:03:40.087 --> 00:03:41.998
เราเรียกระยะสุดท้ายของจักรวาล

00:03:41.998 --> 00:03:44.111
ที่มีความเร่งว่า ระยะ ดี ซิทเทอร์ (de Sitter)

00:03:44.111 --> 00:03:46.082
ตามชื่อของนักคณิตศาสตร์ชาวดัตช์

00:03:46.082 --> 00:03:47.927
วิลเลม ดี ซิทเทอร์ (Willem de Sitter)

00:03:47.927 --> 00:03:49.685
อย่างไรก็ดี เรายังเชื่อว่า

00:03:49.685 --> 00:03:51.520
จักรวาลเคยขยายตัวแบบ ดี ซิทเทอร์

00:03:51.520 --> 00:03:52.831
ณ อีกช่วงเวลาหนึ่ง

00:03:52.831 --> 00:03:54.607
ในช่วงแรกเริ่มของชีวิตมัน

00:03:54.607 --> 00:03:57.228
เราเรียกระยะแรกเริ่มนี้ว่า การพองตัว

00:03:57.228 --> 00:03:58.894
หลังจากบิ๊กแบงไม่นาน

00:03:58.894 --> 00:04:01.219
จักรวาลขยายตัวอย่างรวดเร็วสุด ๆ

00:04:01.219 --> 00:04:02.860
ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ

00:04:02.860 --> 00:04:04.391
ดังนั้น จักรวาลจึงมีจุดจบ

00:04:04.391 --> 00:04:06.858
เช่นเดียวกับจุดเริ่มต้น

00:04:06.858 --> 00:04:08.768
คือ ขยายตัวด้วยความเร่ง

00:04:08.768 --> 00:04:10.778
เราดำรงชีวิตอยู่ในช่วงเวลาพิเศษ

00:04:10.778 --> 00:04:12.350
ในช่วงชีวิตของจักรวาล

00:04:12.350 --> 00:04:13.861
ณ จุดที่เราสามารถเริ่มเข้าใจ

00:04:13.861 --> 00:04:15.153
การเดินทางของจักรวาล

00:04:15.153 --> 00:04:16.437
และมองดูประวัติศาสตร์

00:04:16.437 --> 00:04:18.520
ที่แสดงบนฟากฟ้า

00:04:18.520 --> 00:04:20.622
เพื่อให้เราทุกคนได้ติดตาม