1
00:00:06,494 --> 00:00:07,890
มองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน

2
00:00:07,890 --> 00:00:10,910
เราจะรู้สึกทึ่งที่ท้องฟ้าดูเหมือนดำรงอยู่เป็นนิรันดร์

3
00:00:10,910 --> 00:00:12,395
แต่ท้องฟ้าจะมีหน้าตาอย่างไร

4
00:00:12,395 --> 00:00:13,865
หลายพันล้านปีจากนี้

5
00:00:13,865 --> 00:00:15,372
นักวิทยาศาสตร์แขนงหนึ่ง

6
00:00:15,372 --> 00:00:16,616
ที่เรียกว่า นักจักรวาลวิทยา

7
00:00:16,616 --> 00:00:19,531
ได้ใช้เวลาขบคิดปัญหานี้

8
00:00:19,531 --> 00:00:21,924
จุดจบของจักรวาลนั้นสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ

9
00:00:21,924 --> 00:00:23,868
สิ่งที่มีอยู่ในจักรวาล

10
00:00:23,868 --> 00:00:25,170
กว่า 100 ปีมาแล้ว

11
00:00:25,170 --> 00:00:27,879
ไอน์สไตน์ได้พัฒนาทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปขึ้น

12
00:00:27,879 --> 00:00:29,923
สมการซึ่งช่วยให้เรา

13
00:00:29,923 --> 00:00:31,258
เข้าใจความสัมพันธ์

14
00:00:31,258 --> 00:00:33,462
ระหว่างสิ่งที่ประกอบเป็นจักรวาล

15
00:00:33,462 --> 00:00:34,511
และรูปทรงของมัน

16
00:00:34,511 --> 00:00:36,124
ปรากฏว่าจักรวาล

17
00:00:36,124 --> 00:00:38,178
อาจจะโค้งเหมือนลูกบอลหรือทรงกลม

18
00:00:38,178 --> 00:00:40,676
ซึ่งเราเรียกว่า โค้งเชิงบวก หรือ แบบปิด

19
00:00:40,676 --> 00:00:42,228
หรือจักรวาลอาจจะมีรูปร่างคล้ายอานม้า

20
00:00:42,228 --> 00:00:44,488
ซึ่งเราเรียกว่า โค้งเชิงลบ หรือ แบบเปิด

21
00:00:44,488 --> 00:00:46,033
หรือมันอาจจะแบน

22
00:00:46,033 --> 00:00:47,155
และรูปทรงนี้เองที่กำหนด

23
00:00:47,155 --> 00:00:49,537
ว่าจักรวาลจะอยู่ จะตายเช่นไร

24
00:00:49,537 --> 00:00:52,632
ตอนนี้ เราทราบว่าจักรวาลเกือบจะแบนสนิท

25
00:00:52,632 --> 00:00:54,338
อย่างไรก็ดี องค์ประกอบของจักรวาล

26
00:00:54,338 --> 00:00:56,454
ยังสามารถส่งผลต่อชะตาบั้นปลายชีวิตของมันได้

27
00:00:56,454 --> 00:00:58,033
เราสามารถทำนายว่าจักรวาล

28
00:00:58,033 --> 00:00:59,611
จะเปลี่ยนไปตามเวลาเช่นไร

29
00:00:59,611 --> 00:01:01,793
หากเราวัดปริมาณ หรือความหนาแน่นพลังงาน

30
00:01:01,793 --> 00:01:04,588
ขององค์ประกอบต่าง ๆ ในจักรวาลวันนี้

31
00:01:04,588 --> 00:01:06,727
แล้วจักรวาลประกอบขึ้นจากอะไรบ้างล่ะ?

32
00:01:06,727 --> 00:01:09,393
จักรวาลบรรจุทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามองเห็นได้

33
00:01:09,393 --> 00:01:11,564
เช่น ดาวฤกษ์ แก๊ส และดาวเคราะห์

34
00:01:11,564 --> 00:01:14,733
เราเรียกสิ่งเหล่านี้ว่า สสารปกติ หรือ สสารแบริออน

35
00:01:14,733 --> 00:01:16,593
ถึงแม้ว่าเราจะมองเห็นสสารเหล่านี้อยู่รอบตัว

36
00:01:16,593 --> 00:01:18,702
ความหนาแน่นพลังงานรวมขององค์ประกอบชนิดนี้

37
00:01:18,702 --> 00:01:20,440
มีค่าต่ำมาก ๆ

38
00:01:20,440 --> 00:01:23,530
ราว 5% ของพลังงานรวมของทั้งจักรวาล

39
00:01:23,530 --> 00:01:26,675
งั้นเรามาคุยกันดีกว่า ว่าอีก 95% ที่เหลือคืออะไร

40
00:01:26,675 --> 00:01:29,081
เกือบ 27% ของส่วนที่เหลือ

41
00:01:29,081 --> 00:01:30,913
ของความหนาแน่นพลังงานของจักรวาล

42
00:01:30,913 --> 00:01:33,825
มาจากสิ่งที่เราเรียกว่า สสารมืด

43
00:01:33,825 --> 00:01:36,928
สสารมืดมีอันตรกิริยากับแสงน้อยมาก ๆ

44
00:01:36,928 --> 00:01:39,208
ซึ่งแปลว่าสสารมืดไม่ส่องแสง และไม่สะท้อนแสง

45
00:01:39,208 --> 00:01:41,191
เหมือนอย่างดาวฤกษ์ และดาวเคราะห์

46
00:01:41,191 --> 00:01:42,288
แต่ในแง่อื่น ๆ นอกนั้น

47
00:01:42,288 --> 00:01:44,259
สสารมืดก็เหมือนกับสสารปกติ

48
00:01:44,259 --> 00:01:46,128
มันดึงดูดสิ่งต่าง ๆ ด้วยแรงโน้มถ่วง

49
00:01:46,128 --> 00:01:48,761
จริง ๆ แล้ว มีเพียงวิธีเดียวที่จะตรวจหาสสารมืดได้

50
00:01:48,761 --> 00:01:51,052
คือผ่านทางอันตรกิริยาโน้มถ่วง

51
00:01:51,052 --> 00:01:52,343
ดูว่าสิ่งต่าง ๆ โคจรรอบมันอย่างไร

52
00:01:52,343 --> 00:01:53,595
และมันทำให้แสงโค้งงออย่างไร

53
00:01:53,595 --> 00:01:56,008
จากการที่มันทำให้อวกาศรอบ ๆ โค้งงอ

54
00:01:56,008 --> 00:01:58,343
เรายังไม่พบเจออนุภาคสสารมืด

55
00:01:58,343 --> 00:02:00,815
แต่นักวิทยาศาสตร์ทั่วโลกกำลังค้นหา

56
00:02:00,815 --> 00:02:02,950
อนุภาคเร้นลับ (เหล่า) นี้อยู่

57
00:02:02,950 --> 00:02:05,843
และผลกระทบของสสารมืดที่มีต่อจักรวาล

58
00:02:05,843 --> 00:02:08,256
แต่นั่นก็ยังรวมแล้วก็ยังไม่ครบ 100%

59
00:02:08,256 --> 00:02:09,784
ที่เหลืออีก 68%

60
00:02:09,784 --> 00:02:11,680
ของความหนาแน่นพลังงานของจักรวาล

61
00:02:11,680 --> 00:02:13,759
มาจาก พลังงานมืด

62
00:02:13,759 --> 00:02:16,457
ซึ่งลี้ลับยิ่งกว่าสสารมืดเสียอีก

63
00:02:16,457 --> 00:02:18,422
พลังงานมืดทำตัวไม่เหมือน

64
00:02:18,422 --> 00:02:20,590
กับสสารใด ๆ เลยที่เรารู้จัก

65
00:02:20,590 --> 00:02:23,013
และทำตัวเหมือนกับ แรงต้านแรงดึงดูด มากกว่า

66
00:02:23,013 --> 00:02:25,420
เราเรียกว่า มันมีความดันโน้มถ่วง

67
00:02:25,420 --> 00:02:28,330
ซึ่งสสารปกติและสสารมืดไม่มี

68
00:02:28,330 --> 00:02:30,213
แทนที่จะดึงดูดจักรวาลเข้าหากัน

69
00:02:30,213 --> 00:02:32,004
อย่างที่แรงดึงดูดทำ

70
00:02:32,004 --> 00:02:34,287
จักรวาลกลับกำลังขยายตัวออก

71
00:02:34,287 --> 00:02:36,110
ด้วยอัตราที่เร็วขึ้นเรื่อย ๆ

72
00:02:36,110 --> 00:02:37,938
แนวคิดหลักเชื่อว่าพลังงานมืด

73
00:02:37,938 --> 00:02:40,148
คือ ค่าคงที่จักรวาล

74
00:02:40,148 --> 00:02:42,245
แปลว่ามันมีคุณสมบัติแปลก ๆ

75
00:02:42,245 --> 00:02:45,434
ที่จะขยายตัว ตามปริมาตรอวกาศที่เพิ่มขึ้น

76
00:02:45,434 --> 00:02:47,606
เพื่อที่จะให้ความหนาแน่นพลังงานคงที่

77
00:02:47,606 --> 00:02:49,441
ดังนั้น ขณะที่จักรวาลขยายตัว

78
00:02:49,441 --> 00:02:50,772
ดังที่เป็นอยู่ขณะนี้

79
00:02:50,772 --> 00:02:52,742
พลังงานมืดก็จะมีมากขึ้นไปด้วย

80
00:02:52,742 --> 00:02:54,574
สสารมืด และสสารแบริออน

81
00:02:54,574 --> 00:02:55,277
ในทางตรงกันข้าม

82
00:02:55,277 --> 00:02:56,622
ไม่ได้ขยายตัวตามจักรวาล

83
00:02:56,622 --> 00:02:58,409
และจะเจือจางลงเรื่อย ๆ

84
00:02:58,409 --> 00:02:59,335
ด้วยคุณสมบัติ

85
00:02:59,335 --> 00:03:00,694
ของค่าคงตัวจักรวาล

86
00:03:00,694 --> 00:03:03,451
จักรวาลในอนาคตจะเต็มไปด้วย

87
00:03:03,451 --> 00:03:04,592
พลังงานมืด

88
00:03:04,592 --> 00:03:06,330
พร้อมกับเย็นตัวลงเรื่อย ๆ

89
00:03:06,330 --> 00:03:08,715
และขยายตัวออกเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

90
00:03:08,715 --> 00:03:10,736
ในที่สุด จักรวาลก็จะหมดกำลัง

91
00:03:10,736 --> 00:03:11,842
ที่จะสร้างดาวฤกษ์

92
00:03:11,842 --> 00:03:13,941
และดาวฤกษ์เองก็จะหมดเชื้อเพลิง

93
00:03:13,941 --> 00:03:15,192
และมอดดับลง

94
00:03:15,192 --> 00:03:18,062
ทำให้จักรวาลเหลือแต่หลุมดำ

95
00:03:18,062 --> 00:03:19,255
เมื่อผ่านไปนานพอ

96
00:03:19,255 --> 00:03:21,610
แม้แต่หลุมดำพวกนี้ ก็จะค่อย ๆ สลายไป

97
00:03:21,610 --> 00:03:24,523
เหลือไว้เพียงจักรวาลที่หนาวเหน็บและว่างเปล่า

98
00:03:24,523 --> 00:03:28,127
ซึ่งเรียกว่า จุดจบความร้อนของจักรวาล

99
00:03:28,127 --> 00:03:29,569
อาจจะฟังดูน่าหดหู่

100
00:03:29,569 --> 00:03:30,694
ที่เราต้องอาศัยอยู่ในจักรวาล

101
00:03:30,694 --> 00:03:32,735
ที่จะจบชีวิตลงอย่างหนาวเหน็บ

102
00:03:32,735 --> 00:03:34,237
ปราศจากซึ่งชีวิต

103
00:03:34,237 --> 00:03:36,027
ชะตาบั้นปลายของจักรวาลเรา

104
00:03:36,027 --> 00:03:37,937
แท้จริงแล้ว มีความสมมาตรที่สวยงามอยู่

105
00:03:37,937 --> 00:03:40,087
เทียบกับจุดเริ่มต้นเร่าร้อนของมัน

106
00:03:40,087 --> 00:03:41,998
เราเรียกระยะสุดท้ายของจักรวาล

107
00:03:41,998 --> 00:03:44,111
ที่มีความเร่งว่า ระยะ ดี ซิทเทอร์ (de Sitter)

108
00:03:44,111 --> 00:03:46,082
ตามชื่อของนักคณิตศาสตร์ชาวดัตช์

109
00:03:46,082 --> 00:03:47,927
วิลเลม ดี ซิทเทอร์ (Willem de Sitter)

110
00:03:47,927 --> 00:03:49,685
อย่างไรก็ดี เรายังเชื่อว่า

111
00:03:49,685 --> 00:03:51,520
จักรวาลเคยขยายตัวแบบ ดี ซิทเทอร์

112
00:03:51,520 --> 00:03:52,831
ณ อีกช่วงเวลาหนึ่ง

113
00:03:52,831 --> 00:03:54,607
ในช่วงแรกเริ่มของชีวิตมัน

114
00:03:54,607 --> 00:03:57,228
เราเรียกระยะแรกเริ่มนี้ว่า การพองตัว

115
00:03:57,228 --> 00:03:58,894
หลังจากบิ๊กแบงไม่นาน

116
00:03:58,894 --> 00:04:01,219
จักรวาลขยายตัวอย่างรวดเร็วสุด ๆ

117
00:04:01,219 --> 00:04:02,860
ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ

118
00:04:02,860 --> 00:04:04,391
ดังนั้น จักรวาลจึงมีจุดจบ

119
00:04:04,391 --> 00:04:06,858
เช่นเดียวกับจุดเริ่มต้น

120
00:04:06,858 --> 00:04:08,768
คือ ขยายตัวด้วยความเร่ง

121
00:04:08,768 --> 00:04:10,778
เราดำรงชีวิตอยู่ในช่วงเวลาพิเศษ

122
00:04:10,778 --> 00:04:12,350
ในช่วงชีวิตของจักรวาล

123
00:04:12,350 --> 00:04:13,861
ณ จุดที่เราสามารถเริ่มเข้าใจ

124
00:04:13,861 --> 00:04:15,153
การเดินทางของจักรวาล

125
00:04:15,153 --> 00:04:16,437
และมองดูประวัติศาสตร์

126
00:04:16,437 --> 00:04:18,520
ที่แสดงบนฟากฟ้า

127
00:04:18,520 --> 00:04:20,622
เพื่อให้เราทุกคนได้ติดตาม