به عنوان یکی از بد نامترین تبهکاران تاریخ، آل کاپون ریاست یک امپراتوری وسیع و پرسود جرایم سازمان یافته را بر عهده داشت. زمانی که در نهایت به دادگاه کشیده شد، تنها برای فرار مالیاتی مجرم شناخته شد. نزدیک به ۱۰۰ میلیون دلار در سال، معادل حدود ۱٫۴ میلیارد امروزی، که کاپون از راه شرط بندی غیر قانونی، تولید و فروش غیر قانونی مشروبات الکلی، فاحشه خانهها، و اخاذی به دست آورده بود، که مدارک محکمی برای اثبات جرم او بود. اما پول جایی نبود که بتوان آن را پیدا کرد. کاپون و شرکایش آن را با سرمایه گذاری در کارهای مختلف پنهان کرده بودند که صاحب نهایی آنها غیر قابل اثبات بود، مثل لباسشوییهای سکهای خودکار. در واقع، آن ماشینهای لباسشویی بخشی از دلیل نامگذاری این کار هستند، پول شویی. پولشویی به هر فعالیتی گفته میشود که سرمایه به دست آمده از راه غیر قانونی را از منشاً مجرمانه آن پاکیزه میکند، و بستر استفاده از آن در اقتصاد قانونی را فرآهم میکند. اما کاپون اولین کسی نبود که پولشویی کرد. در واقع، قدمت این کار به اندازه قدمت خود پول است. بازرگانان پول خود را از ماموران مالیات مخفی میکردند، و دزدان دریایی غنائم خود را بدون جلب توجه درباره راه به دست آوردن آنها میفروختند. اخیراً با پیدایش پول مجازی، بانکداری بین المللی، شبکه های ارتباطی غیرقابل تعقیب، و بازارهای جهانی، روشها بسیار پیچیدهتر شدهاند. هرچند روشهای پولشویی مدرن بسیار گسترده هستند، اما اکثراً سه مرحله اساسی دارند: قرار دادن، لایه بندی کردن، و ادغام. قرار دادن مرحلهایی است که پول غیر قانونی به دارایی تبدیل میشود که قانونی به نظر میرسد. این کار معمولا با سپرده گذاری در یک حساب بانکی انجام میشود که به نام یک موسسه بی نام یا یک واسطه متخصص ثبت شده است. در این مرحله مجرمین نسبت به شناسایی بسیار آسیب پذیر هستند زیرا ناگهان مقدار زیادی دارایی را از ناکجا وارد سیستم اقتصادی میکنند. مرحله دوم، لایه بندی، شامل معاملات چندگانه است که سرمایه را از مبدع تا حد امکان دور میکنند. این کار میتواند با انتقال میان چند حساب بانکی، یا خرید دارایی قابل معامله، مانند خودروهای گران قیمت، آثار هنری، و ملک انجام شود. کازینوها، که در آنها حجم زیادی از پول در لحظه دست به دست میشود، هم مکانهای پر طرفداری برای لایه بندی هستند. یک پول شو ممکن است تعادل قمارخانههای خود را با زنجیرهای از کازینوها در دیگر کشورها حفظ کند، یا افرادی را استخدام کند که بازیهای ساختگی انجام دهند. مرحله نهایی، ادغام، به پول تمیز اجازه میدهد تا دوباره وارد جریان اقتصاد شود و به مجرم اصلی سود برساند. آنها ممکن است پول را در یک تجارت قانونی سرمایه گذاری کرده و با جعل فاکتور ادعای درآمد دروغین کنند، یا حتی یک خیریه ساختگی ایجاد کنند، و خود را عضو هیئت مدیرهای معرفی کنند که درآمد هنگفتی دارد. عمل پولشویی تا سال ۱۹۸۶ در ایالات متحده رسماً غیر قانونی شناخته نشده بود. پیش از آن، دولت باید مجرم را به خاطر جرمی مرتبط تحت تعقیب قرار میداد، مانند فرار مالیاتی. از ۱۹۸۶ به بعد، آنها به سادگی با اثبات اختفای دارایی میتوانند آن را ضبط کنند، که این کار تاًثیر مثبتی بر پیگرد قانونی جرایم بزرگی مانند قاچاق مواد مخدر داشته است. با این وجود، تغییر موضع دولت نگرانیهایی را درباره حریم خصوصی و نظارت دولتی به وجود آورده است. امروزه، سازمان ملل متحد، دولتها، و سازمانهای غیر انتفاعی مختلف در حال مبارزه با پولشویی هستند، اما هنوز هم این کار نقش عمدهای را در جرایم جهانی ایفا میکند. و بیشترین نمونههای پولشویی در سطح کلان، نه تنها افراد مشخص، بلکه سازمانهای اقتصادی بزرگ و مقامات دولتی را شامل میشود. هیچ کس اطلاع دقیقی از میزان پولی که در یک سال شسته میشود ندارد، اما بعضی سازمانها این مقدار را صدها میلیارد دلار تخمین میزنند.