1 00:00:15,037 --> 00:00:17,677 احتمالا درباره «مهمانی چای بوستون» یا Boston Tea Party شنیدهاید، 2 00:00:17,677 --> 00:00:19,466 چیزهایی درباره یک مشت مستعمره نشین خشمگین 3 00:00:19,466 --> 00:00:21,058 که مثل سرخپوستها لباس پوشیده بودند 4 00:00:21,058 --> 00:00:23,148 و صندوقهای چای را به آب میریختند. 5 00:00:23,148 --> 00:00:24,842 ولی قصه خیلی مفصلتر از این است، 6 00:00:24,842 --> 00:00:26,207 پر از دسیسههای پادشاهی، 7 00:00:26,207 --> 00:00:27,480 بحران شرکتهای بزرگ، 8 00:00:27,480 --> 00:00:28,190 قاچاق 9 00:00:28,190 --> 00:00:31,752 و ریشههای پیدایش انقلاب آمریکا. 10 00:00:31,752 --> 00:00:34,669 اولین چیزی که باید در مورد چای در سده ۱۷۰۰ بدانید 11 00:00:34,669 --> 00:00:36,742 این است که واقعا محبوب بود. 12 00:00:36,742 --> 00:00:38,759 در انگلستان هر مرد، زن و کودک 13 00:00:38,759 --> 00:00:42,032 هر ساله حدود ۳۰۰ فنجان از این محصول را مصرف میکردند. 14 00:00:42,032 --> 00:00:44,661 و از آنجایی که انگلیسیها به آمریکا مهاجرت کردند، 15 00:00:44,661 --> 00:00:47,411 آمریکاییها هم دیوانهی چای بودند. 16 00:00:47,411 --> 00:00:48,803 تا دههی ۱۷۶۰، آنها بیش از 17 00:00:48,803 --> 00:00:51,289 ۴۵۳ تُن چای در سال مینوشیدند. 18 00:00:51,289 --> 00:00:53,375 بنابراین وقتی بریتانیا میخواست مالیات چای 19 00:00:53,375 --> 00:00:54,534 در آمریکا را افزایش دهد 20 00:00:54,534 --> 00:00:55,726 مردم ناراضی بودند، 21 00:00:55,726 --> 00:00:58,088 اغلب به دلیل اینکه نظرشان در تصمیمگیریهای مالیاتی 22 00:00:58,088 --> 00:00:59,547 در لندن شنیده نمیشد. 23 00:00:59,547 --> 00:01:00,610 جمله معروف را یادتان هست که 24 00:01:00,610 --> 00:01:02,628 «نفی مالیات بدون نمایندگی»؟ 25 00:01:02,628 --> 00:01:04,600 مستعمره نشینان آمریکایی مدتها عقیده داشتند 26 00:01:04,600 --> 00:01:07,566 که مشمول مالیاتی نمیشوند که از سوی قانونگذاری اعمال شده 27 00:01:07,566 --> 00:01:09,684 که آنها در آن نماینده ندارند. 28 00:01:09,684 --> 00:01:11,352 در واقع به جای پرداخت مالیات 29 00:01:11,352 --> 00:01:13,695 از دست ماموران مالیات فرار میکردند. 30 00:01:13,695 --> 00:01:16,775 از آنجایی که ساحل شرقی آمریکا صدها کیلومتر طول دارد و بریتانیاییها 31 00:01:16,775 --> 00:01:18,595 در اعمال قانون آسان میگرفتند 32 00:01:18,595 --> 00:01:20,779 حدود سه چهارم چایی که آمریکاییها مینوشیدند 33 00:01:20,779 --> 00:01:23,198 معمولا از هلند قاچاق میشد. 34 00:01:23,198 --> 00:01:24,826 ولی بریتانیاییها اصرار داشتند که 35 00:01:24,826 --> 00:01:27,120 مجلس اجازه مالیات بستن به مستعمرهنشینان را دارد، 36 00:01:27,120 --> 00:01:29,161 به خصوص زمانی که بریتانیا به دلیل جنگ با 37 00:01:29,161 --> 00:01:31,421 فرانسه در جنگ هفت ساله، شدیدا مقروض بود 38 00:01:31,421 --> 00:01:32,375 برای کاهش کسری بودجه، 39 00:01:32,375 --> 00:01:33,792 لندن به آمریکاییها چشم داشت، 40 00:01:33,792 --> 00:01:37,964 و در سال ۱۷۶۷ مالیات جدیدی بر شماری از کالاهای وارداتی 41 00:01:37,964 --> 00:01:40,513 از جمله چایِ دوست داشتنی آمریکاییها، وضع کرد. 42 00:01:40,513 --> 00:01:42,223 جواب آمریکاییها این بود: «نه! ممنون!» 43 00:01:42,223 --> 00:01:44,219 آنها واردات چای از بریتانیا را تحریم کردند 44 00:01:44,219 --> 00:01:45,972 و به جای آن چای خودشان را دم کردند. 45 00:01:45,972 --> 00:01:48,521 پس از اینکه تعدادی از ماموران گمرک بریتانیا 46 00:01:48,521 --> 00:01:51,210 از لندن جهت اعمال مالیات درخواست نیرو کردند 47 00:01:51,210 --> 00:01:52,416 اوضاع به حدی بحرانی شد که 48 00:01:52,416 --> 00:01:54,674 سربازان قرمزپوش انگلیسی در واقعهای که به زودی به 49 00:01:54,674 --> 00:01:55,957 «کشتار بوستون» معروف شد 50 00:01:55,957 --> 00:01:58,408 به جمعی از مردم شلیک کردند و تعداد زیادی را کشتند. 51 00:01:58,408 --> 00:02:00,651 از مفاد معاهده چایِ سال ۱۷۷۳ 52 00:02:00,651 --> 00:02:02,905 مجلس استراتژی جدیدی ساخت. 53 00:02:02,905 --> 00:02:05,241 اکنون «کمپانی هند شرقی» چای اضافی را 54 00:02:05,241 --> 00:02:08,776 به طور مستقیم به شریکهای انتخاب شده در آمریکا میفروخت. 55 00:02:08,776 --> 00:02:10,238 این کار قیمتِ مشتری را کمتر میکرد 56 00:02:10,238 --> 00:02:12,855 و چای بریتانیا میتوانست با نوع قاچاق شده رقابت کند 57 00:02:12,855 --> 00:02:14,783 در حالی که مقداری از مالیات برقرار بود. 58 00:02:14,783 --> 00:02:16,365 ولی مستعمرهنشینان نقشه بریتانیا را 59 00:02:16,365 --> 00:02:18,272 فهمیدند و فریاد زدند «این انحصار است!» 60 00:02:18,272 --> 00:02:21,664 اکنون ۱۶ دسامبر سرد و بارانی سال ۱۷۷۳ است. 61 00:02:21,664 --> 00:02:23,757 نزدیک به ۵,۰۰۰ بوستونی در کلیسای 62 00:02:23,757 --> 00:02:25,426 «Old South Meeting House» جمع شدهاند، 63 00:02:25,426 --> 00:02:27,262 و منتظرند که ببینند آیا محمولهی جدید 64 00:02:27,262 --> 00:02:28,736 چای که به بندر رسیده است 65 00:02:28,736 --> 00:02:30,431 برای فروش تخلیه میشود یا نه. 66 00:02:30,431 --> 00:02:32,099 وقتی ناخدای یکی از آن کشتیها گفت 67 00:02:32,099 --> 00:02:34,344 که نمیتواند با بار بندر را ترک کند 68 00:02:34,344 --> 00:02:35,821 «سام ادمز» برخاست و داد زد 69 00:02:35,821 --> 00:02:38,899 «این جلسه دیگر نمیتواند کاری برای نجات کشور کند!» 70 00:02:38,899 --> 00:02:41,566 فریادهای «بندر بوستون امشب قوری است!» 71 00:02:41,566 --> 00:02:42,916 از جمعیت بلند شد 72 00:02:42,916 --> 00:02:43,892 و حدود ۵۰ مرد 73 00:02:43,892 --> 00:02:45,989 که بعضی از آنها ظاهرا لباس سرخپوستها را پوشیده بودند 74 00:02:45,989 --> 00:02:47,818 به سوی «اسکله گریفین» راه افتادند، 75 00:02:47,818 --> 00:02:49,485 به عرشه سه کشتی هجوم بردند 76 00:02:49,485 --> 00:02:52,690 و ۳۴۰ صندوق چای را به آب ریختند. 77 00:02:52,690 --> 00:02:54,537 دولت خشمگین بریتانیا با آنچه 78 00:02:54,537 --> 00:02:57,461 «اعمال قهرآمیز سال ۱۷۷۴» نامیده میشود پاسخ داد، 79 00:02:57,461 --> 00:02:59,423 که از میان آنها 80 00:02:59,423 --> 00:03:02,155 بستن بندر بوستون تا زمان جبران خسارت 81 00:03:02,155 --> 00:03:04,102 کمپانی هند شرقی از طرف افراد محلی بود. 82 00:03:04,102 --> 00:03:05,093 این اتفاق هرگز نیفتاد. 83 00:03:05,093 --> 00:03:06,686 نمایندگان مستعمره نشینها 84 00:03:06,686 --> 00:03:08,310 در فیلادلفیا جمع شدند تا به 85 00:03:08,310 --> 00:03:11,666 بهترین روش پاسخگویی به سرکوبهای مکرر بریتانیا رسیدگی کنند. 86 00:03:11,666 --> 00:03:14,830 این نخستین «کنگره قارهای»، از نابودی صندوقهای چای حمایت کرد 87 00:03:14,830 --> 00:03:17,248 و متعهد به حمایت از ادامه تحریم شد، 88 00:03:17,248 --> 00:03:20,023 و وقتی اواخر اکتبر ۱۷۷۴ به خانه برگشتند 89 00:03:20,023 --> 00:03:22,274 بر تصمیم خود برای حفظ حقوق و آزادیهایشان 90 00:03:22,274 --> 00:03:24,389 متحدتر بودند. 91 00:03:24,389 --> 00:03:26,814 «مهمانی چای بوستون» سلسله حوادثی را شروع کرد 92 00:03:26,814 --> 00:03:28,210 که با تاخیری کوچک به 93 00:03:28,225 --> 00:03:29,696 «اعلامیه استقلال» و 94 00:03:29,696 --> 00:03:30,995 شورشی خونین منجر شد 95 00:03:30,995 --> 00:03:33,762 که پس از آن ملتِ جدید آزاد بود که چای خودش را کم و بیش 96 00:03:33,762 --> 00:03:35,958 در آرامش بنوشد.