Niełatwo zdefiniować energię. Rzeczy mają energię, ale nie da się chwycić litra energii w dłonie. Możesz zobaczyć jak działa, ale ona sama jest niewidzialna. Są różne rodzaje energii, ale różnią się tylko wpływem na zachowania rzeczy. Wiemy, że całkowita ilość energii we wszechświecie jest zawsze taka sama. Dla chemików ważne są dwa rodzaje energii, chemiczna energia potencjalna i energia kinetyczna. Energia potencjalna to energia oczekująca. Wyobraź sobie rozciągniętą gumę. Jeśli ją przetniesz, cała energia potencjalna zmienia się w energię kinetyczną, którą odczuwasz jako ból. Tak jak rozciągnięta guma, wiązania chemiczne też przechowują energię. Kiedy je zerwiesz, energia potencjalna zmienia się w jej inne rodzaje, jak ciepło czy światło, lub tworzy nowe wiązania. Energia kinetyczna to energia ruchu, a cząsteczki są w ciągłym ruchu. Niekoniecznie gdzieś się wybierają, chociaż mogłyby, ale wibrują, rozciągają się, zginają i wirują. Na przykład metan ma cztery wodory związane z centralnym węglem, jako przykład. Na papierze to tylko nieruchomy czworościan. Ale naprawdę trzęsie się jak galaretka. Energia kinetyczna cząstek to właśnie taka sama energia, jaką sam posiadasz w czasie ruchu, tyle że ty potrafisz stać nieruchomo, a cząstki nie. Jeśli wyssiesz tę energię z grupy cząsteczek, będą mniej ruchliwe, ale nigdy się nie zatrzymają. Cząstki w danej grupie różnią się ilością posiadanej energii. Średnia energia kinetyczna grupy to liczba matematycznie powiązana z temperaturą. Im więcej energii kinetycznej w danej grupie cząstek, tym wyższa ich temperatura. To znaczy, że w gorący dzień cząsteczki powietrza wokół ciebie wirują, rozciągają się, zginają, ogólnie poruszają się o wiele szybciej niż w chłodny dzień. Zresztą gorąco i zimno to pojęcia względne. Używa się ich do porównań między dwiema rzeczami. W gorący letni dzień cząstki powietrza mają więcej energii kinetycznej, niż cząstki skóry. Kiedy uderzają w ciebie, przekazują część swojej energii cząstkom skóry i odczuwasz to jako ciepło. W zimny dzień cząstki powietrza mają mniejszą energię kinetyczną niż cząstki skóry, więc uderzając w te cząstki powietrza, to ty przekazujesz im część swojej energii kinetycznej i odczuwasz to jako zimno. Możesz śledzić ścieżki energii wokół siebie. Wypróbuj to przy kolejnym grillu. Spalasz węgiel i uwolniona chemiczna energia potencjalna jawi się jako ekstremalne ciepło i światło. Potem ciepło sprawia, że cząstki burgerów, hot-dogów czy warzyw wibrują, aż dojdzie do zerwania wiązań i uformowania nowych struktur chemicznych. Zbyt dużo ciepła powoduje zwęglenie. W sam raz - daje obiad. Wewnątrz ciała cząstki jedzenia z tego pysznego lub zwęglonego obiadu są rozrywane, a uwalniająca się energia zużywana jest, aby utrzymać cię przy życiu lub jest magazynowana w innych cząstkach. Wieczorami gorące letnie powietrze ochładza się Wieczorami gorące letnie powietrze ochładza się i dopływ energii zwalnia tempo. Gdy powietrze osiągnie temperaturę skóry, na króciutką chwilę przepływ ustaje. na chwilę przepływ ustaje. Potem wszystko zaczyna się od początku, w przeciwną stronę, bo energia opuszcza nagrzaną skórę i wraca do otaczającego cię powietrza. Energia nigdy nie powstaje ani nie ginie, a jedynie zmienia "kształt", jak feniks naszego fizycznego świata.