Uitsterven is een ander soort dood, ernstiger. Dat realiseerden we ons nog niet voor 1914, toen de laatste trekduif, een vrouwtje, Martha, in de dierentuin van Cincinnati stierf. Dit was de meest voorkomende vogel in de wereld geweest. Hij kwam al 6 miljoen jaar voor in Noord Amerika. En ineens was hij er niet meer. Terwijl eerst zwermen van 2 bij 600 km de zon hadden verduisterd. Terwijl eerst zwermen van 2 bij 600 km de zon hadden verduisterd. Aldo Leopold noemde het een biologische storm, een gevleugelde wervelwind. Inderdaad was het een sleutelsoort. Hij verrijkte het hele oostelijke loofbos, van de Mississippi tot de Atlantische oceaan en van Canada tot aan de Golf van Mexico. van de Mississippi tot de Atlantische oceaan en van Canada tot aan de Golf van Mexico. Maar in een paar decennia gingen ze van 5 miljard vogels naar nul. Wat is er gebeurd? Commerciële jacht. Deze vogels werden voor het vlees bejaagd en per ton verkocht. Dat was makkelijk als die grote zwermen op het land neerstreken, waren ze zo opeengepakt dat honderden jagers met netten en geweren ze met tientallen duizenden tegelijk konden afslachten. Het was de goedkoopste eiwitbron van Amerika. Aan het eind van de eeuw, was er niets over behalve deze prachtige huiden in een specimenlade van een museum. Toch is er een positieve kant aan het verhaal. Dit liet mensen inzien wat met de Amerikaanse bizon stond te gebeuren. Dus hebben deze vogels de bizons gered. Maar veel andere dieren zijn niet gered. De Carolinaparkiet, die achtertuinen liet vlammen, is de dood ingejaagd om zijn veren. Een vogel die geliefd was aan de oostkust, de heidehoen: Men probeerde ze te beschermen en toch zijn ze uitgestorven. Een lokale krant kopte: "Geen overlevenden, geen toekomst, geen leven in deze vorm wordt ooit nog geschapen." We ervaren dit als diep tragisch en het overkwam vele geliefde vogels. Het overkwam vele zoogdieren. Een andere sleutelsoort is de bekende Europese oeros. Een andere sleutelsoort is de bekende Europese oeros. Er is onlangs een soort film over gemaakt. De oeros leek op de bizon. Dit was een dier dat ervoor zorgde dat het bos afgewisseld bleef met grasland in heel Europa en Azië, van Spanje tot Korea. De documentatie van dit dier gaat terug tot aan de rotsschilderingen van Lascaux. Uitsterven gaat nog altijd door. De Spaanse steenbok de bucardo is uitgestorven in 2000. Een machtig dier was de buidelwolf of thylacine, in Tasmanië, ten zuiden van Australië, de Tasmaanse tijger. Ze werden bejaagd tot de laatste paar in dierentuinen stierven. Er is wat filmmateriaal van. Verdriet, woede, treurnis. Treur niet. Organiseer je. Maar wat als je uitvond dat, met het DNA van museumspecimens, fossielen van 200.000 jaar oud weer tot leven gewerkt zouden kunnen worden? Wat zou je doen? Waar zou je beginnen? Je zou beginnen met uitzoeken of deze biotechnologie echt bestaat. Ik begon bij mijn vrouw, Ryan Phelan. Zij leidde een biotechnologisch bedrijf, DNA Direct. Via haar kwam ik bij één van haar collega's, George Church, één van de toonaangevende genetisch ingenieurs, die ook bezeten was door de trekduif. Hij had veel vertrouwen dat zijn methodologieën daadwerkelijk zouden kunnen werken. Ryan en hij organiseerden een bijeenkomst bij Harvard in het Wyss Instituut om specialisten op het gebied van trekduiven, vogelbeschermers en bio-ethici samen te brengen. Gelukkig was het trekduif-DNA al op volgorde gezet door de moleculair biologe Beth Shapiro. Het enige wat ze nodig had van de Smithsonian specimens, was een beetje weefsel uit de poot, omdat daar het oeroude DNA in zat. Dat DNA is behoorlijk gefragmenteerd, maar met goede hedendaagse technieken kun je eigenlijk het hele genoom weer in elkaar zetten. Dan is de vraag of je met dat genoom, de hele vogel weer in elkaar kunt zetten? Dan is de vraag of je met dat genoom, de hele vogel weer in elkaar kunt zetten? George Church denkt van wel. In zijn boek "Regenesis", wat ik aanraad, staat een hoofdstuk over de wetenschap van het terughalen van uitgestorven soorten. Zijn Multiplex Automated Genome Engineering machine, is een soort evolutiemachine. Zijn Multiplex Automated Genome Engineering machine, is een soort evolutiemachine. Zijn Multiplex Automated Genome Engineering machine, is een soort evolutiemachine. Je schrijft testcombinaties van genen op celniveau en vervolgens in organen op een chip. De winnaars kun je dan in een levend organisme stoppen. Dat werkt. De winnenden kun je dan in een levend organisme stoppen. Dat werkt. Eén van Georges beroemde onleesbare transparanten laat een precisie tot op de individuele basenparen zien. laat een precisie tot op de individuele basenparen zien. De trekduif heeft 1,3 miljard basenparen in zijn genoom. Wat je nu krijgt is de mogelijkheid om een gen te verwisselen met een andere variatie van dat gen. Dat heet een allel. In normale hybridisatie gebeurt dat sowieso al. Dit is een soort synthetische hybridisatie van het genoom van een uitgestorven soort met het genoom van zijn naaste levende familielid. Terwijl hij bezig is, wijst George erop dat zijn technologie, de synthetische biologietechnologie, op het moment 4x sneller dan de Wet van Moore versnelt. Dat gebeurt sinds 2005 en het lijkt erop dat dat zo doorgaat. Oké, het naaste levende familielid van de trekduif is de veelvoorkomende bandstaartduif. Die zitten hier ook. Genetisch is de bandstaartduif al voor het grootste deel een levende trekduif. Er zijn maar een paar stukjes bandstaartduif. Als je die stukjes door trekduifstukjes vervangt, heb je de uitgestorven vogel terug, koerend en wel. Er is werk aan winkel. Je moet precies uitzoeken welke genen ertoe doen. Er zijn genen voor de korte staart in de bandstaartduif, genen voor de lange staart in de trekduif, de rode ogen, perzikkleurige borst, zwermgedrag en ga zo maar door. Tel ze bij elkaar op en het resultaat zal niet perfect zijn, maar perfect genoeg, want de natuur doet het ook niet perfect. De bijeenkomst in Boston heeft dus in 3 dingen geresulteerd: Ten eerste besloten Ryan en ik een nonprofit, Revive and Restore, op te richten om ont-uitsterven op een verantwoorde manier te stimuleren. Revive and Restore, op te richten om ont-uitsterven op een verantwoorde manier te stimuleren. We wilden doorzetten met de trekduif. Een ander direct resultaat was dat een jonge Masterstudent, Ben Novak, die sinds zijn 14e geobsedeerd was door trekduiven en met oeroud DNA had leren werken zelf de trekduif heeft gesequencet met geld van zijn familie en vrienden. We hebben hem voltijds aangenomen. Deze foto heb ik vorig jaar van hem genomen in het Smithsonian. Hij kijkt naar Martha, de laatst levende trekduif. Als hij succesvol is, zal ze niet de laatste zijn. Het derde resultaat van de bijeenkomst in Boston was het inzicht dat er over de hele wereld wetenschappers aan verschillende vormen van ont-uitsterven werken, maar dat ze elkaar nooit hadden ontmoet. National Geographic raakte geïnteresseerd, omdat National Geographics theorie is dat ontdekken de vorige eeuw 'dingen vinden' was en deze eeuw is ontdekken 'dingen maken'. Ont-uitsterven valt in die categorie. Dus financierden ze die bijeenkomst en ontvingen ze 35 wetenschappers, conservatiebiologen en moleculair biologen die elkaar ontmoetten om te kijken of ze konden samenwerken. Sommige van die conservatiebiologen zijn nogal radicaal. Drie van hen laten niet gewoon oeroude soorten herrijzen, maar ze laten hele uitgestorven ecosystemen herrijzen. In Noord Siberië, Nederland en Hawaï. Henri [Kerkdijk-Otten] uit Nederland, ik waag me niet aan de uitspraak van zijn Nederlandse achternaam, werkt aan de oeros. De oeros is de voorouder van al het gedomesticeerde rundvee. Zijn genoom leeft dus, het is alleen onevenredig verdeeld. Met 7 primitieve, gehard-uitziende runderrassen, zoals deze Maremmana primitivo hierboven, herbouwen ze na verloop van tijd de oeros door selectief terugfokken. herbouwen ze na verloop van tijd de oeros door selectief terugfokken. Herverwildering gaat sneller in Korea dan in Amerika. Het plan is om met die herverwilderde gebieden in heel Europa de oeros te introduceren om zijn vroegere werk te doen. Zijn oude ecologische rol was het ietwat dorre bos met gesloten kroonlaag te openen zodat het dat soort biodiverse weiden krijgt. Een ander bijzonder verhaal kwam van Alberto Fernández-Arias. Alberto werkte met de bucardo in Spanje. De laatste bucardo was een geit, Celia. Toen deze nog leefde en ze haar vingen, hebben ze een beetje weefsel van haar oor in vloeibare stikstof bevroren bewaard en haar weer losgelaten. Een aantal maanden later werd ze dood gevonden onder een omgevallen boom Het DNA van haar oor hebben ze in een gekloonde eicel in een geit geimplanteerd. De draagtijd is uitgedragen en een levende baby bucardo werd geboren. Dat was de eerst ont-uitsterving in de geschiedenis. (Applaus) Het was van korte duur. Soms hebben intersoortklonen ademhalingsproblemen. Deze had een misvormde long en stierf na 10 minuten. Toch was Alberto vol vertrouwen dat klonen sindsdien enorm vooruit is gegaan. Dit zal doorgaan en uiteindelijk zal er weer een bucardo populatie zijn in de bergen van Noord Spanje. Een befaamde cryopreservatie pionier is Oliver Ryder. In de dierentuin van San Diego heeft zijn ingevroren dierentuin de laatste 35 jaar de weefsels van meer dan 1.000 soorten verzameld. de laatste 35 jaar de weefsels van meer dan 1.000 soorten verzameld. Als het zo diepgevroren is, bij min 196 graden Celsius, blijven de cellen en het DNA intact. Het zijn in essentie levensvatbare cellen. Dus Bob Lanza bij Advanced Cell Technology nam wat van dat weefsel van een bedreigd dier, de Banteng, stopte het in een koe, de koe droeg het uit en wierp een levende, gezonde baby Banteng die het erg goed deed, en nog steeds leeft. Het spannendst voor Bob Lanza is de mogelijkheid om tegenwoordig iedere willekeurige cel met geïnduceerde pluripotente stamcellen te nemen en te veranderen in kiemcellen zoals spermatozoïden en eicellen. Mike McGrew is een wetenschapper bij het Roslin Instituut in Schotland. Mike McGrew is een wetenschapper bij het Roslin Instituut in Schotland. Mike verricht wonderen met vogels. Hij neemt bijvoorbeeld valkhuidcellen, fibroblast, en verandert dat in geïnduceerde pluripotente stamcellen. Aangezien het zo pluripotent is, kan het kiemplasma worden. Hij kent een manier om dat kiemplasma dan in het embryo van een kippenei in te brengen, zodat dat kuiken dan valkengeslachtsdelen krijgt. Als je daar een mannetje en een vrouwtje van neemt, komen daar valken uit. (Gelach) Echte valken uit enigszins gekunstelde kippen. Ben Novak was de jongste wetenschapper op die bijeenkomst. Hier liet zien hoe dat allemaal gecombineerd kon worden. De volgorde van gebeurtenissen: hij zal het genoom in elkaar zetten van de bandstaartduif en de trekduif en dan de technieken van George Church nemen om trekduif-DNA te krijgen. Met de technieken van Robert Lanza en Michael McGrew stop je dat DNA in kippengeslachtsdelen en uit die geslachtsdelen komen trekduifeieren, kuikens en dan een populatie trekduiven. De vraag rijst, aangezien ze geen trekduifouders hebben, wie ze leert hoe ze een trekduif moeten zijn. Wat doe je daarmee? Het blijkt dat vogelgedrag behoorlijk ingebouwd is, dus het meeste daarvan ligt al vast in het DNA. Om het aan te vullen is Ben ook van plan om postduiven te gebruiken om de jonge trekduiven te leren zwermen en hoe ze naar hun oorspronkelijke broedgebieden en voedselgronden komen. Er waren een paar natuurbeschermers echt beroemde natuurbeschermers zoals Stanley Temple, één van de grondleggers van de conservatiebiologie. en Kate Jones van het IUCN, dat zich met de Rode Lijst bezighoudt. Ze zijn hier enthousiast over, maar ook bezorgd dat het zou kunnen concurreren met de extreem belangrijke inspanningen om bedreigde diersoorten die nog niet zijn uitgestorven te beschermen. bedreigde diersoorten die nog niet zijn uitgestorven te beschermen. Je wil iets doen aan dierenbescherming. Je wil iets doen tegen de ivoorhandel in Azië, om er geen 25.000 olifanten per jaar door te jagen. Tegelijkertijd realiseren conservatiebiologen zich dat mensen van slecht nieuws afknappen. De Rode Lijst is dus erg belangrijk om te volgen wat bedreigd is, wat ernstig bedreigd is, enzovoort. Maar ze zijn nu bezig met wat ze een Groene Lijst noemen te maken. De Groene Lijst zal soorten bevatten waar het prima mee gaat - Dank u - , soorten die bedreigd waren, zoals de Amerikaanse zeearend, maar waar het nu veel beter mee gaat, dankzij ieders goede werk. Beschermde gebieden over de wereld die heel erg goed beheerd worden. Eigenlijk leren ze op goed nieuws verder te bouwen. Ze zien het weer tot leven wekken van uitgestorven soorten als het soort goede nieuws waarop je verder kunt bouwen. Een aantal gerelateerde voorbeelden: fokken in gevangenschap maakt deel uit van deze soorten terughalen. Er waren nog maar 22 Californische condors in 1987. Iedereen dacht dat het was afgelopen. Dankzij fokken in gevangenschap in de dierentuin van San Diego, zijn er nu 405, waarvan 226 in het wild. Die technologie zal gebruikt worden bij het ont-uitsterven van dieren. Een ander succesverhaal is de berggorilla in Centraal Afrika. Dian Fossey was er in 1981 zeker van dat ze zouden uitsterven. Er waren er nog maar 254. Nu zijn er 880. De populatie neemt met 3% per jaar toe. Nu zijn er 880. De populatie neemt met 3% per jaar toe. Hun geheim is een briljant eco-tourismeprogramma. Hun geheim is een briljant eco-tourismeprogramma. Deze foto heeft Ryan vorige maand genomen met een iPhone. Zo comfortabel zijn die wilde gorilla's met bezoekers. Een ander interessant project, al zal het wat hulp nodig hebben, is de noordelijke witte neushoorn. Er zijn geen fokparen over. Maar voor dit dier is een brede DNA selectie beschikbaar in de diepvriesdierentuin. Een beetje klonen en je kunt ze terugkrijgen. Hoe gaat het nu verder? Tot nu toe waren dit privé bijeenkomsten. Ik denk dat het tijd is om het onderwerp naar buiten te brengen. Wat denken de mensen ervan? Zou je uitgestorven soorten terug willen? Zouden jullie uitgestorven soorten terug willen? (Applaus) Tinkelbel zal naar beneden komen fladderen. Dit is een Tinkelbelmoment. Waar worden mensen hier opgewonden van? Waar maken ze zich zorgen over? We gaan ook verder met de trekduif. Ben Novak sluit zich nu bij de groep van Beth Shapiro uit UC Santa Cruz aan. Ben Novak sluit zich nu bij de groep van Beth Shapiro uit UC Santa Cruz aan. Ze gaan aan het genoom van de trekduif en bandstaartduif werken. Als die data volwassener wordt, sturen ze het naar George Church. Die zal zijn kunsten vertonen en er trekduif DNA uit halen. We zullen hulp krijgen van Bob Lanza en Mike McGrew om dat in kiemplasma te stoppen wat in kippen kan. Die kunnen trekduifkuikens produceren die door bandstaartduiven kunnen worden opgevoed. Vanaf dan zullen het allemaal trekduiven zijn, misschien wel voor de volgende 6 miljoen jaar. Als het goedkoper wordt, kun je hetzelfde doen voor de carolinaparkiet, voor de reuzenalk, voor de heidehoen, voor de ivoorsnavelspecht, voor de eskimowulp, voor de Caribische monniksrob, voor de wolharige mammoet. Feit is dat de mens een enorm gat heeft geslagen in de natuur van de laatste 10.000 jaar. We hebben nu de mogelijkheid, en misschien de morele plicht, om een deel van de schade te repareren. Het meeste daarvan door het uitbreiden en beschermen van natuurgebieden, het uitbreiden en beschermen van bedreigde diersoortpopulaties. Sommige soorten die we volledig uitgemoord hebben zouden we terug kunnen brengen in een wereld die ze mist. Dank u. (Applaus) Chris Anderson: Dank je. Ik heb een vraag. Dit is een emotioneel onderwerp. Sommige mensen zijn opgestaan. Ik kan me voorstellen dat er een aantal mensen bleven zitten, die zich bijna gepijnigd afvragen: "Hé, ho! Wacht eens even: er is iets mis mee dat de mensheid op deze manier in de natuur ingrijpt. Er zullen ongewenste consequenties optreden. Je zult een soort doos van Pandora opentrekken met God-mag-weten-wat." Zit daar wat in? Stewart Brand: Nou, wat eerder een punt was is dat we enorm hebben ingegrepen door deze dieren uit te laten sterven. Veel daarvan waren sleutelsoorten. Wij hebben hun hele ecosysteem veranderd door hen te laten verdwijnen. Er zou wel een verschuivingsprobleem kunnen optreden. Als deze soorten terugkomen, zouden ze sommige vogels die erg bekend en geliefd zijn, kunnen vervangen. zouden ze sommige vogels die erg bekend en geliefd zijn, kunnen vervangen. Ik denk dat dat deels is hoe het zal werken. Het is een lang en traag proces. Eén van de leuke dingen ervan is dat het multi-generatie is. We krijgen de wolharige mammoeten terug. CA: Zowel het gesprek als de mogelijkheden op dit gebied zijn bijzonder boeiend. CA: Zowel het gesprek als de mogelijkheden op dit gebied zijn bijzonder boeiend. Hartelijk dank voor de presentatie. SB: Bedankt. CA: Bedankt. (Applaus)