Het leven van de mens,
en al het leven op aarde, is afhankelijk van planten
Laat mij u daarvan proberen te overtuigen in een paar seconden.
Probeer u even in te beelden.
Het maakt geen verschil of u in een klein dorp in Afrika woont,
of in een grote stad,
alles is afkomstig van planten
Of het nu ons voedsel is, de geneesmiddelen,
de brandstof, de bouwwerken, kleding, alle voor de hand liggende dingen
of het de spirituele en recreatieve dingen zijn
die zo belangrijk zijn voor ons
of het de bodemvorming is,
of het effect op de atmosfeer
of de primaire productie.
Verdorie, zelfs boeken zijn gemaakt van planten.
Al deze dingen zijn afkomstig van planten.
Zonder deze planten zouden wij hier niet zijn.
Nu worden deze planten bedreigd.
Ze worden bedreigd door het veranderende klimaat.
En ze worden ook bedreigd omdat ze een planeet delen
met mensen zoals wij.
En mensen zoals wij willen dingen doen die planten vernietigen,
en hun leefomgeving.
En of dit nu komt door onze voedselproductie
of omdat we vreemde plantensoorten introduceren
in leefomgevingen waar ze niet thuishoren,
of omdat natuurlijke leefomgevingen gebruikt worden voor andere doeleinden,
al deze dingen zorgen ervoor dat planten zich moeten aanpassen,
of afsterven, of zich verplaatsen
En planten kunnen zich soms moeilijk verplaatsen
omdat er steden en andere dingen in de weg kunnen zitten.
Dus als het leven van alle mensen afhankelijk is van planten,
is het dan niet verstandig om hen proberen te redden?
Ik denk van wel.
En ik wil jullie allemaal vertellen over een project om planten te redden.
De manier waarop je planten kan redden
is door hun zaden op te slaan.
Omdat zaden, in hun glorieuze verscheidenheid,
de toekomst van planten zijn.
Alle genetische informatie voor toekomstige generaties van planten
worden bewaard in zaden.
Hier ziet u het gebouw.
Het ziet er wat bescheiden uit.
Maar het gaat vele verdiepingen onder de grond.
En het is de grootste zaadbank ter wereld.
Het bestaat niet enkel in het zuiden van Engeland,
maar verspreid over heel de wereld. Ik kom daar straks op terug.
Deze accommodatie is bestand tegen een nucleaire aanval.
Mijn god, hopelijk zal het dit niet moeten weerstaan.
Als je een zaadbank bouwt, dan moet je beslissen
wat je er in gaat opslaat. Nietwaar?
En wij hebben besloten om eerst en vooral
de plantensoorten die het meeste bedreigd worden te verzamelen.
Dat zijn de planten die leven in een droog klimaat.
Dus maakten we eerst afspraken
met 50 verschillende landen.
Dat betekent onderhandelingen voeren met staatshoofden,
en staatssecretarissen in 50 landen
om verdragen af te sluiten.
We hebben 120 partnerorganisaties in heel de wereld,
in al de landen die oranje gekleurd zijn.
Mensen kwamen van de hele wereld om te leren.
Daarna gaan ze weg en plannen ze precies hoe
ze deze zaden gaan verzamelen
Er zijn duizenden mensen over heel de wereld
die de plaatsen aanduiden waar deze planten zouden moeten leven
Ze zoeken en vinden de bloeiende planten.
En ze gaan terug als er zaden aan groeien
Ze verzamelen de zaden over de hele wereld.
De zaden -- delen ervan zijn niet technisch
Je schept ze allemaal in zakken en laat ze drogen.
Je geeft ze een etiket. Je doet wat hoogtechnologische dingen links en rechts.
Wat eenvoudige dingen hier en daar.
Het belangrijkste is dat je ze laat drogen
zeer voorzichtig, bij een lage temperatuur.
Dan moet je ze opslaan.
bij ongeveer 20 graden onder 0 --
dat is min vier graden Fahrenheit denk ik --
met een zeer lage vochtigheidsgraad.
En deze zaden zullen kunnen ontkiemen,
denken we, voor vele soorten,
in duizenden jaren,
en zeker binnen honderden jaren.
Het heeft geen zin om de zaden op te slaan als je niet weet of ze levensvatbaar zijn.
Dus elke 10 jaar testen we het ontkiemen
van elke zaadstaal die we hebben.
En dit is een verspreid netwerk.
Dus over heel de wereld doen mensen hetzelfde.
En daardoor kunnen we methoden ontwikkelen voor het ontkiemen.
Dat betekent dat we de juiste combinatie kennen van warmte
en afkoeling en de cyclus die je moet volgen
om de zaden te doen ontkiemen.
En dat is zeer nuttige informatie.
En dan laten we ze groeien,
En vertellen we de mensen, in de landen waar deze zaden vandaan komen,
"Luister, we slaan dit niet zomaar op
om later de zaden te recupereren,
maar we kunnen u deze informatie geven
hoe u deze moeilijke planten kan laten kiemen."
En dat is nu al aan het gebeuren.
Dus waar staan we nu?
Ik ben blij om te onthullen dat ons drie miljardste zaadje,
dat is het drie duizend miljoenste zaadje,
nu opgeslagen is.
10 procent van alle plantensoorten op aarde.
24 duizend soorten zijn veilig.
30 duizend soorten, als we de fondsen kunnen werven, volgende jaar
25 procent van alle planten in de wereld, tegen 2020.
Dit zijn niet enkel planten voor de landbouw,
zoals u ze misschien opgeslagen gezien heeft in Svalbard in Noorwegen.
Fantastisch werk dat men daar gedaan heeft.
Dit is minstens 100 keer groter.
We hebben duizenden collecties die uitgezonden zijn
over heel de wereld.
Droogte-tolerante soorten uit bossen zijn verzonden naar Pakistan en Egypte.
In het bijzonder planten met een efficiënte fotosynthese
komen naar hier, de Verenigde Staten.
Zout-tolerante soorten worden verzonden naar Australië
De lijst gaat maar door.
Deze zaden worden gebruikt voor restauratie.
Dus in leefomgevingen die reeds beschadigd zijn,
zoals de grasvlaktes, hier in de Verenigde Staten,
of in ontgonnen gronden in verschillende landen,
herstel is reeds aan het bezig omwille van deze soorten.
En dankzij deze verzameling.
Enkele van deze planten, zoals degenen onderaan
aan de linkerkant van uw scherm,
zijnj de laatsten van hun soort.
Degene waarvan de man zaden aan het verzamelen is op de wagen,
daarvan zijn nog ongeveer 30 bomen in leven.
Ongelofelijk nuttige plant,
zowel als bron van eiwitten als voor geneesmiddelen.
We geven opleidingen in China en de VS,
en in vele andere landen.
Hoeveel kost het?
2.800 dollar per soort is het gemiddelde.
Ik vind dat goedkoop, voor deze prijs.
En daarvoor krijgt u ook alle wetenschappelijke gegevens
die erbij horen.
Het toekomstige onderzoek is "Hoe vinden we
de genetische en moleculaire herkenningspunten,
voor de levensvatbaarheid van zaden,
zonder ze elke 10 jaar te moeten planten?"
En we hebben dat doel bijna bereikt.
Hartelijk dank.
(Applaus)