WEBVTT

00:00:00.609 --> 00:00:05.297
(آواز) من ماه را می‌بینم.
ماه مرا می‌بیند.

00:00:06.296 --> 00:00:11.564
ماه کسی را می‌بیند که من نمی‌بینم.

00:00:12.708 --> 00:00:18.351
خدا ماه را حفظ کند، و خدا مرا حفظ کند.

00:00:19.243 --> 00:00:24.655
و خدا کسی را که من نمی‌بینم حفظ کند.

00:00:25.673 --> 00:00:31.331
اگر من قبل از تو به بهشت بروم،

00:00:31.987 --> 00:00:37.770
سوراخی حفر خواهم کرد و تو را
به درون آن خواهم کشید.

00:00:38.083 --> 00:00:43.552
و نامت را بر روی تمامی ستارگان خواهم نوشت،

00:00:44.062 --> 00:00:46.704
و جوری که دنیا

00:00:47.356 --> 00:00:50.638
تا حالا به خود ندیده است.

NOTE Paragraph

00:00:51.079 --> 00:00:54.770
فضانورد امروز سر کار نخواهد رفت.

00:00:55.111 --> 00:00:56.767
او بیمار است.

00:00:56.791 --> 00:01:01.919
او تلفن، لپ‌تاپ، پیجر، زنگ هشدار ساعتش
را خاموش کرده است.

00:01:01.943 --> 00:01:05.092
یک گربه چاق زرد روی تختش خوابیده است،

00:01:05.116 --> 00:01:06.860
قطرات باران به پنجره برخورد می‌کنند

00:01:06.884 --> 00:01:10.599
و حتی کوچکترین اثری از قهوه 
در فضای آشپزخانه وجود ندارد.

00:01:10.623 --> 00:01:11.872
همه نگران هستند.

00:01:11.896 --> 00:01:15.842
مهندسان در طبقه ۱۵ام دست از کار کردن
با ابزارهای کوچکشان کشیده‌اند.

00:01:15.866 --> 00:01:17.644
اتاق ضد جاذبه نشت می‌کند.

00:01:17.668 --> 00:01:19.548
و حتی کودک کک‌مکی با عینک،

00:01:19.572 --> 00:01:22.246
که تنها کارش بیرون بردن 
زباله‌هاست، عصبی است،

00:01:22.270 --> 00:01:24.979
کیسه را می‌گردد، یک پوست موز
و لیوان کاغذی را می‌اندازد.

00:01:25.003 --> 00:01:26.425
هیچ کس متوجه نمی‌شود.

00:01:26.449 --> 00:01:29.874
آنها بیش از حد مشغول محاسبه مجدد
زمان از دست رفته هستند.

00:01:29.898 --> 00:01:31.930
چند کهکشان در هر ثانیه از دست می‌دهیم؟

00:01:31.954 --> 00:01:34.004
چه مدت قبل موشک بعدی می‌توانسته پرتاب شود؟

00:01:34.028 --> 00:01:36.899
جایی یک الکترون از مدار
خودش خارج می‌شود.

00:01:36.923 --> 00:01:38.889
یک سیاهچاله فوران کرده است.

00:01:38.913 --> 00:01:41.214
یک مادر آماده کردن میز شام را تمام می‌کند.

00:01:41.238 --> 00:01:43.299
یک ماراتون نظم و قانون در حال آغاز است.

00:01:43.323 --> 00:01:45.544
فضانورد خوابیده است.

00:01:45.568 --> 00:01:47.471
او فراموش کرده که ساعتش را خاموش کند،

00:01:47.495 --> 00:01:50.246
که تیک تاک می‌کند، مثل یک
نبض فلزی روی مچش.

00:01:50.270 --> 00:01:51.845
او صدایش را نمی‌شنود.

00:01:51.869 --> 00:01:54.918
او خواب صخره‌های مرجانی و
پلانکتون را می‌بیند.

00:01:54.942 --> 00:01:58.081
انگشتانش گوشه‌های روبالشی‌اش را می‌گیرند.

00:01:58.105 --> 00:02:01.173
به پهلو می‌چرخد، ناگهان چشمانش
را باز می‌کند.

00:02:01.197 --> 00:02:05.927
فکر می‌کند که غواصان باید شگفت‌انگیزترین
کار دنیا را داشته باشند.

00:02:05.951 --> 00:02:08.794
آن همه آبی که می‌شود به داخلش فرو رفت!

NOTE Paragraph

00:02:11.070 --> 00:02:16.298
(تشویق)

NOTE Paragraph

00:02:16.322 --> 00:02:18.103
ممنونم.

NOTE Paragraph

00:02:18.127 --> 00:02:22.228
وقتی بچه بودم، نمی‌توانستم فلسفه
این ‌را درک کنم

00:02:22.996 --> 00:02:25.041
که فقط می‌توانی یک زندگی را تجربه کنی.

00:02:25.560 --> 00:02:27.140
منظورم بصورت استعاری نیست.

00:02:27.164 --> 00:02:30.115
منظور این است که، واقعا فکر می‌کردم
که قرار است که انجامش بدهم

00:02:30.433 --> 00:02:32.479
همه چیز برای انجام دادن وجود داشت

00:02:32.503 --> 00:02:35.099
و هر چیزی که باید وجود می‌داشت وجود داشت.

00:02:35.123 --> 00:02:36.527
فقط مسأله زمان بود.

00:02:36.899 --> 00:02:39.923
و هیچ محدودیتی بر پایه سن و جنسیت
وجود نداشت

00:02:39.947 --> 00:02:43.034
یا رقابت یا حتی دوره زمانی مناسب.

00:02:43.058 --> 00:02:46.509
مطمئن بودم که قرار است در حقیقت تجربه کنم

00:02:46.533 --> 00:02:50.327
چیزی مثل رهبری جنبش حقوق شهروندی

00:02:50.351 --> 00:02:53.985
یا یک پسر ده ساله‌ای که در یک مزرعه در
طی توفان گرد و غبار زندگی می‌کند

00:02:54.009 --> 00:02:57.627
یا یک فرمانروا از سلسله تانگ در چین.

00:02:57.651 --> 00:02:59.652
مادرم می‌گوید وقتی مردم از من می‌پرسیدند

00:02:59.676 --> 00:03:03.255
وقتی بزرگ شدم می‌خواهم چه کاره شوم،
جواب همیشگی من این بود:

00:03:03.279 --> 00:03:05.047
شاهدخت-بالرین-فضانورد.

00:03:05.458 --> 00:03:08.603
و چیزی که او درک نمی‌کند این است که 
من تلاش نمی‌کردم که اختراع کنم

00:03:08.627 --> 00:03:10.610
ترکیبی از چند شغل عالی را.

00:03:10.634 --> 00:03:14.011
داشتم فهرستی از چیزهایی که فکر می‌کردم
قرار است بشوم را تهیه می‌کردم:

00:03:14.035 --> 00:03:17.096
یک شاهدخت و یک بالرین و یک فضانورد.

00:03:17.120 --> 00:03:19.859
و اطمینان داشتم که این فهرست 
احتمالا از آنجا شروع می‌شد.

00:03:19.883 --> 00:03:21.881
من معمولا محروم می‌شدم.

00:03:21.905 --> 00:03:24.771
هرگز سوالی در مورد کاری که قرار بود
انجام دهم وجود نداشت

00:03:24.795 --> 00:03:26.855
سوالی به اندازه زمان.

NOTE Paragraph

00:03:27.068 --> 00:03:29.525
و مطمئن بودم که اگر قرار است
همه کارها را انجام دهم،

00:03:29.525 --> 00:03:32.049
که احتمالا به این معنی بود که باید خیلی
سریع حرکت کنم،

00:03:32.049 --> 00:03:34.060
زیرا لازم بود کلی کار انجام دهم.

00:03:34.064 --> 00:03:36.353
بنابراین زندگی من مدام در حالت تعجیل بود.

00:03:36.353 --> 00:03:38.970
همیشه می‌ترسیدم که عقب بمانم.

00:03:38.994 --> 00:03:42.374
و چون در نیویورک بزرگ شدم، تا جایی که 
می‌توانستم بگویم،

00:03:42.398 --> 00:03:44.224
شتاب کاملا طبیعی بود.

00:03:45.128 --> 00:03:48.763
اما، همانطور که بزرگ شدم، من این حس
غرق شدن را داشتم،

00:03:49.108 --> 00:03:53.398
که قرار نیست که بیشتر از یکبار زندگی کنم.

00:03:53.422 --> 00:03:56.428
فقط حس یک دختر نوجوان را داشتم

00:03:56.452 --> 00:03:57.603
در شهر نیویورک.

00:03:57.627 --> 00:03:59.918
نه یک پسر نوجوان در زلاندنو،

00:03:59.942 --> 00:04:02.989
نه یک ملکه جشن فارغ التحصیلی در کانزاس.

00:04:02.989 --> 00:04:04.988
فقط باید از دید خودم به قضیه نگاه می‌کردم.

00:04:04.988 --> 00:04:08.296
همین زمان بود که به داستان‌ها پناه بردم،

00:04:08.320 --> 00:04:11.447
زیرا در داستان‌ها بود که قادر بودم ببینم

00:04:11.471 --> 00:04:15.193
از دید فرد دیگری، هر چند خلاصه و ناقص.

00:04:15.589 --> 00:04:18.701
و به گوش کردن به تجربه‌های
سایرین علاقمند شدم

00:04:18.725 --> 00:04:22.288
زیرا بسیار حسادت برانگیز بود که زندگی‌های
بی عیب و نقصی وجود داشتند

00:04:22.312 --> 00:04:24.003
که قرار نبود هرگز تجربه‌شان کنم،

00:04:24.027 --> 00:04:26.702
و می‌خواستم درباره چیزهایی که 
از دست داده بودم بشنوم.

00:04:26.726 --> 00:04:28.020
و بوسیله خاصیت انتقالی،

00:04:28.044 --> 00:04:31.273
من فهمیدم که بعضی از مردم قرار نیست
که هرگز تجربه کنند

00:04:31.297 --> 00:04:33.981
احساس یک دختر نوجوان را در نیویورک.

00:04:33.981 --> 00:04:35.934
که بدین معنی بود که آنها قرار نیست بفهمند

00:04:35.934 --> 00:04:39.156
چیزی مثل سواری مترو بعد از اولین بوسه‌تان،

00:04:39.180 --> 00:04:41.998
و آرامش هنگام بارش برف.

00:04:42.022 --> 00:04:44.634
و از آنها خواستم که بدانند،
می‌خواستم به آنها بگویم.

NOTE Paragraph

00:04:44.658 --> 00:04:47.085
و این موضوع به مهمترین مشغله فکری‌ام 
تبدیل شده بود.

00:04:47.085 --> 00:04:50.758
خودم را با گفتن داستان‌ها، اشتراک‌گذاری
و جمع‌آوری آنها مشغول کرده بودم.

00:04:50.758 --> 00:04:52.742
و این تازگی نداشت

00:04:52.766 --> 00:04:57.075
که تشخیص دادم نمی‌توانم همیشه
ازشعراستفاده کنم.

00:04:57.666 --> 00:05:01.004
در آپریل برای ماه ملی شعر،
این چالش وجود داشت

00:05:01.028 --> 00:05:04.146
که شاعران بسیاری از انجمن شعر
در آن شرکت کردند،

00:05:04.170 --> 00:05:06.234
و چالش ۳۰/۳۰ نام داشت.

00:05:06.551 --> 00:05:09.273
هدف این است که شما یک شعر جدید بنویسید

00:05:09.297 --> 00:05:12.234
هر روز برای تمام طول ماه آپریل.

00:05:12.916 --> 00:05:14.972
و سال گذشته، برای اولین بار امتحانش کردم

00:05:14.996 --> 00:05:19.146
و هیجان زده بودم ازاینکه توانستم
یک شعر بگویم.

00:05:19.765 --> 00:05:23.375
اما در پایان ماه، به این ۳۰ شعری که
نوشته بودم یک نگاه انداختم

00:05:23.399 --> 00:05:27.418
و فهمیدم که همه آنها سعی داشتند که یک 
داستان مشترک را بگویند.

00:05:27.442 --> 00:05:32.251
وادارم کرده بود که ۳۰ بار امتحان کنم تا 
روشی را که می‌خواست گفته شود را بفهمم.

00:05:32.251 --> 00:05:36.220
و فهمیدم که این موضوع احتمالا درباره 
داستان‌های در مقیاس بزرگترهم صدق می‌کند.

00:05:36.220 --> 00:05:38.672
من داستان‌هایی دارم که سال‌ها برای
گفتنش تلاش کردم،

00:05:38.672 --> 00:05:43.060
بارها نوشته‌هایم را بازنگری کردم و مرتب 
در پی یافتن کلمات مناسب بودم.

NOTE Paragraph

00:05:43.084 --> 00:05:46.369
یک شاعر و مقاله نویس فرانسوی
به نام پاول والری

00:05:46.393 --> 00:05:49.869
گفته است یک شعر هرگز تمام نمی‌شود،
بلکه فقط رها می‌شود.

00:05:50.178 --> 00:05:51.329
و این مرا می‌ترساند

00:05:51.329 --> 00:05:54.756
زیرا به این معنی است که می‌توانم تا ابد
به نوشتن و ویرایش کردن ادامه بدهم

00:05:54.756 --> 00:05:58.209
و این به من بستگی دارد که تصمیم بگیرم
چه موقع یک شعر تمام شود

00:05:58.233 --> 00:06:00.344
و چه موقع آن‌را رها کنم.

00:06:00.978 --> 00:06:03.685
و این به کلی مغایر است
با خلق و خوی وسواسی من

00:06:03.709 --> 00:06:07.328
برای پیدا کردن جواب درست و بهترین
کلمه و بهترین شکل.

00:06:07.352 --> 00:06:09.433
و من شعر را در زندگی‌ام به کار می‌برم،

00:06:09.457 --> 00:06:12.169
به عنوان روشی که در میان امور
راهنمایی‌ام کند.

00:06:12.169 --> 00:06:15.423
اما فقط چون من شعر را تمام می‌کنم،
به این معنی نیست که حل کردم

00:06:15.423 --> 00:06:17.407
چیزی را که مرا گیج کرده بود.

00:06:17.407 --> 00:06:19.835
من دوست دارم که به اشعار قدیمی 
دوباره یک نگاهی کنم

00:06:19.859 --> 00:06:23.674
زیرا به من نشان می‌دهد که در آن
لحظه دقیقا کجا بودم

00:06:23.698 --> 00:06:25.611
و مشغول انجام دادن چه کاری بودم

00:06:25.635 --> 00:06:27.769
و کلماتی که انتخاب کرده بودم که کمکم کند.

NOTE Paragraph

00:06:28.468 --> 00:06:29.821
حالا، من یک داستان دارم

00:06:29.845 --> 00:06:32.694
که سال‌های متمادی مسیر اشتباهی را می‌رفتم

00:06:32.718 --> 00:06:35.368
و من مطمئن نیستم که آیا بهترین شکل
را پیدا کردم،

00:06:35.392 --> 00:06:37.384
یا فقط یک تلاش است

00:06:37.408 --> 00:06:41.153
و سعی می‌کنم که بعداً آن‌را به منظور یافتن
شیوه بیان بهتری از نو بنویسم.

00:06:41.177 --> 00:06:44.177
اما من مطمئنم که بعدها، وقتی
به عقب نگاه کنم

00:06:44.201 --> 00:06:48.200
قادر خواهم بود که بفهمم اینجا جایی
است در این لحظه قرار داشتم

00:06:48.224 --> 00:06:50.423
و این آن‌چیزی است که سعی داشتم
که مدیریت کنم،

00:06:50.447 --> 00:06:53.985
با این کلمات، اینجا، در این اتاق،
به همراه شما.

NOTE Paragraph

00:06:56.105 --> 00:06:57.255
بنابراین--

00:06:58.652 --> 00:07:00.152
لبخند بزنید.

NOTE Paragraph

00:07:05.310 --> 00:07:07.004
من همیشه به این طریق عمل نمی‌کنم.

00:07:07.874 --> 00:07:10.281
یک زمانی هست که باید دست به کار شوید.

00:07:10.305 --> 00:07:14.090
وقتی در تاریکی بودید، برای بیشتر آن،
اشتباه کردن قطعی بود.

00:07:14.416 --> 00:07:17.812
اگر به مقایسه بیشتری نیاز داشتید،
اطمینان بیشتری،

00:07:17.836 --> 00:07:19.939
تاریکی‌های تاریکتر و روشنایی‌های روشنتر،

00:07:19.963 --> 00:07:22.660
آنها آن‌را توسعه گسترده می‌نامند.

00:07:22.660 --> 00:07:26.287
به این معنی است که زمان بیشتری موادشیمیایی
تنفس کردید، بیشتر از بالای مچ‌تان.

00:07:26.287 --> 00:07:27.937
همیشه آسان نبوده است.

00:07:27.937 --> 00:07:30.707
پدربزرگ استوارت یک عکاس نیروی دریایی بود.

00:07:30.731 --> 00:07:33.675
جوان، صورت آفتاب سوخته با 
آستین‌های بالا زده اش،

00:07:33.699 --> 00:07:36.327
مشت‌ها و انگشتان مثل یک توپ بزرگ
از سکه‌ها بود،

00:07:36.351 --> 00:07:39.171
شبیه ملوان زبل که به زندگی برگشته.

00:07:39.195 --> 00:07:41.612
لبخند یک‌وری، دسته ای از موهای سینه،

00:07:41.636 --> 00:07:45.017
او در جنگ جهانی دوم حضور یافت، با یک
لبخند مغرورانه و یک سرگرمی.

00:07:45.041 --> 00:07:47.707
وقتی آنها از او پرسیدند راجع به 
عکاسی پرسیدند،

00:07:47.731 --> 00:07:51.019
او دروغ گفت، یاد گرفت که اروپا را مثل
یک نقشه مطالعه کند،

00:07:51.043 --> 00:07:54.233
از بالا به پایین، از بالای یک
هواپیمای جنگنده،

00:07:54.257 --> 00:07:56.758
دوربین عکس می‌گرفت، پلک‌ها بر هم می‌خوردند

00:07:56.782 --> 00:07:58.997
تاریکترین تاریکی‌ها و روشنترین روشنایی‌ها.

00:07:58.997 --> 00:08:02.107
او جنگ را یاد گرفت همانطور که می‌توانست
مسیر خانه‌اش را یاد بگیرد.

NOTE Paragraph

00:08:02.107 --> 00:08:05.438
وقتی مردان دیگر برگشتند، اسلحه‌های
خود را کنار گذاشتند تا استراحت کنند،

00:08:05.438 --> 00:08:08.275
اما او عدسی‌ها و دوربین‌ها را با خودش
به خانه آورد.

00:08:08.299 --> 00:08:11.362
یک مغازه باز کرد، و آن‌را تبدیل به یک
کسب و کار خانوادگی کرد.

00:08:11.386 --> 00:08:14.806
پدرم در این دنیای سیاه و سفید به دنیا آمد.

00:08:14.830 --> 00:08:18.000
دستهای بزرگش صداهای مختصر و لغزش‌های
کوچک را آموخته بودند

00:08:18.024 --> 00:08:20.595
لنز داخل چارچوب، فیلم عکاسی داخل دوربین.

00:08:20.595 --> 00:08:22.120
مواد شیمیایی داخل پلاستیک زباله.

00:08:22.120 --> 00:08:24.944
پدرش تجهیزات را می شناخت اما هنر را نه.

00:08:25.228 --> 00:08:27.151
او تاریکی را می شناخت اما روشنایی را نه.

00:08:27.151 --> 00:08:30.874
پدرم جادو را یاد گرفت، وقتش را
برای دنبال کردن نور گذراند.

00:08:30.874 --> 00:08:34.508
یکبار دور کشور سفر کرد تا
آتش سوزی جنگل را دنبال کند،

00:08:34.532 --> 00:08:37.087
به مدت یک هفته با دوربینش آن‌را ثبت کرد.

00:08:37.929 --> 00:08:39.381
او گفت، «نور را دنبال کن».

00:08:39.698 --> 00:08:40.874
«نور را دنبال کن.»

NOTE Paragraph

00:08:40.898 --> 00:08:44.071
آنها قسمتی از وجودم هستند من فقط
از عکسها تشخیص می‌دهم.

00:08:44.071 --> 00:08:46.825
اتاق زیر شیروانی در خیابان ووستر
با تالارهای ورودی قدیمی،

00:08:46.825 --> 00:08:49.525
سقف‌های سه‌و نیم متری، دیوارهای سفید
و طبقات سرد.

00:08:49.549 --> 00:08:52.348
این خانه مادرم بود، قبل از اینکه مادر شود.

00:08:52.372 --> 00:08:55.229
قبل از اینکه همسر باشد، او یک هنرمند بود.

00:08:55.253 --> 00:08:56.992
و تنها اتاق‌های خانه،

00:08:57.016 --> 00:08:59.547
با دیوارهایی که تا سقف ادامه 
پیدا کرده بودند،

00:08:59.571 --> 00:09:01.158
و درهایی که باز و بسته می شدند،

00:09:01.182 --> 00:09:03.443
حمام و تاریکخانه بودند.

00:09:03.814 --> 00:09:05.893
تاریکخانه را خودش ساخته بود،

00:09:05.917 --> 00:09:10.512
با سینک های سفارشی فلزی ضد زنگ،
یک تخت بزرگتر ۱۰*۸

00:09:10.512 --> 00:09:12.972
که توسط یک محور بزرگ
به بالا و پایین حرکت می‌کردند،

00:09:12.972 --> 00:09:14.655
یک مجموعه از لامپ‌های متوازن رنگی،

00:09:14.655 --> 00:09:16.604
یک دیوار شیشه‌ای سفید برای مشاهده عکس‌ها،

00:09:16.604 --> 00:09:19.034
یک قفسه خشک‌کن که به درون
و بیرون دیوار حرکت می کرد.

00:09:19.034 --> 00:09:21.120
مادرم خودش یک تاریکخانه ساخت.

00:09:21.144 --> 00:09:22.407
آنرا تبدیل به خانه‌اش کرد.

00:09:22.431 --> 00:09:25.091
عاشق مردی با دستهای بزرگ شد،

00:09:25.115 --> 00:09:26.995
که مسیرش دنبال کردن نور بود.

NOTE Paragraph

00:09:27.375 --> 00:09:29.458
آنها ازدواج کردند. بچه‌دار شدند.

00:09:29.482 --> 00:09:31.672
به یک خانه نزدیک یک پارک نقل مکان کردند.

00:09:31.672 --> 00:09:33.633
اما آنها خانه خیابان ووستر را نگه داشتند

00:09:33.633 --> 00:09:36.182
برای جشن تولدها و جستجوی گنج.

00:09:36.206 --> 00:09:38.610
کودک به رنگ خاکستری درآمد،

00:09:38.634 --> 00:09:42.269
آلبوم عکس والدینش را با بادکنک‌های قرمز
و شیرینی‌های زرد پر کرد.

00:09:42.293 --> 00:09:45.062
کودک تبدیل به دختری بدون کک و مک شد،

00:09:45.086 --> 00:09:46.578
با یک لبخند یک وری،

00:09:46.602 --> 00:09:51.062
که نمی فهمید چرا دوستانش در خانه‌هایشان
تاریکخانه نداشتند،

00:09:51.086 --> 00:09:52.998
که هرگز بوسه والدینش را ندید،

00:09:52.998 --> 00:09:54.764
که هرگز ندید که دست یکدیگر را بگیرند.

NOTE Paragraph

00:09:55.006 --> 00:09:56.744
اما یک روز، یک کودک دیگر ظاهر شد.

00:09:56.744 --> 00:09:59.951
با موهای صاف و بی‌نظیر و گونه های تپل.

00:09:59.975 --> 00:10:01.601
نامش را سیب زمینی شیرین گذاشتند.

00:10:01.625 --> 00:10:03.557
وقتی می‌خندید، صدایش خیلی بلند بود

00:10:03.557 --> 00:10:05.739
کبوترهای روی پلکان اضطراری را می‌ترساند

00:10:05.763 --> 00:10:08.739
و چهار تای آنها در خانه نزدیک پارک
زندگی می کردند.

00:10:08.763 --> 00:10:11.318
دختر با صورت بدون لک، سیب‌زمینی شیرین پسر،

00:10:11.342 --> 00:10:13.468
بسکتبال پدر و تاریکخانه مادر

00:10:13.492 --> 00:10:16.120
و آنها شمعهایشان را روشن کردند
و آرزو کردند،

00:10:16.144 --> 00:10:18.198
و گوشه‌های عکس‌ها تا خورد.

NOTE Paragraph

00:10:18.959 --> 00:10:21.467
یک روز، بعضی از برج‌ها سقوط کردند.

00:10:21.491 --> 00:10:25.220
و خانه نزدیک پارک به خانه‌ای زیر خاکستر
مبدل شد، بنابراین آنها فرار کردند

00:10:25.244 --> 00:10:28.507
در کوله پشتی‌ها، بر روی دوچرخه‌ها
به سمت تاریکخانه‌ها

00:10:28.507 --> 00:10:31.384
اما خانه خیابان ووستر برای یک
هنرمند ساخته شده بود،

00:10:31.384 --> 00:10:34.138
نه یک خانواده از کبوترها.

00:10:34.162 --> 00:10:37.534
و دیوارهایی که به سقف نرسیده بودند
مانع صدای فریاد نمی شدند

00:10:37.558 --> 00:10:41.800
و مردی با دست‌های بزرگ اسلحه‌هایش را کنار
گذاشته بود تا استراحت کند.

00:10:41.824 --> 00:10:45.063
او نمی‌توانست در این نبرد بجنگد،
و هیچ نقشه‌ای خانه را نشان نمی‌داد.

00:10:45.442 --> 00:10:47.641
دستانش دیگر مناسب دوربین نبود،

00:10:47.665 --> 00:10:49.252
دیگر مناسب دستان همسرش نبود،

00:10:49.276 --> 00:10:50.712
دیگر مناسب بدنش نبود.

00:10:51.069 --> 00:10:53.773
سیب زمینی شیرین پسر مشت‌های خود
را در دهانش فرو برده بود

00:10:53.773 --> 00:10:55.604
تا زمانی که چیز دیگری برای گفتن نداشت.

NOTE Paragraph

00:10:55.604 --> 00:10:58.902
بنابراین، دختر با صورت بدون لک
به جستجوی گنج در خودش پرداخت.

00:10:59.497 --> 00:11:02.908
و در خیابان ووستر، در یک ساختمان
با راهروهای قدیمی

00:11:02.932 --> 00:11:04.760
و اتاق زیرشیروانی با سقف‌های ۳.۵ متری

00:11:04.784 --> 00:11:06.752
و تاریکخانه‌ای با سینک‌های بی‌شمار

00:11:06.776 --> 00:11:09.298
در زیر لامپ‌های متوازن رنگی،
یک نوشته پیدا کرد،

00:11:09.322 --> 00:11:13.575
با یک پونز به دیوار نصب شده بود،
از دوره قبل از برج‌ها باقی مانده بود،

00:11:13.933 --> 00:11:16.564
از دوره‌ای قبل از بچه‌ها.

00:11:16.588 --> 00:11:21.520
و آن نوشته می‌گفت: « یک شخص قطعا دختری
را که در تاریکخانه کار می‌کند دوست دارد.»

00:11:22.518 --> 00:11:25.710
آن مربوط به یک سال قبل از اینکه پدرم
دوباره دوربین به دست بگیرد بود.

00:11:26.058 --> 00:11:28.690
اولین بار که بیرون رفت، او چراغ‌های
کریسمس را دنبال کرد،

00:11:28.690 --> 00:11:31.307
راهشان را در میان درختان نیویورک
نقطه‌گذاری کرده بودند،

00:11:31.307 --> 00:11:36.006
نقطه‌های کوچک از چراغ‌ها، به او چشمک
می‌زدند از بیرون تاریکترین تاریکی‌ها.

NOTE Paragraph

00:11:36.030 --> 00:11:39.928
یک سال بعد او سرتاسر کشور را سفر کرد
تا آتش‌سوزی جنگل را دنبال کند

00:11:39.952 --> 00:11:42.464
به مدت یک هفته با دوربینش
آن‌را ثبت می کرد،

00:11:42.488 --> 00:11:44.340
آتش ساحل غربی را غارت می کرد

00:11:44.364 --> 00:11:46.594
در قدم‌های بلندش کامیون
۱۸ چرخ را می‌بلعید.

00:11:46.618 --> 00:11:48.197
در سمت دیگر کشور،

00:11:48.221 --> 00:11:51.579
من به کلاس رفتم و در حاشیه دفترم
یک شعر نوشتم.

00:11:51.579 --> 00:11:53.633
هر دوی ما هنر تسخیر کردن را
یاد گرفته بودیم.

00:11:54.059 --> 00:11:56.912
شاید ما داریم هنر احاطه کردن
را یاد می‌گیریم.

00:11:56.936 --> 00:12:00.039
شاید ما داریم هنر رها کردن
را یاد می‌گیریم.

NOTE Paragraph

00:12:01.357 --> 00:12:06.023
(تشویق)