Före Islam var Egypten kristet.
När de arabiska muslimerna invaderade
landet år 641 e.Kr. kallade de den lokala
befolkningen för "kopter" - ett derivat från
det grekiska ordet för Egypten: "Ekyptos".
Således kallade araberna den lokala
befolkningen för "egyptier" vilket underströk att
de själva var främmande inkräktare.
Huvudstaden i det kristna Egypten var
Alexandria, kallad så efter Alexander den store.
Kyrkan i Alexandria grundades år 42 e.Kr.
vilket gör den till den äldsta kyrkan i världen.
Efter invasionen degraderades kopterna
till att bli dhimmis under sharia-lag.
De kristna fortsatte att tillbe sin Gud
men var inte tillåtna att bygga nya kyrkor
eller renovera de befintliga.
Dhimmis avkrävdes en speciell skatt till
den muslimske ledaren och var tvungna att
erkänna Islams överhöghet.
Dhimmis var förbjudna att bära vapen och
att vittna vid rättegångar där muslimer
stod anklagade.
Dessa lagar instiftades förstås för att
eliminera den infödda befolkningens religion
och att göra det alltför kostsamt och
förödmjukande att hålla fast vid sin egen
religion i ett muslimskt land.
I Egypten hade taktiken den önskade effekten:
Av den tidigare koptiskt kristna majoriteten
återstår nu endast 10% i befolkningen.
Kopterna lever ständigt under belägring och
och dess antal minskar dag för dag.
Deras status som andra-klassens medborgare
understryks ständigt via attacker av våld
och förstörelse.
I oktober 2005 samlades en ilsken muslimsk mob
kring S:t George-kyrkan i Alexandria.
En man rusade in i kyrkan skrikande
"Allahu akhbar" och knivhögg en nunna och
en manlig församlingsmedlem.
Före Islam var Iran Persien. Persien hade
existerat som ett imperium och som en
stor civilisation med kunskap och visdom under
mer än 1000 år. Innan de arabiska muslimerna
invaderade Persien år 637 e.Kr. var landets
religion Zoroastrianism som är monoteistisk
och uppstod i Persien vid ungefär samma
tid som Judendomen uppstod i Levanten.
Zoroastrianism hade ett djupgående inflytande
på de tre Abramitiska religionerna
liksom på Österlandets religioner.
Efter att Persien föll i muslimernas händer
degraderades zoroastrierna till att bli
dhimmis. Idag finns en liten spillra av dem
kvar i världen omfattande 200 000 själar,
de flesta av dem i Indien dit de kunde fly
och finna tolerans för sin religion.
I själva Iran utgör zoroastrierna nu enbart
22 000 personer, d.v.s. cirka 0,1%.
Före Islam kallades Irak Assyrien. Innan
de arabiska muslimerna invaderade
Assyrien var majoriteten av invånarna
assyriska kristna. Vid början av 1900-talet
hade dhimmi-lagarna, förföljelse och
konverteringar reducerat de assyriska kristna
till 5% av Iraks befolkning 1950. När USA
invaderade Irak 2003 hade den kristna
gruppen reducerats till 1% av befolkningen.
Det har talats mycket om den svåra situation
som irakiska flyktingar befinner sig i sedan
2003. Vad som är mindre känt är att de kristna
utgör 40% av en miljon som lämnat Irak.
Trots att de endast utgör en knapp procent
av Iraks befolkning. Dessa flyktingar utgör två
tredjedelar av Iraks kristna befolkning.
Avlägsnandet av tyrannen Saddam Hussein
gjorde att sunni- och shia-muslimerna
kunde återuppta sitt vanliga förföljande av
sina kristna grannar.
Bagatellartade händelser som de danska
Muhammed-karikatyrerna fick förfärliga
konsekvenser för de kristna irakierna i
form av bombningar och mördande.
Sju kyrkor bombades i januari 2006
som straff för karikatyrerna.
Sedan krigets början 2003 har åtminstone
46 kyrkor och kloster bombats.
Det här var tre korta exempel men
samma historia upprepar sig vartän Islam
tränger sig in. När Islam kommer till ett
nytt land bestämmer det sig för att inte ta till sig
det nya landets seder och bruk eller att bli en
religion bland andra jämställda religioner.
Dess mål är att bli den dominerande religionen.
Muslimen anser att när väl ett land har
befunnit sig under Islam kan det aldrig
släppas fritt igen.
Således finns forna muslimska länder som
Spanien, Israel och Balkan högt på listan
för återerövrande.
Men det är inget tvivel om att alla länder
är lovliga villebråd.
De territorier där Islam regerar kallas för
Dar-al-Islam, d.v.s. Islams egendom.
Territorier som styrs av otrogna kallas
Dar-al-Harb, d.v.s. Krigets område.
Det innebär att alla territorier som styrs
av icke-muslimer, oavsett om de är
humanister, ateister, judar, kristna, hinduer
eller buddhister är ett lovliga villebråd
för muslimer att erövra.
2003 sa sheikh Yusuf al-Qaradawi, då
boende i Storbrittanien,
"Muslimsk lag säger att personer i Dar-al-Harb inte
är skyddade vare sig till liv eller egendom."
Detta är den osminkade politiskt inkorrekta
sanningen om hur Islam ser på resten av världen.
Dessa tre erövrade territorier som jag har
illustrerat här är är konkreta bevis på att
denna tro förvandlas till handling så snart
situationen tillåter den att erövra nya länder.
Håll det i minnet när beslut fattas i era länder
som är avgörande för dess framtid.