(เสียงระฆัง)
ทำไมบางครั้งหนูถึงรู้สึกเหมือนมี
ลูกบอลหนักๆ อยู่ในอกคะ
(ภาษาฝรั่งเศส)
ทำไมบางครั้งหนูถึงรู้สึกเหมือนมี
ลูกบอลใหญ่ๆ หนักๆ
ถ่วงอยู่ในอกคะ
การฝึกสติระลึกรู้อาจจะตอบได้
ช่วยให้เราหาสาเหตุว่ามันมาจากอะไร
...เช่นเดิม
บางครั้งอะไรบางอย่างก็ตกทอดมาสู่เรา
จากแม่ จากพ่อ จากบรรพบุรุษ
ความเสียใจอะไรบางอย่าง
ความกลัวอะไรบางอย่าง
ความกังวลอะไรบางอย่าง
ดีนะที่หนูได้มีโอกาส
มาเรียนรู้วิธีฝึกสติ
เพราะการฝึกเจริญสตินี่เอง
จะช่วยให้เราสามารถเปลี่ยนสภาพ
ความทุกข์โศกของคุณแม่
คุณพ่อ
ของปู่ย่าตายาย
เพราะพวกเราคือความสืบต่อของ
พ่อ แม่ บรรพบุรษทั้งหลาย
พวกกท่านยังคงอยู่ในตัวเรา
ทั้งความสุข ความทุกข์ของพวกเขา
ทั้งจุดเด่น และปมด้อย
ฉะนั้นสิ่งที่หนูรู้สึก
อาจจะเป็นความตกค้างของ...
อารมณ์เช่นความกังวล ความกลัว ความคับข้อง
ในอะไรบางอย่าง
ของชนรุ่นก่อนๆ
หนูต้องยอมรับมันก่อน
เราต้องยอมรับมัน
เราจึงมาฝึกหายใจด้วยสติ
แล้วก็ยอมรับมัน
นี่เป็นความรู้สึกหนักๆ ข้างในอก
และมันก็สามารถถูกแปรสภาพไปได้
ด้วยการฝึกสติ
ด้วยความรัก และความเข้าใจ
ระลึกรู้ว่าเรานั้นกำลังหายใจเข้าออก
เพื่อคุณแม่ เพื่อคุณพ่อ
เพื่อบรรพบุรุษ
รู้มั้ย บทเรียนในการฝึกยิ้มผ่อนคลาย
ยิ้มด้วยความเข้าใจ
สามารถแปรเปลี่ยนความเสียใจ
ความกังวล และความกลัวได้
ทั้งหมดนี้ทำได้เพราะความรักทั้งนั้น
เราทำเพื่อแม่เรา เพื่อพ่อเรา
เพื่อปู่ย่าตายาย และคนอื่นๆ
พวกเราหลายคนรู้สึกถึงความเค้นลักษณะนี้
และเราก็ไม่เข้าใจ
ไม่เข้าใจว่าทำไมเราทุกข์แบบนี้
เราไม่ได้ทำมันมาสักหน่อย
ทำไมมันจึงมีอยู่
เหตุผลเดียวที่เป็นไปได้ก็คือ
มันถูกส่งผ่านมา ตกทอดมาสู่เรา
จากสังคม จากดีเอ็นเอ
นี่เป็นสิ่งที่เราต้องยอมรับมันเลยก่อนอื่น
การยอมรับจะทำให้อะไรๆ ง่ายขึ้น
ขั้นต่อไป
ก็มาหายใจเข้าและออกอย่างมีสติ
ยิ้มรับมัน
และรับรู้ว่าบทเรียน
ของการฝึกสติ ความตั้งมั่น และปัญญา
จะช่วยแปรสภาพ
เพราะความเข้าใจ และความเห็นใจ
เป็นกำลังที่สามารถเปลี่ยนอะไรก็ได้
มันเหมือนกับแสงอาทิตย์
ที่สามารถละลายกองหิมะ
และช่วย...
ทำให้น้ำตาเหือดแห้ง
ดังนั้นการมาฝึกทำความเข้าใจในความทุกข์
และเห็นอกเห็นใจ
จะช่วยแปรเปลี่ยน
ความทุกข์ของพ่อแม่ ในตัวเรา
รวมทั้งของเราเองด้วย
บางทีมันก็เร็วมากเลยนะ
มันทำให้เราไม่ต้องกังวล
เพราะเรารู้ว่ามันเปลี่ยนแปลงได้
พอมาหายใจ มาเดินสัก 5 นาที
แล้วหยุดพัก บางทีมันอาจหายไปแล้วก็ได้
คราวหน้าพอมันมาอีก เราก็ทำเหมือนเดิม
เมื่อเราทำต่อไป
สักวันจะพบว่ามันหายไป
ไม่กลับมาอีก
แต่เราต้องฝึกอย่างต่อเนื่องนะ
เราต้องการคนมาช่วยเตือนให้เราฝึก
ดังนั้นมันจะดีมากเลย
ถ้ามีผู้ร่วมฝึกไปด้วยกัน
ที่อยู่ใกล้ๆ หรืออยู่ในครอบครัว
ทุกครั้งที่รู้สึกอย่างนั้น
เราจะนึกถึงการฝึกได้
แต่เมื่อเราลืม
ก็จะมีคนคอยเตือน
ให้กลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออก
ด้วยสติ
ขอบคุณมากเลย
ที่ถามคำถามนี้ขึ้นมา
เป็นประโยชน์ต่อหลายคนเลย
สานสัมพันธ์ บันดาลใจ เติมเต็ม
(เสียงระฆัง)