1
00:00:00,683 --> 00:00:05,467
Η μνήμη είναι κάτι συνηθισμένο
που τη θεωρούμε σχεδόν δεδομένη.

2
00:00:05,668 --> 00:00:08,105
Όλοι θυμόμαστε τι φάγαμε για πρωινό

3
00:00:08,179 --> 00:00:09,771
ή τι κάναμε το σαββατοκύριακο.

4
00:00:09,915 --> 00:00:14,328
Μόνο όταν αρχίζει να εξασθενεί
αντιλαμβανόμαστε πόσο υπέροχη είναι

5
00:00:14,681 --> 00:00:18,090
και πόσο αφήνουμε
τις εμπειρίες μας να μας καθορίζουν.

6
00:00:19,600 --> 00:00:22,329
Αλλά η μνήμη δεν είναι πάντα καλό πράγμα.

7
00:00:23,084 --> 00:00:26,741
Όπως είπε κάποτε ο ποιητής και κληρικός
Τζον Λανκάστερ Σπάλντινγκ,

8
00:00:26,875 --> 00:00:30,002
«Η μνήμη μπορεί να είναι ένας παράδεισος
όπου δεν μπορούμε να πάμε

9
00:00:30,056 --> 00:00:33,639
ή μια κόλαση από την οποία
δεν υπάρχει διαφυγή».

10
00:00:34,817 --> 00:00:37,486
Πολλοί από εμάς βιώνουμε
κεφάλαια της ζωής μας

11
00:00:37,510 --> 00:00:39,832
που θα προτιμούσαμε να μην έχουν συμβεί.

12
00:00:40,362 --> 00:00:42,904
Υπολογίζεται ότι περίπου το 90% από εμάς

13
00:00:42,928 --> 00:00:46,713
θα βιώσει κάποιο τραυματικό γεγονός
κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

14
00:00:47,699 --> 00:00:52,450
Πολλοί από εμάς θα υποφέρουμε πολύ
και στη συνέχεια θα αναρρώσουμε,

15
00:00:52,554 --> 00:00:55,905
ίσως γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι
μέσα από αυτές τις εμπειρίες.

16
00:00:56,881 --> 00:01:00,765
Αλλά κάποια γεγονότα
είναι τόσο ακραία που πολλοί,

17
00:01:01,039 --> 00:01:04,801
σχεδόν οι μισοί από αυτούς που βίωσαν
σεξουαλική βία, για παράδειγμα,

18
00:01:04,825 --> 00:01:07,916
θα αναπτύξουν διαταραχή
μετατραυματικού στρες,

19
00:01:07,940 --> 00:01:09,373
ή ΔΜΤΣ.

20
00:01:10,674 --> 00:01:13,866
Η ΔΜΤΣ είναι μια εξουθενωτική
κατάσταση ψυχικής υγείας

21
00:01:13,980 --> 00:01:18,198
που χαρακτηρίζεται από συμπτώματα,
όπως έντονος φόβος, άγχος

22
00:01:18,322 --> 00:01:21,131
και αναδρομές στο τραυματικό γεγονός.

23
00:01:21,808 --> 00:01:26,005
Αυτά τα συμπτώματα έχουν μεγάλη επίδραση
στην ποιότητα ζωής του ατόμου

24
00:01:26,069 --> 00:01:29,043
και συχνά πυροδοτούνται
από συγκεκριμένες καταστάσεις

25
00:01:29,047 --> 00:01:31,588
ή ερεθίσματα στο περιβάλλον του ατόμου.

26
00:01:32,623 --> 00:01:37,494
Οι αντιδράσεις στα ερεθίσματα μπορεί
να προσαρμόζονταν όταν πρωτομαθεύτηκαν:

27
00:01:37,618 --> 00:01:41,119
φόβος και αναζήτηση κάλυψης
σε μια εμπόλεμη ζώνη, για παράδειγμα.

28
00:01:41,180 --> 00:01:46,105
Αλλά στη ΔΜΤΣ εξακολουθούν να ελέγχουν
τη συμπεριφορά όταν δεν είναι πια σωστό.

29
00:01:46,759 --> 00:01:50,096
Εάν ένας βετεράνος μάχης
επιστρέφει σπίτι και σκύβει για κάλυψη

30
00:01:50,120 --> 00:01:52,233
όποτε ακούει να σκάει μια εξάτμιση

31
00:01:52,293 --> 00:01:55,798
ή δεν μπορεί να βγει από το σπίτι
εξαιτίας έντονου άγχους,

32
00:01:56,196 --> 00:01:59,961
τότε οι αντιδράσεις σ' εκείνα
τα ερεθίσματα κι εκείνες τις αναμνήσεις,

33
00:02:00,145 --> 00:02:03,674
λέμε ότι έχουν γίνει δυσπροσαρμοστικές.

34
00:02:04,574 --> 00:02:10,399
Έτσι, μπορούμε να θεωρήσουμε τη ΔΜΤΣ
ως διαταραχή δυσπροσαρμοστικής μνήμης.

35
00:02:12,606 --> 00:02:14,182
Εδώ πρέπει να σταματήσω,

36
00:02:14,206 --> 00:02:17,280
γιατί αναφέρομαι στη μνήμη
σαν να είναι κάτι ενιαίο.

37
00:02:17,454 --> 00:02:18,487
Δεν είναι.

38
00:02:19,145 --> 00:02:21,036
Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη μνήμης

39
00:02:21,069 --> 00:02:25,136
που εξαρτώνται από διαφορετικά κυκλώματα
και περιοχές μες στον εγκέφαλο.

40
00:02:26,181 --> 00:02:31,058
Όπως βλέπετε, υπάρχουν δύο
κύριες διακρίσεις στα είδη μνήμης.

41
00:02:31,618 --> 00:02:33,992
Υπάρχουν μνήμες που γνωρίζουμε συνειδητά,

42
00:02:33,993 --> 00:02:37,340
όπου γνωρίζουμε ότι ξέρουμε
και μπορούμε να εκφράσουμε με λόγια.

43
00:02:37,686 --> 00:02:40,569
Αυτό περιλαμβάνει αναμνήσεις
δεδομένων και γεγονότων.

44
00:02:40,898 --> 00:02:43,085
Επειδή μπορούμε να τις δηλώσουμε,

45
00:02:43,139 --> 00:02:46,000
τις αποκαλούμε δηλωτικές μνήμες.

46
00:02:46,972 --> 00:02:49,929
Το άλλο είδος μνήμης είναι η μη δηλωτική.

47
00:02:50,466 --> 00:02:52,651
Στις αναμνήσεις αυτές συχνά

48
00:02:52,651 --> 00:02:55,629
δεν έχουμε συνειδητή πρόσβαση
στο περιεχόμενό τους

49
00:02:55,633 --> 00:02:57,617
και δεν μπορούμε να τις εκφράσουμε.

50
00:02:58,598 --> 00:03:01,200
Το κλασικό παράδειγμα μη δηλωτικής μνήμης

51
00:03:01,224 --> 00:03:03,700
είναι η κινητική ικανότητα 
να κάνουμε ποδήλατο.

52
00:03:04,296 --> 00:03:07,606
Είμαστε στο Κέμπριτζ,
πιθανότατα να κάνετε ποδήλατο.

53
00:03:07,630 --> 00:03:09,681
Ξέρετε τι κάνετε στους δύο τροχούς.

54
00:03:10,378 --> 00:03:13,403
Αλλά αν σας ζητούσα
να γράψετε μια λίστα με οδηγίες

55
00:03:13,427 --> 00:03:15,663
που θα μου έδειχναν πώς να κάνω ποδήλατο,

56
00:03:15,687 --> 00:03:19,791
όπως έκανε ο τετράχρονος γιος μου
όταν του πήραμε ποδήλατο στα γενέθλιά του,

57
00:03:19,827 --> 00:03:22,321
θα δυσκολευόσασταν πολύ.

58
00:03:23,140 --> 00:03:25,560
Πώς ισορροπείς σε ένα ποδήλατο;

59
00:03:25,664 --> 00:03:28,173
Πόσο γρήγορα κάνεις πετάλι
για να είσαι σταθερός;

60
00:03:28,519 --> 00:03:30,563
Αν σου έρθει μια ριπή ανέμου,

61
00:03:30,587 --> 00:03:35,732
ποιους μυς πρέπει να σφίξεις
και πόσο, ώστε να μην πέσεις;

62
00:03:36,451 --> 00:03:39,649
Θα εκπλαγώ αν απαντήσετε
σ' αυτές τις ερωτήσεις.

63
00:03:39,673 --> 00:03:43,102
Αν όμως κάνετε ποδήλατο,
ήδη έχετε τις απαντήσεις,

64
00:03:43,376 --> 00:03:45,762
απλά δεν τις γνωρίζετε συνειδητά.

65
00:03:48,894 --> 00:03:50,422
Επιστρέφοντας στη ΔΜΤΣ,

66
00:03:50,446 --> 00:03:54,573
ένα άλλο είδος μη δηλωτικής μνήμης
είναι η συναισθηματική μνήμη.

67
00:03:55,125 --> 00:03:57,534
Αυτή έχει μια συγκεκριμένη
σημασία στην ψυχολογία

68
00:03:57,558 --> 00:04:01,039
κι αναφέρεται στην ικανότητα
να ξέρουμε τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος

69
00:04:01,063 --> 00:04:04,012
και τη συναισθηματική 
και κινητήρια σημασία τους.

70
00:04:04,671 --> 00:04:05,954
Τι εννοώ μ' αυτό;

71
00:04:06,373 --> 00:04:10,733
Σκεφτείτε ένα ερέθισμα
όπως τη μυρωδιά ψημένου ψωμιού

72
00:04:10,757 --> 00:04:13,707
ή ένα πιο αφηρημένο ερέθισμα
όπως ένα χαρτονόμισμα 20 λιρών.

73
00:04:13,964 --> 00:04:17,246
Επειδή αυτά τα ερεθίσματα συσχετίστηκαν
με καλά πράγματα στο παρελθόν,

74
00:04:17,270 --> 00:04:19,320
μας αρέσουν και τα προσεγγίζουμε.

75
00:04:19,931 --> 00:04:24,893
Άλλα ερεθίσματα, όπως ο ήχος της σφήκας,
προκαλούν πολύ αρνητικά συναισθήματα

76
00:04:24,927 --> 00:04:28,819
και αρκετά δραματική συμπεριφορά
αποφυγής σε μερικούς ανθρώπους.

77
00:04:29,620 --> 00:04:32,067
Προσωπικά, μισώ τις σφήκες.

78
00:04:32,291 --> 00:04:33,802
Σας λέω αυτό το γεγονός.

79
00:04:33,826 --> 00:04:37,306
Αλλά δεν μπορώ να σας δώσω
μια μη δηλωτική συναισθηματική μνήμη

80
00:04:37,430 --> 00:04:39,931
στον τρόπο που αντιδρώ κοντά σε μια σφήκα.

81
00:04:40,174 --> 00:04:42,333
Δεν μπορώ να σας δώσω 
τον χτύπο της καρδιάς,

82
00:04:42,357 --> 00:04:45,619
τις ιδρωμένες παλάμες,
την αίσθηση του αυξανόμενου πανικού.

83
00:04:45,893 --> 00:04:50,296
Μπορώ να σας τα περιγράψω,
αλλά δεν μπορώ να σας τα δώσω.

84
00:04:52,363 --> 00:04:55,200
Είναι πολύ σημαντικό,
από την πλευρά της ΔΜΣ,

85
00:04:55,294 --> 00:05:00,056
ότι το άγχος επηρεάζει πολύ διαφορετικά
τη δηλωτική και μη δηλωτική μνήμη,

86
00:05:00,080 --> 00:05:02,686
τα εγκεφαλικά κυκλώματα
και τις περιοχές τους.

87
00:05:03,463 --> 00:05:06,840
Η συναισθηματική μνήμη υποστηρίζεται
από μια μικρή αμυγδαλοειδή δομή,

88
00:05:06,864 --> 00:05:09,182
που λέγεται αμυγδαλή,
και τις συνδέσεις της.

89
00:05:09,883 --> 00:05:14,316
Η δηλωτική μνήμη, συγκεκριμένα το τι,
πού και πότε της μνήμης γεγονότων,

90
00:05:14,400 --> 00:05:16,916
υποστηρίζεται από μια περιοχή
ιπποκαμπικού σχήματος

91
00:05:17,000 --> 00:05:18,494
και λέγεται ιππόκαμπος.

92
00:05:19,348 --> 00:05:22,489
Τα ακραία επίπεδα άγχους 
κατά τη διάρκεια του τραύματος

93
00:05:22,513 --> 00:05:25,848
έχουν πολύ διαφορετική επίδραση
σ' αυτές τις δύο δομές.

94
00:05:26,793 --> 00:05:30,036
Όπως βλέπετε, καθώς αυξάνονται
τα επίπεδα άγχους ενός ατόμου

95
00:05:30,060 --> 00:05:32,105
από καθόλου αγχωμένο έως λίγο αγχωμένο,

96
00:05:32,129 --> 00:05:33,381
ο ιππόκαμπος,

97
00:05:33,405 --> 00:05:35,605
για να υποστηρίξει τη μνήμη γεγονότων,

98
00:05:35,629 --> 00:05:37,289
αυξάνει τη δραστηριότητά του

99
00:05:37,313 --> 00:05:40,593
και λειτουργεί καλύτερα στην αποθήκευση
αυτής της δηλωτικής μνήμης.

100
00:05:41,371 --> 00:05:45,001
Όσο όμως αυξάνουμε
σε μέτρια αγχωμένο, πολύ αγχωμένο

101
00:05:45,025 --> 00:05:48,320
και μετά πάρα πολύ αγχωμένο,
όπως θα ήταν στο τραύμα,

102
00:05:48,644 --> 00:05:52,523
ο ιππόκαμπος στην ουσία απενεργοποιείται.

103
00:05:53,361 --> 00:05:56,147
Αυτό σημαίνει ότι κάτω από
υψηλά επίπεδα ορμονών άγχους

104
00:05:56,171 --> 00:05:58,194
που βιώνεται σε μια τραυματική εμπειρία,

105
00:05:58,218 --> 00:06:00,241
δεν αποθηκεύουμε τις λεπτομέρειες,

106
00:06:00,265 --> 00:06:04,467
τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες
του τι, πότε και πού.

107
00:06:05,374 --> 00:06:09,415
Όσο το άγχος κάνει αυτό στον ιππόκαμπο,
δείτε τι κάνει στην αμυγδαλή,

108
00:06:09,514 --> 00:06:13,080
τη σημαντική αυτή δομή
για τη συναισθηματική, μη δηλωτική μνήμη.

109
00:06:13,104 --> 00:06:16,669
Η δραστηριότητά της ολοένα και αυξάνεται.

110
00:06:17,670 --> 00:06:20,206
Οπότε, αυτό που διαπιστώνουμε για τη ΔΜΣ

111
00:06:20,230 --> 00:06:24,172
είναι μια έντονα συναισθηματική,
σ' αυτήν την περίπτωση, μνήμη

112
00:06:24,196 --> 00:06:27,112
που δεν συνδέεται 
με συγκεκριμένο χρόνο και μέρος,

113
00:06:27,136 --> 00:06:31,798
επειδή ο ιππόκαμπος
δεν αποθηκεύει το τι, πού και πότε.

114
00:06:32,437 --> 00:06:35,851
Έτσι, αυτά τα ερεθίσματα
ελέγχουν τη συμπεριφορά

115
00:06:35,865 --> 00:06:40,240
όταν δεν είναι πια απαραίτητο,
κι έτσι γίνονται δυσπροσαρμοστικά.

116
00:06:40,808 --> 00:06:46,357
Άρα, αν ξέρουμε ότι η ΔΜΣ οφείλεται
σε δυσπροσαρμοστικές μνήμες,

117
00:06:46,357 --> 00:06:48,305
γίνεται να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση

118
00:06:48,305 --> 00:06:51,658
για να βελτιώσουμε τα αποτελέσματα
θεραπείας σε ασθενείς με ΔΜΤΣ;

119
00:06:53,508 --> 00:06:58,312
Μια ριζική νέα προσέγγιση 
που αναπτύσσεται για τη θεραπεία της ΔΜΣ

120
00:06:58,336 --> 00:07:01,898
στοχεύει στην εξάλειψη
τέτοιων δυσπροσαρμοστικών αναμνήσεων

121
00:07:01,922 --> 00:07:04,129
που βρίσκονται στη βάση
αυτής της διαταραχή.

122
00:07:04,338 --> 00:07:07,014
Η προσέγγιση αυτή λήφθηκε υπόψιν
μόνο ως πιθανότητα

123
00:07:07,038 --> 00:07:10,320
εξαιτίας των σημαντικών αλλαγών 
στην κατανόηση της μνήμης

124
00:07:10,364 --> 00:07:11,909
τα τελευταία χρόνια.

125
00:07:12,575 --> 00:07:15,030
Παραδοσιακά, πιστεύαμε ότι μια ανάμνηση

126
00:07:15,054 --> 00:07:17,644
ήταν σαν να γράφουμε 
με στυλό σε ένα τετράδιο:

127
00:07:17,718 --> 00:07:21,380
μόλις στέγνωνε το μελάνι,
δεν μπορούσες να αλλάξεις την πληροφορία.

128
00:07:21,659 --> 00:07:23,949
Πιστεύαμε ότι όλες αυτές
οι δομικές αλλαγές

129
00:07:23,973 --> 00:07:26,675
που γίνονται στον εγκέφαλο
για να αποθηκευτεί η ανάμνηση

130
00:07:26,699 --> 00:07:28,554
τελείωναν μέσα σε περίπου έξι ώρες,

131
00:07:28,578 --> 00:07:30,639
και μετά γίνονταν μόνιμες.

132
00:07:31,061 --> 00:07:33,719
Αυτό λέγεται θεωρία εδραίωσης.

133
00:07:35,081 --> 00:07:38,111
Όμως, πιο πρόσφατες έρευνες δείχνουν
ότι η δημιουργία αναμνήσεων

134
00:07:38,135 --> 00:07:41,372
είναι περισσότερο σαν να γράφεις
σε έναν επεξεργαστή κειμένου.

135
00:07:41,894 --> 00:07:45,418
Αρχικά δημιουργούμε την ανάμνηση
και μετά τη σώζουμε ή την αποθηκεύουμε.

136
00:07:45,542 --> 00:07:49,300
Αλλά υπό κατάλληλες συνθήκες,
μπορούμε να επεξεργαστούμε την ανάμνηση.

137
00:07:50,229 --> 00:07:53,914
Αυτή η θεωρία επανασυγκρότησης
υποστηρίζει ότι αυτές οι δομικές αλλαγές

138
00:07:53,938 --> 00:07:57,914
στον εγκέφαλο για την υποστήριξη
της ανάμνησης μπορούν να αναιρεθούν,

139
00:07:58,013 --> 00:08:00,451
ακόμη και για παλιές αναμνήσεις.

140
00:08:02,304 --> 00:08:05,690
Αυτή η διαδικασία επεξεργασίας
δεν συμβαίνει συνέχεια,

141
00:08:05,714 --> 00:08:10,354
αλλά μόνο κάτω από πολύ συγκεκριμένες
συνθήκες ανάκτησης μνήμης.

142
00:08:11,230 --> 00:08:14,866
Ας θεωρήσουμε την ανάκτηση μνήμης
σαν να ανακαλούμε την ανάμνηση

143
00:08:14,890 --> 00:08:17,194
ή σαν να ανοίγουμε το αρχείο.

144
00:08:18,076 --> 00:08:20,613
Αρκετά συχνά απλώς 
ανακαλούμε την ανάμνηση.

145
00:08:20,637 --> 00:08:23,518
Ανοίγουμε το αρχείο
ως «μόνο για ανάγνωση».

146
00:08:23,833 --> 00:08:25,733
Αλλά υπό τις σωστές συνθήκες,

147
00:08:25,757 --> 00:08:28,058
ανοίγουμε το αρχείο
σε λειτουργία επεξεργασίας

148
00:08:28,058 --> 00:08:30,334
και τότε μπορούμε
να αλλάξουμε την πληροφορία.

149
00:08:30,334 --> 00:08:34,248
Θεωρητικά, μπορούμε να διαγράψουμε
το περιεχόμενο αυτού του αρχείου,

150
00:08:34,322 --> 00:08:36,038
κι όταν πατήσουμε αποθήκευση,

151
00:08:36,062 --> 00:08:39,348
μ' αυτόν τον τρόπο το αρχείο, η ανάμνηση,

152
00:08:39,899 --> 00:08:41,060
παραμένει.

153
00:08:43,134 --> 00:08:44,920
Αυτή η θεωρία επανεδραίωσης

154
00:08:44,920 --> 00:08:48,509
όχι μόνο μας επιτρέπει να αιτιολογήσουμε
κάποιες ιδιομορφίες της μνήμης.

155
00:08:48,533 --> 00:08:51,716
Δηλαδή, πώς όλοι μας μερικές φορές
θυμόμαστε λάθος το παρελθόν.

156
00:08:51,740 --> 00:08:56,054
Επίσης μας επιτρέπει να καταστρέψουμε
τις δυσπροσαρμοστικές αναμνήσεις φόβου

157
00:08:56,092 --> 00:08:58,010
που βρίσκονται πίσω από τη ΔΜΤΣ.

158
00:08:58,488 --> 00:09:01,010
Θα χρειαζόμασταν μόνο δύο πράγματα:

159
00:09:01,144 --> 00:09:06,137
έναν τρόπο να κάνουμε ασταθή τη μνήμη
-ανοίγοντας το αρχείο προς επεξεργασία-

160
00:09:06,211 --> 00:09:08,573
κι έναν τρόπο να διαγράφουμε
την πληροφορία.

161
00:09:09,330 --> 00:09:13,756
Κάναμε τη μεγαλύτερη πρόοδο κατανοώντας
πώς να διαγράψουμε την πληροφορία.

162
00:09:13,862 --> 00:09:15,650
Αρκετά νωρίς ανακαλύφθηκε

163
00:09:15,674 --> 00:09:19,514
ότι ένα ευρέως συνταγογραφούμενο φάρμακο
για την υπέρταση σε ανθρώπους,

164
00:09:19,538 --> 00:09:21,651
ένα β-αδρενεργικό
που λέγεται προπρανολόλη,

165
00:09:21,675 --> 00:09:26,048
μπορεί να αποτρέψει την επανεδραίωση
των αναμνήσεων φόβου σε ποντίκια.

166
00:09:27,004 --> 00:09:30,533
Αν η προπρανολόλη χορηγούνταν
όσο η ανάμνηση ήταν σε φάση επεξεργασίας,

167
00:09:30,733 --> 00:09:35,141
τα ποντίκια φέρονταν σαν να μην φοβούνταν
πλέον το τρομακτικό ερέθισμα.

168
00:09:35,563 --> 00:09:39,919
Ήταν σαν να μην είχαν μάθει ποτέ 
να φοβούνται αυτό το ερέθισμα.

169
00:09:40,261 --> 00:09:43,790
Κι αυτό έγινε με ένα φάρμακο
ασφαλές για χρήση σε ανθρώπους.

170
00:09:44,955 --> 00:09:46,259
Λίγο αργότερα,

171
00:09:46,283 --> 00:09:50,088
φάνηκε ότι η προπρανολόλη καταστρέφει
αναμνήσεις φόβου και σε ανθρώπους,

172
00:09:50,332 --> 00:09:54,993
αλλά δουλεύει σε μεγάλο βαθμό μόνο 
αν η μνήμη είναι σε φάση επεξεργασίας.

173
00:09:56,170 --> 00:09:58,583
Αυτή η μελέτη έγινε με υγιείς εθελοντές,

174
00:09:58,607 --> 00:10:01,834
αλλά είναι σημαντική γιατί δείχνει
ότι τα ευρήματα από τα ποντίκια

175
00:10:01,858 --> 00:10:06,088
επεκτείνονται σε ανθρώπους
και τελικά σε ανθρώπους ασθενείς.

176
00:10:07,334 --> 00:10:09,148
Και με τους ανθρώπους

177
00:10:09,302 --> 00:10:13,899
μπορείς να ελέγξεις αν η εξάλειψη
της μη δηλωτικής συναισθηματικής μνήμης

178
00:10:13,983 --> 00:10:16,897
επηρεάζει τη δηλωτική μνήμη γεγονότων.

179
00:10:17,561 --> 00:10:19,491
Κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.

180
00:10:19,965 --> 00:10:22,586
Παρόλο που χορηγήθηκε
προπρανολόλη σε ανθρώπους,

181
00:10:22,610 --> 00:10:24,217
με τη μνήμη σε φάση επεξεργασίας,

182
00:10:24,241 --> 00:10:27,558
δεν φοβούνταν πια
αυτό το τρομακτικό ερέθισμα.

183
00:10:27,992 --> 00:10:30,473
Μπορούσαν ακόμα να περιγράψουν τη σχέση

184
00:10:30,497 --> 00:10:34,075
μεταξύ του ερεθίσματος
και του τρομακτικού αποτελέσματος.

185
00:10:35,139 --> 00:10:38,715
Ήταν σαν να ήξεραν 
ότι πρέπει να φοβούνται,

186
00:10:39,652 --> 00:10:41,205
αλλά δεν φοβήθηκαν.

187
00:10:42,030 --> 00:10:45,424
Αυτό δείχνει ότι η προπρανολόλη
μπορεί να στοχεύει επιλεκτικά

188
00:10:45,448 --> 00:10:47,983
τη μη δηλωτική συναισθηματική μνήμη,

189
00:10:48,007 --> 00:10:51,613
αλλά να αφήνει ανέπαφη
τη δηλωτική μνήμη γεγονότων.

190
00:10:52,053 --> 00:10:56,340
Αλλά σε μεγάλο βαθμό η προπρανολόλη
μπορεί μόνο να επηρεάσει τη μνήμη

191
00:10:56,484 --> 00:10:58,458
αν είναι σε φάση επεξεργασίας.

192
00:10:59,020 --> 00:11:01,089
Πώς λοιπόν κάνουμε τη μνήμη ασταθή;

193
00:11:01,113 --> 00:11:03,191
Πώς τη βάζουμε σε λειτουργία επεξεργασίας;

194
00:11:03,643 --> 00:11:06,458
Το εργαστήριό μου έχει δουλέψει
πολύ πάνω σ' αυτό.

195
00:11:06,482 --> 00:11:11,283
Ξέρουμε ότι εξαρτάται από την εισαγωγή
μερικών αλλά όχι πολλών νέων πληροφοριών

196
00:11:11,307 --> 00:11:13,568
προκειμένου να ενσωματωθούν στη μνήμη.

197
00:11:13,592 --> 00:11:16,124
Ξέρουμε τις χημικές ουσίες
που αξιοποιεί ο εγκέφαλος

198
00:11:16,148 --> 00:11:18,644
για να σημάνει ότι η μνήμη
πρέπει να αναβαθμιστεί

199
00:11:18,668 --> 00:11:20,527
και το αρχείο να επεξεργαστεί.

200
00:11:21,307 --> 00:11:23,514
Εμείς δουλεύουμε κυρίως με ποντίκια,

201
00:11:23,538 --> 00:11:25,532
έχει βρεθεί όμως ότι οι ίδιοι παράγοντες

202
00:11:25,532 --> 00:11:28,304
επιτρέπουν την επεξεργασία 
αναμνήσεων και σε ανθρώπους,

203
00:11:28,304 --> 00:11:32,898
ακόμα και των δυσπροσαρμοστικών αναμνήσεων
σαν αυτές που προκαλούν τη ΔΜΤΣ.

204
00:11:33,396 --> 00:11:36,159
Στην πραγματικότητα,
αρκετά εργαστήρια σε διάφορες χώρες

205
00:11:36,183 --> 00:11:40,663
άρχισαν μικρής κλίμακας κλινικές δοκιμές
για αυτές τις θεραπείες καταστροφής μνήμης

206
00:11:40,687 --> 00:11:41,979
για τη ΔΜΤΣ,

207
00:11:42,003 --> 00:11:44,969
και τα αποτελέσματα είναι αισιόδοξα.

208
00:11:45,830 --> 00:11:49,263
Αυτές οι μελέτες χρειάζονται
αναπαραγωγή σε μεγαλύτερη κλίμακα,

209
00:11:49,287 --> 00:11:52,737
αλλά δείχνουν την προοπτική
αυτών των θεραπειών καταστροφής μνήμης

210
00:11:52,761 --> 00:11:54,423
για τη ΔΜΤΣ.

211
00:11:54,767 --> 00:12:00,321
Ίσως οι τραυματικές αναμνήσεις
να μην είναι μία αναπόδραστη κόλαση.

212
00:12:02,619 --> 00:12:05,828
Αν και αυτή η προσέγγιση καταστροφή μνήμης
έχει μεγάλη προοπτική,

213
00:12:05,852 --> 00:12:08,403
δε σημαίνει ότι είναι ξεκάθαρη

214
00:12:08,427 --> 00:12:10,514
ή ότι δεν είναι αμφιλεγόμενη.

215
00:12:10,538 --> 00:12:12,728
Είναι ηθικό να καταστρέφουμε αναμνήσεις;

216
00:12:12,752 --> 00:12:15,170
Πώς θα αντιμετωπίζονται πλέον
οι αυτόπτες μάρτυρες;

217
00:12:15,488 --> 00:12:17,674
Κι αν κάποιος δε μπορεί
να πάρει Προπρανολόλ

218
00:12:17,698 --> 00:12:20,960
επειδή θα αλληλεπιδρούσε
με άλλα φάρμακα που παίρνει;

219
00:12:21,801 --> 00:12:24,396
Όσον αφορά την ηθική και τις μαρτυρίες,

220
00:12:24,420 --> 00:12:26,456
θα έλεγα ότι αυτό που πρέπει να θυμόμαστε

221
00:12:26,480 --> 00:12:28,777
είναι το εύρημα από αυτή 
τη μελέτη σε ανθρώπους.

222
00:12:29,896 --> 00:12:34,181
Καθώς το Προπρανολόλ επιδρά μόνο
στη μη δηλωτική συναισθηματική μνήμη,

223
00:12:34,205 --> 00:12:37,651
φαίνεται απίθανο ότι θα επηρέαζε
μια μαρτυρία αυτόπτη,

224
00:12:37,675 --> 00:12:40,694
η οποία βασίζεται στη δηλωτική μνήμη.

225
00:12:40,960 --> 00:12:43,584
Ουσιαστικά, αυτές οι θεραπείες 
καταστροφής μνήμης

226
00:12:43,584 --> 00:12:46,769
στοχεύουν στη μείωση 
της συναισθηματικής μνήμης,

227
00:12:46,793 --> 00:12:49,671
κι όχι στην ολοκληρωτική εξαφάνιση
της τραυματικής ανάμνησης.

228
00:12:50,437 --> 00:12:53,562
Αυτό πρέπει να κάνει 
τις αντιδράσεις αυτών με ΔΜΤΣ

229
00:12:53,586 --> 00:12:55,914
περισσότερο όμοιες
με αυτών που βίωσαν τραύμα

230
00:12:55,938 --> 00:12:58,130
και δεν ανέπτυξαν ΔΜΤΣ,

231
00:12:58,154 --> 00:13:01,643
παρά με των ανθρώπων
που ποτέ δεν έχουν βιώσει τραύμα.

232
00:13:02,302 --> 00:13:05,678
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι
θα έβρισκαν αυτό πιο ηθικά αποδεκτό

233
00:13:05,702 --> 00:13:09,922
από μια θεραπεία που θα στόχευε
στη δημιουργία ενός είδους καθαρού μυαλού.

234
00:13:11,538 --> 00:13:13,053
Τι γίνεται με το Προπρανολόλ;

235
00:13:13,077 --> 00:13:15,139
Δεν μπορείς να το δώσεις σε όλους,

236
00:13:15,163 --> 00:13:18,708
και δεν θέλουν όλοι να πάρουν φάρμακα
για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών.

237
00:13:19,237 --> 00:13:21,916
Εδώ, λοιπόν, θα μπορούσε 
να βοηθήσει το Τέτρις.

238
00:13:22,542 --> 00:13:23,976
Ναι, το Τέτρις.

239
00:13:25,430 --> 00:13:27,203
Δουλεύοντας με κλινικούς συνεργάτες,

240
00:13:27,227 --> 00:13:30,025
ψάχνουμε αν οι συμπεριφορικές παρεμβάσεις

241
00:13:30,049 --> 00:13:33,620
μπορούν να αλληλεπιδράσουν
με την ανασυγκρότηση αναμνήσεων.

242
00:13:33,971 --> 00:13:35,600
Πώς θα λειτουργούσε αυτό;

243
00:13:35,624 --> 00:13:38,050
Γνωρίσουμε ότι είναι ουσιαστικά αδύνατο

244
00:13:38,074 --> 00:13:40,022
να κάνουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα

245
00:13:40,046 --> 00:13:43,471
αν και τα δύο εξαρτώνται από την ίδια
περιοχή επεξεργασίας του εγκεφάλου.

246
00:13:43,826 --> 00:13:46,159
Σκεφτείτε να τραγουδάτε με το ραδιόφωνο

247
00:13:46,183 --> 00:13:48,262
ενώ προσπαθείτε να γράψετε ένα μήνυμα.

248
00:13:48,286 --> 00:13:51,545
Η επεξεργασία του ενός
αλληλεπιδρά με το άλλο.

249
00:13:52,335 --> 00:13:54,611
Γίνεται το ίδιο
όταν ανακαλείς μια ανάμνηση,

250
00:13:54,635 --> 00:13:55,896
ειδικά για επεξεργασία.

251
00:13:55,920 --> 00:13:59,918
Αν πάρουμε ένα πολύ οπτικό σύμπτωμα
όπως οι αναδρομές στη ΔΜΤΣ

252
00:13:59,942 --> 00:14:02,988
και βάλουμε ανθρώπους να ανακαλέσουν
την ανάμνηση για επεξεργασία

253
00:14:03,012 --> 00:14:06,270
και μετά τους βάλουμε να κάνουν
μία πολύ καθηλωτική οπτική εργασία

254
00:14:06,294 --> 00:14:08,088
όπως να παίξουν Τέτρις,

255
00:14:08,112 --> 00:14:12,412
θα ήταν δυνατό να εισάγουμε
τόσες παρεμβαλλόμενες πληροφορίες

256
00:14:12,436 --> 00:14:13,753
σ' αυτή την ανάμνηση

257
00:14:13,777 --> 00:14:16,406
που στην ουσία γίνεται ανούσια.

258
00:14:17,644 --> 00:14:18,828
Αυτή είναι η θεωρία,

259
00:14:18,852 --> 00:14:22,323
και υποστηρίζεται από στοιχεία
από υγιείς ανθρώπους εθελοντές.

260
00:14:22,823 --> 00:14:26,748
Οι εθελοντές μας παρακολούθησαν
πολύ δυσάρεστα βίντεο -

261
00:14:26,772 --> 00:14:30,308
σκεφτείτε χειρουργικές επεμβάσεις ματιών,
διαφημίσεις οδικής ασφάλειας,

262
00:14:30,332 --> 00:14:32,486
«Το Μεγάλο Ξύρισμα» του Σκορσέζε.

263
00:14:32,997 --> 00:14:36,933
Αυτά τα τραυματικά βίντεο 
προκαλούν κάτι σαν αναδρομές

264
00:14:36,957 --> 00:14:40,694
σε υγιείς εθελοντές
για περίπου μια βδομάδα αφού τα δουν.

265
00:14:41,789 --> 00:14:45,110
Βρήκαμε ότι κάνοντας τους ανθρώπους
να ανακαλέσουν αυτές τις μνήμες,

266
00:14:45,134 --> 00:14:48,181
τις χειρότερες στιγμές
αυτών των δυσάρεστων βίντεο,

267
00:14:48,205 --> 00:14:50,751
παίζοντας την ίδια στιγμή Τέτρις,

268
00:14:50,775 --> 00:14:54,364
μείωνε σε μεγάλο βαθμό τη συχνότητα 
αυτών των αναδρομών.

269
00:14:54,388 --> 00:14:58,565
Και πάλι: η ανάμνηση έπρεπε να είναι
υπό επεξεργασία για να δουλέψει αυτό.

270
00:15:00,063 --> 00:15:03,769
Από τότε οι συνεργάτες μου το έχουν
μεταφέρει σε κλινικούς πληθυσμούς.

271
00:15:03,793 --> 00:15:06,813
Το έχουν δοκιμάσει σε επιζώντες
τροχαίων ατυχημάτων

272
00:15:06,837 --> 00:15:10,081
και μητέρες που έκαναν
επείγουσες καισαρικές τομές,

273
00:15:10,105 --> 00:15:14,200
δύο τύποι τραύματος 
που συχνά οδηγούν σε ΔΜΣ,

274
00:15:14,224 --> 00:15:17,087
και βρήκαν πολύ αισιόδοξες
μειώσεις στα συμπτώματα

275
00:15:17,111 --> 00:15:19,489
και στις δύο κλινικές περιπτώσεις.

276
00:15:21,434 --> 00:15:25,682
Επομένως, αν και υπάρχουν πολλά να μάθουμε
και διαδικασίες να βελτιώσουμε,

277
00:15:25,706 --> 00:15:28,841
αυτές οι θεραπείες καταστροφής μνήμης
έχουν μεγάλη προοπτική

278
00:15:28,865 --> 00:15:31,254
για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών

279
00:15:31,278 --> 00:15:33,041
όπως η ΔΜΣ.

280
00:15:33,065 --> 00:15:34,796
Ίσως οι τραυματικές αναμνήσεις

281
00:15:34,796 --> 00:15:38,716
δεν χρειάζεται να είναι 
μια αναπόδραστη κόλαση.

282
00:15:39,266 --> 00:15:41,034
Πιστεύω ότι αυτή η προσέγγιση

283
00:15:41,058 --> 00:15:42,985
θα έπρεπε να επιτρέπει σε όσους θέλουν

284
00:15:43,009 --> 00:15:45,079
να γυρίσουν σελίδα
σε κεφάλαια της ζωής τους

285
00:15:45,103 --> 00:15:47,761
που θα προτιμούσαν 
να μην έχουν βιώσει ποτέ,

286
00:15:47,785 --> 00:15:50,484
κι έτσι να βελτιώσουμε
την ψυχική μας υγεία.

287
00:15:51,238 --> 00:15:52,430
Σας ευχαριστώ.

288
00:15:52,454 --> 00:15:53,492
(Χειροκρότημα)