اگر کسی به شما بگوید به‌دردنخور، احتمالاً ناراحت خواهید شد، اما به‌طور علمی، شاید زیاد هم پَرت هم نگویند. آیا تابه‌حال فکر کرده‌اید که غذای شما از کجا می‌آید؟ ممکن است بگویید از گیاهان، حیوانات و حتی قارچ‌ها، اما ممکن است در مورد جانداران پوسیده و کودهایی که گیاهان، حیوانات و قارچ‌ها از آن‌ها تغذیه می‌کنند فکر نکرده باشید. بنابراین، حقیقتاً بیشتر مواد بدن شما تنها دو تا سه درجه از چیزهای زائد اختلاف دارند. تمامی گونه‌ها در اکوسیستم، از جانداران مرجانی تا ماهی‌های دریاچه تا شیرهای بیشه‌زار، به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از مواد مرده تغذیه می‌کنند. اکثر مواد زیستی در بدن ما، اگر منشأ آن‌ها را بررسی کنیم، از آب و دی‌اکسید کربن و به کمک فتوسنتز ایجاد می‌شوند. گیاهان انرژی خورشید را برای تبدیل دی‌اکسید کربن و آب محیط به گلوکز و اکسیژن استفاده می‌کنند. به‌گونه‌ای که گلوکز به مولکول‌های زیستی پیچیده‌تری تبدیل می‌شود که برگ‌ها، ساقه‌ها، ریشه‌ها، میوه و سایر بخش‌های گیاه را تشکیل می‌دهد. انرژی ذخیره‌شده در این مولکول‌های زیستی زنجیره غذایی را که با آن آشنا هستیم تأمین می‌کند. احتمالاً نمودارهایی مانند این یا این را دیده‌اید. این زنجیره‌های غذایی سبز از گیاهان زنده در پایه شروع می‌شوند. اما در اکوسیستم‌های خاکی حقیقی، کمتر از ۱۰ درصد ماده گیاه درحالی‌که زنده است خورده می‌شود. اما در مورد آن ۹۰ درصد چه می‌توان گفت؟ خب، کافی است به زمین در روزی پائیزی نگاه کنیم. گیاهان زنده بخش‌های مرده خود را می‌ریزند: برگ‌های افتاده، شاخه‌های شکسته، و حتی ریشه‌های زیرزمینی. بیشتر گیاهان آن‌قدر خوش‌شانس‌اند که تمام عمرشان را بدون خورده شدن می‌گذرانند، و درنهایت بمیرند و تمام خود را باقی بگذارند. تمام این قسمت‌های خورده نشده، هضم نشده و مرده گیاه، آن ۹۰ درصد از مواد گیاهان روی زمین را تشکیل می‌دهند؟ که تجزیه می‌شوند، پایه زنجیره‌ای که آن را زنجیره غذایی قهوه‌ای می‌نامیم، که خیلی شبیه به این است. اتفاقی که برای گیاهان می‌افتد همچنین برای جانداران بالای زنجیره غذایی رخ می‌دهد: بعضی زنده خورده می‌شوند، اما بیشتر آن‌ها هنگامی‌که مرده و پوسیده‌اند خورده می‌شوند. و سرتاسر این زنجیره غذایی، قسمت‌های زنده افتاده بر روی زمین و مواد دفع شده قبل از مردن و باقی گذاشتن باقیمانده‌شان در معرض فساد. تمامی این مرگ‌ها ناخوشایند هستند، این‌طور نیست؟ اما واقعیت این است که نه. تمام ذرات باقیمانده درنهایت توسط میکروب‌ها و گندیده خوارها از بین می‌رود، بنابراین آن‌ها اساس زنجیره قهوه‌ای را تشکیل می‌دهند که خیلی از دیگر موجودات زنده از جمله ما را تأمین می‌کنند. دانشمندان دریافته‌اند که ذره‌های باقیمانده یک منبع انرژی عظیم پیش‌بینی‌نشده‌اند، که بیشتر اکوسیستم‌های طبیعی را تأمین می‌کنند. اما تعامل در یک اکوسیستم حتی پیچیده‌تر از آن است. آنچه زنجیره غذایی نشان می‌دهد تک مسیری از جریان انرژی است. و درون یک اکوسیستم، بیشتر این جریان‌ها به هم مرتبط‌‌ هستند تا شبکه‌ای قوی از تعامل‌ها، یا شبکه‌ی غذا را تشکیل می‌دهند. که مواد مرده آن شبکه را در هر مرحله تأمین می‌کند. شبکه غذایی ایجاد شده به‌گونه‌ای متصل‌اند که تقریباً هر یک از گونه‌ها از ذرات باقیمانده بیش از دو پله فاصله ندارند، حتی در مورد انسان‌ها این قضیه صادق است. احتمالاً شما چیزهای فاسد، فضولات یا لجن را به‌طور مستقیم نمی‌خورید، اما منابع غذایی شما احتمالاً می‌خورند. بیشتر حیواناتی که از آن‌ها تغذیه می‌کنیم یا به‌طور مستقیم از ذرات باقیمانده تغذیه می‌کنند، مانند خوک، مرغ، قارچ‌ها و صدف‌ها، یا گربه‌ماهی و دیگر منابع زیرین، یا اینکه از فرآورده‌های حیوانات تغذیه می‌کنند. بنابراین، اگر فکر می‌کنید طبیعت پر از مواد زائد است، حق با شماست. اما فضولات یک موجود زنده برای دیگری طلاست، و تمام آن مواد فاسد و بی‌جان درنهایت، انرژی ناشی از تغذیه ما و بیشتر موجودات زنده روی زمین را با گذر از شبکه غذایی تأمین می‌کنند. اکنون این غذایی برای اندیشیدن است.