1
00:00:00,861 --> 00:00:05,222
เราเสียเวลาในโรงเรียน
ไปกับการเรียนรู้ที่จะสะกดคำ

2
00:00:05,964 --> 00:00:11,969
ทุกวันนี้ เด็ก ๆ ก็ยังคงเสียเวลา
ที่โรงเรียนไปกับการสะกดคำ

3
00:00:12,585 --> 00:00:16,236
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม
ฉันจึงอยากจะตั้งคำถามที่ว่า

4
00:00:17,720 --> 00:00:20,831
"เราต้องการกฎการสะกดคำใหม่หรือ"

5
00:00:21,572 --> 00:00:23,866
ฉันเชื่อว่าใช่ค่ะ เราต้องการมัน

6
00:00:23,890 --> 00:00:28,520
หรือถ้าจะให้ดี ฉันคิดว่าเราต้องการ
ที่จะให้การสะกดคำที่เรามีง่ายขึ้นกว่าเดิม

7
00:00:29,187 --> 00:00:33,465
ทั้งคำถามและคำตอบนี้
ไม่ได้เป็นเรื่องใหม่เลยสำหรับภาษาสเปน

8
00:00:33,489 --> 00:00:37,703
พวกมันโต้กลับไปกลับมา
ทศวรรษแล้วทศวรรษเล่า

9
00:00:37,727 --> 00:00:43,330
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1492 ในคู่มือ
ไวยากรณ์ภาษาสเปนฉบับแรก

10
00:00:43,354 --> 00:00:49,096
อันโตนิโอ เดอร์ เนบริคา บอกหลักการสะกดคำ
ไว้อย่างชัดเจนและเรียบง่ายว่า

11
00:00:49,120 --> 00:00:52,039
"... ดังนั้น เราจะต้องเขียนคำต่าง ๆ 
ดังเช่นที่เราออกเสียงพวกมัน

12
00:00:52,063 --> 00:00:54,443
และการออกเสียงคำเหล่านั้น 
เฉกเช่นที่เราเขียนมัน"

13
00:00:54,467 --> 00:00:57,769
แต่ละเสียงสอดคล้องกับตัวอักษรแต่ละตัว

14
00:00:57,793 --> 00:01:01,118
แต่ละตัวอักษร
เป็นตัวแทนของเสียงเดี่ยวแต่ละเสียง

15
00:01:01,142 --> 00:01:06,345
และตัวอักษรที่ไม่ได้เป็นตัวแทนเสียงใดเลย
ก็สมควรถูกลบทิ้งไป

16
00:01:07,517 --> 00:01:09,972
วิธีการนี้ เป็นวิธีการทางสัทศาสตร์
(Phonetic Approach)

17
00:01:09,996 --> 00:01:13,613
ซึ่งบอกว่าเราจะต้องเขียนคำศัพท์ต่าง ๆ 
ดังที่เราออกเสียงพวกมัน

18
00:01:13,637 --> 00:01:18,346
ทั้งเป็นและไม่เป็นรากของการสะกดคำ
ที่เราปฏิบัติกันในทุกวันนี้

19
00:01:18,901 --> 00:01:24,402
เพราะว่าภาษาสเปนต่างจากภาษาอื่น ๆ

20
00:01:24,426 --> 00:01:26,761
เช่น ภาษาอังกฤษ และภาษาฝรั่งเศส

21
00:01:26,761 --> 00:01:29,761
ตรงที่ภาษาสเปนที่ไม่ยอมเขียนคำต่าง ๆ

22
00:01:29,761 --> 00:01:31,459
ให้ต่างจากที่เราอ่านออกเสียง
มากจนเกินไป

23
00:01:31,483 --> 00:01:33,752
แต่เป็นเพราะเมื่อศตวรรษที่ 18

24
00:01:33,776 --> 00:01:37,112
เราตัดสินใจว่าเราจะวางมาตรฐาน
การเขียนของเราอย่างไร

25
00:01:38,372 --> 00:01:42,385
และนี่เป็นอีกวิธีการหนึ่ง
ซึ่งแนะแนวทางที่ดีสำหรับการตัดสินใจ

26
00:01:42,409 --> 00:01:45,251
มันเป็นวิธีการทางศัพทมูลวิทยา
(Etymological Approach)

27
00:01:45,275 --> 00:01:47,468
ซึ่งกล่าวว่า เราจะต้องสะกดคำต่าง ๆ

28
00:01:47,492 --> 00:01:50,646
ตามแบบที่มันถูกเขียน
ในภาษาดั้งเดิมของมัน

29
00:01:50,670 --> 00:01:52,212
เช่น ตามภาษาละติน หรือตามภาษากรีก

30
00:01:52,236 --> 00:01:57,036
นั่นทำให้เรามีอักษร H ที่ไม่ออกเสียง
ซึ่งเราเขียนมันเอาไว้ แต่ไม่ได้ออกเสียง

31
00:01:57,060 --> 00:02:02,348
นั่นทำให้เรามีอักษร B และ V
ซึ่งทั้งสองตัวอักษรนี้

32
00:02:02,372 --> 00:02:06,039
ไม่ได้ออกเสียงแตกต่างกันเลยในภาษาสเปน
อย่างที่หลาย ๆ คนเข้าใจ

33
00:02:06,460 --> 00:02:08,508
นั่นจึงทำให้เราปวดหัวกับตัว G

34
00:02:08,532 --> 00:02:11,213
ที่บางครั้งก็เป็นเสียงธนิต
อย่างคำว่า "gente" [เคนเต้]

35
00:02:11,237 --> 00:02:13,618
และบางครั้งก็เป็นเสียงสิถิล
อย่างเช่นคำว่า "gato"[กาโต้]

36
00:02:13,642 --> 00:02:17,152
นั่นทำให้เรามีตัว C, S และ Z

37
00:02:17,990 --> 00:02:21,218
อักษรทั้งสามที่ในบางแห่ง
ก็ให้เสียงเหมือนกัน

38
00:02:21,242 --> 00:02:24,207
แต่ในบางแห่งอาจให้เสียงต่างกันเป็นสองเสียง
แต่ไม่ใช่สามเสียง

39
00:02:25,800 --> 00:02:28,368
ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะบอกคุณ

40
00:02:28,368 --> 00:02:31,368
เกี่ยวกับสิ่งที่คุณยังไม่รู้
จากประสบการณ์ของคุณ

41
00:02:31,368 --> 00:02:34,317
เราทุกคนไปโรงเรียน

42
00:02:34,341 --> 00:02:38,988
เราทุกคนทุ่มเวลามากมายไปกับการศึกษา

43
00:02:39,012 --> 00:02:43,710
ทุ่มช่วงวัยเยาว์ที่สมองยังเป็นไม้อ่อนดัดง่าย

44
00:02:43,734 --> 00:02:45,341
เสียเวลาไปกับการเขียนตามคำบอก

45
00:02:45,365 --> 00:02:50,396
ในการจดจำกฎในการสะกดคำ
ที่ไม่ว่าอย่างไรเสีย ก็เต็มไปด้วยข้อยกเว้น

46
00:02:50,919 --> 00:02:54,706
เราถูกบอกหลายต่อหลายครั้ง
ทั้งโดยตรงและโดยนัย

47
00:02:54,730 --> 00:02:58,261
ว่าในการสะกดคำ

48
00:02:58,261 --> 00:03:01,261
สิ่งที่เป็นพื้นฐานต่อการสอนสั่งของเรา
กำลังอยู่ในความเสี่ยง

49
00:03:01,261 --> 00:03:03,562
กระนั้น ฉันก็ยังรู้สึกว่า

50
00:03:03,586 --> 00:03:07,221
คุณครูทั้งหลายไม่ได้ถามตัวเองว่า
ทำไมมันถึงสลักสำคัญนัก

51
00:03:07,245 --> 00:03:10,373
อันที่จริง พวกเขาไม่ได้ถามตัวเอง
ด้วยคำถามก่อนหน้านี้ว่า

52
00:03:10,397 --> 00:03:12,939
จุดประสงค์ของการสะกดคำคืออะไร

53
00:03:13,993 --> 00:03:16,865
เราต้องการสะกดคำไปเพื่ออะไร

54
00:03:18,619 --> 00:03:21,536
และความจริงก็คือ เมื่อใครสักคน
ถามตัวเองด้วยคำถามนี้

55
00:03:21,560 --> 00:03:24,649
คำตอบนั้นเรียบง่ายกว่า
แต่กลับสำคัญน้อยกว่า

56
00:03:24,673 --> 00:03:26,106
ที่พวกเรามักจะเชื่อกัน

57
00:03:26,672 --> 00:03:30,415
การสะกดคำ
ทำให้การเขียนของเรามีเอกภาพ

58
00:03:30,415 --> 00:03:33,415
เพื่อที่พวกเราจะได้เขียนเหมือน ๆ กัน

59
00:03:33,415 --> 00:03:37,773
และเพื่อทำให้มันง่ายต่อความเข้าใจของเรา
เมื่อเราอ่านการเขียนของกันและกัน

60
00:03:38,407 --> 00:03:41,003
แต่ที่แตกต่างจากแง่มุมอื่น ๆ ของภาษา


61
00:03:41,003 --> 00:03:44,003
เช่น การแบ่งวรรคตอน

62
00:03:44,003 --> 00:03:50,102
ในการสะกดคำนั้น
มันไม่มีการใช้อารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง

63
00:03:50,126 --> 00:03:51,570
ในการแบ่งวรรคตอน

64
00:03:52,117 --> 00:03:56,073
ด้วยการแบ่งวรรคตอน ฉันสามารถเลือก
ที่จะเปลี่ยนความหมายของวลีได้

65
00:03:56,097 --> 00:03:58,546
ด้วยการแบ่งวรรคตอน

66
00:03:58,546 --> 00:04:01,546
ฉันสามารถที่จะกำหนด
บางจังหวะของการเขียนของฉันได้

67
00:04:01,546 --> 00:04:03,785
แต่ไม่ใช่ด้วยการสะกดคำ

68
00:04:03,809 --> 00:04:07,386
เมื่อมันเป็นเรื่องของการสะกดคำ
มีเพียงแค่ถูกหรือผิด

69
00:04:07,410 --> 00:04:11,004
ตามแต่ว่ามันเข้ากันหรือไม่เข้ากัน
กับกฎในตอนนั้น

70
00:04:11,694 --> 00:04:17,048
แต่แล้ว มันจะไม่เป็นเหตุเป็นผลกว่าหรือ
ที่จะทำให้กฎในปัจจุบันเรียบง่าย

71
00:04:17,072 --> 00:04:23,044
เพื่อให้เรียนและสอนกันง่ายยิ่งขึ้น 
และใช้การสะกดคำได้อย่างถูกต้อง

72
00:04:23,678 --> 00:04:28,185
มันจะไม่เป็นเหตุเป็นผลกว่านี้หรือ
ที่จะทำให้กฎในปัจจุบันเรียบง่าย

73
00:04:28,209 --> 00:04:30,585
เพื่อให้เวลาทั้งหมด

74
00:04:30,585 --> 00:04:33,585
ที่เราอุทิศแก่การสอนการสะกดคำ

75
00:04:33,585 --> 00:04:36,653
จะสามารถถูกนำไปอุทิศให้กับเรื่องอื่น ๆ 
ที่เกี่ยวกับภาษา

76
00:04:36,677 --> 00:04:40,644
ซึ่งความซับซ้อนของพวกมัน
สมควรได้รับเวลาและความใส่ใจ

77
00:04:42,433 --> 00:04:47,397
สิ่งที่ฉันอยากนำเสนอ
ไม่ใช่การล้มเลิกการสะกดคำ

78
00:04:47,421 --> 00:04:51,413
ไม่ใช่ให้ทุกคนเขียนอย่างไรก็ได้
อย่างที่อยากจะเขียน

79
00:04:51,878 --> 00:04:55,798
ภาษาเป็นเครื่องมือสาธารณะ

80
00:04:55,822 --> 00:04:58,609
ดังนั้น

81
00:04:58,609 --> 00:05:01,609
ฉันก็ยังเชื่อว่ามันเป็นพื้นฐาน
ว่าเราควรใช้มันตามเกณฑ์ที่มีร่วมกัน

82
00:05:01,609 --> 00:05:03,781
แต่ฉันยังพบว่ามันเป็นพื้นฐาน

83
00:05:03,805 --> 00:05:08,151
ที่เกณฑ์ที่มีอยู่ร่วมกันนั้น
จะต้องเรียบง่ายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

84
00:05:08,175 --> 00:05:12,009
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เพราะ
ถ้าเราทำให้การสะกดคำของเราเรียบง่าย

85
00:05:12,033 --> 00:05:14,846
เราก็ไม่ต้องลดระดับมันให้ต่ำลงมา

86
00:05:14,870 --> 00:05:17,543
เมื่อการสะกดคำของเราเรียบง่าย

87
00:05:17,567 --> 00:05:21,345
คุณภาพของภาษาก็ไม่ได้รับผลกระทบเลย

88
00:05:22,109 --> 00:05:26,018
ทุก ๆ วัน ฉันทำงานเกี่ยวกับ
วรรณกรรมยุคทองของสเปน

89
00:05:26,042 --> 00:05:29,646
ฉันอ่าน การ์ซิลาโซ่, เซร์บันเตส, 
กอนโกร่า, เกเบโด

90
00:05:29,670 --> 00:05:32,617
ผู้ซึ่งบางครั้งก็เขียนคำว่า "hombre" 
[ออมเบร] แบบที่ไม่มีตัว H

91
00:05:32,641 --> 00:05:35,869
และบางครั้งก็เขียนคำว่า "escribir" 
[เอสคริบริ] ด้วยตัว V

92
00:05:35,893 --> 00:05:38,332
และมันชัดเจนสำหรับฉัน

93
00:05:38,356 --> 00:05:43,757
ว่าความแตกต่างระหว่างการสะกดคำเหล่านั้น
กับการสะกดคำของเราคือการตกลงกัน

94
00:05:43,781 --> 00:05:47,374
หรืออาจพูดได้ว่า การไร้ซึ่งข้อตกลง
ในช่วงเวลาของพวกเขา

95
00:05:47,398 --> 00:05:49,427
แต่ไม่ใช่ความแตกต่างเรื่องคุณภาพ

96
00:05:50,344 --> 00:05:52,768
แต่ขอให้ฉันวกกลับไปพูดถึง
ครูบาอาจารย์สักหน่อย

97
00:05:52,792 --> 00:05:56,146
เพราะพวกเขาเป็นตัวละครสำคัญ
ในเรื่องราวนี้

98
00:05:56,170 --> 00:06:01,611
ก่อนหน้านี้ ฉันเล่าถึงการยืนกราน
ที่ค่อนข้างจะไร้เหตุผล

99
00:06:01,635 --> 00:06:04,549
ที่ครูของเราจู้จี้กับเราเหลือเกิน

100
00:06:04,573 --> 00:06:06,073
ในเรื่องการสะกดคำ

101
00:06:06,097 --> 00:06:09,569
แต่ความเป็นจริงก็คือ
สิ่งต่าง ๆ เป็นอย่างที่มันเป็น

102
00:06:09,593 --> 00:06:11,885
มันมีเหตุผลที่ชัดเจน

103
00:06:11,909 --> 00:06:14,272
ในสังคมของเรา

104
00:06:14,272 --> 00:06:17,272
การสะกดคำทำหน้าที่เป็นดัชนีแห่งเอกสิทธิ์

105
00:06:17,272 --> 00:06:21,660
ที่แยกผู้ทรงวัฒนธรรมออกจากผู้ป่าเถื่อน
แยกผู้มีการศึกษาออกจากผู้ไร้การศึกษา

106
00:06:21,684 --> 00:06:26,672
โดยไม่เกี่ยวข้องเลยว่า
บริบทที่กำลังถูกเขียนอยู่นั้นคืออะไร

107
00:06:26,696 --> 00:06:30,007
คนคนหนึ่งอาจได้งานหรือไม่ได้งาน

108
00:06:30,031 --> 00:06:32,700
ด้วยเหตุที่เขาเขียน H หรือว่าไม่ได้เขียน

109
00:06:32,724 --> 00:06:33,724
คนคนหนึ่งอาจกลายเป็นตัวตลกของสังคม

110
00:06:33,724 --> 00:06:35,937
เพียงเพราะเขียนตัว B ไว้ผิดตำแหน่ง

111
00:06:35,937 --> 00:06:38,588
ดังนั้น ในบริบทนี้

112
00:06:38,612 --> 00:06:40,788
แน่นอนล่ะว่า 
เราควรสละเวลาให้กับการสะกดคำ

113
00:06:40,812 --> 00:06:45,885
แต่เราไม่ควรลืมว่า

114
00:06:45,909 --> 00:06:48,447
ตลอดประวัติศาสตร์ของภาษาเรา

115
00:06:48,471 --> 00:06:50,671
มีแต่ครู

116
00:06:50,695 --> 00:06:52,635
หรือผู้ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาภาษา
ในระดับเบื้องต้นเท่านั้น

117
00:06:52,659 --> 00:06:56,584
ที่ส่งเสริมการปฏิรูปการสะกด

118
00:06:56,608 --> 00:06:59,128
ที่ตระหนักว่าการสะกดคำของเรา

119
00:06:59,152 --> 00:07:03,591
มักจะมีอุปสรรค
ในเรื่องของการถ่ายทอดความรู้

120
00:07:03,615 --> 00:07:06,004
ตัวอย่างเช่น ในกรณีของเรา

121
00:07:06,028 --> 00:07:07,695
เซอร์เมียนโต และ อันเดรส เบลโย่
เป็นหัวหอกในการปฏิรูปการสะกดคำ

122
00:07:07,719 --> 00:07:12,272
ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เกิดขึ้นกับภาษาสเปน

123
00:07:12,296 --> 00:07:15,701
ซึ่งก็คือ การปฏิรูปในชิลี
เมื่อกลางศตวรรษที่ 19

124
00:07:15,725 --> 00:07:20,235
แล้วทำไมเราไม่รับเอาผลสำเร็จ
จากครูบาอาจารย์เหล่านั้น

125
00:07:21,894 --> 00:07:26,355
และนำมันมาพัฒนาการสะกดคำของเราล่ะ

126
00:07:26,379 --> 00:07:29,772
นี่คือ กลุ่มคำที่เราคุ้นเคยจำนวน 10,000 คำ

127
00:07:29,796 --> 00:07:33,048
ที่ฉันอยากจะหยิบยกขึ้นมา
เพื่อพูดถึงการเปลี่ยนแปลงของพวกมัน

128
00:07:33,072 --> 00:07:34,626
ที่ฉันคิดว่ามันสมเหตุสมผล
ที่จะนำมาอภิปรายกัน

129
00:07:34,650 --> 00:07:39,121
ลองกำจัด H ที่ไม่ต้องออกเสียงออกไป

130
00:07:40,207 --> 00:07:42,575
ตรงที่เราเขียน H แต่ไม่อ่านออกเสียง

131
00:07:42,599 --> 00:07:47,687
ลองไม่ต้องเขียนมันดูนะคะ

132
00:07:47,711 --> 00:07:49,002
(เสียงปรบมือ)

133
00:07:49,026 --> 00:07:50,042
ฉันจินตนาการไม่ออก
ว่ามันจะเกิดเป็นเรื่องอ่อนไหว

134
00:07:50,066 --> 00:07:52,704
ที่ใครสักคนจะถูกตัดสินเพราะความยุ่งยาก
ที่เกิดจาก H ที่ไม่ออกเสียงได้อย่างไร


135
00:07:52,728 --> 00:07:57,719
อย่างที่เราพูดถึงไปก่อนหน้านี้ว่า B และ V

136
00:07:57,743 --> 00:08:00,088
ไม่เคยมีความแตกต่างกันเลย
ในภาษาสเปน

137
00:08:00,112 --> 00:08:02,982
(เสียงปรบมือ)

138
00:08:03,006 --> 00:08:04,023
เลือกมาสักตัว จะเป็นตัวไหนก็ได้
ปรึกษากัน และตัดสินใจเลย

139
00:08:04,047 --> 00:08:07,352
ทุกคนมีความชื่นชอบเป็นการส่วนตัวอยู่แล้ว
และอาจจะถกเถียงกัน

140
00:08:07,376 --> 00:08:11,006
เลือกมาตัวเดียวก็พอ แล้วทิ้งอีกตัวไป

141
00:08:11,030 --> 00:08:13,874
มาแยกหน้าที่ให้กับ G และ J

142
00:08:13,898 --> 00:08:16,905
G ควรจะคงเสียงเสียงสิถิลของมันไว้
แบบใน "กาโต้" "มาโก" "อะกิล่า"

143
00:08:16,929 --> 00:08:21,351
และ J ควรคงเสียงเสียงธนิต

144
00:08:21,375 --> 00:08:24,671
อย่างใน "คาราบี" "คาราฟา" "เคนเต้"
"อาร์เคนติโน" เอาไว้

145
00:08:24,695 --> 00:08:29,589
กรณีของ C, S และ Z ก็น่าสนใจ

146
00:08:30,441 --> 00:08:35,769
เพราะมันแสดงว่าวิธีการที่เกี่ยวข้องกับ
การออกเสียงนั้นจะต้องเป็นตัวชี้แนะ

147
00:08:35,793 --> 00:08:39,630
แต่ไม่อาจเป็นหลักการแต่เพียงอย่างเดียวได้

148
00:08:39,654 --> 00:08:42,719
ในบางกรณี ความแตกต่างในการอ่าน
ออกเสียงจะต้องได้รับการบ่งบอก

149
00:08:42,743 --> 00:08:47,502
ค่ะ อย่างที่ฉันพูดถึงก่อนหน้านี้
C, S และ Z

150
00:08:47,526 --> 00:08:50,432
ในบางที่ มีเสียงเพียงแบบเดียว
ในบางที่มีเสียงสองแบบ

151
00:08:50,456 --> 00:08:53,798
หากเราลดตัวอักษรจากสามตัว
เหลือเป็นสองตัวก็ดีมากแล้ว

152
00:08:53,822 --> 00:08:59,008
สำหรับบางคน การเปลี่ยนแปลงนี้
อาจเป็นอะไรที่สุดโต่ง

153
00:09:00,247 --> 00:09:05,117
แต่จริง ๆ แล้วไม่เลยค่ะ

154
00:09:05,141 --> 00:09:07,322
ราชบัณฑิตยสถานสเปน
และสถาบันทางภาษาทุกแห่ง

155
00:09:07,346 --> 00:09:10,609
ยังเชื่อว่าการสะกดคำ
ควรที่จะได้รับการพัฒนาปรับปรุง

156
00:09:10,633 --> 00:09:15,538
ในแบบที่ว่า ภาษานั้นถูกเชื่อมโยงกับ
ประวัติศาสตร์ ธรรมเนียม และประเพณี

157
00:09:15,562 --> 00:09:20,448
แต่ในขณะเดียวกัน มันจะต้องเหมาะสม
ต่อการใช้ในชีวิตประจำวัน

158
00:09:20,472 --> 00:09:25,095
และบางครั้ง การเชื่อมโยงกับ
ประวัติศาสตร์ ธรรมเนียม และประเพณีนี้

159
00:09:25,119 --> 00:09:30,013
ก็กลายเป็นอุปสรรคสำหรับการใช้ในปัจจุบัน

160
00:09:30,037 --> 00:09:35,121
แน่นอนล่ะว่า
นี่เป็นการอธิบายข้อเท็จจริงที่ว่า

161
00:09:35,619 --> 00:09:37,728
ภาษาของเรานั้น
เป็นมากกว่าภาษาเพื่อนบ้าน

162
00:09:37,752 --> 00:09:44,705
ตรงที่ภาษาของเราได้ดัดแปลงตัวเอง
โดยพวกเราเองมาโดยตลอด

163
00:09:44,729 --> 00:09:48,257
ยกตัวอย่างเช่น เราเปลี่ยนจากการเขียน
"ortographia" เป็น "ortografía",

164
00:09:48,281 --> 00:09:51,935
จาก "theatro" เป็น "teatro",
จาก "quantidad" เป็น "cantidad",

165
00:09:51,959 --> 00:09:56,060
จาก "symbolo" เป็น "símbolo",

166
00:09:56,084 --> 00:09:58,472
และตัว H ที่ไม่ออกเสียง
ก็ค่อย ๆ ถูกกำจัดออกไป

167
00:09:58,496 --> 00:10:03,903
จากพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน

168
00:10:03,927 --> 00:10:06,167
"arpa" และ "armonía" สามารถสะกด
แบบมีหรือไม่มี H ก็ได้

169
00:10:06,191 --> 00:10:11,983
และทุกคนก็เห็นด้วยกับมัน

170
00:10:12,007 --> 00:10:13,507
ฉันยังเชื่อด้วยว่า

171
00:10:15,452 --> 00:10:18,200
เวลานี้แหละที่เหมาะสมต่อการอภิปราย

172
00:10:18,224 --> 00:10:24,169
เราพูดกันเสมอว่า
ภาษาเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

173
00:10:25,397 --> 00:10:29,408
จากรากฐานขึ้นมา

174
00:10:29,432 --> 00:10:31,298
และผู้ใช้ภาษาก็คือผู้ที่นำคำใหม่ ๆ 
เพิ่มเติมเข้าไป

175
00:10:31,322 --> 00:10:34,595
และเป็นผู้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
ทางไวยากรณ์

176
00:10:34,619 --> 00:10:38,154
และผู้มีอำนาจหน้าที่
เช่นองค์กรทางวิชาการในบางแห่ง

177
00:10:38,178 --> 00:10:41,995
หรือพจนานุกรมในบางฉบับ
หรือกระทรวงกรมในบางแห่ง

178
00:10:42,019 --> 00:10:45,930
หลังจากระยะเวลาอันยาวนาน
ก็ยอมรับและจัดรวมพวกมันเข้าไป

179
00:10:45,954 --> 00:10:49,780
มันเป็นจริงเฉพาะกับบางระดับของภาษา

180
00:10:50,576 --> 00:10:54,224
มันเป็นจริงเฉพาะในระดับคำศัพท์

181
00:10:54,248 --> 00:10:57,643
ทว่ามันไม่ค่อยจะเป็นเช่นนั้น
ในระดับของไวยากรณ์

182
00:10:57,667 --> 00:11:00,921
และฉันเกือบจะพูดได้ว่า 
มันไม่เป็นจริงเช่นนั้นเลยในระดับการสะกดคำ

183
00:11:00,945 --> 00:11:05,131
ที่ตามประวัติศาสตร์แล้ว
เปลี่ยนแปลงแบบรับคำสั่งจากเบื้องบนลงมา

184
00:11:05,155 --> 00:11:09,196
สถาบันต่าง ๆ

185
00:11:09,220 --> 00:11:13,255
เป็นผู้คอยออกกฏและกำหนดวัตถุประสงค์
ในการเปลี่ยนแปลงเสมอมา

186
00:11:13,279 --> 00:11:15,619
ทำไมฉันถึงพูดว่านี่คือเวลาเปลี่ยนแปลง
ที่เหมาะสมน่ะหรือคะ

187
00:11:17,143 --> 00:11:21,933
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

188
00:11:21,957 --> 00:11:23,325
การเขียนถูกจำกัดมากกว่า
และเป็นส่วนตัวมากกว่าการพูด

189
00:11:23,349 --> 00:11:29,489
แต่ในยุคของเรานี้
ที่เป็นยุคของโซเชียลเน็ตเวิร์ก

190
00:11:30,118 --> 00:11:34,592
จะกลายเป็นความเปลี่ยนแปลงรูปแบบปฏิวัติ

191
00:11:34,616 --> 00:11:37,763
ผู้คนไม่เคยเขียนกันแพร่หลายเช่นนี้มาก่อน

192
00:11:38,311 --> 00:11:41,355
คนไม่เคยเขียนเพื่อให้ผู้อ่าน
จำนวนมากมายเท่านี้มาก่อน

193
00:11:41,379 --> 00:11:45,927
และเป็นครั้งแรกในสังคมออนไลน์

194
00:11:46,536 --> 00:11:49,653
เราจะได้เห็นการใช้การสะกดคำ
ในรูปโฉมใหม่ในระดับมหาชน

195
00:11:49,677 --> 00:11:54,717
ที่ซึ่งผู้มีการศึกษาชั้นสูงที่สะกดคำ
ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

196
00:11:54,741 --> 00:11:59,350
เมื่ออยู่ในสังคมออนไลน์
ก็มีพฤติกรรมส่วนใหญ่

197
00:11:59,374 --> 00:12:01,654
เหมือน ๆ กับพฤติกรรม
ของผู้ใช้งานสังคมออนไลน์โดยมาก

198
00:12:01,678 --> 00:12:07,227
นั่นบ่งบอกว่า พวกเขาผ่อนปรน
การตรวจสอบการสะกดคำ

199
00:12:07,251 --> 00:12:10,933
และให้ความสำคัญกับความรวดเร็ว
และความสะดวกในการสื่อสารมากกว่า

200
00:12:10,957 --> 00:12:15,792
สังคมออนไลน์เวลานี้ เราจะเห็นความสับสน 
ในการใช้ของแต่ละคน

201
00:12:16,309 --> 00:12:21,740
แต่ฉันคิดว่า เราต้องให้ความสนใจกับมัน

202
00:12:21,764 --> 00:12:24,781
เพราะว่ามันอาจกำลังบอกเราว่า

203
00:12:24,805 --> 00:12:27,152
ยุคที่จะกำหนดการเขียนแนวใหม่

204
00:12:27,176 --> 00:12:31,774
กำลังหาจุดยืนให้กับการเขียนแบบใหม่นี้

205
00:12:31,798 --> 00:12:36,107
ฉันเชื่อว่ามันคงไม่ถูกต้อง
ถ้าเราปฏิเสธหรือเขี่ยมันทิ้งไป

206
00:12:36,448 --> 00:12:41,566
ด้วยเหตุผลที่ว่า

207
00:12:41,590 --> 00:12:46,562
เราระบุว่าพวกมันเป็นอาการของการเสื่อมสลาย
ทางวัฒนธรรมในยุคของเรา

208
00:12:46,586 --> 00:12:51,524
ไม่ค่ะ ฉันเชื่อว่าเราจะต้องสังเกต
จัดระเบียบ และเปิดทางให้พวกมัน

209
00:12:51,548 --> 00:12:57,210
ด้วยแนวทางที่สอดคล้องกับความต้องการ
ในยุคของเราอย่างเหมาะสมยิ่งกว่า

210
00:12:58,741 --> 00:13:02,473
ฉันคาดเดาได้ถึงผลลัพธ์บางอย่าง

211
00:13:03,524 --> 00:13:04,954
จะมีคนพูดว่า

212
00:13:04,978 --> 00:13:10,088
ถ้าเราทำให้การสะกดคำนั้นเรียบง่าย
เราจะสูญเสียศัพทมูลวิทยาไป

213
00:13:10,923 --> 00:13:14,013
ว่ากันตามจริงแล้ว
หากเราอยากจะอนุรักษ์ศัพทมูลวิทยา

214
00:13:14,037 --> 00:13:16,467
เราจะต้องทำอะไรมากกว่า
แค่จดจ่ออยู่ที่การสะกดคำ

215
00:13:16,491 --> 00:13:20,496
เราจะต้องเรียนภาษาละติน
กรีก และอาหรับ

216
00:13:21,239 --> 00:13:23,870
ด้วยการสะกดคำที่ถูกทำให้เรียบง่าย
เราอาจทำให้ศัพทมูลวิทยา

217
00:13:23,894 --> 00:13:29,084
เป็นอย่างที่มันเป็นในตอนนี้
ซึ่งก็คือทำพจนานุกรมศัพทมูลวิทยานั่นเอง

218
00:13:29,108 --> 00:13:31,457
ผลลัพธ์ที่สองจะมาจากคนที่บอกว่า

219
00:13:32,117 --> 00:13:35,124
"ถ้าเราทำให้การสะกดคำเรียบง่าย

220
00:13:35,148 --> 00:13:38,866
เราก็จะแบ่งแยกความแตกต่าง

221
00:13:38,890 --> 00:13:42,566
ระหว่างคำที่มีตัวอักษรแตกต่างกัน
เพียงตัวเดียวไม่ได้"

222
00:13:42,590 --> 00:13:46,680
นั่นก็จริงอยู่ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา

223
00:13:46,704 --> 00:13:51,680
ภาษาของเรามีคำพ้องรูป
ที่มีความหมายแตกต่างกัน

224
00:13:51,704 --> 00:13:54,466
แต่ว่าเราก็ไม่เห็นจะสับสนระหว่าง
คำว่า "banco" ที่แปลว่าม้านั่ง

225
00:13:54,490 --> 00:13:56,562
กับ "banco" ที่แปลว่าธนาคาร เลย

226
00:13:56,586 --> 00:13:59,835
หรือคำว่า "traje" ที่แปลว่าสูท
กับคำว่า "trajimos" ที่แปลว่าสวมใส่

227
00:13:59,859 --> 00:14:06,498
ในสถานการณ์ส่วนใหญ่
บริบทช่วยขจัดความสับสนต่าง ๆ

228
00:14:07,192 --> 00:14:10,145
แต่ก็ยังมีข้อโต้เถียงที่สามอยู่ดี

229
00:14:12,102 --> 00:14:13,274
สำหรับฉันแล้ว มันเป็นข้อโต้แย้ง
ที่เข้าใจได้มากที่สุด

230
00:14:15,053 --> 00:14:18,498
นั่นก็คือ คนที่บอกว่า
"ฉันไม่อยากเปลี่ยนเลย

231
00:14:18,522 --> 00:14:21,990
ฉันเติบโตมากับการสะกดคำแบบนี้
ฉันเคยชินกับอะไรแบบนี้

232
00:14:22,536 --> 00:14:26,245
พออ่านคำที่สะกดแบบเรียบง่ายนี่

233
00:14:26,269 --> 00:14:32,542
มันทำเอาตาฉันแทบบอด"

234
00:14:32,566 --> 00:14:34,367
(เสียงหัวเราะ)

235
00:14:34,391 --> 00:14:39,264
ส่วนหนึ่งของข้อโต้แย้งนี้
มีอยู่ในตัวเราทุกคน

236
00:14:40,183 --> 00:14:41,672
เราควรจะทำอย่างไรน่ะหรือคะ

237
00:14:41,696 --> 00:14:44,405
ฉันคิดว่า เราควรทำในสิ่งที่
เราทำกันเสมอ ๆ ในกรณีเช่นนี้

238
00:14:44,429 --> 00:14:49,842
ซึ่งก็คือ เปลี่ยนแปลงมันซะ

239
00:14:49,866 --> 00:14:54,399
เด็ก ๆ ก็ได้รับการสอนกฎใหม่

240
00:14:54,423 --> 00:14:58,724
พวกเราที่ไม่อยากปรับเปลี่ยนตาม
ก็สามารถเขียนในแบบที่เราคุ้นเคยได้

241
00:14:59,264 --> 00:15:05,771
และหวังว่า เวลาจะช่วยทำให้กฎใหม่
เข้าที่เข้าทาง

242
00:15:05,795 --> 00:15:11,101
ความสำเร็จของการเปลี่ยนแปลงการสะกดคำ
ที่ส่งผลลึกลงไปต่อรากเหง้าของนิสัย

243
00:15:11,663 --> 00:15:15,981
ตั้งอยู่บนความระมัดระวัง, ความเห็นพ้องต้องกัน,
ความค่อยเป็นค่อยไป และความอดทน

244
00:15:16,005 --> 00:15:18,320
ในเวลาเดียวกัน เราก็ไม่อาจยอม
ให้การยึดติดกับสิ่งเดิม ๆ

245
00:15:18,775 --> 00:15:22,211
เหนี่ยวรั้งเราไว้ไม่ให้เราก้าวไปข้างหน้า

246
00:15:22,235 --> 00:15:24,749
สิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะรำลึกถึงอดีต

247
00:15:25,255 --> 00:15:27,828
ก็คือการพัฒนาสิ่งที่ตกทอดมาสู่เรา

248
00:15:27,852 --> 00:15:30,863
ฉะนั้น ฉันจึงเชื่อว่าเราต้องเข้าถึงข้อตกลง

249
00:15:30,887 --> 00:15:33,825
สถาบันวิชาการจะต้องเข้าถึงข้อตกลง

250
00:15:33,849 --> 00:15:37,554
และเลิกนิสัยเดิม ๆ ของเรา
ในเรื่องกฏกติกาการสะกดคำ

251
00:15:37,578 --> 00:15:39,239
ที่เราทำไปเพื่อรักษาธรรมเนียมปฏิบัติ
แม้ว่าเดี๋ยวนี้มันจะไร้ประโยชน์แล้วก็ตาม

252
00:15:39,685 --> 00:15:43,161
ฉันเชื่อว่า ถ้าเราทำอย่างนั้น

253
00:15:43,185 --> 00:15:47,185
กับส่วนหนึ่งของภาษาที่เรียบง่าย
แต่มีความสำคัญยิ่งนี้

254
00:15:47,209 --> 00:15:52,543
เราจะส่งมอบอนาคตที่สดใสกว่า
ไว้ให้กับลูกหลานของเรา

255
00:15:53,122 --> 00:15:56,530
(เสียงปรบมือ)