WEBVTT

00:00:01.617 --> 00:00:03.582
Όταν ήμουν οκτώ ετών,

00:00:03.582 --> 00:00:05.740
ήρθε ένα καινούργιο κορίτσι στην τάξη,

00:00:05.740 --> 00:00:08.773
και ήταν πολύ εντυπωσιακή,

00:00:08.773 --> 00:00:11.055
όπως φαίνεται πως είναι πάντα 
το καινούργιο κορίτσι.

00:00:11.055 --> 00:00:13.733
Είχε πολλά και πολύ λαμπερά μαλλιά

00:00:13.733 --> 00:00:16.773
και μια χαριτωμένη μικρή κασετίνα,

00:00:16.773 --> 00:00:20.361
ήξερε όλες τις πρωτεύουσες
των πολιτειών,

00:00:20.361 --> 00:00:22.853
συλλάβιζε εξαιρετικά.

00:00:22.853 --> 00:00:27.803
Kι εκείνη τη χρονιά 
έσκαγα από τη ζήλια μου,

00:00:27.803 --> 00:00:31.346
μέχρι που συνέλαβα 
το σατανικό μου σχέδιο.

00:00:31.346 --> 00:00:35.579
Έτσι, μια μέρα έμεινα λίγο
παραπάνω στο σχολείο,

00:00:35.579 --> 00:00:39.659
αρκετά παραπάνω, και κρύφτηκα 
στις τουαλέτες των κοριτσιών.

00:00:39.659 --> 00:00:41.994
Όταν το πεδίο ήταν ελεύθερο, βγήκα,

00:00:41.994 --> 00:00:43.733
σύρθηκα στην τάξη,

00:00:43.733 --> 00:00:47.590
και πήρα από την έδρα της δασκάλας μου
το βιβλίο της βαθμολογίας.

00:00:47.590 --> 00:00:49.926
Και τότε το έκανα.

00:00:49.926 --> 00:00:52.293
«Μαγείρεψα» λιγάκι τους βαθμούς 
της αντιπάλου μου,

00:00:52.293 --> 00:00:55.123
λιγάκι μόνο, υποβίβασα μερικά από τα άριστα.

00:00:55.123 --> 00:00:58.222
Όλα τα άριστα. 
(Γέλια)

00:00:58.222 --> 00:01:01.965
Και ήμουν έτοιμη να επιστρέψω 
το βιβλίο στο συρτάρι,

00:01:01.965 --> 00:01:04.999
όταν, για περίμενε, μερικοί από τους συμμαθητές μου

00:01:04.999 --> 00:01:08.492
είχαν επίσης απαράδεκτα 
καλούς βαθμούς.

00:01:08.492 --> 00:01:10.540
Έτσι, μέσα σε φρενίτιδα,

00:01:10.540 --> 00:01:12.528
διόρθωσα τους βαθμούς όλων,

00:01:12.528 --> 00:01:14.437
όχι με ιδιαίτερη φαντασία.

00:01:14.437 --> 00:01:16.951
Έδωσα σε όλους μια σειρά από «Καλά»

00:01:16.951 --> 00:01:19.752
και έδωσα στον εαυτό μου 
μια σειρά από «Άριστα»,

00:01:19.752 --> 00:01:22.552
ξέρετε, μιας που ήμουν εκεί,
γιατί όχι;

NOTE Paragraph

00:01:22.552 --> 00:01:28.162
Είμαι ακόμη μπερδεμένη
με τη συμπεριφορά μου.

00:01:28.162 --> 00:01:30.574
Δεν καταλαβαίνω από πού
είχε έρθει αυτή η ιδέα.

00:01:30.574 --> 00:01:33.903
Δεν καταλαβαίνω γιατί αισθανόμουν 
τόσο υπέροχα όταν το έκανα.

00:01:33.903 --> 00:01:35.426
Αισθανόμουν υπέροχα.

00:01:35.426 --> 00:01:38.005
Δεν καταλαβαίνω γιατί 
δεν με έπιασαν ποτέ.

00:01:38.005 --> 00:01:39.601
Εννοώ πως θα έπρεπε
να ήταν εντελώς προφανές.

00:01:39.601 --> 00:01:40.914
Δεν με έπιασαν ποτέ.

00:01:40.914 --> 00:01:43.435
Αλλά πάνω από όλα, 
με προβληματίζει ακόμα

00:01:43.435 --> 00:01:44.942
το γιατί με είχε πειράξει τόσο πολύ

00:01:44.942 --> 00:01:46.886
ότι αυτό το μικρό κορίτσι, 
αυτό το μικροσκοπικό κορίτσι,

00:01:46.886 --> 00:01:48.600
ήταν τόσο καλή στην ορθογραφία;

00:01:48.600 --> 00:01:50.710
Η ζήλια με μπερδεύει.

00:01:50.710 --> 00:01:53.634
Είναι τόσο μυστηριώδης και τόσο διαβρωτική.

00:01:53.634 --> 00:01:56.100
Γνωρίζουμε πως τα μωρά υποφέρουν από ζήλια.

00:01:56.100 --> 00:01:59.750
Το ίδιο και τα πρωτεύοντα θηλαστικά. 
Ο γαλαζοκότσυφας είναι ιδιαίτερα επιρρεπής.

00:01:59.750 --> 00:02:03.270
Γνωρίζουμε πως η ζήλια 
είναι η πρώτη αιτία

00:02:03.270 --> 00:02:06.186
συζυγικών φόνων 
στις Ηνωμένες Πολιτείες.

00:02:06.186 --> 00:02:09.290
Και παρ' όλα αυτά, δεν έχω 
διαβάσει ποτέ μια έρευνα

00:02:09.290 --> 00:02:12.205
που να μπορεί να μου εξηγήσει
τη μοναξιά της,

00:02:12.205 --> 00:02:17.059
τη μακροβιότητά της,
ή τη ζοφερή συγκίνησή της.

00:02:17.059 --> 00:02:19.906
Για όλα αυτά, πρέπει 
να ανατρέξουμε στη λογοτεχνία

00:02:19.906 --> 00:02:22.246
γιατί το μυθιστόρημα 
είναι το εργαστήριο

00:02:22.246 --> 00:02:23.820
που έχει μελετήσει τη ζήλια

00:02:23.820 --> 00:02:25.894
σε όλες τις πιθανές μορφές της.

00:02:25.894 --> 00:02:29.218
Για την ακρίβεια, δεν ξέρω 
αν είναι υπερβολή να πω

00:02:29.218 --> 00:02:31.250
πως αν δεν υπήρχε η ζήλια,

00:02:31.250 --> 00:02:33.800
θα υπήρχε άραγε η λογοτεχνία;

00:02:33.800 --> 00:02:37.390
Χωρίς την άπιστη Ελένη, 
δεν θα υπήρχε η «Οδύσσεια».

00:02:37.390 --> 00:02:40.228
Χωρίς ζηλιάρηδες βασιλείς, 
δεν θα υπήρχαν οι «Χίλιες και Μια Νύχτες».

00:02:40.228 --> 00:02:43.365
Δεν θα υπήρχε ο Σαίξπηρ.

00:02:43.365 --> 00:02:45.555
Τι θα διάβαζαν τα παιδιά στο σχολείο

00:02:45.555 --> 00:02:47.367
αν δεν υπήρχε «Η Βουή και η Αντάρα»;

00:02:47.367 --> 00:02:49.616
Θα χάναμε τον «Υπέροχο Γκάτσμπυ»,
το «Ο Ήλιος Ανατέλλει Ξανά»,

00:02:49.616 --> 00:02:53.743
την «Μαντάμ Μποβαρύ»,
την «Άννα Καρένινα».

00:02:53.743 --> 00:02:56.150
Χωρίς ζήλια, δεν υπάρχει ο Προυστ.

00:02:56.150 --> 00:02:57.911
Ξέρω πως είναι της μόδας να λέμε

00:02:57.911 --> 00:02:59.518
πως ο Προυστ έχει όλες τις απαντήσεις,

00:02:59.518 --> 00:03:02.224
αλλά στην περίπτωση της ζήλιας,

00:03:02.224 --> 00:03:04.965
με κάποιο τρόπο τις έχει.

00:03:04.965 --> 00:03:08.951
Φέτος είναι η εκατονταετηρίδα
του «Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο»

00:03:08.951 --> 00:03:12.952
που είναι η πιο εξαντλητική μελέτη 
της σεξουαλικής ζήλιας

00:03:12.952 --> 00:03:15.104
και του απλού ανταγωνισμού, 
-το σήμα κατατεθέν μου-

00:03:15.104 --> 00:03:17.689
που θα μπορούσαμε να έχουμε.
(Γέλια)

00:03:17.689 --> 00:03:20.116
Όταν αναλογιζόμαστε τον Προυστ,

00:03:20.116 --> 00:03:21.610
σκεφτόμαστε τα συναισθηματικά μέρη,
σωστά;

00:03:21.610 --> 00:03:23.565
Σκεφτόμαστε ένα μικρό αγόρι
που προσπαθεί να κοιμηθεί.

00:03:23.565 --> 00:03:27.746
Σκεφτόμαστε ένα μαντλέν 
βουτηγμένο σε τσάι λεβάντας.

00:03:27.746 --> 00:03:29.772
Ξεχνάμε πόσο σκληρό ήταν το όραμά του.

00:03:29.772 --> 00:03:31.612
Ξεχνάμε πως δεν έχει οίκτο.

00:03:31.612 --> 00:03:33.933
Εννοώ, πως αυτά είναι βιβλία 
για τα οποία η Βιρτζίνια Γουλφ είχε πει

00:03:33.933 --> 00:03:36.269
πως είναι σκληρά 
όσο τα έντερα της γάτας.

00:03:36.269 --> 00:03:38.317
Δεν ξέρω τι είναι τα έντερα της γάτας,

00:03:38.317 --> 00:03:41.218
αλλά ας υποθέσουμε 
πως είναι αξιοθαύμαστα.

NOTE Paragraph

00:03:41.218 --> 00:03:44.436
Ας δούμε γιατί ταιριάζουν τόσο πολύ

00:03:44.436 --> 00:03:48.114
το μυθιστόρημα με τη ζήλια 
και η ζήλια με τον Προυστ.

00:03:48.114 --> 00:03:51.345
Είναι κάτι τόσο προφανές
όσο το ότι η ζήλια,

00:03:51.345 --> 00:03:54.728
που συνοψίζεται σε:
άτομο, επιθυμία, εμπόδιο,

00:03:54.728 --> 00:03:59.396
αποτελεί μια σταθερή 
αφηγηματική βάση;

00:03:59.396 --> 00:04:02.071
Δεν ξέρω. Nομίζω πως αυτό 
πλησιάζει την αλήθεια,

00:04:02.071 --> 00:04:04.120
επειδή ας σκεφτούμε τι συμβαίνει

00:04:04.120 --> 00:04:05.898
όταν αισθανόμαστε ζήλια.

00:04:05.898 --> 00:04:09.850
Όταν ζηλεύουμε, λέμε 
στον εαυτό μας μια ιστορία.

00:04:09.850 --> 00:04:14.133
Λέμε στον εαυτό μας μια ιστορία 
για τις ζωές άλλων ανθρώπων,

00:04:14.133 --> 00:04:16.807
και αυτές οι ιστορίες μας κάνουν
να αισθανόμαστε απαίσια,

00:04:16.807 --> 00:04:19.030
επειδή είναι φτιαγμένες για να μας κάνουν
να αισθανόμαστε απαίσια.

00:04:19.030 --> 00:04:21.564
Και καθώς είμαστε και ο αφηγητής 
και το κοινό αυτής της ιστορίας,

00:04:21.564 --> 00:04:23.538
γνωρίζουμε ακριβώς ποιες
λεπτομέρειες να συμπεριλάβουμε

00:04:23.538 --> 00:04:27.107
για να καρφώσουμε το μαχαίρι βαθιά. 
Σωστά;

00:04:27.107 --> 00:04:30.462
Η ζήλια μας κάνει όλους 
ερασιτέχνες μυθιστοριογράφους,

00:04:30.462 --> 00:04:32.478
και αυτό είναι κάτι 
που κατανοούσε ο Προυστ.

NOTE Paragraph

00:04:32.478 --> 00:04:35.651
Στον πρώτο τόμο, 
«Από τη μεριά του Σουάν»,

00:04:35.651 --> 00:04:37.475
της σειράς των βιβλίων,

00:04:37.475 --> 00:04:39.181
ο Σουάν, ένας από τους 
βασικούς χαρακτήρες,

00:04:39.181 --> 00:04:42.409
σκέφτεται πολύ τρυφερά 
την ερωμένη του

00:04:42.409 --> 00:04:44.101
και πόσο φανταστική
είναι στο κρεβάτι,

00:04:44.101 --> 00:04:47.143
και ξαφνικά, 
μέσα σε λίγες προτάσεις,

00:04:47.143 --> 00:04:49.184
και μιλάμε για προτάσεις
του Προυστ,

00:04:49.184 --> 00:04:50.696
που είναι μακρές 
όσο ένας ποταμός,

00:04:50.696 --> 00:04:52.959
όμως μέσα σε λίγες προτάσεις,

00:04:52.959 --> 00:04:55.366
ξαφνικά αναπηδά και συνειδητοποιεί,

00:04:55.366 --> 00:04:58.649
«Για μισό λεπτό.
Όλα όσα αγαπώ σε αυτή τη γυναίκα,

00:04:58.649 --> 00:05:02.420
μπορεί να τα αγαπήσει και κάποιος
άλλος σε αυτή τη γυναίκα.

00:05:02.420 --> 00:05:05.511
Όλα όσα κάνει 
και μου δίνουν ευχαρίστηση,

00:05:05.511 --> 00:05:07.220
θα μπορούσαν να δίνουν 
σε κάποιον άλλον ευχαρίστηση,

00:05:07.220 --> 00:05:09.498
ίσως και αυτή τη στιγμή.»

00:05:09.498 --> 00:05:12.282
Και αυτή είναι η ιστορία
που αρχίζει να λέει στον εαυτό του

00:05:12.282 --> 00:05:14.145
και από εκείνη τη στιγμή, 
ο Προυστ γράφει

00:05:14.145 --> 00:05:17.192
πως ό,τι γοητευτικό ανακαλύπτει
ο Σουάν στην ερωμένη του,

00:05:17.192 --> 00:05:19.856
το προσθέτει στην προσωπική του

00:05:19.856 --> 00:05:23.478
«συλλογή οργάνων βασανισμού».

NOTE Paragraph

00:05:23.478 --> 00:05:25.753
Πρέπει να ομολογήσουμε,
πως ο Σουάν και ο Προυστ

00:05:25.753 --> 00:05:27.429
ήταν διαβόητα ζηλιάρηδες.

00:05:27.429 --> 00:05:29.133
Ξέρετε, οι σύντροφοι του Προυστ 
έπρεπε να φύγουν

00:05:29.133 --> 00:05:31.737
από τη χώρα όταν ήθελαν 
να τον χωρίσουν.

00:05:31.737 --> 00:05:34.640
Όμως δεν χρειάζεται
να είναι κανείς τόσο ζηλιάρης

00:05:34.640 --> 00:05:37.551
για να παραδεχτεί πως αυτό
είναι σκληρή δουλειά. Σωστά;

00:05:37.551 --> 00:05:39.160
Η ζήλια είναι εξαντλητική.

00:05:39.160 --> 00:05:42.807
Είναι ένα πεινασμένο συναίσθημα. 
Θέλει τάισμα.

NOTE Paragraph

00:05:42.807 --> 00:05:44.896
Και τι αρέσει στη ζήλια;

00:05:44.896 --> 00:05:47.986
Στη ζήλια αρέσει η πληροφόρηση.

00:05:47.986 --> 00:05:50.375
Στη ζήλια αρέσουν οι λεπτομέρειες.

00:05:50.375 --> 00:05:53.198
Στη ζήλια αρέσουν τα πολλά, λαμπερά μαλλιά,

00:05:53.198 --> 00:05:55.664
οι χαριτωμένες κασετίνες.

00:05:55.664 --> 00:05:57.206
Στη ζήλια αρέσουν οι φωτογραφίες.

00:05:57.206 --> 00:06:00.936
Γι' αυτό έχει τόσο μεγάλη επιτυχία 
το Ίνσταγκραμ. (Γέλια)

00:06:00.936 --> 00:06:04.897
Για την ακρίβεια, ο Προυστ συνδέει
τη λόγια γλώσσα με τη γλώσσα της ζήλιας.

00:06:04.897 --> 00:06:07.339
Όταν ο Σουάν βρίσκεται 
μέσα στην αγωνία της ζήλιας

00:06:07.339 --> 00:06:09.510
και ξαφνικά κρυφακούει 
στους διαδρόμους

00:06:09.510 --> 00:06:11.533
και δωροδοκεί τους υπηρέτες
της ερωμένης του,

00:06:11.533 --> 00:06:12.985
υπερασπίζεται αυτές τις συμπεριφορές.

00:06:12.985 --> 00:06:15.402
Λέει, «Κοιτάξτε. Το ξέρω πως 
νομίζετε ότι αυτό είναι απεχθές,

00:06:15.402 --> 00:06:17.208
αλλά δεν διαφέρει

00:06:17.208 --> 00:06:19.558
από την ερμηνεία ενός αρχαίου κειμένου

00:06:19.558 --> 00:06:21.225
ή από το να κοιτάς ένα μνημείο.»

00:06:21.225 --> 00:06:23.822
Λέει, «Υπάρχουν επιστημονικές έρευνες

00:06:23.822 --> 00:06:26.825
με πραγματική διανοητική αξία.»

00:06:26.825 --> 00:06:28.937
Ο Προυστ προσπαθεί
να μας δείξει ότι η ζήλια

00:06:28.937 --> 00:06:31.828
μπορεί να φαίνεται ανυπόφορη
και μας κάνει να φαινόμαστε παράλογοι,

00:06:31.828 --> 00:06:36.498
όμως στην ουσία της,
είναι μια αναζήτηση της γνώσης,

00:06:36.498 --> 00:06:39.899
μια αναζήτηση για την αλήθεια,
την επώδυνη αλήθεια.

00:06:39.899 --> 00:06:41.828
Και πράγματι, 
σε ό,τι αφορά τον Προυστ,

00:06:41.828 --> 00:06:44.620
όσο πιο επώδυνη είναι η αλήθεια, 
τόσο το καλύτερο.

00:06:44.620 --> 00:06:49.357
Θλίψη, εξευτελισμός, απώλεια:

00:06:49.357 --> 00:06:52.313
Αυτές είναι οι οδοί προς
τη σοφία, για τον Προυστ.

00:06:52.313 --> 00:06:56.215
Λέει, «Μια γυναίκα που την έχουμε ανάγκη,

00:06:56.215 --> 00:06:59.001
που μας κάνει να υποφέρουμε, 
βγάζει από μέσα μας

00:06:59.001 --> 00:07:02.506
μια γκάμα από συναισθήματα
πολύ πιο βαθιά και ζωτικά

00:07:02.506 --> 00:07:06.945
από ότι ένας ευφυής άντρας 
που μας ενδιαφέρει.»

00:07:06.945 --> 00:07:09.820
Μας λέει να πάμε να βρούμε 
σκληρές γυναίκες;

00:07:09.820 --> 00:07:12.117
Όχι. 
Νομίζω πως προσπαθεί να πει,

00:07:12.117 --> 00:07:15.286
πως η ζήλια μας αποκαλύπτει
τον εαυτό μας.

00:07:15.286 --> 00:07:18.182
Υπάρχει κάποιο άλλο συναίσθημα
που να μας ανοίγει διάπλατα

00:07:18.182 --> 00:07:20.510
κατ' αυτόν τον τρόπο;

00:07:20.510 --> 00:07:22.590
Υπάρχει άλλο συναίσθημα 
που να μας αποκαλύπτει

00:07:22.590 --> 00:07:25.923
την επιθετικότητα μας,
την απεχθή φιλοδοξία μας,

00:07:25.923 --> 00:07:28.322
και αυτά που δικαιούμαστε;

00:07:28.322 --> 00:07:30.972
Υπάρχει κάποιο άλλο συναίσθημα
που να μας διδάσκει να κοιτάμε

00:07:30.972 --> 00:07:34.164
με τέτοια ιδιαίτερη ένταση;

NOTE Paragraph

00:07:34.164 --> 00:07:36.316
Ο Φρόιντ θα έγραφε γι' αυτό αργότερα.

00:07:36.316 --> 00:07:38.570
Μια μέρα, επισκέφτηκε τον Φρόιντ

00:07:38.570 --> 00:07:40.892
ένας πολύ αγχωμένος νεαρός
που είχε εμμονή με τη σκέψη

00:07:40.892 --> 00:07:43.395
πως η γυναίκα του τον απατούσε.

00:07:43.395 --> 00:07:45.472
Και ο Φρόιντ είπε πως πάρχει κάτι 
περίεργο σε αυτόν τον τύπο

00:07:45.472 --> 00:07:47.586
γιατί δεν κοιτάζει τι κάνει η γυναίκα του.

00:07:47.586 --> 00:07:49.557
Επειδή είναι αθώα.
Όλοι το γνωρίζουν.

00:07:49.557 --> 00:07:50.887
Το κακόμοιρο πλάσμα θεωρείται

00:07:50.887 --> 00:07:52.885
ύποπτο χωρίς κανένα λόγο.

00:07:52.885 --> 00:07:55.694
Όμως αυτός κοιτάζει αυτά που κάνει
η γυναίκα του χωρίς να τα καταλαβαίνει

00:07:55.694 --> 00:07:58.194
τις συμπεριφορές
που δεν έχουν πρόθεση.

00:07:58.194 --> 00:08:00.511
Χαμογελάει πλατιά τη μια στιγμή,

00:08:00.511 --> 00:08:03.851
ή κατά λάθος ακούμπησε
έναν άντρα την άλλη;

00:08:03.851 --> 00:08:06.527
[Ο Φρόιντ] λέει πως ο άντρας γίνεται

00:08:06.527 --> 00:08:10.875
ο υπεύθυνος του υποσυνείδητου
της γυναίκας του.

NOTE Paragraph

00:08:10.875 --> 00:08:12.696
Το μυθιστόρημα είναι πολύ καλό
σε αυτό το σημείο.

00:08:12.696 --> 00:08:15.504
Το μυθιστόρημα περιγράφει 
πολύ καλά πώς η ζήλια

00:08:15.504 --> 00:08:19.488
μας εκπαιδεύει να κοιτάμε έντονα,
αλλά όχι με ακρίβεια.

00:08:19.488 --> 00:08:23.563
Στην πραγματικότητα, 
όσο πιο έντονα ζηλεύουμε,

00:08:23.563 --> 00:08:26.082
τόσο περισσότερο γινόμαστε 
κάτοικοι της φαντασίας.

00:08:26.082 --> 00:08:29.002
Και γι' αυτό, νομίζω, η ζήλια

00:08:29.002 --> 00:08:31.818
δεν μας προκαλεί απλώς
να κάνουμε βίαια πράγματα

00:08:31.818 --> 00:08:33.818
ή παράνομα πράγματα.

00:08:33.818 --> 00:08:36.100
Η ζήλια μας ωθεί 
να συμπεριφερθούμε με τρόπους

00:08:36.100 --> 00:08:38.458
που είναι εντελώς εφευρετικοί.

00:08:38.458 --> 00:08:40.901
Παραδέχομαι πως τώρα 
σκέφτομαι τον εαυτό μου στα οκτώ,

00:08:40.901 --> 00:08:44.920
όμως σκέφτομαι επίσης αυτή 
την ιστορία που άκουσα στις ειδήσεις.

00:08:44.920 --> 00:08:48.828
Πιάσανε μια γυναίκα 52 ετών
από το Μίσιγκαν,

00:08:48.828 --> 00:08:51.697
που είχε δημιουργήσει ένα ψεύτικο 
λογαριασμό στο Φέισμπουκ,

00:08:51.697 --> 00:08:55.420
από τον οποίο έστελνε αισχρά
και προσβλητικά μηνύματα

00:08:55.420 --> 00:08:59.645
στον εαυτό της, για ένα χρόνο.

00:08:59.645 --> 00:09:01.770
Για ένα χρόνο.
Ένα χρόνο.

00:09:01.770 --> 00:09:03.645
Προσπαθούσε να παγιδέψει

00:09:03.645 --> 00:09:05.802
την καινούργια φιλενάδα 
του πρώην φίλου της,

00:09:05.802 --> 00:09:09.443
και πρέπει να παραδεχτώ 
πως όταν το άκουσα αυτό,

00:09:09.443 --> 00:09:11.355
η αντίδραση μου ήταν θαυμασμός.

00:09:11.355 --> 00:09:12.932
(Γέλια)

00:09:12.932 --> 00:09:15.347
Εννοώ, ας είμαστε ρεαλιστές.

00:09:15.347 --> 00:09:19.664
Τι τρομερή -αν και για λάθος χρήση-
δημιουργικότητα. Σωστά;

00:09:19.664 --> 00:09:22.084
Αυτό είναι σαν να έχει 
βγει από μυθιστόρημα.

00:09:22.084 --> 00:09:25.485
Αυτό είναι κάτι από μυθιστόρημα 
της Πατρίτσια Χάισμιθ.

NOTE Paragraph

00:09:25.485 --> 00:09:27.655
Η Χάισμιθ είναι ιδιαίτερα αγαπημένη μου.

00:09:27.655 --> 00:09:31.707
Είναι μια λαμπρή και παράξενη γυναίκα 
της αμερικανικής λογοτεχνίας.

00:09:31.707 --> 00:09:33.900
Είναι η συγγραφέας του «Ξένοι στο Τρένο»

00:09:33.900 --> 00:09:35.948
και του «Ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ»,

00:09:35.948 --> 00:09:39.013
βιβλία που έχουν σχέση με το πώς η ζήλια,

00:09:39.013 --> 00:09:40.888
θολώνει το μυαλό μας,

00:09:40.888 --> 00:09:43.882
και άπαξ και βρεθούμε στη σφαίρα,
στο πεδίο της ζήλιας,

00:09:43.882 --> 00:09:49.145
η μεμβράνη ανάμεσα σε αυτό που είναι 
και σε αυτό που θα μπορούσε να είναι,

00:09:49.145 --> 00:09:52.038
μπορεί να διαπεραστεί σε μια στιγμή.

00:09:52.038 --> 00:09:54.486
Δείτε τον Τομ Ρίπλεϊ, 
τον πιο διάσημο χαρακτήρα της.

00:09:54.486 --> 00:09:57.325
Ο Τομ Ρίπλεϊ πηγαίνει από το να σε θέλει,

00:09:57.325 --> 00:09:59.501
ή να θέλει αυτά που έχεις,

00:09:59.501 --> 00:10:02.929
στο να γίνει εσύ 
και να έχει αυτά που κάποτε είχες

00:10:02.929 --> 00:10:04.462
και εσύ βρίσκεσαι κάτω από το παρκέ,

00:10:04.462 --> 00:10:05.825
και απαντάει στο δικό σου όνομα,

00:10:05.825 --> 00:10:07.517
φοράει τα δαχτυλίδια σου,

00:10:07.517 --> 00:10:09.518
και αδειάζει τον τραπεζικό σου λογαριασμό.

00:10:09.518 --> 00:10:11.493
Αυτή είναι μια επιλογή.

NOTE Paragraph

00:10:11.493 --> 00:10:15.157
Όμως τι κάνουμε; Δεν μπορούμε
να ακολουθήσουμε το δρόμο του Τομ ΡίπλεΪ.

00:10:15.157 --> 00:10:17.194
Δεν μπορώ να δώσω στον κόσμο 
βαθμολογία «Καλά»,

00:10:17.194 --> 00:10:20.041
παρ' όλο που κάποιες μέρες θα το ήθελα.

00:10:20.041 --> 00:10:23.539
Και είναι κρίμα, επειδή ζούμε σε εποχές φθόνου.

00:10:23.539 --> 00:10:26.446
Ζούμε σε εποχές ζήλιας.

00:10:26.446 --> 00:10:28.459
Εννοώ πως είμαστε όλοι καλοί
πολίτες των κοινωνικών δικτύων,

00:10:28.459 --> 00:10:31.843
έτσι δεν είναι, 
όπου το το νόμισμα είναι ο φθόνος;

NOTE Paragraph

00:10:31.843 --> 00:10:36.312
Μας δείχνει το μυθιστόρημα κάποια διέξοδο;
Δεν είμαι σίγουρη.

00:10:36.312 --> 00:10:39.753
Οπότε ας κάνουμε αυτό που κάνουν 
πάντα οι χαρακτήρες όταν δεν είναι σίγουροι,

00:10:39.753 --> 00:10:41.929
όταν έχουν στα χέρια τους ένα μυστήριο.

00:10:41.929 --> 00:10:44.203
Πάμε στον αριθμό 221Β της Μπέικερ Στριτ

00:10:44.203 --> 00:10:46.221
και θα ζητήσουμε τον Σέρολκ Χολμς.

00:10:46.221 --> 00:10:48.690
Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται τον Χολμς,

00:10:48.690 --> 00:10:51.799
σκέφτονται πως η νέμεσις του 
είναι ο καθηγητής Μοριάρτι,

00:10:51.799 --> 00:10:54.006
αυτός ο εγκληματικός εγκέφαλος.

00:10:54.006 --> 00:10:56.469
Όμως πάντα προτιμούσα τον 
[Επιθεωρητή] Λεστρέιντ,

00:10:56.469 --> 00:10:59.374
τον ποντικομούρη αρχηγό
της Σκότλαντ Γιάρντ

00:10:59.374 --> 00:11:01.104
που χρειάζεται απεγνωσμένα τον Χολμς,

00:11:01.104 --> 00:11:03.408
που χρειάζεται την ιδιοφυΐα του Χολμς, 
αλλά τον απεχθάνεται.

00:11:03.408 --> 00:11:05.265
Ω, αυτό μου είναι τόσο γνώριμο.

00:11:05.265 --> 00:11:09.282
Οπότε ο Λεστρέιντ χρειάζεται 
τη βοήθειά του, τον απεχθάνεται,

00:11:09.282 --> 00:11:12.593
και κατά κάποιο τρόπο βράζει μέσα 
στην πικρία για την πορεία των μυστηρίων.

00:11:12.593 --> 00:11:16.470
Όμως καθώς συνεργάζονται,
κάτι αρχίζει να αλλάζει,

00:11:16.470 --> 00:11:19.513
και επιτέλους, στο «Η περιπέτεια 
των έξι Ναπολεόντων»,

00:11:19.513 --> 00:11:23.443
μόλις εμφανίζεται ο Χολμς
και μαγεύει τους πάντες με τη λύση του,

00:11:23.443 --> 00:11:26.884
ο Λεστρέιντ γυρίζει προς
τον Χολμς και του λέει,

00:11:26.884 --> 00:11:31.165
«Δεν σας ζηλεύουμε, κύριε Χόλμς.

00:11:31.165 --> 00:11:34.524
Είμαστε περήφανοι για σας.»

00:11:34.524 --> 00:11:36.853
Και λέει πως δεν υπάρχει 
άντρας στη Σκότλαντ Γιάρντ

00:11:36.853 --> 00:11:39.852
που να μην θέλει να σφίξει
το χέρι του Σέρολκ Χολμς.

NOTE Paragraph

00:11:39.852 --> 00:11:42.237
Είναι μια από τις λίγες φορές
που βλέπουμε τον Χολμς

00:11:42.237 --> 00:11:44.332
να συγκινείται μέσα στα μυστήρια,
και βρίσκω αυτή τη μικρή σκηνή

00:11:44.332 --> 00:11:47.396
πολύ συγκινητική, αλλά επίσης
και μυστηριώδη, σωστά;

00:11:47.396 --> 00:11:49.309
Μοιάζει να αντιμετωπίζει τη ζήλια

00:11:49.309 --> 00:11:52.047
ως πρόβλημα γεωμετρίας 
και όχι ως συναίσθημα.

00:11:52.047 --> 00:11:54.913
Ξέρετε, τη μια στιγμή ο Χολμς 
είναι απέναντι από τον Λεστρέιντ.

00:11:54.913 --> 00:11:56.836
Την άλλη στιγμή βρίσκονται 
στην ίδια πλευρά.

00:11:56.836 --> 00:11:58.983
Ξαφνικά, ο Λεστρέιντ αφήνεται

00:11:58.983 --> 00:12:01.950
να θαυμάσει το μυαλό
για το οποίο είχε απέχθεια.

00:12:01.950 --> 00:12:03.879
Μπορεί άραγε να είναι τόσο απλό;

00:12:03.879 --> 00:12:06.310
Τι και αν η ζήλεια είναι πράγματι
ένα ζήτημα γεωμετρίας,

00:12:06.310 --> 00:12:10.020
ένα ζήτημα, του πού επιτρέπουμε
στον εαυτό μας να στέκεται

00:12:10.020 --> 00:12:12.350
σε σχέση με κάποιον άλλον;

00:12:12.350 --> 00:12:14.221
Ίσως τοτε δεν θα χρειαζόταν 
να απεχθανόμαστε

00:12:14.221 --> 00:12:16.282
την υπεροχή κάποιου άλλου.

00:12:16.282 --> 00:12:19.656
Θα μπορούσαμε να 
ευθυγραμμιστούμε με αυτή.

NOTE Paragraph

00:12:19.656 --> 00:12:21.912
Όμως μου αρέσουν τα σχέδια 
έκτακτης ανάγκης.

00:12:21.912 --> 00:12:24.248
Οπότε καθώς περιμένουμε να συμβεί αυτό,

00:12:24.248 --> 00:12:26.944
ας θυμηθούμε πως έχουμε
τη λογοτεχνία για παρηγοριά.

00:12:26.944 --> 00:12:29.395
Η λογοτεχνία από μόνη της
απομυθοποιεί τη ζήλια.

00:12:29.395 --> 00:12:31.478
Η λογοτεχνία την εξημερώνει,

00:12:31.478 --> 00:12:33.356
την προσκαλεί στο τραπέζι.

00:12:33.356 --> 00:12:35.229
Και δείτε ποιους μαζεύει:

00:12:35.229 --> 00:12:39.065
τον γλυκό Λεστρέιντ, 
τον τρομακτικό Τομ Ρίπλεϊ,

00:12:39.065 --> 00:12:43.534
τον τρελό Σουάν, 
τον ίδιο τον Μαρσέλ Προυστ.

00:12:43.534 --> 00:12:45.948
Έχουμε εξαιρετική παρέα.

00:12:45.948 --> 00:12:47.368
Σας ευχαριστώ.

00:12:47.368 --> 00:12:52.184
(Χειροκρότημα)