0:00:00.000,0:00:04.000
ดังที่คริสได้บอกคุณไปแล้วนะครับ ผมศึกษาสมองมนุษย์

0:00:04.000,0:00:06.000
การทำงานและโครงสร้างของสมองมนุษย์

0:00:06.000,0:00:10.000
และผมอยากให้คุณลองคิดสักครู่ว่ามันเกี่ยวกับอะไร

0:00:10.000,0:00:14.000
นี่คือก้อนเยลลี่ ก้อนเยลลี่ที่มีมวล 3 ปอนด์

0:00:14.000,0:00:17.000
คุณสามารถประคองมันไว้ในมือได้

0:00:17.000,0:00:21.000
และมันสามารถคิดไตร่ตรองถึง[br]ความกว้างใหญ่ของห้วงอวกาศ

0:00:21.000,0:00:23.000
มันคิดไตร่ตรองถึงความหมายของความเป็นอนันต์

0:00:23.000,0:00:28.000
และมันไตร่ตรองถึงตัวของมันเอง[br]ที่กำลังไต่ตรองความหมายของอนันต์อยู่

0:00:28.000,0:00:33.000
และคุณสมบัติการคิดวนซ้ำแบบนี้[br]ที่เราเรียกมันว่าความตระหนักรู้ตน

0:00:33.000,0:00:37.000
ที่ผมคิดว่ามันคือเป้าหมายสูงสุดของประสาทวิทยา

0:00:37.000,0:00:39.000
และหวังว่า วันหนึ่งเราจะเข้าใจกลไกของมัน

0:00:40.000,0:00:43.000
เอาล่ะ แล้วเราจะศึกษาอวัยวะลึกลึบนี้ได้อย่างไร ?

0:00:43.000,0:00:47.000
ผมหมายถึง คุณมีถึงหนึ่งแสนล้านเซลล์ประสาท

0:00:47.000,0:00:50.000
เส้นใยเล็กๆของโพรโทพลาสซึมที่มีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน

0:00:50.000,0:00:54.000
และจากกิจกรรมเหล่านี้[br]ก่อให้เกิดความสามารถมากมาย

0:00:54.000,0:00:57.000
ที่เราเรียกว่าธรรมชาติของมนุษย์[br]และสติสัมปชัญญะของมนุษย์

0:00:57.000,0:00:58.000
มันเกิดขึ้นได้อย่างไร ?

0:00:58.000,0:01:01.000
มันมีหลายวิธีที่จะใช้เพื่อศึกษา[br]การทำงานของสมองมนุษย์

0:01:01.000,0:01:04.000
วิธีหนึ่ง ซึ่งเราใช้เป็นหลักเลยก็คือ

0:01:04.000,0:01:09.000
การศึกษาผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บ[br]ในบริเวณเล็กๆ ของสมอง

0:01:09.000,0:01:11.000
หรือเกิดการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรม[br]ในบริเวณเล็กๆ ของสมอง

0:01:11.000,0:01:15.000
สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่การถดถอยในทุกๆ ด้าน

0:01:15.000,0:01:17.000
ในความสามารถของสมอง

0:01:17.000,0:01:20.000
เหมือนกับกระบวนการรับรู้โดยรวมแย่ลง

0:01:20.000,0:01:23.000
แต่สิ่งที่คุณพบ คือการสูญเสียการทำงาน[br]แบบเฉพาะเจาะจงมากๆ

0:01:23.000,0:01:25.000
ในขณะที่การทำงานด้านอื่นๆ ยังคงปกติดีอยู่

0:01:25.000,0:01:27.000
และนี่ช่วยให้ความั่นใจแก่คุณในการยืนยัน

0:01:27.000,0:01:31.000
ว่าส่วนนั้นของสมองเกี่ยวข้อง[br]ในกระบวนการทำงานของหน้าที่นั้น

0:01:31.000,0:01:33.000
คุณจึงสามารถเชื่อมโยงหน้าที่เข้ากับโครงสร้าง

0:01:33.000,0:01:36.000
และหาว่าวงจรการทำงานของสมองนั้นทำงานอย่างไร

0:01:36.000,0:01:38.000
เพื่อก่อให้เกิดหน้าที่เฉพาะอันนั้น

0:01:38.000,0:01:40.000
ดังนั้น นี่จึงเป็นสิ่งที่เราพยายามทำ

0:01:40.000,0:01:43.000
ให้ผมแสดงให้ดูถึง 3 ตัวอย่างที่โดดเด่น

0:01:43.000,0:01:47.000
อันที่จริง ผมจะกล่าวถึง 3 ตัวอย่าง [br]ตัวอย่างละ 6 นาที ในการบรรยายครั้งนี้

0:01:47.000,0:01:51.000
ตัวอย่างแรก เป็นโรคแปลกประหลาด [br]ชื่อ กลุ่มอาการ คัพกราส์ (Capgras syndrome)

0:01:51.000,0:01:53.000
ถ้าคุณดูที่สไลด์แรก

0:01:53.000,0:01:58.000
นั่นคือสมองกลีบขมับ กลีบหน้า กลีบข้าง

0:01:58.000,0:02:00.000
กลีบเหล่านั้นประกอบกันเป็นสมอง

0:02:00.000,0:02:04.000
และที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผิวของสมองกลีบขมับ

0:02:04.000,0:02:06.000
ที่คุณมองมันไม่เห็นจากมุมนี้

0:02:06.000,0:02:08.000
มันจะมีโครงสร้างเล็กๆ[br]ที่เรียกว่า ฟิวซิฟอร์มไจรัส (fusiform gyrus)

0:02:08.000,0:02:11.000
และมันถูกเรียกว่าสมองส่วนที่ใช้จดจำใบหน้า

0:02:11.000,0:02:14.000
เนื่องจากถ้ามันเสียหาย[br]คุณจะไม่สามารถจำใบหน้าผู้คนได้

0:02:14.000,0:02:16.000
คุณยังคงจำพวกเขาได้จากน้ำเสียง

0:02:16.000,0:02:18.000
และพูดว่า "อ้อใช่ นั่นโจ"

0:02:18.000,0:02:21.000
แต่คุณไม่สามารถมองใบหน้าพวกเขา[br]แล้วจำได้ว่าเป็นใคร

0:02:21.000,0:02:23.000
คุณจะไม่สามารถแม้แต่จะจำตัวเองในกระจกได้

0:02:23.000,0:02:26.000
ผมหมายถึง คุณคงรู้ได้เพราะถ้าคุณกระพริบตา[br]เงาสะท้อนคุณก็กระพริบด้วย

0:02:26.000,0:02:28.000
และคุณก็รู้ว่ามันเป็นกระจก

0:02:28.000,0:02:31.000
แต่คุณจะจำไม่ได้ว่าคนในกระจกเป็นตัวคุณเอง

0:02:31.000,0:02:35.000
โอเค ตอนนี้โรคนี้เป็นที่รู้จักกันดี [br]ว่ามีสาเหตุมาจากฟิวซิฟอร์มไจรัสถูกทำลาย

0:02:35.000,0:02:38.000
แต่มันยังมีกลุ่มอาการหายากอีกแบบหนึ่ง [br]ที่จริงแล้วพบยากมาก

0:02:38.000,0:02:42.000
มีแพทย์น้อยคนที่เคยได้ยินชื่อมัน [br]แม้แต่นักประสาทวิทยาเองก็ไม่เคยได้ยิน

0:02:42.000,0:02:44.000
มันถูกเรียกว่า อาการประสาทหลอนคัพกราส์

0:02:44.000,0:02:47.000
นั่นคือ คนไข้ผู้ซึ่งในแง่อื่นๆแล้วปกติดีทุกอย่าง

0:02:47.000,0:02:50.000
ได้รับบาดเจ็บที่ศรีษะ ฟื้นจากโคม่า

0:02:50.000,0:02:53.000
เป็นปกติดีทุกอย่าง[br]ยกเว้นตอนทีเขาเจอแม่ของเขา

0:02:53.000,0:02:56.000
และพูดว่า "ผู้หญิงคนนี้เหมือนแม่ของฉันเปี๊ยบ

0:02:56.000,0:02:58.000
แต่เธอเป็นตัวปลอม

0:02:58.000,0:03:00.000
เธอเป็นผู้หญิงคนอื่นที่แสร้งทำเป็นแม่ของฉัน"

0:03:00.000,0:03:02.000
ทีนี้ ทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น ?

0:03:02.000,0:03:05.000
ทำไมบางคน [br]--และคนคนนี้ก็เป็นผู้มีสัมปชัญญะครบถ้วน

0:03:05.000,0:03:07.000
และฉลาดในแง่อื่นๆ ทั้งหมด[br]แต่เมื่อเขาเห็นแม่ของเขา

0:03:07.000,0:03:10.000
อาการประสาทหลอนก็จะเริ่มขึ้น[br]และบอกว่านั่นไม่ใช่แม่ของเขา

0:03:10.000,0:03:12.000
คำอธิบายทั่วไปของเรื่องนี้

0:03:12.000,0:03:14.000
ซึ่งคุณจะหาได้ในหนังสือจิตวิทยาทุกเล่ม

0:03:14.000,0:03:18.000
คือมุมมองแบบฟรอยด์ นั่นคือ นายหมอนี่

0:03:18.000,0:03:20.000
อ้อ และคำอธิบายนี้ก็ใช้กับผู้หญิงได้ด้วยนะครับ

0:03:20.000,0:03:22.000
แต่ผมแค่ยกตัวอย่างว่าเป็นผู้ชาย

0:03:22.000,0:03:25.000
เมื่อคุณเป็นเด็กน้อย เป็นทารก

0:03:25.000,0:03:27.000
คุณมีความรู้สึกดึงดูดทางเพศต่อแม่ของคุณ

0:03:27.000,0:03:29.000
นี่มีชื่อเรียกว่า ปมเอดิเพิส [br](Oedipus complex) ของฟรอยด์

0:03:29.000,0:03:31.000
ผมไม่ได้บอกว่าผมเชื่อนะครับ

0:03:31.000,0:03:33.000
แต่นี่คือมุมมองแบบมาตรฐานในแบบของฟรอยด์

0:03:33.000,0:03:36.000
และเมื่อคุณโตขึ้น สมองชั้นนอกพัฒนาขึ้น

0:03:36.000,0:03:40.000
และยับยั้งความปราถนาทางเพศ[br]ต่อแม่ของคุณที่ซ่อนอยู่

0:03:40.000,0:03:44.000
ขอบคุณพระเจ้า ไม่อย่างนั้น[br]คุณคงเกิดอารมณ์ทางเพศเมื่อเห็น[br]แม่ของตัวเองกันหมดแน่ๆ

0:03:44.000,0:03:46.000
และสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ

0:03:46.000,0:03:48.000
การบาดเจ็บที่ศรีษะ ทำลายสมองชั้นนอก

0:03:48.000,0:03:52.000
เปิดโอกาสให้ความปรารถนาทางเพศ[br]ที่ซ่อนเร้นอยู่ถูกปลดปล่อย

0:03:52.000,0:03:55.000
ปะทุขึ้นสู่ภายนอก อย่างทันทีทันใดโดยอธิบายไม่ได้

0:03:55.000,0:03:58.000
และคุณรู้สึกถูกกระตุ้นทางเพศโดยแม่ของคุณ

0:03:58.000,0:04:00.000
และคุณจะคิดว่า "พระเจ้า ถ้านี่เป็นแม่ของฉัน

0:04:00.000,0:04:02.000
ทำไมฉันถึงมีอารมณ์ทางเพศได้หล่ะ?

0:04:02.000,0:04:04.000
เธอต้องเป็นผู้หญิงคนอื่น เธอต้องเป็นตัวปลอม"

0:04:04.000,0:04:08.000
มันเป็นการตีความแบบเดียวที่สมเหตุผล[br]กับการบาดเจ็บของสมอง

0:04:08.000,0:04:11.000
มันไม่เคยฟังดูสมเหตุผลเลยสำหรับผม [br]ข้อโต้แย้งนี้

0:04:11.000,0:04:14.000
เข้าใจคิดจริงๆ เช่นเดียวกับข้อโต้แย้งอื่นๆของฟรอยด์

0:04:14.000,0:04:16.000
(เสียงหัวเราะ)

0:04:16.000,0:04:21.000
แต่มันไม่ค่อยมีเหตุผล [br]เพราะผมเคยเห็นอาการหลอนแบบเดียวกัน

0:04:21.000,0:04:23.000
คนไข้คนหนึ่ง มีอาการหลอนแบบเดียวกัน [br]กับหมาพุดเดิ้ลของเขา

0:04:23.000,0:04:24.000
(เสียงหัวเราะ)

0:04:24.000,0:04:29.000
เขาบอกว่า "หมอ, นี่มันไม่ใช่ฟิฟี่ มันดูเหมือนฟิฟี่เป๊ะ

0:04:29.000,0:04:31.000
แต่นี่มันเป็นหมาตัวอื่น"

0:04:31.000,0:04:33.000
ทีนี้ลองเอาคำอธิบายแบบฟรอยด์มาใช้สิครับ

0:04:33.000,0:04:34.000
(เสียงหัวเราะ)

0:04:34.000,0:04:38.000
คุณจะเริ่มพูดเรื่องความปรารถนาจะสมสู่กับสัตว์[br]ที่ซ้อนเร้นอยู่ในมนุษย์ทุกคน

0:04:38.000,0:04:41.000
หรืออะไรแบบนั้น ซึ่งแน่นอน มันเหลวไหลสิ้นดี

0:04:41.000,0:04:43.000
ทีนี้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ?

0:04:43.000,0:04:45.000
เพื่อที่จะอธิบายความผิดปกติอันน่าฉงนนี้

0:04:45.000,0:04:49.000
เราศึกษาถึงโครงสร้างและการทำงาน[br]ของเส้นทางสื่อประสาททางสายตาในสมองที่ปกติ

0:04:49.000,0:04:52.000
ปกติแล้ว สัญญาณภาพเข้ามาสู่ลูกตา

0:04:52.000,0:04:54.000
และส่งไปยังส่วนประมวลภาพในสมอง

0:04:54.000,0:04:57.000
อันที่จริงแล้ว มีพื้นที่ 30 ส่วนในสมอง[br]ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องภาพ

0:04:57.000,0:05:00.000
หลังจากประมวลผลเสร็จ[br]ข้อความจะถูกส่งไปยังโครงสร้างเล็กๆ

0:05:00.000,0:05:05.000
ที่ชื่อฟิวซิฟอร์มไจรัส ที่ซึ่งคุณรับรู้ใบหน้า

0:05:05.000,0:05:07.000
มันมีเซลล์ประสาทที่ไวต่อภาพใบหน้า

0:05:07.000,0:05:10.000
คุณสามารถเรียกมันได้ว่า[br]เป็นสมองส่วนจดจำใบหน้า

0:05:10.000,0:05:12.000
ผมพูดถึงไปแล้วก่อนหน้านี้

0:05:12.000,0:05:16.000
ทีนี้ เมื่อบริเวณนั้นเสียหาย[br]คุณจะเสียความสามารถในการจดจำใบหน้า

0:05:16.000,0:05:19.000
แต่จากบริเวณนั้น ข้อความถูกส่งต่อไปยัง

0:05:19.000,0:05:22.000
โครงสร้างที่เรียกว่า อมิกดาลา (amygdala) ในสมองชั้นใน

0:05:22.000,0:05:24.000
ส่วนความรู้สึกในสมอง

0:05:24.000,0:05:26.000
และโครงสร้างนั้น ที่เรียกว่า อมิกดาลา

0:05:26.000,0:05:28.000
จะวัดปริมาณความรู้สึกของสิ่งที่คุณมองเห็น

0:05:28.000,0:05:32.000
มันคือเหยื่อ มันคือผู้ล่า มันคือเพศตรงข้าม

0:05:32.000,0:05:34.000
หรือมันคือสิ่งทั่วๆไปเช่นเศษผ้า

0:05:34.000,0:05:38.000
เศษชอล์ก หรือ ผมไม่อยากจะชี้ไปตรงนั้น แต่

0:05:38.000,0:05:40.000
หรือรองเท้า หรืออะไรก็ตาม

0:05:40.000,0:05:42.000
ที่ซึ่งคุณสามารถละเลยได้

0:05:42.000,0:05:45.000
ดังนั้น ถ้าอามิกดาลาถูกกระตุ้น[br]นั่นหมายถึงบางอย่างที่สำคัญ

0:05:45.000,0:05:48.000
ข้อความจะถูกส่งต่อไปยังระบบประสาทอัตโนมัติ

0:05:48.000,0:05:50.000
หัวใจคุณจะเต้นเร็วขึ้น

0:05:50.000,0:05:53.000
คุณเริ่มเหงื่อออก [br]เพื่อเตรียมจะระบายความร้อน

0:05:53.000,0:05:55.000
ที่คุณจะสร้างจากการออกแรงของกล้ามเนื้อ

0:05:55.000,0:05:59.000
และนั่นถือเป็นโชคดี เพราะเราสามารถ[br]วางขั้วไฟฟ้าสองอันไว้ในมือคุณ

0:05:59.000,0:06:03.000
แล้ววัดการเปลี่ยนแปลงความต้านทานไฟฟ้า[br]ของผิวหนังซึ่งเกิดจากเหงื่อ

0:06:03.000,0:06:05.000
ดังนั้นผมจึงสามารถวัดได้ว่า เมื่อคุณมองบางสิ่ง

0:06:05.000,0:06:09.000
คุณตื่นเต้น หรือรู้สึกถูกกระตุ้นหรือเปล่า

0:06:09.000,0:06:11.000
และผมจะบอกในอีกสักครู่

0:06:11.000,0:06:15.000
แนวคิดของผมคือ เมื่อนายคนนี้มองวัตถุสักชิ้น

0:06:15.000,0:06:19.000
หรือมองวัตถุอะไรก็ตาม[br]มันจะถูกส่งไปยังส่วนประมวลภาพ

0:06:19.000,0:06:22.000
มันจะถูกประมวลโดยฟิวซิฟอร์มไจรัส

0:06:22.000,0:06:25.000
และคุณก็รู้ว่ามันเป็นต้นถั่ว หรือโต๊ะ

0:06:25.000,0:06:27.000
หรือแม่ของคุณ โอเคไหมครับ

0:06:27.000,0:06:30.000
และจากนั้นข้อความก็ถูกส่งต่อไปยังอมิกดาลา

0:06:30.000,0:06:32.000
และไปต่อยังระบบประสาทอัตโนมัติ

0:06:32.000,0:06:37.000
แต่บางที ในกรณีของนายคนนี้ เส้นทางเชื่อมต่อ[br]ระหว่างอมิกดาลากับสมองชั้นใน

0:06:37.000,0:06:40.000
ซึ่งเป็นส่วนควบคุมอารมณ์ของสมอง[br]ถูกตัดขาดโดยอุบัติเหตุ

0:06:40.000,0:06:42.000
ดังนั้น เนื่องจากฟิวซิฟอร์มยังอยู่ดี

0:06:42.000,0:06:45.000
นายคนนี้จึงยังจำแม่ของเขาได้

0:06:45.000,0:06:47.000
และบอกว่า "อ้อใช่ นี่คือดูเหมือนแม่ของฉัน"

0:06:47.000,0:06:50.000
แต่เนื่องจากเส้นทางสู่ศูนย์ควบคุมอารมณ์ถูกตัดขาด

0:06:50.000,0:06:54.000
เขาจึงคิดว่า "แต่ถ้านี่คือแม่ของฉัน [br]ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นเลย"

0:06:54.000,0:06:56.000
หรือความรู้สึกสยอง ก็แล้วแต่กรณีนะครับ

0:06:56.000,0:06:57.000
(เสียงหัวเราะ)

0:06:57.000,0:07:03.000
ดังนั้นเขาจึงคิดว่า "แล้วฉันจะอธิบายความรู้สึก[br]ไร้อารมณ์นี้ได้อย่างไร"

0:07:03.000,0:07:05.000
นี่ต้องไม่ใช่แม่ของฉันแน่ๆ

0:07:05.000,0:07:07.000
ต้องเป็นหญิงแปลกหน้าสักคน[br]ปลอมตัวมาเป็นแม่ของฉัน"

0:07:07.000,0:07:09.000
เราทดสอบได้อย่างไร ?

0:07:09.000,0:07:11.000
ที่คุณต้องทำคือ ถ้าคุณให้ใครสักคนในที่นี้[br]ให้เขานั่งหน้าจอ

0:07:11.000,0:07:14.000
และวัดความต้านทานไฟฟ้าของผิวหนัง

0:07:14.000,0:07:16.000
และแสดงภาพต่างๆ บนจอ

0:07:16.000,0:07:19.000
ผมสามารถวัดว่าคุณเหงื่อออก[br]มากน้อยแค่ไหนเมื่อคุณมองเห็นวัตถุ

0:07:19.000,0:07:22.000
เช่น โต๊ะ หรือร่ม แน่นอนว่าคุณจะไม่เหงื่อออก

0:07:22.000,0:07:27.000
แต่ถ้าผมโชว์ภาพเสือ สิงโต หรือภาพวาบหวิว [br]คุณจะเริ่มมีเหงื่อ

0:07:27.000,0:07:30.000
และเชื่อหรือไม่ว่า ถ้าผมแสดงภาพแม่ของคุณ

0:07:30.000,0:07:32.000
ผมหมายถึงในคนปกตินะครับ [br]คุณจะเริ่มเหงื่อออก

0:07:32.000,0:07:34.000
ไม่จำเป็นจะต้องเป็นเฉพาะกับคนยิวเท่านั้นนะครับ

0:07:34.000,0:07:36.000
(เสียงหัวเราะ)

0:07:36.000,0:07:40.000
ทีนี้จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณเอาภาพเหล่านี้[br]แสดงให้ผู้ป่วยรายนี้ดู?

0:07:40.000,0:07:44.000
คุณแสดงให้ผู้ป่วยรายนี้เห็นภาพต่างๆ บนจอ

0:07:44.000,0:07:46.000
และวัดความต้านทานไฟฟ้าบนผิวหนัง

0:07:46.000,0:07:51.000
โต๊ะ เก้าอี้ เศษผ้า ไม่มีอะไรเกิดขึ้น[br]เช่นเดียวกับในคนปกติ

0:07:51.000,0:07:53.000
แต่เมื่อคุณแสดงให้เขาเห็นภาพของแม่เขา

0:07:53.000,0:07:55.000
ความต้านทานไฟฟ้าที่ผิวเขาก็ยังไม่มีการตอบสนอง

0:07:55.000,0:07:57.000
ไม่มีการตอบสนองด้านอารมณ์ต่อแม่ของเขาเลย

0:07:57.000,0:08:02.000
เพราะเส้นทางเชื่อต่อจากส่วนรับภาพ [br]ไปถึงส่วนควบคุมอารมณ์นั้นถูกตัดขาด

0:08:02.000,0:08:05.000
สายตาของเขายังปกติ เนื่องจากส่วนรับภาพยังปกติ

0:08:05.000,0:08:08.000
อารมณ์ของเขาก็เป็นปกติ เขายังหัวเราะ [br]ร้องไห้ และแสดงอารมณ์อื่นๆ ได้อยู่

0:08:08.000,0:08:11.000
แต่เส้นทางเชื่อมระหว่างภาพ[br]และอารมณ์นั้นถูกตัด

0:08:11.000,0:08:14.000
และดังนั้นเขาจึงเกิดประสาทหลอน[br]ว่าแม่ของเขานั้นคือตัวปลอม

0:08:14.000,0:08:17.000
นี่คือตัวอย่างของสิ่งที่เราทำ

0:08:17.000,0:08:21.000
คือเอากรณีของคนไข้ที่มีอาการทางจิต[br]ที่แปลกประหลาด ราวกับไม่มีคำอธิบาย

0:08:21.000,0:08:23.000
และบอกว่ามุมมองแบบฟรอยด์นั้นผิด

0:08:23.000,0:08:27.000
และจริงๆแล้ว คุณสามารถหาเหตุผล[br]อธิบายได้อย่างแม่นยำ

0:08:27.000,0:08:29.000
โดยใช้ความรู้ด้านกายวิภาคของสมอง

0:08:29.000,0:08:31.000
อ้อ อีกอย่างหนึ่ง ถ้าผู้ป่วยรายนี้กลับไป

0:08:31.000,0:08:36.000
และแม่ของเขาโทรหาจากห้องข้างๆ

0:08:36.000,0:08:40.000
และเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นพูด เขาจะพูดว่า "โอ้ แม่ครับ แม่เป็นยังไงบ้าง แม่อยู่ไหน"

0:08:40.000,0:08:42.000
ไม่มีอาการหลอนผ่านทางโทรศัพท์

0:08:42.000,0:08:44.000
จากนั้นถ้าเธอเข้ามาหาเขาอีกชั่วโมงให้หลัง[br]เขาจะพูดว่า "คุณเป็นใคร

0:08:44.000,0:08:46.000
คุณดูเหมือแม่ผมเลย"

0:08:46.000,0:08:48.000
เหตุผลก็คือมันมีเส้นทางสื่อประสาทอีกเส้นทางหนึ่ง

0:08:48.000,0:08:52.000
จากส่วนรับเสียงไปยังส่วนอารมณ์

0:08:52.000,0:08:54.000
และเส้นทางนั้นไม่ได้ถูกตัดขาดโดยอุบัติเหตุ

0:08:54.000,0:08:59.000
ดังนั้น นี่จึงอธิบายว่าทำไม[br]เขาจึงจำแม่ของเขาได้ทางโทรศัพท์

0:08:59.000,0:09:02.000
และเมื่อเขาเห็นเธอตัวเป็นๆ[br]เขาจึงบอกว่านี่คือตัวปลอม

0:09:02.000,0:09:06.000
แล้ววงจรที่ซับซ้อนนี้[br]ถูกสร้างขึ้นอย่างไรในสมองเรา?

0:09:06.000,0:09:09.000
เป็นเรื่องธรรมชาติ พันธุกรรม หรือการเลี้ยงดู?

0:09:09.000,0:09:11.000
และวิธีที่เราแก้ปัญหานี้

0:09:11.000,0:09:15.000
โดยการศึกษาโรคประหลาดอีกโรค [br]ชื่อ แขนขาลวง (phantom limb)

0:09:15.000,0:09:17.000
และทุกคนรู้ว่าแขนขาลวงคืออะไร

0:09:17.000,0:09:20.000
เมื่อ แขนถูกตัด หรือขาถูกตัดเพราะเนื้อเน่า

0:09:20.000,0:09:22.000
หรือคุณเสียมันไปในสงคราม ตัวอย่างเช่นในสงครามอิรัก

0:09:22.000,0:09:24.000
ซึ่งตอนนี้กำลังเป็นปัญหาหนัก

0:09:24.000,0:09:28.000
คุณยังคงรู้สึกได้ชัดเจนว่าแขนขานั้นยังอยู่[br]แม้ว่ามันจะหายไปแล้ว

0:09:28.000,0:09:31.000
และมันเรียนกว่า แขนลวง หรือ ขาลวง

0:09:31.000,0:09:33.000
อันที่จริง คุณเกิดอาการ "ลวง" [br]ได้กับทุกส่วนของร่างกาย

0:09:33.000,0:09:36.000
เชื่อหรือไม่ แม้แต่กับอวัยวะภายใน

0:09:36.000,0:09:40.000
ผมเคยมีคนป่วยที่ผ่าตัดมดลูกออกไปแล้ว

0:09:40.000,0:09:45.000
ซึ่งมีอาการ มดลูกลวง รวมถึง [br]ปวดท้องประจำเดือนลวงด้วย

0:09:45.000,0:09:47.000
ในช่วงเวลาที่เหมาะสมของเดือน

0:09:47.000,0:09:49.000
อันที่จริง มีนักเรียนคนหนึ่งถามผมเมื่อวันก่อนว่า

0:09:49.000,0:09:51.000
"แล้วเธอมีอาการ วัยทองลวง (PMS) ด้วยไหม ?"

0:09:51.000,0:09:52.000
(เสียงหัวเราะ)

0:09:52.000,0:09:56.000
เป็นอีกหัวข้อที่พร้อมสำหรับการค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์ [br]แต่เราไม่ได้ศึกษาในแนวทางนั้นนะครับ

0:09:56.000,0:09:59.000
ทีนี้ อีกคำถามหนึ่งก็คือ

0:09:59.000,0:10:02.000
คุณจะเรียนรู้อะไรได้บ้างเกี่ยวกับแขนขาลวง[br]โดยใช้การทดลอง

0:10:02.000,0:10:04.000
สิ่งหนึ่งที่เราพบคือ

0:10:04.000,0:10:06.000
เกือบครึ่งหนึ่งของคนไข้ที่มีอาการแขนขาลวง

0:10:06.000,0:10:08.000
อ้างว่าพวกเขาสามารถเคลื่อนไหวแขนขาลวงนั้นได้

0:10:08.000,0:10:10.000
เขาใช้มันตบไหล่พี่ชายของเขาได้

0:10:10.000,0:10:12.000
เขาใช้มันรับโทรศัพท์เมื่อมันดัง หรือใช้มันโบกมือลา

0:10:12.000,0:10:15.000
มันให้ความรู้สึกเหมือนจริงมาก

0:10:15.000,0:10:17.000
คนไข้ไม่ได้ประสาทหลอน

0:10:17.000,0:10:19.000
เขารู้อยู่แก่ใจว่าแขนเขาไม่มีแล้ว

0:10:19.000,0:10:22.000
แต่มันเป็นความรู้สึกที่ชัดเจนสำหรับคนไข้

0:10:22.000,0:10:25.000
อย่างไรก็ตาม อีกครึ่งหนึ่งของคนไข้ไม่มีอาการเหล่านี้

0:10:25.000,0:10:29.000
อาการแขนขาลวง แต่เขาจะพูดว่า [br]"แต่หมอ แขนขาลวงของผมเป็นอัมพาต"

0:10:29.000,0:10:32.000
มันอยู่นิ่งในลักษณะกำแน่นและเจ็บปวดเกินบรรยาย

0:10:32.000,0:10:35.000
ถ้าผมสามารถขยับมันได้ [br]บางทีคามเจ็บปวดอาจบรรเทาลง"

0:10:35.000,0:10:38.000
ทีนี้ ทำไมแขนขาลวงจึงเป็นอัมพาตได้

0:10:38.000,0:10:40.000
ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกัน

0:10:40.000,0:10:43.000
แต่เมื่อเราดูที่ประวัติคนไข้ เราพบว่า

0:10:43.000,0:10:45.000
คนเหล่านี้ที่มีอาการแขนขาลวงอัมพาตนั้น

0:10:45.000,0:10:49.000
มีแขนจริงที่เป็นอัมพาต[br]เพราะการบาดเจ็บทางเส้นประสาท

0:10:49.000,0:10:52.000
เส้นประสาทจริงๆซึ่งเชื่อมไปยังแขนถูกตัดขาด

0:10:52.000,0:10:54.000
ถูกตัดโดยอุบัติเหตุทางจักรยานยนต์เป็นต้น

0:10:54.000,0:10:57.000
ดังนั้นคนไข้ยังมีแขนซึ่งเจ็บปวด

0:10:57.000,0:11:01.000
อยู่ในที่ห้อยแขนเป็นเวลา 2-3 เดือน [br]หรือเป็นปี แล้วจากนั้น

0:11:01.000,0:11:04.000
ด้วยความพยายามจะช่วยกำจัดความเจ็บปวดที่แขน [br]อันเกิดจากความเข้าใจผิดๆ

0:11:04.000,0:11:06.000
ศัลยแพทย์จึงตัดแขนข้างนั้น

0:11:06.000,0:11:10.000
และจากนั้นคุณก็จะได้แขนลวง[br]ที่ยังคงความเจ็บปวดอยู่

0:11:10.000,0:11:12.000
และนี่เป็นกรณีป่วยที่รุนแรง

0:11:12.000,0:11:14.000
ผู้ป่วยบางคนเป็นโรคซึมเศร้า

0:11:14.000,0:11:16.000
บางคนคิดฆ่าตัวตาย

0:11:16.000,0:11:18.000
แล้วคุณจะรักษาอาการเหล่านี้ได้อย่างไร

0:11:18.000,0:11:20.000
ทำไมคุณจึงเกิดอาการแขนลวงอัมพาต

0:11:20.000,0:11:24.000
เมื่อผมศึกษาประวัติคนไข้เหล่านี้ [br]ผมพบว่าพวกเขาล้วนมีแขนจริง

0:11:24.000,0:11:27.000
และเส้นประสาทที่เชื่อมต่อแขนนั้นถูกตัดขาด

0:11:27.000,0:11:30.000
และแขนจริงก็กลายเป็นอัมพาต

0:11:30.000,0:11:34.000
และห้อยอยู่ในที่แขวนหลายเดือนก่อนถูกตัด

0:11:34.000,0:11:40.000
และความเจ็บปวดนี้ถูกส่งถ่ายไปยังแขนลวง

0:11:40.000,0:11:42.000
ทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น

0:11:42.000,0:11:44.000
เมื่อแขนยังอยู่ แต่เป็นอัมพาต

0:11:44.000,0:11:47.000
สมองจะส่งคำสั่งไปยังแขน [br]สมองส่วนหน้าจะสั่งว่า "ขยับ"

0:11:47.000,0:11:49.000
และได้รับการป้อนกลับทางสายตาบอกว่า "ไม่"

0:11:49.000,0:11:53.000
ขยับ ไม่ ขยับ ไม่ ขยับ ไม่

0:11:53.000,0:11:56.000
และนี่ถูกบันทึกฝังลงในวงจรของสมอง

0:11:56.000,0:11:59.000
และเราเรียกสิ่งนี้ว่า[br]ความเป็นอัมพาตจากการเรียนรู้

0:11:59.000,0:12:03.000
สมองเรียนรู้ ตามการเรียนรู้แบบเฮ็บเบี้ยน (Hebbian)

0:12:03.000,0:12:06.000
ว่าเพียงแค่ส่งคำสั่งไปขยับแขน

0:12:06.000,0:12:08.000
จะสร้างความรู้สึกของแขนที่เป็นอัมพาต

0:12:08.000,0:12:10.000
ดังนั้น เมื่อคุณตัดแขนออก

0:12:10.000,0:12:14.000
ความเป็นอัมพาตจากการเรียนรู้นี้[br]จึงถ่ายทอดไปยังภาพพจน์ของร่างกาย

0:12:14.000,0:12:17.000
และไปยังแขนลวง โอเคไหมครับ

0:12:17.000,0:12:19.000
แล้วคุณจะช่วยคนไข้เหล่านี้อย่างไร ?

0:12:19.000,0:12:21.000
คุณจะทำให้อัมพาตจากการเรียนรู้นั้นถูกลืมได้

0:12:21.000,0:12:25.000
เพื่อที่คุณจะได้ช่วยเขาบรรเทาจากอาการ[br]มือกำแน่นอันเจ็บปวด

0:12:25.000,0:12:27.000
ของแขนลวงได้

0:12:27.000,0:12:32.000
ดังนั้นเราจึงคิดว่า ถ้าตอนนี้คุณส่งคำสั่งไปยังแขนลวง

0:12:32.000,0:12:36.000
แล้วให้เขาเห็นการป้อนกลับทางสายตาว่า[br]แขนนั้นมันทำตามคำสั่ง

0:12:36.000,0:12:39.000
บางทีคุณอาจจะช่วยบรรเทา[br]ความเจ็บปวดลวง ตะคริวลวงนี้ได้

0:12:39.000,0:12:41.000
แล้วคุณจะทำอย่างไร [br]ก็ใช้ความจริงเสมือนสิครับ (virtual reality)

0:12:41.000,0:12:43.000
แต่นั้นมันแพงหลายล้านดอลลาร์

0:12:43.000,0:12:46.000
ดังนั้นผมจึงตัดสินใจทำมัน[br]ในแบบที่ใช้เงินเพียง 3 ดอลลาร์

0:12:46.000,0:12:48.000
แต่อย่าบอกผู้ให้ทุนสนับสนุนงานวิจัยผมนะครับ

0:12:48.000,0:12:49.000
(เสียงหัวเราะ)

0:12:49.000,0:12:53.000
สิ่งที่ทำคือคุณสร้างสิ่งทีผมเรียกว่ากล่องกระจก

0:12:53.000,0:12:55.000
คุณมีกล่องกระดาษที่มีกระจกวางไว้ตรงกลาง

0:12:55.000,0:12:59.000
และจากนั้นคุณเอาแขนลวงใส่เข้าไป [br]คนไข้คนแรกของผม เดเร็ก เข้ามา

0:12:59.000,0:13:02.000
แขนเขาถูกตัดไปแล้วเมื่อ 10 ปีก่อน

0:13:02.000,0:13:05.000
เขาได้รับบาดเจ็บที่ศูนย์รวมประสาทบริเวณหัวไหล่[br]ดังนั้นเส้นประสาทจึงถูกตัด

0:13:05.000,0:13:09.000
แขนเขาเป็นอัมพาต ห้อยอยู่ในที่ห้อยแขนเป็นปี[br]และสุดท้ายก็ถูกตัด

0:13:09.000,0:13:11.000
เขาเกิดมีแขนลวด มันเจ็บปวดแสนสาหัส[br]และเขาขยับมันไม่ได้

0:13:11.000,0:13:13.000
มันเป็นแขนลวงอัมพาต

0:13:13.000,0:13:17.000
เขาเข้ามาและผมให้กระจกแบบนั้นในกล่อง

0:13:17.000,0:13:20.000
ที่ผมเรียกว่ากล่องกระจก

0:13:20.000,0:13:23.000
คนไข้สอดแขนลวงด้านซ้าย

0:13:23.000,0:13:25.000
ที่ซึ่งกำแน่น ไว้ทางซ้ายของกระจก

0:13:25.000,0:13:27.000
และแขนข้างที่ปกติทางด้านขวาของกระจก

0:13:27.000,0:13:31.000
และให้ทำท่าทางเดียวกัน ท่ากำมือ

0:13:31.000,0:13:34.000
และมองดูในกระจก และเขาจะเกิดประสบการณ์อย่างไร

0:13:34.000,0:13:37.000
เขามองเห็นแขนลวงกำลังคืนชีพขึ้นมา

0:13:37.000,0:13:41.000
เพราะเขามองเห็นภาพสะท้อนของแขนที่ปกติในกระจก

0:13:41.000,0:13:43.000
มันจึงเหมือนกับแขนลวงได้กลับมาแล้ว

0:13:43.000,0:13:46.000
"ทีนี้" ผมกล่าว "ทีนี้ลองกระดิก

0:13:46.000,0:13:50.000
นิ้วจริงๆ หรือขยับนิ้วจริงในขณะมองกระจก"

0:13:50.000,0:13:54.000
เขาจะได้เห็นภาพว่านิ้วลวงกำลังขยับใช่ไหม

0:13:54.000,0:13:56.000
นั่นมันชัดเจนอยู่แล้ว แต่สิ่งที่น่าทึ่งคือ

0:13:56.000,0:13:59.000
คนไข้กล่าว่า "โอ้พระเจ้า แขนลวงผมขยับได้แล้ว"

0:13:59.000,0:14:01.000
และความเจ็บปวด อาการกำแน่นก็ค่อยยังชั่วขึ้น

0:14:01.000,0:14:04.000
และโปรดจำว่า คนไข้คนแรกที่เข้ามา

0:14:04.000,0:14:05.000
(เสียงปรบมือ)

0:14:05.000,0:14:09.000
ขอบคุณครับ (เสียงปรบมือ)

0:14:09.000,0:14:12.000
คนไข้คนแรกที่เข้ามา และเขามองกระจก

0:14:12.000,0:14:15.000
และผมบอกว่า "ดูภาพสะท้อนของแขนลวงคุณสิ"

0:14:15.000,0:14:17.000
เขาเริ่มหัวเราะคิกคัก แล้วพูดว่า [br]"ผมเห็นแขนลวงผมแล้ว"

0:14:17.000,0:14:19.000
แต่เขาไม่ได้โง่ เขารู้ว่ามันไม่จริง

0:14:19.000,0:14:21.000
เขารู้ว่ามันเป็นภาพสะท้อนในกระจก

0:14:21.000,0:14:23.000
แต่มันเป็นประสบการณ์รับรู้ทางประสาทที่สมจริง

0:14:23.000,0:14:26.000
และผมบอกว่า "ขยับมือจริงและมือลวงของคุณ"

0:14:26.000,0:14:28.000
เขาพูดว่า "ผมขยับแขนลวงไม่ได้หรอก [br]หมอก็รู้ มันเจ็บปวด"

0:14:28.000,0:14:30.000
ผมบอก "ขยับมือข้างปกติของคุณ"

0:14:30.000,0:14:32.000
และเขากล่าวว่า "โอ้พระเจ้า [br]แขนลวงผมขยับได้แล้ว ผมไม่อยากเชื่อเลย"

0:14:32.000,0:14:35.000
และความเจ็บปวดก็ลดลงด้วย

0:14:35.000,0:14:36.000
และจากนั้นผมบอกว่า "ลองหลับตา"

0:14:36.000,0:14:38.000
เขาหลับตาลง

0:14:38.000,0:14:39.000
"และขยับมือข้างที่ปกติของคุณ"

0:14:39.000,0:14:40.000
"ไม่เห็นเกิดอะไรขึ้นเลย มันกำแน่นอีกแล้ว"

0:14:40.000,0:14:42.000
"โอเค ลืมตาได้"

0:14:42.000,0:14:43.000
"โอ้พระเจ้า โอ้พระเจ้า มันขยับได้อีกแล้ว"

0:14:43.000,0:14:45.000
เขากลายเป็นเหมือนเด็กในร้านขนมเลย

0:14:45.000,0:14:50.000
ดังนั้น นี่จึงพิสูจน์ทฤษฎีของผมเรื่อง[br]ความเป็นอัมพาตจากการเรียนรู้

0:14:50.000,0:14:52.000
และความสำคัญของข้อมูลทางสายตา

0:14:52.000,0:14:54.000
แต่ผมคงไม่ได้รางวัลโนเบล

0:14:54.000,0:14:56.000
สำหรับการทำให้ใครบางคน[br]สามารถขยับแขนขาลวงได้

0:14:56.000,0:14:57.000
(เสียงหัวเราะ)

0:14:57.000,0:14:58.000
(เสียงปรบมือ)

0:14:58.000,0:15:01.000
มันเป็นความสามารถที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี [br]ถ้าคุณลองคิดดู

0:15:01.000,0:15:02.000
(เสียงหัวเราะ)

0:15:02.000,0:15:06.000
แต่ผมก็เริ่มตระหนักว่า [br]บางที ความเป็นอัมพาตแบบอื่นๆ

0:15:06.000,0:15:11.000
ที่คุณเห็นในประสาทวิทยา เช่น เส้นเลือดในสมองอุดตัน [br]หรืออาการดิโทเนียเฉพาะจุด (focal dystonias)

0:15:11.000,0:15:13.000
บางทีอาจมีปัจจัยอันเกิดจากการเรียนรู้เสริมเข้าไปด้วย

0:15:13.000,0:15:16.000
ซึ่งคุณสามารถเอาชนะมันได้ด้วย[br]อุปกรณ์ง่ายๆ เช่นกระจก

0:15:16.000,0:15:18.000
ผมจึงพูดว่า "เอาล่ะ เดเร็ก"

0:15:18.000,0:15:21.000
คืออย่างแรก เขาคงไม่สามารถแบกกระจกตลอดเวลา[br]เพื่อให้ความเจ็บปวดเขาหายไป

0:15:21.000,0:15:25.000
ผมจึงพูดว่า "เอาล่ะ เดเร็ก เอากระจกนี่กลับบ้าน[br]แล้วลองฝึกดูสักอาทิตย์ สองอาทิตย์

0:15:25.000,0:15:27.000
บางที หลังจากที่ฝึกไปสักพัก

0:15:27.000,0:15:29.000
คุณจะเลิกใช้กระจกได้ และลืมอาการอัมพาต

0:15:29.000,0:15:31.000
และเริ่มขยับแขนที่เป็นอัมพาตได้

0:15:31.000,0:15:33.000
และจะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของคุณ"

0:15:33.000,0:15:35.000
เขาตอบตกลงและเอากระจกกลับบ้านไป

0:15:35.000,0:15:37.000
"จริงๆ แล้วมันก็แค่สองเหรียญ เอามันกลับบ้านไปเลย"

0:15:37.000,0:15:40.000
เขาจึงเอามันกลับบ้าน [br]และหลังจากนั้นสองอาทิตย์ เขาโทรหาผม

0:15:40.000,0:15:42.000
เขาพูดว่า "หมอ หมอต้องไม่เชื่อผมแน่ๆ"

0:15:42.000,0:15:43.000
ผมถาม "อะไรหรือ"

0:15:43.000,0:15:45.000
เขาบอก "มันหายไปแล้ว"

0:15:45.000,0:15:46.000
ผมถาม "อะไรหาย"

0:15:46.000,0:15:48.000
ผมคิดว่า บางทีกล่องกระจกหายไปแล้ว

0:15:48.000,0:15:49.000
(เสียงหัวเราะ)

0:15:49.000,0:15:52.000
เขาบอกว่า "ไม่ใช่ครับ แขนลวงของผม[br]ที่ผมมีมาตลอด 10 ปีมานี้"

0:15:52.000,0:15:54.000
มันหายไปแล้ว

0:15:54.000,0:15:56.000
ผมกังวลมาก พระเจ้า

0:15:56.000,0:15:58.000
ผมได้เปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์ของเขาไปแล้ว

0:15:58.000,0:16:01.000
แล้วเรื่องเกี่ยวกับมนุษยธรรม จรรยาบรรณ และอื่นๆ ล่ะ

0:16:01.000,0:16:03.000
ผมถาม "เดเร็ก นี่ทำให้คุณกังวลหรือเปล่า"

0:16:03.000,0:16:06.000
เขาบอกว่า "ไม่เลย สามวันที่ผ่านมา [br]ผมไม่มีแขนลวงแล้ว"

0:16:06.000,0:16:09.000
และดังนั้น จึงไม่มีความปวดจากข้อศอกลวง [br]ไม่มีอาการกำมือแน่น

0:16:09.000,0:16:12.000
ไม่มีความเจ็บปวดจากต้นแขนลวง [br]ความเจ็บปวดทุกอย่างหายไปหมด

0:16:12.000,0:16:16.000
แต่ปัญหาคือผมรู้สึกถึงนิ้วลวง[br]ที่ห้อยอยู่ตรงหัวไหล่ผม

0:16:16.000,0:16:18.000
และกล่องของคุณก็ลึกไม่พอ"

0:16:18.000,0:16:19.000
(เสียงหัวเราะ)

0:16:19.000,0:16:22.000
"ดังนั้น คุณช่วยออกแบบใหม่ [br]และเอามันผูกไว้กับหน้าผากผมได้ไหม"

0:16:22.000,0:16:25.000
เพื่อที่ผมจะได้ทำแบบนี้ และกำจัดนิ้วลวงออกไป

0:16:25.000,0:16:27.000
เขาคงนึกว่าผมเป็นนักมายากล

0:16:27.000,0:16:28.000
ทำไมสิ่งนี้จึงเกิดขึ้น

0:16:28.000,0:16:31.000
นั่นเป็นเพราะสมองนั้น[br]ต้องเจอกับความขัดแย้งของประสาทสัมผัส

0:16:31.000,0:16:34.000
มันได้รับข้อความจากภาพว่าแขนลวงกลับมาแล้ว

0:16:34.000,0:16:36.000
และในทางกลับกัน มันไม่มีตัวรับสัมผัสที่สอดคล้องกัน

0:16:36.000,0:16:40.000
สัญญาณกล้ามเนื่อบอกว่าแขนนั้นไม่มีจริง

0:16:40.000,0:16:42.000
และคำสั่งสู่กล้ามเนื้อบอกว่ามันมีแขน

0:16:42.000,0:16:45.000
และด้วยความขัดแย้งนี้ สมองจึงบอกว่า ช่างหัวมัน

0:16:45.000,0:16:48.000
ไม่มีทั้งแขนปิศาจ ไม่มีทั้งแขนจริงนั่นแหละ

0:16:48.000,0:16:50.000
มันเข้าสู่สถานะการไม่ยอมรับ ลบล้างสัญญาณ

0:16:50.000,0:16:54.000
และเมื่อแขนหายไปแล้ว [br]ของแถมคือความเจ็บปวดก็หายไปด้วย

0:16:54.000,0:16:58.000
เพราะคุณไม่สามารถมีความเจ็บปวด[br]ที่ล่องลอยอยู่ในอากาศได้

0:16:58.000,0:17:00.000
และนั่นเป็นของแถม

0:17:00.000,0:17:02.000
เทคนิคนี้ ได้ถูกทดลองกับคนไข้จำนวนมาก

0:17:02.000,0:17:04.000
โดยกลุ่มวิจัยอื่นๆ ในเฮลซิงกิ

0:17:04.000,0:17:07.000
ดังนั้นมันจึงพิสูจน์ตัวเองว่าเป็นการรักษา[br]ที่จำเป้นสำหรับความเจ็บปวดลวง

0:17:07.000,0:17:09.000
และอันที่จริงแล้ว ผู้คนยังทดลองมัน[br]กับการพักฟืนจากเส้นเลือดในสมองอุดตัน

0:17:09.000,0:17:12.000
อาการเส้นเลือดในสมองอุดตันที่ปกติแล้ว[br]คุณคิดว่าเป็นความบาดเจ็บของเส้นประสาท

0:17:12.000,0:17:14.000
คุณทำอะไรกับมันไม่ได้

0:17:14.000,0:17:19.000
แต่มันกลายเป็นว่า บางส่วนของอัมพาตจาก[br]เส้นเลือดในสมองอุตันนั้นเกิดจากการเรียนรู้

0:17:19.000,0:17:22.000
และบางทีส่วนที่ว่านั้นอาจแก้ไขได้[br]โดยการใช้กระจก

0:17:22.000,0:17:24.000
กรณีนี้ก็เช่นกันได้ถูกไปใช้แล้วในการทดลองทางคลินิก

0:17:24.000,0:17:26.000
เพื่อช่วยเหลือคนไข้จำนวนมาก

0:17:26.000,0:17:30.000
โอเค ผมขอเปลี่ยนหัวข้อไปยัง[br]ส่วนที่สามของการบรรยายของผม

0:17:30.000,0:17:34.000
ซึ่งเกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์แปลกๆ [br]ที่เรียกว่าซินเนสทีเซีย (synesthesia)

0:17:34.000,0:17:37.000
มันถูกค้นพบโดย ฟรานซิส แกลตัน (Francis Galton) [br]ในศตวรรษ์ที่ 19

0:17:37.000,0:17:39.000
เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับ ชาลส์ ดาร์วิน

0:17:39.000,0:17:41.000
เขาชี้ให้เห็นว่าบางคนในกลุ่มประชากร

0:17:41.000,0:17:45.000
ผู้ซึ่งดูปกติในเรื่องอื่นๆ จะมีอาการดังนี้

0:17:45.000,0:17:48.000
ทุกครั้งที่เขาเห็นตัวเลข มันเป็นสี

0:17:48.000,0:17:52.000
ห้าคือสีน้ำเงิน เจ็ดคือสีเหลือง แปดคือสีตองอ่อน

0:17:52.000,0:17:54.000
เก้าคือสีคราม

0:17:54.000,0:17:57.000
โปรดระลึกว่า คนเหล่านี้[br]เป็นคนปกติดีทุกอย่างในเรื่องอื่นๆ

0:17:57.000,0:18:00.000
หรือ บางครั้งโน้ตเสียงเป็นตัวกระตุ้นสี

0:18:00.000,0:18:03.000
ซีชาร์ปเป็นสีน้ำเงิน เอฟชาร์ปเป็นสีเขียว

0:18:03.000,0:18:06.000
โน้ตอื่นๆ อาจเป็นสีเหลือง

0:18:06.000,0:18:08.000
ทำไมถึงเป็นเช่นนี้

0:18:08.000,0:18:10.000
อาการนี้เรียกว่าซินเนสทีเซีย [br]แกลตันเรียกมันว่าซินเนสทีเซีย

0:18:10.000,0:18:12.000
การผสมปนเปของประสาทรับรู้

0:18:12.000,0:18:14.000
ในพวกเรา ประสาทรับรู้ทุกอย่างนั้นแยกกันเด็ดขาด

0:18:14.000,0:18:16.000
แต่คนเหล่านี้มีประสาทสัมผัสผสมกันปนเป

0:18:16.000,0:18:17.000
ทำไมจึงเป็นเช่นนี้

0:18:17.000,0:18:19.000
หนึ่งในสองแง่ของปัญหานี้น่าสนใจมาก

0:18:19.000,0:18:21.000
ซินเนสทีเซียถ่ายทอดกันในตระกูล

0:18:21.000,0:18:24.000
ดังนั้น แกลตันจึงกล่าวว่านี่เป็น[br]อาการที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม

0:18:24.000,0:18:28.000
แง่ที่สอง ซินเนสทีเซียเกี่ยวข้องกับ --[br]และนี่จะโยงไปสู่ประเด็นของผม

0:18:28.000,0:18:31.000
เกี่ยวข้องกับใจความหลักของบรรยายครั้งนี้ [br]ซึ่งเกี่ยวกับความคิดสร้างสรรค์

0:18:31.000,0:18:36.000
ซินเนสทีเซียนั้นพบบ่อยเป็น 8 เท่า[br]ในกลุ่มศิลปิน กวี นักประพันธ์

0:18:36.000,0:18:39.000
และคนอื่นๆ ที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ [br]มากกว่าในคนทั่วไป

0:18:39.000,0:18:40.000
ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ?

0:18:40.000,0:18:42.000
ผมกำลังจะตอบคำถามนั้น

0:18:42.000,0:18:44.000
มันไม่เคยได้รับคำตอบมาก่อน

0:18:44.000,0:18:45.000
เอาล่ะ อะไรคือซินเนสทีเซีย ? อะไรเป็นสาเหตุ ?

0:18:45.000,0:18:46.000
มีหลายทฤษฎีที่ใช้อธิบาย

0:18:46.000,0:18:48.000
ทฤษฎีหนึ่งกล่าวว่า คนเหล่านี้ก็แค่เป็นบ้า

0:18:48.000,0:18:51.000
นั่นไม่ใช่ทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์สักเท่าไหร่ [br]เราลืมมันไปได้เลย

0:18:51.000,0:18:55.000
อีกทฤษฎีกล่าวว่า พวกนี้คือพวกติดยา พวกพี้กัญชา

0:18:55.000,0:18:57.000
บางทีอาจมีความจริงอยู่บ้าง

0:18:57.000,0:18:59.000
เพราะมันพบบ่อยมากในย่าน เบย์ แอเรีย [br]มากกว่าในซานดิเอโก

0:18:59.000,0:19:00.000
(เสียงหัวเราะ)

0:19:00.000,0:19:03.000
ทฤษฎีที่สาม กล่าวว่า --

0:19:03.000,0:19:08.000
เอาล่ะ ลองถามตัวเราเองก่อนว่าเกิดอะไรขึน[br]เมื่อเกิดซินเนสทีเซีย ตกลงไหมครับ?

0:19:08.000,0:19:11.000
เราพบว่า สมองส่วนประมวลสี และส่วนประมวลตัวเลขนั้น

0:19:11.000,0:19:14.000
อยู่ติดกันในสมอง ในฟิวซิฟอร์มไจรัส

0:19:14.000,0:19:16.000
เราเชื่อว่า มันเกิดการเชื่อมโยงที่ผิดพลาด

0:19:16.000,0:19:19.000
ข้ามกันไปมาระหว่างสีและตัวเลขในสมอง

0:19:19.000,0:19:22.000
ดังนั้น ทุกครั้งที่คุณเห็นตัวเลข [br]คุณจะเห็นสีที่สอดคล้องกันด้วย

0:19:22.000,0:19:24.000
และนั่นทำให้คุณเป็นซินเนสทีเซีย

0:19:24.000,0:19:26.000
ทีนี้โปรดจำว่า -- ทำไมจึงเป็นเช่นนี้?

0:19:26.000,0:19:28.000
ทำไมถึงมีการเชื่อมโยงผิดพลาดในเฉพาะบางคน

0:19:28.000,0:19:30.000
จำไว้ว่า ผมบอกว่ามันสืบทอดในตระกูล

0:19:30.000,0:19:32.000
นั่นเป็นคำบอกใบ้คุณ

0:19:32.000,0:19:34.000
ว่ามียีนผิดปกติอยู่ตัวหนึ่ง

0:19:34.000,0:19:37.000
ยีนตัวหนึ่งที่กลายพันธุ์และเป็นสาเหตุ[br]ของการเชื่อมโยงข้ามกันที่ผิดปกติ

0:19:37.000,0:19:39.000
ในพวกเราทุกคนนั้น

0:19:39.000,0:19:43.000
ปรากฏว่าเราเกิดมาด้วยสภาพที่[br]ทุกอย่างเชื่อมโยงกับทุกอย่าง

0:19:43.000,0:19:46.000
ทุกส่วนในสมองเชื่อมโยงกับส่วนอื่นๆ ทุกส่วน

0:19:46.000,0:19:48.000
และมันจะค่อยๆ ถูกตัดออก

0:19:48.000,0:19:51.000
เพื่อสร้างโครงสร้างของสมองผู้ใหญ่

0:19:51.000,0:19:53.000
ดังนั้น ถ้ามียีนตัวหนึ่งที่ทำหน้าที่ตัดการเชื่อมโยงนี้

0:19:53.000,0:19:55.000
และถ้ายีนนั้นเกิดกลายพันธุ์

0:19:55.000,0:19:58.000
ดังนั้นคุณจะได้การตัดการเชื่อมโยงที่ผิดพลาด[br]ระหว่างสองส่วนในสมอง

0:19:58.000,0:20:01.000
และถ้ามันเกิดขึ้นระหว่างตัวเลขและสี [br]คุณจะได้ซินเนสทีเซียประเภทสีและตัวเลข

0:20:01.000,0:20:04.000
และถ้าเป็นระหว่างโทนเสียงและสี [br]คุณจะได้ซินเนสทีเซียประเภทเสียงและสี

0:20:04.000,0:20:06.000
ฟังดูดีใช่ไหมครับ

0:20:06.000,0:20:08.000
ทีนี้ ถ้ายีนตัวนี้ทำงานทุกๆที่ในสมอง

0:20:08.000,0:20:09.000
ดังนั้นทุกอย่างในสมองจะถูกเชื่อมโยงข้ามกันหรือเปล่า?

0:20:09.000,0:20:15.000
ลองนึกถึงสิ่งที่ศิลปิน นักประพันธ์ [br]และกวีล้วนมีเหมือนกัน

0:20:15.000,0:20:18.000
นั่นคือความสามารถในการคิดแบบอุปมาเปรียบเปรย

0:20:18.000,0:20:20.000
เชื่อมโยงแนวคิดที่ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกันเลย

0:20:20.000,0:20:23.000
เช่น "นั่นคือทิศบูรพาและจูเลียตเป็นดั่งดวงอาทิตย์"

0:20:23.000,0:20:25.000
คุณคงไม่พูดว่า จูเลียตเป็นดั่งดวงอาทิตย์

0:20:25.000,0:20:27.000
นั่นแปลว่า จูเลียตคือลูกไฟดวงใหญ่หรือเปล่า

0:20:27.000,0:20:30.000
คนเป็นโรคจิตเภทอาจเห็นแบบนั้น [br]แต่นั่นมันคนละเรื่องกันนะครับ

0:20:30.000,0:20:33.000
คนปกติจะบอกว่า เธอนั้นอบอุ่นเหมือนดวงอาทิตย์

0:20:33.000,0:20:35.000
เธอเปล่งประกายเหมือนดวงอาทิตย์ [br]เธออ่อนโยนเหมือนดวงอาทิตย์

0:20:35.000,0:20:37.000
ในทันใดนั้น คุณมองเห็นความเชื่อมโยง

0:20:37.000,0:20:40.000
ทีนี้ ถ้าคุณสมมติว่ามีการเชื่อมโยงที่มากกว่านั้น

0:20:40.000,0:20:43.000
และแนวคิดคือมันเกิดขึ้นกับส่วนอื่นๆของสมองด้วย

0:20:43.000,0:20:46.000
ทีนี้มันก็จะก่อให้เกิดแนวโน้มที่สูงขึ้น

0:20:46.000,0:20:49.000
ที่จะมีความคิดแบบอุปมาอุปมัย และความคิดสร้างสรรค์

0:20:49.000,0:20:51.000
ในผู้คนที่เป็นซิเนสทีเซีย

0:20:51.000,0:20:54.000
และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่เราพบรายงาน[br]ผู้เป็นซิเนสทีเซียบ่อยเป็น 8 เท่า

0:20:54.000,0:20:56.000
ในกลุ่มกวี ศิลปิน และนักประพันธ์

0:20:56.000,0:20:59.000
เอาหล่ะ นี่คือมุมมองของซินเนสทีเซีย[br]ในเชิงการทำนายจากลักษณะสมอง

0:20:59.000,0:21:01.000
การสาธิตสุดท้าย ผมขอสักนาทีนึงนะครับ

0:21:01.000,0:21:03.000
(เสียงปรบมือ)

0:21:03.000,0:21:08.000
ผมจะแสดงให้คุณดูว่าทุกคนเป็นซินเนสทีเซีย[br]แต่พวกคุณปฏิเสธมัน

0:21:08.000,0:21:12.000
นี่คือสิ่งที่ผมเรียกว่าตัวอักษรภาษามนุษย์ดาวอังคาร[br]มันคล้ายๆกับตัวอักษรของคุณแหล่ะครับ

0:21:12.000,0:21:15.000
เอ คือ เอ บี คือ บี ซี คือ ซี

0:21:15.000,0:21:18.000
รูปร่างต่างกัน ก็ออกเสียงต่างกัน

0:21:18.000,0:21:20.000
ทีนี้ คุณมีตัวอักษรชาวดาวอังคาร

0:21:20.000,0:21:22.000
ตัวหนึ่งชื่อ กิกี้ อีกตัวชื่อ โบบ้า

0:21:22.000,0:21:24.000
ตัวไหนชื่อ กิกี้ และตัวไหนชื่อ โบบ้า ครับ

0:21:24.000,0:21:26.000
มีใครบ้างคิดว่า นั่นคือ กิกี้ [br]และนั้นคือ โบบ้า ยกขึ้นมือครับ

0:21:26.000,0:21:28.000
เอาหล่ะ มีมนุษย์กลายพันธุ์อยู่คนสองคน

0:21:28.000,0:21:29.000
(เสียงหัวเราะ)

0:21:29.000,0:21:31.000
มีใครบ้างคิดว่า นั่นคือ โบบ้า[br]และนั้นคือ กิกี้ ยกมือขึ้นครับ

0:21:31.000,0:21:33.000
99% ของพวกคุณ

0:21:33.000,0:21:35.000
และไม่มีใครเป็นชาวดาวอังคาร แล้วคุณรู้ได้อย่างไร

0:21:35.000,0:21:40.000
นั่นเป็นเพราะทุกคนกำลังทำ[br]การสรุปเชิงนามธรรมข้ามประสาทรับรู้ [br](cross-modal synesthetic abstraction)

0:21:40.000,0:21:44.000
หมายถึงว่าคุณกำลังคิดว่า เสียงแหลมๆ กิ กิ้

0:21:44.000,0:21:49.000
ในประสาทหูของคุณ เหล่าเซลล์ขนก็ถูกกระตุ้น -- กิ กิ้

0:21:49.000,0:21:52.000
คล้ายกับภาพที่เห็น ภาพการหักมุมของภาพหยักๆ นั้น

0:21:52.000,0:21:55.000
นี่สำคัญมาก เพราะมันกำลังบอกคุณว่า

0:21:55.000,0:21:57.000
สมองคุณกำลังใช้วิธีคิดแบบเก่าแก่

0:21:57.000,0:21:59.000
มันแค่ มันเหมือนภาพลวงตาโง่ๆ

0:21:59.000,0:22:03.000
แต่โฟตอนในตาคุณสร้างภาพแบบนี้

0:22:03.000,0:22:06.000
และเซลล์ขนในหูคุณถูกกระตุ้นด้วยรูปแบบของเสียง

0:22:06.000,0:22:11.000
แต่สมองสามารถเพียงแค่ดึงเอาสิ่งที่โดดเด่นที่เหมือนกัน

0:22:11.000,0:22:13.000
มันคือรูปแบบเก่าแก่ของการสรุปแบบนามธรรม

0:22:13.000,0:22:18.000
ตอนนี้เรารู้แล้วว่ามันเกิดขึ้นในส่วน[br]ฟิวซิฟอร์ม ไจรัสของสมอง

0:22:18.000,0:22:19.000
เพราะเมื่อมันถูกทำลาย

0:22:19.000,0:22:23.000
คนเหล่านั้นจะเสียความสามารถ[br]ในการคิดเรื่อง โบบ้า กิกิ้

0:22:23.000,0:22:25.000
แถมยังเสียความสามารถในการคิดอุปมาเปรียบเปรย

0:22:25.000,0:22:29.000
ถ้าคุณถาม "ทุกอย่างที่เป็นประกาย ไม่ใช่ทองเสมอไป" [br][สำนวน: ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างทีเห็น]

0:22:29.000,0:22:31.000
มันแปลว่าอะไร ?

0:22:31.000,0:22:33.000
คนไข้จะบอกว่า "ถ้ามันเป็นโลหะและสะท้อนแสงได้ [br]มันไม่ได้แปลว่าจะต้องเป็นทอง

0:22:33.000,0:22:36.000
คุณจะต้องวัดความถ่วงจำเพาะด้วย รู้ไหม"

0:22:36.000,0:22:39.000
พวกเขาหลงประเด็นเรื่องความหมายเชิงอุปมา

0:22:39.000,0:22:42.000
สมองส่วนนี้ใหญ่เป็นแปดเท่าในสัตว์ตระกูลลิงชั้นสูง

0:22:42.000,0:22:45.000
โดยเฉพาะในมนุษย์[br]เมื่อเทียบกับสัตว์ตระกูลลิงชั้นล่างๆ

0:22:45.000,0:22:48.000
บางสิ่งที่น่าสนใจมากกำลังเกิดขึ้นใน [br]แองกูลาร์ไจรัส (angular gyrus)

0:22:48.000,0:22:51.000
เพราะมันคือถนนข้ามแดนระหว่างการได้ยิน [br]การมองเห็น และสัมผัส

0:22:51.000,0:22:55.000
มันใหญ่มหึมาในมนุษย์ และบางสิ่งที่น่าสนใจก็เกิดขึ้น

0:22:55.000,0:22:58.000
และผมคิดว่า มันเป็นพื้นฐาน[br]ของความสามารถพิเศษในมนุษย์

0:22:58.000,0:23:01.000
เช่น คิดเชิงนามธรรม การอุปมาเปรียบเทียบ [br]และความคิดสร้างสรรค์

0:23:01.000,0:23:04.000
คำถามหลากหลายที่เหล่านักปราชญ์[br]ได้ศึกษามาเป็นพันปี

0:23:04.000,0:23:08.000
พวกเรานักวิทยาศสาสตร์[br]สามารถเริ่มค้นคว้าโดยการใช้ภาพถ่ายสมอง

0:23:08.000,0:23:10.000
โดยการศึกษาคนไข้ และถามคำถามที่ถูก

0:23:10.000,0:23:12.000
ขอบคุณครับ

0:23:12.000,0:23:13.000
(เสียงปรบมือ)

0:23:13.000,0:23:14.000
ขอโทษด้วยครับ

0:23:14.000,0:23:15.000
(เสียงหัวเราะ)