WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:04.000
خوب، همانطور که کریس اشاره کرد، من مغز انسان --

00:00:04.000 --> 00:00:06.000
و کارکردهایش و ساختار مغز انسان را مطالعه میکنم.

00:00:06.000 --> 00:00:10.000
و من فقط میخواهم که شما برای یه دقیقه فکر کنید که این شامل چی میشود.

00:00:10.000 --> 00:00:14.000
اینجا ما این جرم ژلهای مانند را داریم که حدود یک و نیم کیلوگرم است.

00:00:14.000 --> 00:00:17.000
میتونید اون رو کف دستتون بگیرید،

00:00:17.000 --> 00:00:21.000
جرمی که میتونه در مورد عظمت بین ستارهای تعمق کنه.

00:00:21.000 --> 00:00:23.000
اون میتونه در مورد معنای بینهایت تعمق کنه

00:00:23.000 --> 00:00:28.000
اون میتونه به اینکه خودش داره درمورد معنای بینهایت تعمق میکنه، فکر کنه.

00:00:28.000 --> 00:00:33.000
ما این توانایی بازگشتی (فکر کردن به تفکر خود) را خودآگاهی مینامیم.

00:00:33.000 --> 00:00:37.000
که من فکر میکنم این توانایی، هدف نهایی نوروساینس و نورولوژیست.

00:00:37.000 --> 00:00:39.000
و ما امیدواریم که روزی بفهمیم چگونه فرآیند خودآگاهی اتفاق میافته.

NOTE Paragraph

00:00:40.000 --> 00:00:43.000
شما چطور این عضو رمزآلود را مطالعه میکنید؟

00:00:43.000 --> 00:00:47.000
منظورم اینه که شما ۱۰۰ بیلیون سلول عصبی دارید،

00:00:47.000 --> 00:00:50.000
رشتههای باریکی از پروتوپلاسم که با همدیگه در حال تعامل هستند.

00:00:50.000 --> 00:00:54.000
و از این فعالیت تمام طیف گستردهی تواناییها ایجاد میشه

00:00:54.000 --> 00:00:57.000
تواناییهایی که ما اونها رو سرشت انسانی و آگاهی انسانی مینامیم.

00:00:57.000 --> 00:00:58.000
چطور این اتفاق میافته؟

00:00:58.000 --> 00:01:01.000
خوب، روشهای مختلفی برای بررسی کارکردهای مغز انسان وجود داره.

00:01:01.000 --> 00:01:04.000
یه رویکرد که ما به طور عمده ازش استفاده میکنیم اینه که

00:01:04.000 --> 00:01:09.000
بیمارانی که آسیب دائمیای به یه قسمت کوچیک از مغزشون خورده رو مطالعه کنیم،

00:01:09.000 --> 00:01:11.000
و یا ببینیم که وقتی یک تغییر ژنتیکی در یک قسمت کوچک مغز پیش اومده.

00:01:11.000 --> 00:01:15.000
چیزی که اتفاق می افته یک ناتوانی و کمبود فراگیر

00:01:15.000 --> 00:01:17.000
در همه توانایی های مغز یا کندی توانایی های شناختی مغز نیست.

00:01:17.000 --> 00:01:20.000
در همه توانایی های مغز یا کندی توانایی های شناختی مغز نیست.

00:01:20.000 --> 00:01:23.000
چیزی که اتفاق می افته یک فقدان و ناکارایی در یکی از تواناییهای مشخص مغزه

00:01:23.000 --> 00:01:25.000
درحالیکه بقیه عملکردهای اون سالم و طبیعی هستند.

00:01:25.000 --> 00:01:27.000
و این ما رو مطمئن میکنه که بتونیم ادعا کنیم

00:01:27.000 --> 00:01:31.000
اون قسمت از مغز یه جوری در اون عملکرد دخیله.

00:01:31.000 --> 00:01:33.000
اونوقت شما میتونید کارکردها رو به جاهای مختلف ساختار مغز نسبت بدید،

00:01:33.000 --> 00:01:36.000
و میتونید بفهمید که مداربندی مغز چه میکنه

00:01:36.000 --> 00:01:38.000
که اون کارکرد خاص رو ایجاد کنه.

00:01:38.000 --> 00:01:40.000
این کاریه که ما سعی میکنیم انجام بدیم.

NOTE Paragraph

00:01:40.000 --> 00:01:43.000
بگذارید چند تا مثال جالب براتون بزنم.

00:01:43.000 --> 00:01:47.000
درواقع در این سخنرانی براتون سه تا مثال میزنم که هرکدامشان ۶ دقیقه وقت میگیره.

00:01:47.000 --> 00:01:51.000
اولین مثال یک سندرم استثنایی که اسمش سندرم کاپگراس است.

00:01:51.000 --> 00:01:53.000
اگر اولین اسلاید رو اون بالا ببینید،

00:01:53.000 --> 00:01:58.000
اون لوبهای گیجگاهی و لوبهای پیشانی و لوبهای آهیانهای است، خب--

00:01:58.000 --> 00:02:00.000
اینها لوبهایی هستند که مغز رو تشکیل میدهند.

00:02:00.000 --> 00:02:04.000
و اگه سطح داخلی لوبهای گیجگاهی رو نگاه کنید

00:02:04.000 --> 00:02:06.000
-- اونجا نمیتونید ببینیدش--

00:02:06.000 --> 00:02:08.000
یه ساختار کوچکی هست که فیوزیفورم جایرس نام داره.

00:02:08.000 --> 00:02:11.000
و اون منطقه چهرهنگاری مغز است.

00:02:11.000 --> 00:02:14.000
بخاطراینکه اگه صدمه ببینه، شما دیگه نمیتونید چهرههای اشخاص رو تشخیص بدید.

00:02:14.000 --> 00:02:16.000
میتونید افراد رو از رو صداشون تشخصی بدید،

00:02:16.000 --> 00:02:18.000
و مثلا بگید که آره، اون فلانیه،

00:02:18.000 --> 00:02:21.000
ولی نمیتونید دیگه به چهرهشون نگاه کنید و بفهمید که اون کیه، درست؟

00:02:21.000 --> 00:02:23.000
اونوقت دیگه حتی نمیتونید خودتون رو داخل آینه بشناسید.

00:02:23.000 --> 00:02:26.000
منظورم اینه که شما میدونید که اون شما هستید چون وقتی چشمک میزنید تصویرتون هم چشمک میزنه،

00:02:26.000 --> 00:02:28.000
و میدونید که اون یه آینه است،

00:02:28.000 --> 00:02:31.000
اما شما واقعا خودتون رو به عنوان خودتون نمیشناسید.

NOTE Paragraph

00:02:31.000 --> 00:02:35.000
الان همه میدونند که علت این سندرم آسیب به فیزیفورم جایرس است.

00:02:35.000 --> 00:02:38.000
اما یک سندرم نادر دیگه هم وجود داره، سندرمی که حقیقتا خیلی نادره،

00:02:38.000 --> 00:02:42.000
تعداد خیلی کمی از پزشکها و نورولوژیستها در موردش شنیدند.

00:02:42.000 --> 00:02:44.000
اون «توهم کاپگرس» نام داره،

00:02:44.000 --> 00:02:47.000
اینجوریه که یک بیمار کاملا نرمال،

00:02:47.000 --> 00:02:50.000
که آسیب مغزی خورده، از کما بیرون میاد،

00:02:50.000 --> 00:02:53.000
اون از هرلحاظ دیگه سالمه ولی وقتی به مادرش نگاه میکنه

00:02:53.000 --> 00:02:56.000
میگه: «اون زن دقیقا شبیه مادر منه،

00:02:56.000 --> 00:02:58.000
او یه زن دیگهاس و داره وانمود میکنه مادر منه».

00:02:58.000 --> 00:03:00.000
او یه زن دیگهاس و داره وانمود میکنه مادر منه».

00:03:00.000 --> 00:03:02.000
حالا، چطور همچین چیزی میشه؟

00:03:02.000 --> 00:03:05.000
چرا یه نفر - درحالیکه از هرجهت دیگه کاملا هوشیار و عاقله -

00:03:05.000 --> 00:03:07.000
وقتی مادرش رو میبینه

00:03:07.000 --> 00:03:10.000
توهمش عود میکنه که اون مادرش نیست؟

NOTE Paragraph

00:03:10.000 --> 00:03:12.000
متداولترین تعبیری از این موضوع

00:03:12.000 --> 00:03:14.000
که ممکنه شما توی کتابهای روانپزشکی پیدا کنید

00:03:14.000 --> 00:03:18.000
یه دیدگاه فرویدی است، و اون میگه که این مرد

00:03:18.000 --> 00:03:20.000
البته همین بحث رو میشه به زنها هم نسبت داد،

00:03:20.000 --> 00:03:22.000
ولی من اینجا فقط در مورد مردها صحبت میکنم --

00:03:22.000 --> 00:03:25.000
تعبیر اینه که، وقتی شما بچهی کوچکی هستید

00:03:25.000 --> 00:03:27.000
یه جذبهی جنسی قوی نسبت به مادرتون دارید.

00:03:27.000 --> 00:03:29.000
این همونه که به نام عقده ادیپ فروید شناخته میشه.

00:03:29.000 --> 00:03:31.000
من نمیگم که من این رو باور میکنم،

00:03:31.000 --> 00:03:33.000
اما این یک دیدگاه استاندارد فرویدی است.

00:03:33.000 --> 00:03:36.000
و وقتی که شما بزرگ میشید، قشر مغز توسعه پیدا میکنه

00:03:36.000 --> 00:03:40.000
و جلوی این کششهای جنسی رو نسبت به مادرتون میگیره.

00:03:40.000 --> 00:03:44.000
خداروشکر، اگه اینجور نمیشد شما وقتی مادرتون رو میدیدید از لحاظ جنسی تحریک میشدید.

00:03:44.000 --> 00:03:46.000
و اونوقت

00:03:46.000 --> 00:03:48.000
اگه صدمهای به سرتون بخوره که به این قشر مغز آسیب بزنه

00:03:48.000 --> 00:03:52.000
باعث میشه که اون کششهای جنسی ظاهر بشند،

00:03:52.000 --> 00:03:55.000
به سطح بیاند و ناگهانی و غیرمنتظره

00:03:55.000 --> 00:03:58.000
شما خودتون رو دربرابر مادرتون از لحاظ جنسی برانگیخته مییابید.

00:03:58.000 --> 00:04:00.000
و به خودتون میگید: «اون خدای من اگه این مادر منه

00:04:00.000 --> 00:04:02.000
چطور ممکنه که من بهش کشش جنسی داشته باشم؟

00:04:02.000 --> 00:04:04.000
اون لابد باید یه زن دیگه باشه، یه غریبه»

00:04:04.000 --> 00:04:08.000
این تنها تعبیریه که به نظر مغز آسیب دیده منطقی به نظر میآید.

NOTE Paragraph

00:04:08.000 --> 00:04:11.000
ولی این استدلال هیچوقت به نظر من معقول و منطقی نیومده.

00:04:11.000 --> 00:04:14.000
این استدلال مثل بقیه تعابیر فرویدی خیلی تعبیر نبوغآمیزیه--

00:04:14.000 --> 00:04:16.000
(خنده حاضرین)

00:04:16.000 --> 00:04:21.000
-- اما خیلی معقول نیست چون من دقیقا همون توهم رو در مورد بیماری دیدم

00:04:21.000 --> 00:04:23.000
که نسبت به سگ پودل خودش دچار توهم بود.

00:04:23.000 --> 00:04:24.000
(خنده حاضرین)

00:04:24.000 --> 00:04:29.000
اون میگه: «دکتر، این فیفی نیست، دقیقا شبیه فیفیه،

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
ولی یه سگ دیگه است» درست؟

00:04:31.000 --> 00:04:33.000
حالا سعی کنید تعبیر فرویدی رو اونجا به کار بگیرید.

00:04:33.000 --> 00:04:34.000
(خنده حاضرین)

00:04:34.000 --> 00:04:38.000
اونوقت مجبور میشید راجع به جانور خوئی همه انسانها صحبت کنید،

00:04:38.000 --> 00:04:41.000
یا یه چیزهایی از این نوع، که البته خیلی پوچ و یاوهاند.

NOTE Paragraph

00:04:41.000 --> 00:04:43.000
حالا، واقعا جریان از چه قراره؟

00:04:43.000 --> 00:04:45.000
خب، برای توضیح این اختلال نادر،

00:04:45.000 --> 00:04:49.000
ما ساختار و عملکردهای مسیرهای تصویری یک مغز سالم را بررسی میکنیم.

00:04:49.000 --> 00:04:52.000
معمولا، سیگنالهای تصویری وارد چشمها میشوند،

00:04:52.000 --> 00:04:54.000
بعد به قسمتهای تصویری مغز میروند.

00:04:54.000 --> 00:04:57.000
در واقع در قسمت پشتی مغز شما 30 منطقه فقط مربوط به بینایی وجود داره.

00:04:57.000 --> 00:05:00.000
و بعد از پردازش آنها، سیگنال به سمت ساختار کوچکی به اسم

00:05:00.000 --> 00:05:05.000
فوزیفورم جایروس میره که شما اونجا چهره ها رو تشخیص میدید.

00:05:05.000 --> 00:05:07.000
نورونهایی هستند که به چهرهها حساساند.

00:05:07.000 --> 00:05:10.000
میشه به اون قسمت گفت منطقه چهرهی مغز، درسته؟

00:05:10.000 --> 00:05:12.000
قبلا راجع بهش صحبت کردم.

00:05:12.000 --> 00:05:16.000
حالا وقتی که این منطقه آسیب ببینه، شما قدرت تشخیص چهرهها رو از دست میدید، درسته؟

NOTE Paragraph

00:05:16.000 --> 00:05:19.000
ولی سیگنالها از اون منطقه،

00:05:19.000 --> 00:05:22.000
به ساختاری به اسم آمیگدالا که در بخش لیمبیک قرار داره انتشار پیدا میکنن،

00:05:22.000 --> 00:05:24.000
هسته احساسی مغز،

00:05:24.000 --> 00:05:26.000
و اون ساختار، معروف به امیگدالا

00:05:26.000 --> 00:05:28.000
اهمیت احساسی چیزی که بهش نگاه میکنید رو اندازه میگیره.

00:05:28.000 --> 00:05:32.000
که اون شکاره؟ شکارچیه؟ دوست و همدمه؟

00:05:32.000 --> 00:05:34.000
یا یه چیز کاملا معمولی مثل یه تیکه پارچهاس،

00:05:34.000 --> 00:05:38.000
یه تیکه گچه، یا یه -- نمیخوام بهش اشاره کنم --

00:05:38.000 --> 00:05:40.000
یا یه کفش یا چیزی شبیه به اونه. خب؟

00:05:40.000 --> 00:05:42.000
چیزی که کاملا میشه ندیده گرفتش.

00:05:42.000 --> 00:05:45.000
خب اگه آمیگدالا هیجان زده شده و یه چیز مهم در کاره،

00:05:45.000 --> 00:05:48.000
سیگنال به سمت آتونومیک اعصاب منتشر میشه.

00:05:48.000 --> 00:05:50.000
قلب شما شروع میکنه به تندتر زدن،

00:05:50.000 --> 00:05:53.000
شما شروع میکنید به عرق کردن برای اینکه حرارت بوجود اومده توسط بکارگیری عضله ها رو از دست بدید--

00:05:53.000 --> 00:05:55.000
شما شروع میکنید به عرق کردن برای اینکه حرارت بوجود اومده توسط بکارگیری عضله ها رو از دست بدید--

00:05:55.000 --> 00:05:59.000
و این مایهی خوشبختیه، چون ما میتونیم دوتا الکترود روی کف دستان شما بزاریم

00:05:59.000 --> 00:06:03.000
و تغییرات مقاومتی که در نتیجه عرق کردن دست شما بوجود اومده رو اندازه بگیریم.

00:06:03.000 --> 00:06:05.000
بنابراین وقتی شما دارین به چیزی نگاه میکنید،

00:06:05.000 --> 00:06:09.000
من میتونم بفهمم که شما هیجانی یا تحریک شدید یا نه، خب؟

00:06:09.000 --> 00:06:11.000
یک مقدار جلوتر توضیع خواهم داد.

NOTE Paragraph

00:06:11.000 --> 00:06:15.000
بنابراین ایده من این بود که وقتی این جوان به شیای چیزی نگاه میکنه--

00:06:15.000 --> 00:06:19.000
سیگنال اون چیز به مناطق بصریاش میرسه و --

00:06:19.000 --> 00:06:22.000
به هرحال در فوزیفرم جایروس تحلیل میشه--

00:06:22.000 --> 00:06:25.000
و بعدش اون رو به عنوان یه گیاه یا یه میز، یا اصلا مادرتون شناسایی میکنید خب؟

00:06:25.000 --> 00:06:27.000
و بعدش اون رو به عنوان یه گیاه یا یه میز، یا اصلا مادرتون شناسایی میکنید خب؟

00:06:27.000 --> 00:06:30.000
و بعدش سیگنال به سمت آمیگدالا انتشار پیدا میکنه،

00:06:30.000 --> 00:06:32.000
و بعدش به سمت سیستم عصبی اتونومیک.

00:06:32.000 --> 00:06:37.000
ولی ممکنه مدار ارتباطیای که از آمیگدالا به سمت سیستم لیمبیک

00:06:37.000 --> 00:06:40.000
که هسته احساسیه مغزه میره -- به دلیل تصادف قطع شده باشه.

00:06:40.000 --> 00:06:42.000
پس چون بخش فوزیفرم سالمه،

00:06:42.000 --> 00:06:45.000
این جوان میتونه مادرش رو بشناسه،

00:06:45.000 --> 00:06:47.000
و بگه که "آره، این شبیه مادرمه."

00:06:47.000 --> 00:06:50.000
ولی چون مدار به سمت مرکز احساسی مغز بریده شده،

00:06:50.000 --> 00:06:54.000
به خودش میگه، "ولی اگر این مادرمه، چرا من احساس گرمی و راحتی نمیکنم؟"

00:06:54.000 --> 00:06:56.000
یا، بعضی وقتها، احساس ترس؟ درست؟

00:06:56.000 --> 00:06:57.000
(خنده حاضرین)

00:06:57.000 --> 00:07:03.000
بعدش میگه: "چه چیزی میتونه جوابگوی این بی احساسی و سردی غیرقابل انکار باشه؟

00:07:03.000 --> 00:07:05.000
این نمیتونه مادر من باشه.

00:07:05.000 --> 00:07:07.000
این فقط یه غریبهاس که میخواد خودشو جای مادر من جا بزنه"

NOTE Paragraph

00:07:07.000 --> 00:07:09.000
چطوری میشه این رو تست کرد؟

00:07:09.000 --> 00:07:11.000
خب، اینطوریه که، اگر هرکدام از شما رو جلوی یک نمایشگر قرار بدیم

00:07:11.000 --> 00:07:14.000
و مقدار مقاومت الکتریکی پوست شما رو اندازه بگیریم،

00:07:14.000 --> 00:07:16.000
و یک سری عکس روی صفحه نمایش نشان بدهیم،

00:07:16.000 --> 00:07:19.000
من میتونم مقدار عرق کردن شما وقتی دارید عکسی میبینید رو اندازه بگیرم،

00:07:19.000 --> 00:07:22.000
خب البته وقتی که شما یه چتر یا میز رو میبینید عرق نمیکنید.

00:07:22.000 --> 00:07:27.000
ولی اگر به شما عکس یه شیر یا ببر یا یه پوستر از یه آدم معروف و جذاب نشون بدم شما شروع به عرق کردن میکنید، درسته؟

00:07:27.000 --> 00:07:30.000
و باور کنید یا نه، اگر به شما عکس مادرتون رو نشون بدم--

00:07:30.000 --> 00:07:32.000
دارم راجع به افراد معمولی صحبت میکنم -- شما شروع به عرق کردن میکنید.

00:07:32.000 --> 00:07:34.000
اصلا لازم نیست یهودی باشید.

00:07:34.000 --> 00:07:36.000
(خنده حاضرین)

NOTE Paragraph

00:07:36.000 --> 00:07:40.000
حالا چه اتفاقی میافته اگه شما اینا رو به این بیمار نشون بدین؟

00:07:40.000 --> 00:07:44.000
شما عکس رو روی صفحه نمایش به اون نشون میدین

00:07:44.000 --> 00:07:46.000
و مقاومت الکتریکی پوست اون رو اندازه میگیرین.

00:07:46.000 --> 00:07:51.000
میز و صندلی و تکه پارچه مثل افراد سالم هیچ تغییری براش بوجود نمیاره،

00:07:51.000 --> 00:07:53.000
ولی وقتی عکس مادرش رو بهش نشون میدید،

00:07:53.000 --> 00:07:55.000
عکسالعمل مقاومت الکتریکی پوستیاش بدون تغییره.

00:07:55.000 --> 00:07:57.000
هیچ عکسالعمل احساسی نسبت به مادرش نشون نمیده

00:07:57.000 --> 00:08:02.000
بخاطر اینکه مدار مغزی بخش بصری به بخش احساسی قطع شده.

00:08:02.000 --> 00:08:05.000
پس توانایی دیدن اون سالم و معمولیه چون بخش بصری اون سالمه،

00:08:05.000 --> 00:08:08.000
هیجانات و احساساتش هم سالم و معمولیه -- میخنده، گریه میکنه،

00:08:08.000 --> 00:08:11.000
ولی مدار مغزیش از قسمت بصری به قسمت هیجانات و احساسات قطع شده

00:08:11.000 --> 00:08:14.000
بنابراین اون توهم داره که مادرش یه زن غریبهاس.

00:08:14.000 --> 00:08:17.000
این یه مثال قشنگه از کارایی که ما انجام میدیم،

00:08:17.000 --> 00:08:21.000
یه سندرم عصبی-روانی عجیب و غریب و غیرقابل فهم رو بررسی میکنیم

00:08:21.000 --> 00:08:23.000
و ادعا میکنیم که تعبیر فرویدی راجع به اون اشتباهه،

00:08:23.000 --> 00:08:27.000
در واقع با شناخت ساختمان عصبی مغز میتونیم به تفسیر دقیقی برسیم.

00:08:27.000 --> 00:08:29.000
در واقع با شناخت ساختمان عصبی مغز میتونیم به تفسیر دقیقی برسیم.

NOTE Paragraph

00:08:29.000 --> 00:08:31.000
راستی، اگر مادر همین مریض از اتاق بغلی بهش تلفن بزنه

00:08:31.000 --> 00:08:36.000
راستی، اگر مادر همین مریض از اتاق بغلی بهش تلفن بزنه

00:08:36.000 --> 00:08:40.000
و اون تلفن رو برداره، خواهد گفت: "مادر، چطوری؟ کجایی؟"

00:08:40.000 --> 00:08:42.000
توهمی از طریق تلفن وجود نداره.

00:08:42.000 --> 00:08:44.000
بعد اگر مادرش یک ساعت دیگه بیاد پیشش، اون مریض خواهد گفت: "تو کی هستی؟

00:08:44.000 --> 00:08:46.000
خیلی شبیه مادرم هستی." خب؟

00:08:46.000 --> 00:08:48.000
دلیلش اینه که مسیر جداگانه ای برای اتصال مراکز شنوایی مغز به مراکز هیجانی وجود داره،

00:08:48.000 --> 00:08:52.000
دلیلش اینه که مسیر جداگانه ای برای اتصال مراکز شنوایی مغز به مراکز هیجانی وجود داره،

00:08:52.000 --> 00:08:54.000
و اونا توی تصادف قطع نشده.

00:08:54.000 --> 00:08:59.000
به همین دلیل اون صدای مادرش رو پشت تلفن بدون مشکلی تشخیص میده.

00:08:59.000 --> 00:09:02.000
ولی وقتی مادرش رو میبینه، میگه این یه زن غریبهاس.

NOTE Paragraph

00:09:02.000 --> 00:09:06.000
خب، این همه مداربندی پیچیده چطوری توی مغز بوجود اومده؟

00:09:06.000 --> 00:09:09.000
آیا ذاتیه، ژنتیکیه یا پرورشی-تربیتیه؟

00:09:09.000 --> 00:09:11.000
و ما برای حل کردن این مشکل یه سندرم نادر دیگه به اسم عضو خیالی رو میسنجیم.

00:09:11.000 --> 00:09:15.000
و ما برای حل کردن این مشکل یه سندرم نادر دیگه به اسم عضو خیالی رو میسنجیم.

00:09:15.000 --> 00:09:17.000
و همه شما میدونید عضو خیالی چیه.

00:09:17.000 --> 00:09:20.000
وقتی یه دست یا پا قطع میشه، بخاطر قانقاریا،

00:09:20.000 --> 00:09:22.000
یا بخاطر جنگ، برای مثال جنگ عراق--

00:09:22.000 --> 00:09:24.000
که الان مشکل جدیایه--

00:09:24.000 --> 00:09:28.000
حس موجود بودن دست قطع شده بصورت کاملا شفاف ادامه داره،

00:09:28.000 --> 00:09:31.000
و به اون میگن دست خیالی یا پای خیالی.

00:09:31.000 --> 00:09:33.000
در واقع همه عضوهای بدن میتونن تبدیل به عضو خیالی بشن.

00:09:33.000 --> 00:09:36.000
باور کنید یا نه، حتی اعضای درونی.

00:09:36.000 --> 00:09:40.000
من بیمارهایی داشتهام که رحم اونها با عمل جراحی برداشته شده بود

00:09:40.000 --> 00:09:45.000
که رحم خیالی، و در زمانهای مشخصی در ماه، گرفتگیهای عضلهای قاعدگی داشتند.

00:09:45.000 --> 00:09:47.000
که رحم خیالی، و در زمانهای مشخصی در ماه، گرفتگیهای عضلهای قاعدگی داشتند.

00:09:47.000 --> 00:09:49.000
و در واقع یه روز یه دانشجو از من پرسید اونا PMS خیالی هم میگیرن؟

00:09:49.000 --> 00:09:51.000
و در واقع یه روز یه دانشجو از من پرسید اونا PMS خیالی هم میگیرن؟

00:09:51.000 --> 00:09:52.000
(خنده حاضرین)

00:09:52.000 --> 00:09:56.000
موضوعیه که برای بررسی علمی آمادهاس، ولی ما پیگیری نکردیمش.

NOTE Paragraph

00:09:56.000 --> 00:09:59.000
خب، حالا سوال بعدی اینه که،

00:09:59.000 --> 00:10:02.000
با انجام آزمایش، چه چیزایی درباره اعضای خیالی میتونیم یاد بگیریم؟

00:10:02.000 --> 00:10:04.000
یکی از چیزایی که ما متوجه شدیم این بود که،

00:10:04.000 --> 00:10:06.000
تقریبا نصف بیمارهایی که اعضای خیالی داشتند

00:10:06.000 --> 00:10:08.000
ادعا میکردند که میتونن اون رو تکون بدن.

00:10:08.000 --> 00:10:10.000
میتونن باهاش روی شونهی برادرشون بزنن،

00:10:10.000 --> 00:10:12.000
میتونن باهاش تلفن رو جواب بدن وقتی زنگ میزنه، و میتونن باهاش دست خداحافظی تکون بدن.

00:10:12.000 --> 00:10:15.000
اینها احساسات شفاف و جالبی هستند.

00:10:15.000 --> 00:10:17.000
بیمار دچار توهم نیست.

00:10:17.000 --> 00:10:19.000
میدونه که دستاش سر جای خودش نیست

00:10:19.000 --> 00:10:22.000
ولی از این گذشته، برای بیمار تجربه احساسی غیرقابل انکاریه.

00:10:22.000 --> 00:10:25.000
ولی بهرحال، این اتفاق برای نیمی از مریضها نمیافته.

00:10:25.000 --> 00:10:29.000
اونا میگن، ولی دکتر دست خیالی من فلجه.

00:10:29.000 --> 00:10:32.000
اون بصورت مشت بیحرکت دراومده و خیلی دردناکه.

00:10:32.000 --> 00:10:35.000
اگر میشد تکونش میدادم، شاید دردش از بین میرفت.

NOTE Paragraph

00:10:35.000 --> 00:10:38.000
حالا، چرا یه دست خیالی فلج میشه؟

00:10:38.000 --> 00:10:40.000
یک چیز خود متناقض به نظر میرسه،

00:10:40.000 --> 00:10:43.000
ولی وفتی ما داشتیم موارد رو بررسی میکردیم، متوجه این شدیم که،

00:10:43.000 --> 00:10:45.000
این افراد با دستهای فلج خیالی،

00:10:45.000 --> 00:10:49.000
دست واقعیشون بدلیل آسیب دیدن اعصاب فلج بوده،

00:10:49.000 --> 00:10:52.000
اعصاب اصلی بازو از بین رفته بودند،

00:10:52.000 --> 00:10:54.000
بطور مثال در یک تصادف موتورسیکلت قطع شده بودند.

00:10:54.000 --> 00:10:57.000
پس بیمار یه دست واقعی داشته، که خیلی درد داشته،

00:10:57.000 --> 00:11:01.000
و برای چند ماه یا یک سال توی گردن آویز بوده، بعد

00:11:01.000 --> 00:11:04.000
در یک تلاش نادرست برای رهایی از درد دست،

00:11:04.000 --> 00:11:06.000
جراح دست رو قطع میکنه،

00:11:06.000 --> 00:11:10.000
و اونوقت دست خیالی با همان درد بوجود میاد، درست؟

00:11:10.000 --> 00:11:12.000
و این یه مشکل جدیه پزشکیه.

00:11:12.000 --> 00:11:14.000
بیمارها افسرده میشوند.

00:11:14.000 --> 00:11:16.000
بعضی از اونها به سمت خودکشی میرن، خب؟

NOTE Paragraph

00:11:16.000 --> 00:11:18.000
خب چطوری میشه این مرض رو شفا داد؟

00:11:18.000 --> 00:11:20.000
حالا چرا عضو خیالی بوجود میاد؟

00:11:20.000 --> 00:11:24.000
وقتی من به موارد نگاه میکردم متوجه شدم که اونها یه دست واقعی داشتن،

00:11:24.000 --> 00:11:27.000
و اعصاب دست اونها قطع شده،

00:11:27.000 --> 00:11:30.000
و دست واقعیشون فلج شده،

00:11:30.000 --> 00:11:34.000
و این دست واقعی قبل از قطع شدن ماهها در گردنآویز بوده،

00:11:34.000 --> 00:11:40.000
حالا این درد به عضو خیالی منتقل شده.

NOTE Paragraph

00:11:40.000 --> 00:11:42.000
چرا اینطوری میشه؟

00:11:42.000 --> 00:11:44.000
وقتی که دست سر جاش ولی فلج بوده،

00:11:44.000 --> 00:11:47.000
مغز به دست فرمان میفرستاده، قسمت جلویی مغز میگفته: "حرکت کن"

00:11:47.000 --> 00:11:49.000
ولی مغز چیزی رو که میدیده "نمیتونم" بوده.

00:11:49.000 --> 00:11:53.000
حرکت کن. نمیتونم. حرکت کن. نمیتونم. حرکت کن. نمیتونم.

00:11:53.000 --> 00:11:56.000
و این داخل مداربندی مغز میشه،

00:11:56.000 --> 00:11:59.000
و ما به این «فلجی آموختهشده» میگیم، خب؟

00:11:59.000 --> 00:12:03.000
مغز میآموزه، بخاطر این پیوند ارتباطی "هبیان"،

00:12:03.000 --> 00:12:06.000
که خود فرمان برای حرکت دادن دست

00:12:06.000 --> 00:12:08.000
حس فلج بودن دست رو بوجود میاره،

00:12:08.000 --> 00:12:10.000
و وقتی که دست قطع میشه،

00:12:10.000 --> 00:12:14.000
این علم به فلج بودن، به برداشت طرف از بدن خودش منتقل میشه

00:12:14.000 --> 00:12:17.000
و به عضو خیالیاش، خب؟

NOTE Paragraph

00:12:17.000 --> 00:12:19.000
حالا چطوری میشه به این بیمارها کمک کرد؟

00:12:19.000 --> 00:12:21.000
چطوری میشه فلجی آموختهشده رو از ذهن پاک کرد

00:12:21.000 --> 00:12:25.000
که بشه او رو از درد مشقت بار اسپاسم مشت شدن عضو خیالی رها کرد؟

00:12:25.000 --> 00:12:27.000
که بشه او رو از درد مشقت بار اسپاسم مشت شدن عضو خیالی رها کرد؟

00:12:27.000 --> 00:12:32.000
خب، ما میگیم، چطوره فرمان رو به عضو خیالی بفرستیم،

00:12:32.000 --> 00:12:36.000
ولی بازخورد بصری بهش برگردونیم که عضو خیالیش داره از دستورات پیروی میکنه، خب؟

00:12:36.000 --> 00:12:39.000
شاید بشه اینطوری درد و گرفتگی خیالی رو از بین برد.

00:12:39.000 --> 00:12:41.000
چطوری میشه اینکار رو کرد؟ خوب، واقعیت مجازی.

00:12:41.000 --> 00:12:43.000
ولی اون میلیونها دلار هزینه برمیداره.

00:12:43.000 --> 00:12:46.000
پس من یه راهی برای انجام این پیدا کردم که بشه با سه دلار انجامش داد،

00:12:46.000 --> 00:12:48.000
ولی به سرمایهگزارای من اینو نگید.

00:12:48.000 --> 00:12:49.000
(خنده حاضرین)

NOTE Paragraph

00:12:49.000 --> 00:12:53.000
خب، من یه چیزی ساختم که بهش میگم جعبه آینه.

00:12:53.000 --> 00:12:55.000
یه جعبه مقواییه با یک آینه در وسطش،

00:12:55.000 --> 00:12:59.000
و بعدش عضو خیالی رو روبروش قرار میدید-- خب اولین بیمار من، دریک، اومد.

00:12:59.000 --> 00:13:02.000
10 سال پیش دستش رو قطع کرده بودن.

00:13:02.000 --> 00:13:05.000
بازوش کشیده شده بود، بنابراین اعصاب دستش بریده شده بودند

00:13:05.000 --> 00:13:09.000
و بازوش فلج شده بود و یک سال به گردنش آویزون بود، بعدش اونو بریدند.

00:13:09.000 --> 00:13:11.000
اون یه دست خیالی داشت، با دردی شکنجه مانند، و نمیتونست تکونش بده.

00:13:11.000 --> 00:13:13.000
یه بازوی خیالی فلج بود.

NOTE Paragraph

00:13:13.000 --> 00:13:17.000
پس او اومد اونجا و من بهش یه آیینه مثل اون که تعریف کردم دادم، داخل یه جعبه،

00:13:17.000 --> 00:13:20.000
که من بهش میگم جعبه آینه، درست؟

00:13:20.000 --> 00:13:23.000
و بیمار دست چپ خیالی خودش رو که مشت شده و درد داره در قسمت چپ آینه قرار میده،

00:13:23.000 --> 00:13:25.000
و بیمار دست چپ خیالی خودش رو که مشت شده و درد داره در قسمت چپ آینه قرار میده،

00:13:25.000 --> 00:13:27.000
و دست سالمش رو سمت راست آینه قرار میده،

00:13:27.000 --> 00:13:31.000
و دقیقا همون حالت مشت شده رو میگیره،

00:13:31.000 --> 00:13:34.000
و داخل آینه نگاه میکنه، چه چیزی تجربه میکنه؟

00:13:34.000 --> 00:13:37.000
به عضو خیالی نگاه میکنه که انگار دوباره سرجاش برگشته،

00:13:37.000 --> 00:13:41.000
چون داره به انعکاس تصویر دست سالمش در آینه نگاه میکنه،

00:13:41.000 --> 00:13:43.000
و انگار که دست خیالیش دوباره سرجاش برگشته.

00:13:43.000 --> 00:13:46.000
من بهش گفتم: "حالا دست خیالیت --

00:13:46.000 --> 00:13:50.000
انگشتان واقعیت رو تکون بده وقتی داری توی آینه نگاه میکنی."

00:13:50.000 --> 00:13:54.000
اون احساس میکنه که انگار عضو خیالیش داره تکون میخوره، درست؟

00:13:54.000 --> 00:13:56.000
این بدیهیه، ولی اتفاق عجیبی که میافته اینه که،

00:13:56.000 --> 00:13:59.000
بیمار میگه، "خدای من، عضو خیالی من داره دوباره تکون میخوره،

00:13:59.000 --> 00:14:01.000
و درد و اسپاسم مشت شدن بازوم، از بین رفته."

NOTE Paragraph

00:14:01.000 --> 00:14:04.000
و یادتون باشه، اولین بیمار من که وارد شد--

00:14:04.000 --> 00:14:05.000
(تشویق حاضرین)

00:14:05.000 --> 00:14:09.000
-- ممنون. (تشویق حاضرین)

00:14:09.000 --> 00:14:12.000
اولین بیمار من وارد شد، و به آینه نگاه کرد،

00:14:12.000 --> 00:14:15.000
بعد من گفتم، "به تصویر انعکاسی عضو خیالیت نگاه کن."

00:14:15.000 --> 00:14:17.000
بعد اون شروع کرد به خندیدن و گفت، "من میتونم عضو خیالیم رو ببینم."

00:14:17.000 --> 00:14:19.000
ولی اون احمق نیست، میدونه که واقعی نیست.

00:14:19.000 --> 00:14:21.000
میدونه که اون تصویر انعکاسی آینهاس،

00:14:21.000 --> 00:14:23.000
ولی این یه تجربه واضح حسیه.

00:14:23.000 --> 00:14:26.000
حالا، من گفتم، "دست واقعی و خیالیت رو تکون بده."

00:14:26.000 --> 00:14:28.000
او گفت، "اوه، نمیتونم دست خیالیم رو تکون بدم. خودت میدونی. دردآوره."

00:14:28.000 --> 00:14:30.000
بهش گفتم، "دست واقعیات رو تکون بده."

00:14:30.000 --> 00:14:32.000
بعدش اون گفت، "اوه خدای من، دست خیالیم داره دوباره تکون میخوره، باور نکردنیه!

00:14:32.000 --> 00:14:35.000
دردم هم از بین رفته." خب؟

00:14:35.000 --> 00:14:36.000
بعدش بهش گفتم، "چشماتو ببند."

00:14:36.000 --> 00:14:38.000
چشماشو بست.

00:14:38.000 --> 00:14:39.000
"و دست واقعیت رو تکون بده."

00:14:39.000 --> 00:14:40.000
"اوه، نمیشه-- دوباره مشت شده."

00:14:40.000 --> 00:14:42.000
"خب، چشماتو باز کن."

00:14:42.000 --> 00:14:43.000
"اوه خدای من، خدای من، دوباره تکون میخوره!"

00:14:43.000 --> 00:14:45.000
او مثل یه بچه توی فروشگاه آبنبات بود.

NOTE Paragraph

00:14:45.000 --> 00:14:50.000
پس من گفتم، خب پس این نظریه من رو راجع فلجی آموختهشده ثابت میکنه

00:14:50.000 --> 00:14:52.000
و نقش مهم ورودیهای تصویری،

00:14:52.000 --> 00:14:54.000
ولی بخاطر این به من جایزه نوبل نمیدن

00:14:54.000 --> 00:14:56.000
که تونستم کمک کنم یکی بتونه عضو خیالیاش رو تکون بده.

00:14:56.000 --> 00:14:57.000
(خنده حاضرین)

00:14:57.000 --> 00:14:58.000
(تشویق حاضرین)

00:14:58.000 --> 00:15:01.000
این یه توانایی کاملا بیهودهاس، وقتی راجع بهش فکر کنی.

00:15:01.000 --> 00:15:02.000
(خنده حاضرین)

00:15:02.000 --> 00:15:06.000
ولی بعد از اون من متوجه شدم، شاید بشه انواع دیگه فلج

00:15:06.000 --> 00:15:11.000
که در عصبشناسی میبینید، مثل سکته یا فوکال دیستونیاس --

00:15:11.000 --> 00:15:13.000
ممکنه بخشی از اون آموختهشده باشه

00:15:13.000 --> 00:15:16.000
که میتونید با وسیله سادهای مثل آینه درمانش کنید.

NOTE Paragraph

00:15:16.000 --> 00:15:18.000
پس من بهش گفتم، "ببین، دریک"--

00:15:18.000 --> 00:15:21.000
خب، اول از همه اینکه مریض نمیتونه برای تسکین دردش همش یه آینه با خودش حمل کنه--

00:15:21.000 --> 00:15:25.000
بهش گفتم، دریک، با خودت ببرش خونه و یکی دو هفتهای باهاش تمرین کن.

00:15:25.000 --> 00:15:27.000
شاید بعد از یه مدتی تمرین،

00:15:27.000 --> 00:15:29.000
بتونی فلج بودن دست خیالیت رو از یاد ببری و از آینه خلاص بشی

00:15:29.000 --> 00:15:31.000
و بتونی دست خیالی فلجت رو تکون بدی،

00:15:31.000 --> 00:15:33.000
و بعدش بتونی خودتو از درد نجات بدی."

00:15:33.000 --> 00:15:35.000
خب اونم گفت باشه، و دستگاه رو با خودش به خونه برد.

00:15:35.000 --> 00:15:37.000
بهش گفتم، "ببین از همه اینا گذشته این همش دو دلار میارزه. با خودت ببرش خونه."

NOTE Paragraph

00:15:37.000 --> 00:15:40.000
خب اونم با خودش به خونه برد، و بعد از دو هفته بهم تلفن زد،

00:15:40.000 --> 00:15:42.000
بهم گفت، "دکتر، نمیتونی اینو باور کنی."

00:15:42.000 --> 00:15:43.000
گفتم: "چیو؟"

00:15:43.000 --> 00:15:45.000
بهم گفت، "از بین رفت."

00:15:45.000 --> 00:15:46.000
گفتم، "چی از بین رفت؟"

00:15:46.000 --> 00:15:48.000
فکر کردم شاید جعبه آینه از بین رفته.

00:15:48.000 --> 00:15:49.000
(خنده حاضرین)

00:15:49.000 --> 00:15:52.000
گفت، "نه، نه، نه، میدونی دست خیالیم که 10 سال باهام بود، ناپدید شده."

00:15:52.000 --> 00:15:54.000
گفت، "نه، نه، نه، میدونی دست خیالیم که 10 سال باهام بود، ناپدید شده."

00:15:54.000 --> 00:15:56.000
و من گفتم -- من نگران شده بودم، گفتم، خدای من،

00:15:56.000 --> 00:15:58.000
من تصویر ذهنی اون رو از بدنش تغییر دادم،

00:15:58.000 --> 00:16:01.000
موضوعات انسانی،اخلاقیات و مسائل اینچنینی، چی میشه؟

00:16:01.000 --> 00:16:03.000
بعد من گفتم، "دریک، آیا این اذیتت میکنه؟"

00:16:03.000 --> 00:16:06.000
گفت "نه، سه روزه که دست خیالیم از بین رفته

00:16:06.000 --> 00:16:09.000
بنابراین درد دست خیالی و اسپاسم مشت شدن،

00:16:09.000 --> 00:16:12.000
درد قسمت جلویی بازوی خیالی و غیره همه از بین رفتن.

00:16:12.000 --> 00:16:16.000
ولی مشکل اینجاست که هنوز انگشتای خیالی من از بازوم آویزون هستند،

00:16:16.000 --> 00:16:18.000
و جعبه شما اونا رو نمیتونه به من نشون بده."

00:16:18.000 --> 00:16:19.000
(خنده حاضرین)

00:16:19.000 --> 00:16:22.000
"میتونید طراحی اون رو عوض کنید و اون رو روی سرم بزارین

00:16:22.000 --> 00:16:25.000
که بتونم با اینکار انگشتان خیالیام رو حذف کنم؟"

00:16:25.000 --> 00:16:27.000
فکر میکرد من یه جورایی شعبدهباز هستم.

NOTE Paragraph

00:16:27.000 --> 00:16:28.000
حالا این چرا پیش میاد؟

00:16:28.000 --> 00:16:31.000
بخاطر اینه که مغز با کشمکش حسی عظیمی روبرو میشه.

00:16:31.000 --> 00:16:34.000
اون از چشم پیامهایی میگیره که میگن عضو خیالی برگشته.

00:16:34.000 --> 00:16:36.000
از طرف دیگه گیرایی مناسبی وجود نداره،

00:16:36.000 --> 00:16:40.000
عضلهها پیام میدن که بازویی وجود نداره، خب؟

00:16:40.000 --> 00:16:42.000
و فرمان موتوری مغز میگه که بازویی وجود نداره،

00:16:42.000 --> 00:16:45.000
و بخاطر همین کشمکش، مغز میگه، بیخیالش،

00:16:45.000 --> 00:16:48.000
عضو خیالی وجود نداره، بازوی واقعی هم وجود نداره، درست؟

00:16:48.000 --> 00:16:50.000
مغز یه جورایی میره توی حالت تکذیب و انکار-- سرسری از پیامها میگذره.

00:16:50.000 --> 00:16:54.000
و وقتی که بازو ناپدید میشه، پاداشش اینه که درد ناپدید میشه

00:16:54.000 --> 00:16:58.000
چون نمیشه درد تجزیه شده شناور در هوا رو احساس کرد.

00:16:58.000 --> 00:17:00.000
و این پاداششه.

NOTE Paragraph

00:17:00.000 --> 00:17:02.000
حالا، این تکنیک روی تعداد زیادی از مریضها از طرف گروههای دیگه در هلسینکی امتحان شده

00:17:02.000 --> 00:17:04.000
حالا، این تکنیک روی تعداد زیادی از مریضها از طرف گروههای دیگه در هلسینکی امتحان شده

00:17:04.000 --> 00:17:07.000
بنابراین ممکنه ثابت بشه که روش با ارزشیه برای درمان درد عضو خیالی،

00:17:07.000 --> 00:17:09.000
و حقیقتا، کسانی هم اون رو برای توانبخشی سکته امتحان کردهاند.

00:17:09.000 --> 00:17:12.000
معمولا به سکته به عنوان آسیب رسیدن به فیبرها فکر میکنیم،

00:17:12.000 --> 00:17:14.000
راجع بهش کاری نمیشه کرد.

00:17:14.000 --> 00:17:19.000
ولی اونطوری که مشخص شده بعضی از بخشهای فلج سکتهای هم فلجی آموختهشده هستند

00:17:19.000 --> 00:17:22.000
و ممکنه اون جزء رو بشه از طریق آینهها درمان کرد.

00:17:22.000 --> 00:17:24.000
این هم الان در مرحله آزمایشات بیمارستانیه،

00:17:24.000 --> 00:17:26.000
و به مریضهای زیادی کمک کرده.

NOTE Paragraph

00:17:26.000 --> 00:17:30.000
خب، اجازه بدید که من به بخش سوم صحبتم برم،

00:17:30.000 --> 00:17:34.000
که درباره یک پدیده نادر دیگه به اسم همحسی (سیناستسیا) است.

00:17:34.000 --> 00:17:37.000
که توسط فرانسیس گالتون در قرن 19 کشف شده.

00:17:37.000 --> 00:17:39.000
اون پسر عموی چارلز داروین بوده.

00:17:39.000 --> 00:17:41.000
او اشاره کرد که افراد خاصی در یک جمعیت،

00:17:41.000 --> 00:17:45.000
که از هر نظر کاملا معمولی هستند، یه مشخصه خاص دارن --

00:17:45.000 --> 00:17:48.000
هروقت که اونا یه عدد رو میبینن، رنگیه.

00:17:48.000 --> 00:17:52.000
پنج آبیه، هفت زرده، هشت فسفریه،

00:17:52.000 --> 00:17:54.000
نه نیلی رنگه، خب؟

00:17:54.000 --> 00:17:57.000
یادتون باشه که اینا از هر نظر دیگه کاملا معمولی و نرمال هستن.

00:17:57.000 --> 00:18:00.000
یا سی شارپ، بعضی وقتا نواها رنگ را به خاطر میآورند.

00:18:00.000 --> 00:18:03.000
سی شارپ آبیه، اف شارپ سبزه،

00:18:03.000 --> 00:18:06.000
یه نوای دیگه ممکنه زرد باشه، درست؟

NOTE Paragraph

00:18:06.000 --> 00:18:08.000
چرا اینطوری میشه؟

00:18:08.000 --> 00:18:10.000
این به همحسی (سیناستسیا) معروفه -- گالتون این اسم رو روش گذاشته،

00:18:10.000 --> 00:18:12.000
آمیختگی حسها.

00:18:12.000 --> 00:18:14.000
در ما، همه حسها از هم متمایز هستند.

00:18:14.000 --> 00:18:16.000
ولی حسهای این افراد در هم قاطیه.

00:18:16.000 --> 00:18:17.000
چطوری این پیش میاد؟

00:18:17.000 --> 00:18:19.000
یکی از دو جنبه این مشکل خیلی جالبه.

00:18:19.000 --> 00:18:21.000
همحسی بصورت ارثی منتقل میشه،

00:18:21.000 --> 00:18:24.000
همونطور که گالتون گفته این ارثی و ژنتیکیه.

00:18:24.000 --> 00:18:28.000
جنبه دومش -- این قسمتش خیلی مربوط به موضوع من در این سخنرانیه که مربوط به خلاقیته --

00:18:28.000 --> 00:18:31.000
جنبه دومش -- این قسمتش خیلی مربوط به موضوع من در این سخنرانیه که مربوط به خلاقیته --

00:18:31.000 --> 00:18:36.000
راجع به اینه که این موضوع در میان هنرمندان، شاعران، نویسندگان

00:18:36.000 --> 00:18:39.000
و دیگر آفرینندگان آثار هشت برابر بیشتر از بقیه مردم پیش میاد.

00:18:39.000 --> 00:18:40.000
چرا اینطوریه؟

00:18:40.000 --> 00:18:42.000
میخام که جواب این سوال رو بدم.

00:18:42.000 --> 00:18:44.000
در گذشته پاسخی براش نبوده.

NOTE Paragraph

00:18:44.000 --> 00:18:45.000
خب، همحسی چیه؟ عامل بوجود آورندهاش چیه؟

00:18:45.000 --> 00:18:46.000
بسیار خوب، نظریههای زیادی وجود داره.

00:18:46.000 --> 00:18:48.000
یه نظریه اینه که اونا مجنون هستن.

00:18:48.000 --> 00:18:51.000
حالا این نظریه علمی نیست و میتونیم فراموشش کنیم.

00:18:51.000 --> 00:18:55.000
نظریه دیگه اینه که اونا مواد مخدر مصرف میکنن، خب؟

00:18:55.000 --> 00:18:57.000
حالا ممکنه این یک مقداری درست باشه

00:18:57.000 --> 00:18:59.000
چون همحسی خیلی اینجا توی بخش خلیج رایجتره تا سان دیگو.

00:18:59.000 --> 00:19:00.000
(خنده حاضرین)

00:19:00.000 --> 00:19:03.000
خب، حالا نظریه سوم اینه که --

00:19:03.000 --> 00:19:08.000
خب، بیاین این سوال رو از خودمون بپرسیم که اصلا جریان همحسی چیه؟ خب؟

NOTE Paragraph

00:19:08.000 --> 00:19:11.000
خب ما پیدا کردهایم که منطقه رنگی و منطقه اعداد

00:19:11.000 --> 00:19:14.000
در مغز دقیقا کنار هم هستند، در قسمت فازیفرم جایروس مغز.

00:19:14.000 --> 00:19:16.000
بنابراین گفتیم که مقداری از مداربندی قسمت رنگی و عددی مغز روی هم افتاده.

00:19:16.000 --> 00:19:19.000
بنابراین گفتیم که مقداری از مداربندی قسمت رنگی و عددی مغز روی هم افتاده.

00:19:19.000 --> 00:19:22.000
بنابراین هروقت یه عدد دیده میشه، رنگ مربوط به اون هم دیده میشه،

00:19:22.000 --> 00:19:24.000
و بخاطر همین طرف همحسی داره.

00:19:24.000 --> 00:19:26.000
حالا یادتون باشه-- چرا اینطوری میشه؟

00:19:26.000 --> 00:19:28.000
چرا باید مداربندی مغز یه سری از افراد روی هم افتاده باشه؟

00:19:28.000 --> 00:19:30.000
یادتونه گفتم ارثیه؟

00:19:30.000 --> 00:19:32.000
این بهتون سرنخ رو میده.

00:19:32.000 --> 00:19:34.000
و اون اینه که یه ژن غیر طبیعی وجود داره،

00:19:34.000 --> 00:19:37.000
یه جهش ژنتیکی، که باعث این برهم افتادگی غیرعادی میشه.

NOTE Paragraph

00:19:37.000 --> 00:19:39.000
مشخص شده که، ما وقتی که به دنیا اومدیم درون مغزمون همه قسمتها به هم ربط داشتن.

00:19:39.000 --> 00:19:43.000
مشخص شده که، ما وقتی که به دنیا اومدیم درون مغزمون همه قسمتها به هم ربط داشتن.

00:19:43.000 --> 00:19:46.000
بنابراین هر قسمت از مغز به قسمت دیگه مربوط بوده،

00:19:46.000 --> 00:19:48.000
و اینا از هم جدا میشن که مشخصه سازمان یک مغز بالغ رو بسازن.

00:19:48.000 --> 00:19:51.000
و اینا از هم جدا میشن که مشخصه سازمان یک مغز بالغ رو بسازن.

00:19:51.000 --> 00:19:53.000
بنابراین اگر یک ژن مسوول این جدا شدن باشه و این ژن جهش پيدا کنه،

00:19:53.000 --> 00:19:55.000
بنابراین اگر یک ژن مسوول این جدا شدن باشه و این ژن جهش پيدا کنه،

00:19:55.000 --> 00:19:58.000
بنابراین در کار جداسازی منطقههای مغز کاستی پیش میاد،

00:19:58.000 --> 00:20:01.000
اگر بین اعداد و رنگ باشه، همحسی عددی-رنگی پیش میاد.

00:20:01.000 --> 00:20:04.000
اگر بین نوا و رنگ باشه، همحسی نوا-رنگی پیش میاد.

00:20:04.000 --> 00:20:06.000
تا اینجا همه چی خوبه.

NOTE Paragraph

00:20:06.000 --> 00:20:08.000
حالا اگر این ژن همه جای مغز خودشو نشون بده، مداربندی همه جای مغز به هم متصل میشه؟

00:20:08.000 --> 00:20:09.000
حالا اگر این ژن همه جای مغز خودشو نشون بده، مداربندی همه جای مغز به هم متصل میشه؟

00:20:09.000 --> 00:20:15.000
خیلی خب، درباره کاری که هنرمندان، نویسندگان و شاعران عموما انجام میدن فکر کنید،

00:20:15.000 --> 00:20:18.000
توانایی اونها در بکارگرفتن استعاره در فکر کردن،

00:20:18.000 --> 00:20:20.000
و به هم ارتباط دادن ایدههایی که به ظاهر به هم مربوط نیستند،

00:20:20.000 --> 00:20:23.000
مثل، "این مشرقه، و جولیت خورشیده."

00:20:23.000 --> 00:20:25.000
خب، وقتی میگین جولیت خورشیده، آیا منظورتون اینه که اون یه توپ آتیشه؟

00:20:25.000 --> 00:20:27.000
خب، وقتی میگین جولیت خورشیده، آیا منظورتون اینه که اون یه توپ آتیشه؟

00:20:27.000 --> 00:20:30.000
منظورم اینه که، شیزوفرنیها اینطورین، ولی اون یه موضوع دیگهاس، درست؟

00:20:30.000 --> 00:20:33.000
مردم معمولی میگن اون مثل خورشید گرمه،

00:20:33.000 --> 00:20:35.000
اون مثل خورشید درخشندهاس، اون مثل خورشید بارورندهاس.

00:20:35.000 --> 00:20:37.000
فورا پیوندها رو پیدا میکنید.

NOTE Paragraph

00:20:37.000 --> 00:20:40.000
حالا، اگه این ارتباط بین مناطق مغز و مفهومها رو در قسمت های مختلف مغز فرض کنید

00:20:40.000 --> 00:20:43.000
حالا، اگه این ارتباط بین مناطق مغز و مفهومها رو در قسمت های مختلف مغز فرض کنید

00:20:43.000 --> 00:20:46.000
اونوقت این باعث تمایل بیشتری به سمت خلاقیت و فکرکردن بصورت استعارهای

00:20:46.000 --> 00:20:49.000
اونوقت این باعث تمایل بیشتری به سمت خلاقیت و فکرکردن بصورت استعارهای

00:20:49.000 --> 00:20:51.000
در افراد دارای همحسی میشه.

00:20:51.000 --> 00:20:54.000
بنابراین، رخ دادنش هشت برابر در میان شاعران، هنرمندان و نویسندگان بیشتره.

00:20:54.000 --> 00:20:56.000
بنابراین، رخ دادنش هشت برابر در میان شاعران، هنرمندان و نویسندگان بیشتره.

00:20:56.000 --> 00:20:59.000
خب، این نگاه بیشتر از جنبه جمجمهشناسی به همحسی است.

00:20:59.000 --> 00:21:01.000
آخرین بخش -- میتونم یه دقیقه بیشتر داشته باشم؟

00:21:01.000 --> 00:21:03.000
(تشویق حاضرین)

NOTE Paragraph

00:21:03.000 --> 00:21:08.000
خب، میخوام بهتون نشون بدم که همتون همحسی دارین، ولی انکارش میکنید.

00:21:08.000 --> 00:21:12.000
این چیزیه که من بهش میگم الفبای مارشیان، مثل الفبای شما،

00:21:12.000 --> 00:21:15.000
آ هست آ، ب هست ب، س هست س،

00:21:15.000 --> 00:21:18.000
شکلهای مختلف برای آواهای مختلف، درست؟

00:21:18.000 --> 00:21:20.000
این الفبای مارشیانه.

00:21:20.000 --> 00:21:22.000
یکیشون کیکییه، یکیشون بوبا.

00:21:22.000 --> 00:21:24.000
کدومشون کیکیه، کدومشون بوبا؟

00:21:24.000 --> 00:21:26.000
چندتا از شما فکر میکنه که اون کیکیه و اون یکی بوبا؟ دستتون رو بالا ببرید.

00:21:26.000 --> 00:21:28.000
خب، یکی دو تایی جهش ژنتیکی توی جمع هست.

00:21:28.000 --> 00:21:29.000
(خنده حاضرین)

00:21:29.000 --> 00:21:31.000
چندتا از شما فکر میکنه که اون بوباست، اون یکی کیکی؟ دستتون رو بالا ببرید.

00:21:31.000 --> 00:21:33.000
99 درصد از شما.

NOTE Paragraph

00:21:33.000 --> 00:21:35.000
حالا، هیچکدومتون مارشیان نیستین، چطوری تونستین انجامش بدین؟

00:21:35.000 --> 00:21:40.000
بخاطر اینه که شما همتون دارید از متصل بودن مناطق -- انتزاع همحسی -- استفاده میکنید

00:21:40.000 --> 00:21:44.000
به این معنیه، وقتی شما میگید اونی که انحنای تیزی داره کیکی است،

00:21:44.000 --> 00:21:49.000
در قشر شنوایی، نورونهای شنوایی تحریک میشن، کیکی

00:21:49.000 --> 00:21:52.000
انحنای تصویری اون شکل دندانهدار رو -- انحنای ناگهانی -- مجسم میکنه.

00:21:52.000 --> 00:21:55.000
حالا این خیلی مهمه، چون چیزی که مشخص میکنه اینه که

00:21:55.000 --> 00:21:57.000
مغز شما درگیر یک فرایند اولیهاس--

00:21:57.000 --> 00:21:59.000
دقیقا مثل یه وهم و خیال احمقانهاس،

00:21:59.000 --> 00:22:03.000
ولی فوتونهای چشم دارن این شکل رو میسازن،

00:22:03.000 --> 00:22:06.000
و سلولهای مویی شنوایی در گوش دارن الگوهای شنوایی رو تحریک میکنن،

00:22:06.000 --> 00:22:11.000
ولی مغز قادره که نتیجه مشترک این بین رو استخراج کنه.

00:22:11.000 --> 00:22:13.000
این یه فرم ابتدایی از استعارهاس،

00:22:13.000 --> 00:22:18.000
و ما الان میدونیم که این در قسمت فوزیفرم جایروس مغز اتفاق میافته

00:22:18.000 --> 00:22:19.000
بخاطر اینکه وقتی اون قسمت آسیب میبینه،

00:22:19.000 --> 00:22:23.000
این افراد قدرت تشخیص بوبا و کیکی رو از دست میدهند،

00:22:23.000 --> 00:22:25.000
ولی همچنین اونها قابلیت بکارگیری استعاره رو هم از دست میدن.

NOTE Paragraph

00:22:25.000 --> 00:22:29.000
وقتی ازش میپرسی، "همه اون درخششها و برقها طلا نیستند" یعنی چی؟

00:22:29.000 --> 00:22:31.000
وقتی ازش میپرسی، "همه اون درخششها و برقها طلا نیستند" یعنی چی؟

00:22:31.000 --> 00:22:33.000
بیمار جواب میده، "خوب دلیل نمیشه که چون فلزی و براقه، طلا باشه".

00:22:33.000 --> 00:22:36.000
باید چگالی مخصوصش اندازه گرفته بشه، خب؟

00:22:36.000 --> 00:22:39.000
بنابراین اونها کلا معنی استعارهای و کنایهآمیز رو از دست میدن.

00:22:39.000 --> 00:22:42.000
خب، اندازه این منطقه در انسانها نسبت به پستانداران رده پایین حدودا هشت برابر بزرگتره،

00:22:42.000 --> 00:22:45.000
خب، اندازه این منطقه در انسانها نسبت به پستانداران رده پایین حدودا هشت برابر بزرگتره،

00:22:45.000 --> 00:22:48.000
یه اتفاق خیلی جالب داره توی منطقه انگولار جایرس میفته،

00:22:48.000 --> 00:22:51.000
چون چهارراهیه بین شنوایی، بینایی و حس لامسه،

00:22:51.000 --> 00:22:55.000
و اندازهاش در انسانها بزرگتر شده-- و یه اتفاق جالب داره اونجا میفته.

00:22:55.000 --> 00:22:58.000
و من فکر میکنم اون منشا خیلی از تواناییهای منحصر به فرد انسانها مثل انتزاع، استعاره و خلاقیته.

00:22:58.000 --> 00:23:01.000
و من فکر میکنم اون منشا خیلی از تواناییهای منحصر به فرد انسانها مثل انتزاع، استعاره و خلاقیته.

00:23:01.000 --> 00:23:04.000
همه این سوالها که فیلسوفها برای هزاران سال اونها رو مطالعه میکردند،

00:23:04.000 --> 00:23:08.000
ما دانشمندان با عکس برداری از مغز،

00:23:08.000 --> 00:23:10.000
مطالعه بیماران و پرسیدن سوالات بجا کشف کنیم.

00:23:10.000 --> 00:23:12.000
متشکرم.

00:23:12.000 --> 00:23:13.000
(تشویق حاضرین)

00:23:13.000 --> 00:23:14.000
بخاطرش متاسفم.

00:23:14.000 --> 00:23:15.000
(خنده حاضرین)