WEBVTT

00:00:00.762 --> 00:00:02.786
สวัสดี ชาวTEDWomen เป็นอย่างไรกันบ้าง

NOTE Paragraph

00:00:02.786 --> 00:00:04.075
(เสียงตอบรับ)

NOTE Paragraph

00:00:04.075 --> 00:00:05.363
ยังไม่ดีพอ

00:00:05.363 --> 00:00:07.633
สวัสดี ชาวTEDWomen เป็นอย่างไรกันบ้าง

NOTE Paragraph

00:00:07.633 --> 00:00:09.849
(เสียงตอบรับ)

NOTE Paragraph

00:00:09.849 --> 00:00:11.998
ฉันชื่อเมซูน ซายิด

00:00:11.998 --> 00:00:14.002
ฉันไม่ได้เมานะคะ

00:00:14.002 --> 00:00:16.619
แต่แพทย์ที่ทำคลอดฉัน เขาเมา

00:00:16.619 --> 00:00:20.507
เขาผ่าท้องแม่ฉันหกครั้ง

00:00:20.507 --> 00:00:23.317
ในหกทิศทางที่ต่างกัน

00:00:23.317 --> 00:00:25.733
ทำให้ฉันที่กำลังจะคลอดออกมา 
ขาดอากาศหายใจ

00:00:25.733 --> 00:00:28.340
ผลลัพธ์คือ สมองฉันพิการ (cerebral palsy)

00:00:28.340 --> 00:00:31.206
ซึ่งทำให้ฉันตัวสั่นตลอดเวลา

00:00:31.206 --> 00:00:34.053
ดูสิคะ

00:00:34.053 --> 00:00:37.460
เหนื่อยนะคะ รู้สึกเหมือนเป็นชากีรา ชากีรา

00:00:37.460 --> 00:00:39.240
ปะทะมูฮัมหมัด อาลี

00:00:39.240 --> 00:00:42.236
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:42.236 --> 00:00:44.231
สมองพิการไม่ใช่โรคทางพันธุกรรม

00:00:44.231 --> 00:00:47.015
ไม่ใช่ความพิการแต่กำเนิด 
คุณไปติดมาจากใครไม่ได้

00:00:47.015 --> 00:00:50.435
ไม่มีใครเสกคำสาปใส่ครรภ์แม่ฉัน

00:00:50.435 --> 00:00:53.671
และฉันไม่ได้เป็นแบบนี้
เพราะพ่อแม่ของฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน

00:00:53.671 --> 00:00:55.172
ซึ่งพ่อกับแม่ก็เป็นซะด้วยสิ

00:00:55.172 --> 00:00:59.241
(เสียงหัวเราะ)

00:00:59.241 --> 00:01:01.595
สาเหตุเกิดได้จากอุบัติเหตุเท่านั้น

00:01:01.595 --> 00:01:04.306
อย่างที่เกิดขึ้นกับฉันในวันเกิด

NOTE Paragraph

00:01:04.306 --> 00:01:09.434
ตอนนี้ ฉันขอเตือนคุณก่อนว่า 
ฉันให้แรงบันดาลใจได้ไม่เก่งนะ

00:01:09.434 --> 00:01:11.905
และฉันไม่อยากให้ใครในที่นี้

00:01:11.905 --> 00:01:13.466
รู้สึกสงสารฉัน

00:01:13.466 --> 00:01:15.495
เพราะบางช่วงในชีวิต

00:01:15.495 --> 00:01:18.848
คุณอาจนึกฝันอยากเป็นคนทุพพลภาพ

00:01:18.848 --> 00:01:20.747
ลองคิดตามฉันสิคะ

00:01:20.747 --> 00:01:23.964
คืนวันคริสต์มาสอีฟ คุณไปซื้อของที่ห้าง

00:01:23.964 --> 00:01:27.389
ขับรถวนไปมาหาที่จอด

00:01:27.389 --> 00:01:29.293
แล้วคุณเห็นอะไร

00:01:29.293 --> 00:01:33.880
ที่จอดรถสำหรับคนพิการว่างอยู่ 16 ที่

00:01:33.880 --> 00:01:36.291
คุณเลยแบบว่า "ให้ตาย ขอให้ฉัน

00:01:36.291 --> 00:01:38.007
ทุพพลภาพสักนิดได้ไหม"

00:01:38.007 --> 00:01:43.201
(เสียงหัวเราะ)

00:01:43.201 --> 00:01:44.729
และฉันต้องบอกคุณว่า

00:01:44.729 --> 00:01:49.468
ฉันมีปัญหา 99 อย่าง สมองพิการเป็นแค่หนึ่งในนั้น

00:01:49.468 --> 00:01:52.352
ถ้ามีการแข่งโอลิมปิคคนด้อยโอกาส

00:01:52.352 --> 00:01:54.109
ฉันคงชนะเหรียญทอง

00:01:54.109 --> 00:01:59.289
ฉันเป็นคนปาเลสไตน์ เป็นมุสลิม
เป็นผู้หญิง เป็นคนทุพพลภาพ

00:01:59.289 --> 00:02:01.507
และอาศัยอยู่ในนิวเจอร์ซีย์

00:02:01.507 --> 00:02:07.605
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

00:02:07.605 --> 00:02:11.370
ถ้าคุณยังไม่รู้สีกดีกับตัวเอง
ขอให้รู้สึกได้แล้ว

NOTE Paragraph

00:02:11.370 --> 00:02:13.976
คลิฟไซด์พาร์ค นิวเจอร์ซีย์ คือบ้านเกิดของฉัน

00:02:13.976 --> 00:02:16.573
ฉันชอบการที่

00:02:16.573 --> 00:02:18.608
บ้านเกิดกับโรคของฉัน

00:02:18.608 --> 00:02:20.606
ใช้ตัวย่อว่าซี.พี.เหมือนกัน

00:02:20.606 --> 00:02:22.928
และฉันยังชอบที่ เวลาที่ฉันอยากเดิน

00:02:22.928 --> 00:02:25.465
จากบ้านไปนิวยอร์กซิตี้ ก็ทำได้

NOTE Paragraph

00:02:25.465 --> 00:02:28.340
คนที่สมองพิการ ส่วนใหญ่ไม่เดินกัน

00:02:28.340 --> 00:02:31.462
แต่พ่อแม่ฉันไม่เชื่อในคำว่า "ทำไม่ได้"

00:02:31.462 --> 00:02:33.472
คาถาของพ่อคือ

00:02:33.472 --> 00:02:36.762
"เธอทำได้ ใช่แล้ว ทำได้ ทำได้"

00:02:36.762 --> 00:02:39.998
(เสียงหัวเราะ)

00:02:39.998 --> 00:02:43.021
เพราะอย่างนั้น ถ้าพี่สาวทั้งสามกำลังถูพื้น

00:02:43.021 --> 00:02:44.132
ฉันก็ถูด้วย

00:02:44.132 --> 00:02:46.891
ถ้าพี่สาวของฉันไปเรียนโรงเรียนของรัฐ

00:02:46.891 --> 00:02:49.184
พ่อแม่ฉันก็จะยื่นคำร้องไปยังระบบของโรงเรียน

00:02:49.184 --> 00:02:51.227
และรับประกันว่าฉันจะได้ไปโรงเรียนด้วย

00:02:51.227 --> 00:02:53.221
และถ้าเราไม่ได้เกรดเอทุกวิชา

00:02:53.221 --> 00:02:55.373
ทุกคนก็โดนแม่หวดก้นกันทั่วหน้า

00:02:55.373 --> 00:02:57.970
(เสียงหัวเราะ)

00:02:57.970 --> 00:03:00.954
พ่อสอนให้ฉันเดินตอนอายุห้าขวบ

00:03:00.954 --> 00:03:03.300
โดยเอาส้นเท้าฉันวางบนเท้าพ่อ

00:03:03.300 --> 00:03:05.126
แล้วพ่อก็เดิน

00:03:05.126 --> 00:03:07.818
อีกวิธีหนึ่งที่พ่อใช้ คือพ่อจะห้อย

00:03:07.818 --> 00:03:12.122
แบงค์หนึ่งดอลลาร์ไว้ข้างหน้าฉัน แล้วให้วิ่งไล่

00:03:12.122 --> 00:03:13.936
(เสียงหัวเราะ)

00:03:13.936 --> 00:03:16.821
วิญญาณสาวระบำเปลื้องผ้าในตัวของฉัน
ก็ถูกปลดปล่อย และ...

00:03:16.821 --> 00:03:18.434
(เสียงหัวเราะ)

00:03:18.434 --> 00:03:21.475
อ่า ไม่ใช่หรอกค่ะ
วันแรกในโรงเรียนอนุบาล

00:03:21.475 --> 00:03:22.988
ฉันก็เดินคล่องเหมือนแชมป์มวย

00:03:22.988 --> 00:03:26.750
ที่โดนซัดเข้าหลายหมัด

NOTE Paragraph

00:03:26.750 --> 00:03:30.251
ฉันเติบโตขึ้นในเมืองที่มีชาวอาหรับหกคน

00:03:30.251 --> 00:03:32.567
ทุกคนเป็นคนในครอบครัวฉัน

00:03:32.567 --> 00:03:34.771
ถึงตอนนี้มีชาวอาหรับในเมือง 20 คนแล้ว

00:03:34.771 --> 00:03:37.581
และทุกคนก็ยังเป็นคนในครอบครัวฉัน
(เสียงหัวเราะ)

00:03:37.581 --> 00:03:40.579
แทบจะไม่มีใครสังเกตว่าเราไม่ใช่คนอิตาเลียน

00:03:40.579 --> 00:03:45.604
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

00:03:48.081 --> 00:03:51.037
นั่นเป็นช่วงก่อนเหตุการณ์ 11 ก.ย. และก่อนที่นักการเมือง

00:03:51.037 --> 00:03:54.974
จะคิดว่ามันรับได้ที่จะใช้สโลแกน "เราเกลียดคนมุสลิม"

00:03:54.974 --> 00:03:56.995
ในการหาเสียง

00:03:56.995 --> 00:04:00.125
คนรอบข้างที่เติบโตมากับฉัน
ไม่มีปัญหากับความศรัทธาของฉัน

00:04:00.125 --> 00:04:02.531
แต่เขาอาจจะเป็นห่วง

00:04:02.531 --> 00:04:05.262
ว่าฉันจะอดจนตายในช่วงเดือนรอมฎอน

00:04:05.262 --> 00:04:07.397
ฉันต้องอธิบายว่าฉันมีไขมันมากพอ

00:04:07.397 --> 00:04:09.449
ที่จะทำให้อยู่รอดได้ตลอดสามเดือนเต็มๆ

00:04:09.449 --> 00:04:14.349
การถือศีลอดตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้น
จนพระอาทิตย์ตกจึงเป็นเรื่องกล้วยๆ

NOTE Paragraph

00:04:14.349 --> 00:04:17.152
ฉันได้เต้นแท็บที่บอร์ดเวย์

00:04:17.152 --> 00:04:20.607
ใช่ค่ะ บอร์ดเวย์ นั่นมันบ้ามาก (เสียงปรบมือ)

00:04:20.607 --> 00:04:22.518
พ่อแม่ฉันไม่มีเงินจ่ายค่ากายภาพบำบัด

00:04:22.518 --> 00:04:25.402
พ่อแม่เลยส่งฉันไปเรียนเต้น

00:04:25.402 --> 00:04:27.072
ฉันเรียนรู้การเต้นโดยที่ยังสวมส้นสูง

00:04:27.072 --> 00:04:28.775
ซึ่งหมายความว่าฉันใส่ส้นสูงเดินเป็น

00:04:28.775 --> 00:04:30.175
และฉันเป็นคนเจอร์ซีย์

00:04:30.175 --> 00:04:32.908
และพวกเราก็ช่างแต่งตัว

00:04:32.908 --> 00:04:36.511
เพราะอย่างนั้น ถ้าเพื่อนใส่ส้นสูง ฉันก็ใส่ด้วย

NOTE Paragraph

00:04:36.511 --> 00:04:39.529
และพอเพื่อนๆ ฉันไปพักผ่อนหน้าร้อน

00:04:39.529 --> 00:04:42.341
ที่หาดเจอร์ซีย์ ฉันก็ไม่ได้ไปด้วย

00:04:42.341 --> 00:04:44.579
ฉันใช้วันหยุดหน้าร้อนในเขตสงคราม

00:04:44.579 --> 00:04:46.650
เพราะพ่อแม่กลัว

00:04:46.650 --> 00:04:48.841
ว่าถ้าเราไม่กลับปาเลสไตน์

00:04:48.841 --> 00:04:50.548
ทุกๆ หน้าร้อน

00:04:50.548 --> 00:04:52.589
เราจะโตขึ้นเป็นมาดอนน่า

00:04:52.589 --> 00:04:57.984
(เสียงหัวเราะ)

00:04:57.984 --> 00:05:01.093
วันหยุดหน้าร้อนมักจะประกอบด้วย

00:05:01.093 --> 00:05:02.879
การที่พ่อพยายามรักษาฉัน

00:05:02.879 --> 00:05:04.870
ฉันได้ดื่มนมกวาง

00:05:04.870 --> 00:05:06.912
มีถ้วยร้อนๆ วางบนหลัง

00:05:06.912 --> 00:05:08.897
โดนจับทุ่มลงในทะเลสาบเดดซี

00:05:08.897 --> 00:05:11.506
ฉันจำได้ตอนที่โดนน้ำทะเลจนแสบตา

00:05:11.506 --> 00:05:14.297
ตอนนั้นคิดว่า "สำเร็จแล้ว สำเร็จแล้ว"

00:05:14.297 --> 00:05:17.296
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:05:17.296 --> 00:05:20.626
แต่ความมหัศจรรย์เดียวที่เราพบว่าช่วยบำบัดได้คือโยคะ

00:05:20.626 --> 00:05:23.995
ฉันต้องบอกคุณก่อน โยคะน่าเบื่อมาก

00:05:23.995 --> 00:05:25.474
แต่ก่อนที่ฉันจะฝึกโยคะ

00:05:25.474 --> 00:05:28.459
ฉันเป็นนักแสดงสแตนด์อัพ คอเมดีที่ยืนไม่ได้

00:05:28.459 --> 00:05:31.737
แต่ตอนนี้ฉันยืนด้วยหัวได้แล้ว

00:05:31.737 --> 00:05:36.502
พ่อแม่ฉันคอยสนับสนุนความเชื่อที่ว่า

00:05:36.502 --> 00:05:39.215
ฉันทุกอย่างได้

00:05:39.215 --> 00:05:41.230
ว่าไม่มีฝันไหนไกลเกินไป

00:05:41.230 --> 00:05:42.809
และความฝันของฉันก็คือการ

00:05:42.809 --> 00:05:46.919
ได้แสดงในละครเรื่อง "เจเนอรอล ฮอสพิทอล" 
(General Hospital)

00:05:46.919 --> 00:05:49.317
ฉันเข้าเรียนในวิทยาลัย
ช่วงที่มีประเด็นเรื่องความเท่าเทียม

00:05:49.317 --> 00:05:51.529
และฉันได้รับทุนไปเรียนที่ เอเอสยู

00:05:51.529 --> 00:05:53.573
มหาวิทยาลัยแห่งรัฐอริโซนา

00:05:53.573 --> 00:05:56.776
เพราะมีคุณสมบัติครบตามโควต้าทุกข้อ

00:05:56.776 --> 00:06:01.257
ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวลีเมอร์แห่งภาคการละคร

00:06:01.257 --> 00:06:02.782
ทุกคนรักฉัน

00:06:02.782 --> 00:06:06.066
การบ้านที่ต้องทำมีความยากแค่ระดับเด็กป.สี่

00:06:06.066 --> 00:06:07.686
ฉันได้เอทุกวิชาที่เรียน

00:06:07.686 --> 00:06:10.973
เอทุกวิชาเลยล่ะ

00:06:10.973 --> 00:06:12.913
ทุกครั้งที่ฉันสวมบทบาท

00:06:12.913 --> 00:06:14.271
จากบทเรื่อง "ตุ๊กตาแก้ว" (The Glass Menagerie)

00:06:14.271 --> 00:06:16.689
อาจารย์ฉันต้องร้องไห้ทุกที

00:06:16.689 --> 00:06:19.127
แต่ฉันไม่เคยได้บทเล่นละครจริงๆ เลย

00:06:19.127 --> 00:06:20.807
และในที่สุด ตอนเรียนปีสุดท้าย

00:06:20.807 --> 00:06:22.677
เอเอสยูก็ตัดสินใจจัดละครที่ชื่อว่า

00:06:22.677 --> 00:06:24.886
"ค่ำคืนยาวนานในเมืองแจ็คสัน"
(They Dance Real Slow in Jackson)

00:06:24.886 --> 00:06:27.679
เป็นละครเกี่ยวกับผู้หญิงสมองพิการ

00:06:27.679 --> 00:06:29.745
ฉันเป็นผู้หญิงสมองพิการ

00:06:29.745 --> 00:06:32.628
ฉันเลยกู่ร้องเสียงดังจากหลังคา

00:06:32.628 --> 00:06:34.539
"ในที่สุด ฉันก็จะได้บทเสียที

00:06:34.555 --> 00:06:36.279
ฉันสมองพิการ

00:06:36.279 --> 00:06:38.565
สำเร็จแล้ว สำเร็จแล้ว

00:06:38.565 --> 00:06:41.509
ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า ฉันทำสำเร็จแล้ว

00:06:41.509 --> 00:06:45.288
ฉันไม่ได้ร่วมแสดงค่ะ (เสียงหัวเราะ)

00:06:45.288 --> 00:06:47.796
เชอร์รี บราวน์ได้แสดง

00:06:47.796 --> 00:06:50.345
ฉันรีบวิ่งไปขอพบหัวหน้าภาคการละคร

00:06:50.345 --> 00:06:52.928
ร้องไห้ฟูมฟาย เหมือนมีใครมายิงแมวฉันตาย

00:06:52.928 --> 00:06:54.169
แล้วถามว่าเป็นเพราะอะไร

00:06:54.169 --> 00:06:55.764
และเธอตอบว่า เหตุผลคือ

00:06:55.764 --> 00:06:58.524
ฉันไม่น่าจะแสดงบทผาดโผนได้

00:06:58.524 --> 00:07:01.483
ฉันเลยตอบว่า "ขอโทษนะคะ ถ้าฉันแสดงผาดโผนไม่ได้

00:07:01.483 --> 00:07:03.232
ตัวละครในบทก็ทำไม่ได้เหมือนกัน"

00:07:03.232 --> 00:07:08.180
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

00:07:10.976 --> 00:07:16.004
ฉันเกิดมาเพื่อเล่นบทนี้ชัดๆ

00:07:16.004 --> 00:07:20.831
เขาให้บทกับนักแสดงสมองไม่พิการ

00:07:20.831 --> 00:07:23.252
วิทยาลัยเป็นสถานที่ซึ่งสะท้อนชีวิตจริง

00:07:23.252 --> 00:07:25.402
ฮอลลีวู๊ดมีประวัติศาสตร์ที่เลวร้าย

00:07:25.402 --> 00:07:27.385
ในการคัดนักแสดงร่างกายปกติ

00:07:27.385 --> 00:07:30.007
ให้สวมบทเป็นคนทุพพลภาพบนหน้าจอ

NOTE Paragraph

00:07:30.007 --> 00:07:32.558
เมื่อเรียนจบ ฉันก็ย้ายกลับบ้าน

00:07:32.558 --> 00:07:34.679
และอาชีพครั้งแรกในฐานะนักแสดงคือ

00:07:34.679 --> 00:07:37.320
เป็นตัวประกอบในละครช่วงกลางวัน

00:07:37.320 --> 00:07:39.140
ความฝันของฉันกลายเป็นจริง

00:07:39.140 --> 00:07:41.362
และฉันรู้ว่าฉันน่าจะได้บทที่ดีขึ้น

00:07:41.362 --> 00:07:46.018
จาก "ตัวประกอบนั่งในร้าน" 
เป็น "เพื่อนซี้สุดเพี้ยน" ในเร็ววัน

00:07:46.018 --> 00:07:48.764
แต่ฉันก็ยังคงเป็นเครื่องเรือนชิ้นหรูหรา

00:07:48.764 --> 00:07:51.474
ที่ถูกทิ้งไว้ในความทรงจำเลือนลางแทน

00:07:51.474 --> 00:07:53.188
และทุกอย่างก็ชัดเจนขึ้น

00:07:53.188 --> 00:07:55.107
ว่าผู้กำกับที่คัดเลือกนักแสดงนั้น

00:07:55.107 --> 00:07:59.089
ไม่เลือกนักแสดงเจ้าเนื้อ คนชาติพันธุ์ที่แตกต่าง 
และทุพพลภาพหรอก

00:07:59.089 --> 00:08:01.333
เขาเลือกแต่คนสมบูรณ์แบบ

00:08:01.333 --> 00:08:03.810
แต่กฎก็ยังมีข้อยกเว้น

00:08:03.810 --> 00:08:05.983
ฉันโตมาโดยได้ดูวูปี โกลด์เบิร์ก

00:08:05.983 --> 00:08:07.919
โรสแอนน์ บาร์, เอลเลน

00:08:07.919 --> 00:08:10.454
และผู้หญิงพวกนี้ทุกคนมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน

00:08:10.454 --> 00:08:11.716
คือเป็นนักแสดงตลก

00:08:11.716 --> 00:08:14.210
ฉันเลยเป็นนักแสดงตลกบ้าง

00:08:14.210 --> 00:08:18.747
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:08:19.858 --> 00:08:23.535
การทำงานครั้งแรกของฉัน
คือขับรถให้นักแสดงตลกชื่อดัง

00:08:23.535 --> 00:08:26.114
จากนิวยอร์กซิตี้ไปแสดงที่นิวเจอร์ซีย์

00:08:26.114 --> 00:08:28.487
และฉันคงลืมหน้าของนักแสดงตลกคนแรก

00:08:28.487 --> 00:08:30.506
ที่ฉันขับรถไปส่งไม่ลง ตอนที่เขารู้

00:08:30.506 --> 00:08:33.563
ว่าเขากำลังผ่านด่านเก็บเงินนิวเจอร์ซีย์

00:08:33.563 --> 00:08:36.649
ไปพร้อมกับผู้หญิงสมองพิการที่ขับรถให้เขา

00:08:36.649 --> 00:08:39.354
ฉันได้ไปแสดงในคลับทั่วอเมริกา

00:08:39.354 --> 00:08:42.701
และยังได้แสดงเป็นภาษาอาราบิคในตะวันออกกลางด้วย

00:08:42.701 --> 00:08:46.358
ไม่เซ็นเซอร์ ไม่ต้องปิดหน้า

00:08:46.358 --> 00:08:48.329
บางคนพูดว่าฉันเป็นคนแรก

00:08:48.329 --> 00:08:50.290
ที่ได้เป็นแสตนด์อัพ คอเมเดียนในโลกอาหรับ

00:08:50.290 --> 00:08:52.471
ฉันไม่อยากอ้างว่าเป็นคนแรก

00:08:52.471 --> 00:08:54.787
แต่ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่เคยได้ยิน

00:08:54.787 --> 00:08:58.539
ข่าวลือบ้าๆ ว่าผู้หญิงตลกไม่เป็น

00:08:58.539 --> 00:09:03.335
เขามองว่าเราประสาทมากกว่า

00:09:03.335 --> 00:09:07.594
ปี 2003 พี่ชายต่างพ่อต่างแม่ของฉัน

00:09:07.594 --> 00:09:09.752
ดีน โอบีดัลเลาะห์กับฉัน เราริเริ่ม

00:09:09.752 --> 00:09:12.120
เทศกาลคอเมดีของอเมริกันเชื้อสายอาหรับในนิวยอร์ก

00:09:12.120 --> 00:09:13.841
ถึงตอนนี้ ก็ปีที่ 10 แล้ว

00:09:13.841 --> 00:09:17.479
จุดมุ่งหมายของเรา ก็เพื่อเปลี่ยนแปลงภาพเชิงลบ

00:09:17.479 --> 00:09:19.563
ของชาวอเมริกันเชื้อสายอาหรับในสื่อ

00:09:19.563 --> 00:09:22.032
และคอยเตือนผู้กำกับทั้งหลายว่า

00:09:22.032 --> 00:09:25.130
เอเชียใต้กับอาหรับ ไม่ใช่คำเดียวกัน

00:09:25.130 --> 00:09:28.093
(เสียงหัวเราะ)

00:09:28.093 --> 00:09:33.803
การทำให้วัฒนธรรมอาหรับ
ไหลเข้าสู่กระแสหลักเป็นเรื่องง่าย

00:09:33.803 --> 00:09:35.870
กว่าการเอาชนะข้อท้าทาย

00:09:35.870 --> 00:09:38.747
ด้านปมด้อยของการเป็นคนทุพพลภาพ

NOTE Paragraph

00:09:38.747 --> 00:09:41.047
โอกาสทองครั้งใหญ่ของชีวิต
มาเคาะประตูในปี 2010

00:09:41.047 --> 00:09:42.735
ฉันได้รับเชิญไปเป็นแขก

00:09:42.735 --> 00:09:44.110
ในรายการข่าวทางช่องเคเบิล

00:09:44.110 --> 00:09:46.356
"เคานท์ดาวน์กับคีธ โอลเบอร์มันน์"

00:09:46.356 --> 00:09:49.444
ฉันเดินเข้าในรายการ 
ท่าทางเหมือนเตรียมตัวไปงานเลี้ยงรุ่น

00:09:49.444 --> 00:09:51.578
พวกเขาประคองร่างฉันเข้าไปในสตูดิโอ

00:09:51.578 --> 00:09:56.998
แล้วจัดให้นั่งบนเก้าอี้รถเข็นที่ไหลไปมา

00:09:56.998 --> 00:09:59.617
ฉันมองไปที่ผู้จัดการเวลที แล้วทำท่าเป็นเชิงว่า

00:09:59.617 --> 00:10:02.336
"ขอโทษค่ะ ขอเก้าอี้อีกตัวได้ไหม"

00:10:02.336 --> 00:10:03.958
เธอมองมาที่ฉัน แล้วก็เริ่มพูดว่า

00:10:03.958 --> 00:10:06.807
"ห้า สี่ สาม สอง..."

00:10:06.807 --> 00:10:08.601
แล้วเราก็ออกอากาศ

00:10:08.601 --> 00:10:10.969
ฉันต้องคอยเอามือจับโต๊ะผู้ประกาศไว้แน่น

00:10:10.969 --> 00:10:14.758
เพื่อที่จะได้ไม่กลิ้งตกขอบจอระหว่างสัมภาษณ์

00:10:14.758 --> 00:10:17.617
และพอการสัมภาษณ์จบลง ฉันก็หน้าตาซีดเซียว

00:10:17.617 --> 00:10:19.599
ฉันเพิ่งได้รับโอกาส แล้วก็ทำหลุดลอยไป

00:10:19.599 --> 00:10:22.822
ฉันรู้ว่าคงไม่ได้รับเชิญกลับไปอีกแล้ว

00:10:22.822 --> 00:10:25.996
แต่ไม่เพียงแค่คุณโอลเบอร์มันน์เชิญฉันกลับไป

00:10:25.996 --> 00:10:28.081
เขายังให้ฉันเป็นผู้ร่วมรายการประจำ

00:10:28.081 --> 00:10:31.502
และเอาเทปติดเก้าอี้ยึดกับพื้นไว้ด้วย

00:10:31.502 --> 00:10:35.131
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:10:37.003 --> 00:10:39.059
ความตลกที่ฉันได้เรียนรู้จากการออกอากาศ

00:10:39.059 --> 00:10:40.720
กับคีธ โอลเบอร์มันน์

00:10:40.720 --> 00:10:44.734
คือผู้คนในโลกอินเทอร์เน็ตเป็นพวกปากเสีย

00:10:44.734 --> 00:10:46.962
คนมักพูดว่าเด็กๆ มักใจร้าย

00:10:46.962 --> 00:10:50.290
แต่ฉันไม่เคยถูกล้อไม่ว่าตอนเด็กหรือตอนโต

00:10:50.290 --> 00:10:53.985
แต่ทันใดนั้น ความทุพพลภาพของฉัน
ก็กลายเป็นหัวข้อโจมตีทางอินเทอร์เน็ต

00:10:53.985 --> 00:10:55.996
ฉันนั่งดูคลิปออนไลน์

00:10:55.996 --> 00:10:57.606
และอ่านความเห็น อย่างเช่น

00:10:57.606 --> 00:11:00.197
"เฮ้ย ทำไมเธอต้องกระตุกด้วย"

00:11:00.197 --> 00:11:02.413
"เธอปัญญาอ่อนหรือเปล่า"

00:11:02.413 --> 00:11:05.782
และที่ฉันชอบที่สุด "ผู้ก่อการร้ายปากเปื่อยผู้น่าสงสาร

00:11:05.782 --> 00:11:07.456
เธอป่วยเป็นอะไรกัน

00:11:07.456 --> 00:11:11.070
เราควรสวดอวยพรให้เธอนะ"

00:11:11.070 --> 00:11:12.899
มีความเห็นหนึ่งยังแนะนำ

00:11:12.899 --> 00:11:15.684
ให้ฉันใส่ความทุพพลภาพลงในเครดิตตอนท้าย

00:11:15.684 --> 00:11:20.590
นักเขียนบทภาพยนตร์ นักแสดงตลก สมองพิการ

NOTE Paragraph

00:11:20.590 --> 00:11:23.917
ความทุพพลภาพเป็นสิ่งที่มองเห็นได้ชัด
เช่นเดียวกับเชื้อชาติ

00:11:23.917 --> 00:11:26.504
ถ้าคนนั่งรถเข็นเล่นบทเป็นบียองเซ่ไม่ได้

00:11:26.504 --> 00:11:29.543
บียองเซ่ก็ไม่ควรรับบทเป็นคนนั่งรถเข็น

00:11:29.543 --> 00:11:31.581
คนทุพพลภาพเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุด

00:11:31.581 --> 00:11:34.592
ค่ะ ขอเสียงปรบมือหน่อย เอาเลยค่ะ

00:11:34.592 --> 00:11:37.441
(เสียงปรบมือ)

00:11:39.360 --> 00:11:41.833
คนทุพพลภาพเป็นคนกลุ่มใหญ่ที่สุดที่ไม่ได้รับความสนใจ

00:11:41.833 --> 00:11:44.757
ในโลก และเรายังเป็นกลุ่มที่ได้รับการนำเสนอน้อยที่สุด

00:11:44.757 --> 00:11:46.933
ในวงการบันเทิง

NOTE Paragraph

00:11:46.933 --> 00:11:49.152
แพทย์บอกว่าฉันจะเดินไม่ได้

00:11:49.152 --> 00:11:51.941
แต่ตอนนี้ฉันมาอยู่ตรงนี้ เบื้องหน้าคุณ

00:11:51.941 --> 00:11:54.128
ถ้าหากว่าฉันเติบโตมาพร้อมกับโซเชียลมีเดีย

00:11:54.128 --> 00:11:56.099
ฉันคงมายืนตรงนี้ไม่ไหว

00:11:56.099 --> 00:11:57.578
ฉันหวังว่าเราจะร่วมมือกันได้

00:11:57.578 --> 00:12:00.153
เพื่อสร้างสรรค์ภาพพจน์ที่ดี

00:12:00.153 --> 00:12:03.698
ในกับคนทุพพลภาพในวงการบันเทิงและในชีวิตประจำวัน

00:12:03.698 --> 00:12:06.075
ถ้าหากว่ามันมีภาพพจน์ที่ดีมากกว่านี้

00:12:06.075 --> 00:12:09.691
คงมีคนเกลียดกันน้อยกว่านี้ทางอินเทอร์เน็ต

00:12:09.691 --> 00:12:11.285
หรืออาจจะไม่ใช่อย่างนั้น

00:12:11.285 --> 00:12:13.298
บางทีอาจต้องให้คนทั้งหมู่บ้าน

00:12:13.298 --> 00:12:16.460
เพื่ออบรมเลี้ยงดูลูกๆ ให้ดี

NOTE Paragraph

00:12:16.460 --> 00:12:18.293
การเดินทางที่บิดเบี้ยวของฉันได้นำพา

00:12:18.293 --> 00:12:20.493
ให้ฉันไปยืนยังจุดที่น่าประทับใจหลายแห่ง

00:12:20.493 --> 00:12:23.467
ฉันได้เดินบนพรมแดง

00:12:23.467 --> 00:12:26.034
เคียงข้างนักแสดงชั้นน้ำ ซูซาน ลุชชี

00:12:26.034 --> 00:12:28.311
และดาวเด่นอย่าง ลอร์เรน อาร์บัส

00:12:28.311 --> 00:12:30.972
ฉันได้ร่วมแสดงภาพยนตร์กับอดัม แซนด์เลอร์

00:12:30.972 --> 00:12:32.513
และได้ทำงานกับขวัญใจของฉัน

00:12:32.513 --> 00:12:34.983
เดฟ แมธธิวส์ ผู้น่าทึ่ง

00:12:34.983 --> 00:12:36.901
ฉันเดินสายทัวร์รอบโลกในฐานะนักแสดงนำ

00:12:36.901 --> 00:12:38.533
ของเรื่อง ชาวอาหรับสุดเหวี่ยง (Arabs Gone Wild)

00:12:38.533 --> 00:12:41.406
ฉันเป็นผู้แทน

00:12:41.406 --> 00:12:44.227
ของรัฐนิวเจอร์ซีย์

00:12:44.227 --> 00:12:46.352
ร่วมในคณะกรรมการเพื่อประชาธิปไตย ปี 2008

00:12:46.352 --> 00:12:48.989
และฉันได้ก่อตั้งองค์กร เมย์ซูน คิดส์

00:12:48.989 --> 00:12:50.687
องค์การการกุศลที่หวังว่า

00:12:50.687 --> 00:12:52.903
จะทำให้เด็กๆ ผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์

00:12:52.903 --> 00:12:55.972
ได้รับโอกาสทองแบบที่พ่อแม่เคยให้ฉัน

00:12:55.972 --> 00:12:58.431
แต่ช่วงเวลาที่น่าประทับใจที่สุด

00:12:58.431 --> 00:13:00.956
คือตอนที่ ถ้าไม่นับรวมตอนนี้ด้วยนะคะ

00:13:00.956 --> 00:13:05.384
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

00:13:08.430 --> 00:13:11.866
ช่วงเวลาที่น่าประทับใจที่สุด

00:13:11.882 --> 00:13:13.915
คือตอนที่ฉันได้แสดง

00:13:13.915 --> 00:13:16.234
ต่อหน้าชายที่โบยบินเหมือนผีเสื้อ

00:13:16.234 --> 00:13:17.603
ต่อยเหมือนผึ้ง

00:13:17.603 --> 00:13:21.099
เป็นโรคพาร์กินสัน และตัวสั่นเหมือนกับฉัน

00:13:21.099 --> 00:13:23.356
มูฮัมหมัด อาลี

00:13:23.356 --> 00:13:28.542
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:13:31.467 --> 00:13:33.279
นั่นเป็นเพียงครั้งเดียว

00:13:33.279 --> 00:13:35.948
ที่พ่อได้เห็นฉันแสดงสด

00:13:35.948 --> 00:13:39.212
และฉันขออุทิศการบรรยายครั้งนี้ให้กับเขา

00:13:39.212 --> 00:13:41.375
(ภาษาอาราบิค)
[ขอพระอัลเลาะห์โปรดเมตตาดวงวิญญาณของพ่อด้วย]

NOTE Paragraph

00:13:41.375 --> 00:13:44.226
ฉันชื่อ เมซูน ซายิด

00:13:44.226 --> 00:13:47.243
และถ้าฉันทำได้ ทำได้ คุณเองก็ทำได้ ทำได้

00:13:47.243 --> 00:13:51.505
(เสียงปรบมือ)