1
00:00:00,762 --> 00:00:02,786
สวัสดี ชาวTEDWomen เป็นอย่างไรกันบ้าง

2
00:00:02,786 --> 00:00:04,075
(เสียงตอบรับ)

3
00:00:04,075 --> 00:00:05,363
ยังไม่ดีพอ

4
00:00:05,363 --> 00:00:07,633
สวัสดี ชาวTEDWomen เป็นอย่างไรกันบ้าง

5
00:00:07,633 --> 00:00:09,849
(เสียงตอบรับ)

6
00:00:09,849 --> 00:00:11,998
ฉันชื่อเมซูน ซายิด

7
00:00:11,998 --> 00:00:14,002
ฉันไม่ได้เมานะคะ

8
00:00:14,002 --> 00:00:16,619
แต่แพทย์ที่ทำคลอดฉัน เขาเมา

9
00:00:16,619 --> 00:00:20,507
เขาผ่าท้องแม่ฉันหกครั้ง

10
00:00:20,507 --> 00:00:23,317
ในหกทิศทางที่ต่างกัน

11
00:00:23,317 --> 00:00:25,733
ทำให้ฉันที่กำลังจะคลอดออกมา 
ขาดอากาศหายใจ

12
00:00:25,733 --> 00:00:28,340
ผลลัพธ์คือ สมองฉันพิการ (cerebral palsy)

13
00:00:28,340 --> 00:00:31,206
ซึ่งทำให้ฉันตัวสั่นตลอดเวลา

14
00:00:31,206 --> 00:00:34,053
ดูสิคะ

15
00:00:34,053 --> 00:00:37,460
เหนื่อยนะคะ รู้สึกเหมือนเป็นชากีรา ชากีรา

16
00:00:37,460 --> 00:00:39,240
ปะทะมูฮัมหมัด อาลี

17
00:00:39,240 --> 00:00:42,236
(เสียงหัวเราะ)

18
00:00:42,236 --> 00:00:44,231
สมองพิการไม่ใช่โรคทางพันธุกรรม

19
00:00:44,231 --> 00:00:47,015
ไม่ใช่ความพิการแต่กำเนิด 
คุณไปติดมาจากใครไม่ได้

20
00:00:47,015 --> 00:00:50,435
ไม่มีใครเสกคำสาปใส่ครรภ์แม่ฉัน

21
00:00:50,435 --> 00:00:53,671
และฉันไม่ได้เป็นแบบนี้
เพราะพ่อแม่ของฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน

22
00:00:53,671 --> 00:00:55,172
ซึ่งพ่อกับแม่ก็เป็นซะด้วยสิ

23
00:00:55,172 --> 00:00:59,241
(เสียงหัวเราะ)

24
00:00:59,241 --> 00:01:01,595
สาเหตุเกิดได้จากอุบัติเหตุเท่านั้น

25
00:01:01,595 --> 00:01:04,306
อย่างที่เกิดขึ้นกับฉันในวันเกิด

26
00:01:04,306 --> 00:01:09,434
ตอนนี้ ฉันขอเตือนคุณก่อนว่า 
ฉันให้แรงบันดาลใจได้ไม่เก่งนะ

27
00:01:09,434 --> 00:01:11,905
และฉันไม่อยากให้ใครในที่นี้

28
00:01:11,905 --> 00:01:13,466
รู้สึกสงสารฉัน

29
00:01:13,466 --> 00:01:15,495
เพราะบางช่วงในชีวิต

30
00:01:15,495 --> 00:01:18,848
คุณอาจนึกฝันอยากเป็นคนทุพพลภาพ

31
00:01:18,848 --> 00:01:20,747
ลองคิดตามฉันสิคะ

32
00:01:20,747 --> 00:01:23,964
คืนวันคริสต์มาสอีฟ คุณไปซื้อของที่ห้าง

33
00:01:23,964 --> 00:01:27,389
ขับรถวนไปมาหาที่จอด

34
00:01:27,389 --> 00:01:29,293
แล้วคุณเห็นอะไร

35
00:01:29,293 --> 00:01:33,880
ที่จอดรถสำหรับคนพิการว่างอยู่ 16 ที่

36
00:01:33,880 --> 00:01:36,291
คุณเลยแบบว่า "ให้ตาย ขอให้ฉัน

37
00:01:36,291 --> 00:01:38,007
ทุพพลภาพสักนิดได้ไหม"

38
00:01:38,007 --> 00:01:43,201
(เสียงหัวเราะ)

39
00:01:43,201 --> 00:01:44,729
และฉันต้องบอกคุณว่า

40
00:01:44,729 --> 00:01:49,468
ฉันมีปัญหา 99 อย่าง สมองพิการเป็นแค่หนึ่งในนั้น

41
00:01:49,468 --> 00:01:52,352
ถ้ามีการแข่งโอลิมปิคคนด้อยโอกาส

42
00:01:52,352 --> 00:01:54,109
ฉันคงชนะเหรียญทอง

43
00:01:54,109 --> 00:01:59,289
ฉันเป็นคนปาเลสไตน์ เป็นมุสลิม
เป็นผู้หญิง เป็นคนทุพพลภาพ

44
00:01:59,289 --> 00:02:01,507
และอาศัยอยู่ในนิวเจอร์ซีย์

45
00:02:01,507 --> 00:02:07,605
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

46
00:02:07,605 --> 00:02:11,370
ถ้าคุณยังไม่รู้สีกดีกับตัวเอง
ขอให้รู้สึกได้แล้ว

47
00:02:11,370 --> 00:02:13,976
คลิฟไซด์พาร์ค นิวเจอร์ซีย์ คือบ้านเกิดของฉัน

48
00:02:13,976 --> 00:02:16,573
ฉันชอบการที่

49
00:02:16,573 --> 00:02:18,608
บ้านเกิดกับโรคของฉัน

50
00:02:18,608 --> 00:02:20,606
ใช้ตัวย่อว่าซี.พี.เหมือนกัน

51
00:02:20,606 --> 00:02:22,928
และฉันยังชอบที่ เวลาที่ฉันอยากเดิน

52
00:02:22,928 --> 00:02:25,465
จากบ้านไปนิวยอร์กซิตี้ ก็ทำได้

53
00:02:25,465 --> 00:02:28,340
คนที่สมองพิการ ส่วนใหญ่ไม่เดินกัน

54
00:02:28,340 --> 00:02:31,462
แต่พ่อแม่ฉันไม่เชื่อในคำว่า "ทำไม่ได้"

55
00:02:31,462 --> 00:02:33,472
คาถาของพ่อคือ

56
00:02:33,472 --> 00:02:36,762
"เธอทำได้ ใช่แล้ว ทำได้ ทำได้"

57
00:02:36,762 --> 00:02:39,998
(เสียงหัวเราะ)

58
00:02:39,998 --> 00:02:43,021
เพราะอย่างนั้น ถ้าพี่สาวทั้งสามกำลังถูพื้น

59
00:02:43,021 --> 00:02:44,132
ฉันก็ถูด้วย

60
00:02:44,132 --> 00:02:46,891
ถ้าพี่สาวของฉันไปเรียนโรงเรียนของรัฐ

61
00:02:46,891 --> 00:02:49,184
พ่อแม่ฉันก็จะยื่นคำร้องไปยังระบบของโรงเรียน

62
00:02:49,184 --> 00:02:51,227
และรับประกันว่าฉันจะได้ไปโรงเรียนด้วย

63
00:02:51,227 --> 00:02:53,221
และถ้าเราไม่ได้เกรดเอทุกวิชา

64
00:02:53,221 --> 00:02:55,373
ทุกคนก็โดนแม่หวดก้นกันทั่วหน้า

65
00:02:55,373 --> 00:02:57,970
(เสียงหัวเราะ)

66
00:02:57,970 --> 00:03:00,954
พ่อสอนให้ฉันเดินตอนอายุห้าขวบ

67
00:03:00,954 --> 00:03:03,300
โดยเอาส้นเท้าฉันวางบนเท้าพ่อ

68
00:03:03,300 --> 00:03:05,126
แล้วพ่อก็เดิน

69
00:03:05,126 --> 00:03:07,818
อีกวิธีหนึ่งที่พ่อใช้ คือพ่อจะห้อย

70
00:03:07,818 --> 00:03:12,122
แบงค์หนึ่งดอลลาร์ไว้ข้างหน้าฉัน แล้วให้วิ่งไล่

71
00:03:12,122 --> 00:03:13,936
(เสียงหัวเราะ)

72
00:03:13,936 --> 00:03:16,821
วิญญาณสาวระบำเปลื้องผ้าในตัวของฉัน
ก็ถูกปลดปล่อย และ...

73
00:03:16,821 --> 00:03:18,434
(เสียงหัวเราะ)

74
00:03:18,434 --> 00:03:21,475
อ่า ไม่ใช่หรอกค่ะ
วันแรกในโรงเรียนอนุบาล

75
00:03:21,475 --> 00:03:22,988
ฉันก็เดินคล่องเหมือนแชมป์มวย

76
00:03:22,988 --> 00:03:26,750
ที่โดนซัดเข้าหลายหมัด

77
00:03:26,750 --> 00:03:30,251
ฉันเติบโตขึ้นในเมืองที่มีชาวอาหรับหกคน

78
00:03:30,251 --> 00:03:32,567
ทุกคนเป็นคนในครอบครัวฉัน

79
00:03:32,567 --> 00:03:34,771
ถึงตอนนี้มีชาวอาหรับในเมือง 20 คนแล้ว

80
00:03:34,771 --> 00:03:37,581
และทุกคนก็ยังเป็นคนในครอบครัวฉัน
(เสียงหัวเราะ)

81
00:03:37,581 --> 00:03:40,579
แทบจะไม่มีใครสังเกตว่าเราไม่ใช่คนอิตาเลียน

82
00:03:40,579 --> 00:03:45,604
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

83
00:03:48,081 --> 00:03:51,037
นั่นเป็นช่วงก่อนเหตุการณ์ 11 ก.ย. และก่อนที่นักการเมือง

84
00:03:51,037 --> 00:03:54,974
จะคิดว่ามันรับได้ที่จะใช้สโลแกน "เราเกลียดคนมุสลิม"

85
00:03:54,974 --> 00:03:56,995
ในการหาเสียง

86
00:03:56,995 --> 00:04:00,125
คนรอบข้างที่เติบโตมากับฉัน
ไม่มีปัญหากับความศรัทธาของฉัน

87
00:04:00,125 --> 00:04:02,531
แต่เขาอาจจะเป็นห่วง

88
00:04:02,531 --> 00:04:05,262
ว่าฉันจะอดจนตายในช่วงเดือนรอมฎอน

89
00:04:05,262 --> 00:04:07,397
ฉันต้องอธิบายว่าฉันมีไขมันมากพอ

90
00:04:07,397 --> 00:04:09,449
ที่จะทำให้อยู่รอดได้ตลอดสามเดือนเต็มๆ

91
00:04:09,449 --> 00:04:14,349
การถือศีลอดตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้น
จนพระอาทิตย์ตกจึงเป็นเรื่องกล้วยๆ

92
00:04:14,349 --> 00:04:17,152
ฉันได้เต้นแท็บที่บอร์ดเวย์

93
00:04:17,152 --> 00:04:20,607
ใช่ค่ะ บอร์ดเวย์ นั่นมันบ้ามาก (เสียงปรบมือ)

94
00:04:20,607 --> 00:04:22,518
พ่อแม่ฉันไม่มีเงินจ่ายค่ากายภาพบำบัด

95
00:04:22,518 --> 00:04:25,402
พ่อแม่เลยส่งฉันไปเรียนเต้น

96
00:04:25,402 --> 00:04:27,072
ฉันเรียนรู้การเต้นโดยที่ยังสวมส้นสูง

97
00:04:27,072 --> 00:04:28,775
ซึ่งหมายความว่าฉันใส่ส้นสูงเดินเป็น

98
00:04:28,775 --> 00:04:30,175
และฉันเป็นคนเจอร์ซีย์

99
00:04:30,175 --> 00:04:32,908
และพวกเราก็ช่างแต่งตัว

100
00:04:32,908 --> 00:04:36,511
เพราะอย่างนั้น ถ้าเพื่อนใส่ส้นสูง ฉันก็ใส่ด้วย

101
00:04:36,511 --> 00:04:39,529
และพอเพื่อนๆ ฉันไปพักผ่อนหน้าร้อน

102
00:04:39,529 --> 00:04:42,341
ที่หาดเจอร์ซีย์ ฉันก็ไม่ได้ไปด้วย

103
00:04:42,341 --> 00:04:44,579
ฉันใช้วันหยุดหน้าร้อนในเขตสงคราม

104
00:04:44,579 --> 00:04:46,650
เพราะพ่อแม่กลัว

105
00:04:46,650 --> 00:04:48,841
ว่าถ้าเราไม่กลับปาเลสไตน์

106
00:04:48,841 --> 00:04:50,548
ทุกๆ หน้าร้อน

107
00:04:50,548 --> 00:04:52,589
เราจะโตขึ้นเป็นมาดอนน่า

108
00:04:52,589 --> 00:04:57,984
(เสียงหัวเราะ)

109
00:04:57,984 --> 00:05:01,093
วันหยุดหน้าร้อนมักจะประกอบด้วย

110
00:05:01,093 --> 00:05:02,879
การที่พ่อพยายามรักษาฉัน

111
00:05:02,879 --> 00:05:04,870
ฉันได้ดื่มนมกวาง

112
00:05:04,870 --> 00:05:06,912
มีถ้วยร้อนๆ วางบนหลัง

113
00:05:06,912 --> 00:05:08,897
โดนจับทุ่มลงในทะเลสาบเดดซี

114
00:05:08,897 --> 00:05:11,506
ฉันจำได้ตอนที่โดนน้ำทะเลจนแสบตา

115
00:05:11,506 --> 00:05:14,297
ตอนนั้นคิดว่า "สำเร็จแล้ว สำเร็จแล้ว"

116
00:05:14,297 --> 00:05:17,296
(เสียงหัวเราะ)

117
00:05:17,296 --> 00:05:20,626
แต่ความมหัศจรรย์เดียวที่เราพบว่าช่วยบำบัดได้คือโยคะ

118
00:05:20,626 --> 00:05:23,995
ฉันต้องบอกคุณก่อน โยคะน่าเบื่อมาก

119
00:05:23,995 --> 00:05:25,474
แต่ก่อนที่ฉันจะฝึกโยคะ

120
00:05:25,474 --> 00:05:28,459
ฉันเป็นนักแสดงสแตนด์อัพ คอเมดีที่ยืนไม่ได้

121
00:05:28,459 --> 00:05:31,737
แต่ตอนนี้ฉันยืนด้วยหัวได้แล้ว

122
00:05:31,737 --> 00:05:36,502
พ่อแม่ฉันคอยสนับสนุนความเชื่อที่ว่า

123
00:05:36,502 --> 00:05:39,215
ฉันทุกอย่างได้

124
00:05:39,215 --> 00:05:41,230
ว่าไม่มีฝันไหนไกลเกินไป

125
00:05:41,230 --> 00:05:42,809
และความฝันของฉันก็คือการ

126
00:05:42,809 --> 00:05:46,919
ได้แสดงในละครเรื่อง "เจเนอรอล ฮอสพิทอล" 
(General Hospital)

127
00:05:46,919 --> 00:05:49,317
ฉันเข้าเรียนในวิทยาลัย
ช่วงที่มีประเด็นเรื่องความเท่าเทียม

128
00:05:49,317 --> 00:05:51,529
และฉันได้รับทุนไปเรียนที่ เอเอสยู

129
00:05:51,529 --> 00:05:53,573
มหาวิทยาลัยแห่งรัฐอริโซนา

130
00:05:53,573 --> 00:05:56,776
เพราะมีคุณสมบัติครบตามโควต้าทุกข้อ

131
00:05:56,776 --> 00:06:01,257
ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนตัวลีเมอร์แห่งภาคการละคร

132
00:06:01,257 --> 00:06:02,782
ทุกคนรักฉัน

133
00:06:02,782 --> 00:06:06,066
การบ้านที่ต้องทำมีความยากแค่ระดับเด็กป.สี่

134
00:06:06,066 --> 00:06:07,686
ฉันได้เอทุกวิชาที่เรียน

135
00:06:07,686 --> 00:06:10,973
เอทุกวิชาเลยล่ะ

136
00:06:10,973 --> 00:06:12,913
ทุกครั้งที่ฉันสวมบทบาท

137
00:06:12,913 --> 00:06:14,271
จากบทเรื่อง "ตุ๊กตาแก้ว" (The Glass Menagerie)

138
00:06:14,271 --> 00:06:16,689
อาจารย์ฉันต้องร้องไห้ทุกที

139
00:06:16,689 --> 00:06:19,127
แต่ฉันไม่เคยได้บทเล่นละครจริงๆ เลย

140
00:06:19,127 --> 00:06:20,807
และในที่สุด ตอนเรียนปีสุดท้าย

141
00:06:20,807 --> 00:06:22,677
เอเอสยูก็ตัดสินใจจัดละครที่ชื่อว่า

142
00:06:22,677 --> 00:06:24,886
"ค่ำคืนยาวนานในเมืองแจ็คสัน"
(They Dance Real Slow in Jackson)

143
00:06:24,886 --> 00:06:27,679
เป็นละครเกี่ยวกับผู้หญิงสมองพิการ

144
00:06:27,679 --> 00:06:29,745
ฉันเป็นผู้หญิงสมองพิการ

145
00:06:29,745 --> 00:06:32,628
ฉันเลยกู่ร้องเสียงดังจากหลังคา

146
00:06:32,628 --> 00:06:34,539
"ในที่สุด ฉันก็จะได้บทเสียที

147
00:06:34,555 --> 00:06:36,279
ฉันสมองพิการ

148
00:06:36,279 --> 00:06:38,565
สำเร็จแล้ว สำเร็จแล้ว

149
00:06:38,565 --> 00:06:41,509
ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า ฉันทำสำเร็จแล้ว

150
00:06:41,509 --> 00:06:45,288
ฉันไม่ได้ร่วมแสดงค่ะ (เสียงหัวเราะ)

151
00:06:45,288 --> 00:06:47,796
เชอร์รี บราวน์ได้แสดง

152
00:06:47,796 --> 00:06:50,345
ฉันรีบวิ่งไปขอพบหัวหน้าภาคการละคร

153
00:06:50,345 --> 00:06:52,928
ร้องไห้ฟูมฟาย เหมือนมีใครมายิงแมวฉันตาย

154
00:06:52,928 --> 00:06:54,169
แล้วถามว่าเป็นเพราะอะไร

155
00:06:54,169 --> 00:06:55,764
และเธอตอบว่า เหตุผลคือ

156
00:06:55,764 --> 00:06:58,524
ฉันไม่น่าจะแสดงบทผาดโผนได้

157
00:06:58,524 --> 00:07:01,483
ฉันเลยตอบว่า "ขอโทษนะคะ ถ้าฉันแสดงผาดโผนไม่ได้

158
00:07:01,483 --> 00:07:03,232
ตัวละครในบทก็ทำไม่ได้เหมือนกัน"

159
00:07:03,232 --> 00:07:08,180
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

160
00:07:10,976 --> 00:07:16,004
ฉันเกิดมาเพื่อเล่นบทนี้ชัดๆ

161
00:07:16,004 --> 00:07:20,831
เขาให้บทกับนักแสดงสมองไม่พิการ

162
00:07:20,831 --> 00:07:23,252
วิทยาลัยเป็นสถานที่ซึ่งสะท้อนชีวิตจริง

163
00:07:23,252 --> 00:07:25,402
ฮอลลีวู๊ดมีประวัติศาสตร์ที่เลวร้าย

164
00:07:25,402 --> 00:07:27,385
ในการคัดนักแสดงร่างกายปกติ

165
00:07:27,385 --> 00:07:30,007
ให้สวมบทเป็นคนทุพพลภาพบนหน้าจอ

166
00:07:30,007 --> 00:07:32,558
เมื่อเรียนจบ ฉันก็ย้ายกลับบ้าน

167
00:07:32,558 --> 00:07:34,679
และอาชีพครั้งแรกในฐานะนักแสดงคือ

168
00:07:34,679 --> 00:07:37,320
เป็นตัวประกอบในละครช่วงกลางวัน

169
00:07:37,320 --> 00:07:39,140
ความฝันของฉันกลายเป็นจริง

170
00:07:39,140 --> 00:07:41,362
และฉันรู้ว่าฉันน่าจะได้บทที่ดีขึ้น

171
00:07:41,362 --> 00:07:46,018
จาก "ตัวประกอบนั่งในร้าน" 
เป็น "เพื่อนซี้สุดเพี้ยน" ในเร็ววัน

172
00:07:46,018 --> 00:07:48,764
แต่ฉันก็ยังคงเป็นเครื่องเรือนชิ้นหรูหรา

173
00:07:48,764 --> 00:07:51,474
ที่ถูกทิ้งไว้ในความทรงจำเลือนลางแทน

174
00:07:51,474 --> 00:07:53,188
และทุกอย่างก็ชัดเจนขึ้น

175
00:07:53,188 --> 00:07:55,107
ว่าผู้กำกับที่คัดเลือกนักแสดงนั้น

176
00:07:55,107 --> 00:07:59,089
ไม่เลือกนักแสดงเจ้าเนื้อ คนชาติพันธุ์ที่แตกต่าง 
และทุพพลภาพหรอก

177
00:07:59,089 --> 00:08:01,333
เขาเลือกแต่คนสมบูรณ์แบบ

178
00:08:01,333 --> 00:08:03,810
แต่กฎก็ยังมีข้อยกเว้น

179
00:08:03,810 --> 00:08:05,983
ฉันโตมาโดยได้ดูวูปี โกลด์เบิร์ก

180
00:08:05,983 --> 00:08:07,919
โรสแอนน์ บาร์, เอลเลน

181
00:08:07,919 --> 00:08:10,454
และผู้หญิงพวกนี้ทุกคนมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน

182
00:08:10,454 --> 00:08:11,716
คือเป็นนักแสดงตลก

183
00:08:11,716 --> 00:08:14,210
ฉันเลยเป็นนักแสดงตลกบ้าง

184
00:08:14,210 --> 00:08:18,747
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

185
00:08:19,858 --> 00:08:23,535
การทำงานครั้งแรกของฉัน
คือขับรถให้นักแสดงตลกชื่อดัง

186
00:08:23,535 --> 00:08:26,114
จากนิวยอร์กซิตี้ไปแสดงที่นิวเจอร์ซีย์

187
00:08:26,114 --> 00:08:28,487
และฉันคงลืมหน้าของนักแสดงตลกคนแรก

188
00:08:28,487 --> 00:08:30,506
ที่ฉันขับรถไปส่งไม่ลง ตอนที่เขารู้

189
00:08:30,506 --> 00:08:33,563
ว่าเขากำลังผ่านด่านเก็บเงินนิวเจอร์ซีย์

190
00:08:33,563 --> 00:08:36,649
ไปพร้อมกับผู้หญิงสมองพิการที่ขับรถให้เขา

191
00:08:36,649 --> 00:08:39,354
ฉันได้ไปแสดงในคลับทั่วอเมริกา

192
00:08:39,354 --> 00:08:42,701
และยังได้แสดงเป็นภาษาอาราบิคในตะวันออกกลางด้วย

193
00:08:42,701 --> 00:08:46,358
ไม่เซ็นเซอร์ ไม่ต้องปิดหน้า

194
00:08:46,358 --> 00:08:48,329
บางคนพูดว่าฉันเป็นคนแรก

195
00:08:48,329 --> 00:08:50,290
ที่ได้เป็นแสตนด์อัพ คอเมเดียนในโลกอาหรับ

196
00:08:50,290 --> 00:08:52,471
ฉันไม่อยากอ้างว่าเป็นคนแรก

197
00:08:52,471 --> 00:08:54,787
แต่ฉันรู้ว่าพวกเขาไม่เคยได้ยิน

198
00:08:54,787 --> 00:08:58,539
ข่าวลือบ้าๆ ว่าผู้หญิงตลกไม่เป็น

199
00:08:58,539 --> 00:09:03,335
เขามองว่าเราประสาทมากกว่า

200
00:09:03,335 --> 00:09:07,594
ปี 2003 พี่ชายต่างพ่อต่างแม่ของฉัน

201
00:09:07,594 --> 00:09:09,752
ดีน โอบีดัลเลาะห์กับฉัน เราริเริ่ม

202
00:09:09,752 --> 00:09:12,120
เทศกาลคอเมดีของอเมริกันเชื้อสายอาหรับในนิวยอร์ก

203
00:09:12,120 --> 00:09:13,841
ถึงตอนนี้ ก็ปีที่ 10 แล้ว

204
00:09:13,841 --> 00:09:17,479
จุดมุ่งหมายของเรา ก็เพื่อเปลี่ยนแปลงภาพเชิงลบ

205
00:09:17,479 --> 00:09:19,563
ของชาวอเมริกันเชื้อสายอาหรับในสื่อ

206
00:09:19,563 --> 00:09:22,032
และคอยเตือนผู้กำกับทั้งหลายว่า

207
00:09:22,032 --> 00:09:25,130
เอเชียใต้กับอาหรับ ไม่ใช่คำเดียวกัน

208
00:09:25,130 --> 00:09:28,093
(เสียงหัวเราะ)

209
00:09:28,093 --> 00:09:33,803
การทำให้วัฒนธรรมอาหรับ
ไหลเข้าสู่กระแสหลักเป็นเรื่องง่าย

210
00:09:33,803 --> 00:09:35,870
กว่าการเอาชนะข้อท้าทาย

211
00:09:35,870 --> 00:09:38,747
ด้านปมด้อยของการเป็นคนทุพพลภาพ

212
00:09:38,747 --> 00:09:41,047
โอกาสทองครั้งใหญ่ของชีวิต
มาเคาะประตูในปี 2010

213
00:09:41,047 --> 00:09:42,735
ฉันได้รับเชิญไปเป็นแขก

214
00:09:42,735 --> 00:09:44,110
ในรายการข่าวทางช่องเคเบิล

215
00:09:44,110 --> 00:09:46,356
"เคานท์ดาวน์กับคีธ โอลเบอร์มันน์"

216
00:09:46,356 --> 00:09:49,444
ฉันเดินเข้าในรายการ 
ท่าทางเหมือนเตรียมตัวไปงานเลี้ยงรุ่น

217
00:09:49,444 --> 00:09:51,578
พวกเขาประคองร่างฉันเข้าไปในสตูดิโอ

218
00:09:51,578 --> 00:09:56,998
แล้วจัดให้นั่งบนเก้าอี้รถเข็นที่ไหลไปมา

219
00:09:56,998 --> 00:09:59,617
ฉันมองไปที่ผู้จัดการเวลที แล้วทำท่าเป็นเชิงว่า

220
00:09:59,617 --> 00:10:02,336
"ขอโทษค่ะ ขอเก้าอี้อีกตัวได้ไหม"

221
00:10:02,336 --> 00:10:03,958
เธอมองมาที่ฉัน แล้วก็เริ่มพูดว่า

222
00:10:03,958 --> 00:10:06,807
"ห้า สี่ สาม สอง..."

223
00:10:06,807 --> 00:10:08,601
แล้วเราก็ออกอากาศ

224
00:10:08,601 --> 00:10:10,969
ฉันต้องคอยเอามือจับโต๊ะผู้ประกาศไว้แน่น

225
00:10:10,969 --> 00:10:14,758
เพื่อที่จะได้ไม่กลิ้งตกขอบจอระหว่างสัมภาษณ์

226
00:10:14,758 --> 00:10:17,617
และพอการสัมภาษณ์จบลง ฉันก็หน้าตาซีดเซียว

227
00:10:17,617 --> 00:10:19,599
ฉันเพิ่งได้รับโอกาส แล้วก็ทำหลุดลอยไป

228
00:10:19,599 --> 00:10:22,822
ฉันรู้ว่าคงไม่ได้รับเชิญกลับไปอีกแล้ว

229
00:10:22,822 --> 00:10:25,996
แต่ไม่เพียงแค่คุณโอลเบอร์มันน์เชิญฉันกลับไป

230
00:10:25,996 --> 00:10:28,081
เขายังให้ฉันเป็นผู้ร่วมรายการประจำ

231
00:10:28,081 --> 00:10:31,502
และเอาเทปติดเก้าอี้ยึดกับพื้นไว้ด้วย

232
00:10:31,502 --> 00:10:35,131
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

233
00:10:37,003 --> 00:10:39,059
ความตลกที่ฉันได้เรียนรู้จากการออกอากาศ

234
00:10:39,059 --> 00:10:40,720
กับคีธ โอลเบอร์มันน์

235
00:10:40,720 --> 00:10:44,734
คือผู้คนในโลกอินเทอร์เน็ตเป็นพวกปากเสีย

236
00:10:44,734 --> 00:10:46,962
คนมักพูดว่าเด็กๆ มักใจร้าย

237
00:10:46,962 --> 00:10:50,290
แต่ฉันไม่เคยถูกล้อไม่ว่าตอนเด็กหรือตอนโต

238
00:10:50,290 --> 00:10:53,985
แต่ทันใดนั้น ความทุพพลภาพของฉัน
ก็กลายเป็นหัวข้อโจมตีทางอินเทอร์เน็ต

239
00:10:53,985 --> 00:10:55,996
ฉันนั่งดูคลิปออนไลน์

240
00:10:55,996 --> 00:10:57,606
และอ่านความเห็น อย่างเช่น

241
00:10:57,606 --> 00:11:00,197
"เฮ้ย ทำไมเธอต้องกระตุกด้วย"

242
00:11:00,197 --> 00:11:02,413
"เธอปัญญาอ่อนหรือเปล่า"

243
00:11:02,413 --> 00:11:05,782
และที่ฉันชอบที่สุด "ผู้ก่อการร้ายปากเปื่อยผู้น่าสงสาร

244
00:11:05,782 --> 00:11:07,456
เธอป่วยเป็นอะไรกัน

245
00:11:07,456 --> 00:11:11,070
เราควรสวดอวยพรให้เธอนะ"

246
00:11:11,070 --> 00:11:12,899
มีความเห็นหนึ่งยังแนะนำ

247
00:11:12,899 --> 00:11:15,684
ให้ฉันใส่ความทุพพลภาพลงในเครดิตตอนท้าย

248
00:11:15,684 --> 00:11:20,590
นักเขียนบทภาพยนตร์ นักแสดงตลก สมองพิการ

249
00:11:20,590 --> 00:11:23,917
ความทุพพลภาพเป็นสิ่งที่มองเห็นได้ชัด
เช่นเดียวกับเชื้อชาติ

250
00:11:23,917 --> 00:11:26,504
ถ้าคนนั่งรถเข็นเล่นบทเป็นบียองเซ่ไม่ได้

251
00:11:26,504 --> 00:11:29,543
บียองเซ่ก็ไม่ควรรับบทเป็นคนนั่งรถเข็น

252
00:11:29,543 --> 00:11:31,581
คนทุพพลภาพเป็นกลุ่มใหญ่ที่สุด

253
00:11:31,581 --> 00:11:34,592
ค่ะ ขอเสียงปรบมือหน่อย เอาเลยค่ะ

254
00:11:34,592 --> 00:11:37,441
(เสียงปรบมือ)

255
00:11:39,360 --> 00:11:41,833
คนทุพพลภาพเป็นคนกลุ่มใหญ่ที่สุดที่ไม่ได้รับความสนใจ

256
00:11:41,833 --> 00:11:44,757
ในโลก และเรายังเป็นกลุ่มที่ได้รับการนำเสนอน้อยที่สุด

257
00:11:44,757 --> 00:11:46,933
ในวงการบันเทิง

258
00:11:46,933 --> 00:11:49,152
แพทย์บอกว่าฉันจะเดินไม่ได้

259
00:11:49,152 --> 00:11:51,941
แต่ตอนนี้ฉันมาอยู่ตรงนี้ เบื้องหน้าคุณ

260
00:11:51,941 --> 00:11:54,128
ถ้าหากว่าฉันเติบโตมาพร้อมกับโซเชียลมีเดีย

261
00:11:54,128 --> 00:11:56,099
ฉันคงมายืนตรงนี้ไม่ไหว

262
00:11:56,099 --> 00:11:57,578
ฉันหวังว่าเราจะร่วมมือกันได้

263
00:11:57,578 --> 00:12:00,153
เพื่อสร้างสรรค์ภาพพจน์ที่ดี

264
00:12:00,153 --> 00:12:03,698
ในกับคนทุพพลภาพในวงการบันเทิงและในชีวิตประจำวัน

265
00:12:03,698 --> 00:12:06,075
ถ้าหากว่ามันมีภาพพจน์ที่ดีมากกว่านี้

266
00:12:06,075 --> 00:12:09,691
คงมีคนเกลียดกันน้อยกว่านี้ทางอินเทอร์เน็ต

267
00:12:09,691 --> 00:12:11,285
หรืออาจจะไม่ใช่อย่างนั้น

268
00:12:11,285 --> 00:12:13,298
บางทีอาจต้องให้คนทั้งหมู่บ้าน

269
00:12:13,298 --> 00:12:16,460
เพื่ออบรมเลี้ยงดูลูกๆ ให้ดี

270
00:12:16,460 --> 00:12:18,293
การเดินทางที่บิดเบี้ยวของฉันได้นำพา

271
00:12:18,293 --> 00:12:20,493
ให้ฉันไปยืนยังจุดที่น่าประทับใจหลายแห่ง

272
00:12:20,493 --> 00:12:23,467
ฉันได้เดินบนพรมแดง

273
00:12:23,467 --> 00:12:26,034
เคียงข้างนักแสดงชั้นน้ำ ซูซาน ลุชชี

274
00:12:26,034 --> 00:12:28,311
และดาวเด่นอย่าง ลอร์เรน อาร์บัส

275
00:12:28,311 --> 00:12:30,972
ฉันได้ร่วมแสดงภาพยนตร์กับอดัม แซนด์เลอร์

276
00:12:30,972 --> 00:12:32,513
และได้ทำงานกับขวัญใจของฉัน

277
00:12:32,513 --> 00:12:34,983
เดฟ แมธธิวส์ ผู้น่าทึ่ง

278
00:12:34,983 --> 00:12:36,901
ฉันเดินสายทัวร์รอบโลกในฐานะนักแสดงนำ

279
00:12:36,901 --> 00:12:38,533
ของเรื่อง ชาวอาหรับสุดเหวี่ยง (Arabs Gone Wild)

280
00:12:38,533 --> 00:12:41,406
ฉันเป็นผู้แทน

281
00:12:41,406 --> 00:12:44,227
ของรัฐนิวเจอร์ซีย์

282
00:12:44,227 --> 00:12:46,352
ร่วมในคณะกรรมการเพื่อประชาธิปไตย ปี 2008

283
00:12:46,352 --> 00:12:48,989
และฉันได้ก่อตั้งองค์กร เมย์ซูน คิดส์

284
00:12:48,989 --> 00:12:50,687
องค์การการกุศลที่หวังว่า

285
00:12:50,687 --> 00:12:52,903
จะทำให้เด็กๆ ผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์

286
00:12:52,903 --> 00:12:55,972
ได้รับโอกาสทองแบบที่พ่อแม่เคยให้ฉัน

287
00:12:55,972 --> 00:12:58,431
แต่ช่วงเวลาที่น่าประทับใจที่สุด

288
00:12:58,431 --> 00:13:00,956
คือตอนที่ ถ้าไม่นับรวมตอนนี้ด้วยนะคะ

289
00:13:00,956 --> 00:13:05,384
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

290
00:13:08,430 --> 00:13:11,866
ช่วงเวลาที่น่าประทับใจที่สุด

291
00:13:11,882 --> 00:13:13,915
คือตอนที่ฉันได้แสดง

292
00:13:13,915 --> 00:13:16,234
ต่อหน้าชายที่โบยบินเหมือนผีเสื้อ

293
00:13:16,234 --> 00:13:17,603
ต่อยเหมือนผึ้ง

294
00:13:17,603 --> 00:13:21,099
เป็นโรคพาร์กินสัน และตัวสั่นเหมือนกับฉัน

295
00:13:21,099 --> 00:13:23,356
มูฮัมหมัด อาลี

296
00:13:23,356 --> 00:13:28,542
(เสียงปรบมือ)

297
00:13:31,467 --> 00:13:33,279
นั่นเป็นเพียงครั้งเดียว

298
00:13:33,279 --> 00:13:35,948
ที่พ่อได้เห็นฉันแสดงสด

299
00:13:35,948 --> 00:13:39,212
และฉันขออุทิศการบรรยายครั้งนี้ให้กับเขา

300
00:13:39,212 --> 00:13:41,375
(ภาษาอาราบิค)
[ขอพระอัลเลาะห์โปรดเมตตาดวงวิญญาณของพ่อด้วย]

301
00:13:41,375 --> 00:13:44,226
ฉันชื่อ เมซูน ซายิด

302
00:13:44,226 --> 00:13:47,243
และถ้าฉันทำได้ ทำได้ คุณเองก็ทำได้ ทำได้

303
00:13:47,243 --> 00:13:51,505
(เสียงปรบมือ)