1
00:00:00,762 --> 00:00:02,786
سلام، حاضرین TEDWomen، چطورین؟

2
00:00:02,786 --> 00:00:04,075
(هورا)

3
00:00:04,075 --> 00:00:05,363
اصلاً خوب نبود.

4
00:00:05,363 --> 00:00:07,633
سلام، حاضرین TEDWomen، چطور هستین؟

5
00:00:07,633 --> 00:00:09,849
(هورا)

6
00:00:09,849 --> 00:00:11,998
من "مِیسون (معصومه) زایِد" هستم،

7
00:00:11,998 --> 00:00:14,002
و مست نیستم،

8
00:00:14,002 --> 00:00:16,619
ولی دکتری که مرا به دنیا آورد، مست بود.

9
00:00:16,619 --> 00:00:20,507
او شش مرتبه از شش جهت مختلف

10
00:00:20,507 --> 00:00:23,317
مادرم را مورد جراحی قرار داد،

11
00:00:23,317 --> 00:00:25,733
و در این حین من داشتم آن تو خفه میشدم.

12
00:00:25,733 --> 00:00:28,340
در نتیجه، من دچار رعشهی عصبی شدم،

13
00:00:28,340 --> 00:00:31,206
که به این معناست که همیشه میلرزم.

14
00:00:31,206 --> 00:00:34,053
نگاه کنید.

15
00:00:34,053 --> 00:00:37,460
خسته کننده است. من مثل شکیرا (خوانندهی پاپ) هستم،

16
00:00:37,460 --> 00:00:39,240
وقتی که محمدعلی کلِی (کشتیگیر معروف قدیمی) میبیند.

17
00:00:39,240 --> 00:00:42,236
(خندهی حاضرین)

18
00:00:42,236 --> 00:00:44,231
رعشهی عصبی بیماری ژنتیکی نیست.

19
00:00:44,231 --> 00:00:47,015
مشکل مادرزاد نیست. شما نمیتوانید به آن مبتلا شوید.

20
00:00:47,015 --> 00:00:50,435
هیچکس مرا در شکم مادرم نفرین نکرد،

21
00:00:50,435 --> 00:00:53,671
و من به خاطر پسرعمو و دخترعمو بودن پدر و مادرم به آن دچار نشدم،

22
00:00:53,671 --> 00:00:55,172
که البته پسرعمو و دخترعمو هم هستند.

23
00:00:55,172 --> 00:00:59,241
(خندهی حاضرین)

24
00:00:59,241 --> 00:01:01,595
این مشکل در نتیجهی یک حادثه،

25
00:01:01,595 --> 00:01:04,306
مثل چیزی که موقع به دنیا آمدن من پیش آمد، به وجود میآید.

26
00:01:04,306 --> 00:01:09,434
خب، باید به شما هشدار بدهم، من به هیچ عنوان الهامبخش نیستم،

27
00:01:09,434 --> 00:01:11,905
و نمیخواهم هیچکدام از شما

28
00:01:11,905 --> 00:01:13,466
برای من دلسوزی کنید،

29
00:01:13,466 --> 00:01:15,495
چون در بعضی لحظات از زندگیتان،

30
00:01:15,495 --> 00:01:18,848
آرزو داشتید که معلولیتی داشتید.

31
00:01:18,848 --> 00:01:20,747
بگذارید مثال بزنم.

32
00:01:20,747 --> 00:01:23,964
الآن که در تعطیلات سال نو (کریسمس) هستیم، شما به مرکز خرید میروید،

33
00:01:23,964 --> 00:01:27,389
دائم در پارکینگها میچرخید تا یک پارکینگ پیدا کنید،

34
00:01:27,389 --> 00:01:29,293
و چه میبینید؟

35
00:01:29,293 --> 00:01:33,880
شانزده جای پارک خالی مخصوص معلولین.

36
00:01:33,880 --> 00:01:36,291
و شما با خودتان میگویید، "خدایا، نمیشد فقط یه کم

37
00:01:36,291 --> 00:01:38,007
معلول بودم؟"

38
00:01:38,007 --> 00:01:43,201
(خندهی حاضرین)

39
00:01:43,201 --> 00:01:44,729
در ضمن، باید اضافه کنم،

40
00:01:44,729 --> 00:01:49,468
من هزار و یک جور مشکل دارم، و رعشهی عصبی فقط یکی از آنهاست.

41
00:01:49,468 --> 00:01:52,352
اگر مسابقهای به نام "المپیک بی عدالتی" داشتیم،

42
00:01:52,352 --> 00:01:54,109
من در آن مدال طلا میگرفتم.

43
00:01:54,109 --> 00:01:59,289
من فلسطینی هستم، مسلمانم، زن هستم، معلولم، و ...

44
00:01:59,289 --> 00:02:01,507
در نیوجِرسی (ایالتی در آمریکا) زندگی میکنم.

45
00:02:01,507 --> 00:02:07,605
(خندهی حاضرین) (تشویق حاضرین)

46
00:02:07,605 --> 00:02:11,370
بهتر است در مورد وضعیت خودتان تجدید نظر کنید.

47
00:02:11,370 --> 00:02:13,976
"کلیف ساید پارک"، منطقه ای در نیوجِرسی، جایی است که من در آنجا بزرگ شدم.

48
00:02:13,976 --> 00:02:16,573
من همیشه از این خوشم میآمده

49
00:02:16,573 --> 00:02:18,608
که محل زندگیم و معلولیتم،

50
00:02:18,608 --> 00:02:20,606
که بیماریم و محل زندگیم، هر دو به اختصارC.P. نوشته می شوند.

51
00:02:20,606 --> 00:02:22,928
من از این هم خوشم میآمده، که اگر میخواستم از خانهام

52
00:02:22,928 --> 00:02:25,465
تا شهر نیویورک پیاده بروم، میتوانستم.

53
00:02:25,465 --> 00:02:28,340
خیلی از افرادی که دچار رعشهی عصبی هستند نمیتوانند راه بروند،

54
00:02:28,340 --> 00:02:31,462
اما پدر و مادرم به "نتوانستن" اعتقادی نداشتند.

55
00:02:31,462 --> 00:02:33,472
شعار همیشگی پدرم این بود،

56
00:02:33,472 --> 00:02:36,762
"تو میتوانی، آره، تو میتوانی بتوانی."

57
00:02:36,762 --> 00:02:39,998
(خندهی حاضرین)

58
00:02:39,998 --> 00:02:43,021
پس اگر سه خواهر بزرگترم خانه را جارو میکشیدند،

59
00:02:43,021 --> 00:02:44,132
من هم جارو میکشیدم.

60
00:02:44,132 --> 00:02:46,891
اگر سه خواهر بزرگترم به مدرسهی دولتی میرفتند،

61
00:02:46,891 --> 00:02:49,184
پدر و مادرم از سیستم آموزشی آن مدرسه شکایت میکردند

62
00:02:49,184 --> 00:02:51,227
و مطمئن میشدند که من هم میروم.

63
00:02:51,227 --> 00:02:53,221
و اگر بالاترین نمرات را نمیگرفتیم،

64
00:02:53,221 --> 00:02:55,373
بدون استثناء دمپاییهای مادرمان نصیبمان میشد.

65
00:02:55,373 --> 00:02:57,970
(خندهی حاضرین)

66
00:02:57,970 --> 00:03:00,954
وقتی پنج سالم بود، پدرم با گذاشتن کفشهایم بر روی پاهایش

67
00:03:00,954 --> 00:03:03,300
موقع راه رفتن، به من یاد داد

68
00:03:03,300 --> 00:03:05,126
که چطور راه بروم.

69
00:03:05,126 --> 00:03:07,818
روش دیگری که استفاده میکرد این بود که

70
00:03:07,818 --> 00:03:12,122
یک اسکناس را جلوی من تکان میداد و من دنبالش میکردم.

71
00:03:12,122 --> 00:03:13,936
(خندهی حاضرین)

72
00:03:13,936 --> 00:03:16,821
گدای درون من خیلی حریص بود، و --

73
00:03:16,821 --> 00:03:18,434
(خندهی حاضرین)

74
00:03:18,434 --> 00:03:21,475
بله. اولین روزی که به مهد کودک رفتم،

75
00:03:21,475 --> 00:03:22,988
مثل بوکسوری راه میرفتم

76
00:03:22,988 --> 00:03:26,750
که یک نفر را حسابی کتک زده باشد.

77
00:03:26,750 --> 00:03:30,251
وقتی بچه بودم، تنها شش عرب در شهری که زندگی میکردم بودند،

78
00:03:30,251 --> 00:03:32,567
و تمامی آنها اعضای خانوادهی من بودند.

79
00:03:32,567 --> 00:03:34,771
حالا 20 عرب در این شهر هستند،

80
00:03:34,771 --> 00:03:37,581
و هنوز همگی آنها اعضای خانوادهی من هستند. (خندهی حاضرین)

81
00:03:37,581 --> 00:03:40,579
فکر نکنم هنوز کسی فهمیده باشد که ما ایتالیایی نیستیم.

82
00:03:40,579 --> 00:03:45,604
(خندهی حاضرین) (تشویق حاضرین)

83
00:03:48,081 --> 00:03:51,037
البته این مربوط به دورهی قبل از حادثهی ۱۱ سپتامبر
(عملیات تروریستی برجهای دوقلو) میشود،

84
00:03:51,037 --> 00:03:54,974
که هنوز در آن زمان سیاستمداران اعتقاد نداشتند
که استفاده از عبارت "من از مسلمانها متنفرم"،

85
00:03:54,974 --> 00:03:56,995
شعار مناسبی برای یک جنبش است.

86
00:03:56,995 --> 00:04:00,125
مردمی که در کنار آنها بزرگ شدم هیچ مشکلی با اعتقادات من نداشتند.

87
00:04:00,125 --> 00:04:02,531
البته کمی داشتند، ولی در ماه رمضان

88
00:04:02,531 --> 00:04:05,262
خیلی از این بابت که تا سرحد مرگ به خودم گرسنگی میدادم نگران میشدند.

89
00:04:05,262 --> 00:04:07,397
من برای آنها توضیح میدادم که آنقدر چربی اضافه دارم

90
00:04:07,397 --> 00:04:09,449
که بتواند سه ماه تمام مرا زنده نگه دارند،

91
00:04:09,449 --> 00:04:14,349
پس روزه گرفتن از طلوع خورشید تا غروب آن هیچی نیست.

92
00:04:14,349 --> 00:04:17,152
من در تئاتر براودوِی (یکی از قدیمیترین و مشهورترین تئاترهای آمریکا) با پاهایم آهنگ زدم.

93
00:04:17,152 --> 00:04:20,607
بله، در تئاتر براودوِی. خیلی باحال بود. (تشویق حاضرین)

94
00:04:20,607 --> 00:04:22,518
خانوادهام از پس هزینههای مرکز کاردرمانی برنمیآمدند،

95
00:04:22,518 --> 00:04:25,402
پس در عوض، مرا به مدرسهی رقص فرستادند.

96
00:04:25,402 --> 00:04:27,072
من یاد گرفتم چطور با کفشهای پاشنهبلند برقصم،

97
00:04:27,072 --> 00:04:28,775
که به این معناست که من میتوانم با کفشهای پاشنهبلند راه بروم.

98
00:04:28,775 --> 00:04:30,175
من اهل شهر نیوجِرسی هستم،

99
00:04:30,175 --> 00:04:32,908
و بنابراین خیلی نگران این بودم که خوشلباس و مُدِ روز به نظر برسم،

100
00:04:32,908 --> 00:04:36,511
پس اگر دوستانم کفش پاشنهبلند میپوشیدند، من هم میپوشیدم.

101
00:04:36,511 --> 00:04:39,529
وقتی دوستانم تعطیلات تابستانهشان را در سواحل نیوجِرسی میگذراندند،

102
00:04:39,529 --> 00:04:42,341
من مثل آنها به آنجا نمیرفتم.

103
00:04:42,341 --> 00:04:44,579
من تابستانهایم را در یک منطقهی جنگی میگذراندم،

104
00:04:44,579 --> 00:04:46,650
چون پدر و مادرم میترسیدند

105
00:04:46,650 --> 00:04:48,841
اگر ما هر سال تابستان

106
00:04:48,841 --> 00:04:50,548
به فلسطین برنگردیم،

107
00:04:50,548 --> 00:04:52,589
وقتی بزرگ شویم مثل "مَدونا" (خوانندهی پاپ) بشویم.

108
00:04:52,589 --> 00:04:57,984
(خندهی حاضرین) ("مَدونا" در اصل نام حضرت مریم است که در فلسطین بزرگ شد)

109
00:04:57,984 --> 00:05:01,093
تعطیلات تابستانه غالباً به تلاش پدرم

110
00:05:01,093 --> 00:05:02,879
برای درمان من سپری میشد،

111
00:05:02,879 --> 00:05:04,870
من شیر گوزن مینوشیدم،

112
00:05:04,870 --> 00:05:06,912
روی کمرم حجامت انجام میدادند،

113
00:05:06,912 --> 00:05:08,897
من را در بَحرُالمَیِّت (دریاچهی مرزی بین اسرائیل و فلسطین با لبنان) غسل میدادند،

114
00:05:08,897 --> 00:05:11,506
و یادم میآید که آب چشمانم را میسوزاند (بَحرُالمَیِّت یکی از شورترین دریاچههای جهان است)

115
00:05:11,506 --> 00:05:14,297
و با خودم میگفتم، "داره اثر میکنه! داره اثر میکنه!"

116
00:05:14,297 --> 00:05:17,296
(خندهی حاضرین)

117
00:05:17,296 --> 00:05:20,626
اما درمان معجزهآسایی که بالأخره در مورد من اثر کرد، ورزش یوگا بود.

118
00:05:20,626 --> 00:05:23,995
باید اعتراف کنم که خیلی کِسِلکننده بود،

119
00:05:23,995 --> 00:05:25,474
اما قبل از این که یوگا را شروع کنم،

120
00:05:25,474 --> 00:05:28,459
یک مجری طنزپرداز بودم که نمیتوانست روی پاهایش بایستد.

121
00:05:28,459 --> 00:05:31,737
و حالا حتی میتوانم روی سرم بایستم.

122
00:05:31,737 --> 00:05:36,502
پدر و مادرم این باور را در من تقویت میکردند

123
00:05:36,502 --> 00:05:39,215
که میتوانم از پس هر کاری بر بیایم،

124
00:05:39,215 --> 00:05:41,230
که هیچ رؤیایی غیرممکن نیست،

125
00:05:41,230 --> 00:05:42,809
و رؤیای من این بود که

126
00:05:42,809 --> 00:05:46,919
بتوانم در سریال خانوادگی "بیمارستان عمومی" (General Hospital) بازی کنم (سریال آمریکایی از سال 1960 تا به حال).

127
00:05:46,919 --> 00:05:49,317
من در یک اقدام بهجا به کالج رفتم

128
00:05:49,317 --> 00:05:51,529
و از دانشگاه ASU بورسیهی خوبی گرفتم،

129
00:05:51,529 --> 00:05:53,573
دانشگاه ایالت آریزونا،

130
00:05:53,573 --> 00:05:56,776
چون تمامی شرایط گرفتن آن بورسیه را داشتم.

131
00:05:56,776 --> 00:06:01,257
من مثل میمون دستآموز تئاتر شده بودم.

132
00:06:01,257 --> 00:06:02,782
همه دوستم داشتند.

133
00:06:02,782 --> 00:06:06,066
من تمامی تکلیفهای کودکان کمهوش را انجام میدادم،

134
00:06:06,066 --> 00:06:07,686
من در تمامی کلاسهایم بهترین نمره را گرفتم،

135
00:06:07,686 --> 00:06:10,973
و در کلاسهای آنها هم بهترین نمره را گرفتم.

136
00:06:10,973 --> 00:06:12,913
هر بار که صحنهای

137
00:06:12,913 --> 00:06:14,271
از نمایشنامهی "باغ وحش شیشهای" را اجرا میکردم (بازسازی شده در فیلم "اینجا بدونِ من")

138
00:06:14,271 --> 00:06:16,689
استادهایم خیسِ اشک میشدند.

139
00:06:16,689 --> 00:06:19,127
اما هیچوقت برای هنرپیشگی در هیچ فیلمی پذیرفته نشدم.

140
00:06:19,127 --> 00:06:20,807
در نهایت، در آخرین سالی که در دانشگاه بودم،

141
00:06:20,807 --> 00:06:22,677
دانشگاه ایالت آریزونا تصمیم گرفت نمایشی به نامِ

142
00:06:22,677 --> 00:06:24,886
"در شهر جَکسون خیلی آرام میرقصند" اجرا کنند.

143
00:06:24,886 --> 00:06:27,679
این نمایشنامه دربارهی دختری دچار رعشهی عصبی بود.

144
00:06:27,679 --> 00:06:29,745
من دختری دچار رعشهی عصبی بودم.

145
00:06:29,745 --> 00:06:32,628
با هیجان تمام فریاد میزدم،

146
00:06:32,628 --> 00:06:34,539
"بالأخره یک نقش میگیرم!

147
00:06:34,555 --> 00:06:36,279
من رعشهی عصبی دارم!

148
00:06:36,279 --> 00:06:38,565
بالأخره تونستم! بالأخره تونستم!

149
00:06:38,565 --> 00:06:41,509
خدایا ممنونم، بالأخره تونستم!"

150
00:06:41,509 --> 00:06:45,288
ولی آنها آن نقش را به من ندادند. (خندهی حاضرین)

151
00:06:45,288 --> 00:06:47,796
یکی از همکلاسیهایم به نام شِری براون آن نقش را گرفت.

152
00:06:47,796 --> 00:06:50,345
من سریع پیش مدیر بخش تئاتر رفتم

153
00:06:50,345 --> 00:06:52,928
و انگار که کسی به گربهام شلیک کرده باشد،

154
00:06:52,928 --> 00:06:54,169
با عصبیت تمام گریه میکردم، و پرسیدم چرا چنین کاری کرده است،

155
00:06:54,169 --> 00:06:55,764
و او گفت به این خاطر که،

156
00:06:55,764 --> 00:06:58,524
به نظر آنها من نمیتوانم حرکات آن نقش را به خوبی اجرا کنم.

157
00:06:58,524 --> 00:07:01,483
من جواب دادم، "خیلی ببخشید، اگر من نتوانم حرکات آن نقش را به خوبی اجرا کنم،

158
00:07:01,483 --> 00:07:03,232
آن شخصیت هم نمیتواند چنین حرکاتی را انجام دهد."

159
00:07:03,232 --> 00:07:08,180
(خندهی حاضرین) (تشویق حاضرین)

160
00:07:10,976 --> 00:07:16,004
این نقشی بود که میتوان گفت من به خاطر اجرایش به دنیا آمده بودم،

161
00:07:16,004 --> 00:07:20,831
و آنها آن نقش را به هنرپیشهای دادند که رعشهی عصبی نداشت.

162
00:07:20,831 --> 00:07:23,252
کالج هم جلوهای از زندگی بود.

163
00:07:23,252 --> 00:07:25,402
هالیوود تاریخچهای شرمآور از

164
00:07:25,402 --> 00:07:27,385
هنرپیشگی بازیگران غیر ناتوان دارد

165
00:07:27,385 --> 00:07:30,007
که نقش آدمهای ناتوان را در فیلمها بازی میکردند.

166
00:07:30,007 --> 00:07:32,558
بعد از فارغالتحصیلی، به خانه برگشتم،

167
00:07:32,558 --> 00:07:34,679
و اولین کارم در زمینهی هنرپیشگی

168
00:07:34,679 --> 00:07:37,320
نقشی مهمان در یک سریال خانوادگی بود.

169
00:07:37,320 --> 00:07:39,140
رؤیاهایم داشت به حقیقت میپیوست.

170
00:07:39,140 --> 00:07:41,362
و میدانستم که خیلی زود، از "آشنای دور"

171
00:07:41,362 --> 00:07:46,018
به "دوستی خَفَن" تبدیل میشوم.

172
00:07:46,018 --> 00:07:48,764
اما در عوض، من یک سیاهیلشگرافتخاری باقی ماندم

173
00:07:48,764 --> 00:07:51,474
که تنها پسِ سرم در فیلمها نشان داده میشد،

174
00:07:51,474 --> 00:07:53,188
و به وضوح به من ثابت شد

175
00:07:53,188 --> 00:07:55,107
که کارگردانهای فیلمهای سینمایی

176
00:07:55,107 --> 00:07:59,089
از بازیگران تپل، متعلق به قوم و فرهنگهای دیگر، و معلول استفاده نمیکنند.

177
00:07:59,089 --> 00:08:01,333
آنها تنها از افراد بینقص استفاده میکردند.

178
00:08:01,333 --> 00:08:03,810
اما در قوانین آنها استثناءهایی هم وجود داشت.

179
00:08:03,810 --> 00:08:05,983
من از بچگی اجراهای "ووپی گُلدبِرگ"،

180
00:08:05,983 --> 00:08:07,919
"روزِنا بار" و "اِلِن" را تماشا میکردم،

181
00:08:07,919 --> 00:08:10,454
و تمامی این زنان یک چیز مشترک داشتند:

182
00:08:10,454 --> 00:08:11,716
آنها مجریهای طنز پرداز بودند.

183
00:08:11,716 --> 00:08:14,210
پس من هم یک طنزپرداز شدم.

184
00:08:14,210 --> 00:08:18,747
(خندهی حاضرین) (تشویق حاضرین)

185
00:08:19,858 --> 00:08:23,535
در اولین اجرایم، مجریهای طنزپرداز مشهور را،

186
00:08:23,535 --> 00:08:26,114
از نیویورک به نمایشهای نیوجرسی میرساندم،

187
00:08:26,114 --> 00:08:28,487
و هرگز قیافهی اولین مجری طنزپردازی که برای نمایش آوردم

188
00:08:28,487 --> 00:08:30,506
وقتی که فهمید

189
00:08:30,506 --> 00:08:33,563
تمام بزرگراه نیویورک به نیوجرسی را

190
00:08:33,563 --> 00:08:36,649
با دختری که رعشهی عصبی دارد آمده، فراموش نمیکنم.

191
00:08:36,649 --> 00:08:39,354
من در کلوبهای مختلفی در سراسر آمریکا اجرا داشتهام،

192
00:08:39,354 --> 00:08:42,701
و، راستش را بگویم،

193
00:08:42,701 --> 00:08:46,358
در خاورمیانه اجرایی به زبان عربی داشتم.

194
00:08:46,358 --> 00:08:48,329
بعضیها میگویند

195
00:08:48,329 --> 00:08:50,290
من اولین مجری طنزپرداز در جهان عرب هستم.

196
00:08:50,290 --> 00:08:52,471
من هیچوقت دوست ندارم ادعا کنم که اولین نفر هستم،

197
00:08:52,471 --> 00:08:54,787
اما میدانم که آنها هیچوقت

198
00:08:54,787 --> 00:08:58,539
شایعههای کثیف در این مورد که زنها بامزه نیستند،

199
00:08:58,539 --> 00:09:03,335
و بیش از حد عصبی هستند را، نشنیدهاند.

200
00:09:03,335 --> 00:09:07,594
در سال ۲۰۰۳، دوستی که برایم مثل برادر بود،

201
00:09:07,594 --> 00:09:09,752
"دین عُبِیدَالله" و من،

202
00:09:09,752 --> 00:09:12,120
فستیوال طنز عربی-آمریکایی نیویورک را شروع کردیم،

203
00:09:12,120 --> 00:09:13,841
و امسال دهمین سالگرد آن است.

204
00:09:13,841 --> 00:09:17,479
هدف ما این است که تصویر ذهنی بدی که

205
00:09:17,479 --> 00:09:19,563
از عربهای ساکن آمریکا در رسانهها وجود دارد تغییر دهیم،

206
00:09:19,563 --> 00:09:22,032
و به کارگردانها هم یادآوری کنیم

207
00:09:22,032 --> 00:09:25,130
که "عرب" و "شرقی" (جنوب آسیایی) یکی نیستند.

208
00:09:25,130 --> 00:09:28,093
(خندهی حاضرین)

209
00:09:28,093 --> 00:09:33,803
بهبود بخشیدن تصویر ذهنی از عربها در غرب خیلی خیلی سادهتر از

210
00:09:33,803 --> 00:09:35,870
غلبه بر معضل دید نادرست

211
00:09:35,870 --> 00:09:38,747
به معلولیت یود.

212
00:09:38,747 --> 00:09:41,047
بزرگترین شکستم در سال ۲۰۱۰ رخ داد.

213
00:09:41,047 --> 00:09:42,735
من در یک برنامهی خبری

214
00:09:42,735 --> 00:09:44,110
به نام "شمارش معکوس با کِیت اُلبِرمَن"

215
00:09:44,110 --> 00:09:46,356
به عنوان میهمان دعوت شدم.

216
00:09:46,356 --> 00:09:49,444
من طوری وارد استودیو شدم که انگار به مهمانی رقص میرفتم،

217
00:09:49,444 --> 00:09:51,578
ولی آنها به زور من را داخل استودیو بردند،

218
00:09:51,578 --> 00:09:56,998
و من را روی یک صندلی با پایههای چرخدار و قابل گردش نشاندند.

219
00:09:56,998 --> 00:09:59,617
من به مدیر صحنه نگاه کردم و گفتم،

220
00:09:59,617 --> 00:10:02,336
"ببخشید، میتونم صندلیمو عوض کنم؟"

221
00:10:02,336 --> 00:10:03,958
و او به من نگاه کرد و گفت،

222
00:10:03,958 --> 00:10:06,807
"پنج، چهار، سه، دو ..."

223
00:10:06,807 --> 00:10:08,601
و ما دیگر روی آنتن رفته بودیم.

224
00:10:08,601 --> 00:10:10,969
و من به لبهی میز چنگ انداختم

225
00:10:10,969 --> 00:10:14,758
تا در حین پخش آن برنامه از صحنه خارج نشوم،

226
00:10:14,758 --> 00:10:17,617
و وقتی مصاحبه تمام شد، من قرمز شده بودم.

227
00:10:17,617 --> 00:10:19,599
بالأخره شانسی به دست آورده بودم ولی آن را خراب کردم،

228
00:10:19,599 --> 00:10:22,822
و میدانستم که دیگر هیچوقت برای مصاحبه از من دعوت نمیشود.

229
00:10:22,822 --> 00:10:25,996
اما نه تنها آقای "اُلبِرمَن" از من درخواست کرد تا یک بار دیگر با من مصاحبه کند،

230
00:10:25,996 --> 00:10:28,081
بلکه میهمان دائمی آن برنامه شدم،

231
00:10:28,081 --> 00:10:31,502
و صندلی من را هم به زمین چسباند.

232
00:10:31,502 --> 00:10:35,131
(خندهی حاضرین) (تشویق حضارین)

233
00:10:37,003 --> 00:10:39,059
نکتهی جالبی که در برنامههای تلویزیونی

234
00:10:39,059 --> 00:10:40,720
با "کِیت اُلبِرمَن" یاد گرفتم،

235
00:10:40,720 --> 00:10:44,734
این بود که آدمها در اینترنت بیشعورند.

236
00:10:44,734 --> 00:10:46,962
معروف است که میگویند بچهها به طور ظالمانهای بی احساس هستند،

237
00:10:46,962 --> 00:10:50,290
اما من هیچوقت در بچگی یا بزرگسالی مورد تمسخر واقع نشدم.

238
00:10:50,290 --> 00:10:53,985
و حالا، ناگهان، معلولیت من در شبکهی مجازی تبدیل به چیزی برای شوخی کردن شده بود.

239
00:10:53,985 --> 00:10:55,996
من در سطح اینترنت کلیپهای ویدئویی

240
00:10:55,996 --> 00:10:57,606
و نظراتی از این قبیل دیدم که،

241
00:10:57,606 --> 00:11:00,197
"هی، چرا اون به خودش میپیچه؟"

242
00:11:00,197 --> 00:11:02,413
"هی، اون عقبموندهس؟"

243
00:11:02,413 --> 00:11:05,782
و نظر مورد علاقهی من، "تروریست کج و کولهی بیچاره.

244
00:11:05,782 --> 00:11:07,456
چه مرضی داره؟

245
00:11:07,456 --> 00:11:11,070
باید براش دعا کنیم."

246
00:11:11,070 --> 00:11:12,899
یکی از بازدیدکنندهها حتی پیشنهاد کرد

247
00:11:12,899 --> 00:11:15,684
که معلولیتم را به عنوان امتیاز به سوابقم اضافه کنم:

248
00:11:15,684 --> 00:11:20,590
فیلمنامهنویس، طنزپرداز، دارای رعشهی عصبی.

249
00:11:20,590 --> 00:11:23,917
تبعیض قائل شدن در زمینهی معلولیت به اندازهی تبعیض نژادی واضح است.

250
00:11:23,917 --> 00:11:26,504
اگر کسی که روی صندلی چرخدار مینشیند نتواند مثل "بِیونسه" (خوانندهی پاپ) باشد،

251
00:11:26,504 --> 00:11:29,543
"بِیونسه" هم نمیتواند مثل کسی که با صندلی چرخدار حرکت میکند باشد.

252
00:11:29,543 --> 00:11:31,581
معلولها بزرگترین --

253
00:11:31,581 --> 00:11:34,592
آره، دست بزنین به افتخارش. بزنین.

254
00:11:34,592 --> 00:11:37,441
(تشویق حاضرین)

255
00:11:39,360 --> 00:11:41,833
معلولان جامعه بزرگترین اقلیتهای جهان هستند،

256
00:11:41,833 --> 00:11:44,757
و سادهترین تفریحات و سرگرمیها

257
00:11:44,757 --> 00:11:46,933
از ما دریغ میشود.

258
00:11:46,933 --> 00:11:49,152
دکترها به ما گفتند من نمیتوانم راه بروم،

259
00:11:49,152 --> 00:11:51,941
اما من اینجا روبهروی شما هستم.

260
00:11:51,941 --> 00:11:54,128
البته، اگر من با تماشای رسانهها بزرگ شده بودم،

261
00:11:54,128 --> 00:11:56,099
فکر نکنم که میتوانستم.

262
00:11:56,099 --> 00:11:57,578
امیدوارم با هم

263
00:11:57,578 --> 00:12:00,153
بتوانیم تصویر بهتری از معلولیت

264
00:12:00,153 --> 00:12:03,698
در رسانهها و زندگی روزمره بسازیم.

265
00:12:03,698 --> 00:12:06,075
شاید اگر تصویر بهتری بسازیم،

266
00:12:06,075 --> 00:12:09,691
شاهد نفرت کمتری در اینترنت باشیم.

267
00:12:09,691 --> 00:12:11,285
یا شاید این طور نباشد.

268
00:12:11,285 --> 00:12:13,298
شاید ایجاد تربیت صحیح در نسل جدید،

269
00:12:13,298 --> 00:12:16,460
به این سادگیها نباشد.

270
00:12:16,460 --> 00:12:18,293
زندگی پُرفرازونشیبم،

271
00:12:18,293 --> 00:12:20,493
مرا به مدارج بسیار به خصوصی رساندهاست.

272
00:12:20,493 --> 00:12:23,467
من در مراسم فرش قرمز (red carpet)

273
00:12:23,467 --> 00:12:26,034
با کسانی مثل خوانندهی معروف، "سوزان لوچی"،

274
00:12:26,034 --> 00:12:28,311
و هنرپیشهی بینظیر، "لوراین آربوس"، شرکت کردم.

275
00:12:28,311 --> 00:12:30,972
من در فیلمی با "آدام سَندلِر" (کارگردان فیلمهای طنز...) هنرپیشگی کردم،

276
00:12:30,972 --> 00:12:32,513
و با اسطورهی هنریَم،

277
00:12:32,513 --> 00:12:34,983
"دِیو مَتیوز" (هنرپیشهی معروف آمریکایی) کار کردم.

278
00:12:34,983 --> 00:12:36,901
من به عنوان یک ستاره

279
00:12:36,901 --> 00:12:38,533
در فستیوال طنز "عربها برمیخیزند"، سراسر جهان را گشتم.

280
00:12:38,533 --> 00:12:41,406
من افتخار این را داشتم،

281
00:12:41,406 --> 00:12:44,227
که به نیابت از ایالت بزرگ نیوجِرسی

282
00:12:44,227 --> 00:12:46,352
در همایش دموکراسی ملی (همایشی که هر چهار سال یک بار برگزار میشود و به حمایت از حزب دموکرات میپردازد) در سال ۲۰۰۸ شرکت کنم.

283
00:12:46,352 --> 00:12:48,989
من مؤسسهی کودکان مِیسون را بنیانگذاری کردم،

284
00:12:48,989 --> 00:12:50,687
مؤسسهی خیریهای

285
00:12:50,687 --> 00:12:52,903
که به کودکان فلسطینی که از سرزمینهای خود رانده شدهاند

286
00:12:52,903 --> 00:12:55,972
کمی از موقعیتی را میدهد که پدر و مادرم برای من فراهم کردند.

287
00:12:55,972 --> 00:12:58,431
اما بهترین لحظهای که تا به حال داشتهام،

288
00:12:58,431 --> 00:13:00,956
مربوط به موقعی میشود -- البته تا قبل از این که در این مراسم شرکت کنم --

289
00:13:00,956 --> 00:13:05,384
(خندهی حاضرین) (تشویق حاضرین)

290
00:13:08,430 --> 00:13:11,866
اما بهترین لحظهای که تا به حال داشتهام

291
00:13:11,882 --> 00:13:13,915
مربوط به زمانی میشود که

292
00:13:13,915 --> 00:13:16,234
باید برای مردی برنامه اجرا میکردم، که مثل پروانه در هوا شناور بود،

293
00:13:16,234 --> 00:13:17,603
و مثل یک زنبور نیش میزد،

294
00:13:17,603 --> 00:13:21,099
او بیماری پارکینسون (بیماری عصبی که فرد را دچار کندی حرکت و رعشه میکند) داشت و مثل من میلرزید،

295
00:13:21,099 --> 00:13:23,356
محمدعلی.

296
00:13:23,356 --> 00:13:28,542
(تشویق حاضرین)

297
00:13:31,467 --> 00:13:33,279
آن اجرا تنها اجرای زندهای بود

298
00:13:33,279 --> 00:13:35,948
که پدرم آن را تماشا میکرد،

299
00:13:35,948 --> 00:13:39,212
و من این سخنرانی را به یاد او تقدیم میکنم.

300
00:13:39,212 --> 00:13:41,375
(به عربی) (خدا رحمتت کند بابا)

301
00:13:41,375 --> 00:13:44,226
نام من مِیسون زایِد است،

302
00:13:44,226 --> 00:13:47,243
و اگر من میتوانم بتوانم، شما هم میتوانید بتوانید.

303
00:13:47,243 --> 00:13:51,505
(تشویق حاضرین)