1
00:00:00,920 --> 00:00:02,604
ทุกอย่างถือกำเนิดขึ้นมา

2
00:00:02,628 --> 00:00:04,930
ในบาร์มืด ๆ ในกรุงมาดริด

3
00:00:05,023 --> 00:00:09,247
ผมพบกับเพื่อนร่วมงานของผม
ไมเคิล มีนี จากแมคกิล

4
00:00:09,271 --> 00:00:11,576
เราก็ดื่มเบียร์กันไปนิดหน่อย

5
00:00:11,600 --> 00:00:13,653
และเหมือนกับที่นักวิทยาศาสตร์ทำ ๆ กัน

6
00:00:13,677 --> 00:00:16,093
เขาเล่าเรื่องงานให้ผมฟัง

7
00:00:16,304 --> 00:00:23,258
และเขาบอกผมว่า เขาสนใจว่า
แม่หนูเลียลูกเล็ก ๆ ของมัน

8
00:00:23,282 --> 00:00:25,632
หลังจากที่พวกมันเกิดอย่างไร

9
00:00:25,656 --> 00:00:28,075
และผมก็นั่งอยู่ตรงนั้นและพูดว่า

10
00:00:28,099 --> 00:00:31,099
"ภาษีของผมถูกผลาญไปกับเรื่อง --

11
00:00:31,123 --> 00:00:32,157
(เสียงหัวเราะ)

12
00:00:32,181 --> 00:00:35,539
สังคมวิทยาและมานุษยวิทยาอะไรเนี่ยนะ"

13
00:00:35,835 --> 00:00:38,332
และเขาก็เริ่มบอกผมว่า

14
00:00:38,356 --> 00:00:41,756
หนู ก็เหมือนกับมนุษย์

15
00:00:41,780 --> 00:00:44,226
พวกมันเลียขนลูก ๆ ในแบบที่แตกต่างกัน

16
00:00:44,250 --> 00:00:46,985
แม่บางตัวเลียขนลูกมาก

17
00:00:47,009 --> 00:00:49,214
บางตัวก็เลียน้อย

18
00:00:49,238 --> 00:00:51,668
และส่วนใหญ่ก็เลียแบบกลางๆ

19
00:00:51,867 --> 00:00:53,768
แต่ที่น่าสนใจก็คือ

20
00:00:53,792 --> 00:00:58,710
เมื่อเขาติดตามลูกหนูพวกนี้
ตอนที่มันโตเต็มวัย

21
00:00:58,734 --> 00:01:02,913
เทียบได้กับหลายปีต่อมาในช่วงชีวิตมนุษย์
นานหลังจากที่แม่ของพวกมันตายไปแล้ว

22
00:01:02,937 --> 00:01:05,005
พวกมันกลายเป็นสัตว์ที่ไม่เหมือนเดิมเลย

23
00:01:05,029 --> 00:01:09,402
หนูที่ถูกแม่เลียขนและดูแลอย่างมาก

24
00:01:09,426 --> 00:01:12,048
การเลียขนและดูแลอย่างมากนั้น

25
00:01:12,059 --> 00:01:13,983
ทำให้พวกมันไม่เครียด

26
00:01:14,022 --> 00:01:16,271
พวกมันมีพฤติกรรมทางเพศที่ต่างออกไป

27
00:01:16,295 --> 00:01:19,250
พวกมันมีรูปแบบการดำเนินชีวิต
ที่แตกต่างออกไป

28
00:01:19,274 --> 00:01:25,704
จากพวกหนู
ที่ไม่ได้รับการดูแลอย่างมากจากแม่ของมัน

29
00:01:25,934 --> 00:01:29,098
แล้วผมก็มาคิดดู

30
00:01:29,122 --> 00:01:30,954
นี่มันเวทย์มนต์หรือเปล่า

31
00:01:31,002 --> 00:01:32,371
มันเกิดขึ้นได้อย่างไร

32
00:01:32,395 --> 00:01:35,294
นักพันธุศาสตร์อยากให้คุณคิดว่า

33
00:01:35,390 --> 00:01:39,362
บางทีแม่อาจมียีน "แม่แย่ ๆ "

34
00:01:39,386 --> 00:01:43,023
ที่ทำให้ลูกของพวกมันมีความเครียด

35
00:01:43,047 --> 00:01:45,594
และจากนั้น มันก็ส่งต่อ
จากรุ่นหนึ่งสู่อีกรุ่น

36
00:01:45,618 --> 00:01:48,318
ทั้งหมดนี้ถูกกำหนดโดยพันธุกรรม

37
00:01:48,342 --> 00:01:51,836
หรือมันเป็นไปได้ว่ามีอะไรอย่างอื่นเกิดขึ้น

38
00:01:51,860 --> 00:01:55,431
ในหนู เราสามารถตั้งคำถามนี้
และหาคำตอบได้

39
00:01:55,455 --> 00:01:59,060
สิ่งที่เราทำก็คือ
ทำการทดสอบการเลี้ยงดูแบบไขว้

40
00:01:59,084 --> 00:02:03,839
เราแยกเจ้าลูกหนูพวกนี้
ตั้งแต่ตอนที่มันเกิด

41
00:02:03,863 --> 00:02:05,730
ไปให้แม่บุญธรรมสองกลุ่ม

42
00:02:05,754 --> 00:02:09,082
ไม่ใช่แม่จริง ๆ 
แต่เป็นแม่ที่จะเลี้ยงดูพวกมัน

43
00:02:09,106 --> 00:02:11,360
แม่ที่เลียขนลูกมาก
และแม่ที่เลียขนลูกน้อย

44
00:02:11,384 --> 00:02:15,592
และคุณก็ทำในแบบตรงข้ามกัน
กับลูกหนูที่ถูกเลียน้อย

45
00:02:15,658 --> 00:02:18,081
คำตอบที่น่าทึ่งก็คือ

46
00:02:18,105 --> 00:02:22,144
ไม่สำคัญเลยว่า
ยีนใดที่คุณได้มาจากแม่

47
00:02:22,168 --> 00:02:27,916
ไม่ใช่แม่แท้ ๆ หรอก
ที่เป็นตัวกำหนดคุณสมบัตินี้ในลูกหนู

48
00:02:27,940 --> 00:02:32,746
แต่เป็นแม่ที่เลี้ยงดูพวกลูกหนูต่างหาก

49
00:02:32,771 --> 00:02:36,486
แล้วมันเกิดขึ้นได้อย่างไร

50
00:02:36,921 --> 00:02:38,724
ผมเป็นนักอีพีเจเนติกส์

51
00:02:38,748 --> 00:02:42,420
ผมสนใจว่ายีนพวกนี้ถูกทำเครื่องหมาย

52
00:02:42,444 --> 00:02:44,160
โดยการใช้เครื่องหมายทางเคมีได้อย่างไร

53
00:02:44,184 --> 00:02:48,989
ระหว่างการพัฒนาเป็นตัวอ่อน (Embryogenesis)
ในช่วงที่พวกเราอยู่ในครรภ์มารดา

54
00:02:49,013 --> 00:02:51,492
และตัดสินว่ายีนใดจะถูกแสดงออก

55
00:02:51,516 --> 00:02:52,698
ในเนื้อเยื่อใด

56
00:02:52,722 --> 00:02:57,512
ยีนที่แตกต่างกันถูกแสดงออกในสมอง
แทนที่จะถูกแสดงออกในตับและตา

57
00:02:57,718 --> 00:03:00,557
และเราก็คิดว่า มันจะเป็นไปได้ไหม

58
00:03:00,581 --> 00:03:07,528
ที่แม่วางกฏเกณฑ์ใหม่ให้กับยีนของลูก
ในทางใดทางหนึ่ง

59
00:03:07,552 --> 00:03:09,101
ผ่านพฤติกรรมของมัน

60
00:03:09,125 --> 00:03:10,736
เราใช้เวลา 10 ปี

61
00:03:10,760 --> 00:03:14,801
แล้วก็พบว่ามีเหตุการณ์ทางเคมีชีวภาพ
ที่ส่งต่อกันเป็นทอด ๆ

62
00:03:14,825 --> 00:03:18,268
ซึ่งการเลียและการตกแต่งขน 
การดูแลของแม่

63
00:03:18,292 --> 00:03:20,775
ถูกแปลเป็นสัญญาณเคมีชีวภาพ

64
00:03:20,799 --> 00:03:24,110
ที่จะเข้าไปยังนิวเคลียสและดีเอ็นเอ

65
00:03:24,134 --> 00:03:26,212
และกำหนดเกณฑ์มันให้แตกต่างออกไป

66
00:03:26,236 --> 00:03:31,132
เพื่อให้สัตว์พวกนี้เตรียมพร้อมสำหรับการใช้ชีวิต

67
00:03:31,156 --> 00:03:33,777
ชีวิตจะแร้นแค้นหรือเปล่า

68
00:03:33,801 --> 00:03:35,563
หรือว่าจะมีอาหารอุดมสมบูรณ์

69
00:03:35,587 --> 00:03:38,112
จะมีแมวและงูอยู่มากไหม

70
00:03:38,136 --> 00:03:40,459
หรือฉันจะอยู่ในเขตชุมชนชั้นสูง

71
00:03:40,483 --> 00:03:43,190
ที่ฉันก็แค่ทำตัวให้เหมาะสมดูดี

72
00:03:43,214 --> 00:03:46,939
แล้วฉันก็จะได้รับการยอมรับนับหน้าถือตา

73
00:03:46,978 --> 00:03:52,569
ตอนนี้คงนึกกันออกแล้วนะครับว่า
กระบวนการนี้มีความสำคัญขนาดไหน

74
00:03:52,593 --> 00:03:53,768
สำหรับชีวิตของเรา

75
00:03:53,792 --> 00:03:57,384
เราได้รับดีเอ็นเอตกทอดมาจากบรรพบุรุษ

76
00:03:57,424 --> 00:03:59,340
ดีเอ็นเอนั่นเก่าแก่

77
00:03:59,364 --> 00:04:01,822
มันเจริญขึ้นตามวิวัฒนาการ

78
00:04:01,938 --> 00:04:06,271
แต่มันไม่ได้บอกเรา
ว่าหากเราเกิดในกรุงสต๊อกโฮล์ม

79
00:04:06,295 --> 00:04:09,681
ที่ที่กลางวันยาวนานในฤดูร้อน
และสั้นในฤดูหนาว

80
00:04:09,705 --> 00:04:11,010
หรือในเอกวาดอร์

81
00:04:11,034 --> 00:04:14,567
ที่ที่จำนวนชั่วโมงในตอนกลางวัน
และกลางคืนเท่ากันตลอดทั้งปี

82
00:04:14,591 --> 00:04:19,136
และนั่นก็มีผลกระทบอย่างมาก
ต่อสรีรวิทยาของเรา

83
00:04:19,489 --> 00:04:23,725
ฉะนั้น เราจึงเสนอว่า
บางที อะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงแรกของชีวิต

84
00:04:23,749 --> 00:04:25,916
สัญญาณเหล่านั้นที่ส่งผ่านมาจากแม่

85
00:04:25,940 --> 00:04:30,455
บอกกับเด็กว่า สังคมแบบไหน
ที่พวกเขากำลังจะอาศัยอยู่

86
00:04:30,479 --> 00:04:33,879
มันจะแร้นแค้น 
และคุณควรจะตื่นตัวและเครียด

87
00:04:33,903 --> 00:04:37,026
หรือมันจะเป็นโลกที่เรียบง่าย
และคุณจะต้องทำตัวให้แตกต่าง

88
00:04:37,050 --> 00:04:40,240
จะเป็นโลกที่มีแสงมากหรือน้อย

89
00:04:40,264 --> 00:04:44,249
จะเป็นโลกที่มีอาหารมากหรือน้อย

90
00:04:44,273 --> 00:04:45,797
หรือถ้าไม่มีอาหารอยู่ใกล้ ๆ

91
00:04:45,821 --> 00:04:50,437
คุณก็ควรที่จะพัฒนาสมอง
ให้สั่งให้กินเยอะๆ เมื่อเห็นอาหาร

92
00:04:50,461 --> 00:04:56,337
หรือเก็บอาหารทุกหยาดหยด
ที่กินเข้าไปในรูปของไขมัน

93
00:04:56,819 --> 00:04:58,249
นี่เป็นสิ่งที่ดี

94
00:04:58,253 --> 00:05:00,180
วิวัฒนาการเลือกสิ่งนี้

95
00:05:00,180 --> 00:05:05,070
เพื่อทำให้ดีเอ็นเอที่ไม่ยืดหยุ่นและเก่าแก่ของเรา
ทำหน้าที่แบบยืดหยุ่นได้

96
00:05:05,074 --> 00:05:07,337
ในสิ่งแวดล้อมใหม่

97
00:05:07,337 --> 00:05:10,440
แต่ในบางครั้ง บางอย่างก็เกิดผิดพลาด

98
00:05:10,706 --> 00:05:14,568
ยกตัวอย่างเช่น 
ถ้าคุณเกิดมาในครอบครัวยากจน

99
00:05:14,592 --> 00:05:17,521
และสัญญาณบอกคุณว่า "คุณจะต้องกินไม่ยั้ง

100
00:05:17,525 --> 00:05:20,754
กินอาหารที่เจอเข้าไปให้เกลี้ยง"

101
00:05:20,754 --> 00:05:23,030
แต่ตอนนี้ มนุษย์เราและสมองของเรา
ได้มีวิวัฒนาการ

102
00:05:23,030 --> 00:05:25,150
ได้เปลี่ยนให้วิวัฒนาการเร็วขึ้นกว่าเก่า

103
00:05:25,150 --> 00:05:28,538
ตอนนี้คุณใช้เงินแค่หนึ่งดอลลาร์
ก็ซื้อเบอร์เกอร์ได้

104
00:05:28,538 --> 00:05:34,978
ดังนั้น การเตรียมตัว
ที่เราได้มาจากแม่ของเรา

105
00:05:34,982 --> 00:05:38,264
กลับกลายเป็นการปรับตัวที่ไม่เหมาะสม

106
00:05:38,281 --> 00:05:42,558
การเตรียมตัวแบบเดียวกันนี้
ที่ควรช่วยปกป้องเราจากความหิวโหยและอดอยาก

107
00:05:42,568 --> 00:05:45,039
กำลังจะทำให้เราเป็นโรคอ้วน

108
00:05:45,039 --> 00:05:48,679
มีปัญหาหลอดเลือดหัวใจ
และโรคที่เกี่ยวข้องกับเมตาบอลิซึม

109
00:05:48,679 --> 00:05:52,168
เพราะฉะนั้น แนวคิดที่ว่า
ยีนอาจถูกติดฉลากโดยประสบการณ์ของเรา

110
00:05:52,168 --> 00:05:54,483
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ประสบการณ์ช่วงแรก ๆ ของชีวิต

111
00:05:54,487 --> 00:05:57,331
ทำให้ได้คำอธิบาย
ที่ทั้งเรื่องสุขภาพและโรคภัยไข้เจ็บ

112
00:05:57,331 --> 00:06:00,628
สามารถใช้ร่วมกันได้

113
00:06:00,628 --> 00:06:03,000
แต่มันเป็นจริงแค่กับหนูหรือเปล่า

114
00:06:03,000 --> 00:06:05,976
ปัญหาก็คือ เราไม่สามารถ
ทำการทดสอบในมนุษย์ได้

115
00:06:05,976 --> 00:06:10,122
เพราะตามจริยธรรมแล้ว 
เราไม่สามารถสุ่มเลือกเคราะห์กรรมให้เด็กแต่ละคนได้

116
00:06:10,122 --> 00:06:13,440
หากเด็กยากจนพัฒนาคุณลักษณะบางอย่าง

117
00:06:13,440 --> 00:06:17,193
เราไม่อาจรู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะความอดอยาก

118
00:06:17,197 --> 00:06:20,061
หรือเกิดขึ้น
เพราะคนจนมียีนที่ไม่ดีหรือเปล่า

119
00:06:20,061 --> 00:06:23,190
ฉะนั้น นักพันธุศาสตร์
จะพยายามบอกคุณว่า คนจนนั้นจน

120
00:06:23,190 --> 00:06:25,260
เพราะว่ายีนของพวกเขาทำให้พวกเขาจน

121
00:06:25,264 --> 00:06:27,244
นักอีพิเจเนติกส์จะบอกคุณว่า

122
00:06:27,248 --> 00:06:31,388
คนจนอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ไม่ดี
หรือสิ่งแวดล้อมที่ยากจน

123
00:06:31,388 --> 00:06:35,586
ซึ่งสร้างให้เกิดลักษณะปรากฏ (Phenotype)
ของความยากจนและเกิดคุณลักษณะยากจนนั้น

124
00:06:35,586 --> 00:06:42,078
เราจึงลองไปศึกษากัน
ในญาติของเรา ซึ่งก็คือลิง

125
00:06:42,088 --> 00:06:45,801
เพื่อนร่วมงานของผม
สตีเฟน ซุโอมี่ ได้เลี้ยงดูลิง

126
00:06:45,805 --> 00:06:46,996
ด้วยสองวิธีการที่แตกต่างกัน

127
00:06:46,996 --> 00:06:49,921
สุ่มแยกลิงจากแม่

128
00:06:49,921 --> 00:06:52,537
เลี้ยงดูพวกมันด้วยพยาบาล

129
00:06:52,537 --> 00:06:55,484
และสภาวะที่ใช้แม่เทียม

130
00:06:55,484 --> 00:06:58,179
ฉะนั้น ลิงเหล่านี้จึงไม่มีแม่ลิง
พวกมันมีแต่พยาบาล

131
00:06:58,189 --> 00:07:02,829
ส่วนลิงอีกพวกหนึ่งถูกเลี้ยงดู
โดยแม่ตามปกติธรรมชาติ

132
00:07:02,833 --> 00:07:07,543
เมื่อพวกมันมีอายุมากขึ้น
มันกลายเป็นสัตว์ที่ไม่เหมือนเดิมเลย

133
00:07:07,543 --> 00:07:10,660
ลิงที่มีแม่ ไม่ดื่มเหล้า

134
00:07:10,660 --> 00:07:12,363
พวกมันไม่มีพฤติกรรมทางเพศที่รุนแรง

135
00:07:12,363 --> 00:07:16,154
ลิงที่ไม่มีแม่นั้นก้าวร้าวและเครียด

136
00:07:16,154 --> 00:07:18,468
และติดเหล้า

137
00:07:18,468 --> 00:07:23,958
เราศึกษาดีเอ็นเอของพวกมัน
หลังจากพวกมันเพิ่งเกิด เพื่อดูว่า

138
00:07:23,958 --> 00:07:26,749
เป็นไปได้หรือไม่
ที่แม่จะเป็นผู้ทำเครื่องหมาย

139
00:07:26,749 --> 00:07:32,121
มีลักษณะเฉพาะตัวของแม่
ในดีเอ็นเอของลูกหรือเปล่า

140
00:07:32,121 --> 00:07:34,413
นี่คือลิงอายุ 14 วัน

141
00:07:34,417 --> 00:07:38,507
และที่คุณเห็นอยู่ตรงนี้
คือวิธีการใหม่ในการศึกษาอีพีเจเนติกส์

142
00:07:38,507 --> 00:07:43,230
ตอนนี้เราสามารถระบุตำแหน่งเครื่องหมายเชิงเคมี
ซึ่งเราเรียกมันว่า เครื่องหมายเมทิเลชัน

143
00:07:43,230 --> 00:07:46,476
ทำบนดีเอ็นเอที่ความคมชัดหนึ่งนิวคลีโอไทด์

144
00:07:46,476 --> 00:07:48,377
เราสามารถระบุตำแหน่งได้ทั้งจีโนม

145
00:07:48,377 --> 00:07:51,474
เราสามารถเปรียบเทียบ
ลิงที่มีแม่หรือไม่มีได้

146
00:07:51,478 --> 00:07:53,446
และนี่คือการนำเสนอด้วยภาพ
ของกระบวนการนี้

147
00:07:53,446 --> 00:07:58,213
ที่คุณกำลังดูอยู่นี้คือยีน
ที่ถูกเมทิเลตมากกว่า เป็นสีแดง

148
00:07:58,217 --> 00:08:01,245
ยีนที่ถูกเมทิเลตน้อยกว่า จะเป็นสีเขียว

149
00:08:01,245 --> 00:08:03,759
คุณจะเห็นว่ายีนมากมายกำลังเปลี่ยนแปลง

150
00:08:03,763 --> 00:08:06,497
เพราะว่าการไม่มีแม่
ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องเล็กน้อย

151
00:08:06,501 --> 00:08:08,052
มันส่งผลกับทุกอย่าง

152
00:08:08,076 --> 00:08:11,584
มันส่งสัญญาณเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่าง
ว่าโลกของคุณจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร

153
00:08:11,608 --> 00:08:13,361
เมื่อคุณกลายเป็นผู้ใหญ่

154
00:08:13,371 --> 00:08:15,842
และคุณจะเห็นว่า ลิงสองกลุ่มนี้

155
00:08:15,842 --> 00:08:19,396
ได้แยกออกจากกันอย่างชัดเจน

156
00:08:19,396 --> 00:08:22,091
มันเกิดขึ้นเร็วแค่ไหนหรือ

157
00:08:22,091 --> 00:08:24,321
ลิงพวกนี้ไม่มีแม่มาก่อน

158
00:08:24,321 --> 00:08:26,044
จากนั้นพวกมันจึงมีประสบการณ์ทางสังคม

159
00:08:26,044 --> 00:08:31,133
เราสัมผัสได้ถึงสถานะทางสังคม
ตั้งแต่ตอนที่เราเกิดเลยหรือเปล่า

160
00:08:31,133 --> 00:08:35,210
ในการทดลองนี้ เราจึงนำรกของลิง

161
00:08:35,210 --> 00:08:37,711
ที่มีสถานะทางสังคมแตกต่างกันมา

162
00:08:37,711 --> 00:08:43,082
สิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวกับระดับชั้นทางสังคม
ก็คือในบรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

163
00:08:43,096 --> 00:08:46,344
พวกมันจะจัดตำแหน่งตัวเอง
ในแบบที่ลดหลั่นกันมา

164
00:08:46,345 --> 00:08:48,573
ลิงหมายเลขหนึ่ง คือหัวหน้า

165
00:08:48,573 --> 00:08:50,925
ลิงหมายเลขสี่ คือผู้รับใช้

166
00:08:50,925 --> 00:08:53,388
เรานำลิงทั้งสี่มาใส่ในกรง

167
00:08:53,388 --> 00:08:57,453
มันจะมีหัวหน้าและผู้รับใช้เสมอ

168
00:08:57,453 --> 00:09:01,316
และสิ่งที่น่าสนใจก็คือ
ลิงหมายเลขหนึ่ง

169
00:09:01,320 --> 00:09:04,802
มีสุขภาพที่ดีกว่าลิงหมายเลขสี่

170
00:09:04,802 --> 00:09:06,600
และถ้าคุณเอาพวกมันใส่ในกรง

171
00:09:06,604 --> 00:09:11,341
ลิงหมายเลขหนึ่งจะไม่กินอะไรมาก

172
00:09:11,341 --> 00:09:14,112
ลิงหมายเลขสี่จะกินเยอะเลย

173
00:09:14,129 --> 00:09:18,432
และที่คุณเห็นอยู่นี่
การระบุตำแหน่งเมทิเลชัน

174
00:09:18,432 --> 00:09:21,195
คือการแบ่งแยกอย่างมากตั้งแต่เกิด

175
00:09:21,195 --> 00:09:23,969
ระหว่างสัตว์ที่มีสถานะทางสังคมสูง

176
00:09:23,969 --> 00:09:27,357
กับสัตว์ที่ไม่ได้มีสถานะทางสังคมที่สูง

177
00:09:27,357 --> 00:09:31,600
ฉะนั้น เมื่อเราเกิดมา
เราก็ได้รับรู้ถึงข้อมูลทางสังคมแล้ว

178
00:09:31,604 --> 00:09:34,677
และข้อมูลทางสังคมนั้น
ก็ไม่ได้ดีหรือร้าย

179
00:09:34,687 --> 00:09:36,130
มันแค่เตรียมเราให้พร้อมสำหรับชีวิต

180
00:09:36,130 --> 00:09:40,395
เพราะว่าเราจะต้องกำหนดเกณฑ์
ทางชีววิทยาของเราให้แตกต่างกันออกไป

181
00:09:40,395 --> 00:09:44,340
ถ้าเราอยู่ในสถานะทางสังคมที่สูงหรือต่ำ

182
00:09:44,340 --> 00:09:46,717
แต่เราจะศึกษาสิ่งนี้ในมนุษย์ได้อย่างไร

183
00:09:46,717 --> 00:09:50,188
เราไม่สามารถทำการทดลองได้
เราไม่สามารถกำหนดชะตากรรมให้มนุษย์ได้

184
00:09:50,188 --> 00:09:52,805
แต่พระเจ้าได้ทำการทดลองกับมนุษย์

185
00:09:52,805 --> 00:09:55,097
และมันมีชื่อว่า ภัยธรรมชาติ

186
00:09:55,111 --> 00:09:59,391
หนึ่งในภัยทางธรรมชาติที่ร้ายแรงที่สุด
ในประวัติศาสตร์ของแคนาดา

187
00:09:59,395 --> 00:10:01,835
เกิดขึ้นในแคว้นควิเบคที่ผมอาศัยอยู่

188
00:10:01,835 --> 00:10:04,272
ซึ่งนั่นก็คือ พายุหิมะในปี ค.ศ. 1998

189
00:10:04,272 --> 00:10:08,056
เราถูกตัดขาดจากระบบการจ่ายไฟฟ้าทั้งหมด
เพราะพายุน้ำแข็ง

190
00:10:08,080 --> 00:10:11,077
และนั่นเป็นตอนที่อุณหภูมิ
อยู่ในช่วงที่หนาวที่สุดของฤดูหนาว

191
00:10:11,101 --> 00:10:13,050
ก็คือ ลบ 20 ถึง ลบ 30 องศา

192
00:10:13,074 --> 00:10:16,076
และตอนนั้นก็มีผู้หญิงท้อง

193
00:10:16,082 --> 00:10:22,134
เพื่อนร่วมงานของผม
ซูซาน คิง ได้ติดตามลูกของคุณแม่กลุ่มนี้

194
00:10:22,144 --> 00:10:24,572
เป็นเวลา 15 ปี

195
00:10:24,572 --> 00:10:28,795
และสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ
เมื่อความเครียดเพิ่มขึ้น --

196
00:10:28,795 --> 00:10:31,463
เรามีเครื่องมือวัดความเครียด
ที่ไม่อิงความรู้สึก

197
00:10:31,467 --> 00:10:35,925
คุณอยู่โดยไม่มีไฟฟ้านานแค่ไหน
คุณไปอยู่ที่ไหน

198
00:10:35,935 --> 00:10:40,962
คุณอยู่ที่บ้านของแม่สามี
หรือในบ้านต่างจังหวัดที่หรูหรา

199
00:10:40,962 --> 00:10:43,624
ทั้งหมดนั้นถูกรวบรวม
เป็นระดับความเครียดทางสังคม

200
00:10:43,624 --> 00:10:45,040
ทำให้คุณสามารถตั้งคำถามได้ว่า

201
00:10:45,050 --> 00:10:48,128
เด็กจะเป็นอย่างไร

202
00:10:48,128 --> 00:10:50,776
และปรากฏว่า เมื่อความเครียดเพิ่มขึ้น

203
00:10:50,776 --> 00:10:52,858
เด็กเป็นโรคออทิสติกมากขึ้น

204
00:10:52,858 --> 00:10:55,421
พวกเขาเป็นโรคที่เกี่ยวข้อง
กับเมตาบอลิซีมมากขึ้น

205
00:10:55,421 --> 00:10:58,797
และเป็นโรคแพ้ภูมิ (Autoimmune disease)
กันมากขึ้น

206
00:10:58,797 --> 00:11:01,231
เราสามารถที่จะระบุตำแหน่งสถานะเมทิเลชันได้

207
00:11:01,235 --> 00:11:06,803
และอีกครั้ง คุณจะเห็นยีนสีเขียว
กลายเป็นสีแดง เมื่อความเครียดเพิ่มขึ้น

208
00:11:06,803 --> 00:11:10,309
ยีนสีแดงกลายเป็นสีเขียว
เมื่อความเครียดเพิ่มขึ้น

209
00:11:10,313 --> 00:11:16,743
เป็นการจัดเรียงจีโนมใหม่ทั้งหมด
เพื่อตอบสนองต่อความเครียด

210
00:11:17,442 --> 00:11:20,691
ถ้าเราวางกฏเกณฑ์ยีนได้

211
00:11:20,691 --> 00:11:24,688
ถ้าเราไม่ได้เป็นเพียงแค่ทาส
ของประวัติศาสตร์ของยีนของเรา

212
00:11:24,688 --> 00:11:28,100
ถ้ายีนได้ถูกวางกฏเกณฑ์ไว้แล้ว
เราจะล้างกฎเกณฑ์นั้นได้ไหม

213
00:11:28,100 --> 00:11:33,675
เพราะว่าอีพิเจเนติกคือต้นเหตุ
ที่ทำให้เกิดโรคต่าง ๆ เช่น มะเร็ง

214
00:11:33,675 --> 00:11:35,492
โรคที่เกี่ยวข้องกับเมตาบอลิซึม

215
00:11:35,492 --> 00:11:38,129
และโรคทางจิตเวช

216
00:11:38,129 --> 00:11:41,613
ลองมาคุยถึงเรื่องการติดโคเคนกัน

217
00:11:41,613 --> 00:11:44,651
การติดโคเคนเป็นภาวะที่แย่มาก

218
00:11:44,655 --> 00:11:49,552
ที่นำไปสู่ความตาย
และสูญสิ้นชีวิตมนุษย์

219
00:11:49,552 --> 00:11:51,510
เราตั้งคำถามว่า

220
00:11:51,510 --> 00:11:54,763
เราจะสามารถวางกฏเกณฑ์ใหม่
ให้กับสมองที่เสพติดได้ไหม

221
00:11:54,763 --> 00:12:00,371
เพื่อให้สัตว์ทดลองนั้นไม่เสพติดอีก

222
00:12:00,377 --> 00:12:04,687
เราใช้แบบจำลองการเสพติดโคเคน

223
00:12:04,687 --> 00:12:06,850
ที่จำลองกระบวนการที่เกิดขึ้นจริงในมนุษย์

224
00:12:06,850 --> 00:12:09,482
ในมนุษย์ คุณกำลังเป็นเด็กมัธยม

225
00:12:09,486 --> 00:12:11,606
เพื่อนบางคนชวนให้คุณลองเสพโคเคน

226
00:12:11,606 --> 00:12:13,426
คุณก็ลองเสพดู
ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย

227
00:12:13,426 --> 00:12:17,651
หลายเดือนผ่านไป บางสิ่งย้ำเตือนคุณ
เกี่ยวกับการลองเสพยาครั้งแรก

228
00:12:17,651 --> 00:12:19,295
หลอดยาที่ดันโคเคนเข้าไป

229
00:12:19,309 --> 00:12:22,191
คุณเสพติดมัน
และชีวิตของคุณก็เปลี่ยนไป

230
00:12:22,191 --> 00:12:23,831
ในหนู เราทำอย่างเดียวกัน

231
00:12:23,835 --> 00:12:25,450
เพื่อนร่วมงานของผม แกล ยาดิด

232
00:12:25,450 --> 00:12:28,418
เขาฝึกให้สัตว์ทดลองคุ้นเคยกับโคเคน

233
00:12:28,418 --> 00:12:31,616
จากนั้นไม่ให้โคเคน เป็นเวลาหนึ่งเดือน

234
00:12:31,616 --> 00:12:35,326
ต่อมา เขาทำให้พวกมันนึกถึงงานเลี้ยง
ที่ได้เห็นโคเคนเป็นครั้งแรก

235
00:12:35,326 --> 00:12:38,146
โดยใช้สีของกรงเป็นนัยบอก
ถึงตอนที่พวกมันเห็นโคเคน

236
00:12:38,150 --> 00:12:39,822
แล้วพวกมันก็เกิดบ้าคลั่ง

237
00:12:39,826 --> 00:12:42,393
พวกมันจะกดคันโยกที่เปิดช่องให้อาหาร
เพื่อให้ได้โคเคน

238
00:12:42,393 --> 00:12:44,046
จนมันตาย

239
00:12:44,047 --> 00:12:48,474
ตอนแรกพวกเรามั่นใจว่า
ความแตกต่างระหว่างสัตว์เหล่านี้

240
00:12:48,474 --> 00:12:51,235
คือในช่วงเวลาที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

241
00:12:51,245 --> 00:12:53,051
ตอนที่ไม่มีการให้โคเคน

242
00:12:53,051 --> 00:12:54,986
อีพีจีโนมของพวกมันถูกจัดเรียงใหม่

243
00:12:54,986 --> 00:12:57,899
ยีนของพวกมันถูกทำเครื่องหมายใหม่
ในแบบที่ต่างออกไป

244
00:12:57,899 --> 00:13:01,655
และเมื่อมีอะไรที่เตือนความจำ
จีโนมของพวกมันก็พร้อม

245
00:13:01,659 --> 00:13:04,568
ที่จะพัฒนาลักษณะปรากฏ
ที่เกี่ยวกับการเสพติดนี้

246
00:13:04,568 --> 00:13:11,405
ฉะนั้น เราให้ยากับสัตว์ทดลอง
ที่จะเพิ่มดีเอ็นเอเมทิเลชัน

247
00:13:11,405 --> 00:13:13,613
ซึ่งเป็นเครื่องหมายอีพีเจเนติกส์ที่เราสนใจ

248
00:13:13,613 --> 00:13:17,120
หรือลดการทำเครื่องหมายอีพีเจเนติกส์

249
00:13:17,120 --> 00:13:20,399
และเราก็พบว่า
ถ้าเราเพิ่มเมทิเลชัน

250
00:13:20,399 --> 00:13:22,296
สัตว์เหล่านี้บ้าคลั่งหนักกว่าเดิม

251
00:13:22,300 --> 00:13:24,814
พวกมันอยากโคเคนมากกว่าเดิม

252
00:13:24,814 --> 00:13:28,254
แต่ถ้าเราลดดีเอ็นเอเมทิเลชัน

253
00:13:28,258 --> 00:13:30,402
สัตว์เหล่านี้จะไม่เสพติดโคเคนอีก

254
00:13:30,402 --> 00:13:32,025
เราได้กำหนดกฎเกณฑ์ให้พวกมันใหม่

255
00:13:32,029 --> 00:13:35,355
และความแตกต่างพื้นฐาน
ระหว่างยาอีพีเจเนติกส์

256
00:13:35,359 --> 00:13:36,685
และยาชนิดอื่น

257
00:13:36,689 --> 00:13:38,891
ก็คือ ด้วยยาอีพีเจเนติกส์

258
00:13:38,891 --> 00:13:43,037
เราจะสามารถลบร่องรอย
ของประสบการณ์ออกไปได้

259
00:13:43,041 --> 00:13:45,208
และเมื่อพวกมันหายไปแล้ว

260
00:13:45,208 --> 00:13:48,243
พวกมันจะไม่กลับมาอีก
เว้นเสียแต่ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์เดิม

261
00:13:48,243 --> 00:13:49,911
ตอนนี้สัตว์ได้รับการกำหนดกฏเกณฑ์ใหม่

262
00:13:49,915 --> 00:13:54,156
และเมื่อเราเข้าไปเยี่ยมพวกมันอีก
ใน 30 วันและ 60 วันต่อมา

263
00:13:54,160 --> 00:13:57,109
ซึ่งเทียบได้กับเวลาหลายปีในชีวิตมนุษย์

264
00:13:57,109 --> 00:14:04,509
พวกมันยังไม่กลับไปติดยาอีก หลังจากการรักษา
ด้วยยาอีพีเจเนติกส์เพียงครั้งเดียว

265
00:14:04,509 --> 00:14:07,773
แล้วเราได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับดีเอ็นเอ

266
00:14:07,773 --> 00:14:10,932
ดีเอ็นเอไม่ได้เป็นเพียงลำดับตัวอักษร

267
00:14:10,932 --> 00:14:13,075
มันไม่ใช่แค่บทภาพยนต์

268
00:14:13,075 --> 00:14:16,370
ดีเอ็นเอเป็นภาพยนต์ที่เปลี่ยนแปลงได้

269
00:14:16,370 --> 00:14:21,278
ประสบการณ์ของเราถูกบันทึกในภาพยนต์นี้
ซึ่งมันโต้ตอบกับคนดูได้

270
00:14:21,302 --> 00:14:24,849
เหมือนกับการชมภาพยนต์
เกี่ยวกับชีวิตของด้วยคุณดีเอ็นเอ

271
00:14:24,849 --> 00:14:26,661
โดยใช้รีโมทคอนโทรล

272
00:14:26,685 --> 00:14:30,874
คุณสามารถเอานักแสดงออก
หรือเพิ่มนักแสดงได้

273
00:14:30,874 --> 00:14:36,767
คุณสามารถควบคุมได้ว่ายีนของคุณ
จะมีหน้าตาอย่างไร

274
00:14:36,791 --> 00:14:40,480
นอกจากการถูกกำหนดด้วยดีเอ็นเอ
ตามธรรมชาติ

275
00:14:40,484 --> 00:14:43,794
และนี่เป็นข่าวดีมากๆ

276
00:14:43,798 --> 00:14:47,326
ว่าเราจะมีความสามารถใน
เผชิญกับโรคร้าย

277
00:14:47,330 --> 00:14:50,264
อย่างเช่น โรคมะเร็ง, โรคทางจิตเวช

278
00:14:50,264 --> 00:14:53,206
ได้ด้วยแนวความคิดแบบใหม่

279
00:14:53,210 --> 00:14:55,774
ว่าพวกมันคือการเปลี่ยนแปลงที่ไม่เหมาะสม

280
00:14:55,774 --> 00:14:58,872
และถ้าเราสามารถแทรกแซง
กระบวนการอีพิเจเนติก

281
00:14:58,872 --> 00:15:02,402
เราจะสามารถย้อนภาพยนต์นี้
ด้วยการเอานักแสดงออก

282
00:15:02,402 --> 00:15:06,043
และจัดวางการดำเนินเรื่องใหม่

283
00:15:06,043 --> 00:15:08,565
ฉะนั้น สิ่งที่ผมบอกคุณในวันนี้

284
00:15:08,565 --> 00:15:13,671
ก็คือ ดีเอ็นเอของเรานั้น
ประกอบด้วยสองส่วน

285
00:15:13,671 --> 00:15:16,120
ข้อมูลสองชั้น

286
00:15:16,120 --> 00:15:19,775
ชั้นหนึ่งของข้อมูลนั้นเก่าแก่

287
00:15:19,775 --> 00:15:23,340
มีวิวัฒนาการมาเป็นเวลาหลายล้านปี

288
00:15:23,340 --> 00:15:27,400
มันไม่ยืดหยุ่นและเปลี่ยนแปลงยาก

289
00:15:27,411 --> 00:15:31,281
ข้อมูลอีกชั้นหนึ่งคือชั้นอีพีเจเนติกส์

290
00:15:31,285 --> 00:15:35,200
ซึ่งเปิดกว้างและยืดหยุ่น

291
00:15:35,204 --> 00:15:39,836
และสามารถสร้างการดำเนินเรื่องแบบใหม่
ที่โต้ตอบกับประสบการณ์ที่พบได้

292
00:15:39,836 --> 00:15:47,678
ทำให้เราสามารถควบคุม
ชะตากรรมส่วนใหญ่ของเรา

293
00:15:47,695 --> 00:15:51,151
เพื่อช่วยกำหนดชะตากรรม
ของลูกหลานของเรา

294
00:15:51,175 --> 00:15:55,330
และหวังว่ามันจะช่วยให้เรา
เอาชนะโรคร้าย

295
00:15:55,354 --> 00:15:59,770
ความท้าทายเกี่ยวกับปัญหาสุขภาพร้ายแรง

296
00:15:59,794 --> 00:16:03,425
ที่ก่อพิบัติภัยแก่มนุษยชาติมาแสนนาน

297
00:16:03,435 --> 00:16:06,852
ฉะนั้น แม้ว่าเราจะถูกกำหนด

298
00:16:06,852 --> 00:16:08,631
โดยยีนของเรา

299
00:16:08,631 --> 00:16:11,692
เราก็ยังพอมีอิสระ

300
00:16:11,716 --> 00:16:15,849
ที่จะสามารถจัดรูปแบบชีวิตของเรา
ให้เป็นชีวิตที่เราออกแบบเองได้

301
00:16:15,873 --> 00:16:17,093
ขอบคุณครับ

302
00:16:17,117 --> 00:16:22,072
(เสียงปรบมือ)