ฉัน (me), ตัวฉัน (myself) และฉัน (I)
คุณอาจอยากใช้คำพวกนี้แทนกัน
เพราะว่าพวกมันกล่าวถึงสิ่งเดียวกัน
แต่อันที่จริง แต่ละคำมีหน้าที่จำเพาะในประโยค
"ฉัน" (I) เป็นนามที่ทำหน้าที่เป็นประธาน
"ฉัน" (me) เป็นนามที่ทำหน้าที่เป็นกรรม
และ "ตัวฉัน" (myself)
คือสรรพนามสะท้อนหรือสรรพนามเน้น
แล้วนั่นบอกอะไร เกี่ยวกับตำแหน่งหน้าที่ของคำ
เริ่มด้วยความแตกต่างระหว่างประธานและกรรม
ลองจินตนาการถึงประธาน
ว่าเป็นนักแสดงในประโยค
และกรรม เป็นคำที่ถูกกระทำ
"ฉันเชิญเธอแต่เธอเชิญฉัน"
กรรมยังสามารถเป็น
กรรมของคำบุพบท
"เธอเต้นรำไปรอบๆ ฉัน
ในขณะที่เขาส่ายเข้ามาทางฉัน"
ในบางภาษา เช่นละตินและรัสเซีย
คำนามส่วนใหญ่มีรูปแบบต่างๆ
ที่แยกประธานและกรรมอย่างเด่นชัด
แต่อย่างไรก็ดี ในภาษาอังกฤษ
มันเป็นอย่างนั้นแค่กับสรรพนาม
แต่คุณก็รู้ว่าจะแยกประธานกับกรรม
ออกจากกันอย่างไรมานานแล้ว
คุณสามารถมองออกได้ว่ามันควรจะเป็นอะไร
และเมื่อคุณพบเข้ากับประโยคที่ซับซ้อนมากขึ้น
เช่น ประโยคที่เกี่ยวข้อง
กับหลายประธานหรือกรรม
และคุณก็ไม่แน่ใจว่าจะใช้ "ฉัน" ในรูปประธาน
หรือ "ฉัน" ในรูปกรรม
เพียงการกำจัดอีกตัวหนึ่งออกไปชั่วคราว
และคุณก็จะสามารถแยกประธาน
และกรรมออกจากกันได้
นี่ก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง
คุณคงไม่พูดว่า "ฉัน [กรรม] ได้ยินเสียงนินทา"
แต่ถ้าแทนด้วย "ฉัน [ประธาน]" มันก็จะถูกต้อง
แล้วคำว่า "ตัวฉัน" ล่ะ
ตัวละครใหญ่นี้ มักจะถูกแทนที่
ฉัน [กรรม] และฉัน [ประธาน]
เพราะว่ามันดูน่าประทับใจมากกว่า
"ช่วยบอกแจ๊คหรือตัวฉันด้วย"
อาจฟังดูหรูหรา
แต่อันที่จริง "ฉัน [กรรม]"
เป็นสรรพนามที่ถูกต้องในที่นี้
แล้วเราจะใช้คำว่า "ตัวฉัน" เมื่อไรล่ะ
ในฐานะที่มันทำหน้าที่เป็นสรรพนามย้อนกลับ
"ตัวฉัน" ทำหน้าที่ถูกต้องก็ต่อเมื่อ
มันเป็นกรรมของประโยค
ซึ่งมีประธานเป็นคำว่า "ฉัน (I)"
"ฉันคิดว่าตัวฉันเองเป็นสรรพนาม
ที่มีความสำคัญที่สุดในงานเลี้ยงปีนี้"
"ตัวฉัน" ยังสามารถถูกใช้เน้น
ในฐานะที่มันเป็นสรรพนามย้อนกลับ
"ฉัน ตัวฉัน ได้ยินว่าคนอื่นๆ เห็นด้วย"
ประโยคนี้ถูกต้องได้โดยไม่ต้องมีมัน
แต่สรรพนามที่เพิ่มเข้ามา ทำให้มันมีพลังดึงดูด
เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่า "ตัวฉัน"
ควรอยู่ในประโยคนั้นหรือไม่
ดูว่ามี "ฉัน" ที่มันอ้างย้อนกลับไปถึง
หรือทำการเน้นย้ำ
แล้วนั่นก็คือ "ฉัน" (me)
"ตัวฉัน" (myself) และ "ฉัน" (I)
พร้อมเสมอที่จะเป็นตัวแทนรับใช้
คุณ (you) ตัวคุณ (yourself) และคุณ (you)