WEBVTT

00:00:05.286 --> 00:00:07.008
Прывіт. Мяне зваць Тоні

00:00:07.011 --> 00:00:08.736
і гэта «Кожны кадр малюнак»

00:00:10.956 --> 00:00:14.362
Аляксандр Макендрык неяк сказаў:

00:00:14.362 --> 00:00:18.094
чым насамрэч займаецца рэжысёр, 
так гэта кіруе ўвагай гледача

00:00:21.964 --> 00:00:24.043
...Рэжысура - гэта пытанне акцэнту...

00:00:25.084 --> 00:00:27.073
...Вы падкрэсліваеце тое, што важна...

00:00:29.773 --> 00:00:32.198
... і менш звяртаеце ўвагі на тое, што не.

00:00:36.191 --> 00:00:39.963
У наш час рэжысёры часта робяць акцэнт,
пераходзячы с буйнога плана ...

00:00:40.195 --> 00:00:41.226
... на буйны план ...

00:00:41.405 --> 00:00:42.358
... на буйны план.

00:00:42.858 --> 00:00:45.935
Але занадта шмат увагі знясільвае, 
асабліва актораў

00:00:46.228 --> 00:00:49.071
Яны кажуць:
ты павінен быць механічным

00:00:49.071 --> 00:00:53.981
таму ты павінен быць: 
бліжэй, бліжэй, бліжэй, зноў і зноў і зноў

00:00:54.735 --> 00:00:57.417
Я рашуча адказваю і кажу: 
«Пагадзіце, я не збіраюся гэта рабіць."

00:00:57.417 --> 00:01:01.277
бо ў вас ужо ёсць усё, 
што патрэбна, каб расказаць глядачам

00:01:01.277 --> 00:01:03.770
тое, што ім трэба ведаць,
пра тое, што адбываецца тут.

00:01:04.043 --> 00:01:07.597
Таму сёння паглядзім на іншы варыянт.
Замест стандартнага пляна,

00:01:07.597 --> 00:01:09.784
давайце размясцім усіх актораў
у адной сцэне,

00:01:09.784 --> 00:01:11.256
і пакінем іх узаемадзейнічаць.

00:01:11.529 --> 00:01:14.344
Іншымі словамі, пагаварым пра
'ансамблевую пастаноўку'.

00:01:20.970 --> 00:01:24.723
Ансамблевая пастаноўка - гэта стварэнне акцэнтнасці
без выкарыстання мантажу.

00:01:25.437 --> 00:01:29.458
Першае, на што трэба звярнуць увагу - гэта тое,
што мы натуральным чынам глядзім на таго, хто размаўляе...

00:01:31.566 --> 00:01:33.342
і да каго звяртаюцца.

00:01:34.304 --> 00:01:36.541
Гэта часта камбінуецца з
другой тэхнікай:

00:01:36.647 --> 00:01:39.509
калі хтосьці важнейшы,
ставьце яго бліжэй да святла,

00:01:40.041 --> 00:01:41.756
або бліжэй да аб'ектыва.

00:01:43.295 --> 00:01:46.614
Калі вы хочаце, каб хтосьці быў менш прыкменты,
перамясціце яго далей,

00:01:47.053 --> 00:01:48.594
можа быць па-за фокус.

00:01:54.188 --> 00:01:57.813
Вядома, увага паняццё адноснае.
Часам вы можаце змусіць глядачоў

00:01:57.813 --> 00:02:00.238
глядзець на нешта,
нават калі гэта па-за фокусам.

00:02:03.802 --> 00:02:05.278
Зрабіўшы гэта рухомым.

00:02:07.711 --> 00:02:10.469
Мы асабліва заўважаем,
калі хтосьці рухае рукамі ...

00:02:11.681 --> 00:02:13.185
або вачыма.

00:02:14.454 --> 00:02:18.756
Можна кіраваць увагай, размяшчаючы
нешта бліжэй да цэнтра кадра.

00:02:21.995 --> 00:02:24.459
Гэта адзін з працяглых
жартаў у фільме.

00:02:24.714 --> 00:02:26.866
Персанажы ў цэнтры кадра ...

00:02:28.591 --> 00:02:30.522
... ўвесь часу нападаюць на падозраных

00:02:33.811 --> 00:02:36.738
Што прыводзіць нас да пункта №5:
пазіцыі целаў актораў.

00:02:37.244 --> 00:02:40.060
Як звернуты персанажы
адносна аб'ектыва?

00:02:40.238 --> 00:02:43.072
Ці бачым мы іх твар цалкам ...
Або толькі 3/4?

00:02:43.945 --> 00:02:48.211
Ці гэта профіль ... альбо іншы кут,
дзе мы ўвогуле не бачым твар?

00:02:49.066 --> 00:02:52.864
Калі ў кадры ёсць некалькі актораў,
важна ўнесці разнастайнасць.

00:02:53.130 --> 00:02:56.821
Глядачам не патрэбна бачыць
персанажа зараз: абярніце яго.

00:02:57.328 --> 00:02:59.808
Заўважце, як, робячы гэта,
вы ствараеце кантраст.

00:03:00.109 --> 00:03:03.970
Тры паліцэйскіх справа абліччам адзін да аднога,
пакуль дэтэктыў Сео глядзіць у іншы бок.

00:03:04.660 --> 00:03:08.667
На самай справе, першуя паўгадзіны
яго пастаянна размяшчаюць асобна ад асноўнай групы,

00:03:08.750 --> 00:03:11.583
і ён глядзіць у дакументы,
якія іншыя ігнаруюць

00:03:12.731 --> 00:03:14.253
Гэта прыводзіць нас да пункта №7:

00:03:16.353 --> 00:03:18.243
павольны рух камеры.

00:03:19.353 --> 00:03:22.753
Тут уважліва паглядзіце, як кадр
скарачае нашу ўвагу з 4 персанажаў ...

00:03:26.386 --> 00:03:29.514
... да 2.
Тут жа наша ўвага перамяшчаецца

00:03:29.514 --> 00:03:34.959
з аднаго боку спрэчкі на іншы,
Зупыняясь на тым, хто будзе пераможцам.

00:03:38.193 --> 00:03:41.687
І нарэшце, не забывайце, што
людзі - гэта сацыяльныя істоты:

00:03:41.859 --> 00:03:44.318
Мы глядзім туды, куды глядзяць іншыя.

00:03:49.754 --> 00:03:54.030
Давайце разгледзім, чаму Бон Джун-хо
можа паставіць сцэну як ансамблевую пастаноўку.

00:03:54.563 --> 00:03:56.817
Гэта мая ўлюбёная сцэна ва ўсім фільме

00:04:01.113 --> 00:04:04.532
Спачатку мы думаем, што гэта адна гісторыя,
спрэчка паміж двума паліцэйскімі.

00:04:05.011 --> 00:04:08.151
І Бон, здаецца, робіць мінімум
Ён проста дазваляе нашай увазе перамяшчацца

00:04:08.151 --> 00:04:11.428
ад дэтэктыва Парк...
да дэтэктыва Сео.

00:04:15.792 --> 00:04:18.499
Але ў цэнтры кадра,
нешта прыцягвае наш погляд,

00:04:18.499 --> 00:04:21.563
і мы ўсведамляем, што іншы персанаж,
дэтэктыў Чо, кахаецца

00:04:21.563 --> 00:04:23.124
з пакаёўкай ззаду.

00:04:23.903 --> 00:04:26.930
Такім чынам, у нас ёсць 2 гісторыі:
на пераднім і заднім плянах.

00:04:27.146 --> 00:04:30.466
І Бон грае іх адна супраць другой,
каб супаставіць сер'ёзнае ...

00:04:34.984 --> 00:04:38.965
... са смешным. Калі сцэна набывае моц,
ён павольна прыбліжае камеру,

00:04:39.095 --> 00:04:42.447
што хавае двух жанчын,
і скарачае нашу ўвагу на асноўную пару.

00:04:46.016 --> 00:04:48.800
І ён дазваляе акторам выкарыстоўваць свае рукі
для расказу гісторыі,

00:04:48.819 --> 00:04:51.589
асабліва калі спрэчка
даходзіць да крытычнага моманту.

00:04:57.200 --> 00:04:59.554
Але раптам, начальнік уваходзіць у сцэну.

00:05:02.422 --> 00:05:05.469
Гэта момант, калі
ансамблевая пастанаўка прыносіць вынік.

00:05:05.719 --> 00:05:09.582
У нас ёсць нечаканая трэцяя гісторыя, і
яна перарывае абодзве іншыя.

00:05:17.873 --> 00:05:18.976
З дапамогай жарта.

00:05:20.363 --> 00:05:22.979
З гэтага моманту, рэшта сцэны
Аддана трэцяй гісторыі,

00:05:22.979 --> 00:05:26.500
калі начальнік выкладае свой плян
па затрыманні серыйнага забойцы.

00:05:30.741 --> 00:05:34.410
Але для чаго рабіць гэта адзіным кадрам?
Я думаю, гэта падкрэслівае тэму.

00:05:37.141 --> 00:05:41.094
Першая гісторыя - дробная спрэчка.
Другая гісторыя - пажадлівасць.

00:05:42.074 --> 00:05:45.166
Ні адзін з гэтых паліцэйскіх не працуе,
усе яны думаюць толькі пра сябе.

00:05:45.406 --> 00:05:49.548
Ліш толькі ў трэцяй гісторыі
яны думаюць пра жэртвы і пра справу.

00:05:53.330 --> 00:05:56.367
Начальнік літаральна становіцца
маральным цэнтрам кадра.

00:05:56.601 --> 00:05:58.827
І калі б Бон зняў гэтую сцэну
з дадатковым мантажом,

00:05:58.847 --> 00:06:01.692
мы б не пабачылі звязку
паміж першай гісторыяй ...

00:06:03.892 --> 00:06:06.439
... і другой.
І ад абодвух гісторый ...

00:06:09.676 --> 00:06:10.674
... да трэцяй.

00:06:10.920 --> 00:06:14.019
Гэты тып рэжысуры, з’яўляецца
Сёння неверагодна рэдкім,

00:06:14.019 --> 00:06:16.995
і гэта паказвае каштоўнасць 
гры сцэны як ансамбля,

00:06:16.995 --> 00:06:19.372
а не выразання
ад аднаго аблічча да іншага.

00:06:19.642 --> 00:06:24.239
- Таму што часам я проста хачу заставацца
ў тым канкрэтным месцы, 
з акторамі,

00:06:24.239 --> 00:06:29.008
і дазволіць акторам вырашыць самім,
і не дазваляць вам дапамагчы мне расказваць гісторыю

00:06:29.008 --> 00:06:32.191
збліжаючыся да майго аблічча.
Проста дайце мне рабіць сваю працу.