این شامپانزه، آلوهای بسیار رسیدهای را که
توسط باد افتاده، برحسبتصادف پیدا میکند.
بسیاری از آنها باز شدهاند،
بوی الکل میوه او را جلب میکند.
شکم خودش را از آنها پر میکند
و شروع به تجربه برخی از
تأثیرات عجیب میکند.
این شامپانزه، ناخواسته
روی یک فرآیند گیر افتاده است
که درنهایت توسط انسان کنترل خواهد شد
تا آبجو، شراب و سایر
نوشیدنیهای الکلی را خلق کند.
قند موجود در میوههای رسیده
موجودات میکروسکوپی را جذب میکند
معروف به مخمرها.
همانطور که مخمرها از قندهای میوه تغذیه
میکنند ترکیبی بنام اتانول تولید میکنند.
نوعی الکل
در مشروبات الکلی
این فرآیند تخمیر نامیده میشود.
هیچکس دقیقاً نمیداند درست چه موقع
انسانها شروع به تولید
نوشیدنی تخمیری کردند.
اولین شواهد شناختهشده از ۷,۰۰۰ سال
پیش از میلاد مسیح در چین میآید،
که در ظرفهای سفالی بهجا مانده است
نشان میدهد که مردم
مشروبات الکلی میساختند
از برنج تخمیر شده، ارزن،
انگور و عسل.
طی چند هزار سال،
همهی فرهنگها در سراسر جهان
نوشیدنیهای خود را تخمیر میکردند.
تمدن بینالنهرین و مصریان باستان
در تمام طول سال، آبجو درست میکردند
از غلات و حبوبات ذخیرهشده.
این آبجو
برای همه طبقات اجتماعی در دسترس بود،
و حتی کارگران، آن را در جیرههای
روزانه خود دریافت میکردند.
آنها همچنین شراب درست میکردند،
اما به دلیل اینکه آبوهوا
برای رشد انگور ایده آل نبود،
این یک نوشیدنی نادر و گران بود.
در مقابل، در یونان و روم،
که انگور راحتتر رشد میکرد،
شراب بهراحتی در دسترس بود
همانطور که آبجو در مصر و بینالنهرین بود.
چون مخمرها،
هر نوع قند گیاهی را تخمیر میکنند،
مردمان باستان الکل درست میکردند
از همهی محصولات و گیاهانی که
در محل زندگیشان رشد مییافت.
در امریکای جنوبی،
مردم «چیچا» را از غلات درست میکردند،
بعضیاوقات گیاهان توهمزا اضافه میکنند.
در مکزیک کنونی،
«پولکِی» ساختهشده از شیره کاکتوس،
همان نوشیدنی موردنظر مردم بود،
درحالیکه اهالی آفریقای شرقی
آبجو را از موز و نخل درست کردند،
و در منطقهای که اکنون ژاپن است،
مردم از برنج، «ساکی» را درست کردند.
تقریباً هر منطقهای از جهان
نوشیدنی تخمیر شده خود را داشت.
بنابراین مصرف الکل
بخشی از زندگی روزمره شد،
برخی از مقامات روی اثرات مثبت
آن تأکید کردند.
پزشکان یونانی خوب بودن شراب
برای سلامتی را مطرح کردند،
و شاعران به ویژگیهای خلاقانه
آن شهادت دادهاند.
دیگران بیشتر در مورد پتانسیل سوءاستفاده
از الکل نگران بودند.
فلاسفه یونانی به ممنوعیت آن رأی دادند.
نویسندگان اولیه یهودی و مسیحی در اروپا
شراب را با آئینها ادغام کردند
اما مستی بیشازحد، بهعنوان گناه
در نظر گرفته شده است.
و در خاورمیانه،
آفریقا و اسپانیا،
یک قانون اسلامی درمقابل
نماز در حال مستی وجود دارد
بهتدریج منجربه ممنوعیت کلی الکل شد.
نوشیدنیهای تخمیر شده باستانی
به مقدار نسبتاً کمی الکل داشتند.
در حدود ۱۳٪ الکل،
به دلیل محصولات جانبی که
در فرآیند تخمیر تولید میشوند
مخمرهای وحشی سمی شده و از بین میروند.
وقتی مخمرها میمیرند،
تخمیر متوقف میشود
و مقدار الکل افزایش نمییابد.
برای هزاران سال،
مقدار الکل محدود بود.
این موضوع با اختراع فرآیندی که
تقطیر نامیده شد، تغییر کرد.
متون عربی قرن نهم
جوشاندن مایعات تخمیر شده
برای تبخیر الکل موجود
در آنها را شرح دادهاند.
الکل در دمای پایینتر از آب به جوش میآید،
بنابراین ابتدا تبخیر میشود.
این بخار را مهار کرده، خنک کنید،
و آنچه باقی میماند الکل مایع است
که بسیار قویتر
از هر نوشیدنی تخمیر شدهای است.
در ابتدا، این نوشیدنی قوی برای اهداف
دارویی مورد استفاده قرار میگرفت.
سپس، نوشیدنیها به یک کالای
تجاری مهم تبدیل شدند
زیرا، برخلاف آبجو و شراب،
آنها فاسد نمیشدند.
«رام» از شکری ساخته شد که
از مستعمرات اروپا در
جزایر کارائیب برداشت میشد
تبدیل به کالای اصلی ملوانان شد
و با آمریکای شمالی معامله شد.
اروپاییها «بِرَندی» و «جین»
را به آفریقا آوردند.
و آن را با بردگان، زمین،
و کالاهایی مانند
روغن نخل و لاستیک معامله کردند.
مشروبات الکلی به نوعی
پول در این مناطق تبدیل شدند.
در عصر اکتشافات،
مشروبات الکلی نقش مهمی در
سفرهای دریایی از راه دور داشتند.
سفر دریایی از اروپا به شرق آسیا و آمریکا
ماهها به طول میانجامید،
و تازه نگهداشتن آب برای خدمه، مشکل بود.
اضافه کردن یک سطل «بِرَندی» به بشکه آب،
برای مدت طولانی آب را تازه نگه میداشت
زیرا الکل یک ماده نگهدارنده است که
میکروبهای مضر را از بین میبرد.
بنابراین تا قرن ۱۷،
الكل از مست کردن حيوانات گذشته بود
و به تجارت جهانی و اکتشافات - به همراه همه
پیامدهای آن رسیده بود.
با گذشت زمان،
نقش آن در جامعه بشری
از این هم پیچیدهتر میشود.