1
00:00:00,560 --> 00:00:04,336
ผมจะพูดกับคุณ
เกี่ยวกับวิกฤติผู้ลี้ภัยทั่วโลก

2
00:00:04,360 --> 00:00:08,176
เป้าหมายของผมก็คือ
การแสดงให้คุณเห็นว่าวิกฤตินี้

3
00:00:08,200 --> 00:00:10,800
สามารถจัดการได้ ไม่ใช่แก้ไขไม่ได้

4
00:00:11,960 --> 00:00:17,256
และเพื่อแสดงให้คุณเห็นว่า
มันเป็นเรื่องของเราและเกี่ยวข้องกับเรา

5
00:00:17,280 --> 00:00:20,520
พอ ๆ กับที่เป็นเรื่องที่เหล่าผู้ลี้ภัย
กำลังเผชิญอยู่โดยตรง

6
00:00:21,320 --> 00:00:24,136
สำหรับผมแล้ว นี่ไม่ได้เป็นเพียงแค่
ภาระทางหน้าที่การงาน

7
00:00:24,160 --> 00:00:29,096
เพราะผมดูแลองค์กร NGO 
ที่ช่วยเหลือผู้ลี้ภัยและผู้พลัดถิ่นทั่วโลก

8
00:00:29,120 --> 00:00:30,320
มันเป็นเรื่องในระดับบุคคล

9
00:00:31,320 --> 00:00:33,120
ผมชอบภาพนี้

10
00:00:33,920 --> 00:00:36,016
ผู้ชายรูปหล่อที่อยู่ด้านขวา

11
00:00:36,040 --> 00:00:37,240
นั่นไม่ใช่ผมนะครับ

12
00:00:37,760 --> 00:00:41,336
นั่น ราฟ คุณพ่อของผม 
ที่ลอนดอน ปี ค.ศ. 1940

13
00:00:41,360 --> 00:00:43,160
กับคุณพ่อของเขาชื่อซามูเอล

14
00:00:43,920 --> 00:00:46,416
พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยชายยิวจากเบลเยี่ยม

15
00:00:46,440 --> 00:00:49,480
พวกเขาหนีภัยสงครามตอนที่กองทัพนาซีบุก

16
00:00:50,800 --> 00:00:52,480
ผมชอบรูปนี้เช่นกัน

17
00:00:52,480 --> 00:00:55,480
เป็นรูปกลุ่มเด็ก ๆ ผู้ลี้ภัย

18
00:00:55,480 --> 00:00:58,160
จากโปแลนด์ที่เพิ่งไปถึงเกาะอังกฤษ
ในปี ค.ศ. 1946

19
00:00:59,000 --> 00:01:02,080
คนที่อยู่ตรงกลางนั่นคือแม่ของผม มาเรียน

20
00:01:02,640 --> 00:01:05,656
เธอถูกส่งมาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่

21
00:01:05,680 --> 00:01:07,176
ในประเทศใหม่

22
00:01:07,200 --> 00:01:08,456
ด้วยตัวเองของเธอเอง

23
00:01:08,480 --> 00:01:09,920
ในตอนที่เธออายุ 12 ปี

24
00:01:10,920 --> 00:01:12,536
ผมรู้ว่า

25
00:01:12,560 --> 00:01:15,816
หากอังกฤษไม่รับผู้ลี้ภัยเข้าประเทศ

26
00:01:15,840 --> 00:01:17,040
ในช่วง 1940

27
00:01:17,800 --> 00:01:20,880
ผมคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แน่ ๆ

28
00:01:22,240 --> 00:01:26,360
แม้จะล่วงเลยมา 70 ปี
วัฏจักรได้เวียนบรรจบครบวง

29
00:01:26,840 --> 00:01:29,856
เสียงเกิดก่อเป็นกำแพง

30
00:01:29,880 --> 00:01:32,376
วาทะทางการเมืองเต็มไปด้วยความชัง

31
00:01:32,400 --> 00:01:36,080
คุณค่าและหลักมนุษยธรรม
ตกเป็นประเด็นร้อน

32
00:01:36,760 --> 00:01:40,656
ในประเทศต่าง ๆ ที่เมื่อ 70 ปีก่อน
บอกว่า พอเสียที

33
00:01:40,680 --> 00:01:45,320
กับเหยื่อสงคราม
ผู้ไร้สัญชาติและไร้ความหวัง

34
00:01:46,600 --> 00:01:49,280
ปีที่แล้ว ทุกนาที

35
00:01:50,320 --> 00:01:53,656
คนอีก 24 คน ต้องพลัดถิ่น
จากบ้านของพวกเขา

36
00:01:53,680 --> 00:01:56,200
เนื่องจากความขัดเเย้ง ความรุนแรง 
และการถูกข่มเหง

37
00:01:57,160 --> 00:01:59,856
การถูกโจมตีด้วยอาวุธเคมีอีกครั้งในซีเรีย

38
00:01:59,880 --> 00:02:03,336
การออกอาละวาดของกลุ่มตาลีบันในอัฟกานิสถาน

39
00:02:03,360 --> 00:02:08,639
เด็กหญิงถูกขับไล่จากโรงเรียน
ในภาคอีสานของไนจีเรีย โดย โบโก ฮาราม

40
00:02:09,800 --> 00:02:13,296
พวกเขานี้ไม่ใช่คนที่ย้ายไปต่างประเทศ

41
00:02:13,320 --> 00:02:14,560
เพื่อชีวิตที่ดีกว่า

42
00:02:15,280 --> 00:02:16,960
แต่พวกเขาหนีเอาชีวิตรอด

43
00:02:19,080 --> 00:02:20,280
โศกนาฏกรรมที่แท้จริงก็คือ

44
00:02:21,520 --> 00:02:26,680
ผู้ลี้ภัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก
ไม่อาจมาพูดกับคุณที่นี่ในวันนี้ได้

45
00:02:27,240 --> 00:02:28,960
พวกคุณหลาย ๆ คนคงรู้จักภาพนี้

46
00:02:29,800 --> 00:02:32,416
ที่แสดงให้เห็นถึงร่างไร้วิญญาณ

47
00:02:32,440 --> 00:02:34,536
ของอลัน เคอร์ดิ เด็กชายห้าขวบ

48
00:02:34,560 --> 00:02:39,016
ผู้ลี้ภัยชาวซีเรียที่เสียชีวิต
ในทะเลเมดิเตอเรเนียน ปี ค.ศ. 2015

49
00:02:39,040 --> 00:02:43,440
พร้อมคนอีก 3,700 คน
ที่พยายามจะไปให้ถึงยุโรป

50
00:02:44,440 --> 00:02:46,000
ถัดมาในปี ค.ศ. 2016

51
00:02:46,720 --> 00:02:49,080
คน 5,000 คน เสียชีวิต

52
00:02:50,840 --> 00:02:52,040
มันสายเกินไปสำหรับพวกเขา

53
00:02:53,240 --> 00:02:55,976
แต่มันยังไม่สายเกินไป
สำหรับคนอีกหลายล้านคน

54
00:02:56,000 --> 00:02:58,048
มันยังไม่สายเกินไปสำหรับคนอย่างเฟรดริก

55
00:02:58,640 --> 00:03:02,136
ผมพบเขาในค่ายผู้ลี้ภัยนารูกูซู 
ประเทศแทนซาเนีย

56
00:03:02,160 --> 00:03:03,360
เขามาจากประเทศบุรุนดี

57
00:03:03,720 --> 00:03:06,296
เขาต้องการทราบว่า
จะไปเรียนต่อจนจบหลักสูตรได้ที่ไหน

58
00:03:06,320 --> 00:03:09,416
เขาเรียนมาแล้ว 11 ปี
ต้องการเรียนปีที่ 12 อีกปีเดียว

59
00:03:09,440 --> 00:03:14,056
เขาบอกผมว่า 
"ผมภาวนาว่าชีวิตของผม

60
00:03:14,080 --> 00:03:14,786
จะไม่จบลงในค่ายนี้"

61
00:03:16,200 --> 00:03:18,480
และมันยังไม่สายเกินไปสำหรับเฮลัด

62
00:03:19,480 --> 00:03:22,176
พ่อแม่ของเธอเป็นผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์

63
00:03:22,200 --> 00:03:25,000
ใช้ชีวิตอยู่ในค่ายยาร์มูค นอกกรุงดามัสกัส

64
00:03:25,480 --> 00:03:27,006
เธอคนในครอบครัวผู้ลี้ภัย

65
00:03:27,040 --> 00:03:29,800
และตอนนี้เธอเองก็เป็นผู้ลี้ภัย
ในเลบานอน

66
00:03:30,520 --> 00:03:34,160
เธอทำงานช่วยเหลือผู้ลี้ภัยคนอื่น
ให้คณะกรรมการช่วยเหลือนานาชาติ

67
00:03:34,840 --> 00:03:37,816
ทว่าเธอไม่มีความมั่นคง

68
00:03:37,840 --> 00:03:39,976
เกี่ยวกับอนาคตของเธอเลยสักนิด

69
00:03:40,000 --> 00:03:41,680
ว่ามันอยู่ที่ไหนหรือหน้าตาเป็นอย่างไร

70
00:03:42,400 --> 00:03:46,296
การบรรยายนี้
เกี่ยวกับเฟรดริก เกี่ยวกับเฮลัด

71
00:03:46,320 --> 00:03:47,720
และคนอีกหลายล้านที่เหมือนกับพวกเขา

72
00:03:48,320 --> 00:03:50,256
ทำไมพวกเขาถึงต้องพลัดถิ่น

73
00:03:50,280 --> 00:03:54,720
รอดชีวิตได้อย่างไร ต้องการความช่วยเหลือแบบไหน
และความรับผิดชอบของเราคืออะไร

74
00:03:55,600 --> 00:03:57,240
ผมเชื่อว่า

75
00:03:58,440 --> 00:04:01,000
คำถามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 21

76
00:04:01,760 --> 00:04:04,800
เกี่ยวข้องกับหน้าที่ของเรา
ที่มีต่อคนที่เราไม่รู้จัก

77
00:04:05,320 --> 00:04:08,576
"คุณ" ในอนาคตเกี่ยวข้องกับหน้าที่ของคุณ

78
00:04:08,600 --> 00:04:09,800
ที่มีต่อคนที่คุณไม่รู้จัก

79
00:04:10,440 --> 00:04:11,816
คุณรู้ดีกว่าใคร

80
00:04:11,840 --> 00:04:15,640
ว่าโลกนี้เชื่อมต่อกันมากขึ้นกว่าที่เคย

81
00:04:16,519 --> 00:04:18,416
ทว่าภัยที่ใหญ่หลวงกว่าเดิม

82
00:04:18,440 --> 00:04:20,959
กลับเป็นการแบ่งแยกที่กลืนกินพวกเรา

83
00:04:22,000 --> 00:04:24,256
และไม่มีบททดสอบไหนแล้ว

84
00:04:24,280 --> 00:04:26,240
ที่จะดีไปกว่าการที่เราปฏิบัติต่อผู้ลี้ภัย

85
00:04:26,840 --> 00:04:29,776
นี่คือข้อเท็จจริงครับ คน 65 ล้านคน

86
00:04:29,800 --> 00:04:33,016
ต้องพลัดถิ่นออกจากบ้านเนื่องจาก
ความรุนแรงและการถูกข่มเหงเมื่อปีก่อน

87
00:04:33,040 --> 00:04:34,776
ถ้าหากคิดเป็นประเทศ

88
00:04:34,800 --> 00:04:38,080
นั่นคงจะเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่
เป็นอันดับที่ 21ของโลก

89
00:04:38,880 --> 00:04:43,776
คนประมาณ 40 ล้านคนเหล่านี้
ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศบ้านเกิด

90
00:04:43,800 --> 00:04:45,376
แต่ 25 ล้านคนเป็นผู้ลี้ภัย

91
00:04:45,400 --> 00:04:48,400
นั่นหมายความว่า พวกเขาข้ามพรมเเดน
ไปยังประเทศเพื่อนบ้าน

92
00:04:49,120 --> 00:04:53,136
พวกเขาส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศที่ยากจน

93
00:04:53,160 --> 00:04:56,176
ค่อนข้างยากจน หรือมีรายได้ปานกลางถึงต่ำ 
อย่างเช่น เลบานอน

94
00:04:56,200 --> 00:04:57,480
ที่ซึ่งเป็นที่เฮลัดอาศัยอยู่ในตอนนี้

95
00:04:58,880 --> 00:05:02,840
ในประเทศเลบานอน ทุก ๆ สี่คนคือผู้ลี้ภัย

96
00:05:03,560 --> 00:05:06,816
คิดเป็นหนึ่งในสี่ของจำนวนประชากรทั้งหมด

97
00:05:06,840 --> 00:05:08,936
และผู้ลี้ภัยอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน

98
00:05:08,960 --> 00:05:11,056
ระยะเวลาเฉลี่ยของการพลัดถิ่น

99
00:05:11,080 --> 00:05:12,280
คือ 10 ปี

100
00:05:13,320 --> 00:05:17,680
ผมไปยังค่ายผู้อพยพที่ใหญ่ที่สุดในโลก 
ทางตะวันออกของเคนย่า

101
00:05:18,080 --> 00:05:19,296
ชื่อว่า ดาดับ

102
00:05:19,320 --> 00:05:21,456
มันถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1991 - 92

103
00:05:21,480 --> 00:05:25,400
ในฐานะ "ค่ายผู้ลี้ภัยชั่วคราว" สำหรับ
ชาวโซมาลีที่หนีภัยสงครามกลางเมือง

104
00:05:25,920 --> 00:05:27,120
ผมพบ ซิโล

105
00:05:27,720 --> 00:05:30,536
และถามซิโลอย่างซื่อ ๆ ว่า

106
00:05:30,560 --> 00:05:32,760
"เคยคิดว่าจะได้กลับไปบ้านที่โซมาลีไหม"

107
00:05:33,880 --> 00:05:35,840
แล้วเธอก็บอกว่า "หมายความว่าอย่างไรกัน
กลับบ้านเนี่ยนะ

108
00:05:36,320 --> 00:05:37,520
ฉันเกิดที่นี่"

109
00:05:38,720 --> 00:05:40,816
และเมื่อผมถามฝ่ายบริหารของค่าย

110
00:05:40,840 --> 00:05:44,896
ว่าในบรรดาคน 330,000 คนในค่ายนี้
มีคนเกิดที่นี่กี่คน

111
00:05:44,920 --> 00:05:46,120
พวกเขาให้คำตอบผมว่า

112
00:05:47,160 --> 00:05:48,680
100,000 คน

113
00:05:49,840 --> 00:05:52,240
นี่แหละครับ ความหมายของคำว่า 
การพลัดถิ่นระยะยาว

114
00:05:53,440 --> 00:05:55,896
ต้นสายปลายเหตุของปัญหา
หยั่งลึกลงไปเกี่ยวกับเรื่อง

115
00:05:55,920 --> 00:05:58,159
ประเทศอ่อนแอที่ไม่อาจ
ช่วยเหลือประชากรของตัวเองได้

116
00:05:58,840 --> 00:06:01,256
ระบบการเมืองระหว่างประเทศ

117
00:06:01,280 --> 00:06:03,560
ที่ย่ำแย่ลงกว่าช่วงไหน ๆ 
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1945

118
00:06:04,320 --> 00:06:08,416
และความแตกต่างด้านศาสนา การปกครอง
การปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอก

119
00:06:08,440 --> 00:06:10,600
ในโลกของชาวมุสลิมกลุ่มหลัก

120
00:06:12,680 --> 00:06:15,856
นี่คือความท้าทายระยะยาวหลายชั่วอายุคน

121
00:06:15,880 --> 00:06:19,360
นี่คือสาเหตุที่ผมบอกว่าวิกฤติผู้ลี้ภัย
เป็นเรื่องต่อเนื่อง ไม่ใช่เรื่องชั่วคราว

122
00:06:20,360 --> 00:06:24,896
มันซับซ้อน และเมื่อปัญหานั้น
ใหญ่โต กินเวลานาน และซับซ้อน

123
00:06:24,920 --> 00:06:26,800
คนก็มักคิดกันว่าเราทำอะไรไม่ได้หรอก

124
00:06:28,120 --> 00:06:30,240
เมื่อสันตปาปาฟรานซิสเยือนแลมเบอดูซ่า

125
00:06:31,360 --> 00:06:32,936
ใกล้กับชายฝั่งอิตาลีในปี ค.ศ. 2014

126
00:06:32,960 --> 00:06:36,256
ท่านกล่าวว่าพวกเราทุกคนและประชากรโลก

127
00:06:36,280 --> 00:06:39,720
ตกเป็นผู้ต้องหาที่ท่านนิยามว่า 
"โลกาภิวัตน์แห่งความนิ่งดูดาย"

128
00:06:40,760 --> 00:06:41,976
ช่างเป็นวลีที่ตามหลอกหลอน

129
00:06:42,000 --> 00:06:45,440
มันสื่อว่า
หัวใจของเราแข็งกระด้างราวกับหิน

130
00:06:46,560 --> 00:06:48,376
ไม่รู้สิครับ คุณคิดว่าอย่างไรกันบ้าง

131
00:06:48,400 --> 00:06:52,280
คุณมีสิทธิเถียงกับสันตปาปาหรือเปล่า
แม้จะเป็นในงานสัมนา TED ก็เหอะ

132
00:06:52,880 --> 00:06:54,296
แต่ผมคิดว่ามันไม่ถูกต้อง

133
00:06:54,320 --> 00:06:56,416
ผมคิดว่าคนต้องการ
ที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

134
00:06:56,440 --> 00:07:00,136
พวกเขาแค่ไม่รู้ว่า
มันจะมีทางแก้วิกฤตินี้ได้หรือเปล่า

135
00:07:00,160 --> 00:07:01,976
และผมอยากจะบอกคุณในวันนี้ว่า

136
00:07:02,000 --> 00:07:05,108
ถึงแม้จะมีปัญหาอยู่จริง
ทางแก้ก็มีอยู่จริงได้เช่นกัน

137
00:07:05,800 --> 00:07:07,136
ทางที่หนึ่ง

138
00:07:07,160 --> 00:07:10,736
ผู้ลี้ภัยเหล่านี้จำเป็นต้องทำงาน
ในประเทศที่พวกเขาอาศัยอยู่

139
00:07:10,760 --> 00:07:14,016
และประเทศที่พวกเขาอาศัยอยู่นั้น
ต้องการการสนับสนุนทางเศรษฐกิจอย่างมาก

140
00:07:14,040 --> 00:07:15,920
ในยูกันดาปี ค.ศ. 2014 พวกเขาศึกษาพบว่า

141
00:07:16,680 --> 00:07:19,576
80% ของผู้ลี้ภัยในเมืองหลวงแคมปาลา

142
00:07:19,600 --> 00:07:22,336
ไม่ต้องรับความช่วยเหลือด้านมนุษยชน
เพราะพวกเขามีงาน

143
00:07:22,360 --> 00:07:23,789
พวกเขาได้รับการสนับสนุนให้งาน

144
00:07:24,400 --> 00:07:26,176
ทางออกที่สอง

145
00:07:26,200 --> 00:07:30,256
การศึกษาสำหรับเด็ก
คือสิ่งจำเป็น ไม่ใช่สิ่งฟุ่มเฟือย

146
00:07:30,280 --> 00:07:31,920
เมื่อคุณต้องพลัดถิ่นเป็นเวลานาน ๆ

147
00:07:33,480 --> 00:07:37,576
สถานะของเด็กฟื้นฟูกลับมาได้ หากได้รับ
ความช่วยเหลือทางสังคมและจิตใจ

148
00:07:37,600 --> 00:07:39,336
ควบคู่ไปกับทักษะ
ในการการอ่านเขียนและคำนวณ

149
00:07:39,360 --> 00:07:40,560
ผมได้เห็นมาด้วยตาของตัวเอง

150
00:07:42,680 --> 00:07:46,016
ทว่าครึ่งหนึ่งของเด็กผู้ลี้ภัยทั้งโลก
ที่อยู่ในวัยประถมศึกษา

151
00:07:46,040 --> 00:07:48,016
ไม่ได้รับการศึกษาเลยแม้แต่น้อย

152
00:07:48,040 --> 00:07:51,416
และสามให้สี่ของเด็กมัธยม 
ไม่ได้รับการศึกษาเลยเเม้แต่น้อย

153
00:07:51,440 --> 00:07:52,640
มันบ้าไปแล้ว

154
00:07:53,760 --> 00:07:56,256
ทางออกที่สาม

155
00:07:56,280 --> 00:07:59,736
ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่อยู่ในย่านชุมชน
ในตัวเมือง ไม่ใช่ในค่าย

156
00:07:59,760 --> 00:08:02,416
คุณหรือผมต้องการอะไร
ถ้าหากเราเป็นผู้ลี้ภัยในเมือง

157
00:08:02,440 --> 00:08:05,440
เราต้องการเงิน
เพื่อจ่ายค่าเช่าบ้านหรือซื้อเสื้อผ้า

158
00:08:05,440 --> 00:08:08,440
อนาคตของระบบด้านมนุษยธรรม

159
00:08:08,800 --> 00:08:10,176
หรือส่วนสำคัญของมัน

160
00:08:10,200 --> 00:08:12,856
คือการมอบเม็ดเงินให้พวกเขา
เพื่อให้โอกาสกับผู้ลี้ภัย

161
00:08:12,880 --> 00:08:14,856
นั่นจะเป็นการช่วยพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น

162
00:08:14,880 --> 00:08:16,856
และทางออกที่สี่

163
00:08:16,880 --> 00:08:19,616
ซึ่งยังเป็นที่ถกเถียง
แต่เราจำเป็นต้องพูดถึงมัน

164
00:08:19,640 --> 00:08:23,136
ผู้ลี้ภัยที่ได้รับความเสี่ยงที่สุด
สมควรได้รับการเริ่มต้นใหม่

165
00:08:23,160 --> 00:08:25,240
และชีวิตใหม่ในประเทศใหม่

166
00:08:26,120 --> 00:08:27,320
รวมถึงในประเทศตะวันตก

167
00:08:28,080 --> 00:08:31,640
ตัวเลขหลักแสน ไม่ถึงหลักล้าน
อาจดูไม่ค่อยมากเท่าไร

168
00:08:32,320 --> 00:08:35,000
แต่มีนัยที่สำคัญมาก

169
00:08:35,880 --> 00:08:38,576
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เราจะกีดกันผู้ลี้ภัย

170
00:08:38,600 --> 00:08:40,416
แบบที่คณะบริหารงานของทรัมป์เสนอ

171
00:08:40,440 --> 00:08:43,640
แต่เวลาที่เราต้องโอบกอด
ผู้ที่เป็นเหยื่อของความโหดร้าย

172
00:08:44,159 --> 00:08:45,376
และจำไว้นะครับว่า

173
00:08:45,400 --> 00:08:47,960
(เสียงปรบมือ)

174
00:08:52,480 --> 00:08:56,216
หากใครมาถามคุณว่า "พวกเขาถูกตรวจสอบ
มาอย่างเหมาะสมหรือเปล่า"

175
00:08:56,240 --> 00:08:59,440
นั่นเป็นคำถามที่สมเหตุสมผล
และเป็นคำถามที่ควรถาม

176
00:09:00,280 --> 00:09:04,416
ความจริงก็คือ ผู้ลี้ภัยที่เดินทางเข้ามา
เพื่อลงหลักปักฐาน

177
00:09:04,440 --> 00:09:08,096
ถูกตรวจสอบมามากกว่าคนกลุ่มไหน
ที่เดินทางเข้ามาในประเทศของพวกเรา

178
00:09:08,120 --> 00:09:10,256
ดังนั้น ในขณะที่มันสมเหตุสมผล
ที่จะถามคำถามนั้น

179
00:09:10,280 --> 00:09:14,160
มันไม่สมเหตุสมผลที่จะบอกว่า
ผู้ลี้ภัยกับผู้ก่อการร้ายคือสิ่งเดียวกัน

180
00:09:15,120 --> 00:09:16,336
ทีนี้ สิ่งที่เกิด --

181
00:09:16,360 --> 00:09:19,736
(เสียงปรบมือ)

182
00:09:19,760 --> 00:09:22,896
เมื่อผู้ลี้ภัยไม่มีงานทำก็คือ

183
00:09:22,920 --> 00:09:24,776
พวกเขาไม่สามารถส่งลูกเข้าโรงเรียนได้

184
00:09:24,800 --> 00:09:27,856
พวกเขาไม่มีเม็ดเงิน พวกเขาไม่อาจ
สร้างโอกาสได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย

185
00:09:27,880 --> 00:09:29,960
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือพวกเขาเสี่ยงเดินทาง

186
00:09:30,440 --> 00:09:35,176
ผมไปที่เลสบอส เกาะแสนสวยในประเทศกรีก
เมื่อสองปีก่อน

187
00:09:35,200 --> 00:09:37,056
มันเป็นบ้านของคน 90,000 คน

188
00:09:37,080 --> 00:09:40,560
ในหนึ่งปี ผู้ลี้ภัย 500,000 คน
เดินทางผ่านเกาะเเห่งนี้

189
00:09:41,240 --> 00:09:43,056
และผมอยากจะให้ได้เห็นสิ่งที่ผมเห็น

190
00:09:43,080 --> 00:09:46,416
เมื่อผมขับรถข้ามไปยังตอนเหนือของเกาะ

191
00:09:46,440 --> 00:09:49,920
กองเสื้อชูชีพของผู้ที่รอดมาถึงชายฝั่ง

192
00:09:50,840 --> 00:09:52,416
และเมื่อผมมองดูให้ละเอียด

193
00:09:52,440 --> 00:09:54,896
มันมีเสื้อชูชีพเล็ก ๆ สำหรับเด็กด้วย

194
00:09:54,920 --> 00:09:56,296
สีเหลืองนั่น

195
00:09:56,320 --> 00:09:57,560
ผมถ่ายภาพนี้มา

196
00:09:58,480 --> 00:10:01,616
คุณอาจไม่เห็นตัวหนังสือตรงนี้ 
แต่ผมจะอ่านให้คุณฟังครับ

197
00:10:01,640 --> 00:10:04,710
"คำเตือน: เสื้อนี้ไม่ป้องกันการจมน้ำ"

198
00:10:05,920 --> 00:10:07,480
ในศตวรรษที่ 21

199
00:10:08,440 --> 00:10:10,696
เด็ก ๆ ได้รับเสื้อชูชีพ

200
00:10:10,720 --> 00:10:12,856
เพื่อเดินทางไปยุโรปอย่างปลอดภัย

201
00:10:12,880 --> 00:10:16,216
แม้ว่าเสื้อชูชีพเหล่านั้น
จะไม่ช่วยชีวิตพวกเขาได้

202
00:10:16,240 --> 00:10:18,840
หากพวกเขาพลัดตกจากเรือ
ที่พาพวกเขาไปยังที่หมาย

203
00:10:20,800 --> 00:10:24,200
นี่ไม่เป็นเพียงแค่วิกฤติ มันคือบททดสอบ

204
00:10:25,760 --> 00:10:28,680
มันคือบททดสอบที่อารยธรรมทั้งหลาย
ได้เผชิญผ่านมาหลายยุคสมัย

205
00:10:29,560 --> 00:10:31,120
มันคือบททดสอบความเป็นมนุษย์

206
00:10:32,000 --> 00:10:34,296
มันคือบททดสอบพวกเราในโลกตะวันตก

207
00:10:34,320 --> 00:10:36,520
ถึงตัวตนและจุดยืนของเรา

208
00:10:39,160 --> 00:10:41,800
มันคือบททดสอบนิสัยใจคอของเรา
ไม่ใช่แค่นโยบายของเรา

209
00:10:42,960 --> 00:10:45,136
และเรื่องผู้ลี้ภัยก็เป็นประเด็นสำคัญ

210
00:10:45,160 --> 00:10:47,480
พวกเขาดั้นด้นมาจากเเดนไกล

211
00:10:48,160 --> 00:10:49,600
พวกเขาผ่านเรื่องราวน่าหดหู่

212
00:10:50,080 --> 00:10:52,176
พวกเขามักนับถือศาสนาที่ต่างจากเรา

213
00:10:52,200 --> 00:10:55,376
นั้นคือเหตุผล 
ว่าทำไมเราควรให้การช่วยเหลือผู้ลี้ภัย

214
00:10:55,400 --> 00:10:56,840
ไม่ใช่เหตุผลที่จะปฏิเสธพวกเขา

215
00:10:57,400 --> 00:11:00,600
มันคือเหตุผลที่เราช่วยพวกเขา
เพราะมันบ่งบอกความเป็นเรา

216
00:11:02,480 --> 00:11:04,320
มันเผยให้เห็นคุณค่าของเรา

217
00:11:05,120 --> 00:11:10,080
ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจกับความเอื้อเฟื้อ
คือเสาหลักของอารยธรรม

218
00:11:11,320 --> 00:11:13,736
ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจนั้นมาเป็นการกระทำ

219
00:11:13,760 --> 00:11:16,000
และใช้ชีวิตของเราบนหลักศีลธรรมพื้นฐาน

220
00:11:16,960 --> 00:11:19,216
ในสมัยปัจจุบันนี้ เราไม่มีข้ออ้าง

221
00:11:19,240 --> 00:11:23,336
เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าพูดว่า
เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่จูบา ในซูดานใต้

222
00:11:23,360 --> 00:11:24,936
หรืออะเลปโป ประเทศซีเรีย

223
00:11:24,960 --> 00:11:27,856
มันอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของเรา

224
00:11:27,880 --> 00:11:29,256
ที่อยู่ในมือของเรา

225
00:11:29,280 --> 00:11:31,856
ความไม่รู้ไม่ใช่ข้ออ้างเลย

226
00:11:31,880 --> 00:11:36,280
หากเราช่วยเขาไม่ได้ก็แสดงว่า
เราไม่มีหลักนำทางศีลธรรมเลย

227
00:11:37,080 --> 00:11:40,160
มันยังแสดงให้เห็นอีกว่า
ว่าเราเข้าใจประวัติศาสตร์ของเราหรือไม่

228
00:11:40,960 --> 00:11:43,456
สาเหตุที่ผู้ลี้ภัยมีสิทธิทั่วโลก

229
00:11:43,480 --> 00:11:46,256
ก็เพราะความเป็นผู้นำที่ไม่ธรรมดา
ของชาวโลกตะวันตก

230
00:11:46,280 --> 00:11:48,616
ทั้งรัฐบุรุษและสตรี
ยุคภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

231
00:11:48,640 --> 00:11:50,600
ที่ทำให้มันกลายเป็นสิทธิสากล

232
00:11:51,640 --> 00:11:55,280
การเพิกเฉยต่อการปกป้องผู้ลี้ภัย
ก็เท่ากับเราละทิ้งอดีตของเรา

233
00:11:56,400 --> 00:11:57,616
นี่ยังเป็น --

234
00:11:57,640 --> 00:11:59,336
(เสียงปรบมือ)

235
00:11:59,360 --> 00:12:03,376
การเผยถึงพลังของประชาธิปไตย

236
00:12:03,400 --> 00:12:05,656
ในฐานะที่พำนักที่ไกลจากเผด็จการ

237
00:12:05,680 --> 00:12:07,880
คุณได้ยินนักการเมืองมากี่คนแล้วที่พูดว่า

238
00:12:08,760 --> 00:12:13,080
"เราเชื่อในพลังจากสิ่งที่เราทำ
ไม่ใช่พลังของเราที่จะทำการใด ๆ "

239
00:12:13,600 --> 00:12:17,280
ซึ่งหมายถึงคือจุดยืนของเรา
สำคัญยิ่งกว่าลูกระเบิดที่เราทิ้ง

240
00:12:18,360 --> 00:12:20,160
ผู้ลี้ภัยแสวงหาที่พึ่งพิง

241
00:12:20,800 --> 00:12:24,640
มองว่าโลกตะวันตก
เป็นแดนสวรรค์ที่ให้ความหวัง

242
00:12:26,720 --> 00:12:28,640
ชาวรัสเซีย ชาวอิหร่าน

243
00:12:29,480 --> 00:12:31,776
ชาวจีน ชาวเอริเทรีย ชาวคิวบา

244
00:12:31,800 --> 00:12:34,400
พวกเขาเข้ามายังโลกตะวันตก
เพื่อความปลอดภัย

245
00:12:35,480 --> 00:12:37,160
เรากลับผลักไสเพราะเห็นเขาเป็นภัยคุกคาม

246
00:12:38,120 --> 00:12:40,376
และมันได้เผยถึงตัวตนอีกอย่างของเรา

247
00:12:40,400 --> 00:12:42,734
ว่าเราจะลดอัตตายอมรับ
ความผิดพลาดของตัวเราเองไหม

248
00:12:43,320 --> 00:12:45,176
ผมไม่ใช่คนหนึ่ง

249
00:12:45,200 --> 00:12:48,536
ที่เชื่อว่าปัญหาทุกอย่างในโลก
มีเกิดจากน้ำมือของชาวโลกตะวันตก

250
00:12:48,560 --> 00:12:49,776
มันไม่ใช่แบบนั้น

251
00:12:49,800 --> 00:12:52,160
แต่เมื่อเราทำผิดพลาด
เราควรรู้ว่าเราทำผิด

252
00:12:52,880 --> 00:12:55,376
มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา

253
00:12:55,400 --> 00:12:57,656
ซึ่งรับผู้ลี้ภัยมากกว่าประเทศอื่น


254
00:12:57,680 --> 00:13:00,960
รับผู้ลี้ภัยจากเวียดนาม
มากกว่าประเทศใด ๆ

255
00:13:01,960 --> 00:13:03,160
มันบอกเล่าประวัติศาสตร์ที่เคยเกิดขึ้น

256
00:13:04,200 --> 00:13:06,880
แต่มันยังมีประวัติศาสตร์ที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน
ในอิรักและอัฟกานิสถาน

257
00:13:07,560 --> 00:13:11,296
คุณไม่สามารถชดเชย
นโยบายการต่างประเทศที่ผิดพลาดได้

258
00:13:11,320 --> 00:13:12,896
ด้วยวิถีแห่งมนุษยธรรม

259
00:13:12,920 --> 00:13:16,816
แต่เมื่อคุณทำบางอย่างเสียหาย
คุณก็มีหน้าที่ต้องให้ความช่วยเหลือซ่อมแซม

260
00:13:16,840 --> 00:13:19,120
และนั่นเป็นหน้าที่ของพวกเรา ตอนนี้

261
00:13:21,520 --> 00:13:23,656
คุณจำตอนต้นของการบรรยายนี้ได้ไหม

262
00:13:23,680 --> 00:13:26,176
ผมบอกว่าผมต้องการอธิบายว่า
วิกฤติการณ์ผู้ลี้ภัย

263
00:13:26,200 --> 00:13:27,840
สามารถจัดการได้ ไม่ใช่แก้ไขไม่ได้

264
00:13:29,040 --> 00:13:31,656
จริงอยู่ ผมต้องการให้คุณคิดใหม่

265
00:13:31,680 --> 00:13:34,400
แต่ก็อยากให้คุณลงมือทำด้วย

266
00:13:35,680 --> 00:13:37,856
หากคุณเป็นนายจ้าง

267
00:13:37,880 --> 00:13:39,080
รับผู้ลี้ภัยเข้าทำงาน

268
00:13:40,440 --> 00:13:43,256
หากคุณโดนโน้มน้าวจากการโต้เถียง

269
00:13:43,280 --> 00:13:44,776
อธิบายชี้แจงความเชื่อเก่า ๆ นั้น

270
00:13:44,800 --> 00:13:47,040
ให้ครอบครัว เพื่อนฝูง หรือเพื่อนร่วมงาน 
เมื่อพวกเขากล่าวถึงมัน

271
00:13:48,440 --> 00:13:50,696
หากคุณมีเงิน บริจาคให้กับองค์กร

272
00:13:50,720 --> 00:13:53,496
ที่สร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับผู้ลี้ภัยทั่วโลก

273
00:13:53,520 --> 00:13:54,720
หากคุณเป็นพลเมือง

274
00:13:56,040 --> 00:13:58,376
ให้คะแนนเสียงกับนักการเมือง

275
00:13:58,400 --> 00:14:02,016
ที่จะนำแนวทางการแก้ปัญหาที่ผมพูดถึง
มาปฏิบัติให้เกิดผลจริง

276
00:14:02,040 --> 00:14:06,256
(เสียงปรบมือ)

277
00:14:06,280 --> 00:14:08,456
หน้าที่ที่เรามีต่อคนที่ไม่รู้จัก

278
00:14:08,480 --> 00:14:10,456
แสดงตัวตนของมันออกมา

279
00:14:10,480 --> 00:14:13,016
ในแบบที่ไม่เอิกเริกแต่ยิ่งใหญ่

280
00:14:13,040 --> 00:14:14,760
เรียบง่ายแต่น่าเชิดชู

281
00:14:15,800 --> 00:14:17,200
ในปี ค.ศ. 1942

282
00:14:18,600 --> 00:14:20,976
คุณป้าและคุณยายของผม
อาศัยอยู่ในกรุงบรัสเซล

283
00:14:21,000 --> 00:14:22,280
ภายใต้การปกครองของเยอรมัน

284
00:14:24,000 --> 00:14:25,600
ท่านได้รับคำสั่งจากกองกำลังนาซี

285
00:14:26,360 --> 00:14:30,200
ให้ไปรวมตัวกันที่สถานีรถไฟบรัสเซล

286
00:14:32,280 --> 00:14:35,360
คุณยายของผมฉุกคิดขึ้นว่า
ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล

287
00:14:36,720 --> 00:14:39,216
ท่านร้องขอญาติ ๆ

288
00:14:39,240 --> 00:14:41,360
ไม่ให้ไปที่สถานีรถไฟบรัสเซล

289
00:14:42,240 --> 00:14:43,800
ญาติของท่านบอกว่า

290
00:14:45,440 --> 00:14:48,216
"ถ้าหากเราไม่ไป หากเราไม่ทำตามคำสั่ง

291
00:14:48,240 --> 00:14:49,907
เราก็ต้องเดือดร้อนแน่"

292
00:14:50,760 --> 00:14:52,696
คุณคงรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

293
00:14:52,720 --> 00:14:55,244
กับบรรดาญาติที่เดินทาง
ไปที่สถานีรถไฟบรัสเซล

294
00:14:56,160 --> 00:14:57,446
พวกเขาไม่ได้เจอกันอีกเลย

295
00:14:58,160 --> 00:14:59,800
แต่คุณยายและป้าของผม

296
00:15:00,720 --> 00:15:03,256
พวกท่านไปยังหมู่บ้านเล็ก ๆ

297
00:15:03,280 --> 00:15:04,640
ตอนใต้ของบรัสเซล

298
00:15:05,720 --> 00:15:09,256
ที่ซึ่งพวกเขาเคยไปพักผ่อนเมื่อสิบปีที่แล้ว

299
00:15:09,280 --> 00:15:12,936
พวกเขาไปที่บ้านของชาวนาคาธอลิก
ในพื้นที่คนหนึ่ง

300
00:15:12,960 --> 00:15:15,040
ชื่อ เมอซิเออร์ มัวริส

301
00:15:15,840 --> 00:15:17,880
และขอร้องให้เขารับพวกท่านไว้

302
00:15:18,880 --> 00:15:20,536
ชาวนาคนนั้นตกลง

303
00:15:20,560 --> 00:15:22,280
และเมื่อสงครามสิ้นสุด

304
00:15:22,920 --> 00:15:26,520
ชาวยิว 17 คน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านนั้น

305
00:15:28,360 --> 00:15:30,336
ตอนที่ผมเป็นวัยรุ่น ผมขอป้าของผมว่า

306
00:15:30,360 --> 00:15:32,400
"ป้าพาผมไปพบกับ เมอซิเออร์ มัวริส ได้ไหม"

307
00:15:33,400 --> 00:15:36,616
ท่านตอบว่า "ได้สิ 
เขายังมีชีวิตอยู่ ไปเยี่ยมเขากัน"

308
00:15:36,640 --> 00:15:38,440
มันคงเป็นช่วงราว ๆ ยุค 83 หรือ 84

309
00:15:39,320 --> 00:15:40,696
เราเดินทางไปพบเขา

310
00:15:40,720 --> 00:15:43,536
และตามประสาเด็กวัยรุ่น

311
00:15:43,560 --> 00:15:44,816
เมื่อผมพบเขา

312
00:15:44,840 --> 00:15:48,296
สุภาพบุรุษผมสีดอกเลาคนนั้น

313
00:15:48,320 --> 00:15:49,520
ผมพูดกับเขาว่า

314
00:15:51,160 --> 00:15:52,360
"ทำไมคุณถึงทำแบบนั้นล่ะ

315
00:15:53,400 --> 00:15:56,160
ทำไมคุณถึงยอมเสี่ยง"

316
00:15:57,240 --> 00:15:58,976
เขามองผมแล้วก็ยักไหล่

317
00:15:59,000 --> 00:16:00,520
และตอบเป็นภาษาฝรั่งเศสว่า

318
00:16:01,240 --> 00:16:02,576
"On doit"

319
00:16:02,600 --> 00:16:03,800
"เราต้องทำ"

320
00:16:04,280 --> 00:16:06,520
มันอยู่ในจิตวิญญาณของเขา

321
00:16:07,120 --> 00:16:08,376
มันเป็นไปตามธรรมชาติ

322
00:16:08,400 --> 00:16:12,616
ประเด็นที่ผมอยากจะบอกก็คือ มันควร
เป็นธรรมชาติและจิตวิญญาณของเราเช่นกัน

323
00:16:12,640 --> 00:16:13,840
บอกตัวเองครับ

324
00:16:15,080 --> 00:16:17,576
วิกฤติผู้ลี้ภัยนี้จัดการได้

325
00:16:17,600 --> 00:16:19,176
ไม่ใช่เรื่องที่เเก้ไขไม่ได้

326
00:16:19,200 --> 00:16:20,520
เราทุก ๆ คน

327
00:16:21,320 --> 00:16:25,216
มีส่วนต้องช่วยรับผิดชอบ

328
00:16:25,240 --> 00:16:29,416
เพราะนี่คือการกู้ตัวตนและคุณค่าของเรา

329
00:16:29,440 --> 00:16:32,296
เช่นเดียวกับการกู้ชีวิตของเหล่าผู้ลี้ภัย

330
00:16:32,320 --> 00:16:33,616
ขอบคุณมากครับ

331
00:16:33,640 --> 00:16:36,760
(เสียงปรบมือ)

332
00:16:45,120 --> 00:16:47,976
บรูโน กิอัสซานิ: ขอบคุณครับ เดวิด
เดวิด มิลิแบนด์: ขอบคุณครับ

333
00:16:48,000 --> 00:16:49,576
บรูโน: เป็นคำแนะนำที่หนักแน่นมากครับ

334
00:16:49,600 --> 00:16:52,776
การเรียกร้องให้ทุกคนมีส่วนรับผิดชอบ
ก็หนักแน่นมาก ๆ เช่นกัน

335
00:16:52,800 --> 00:16:55,016
แต่ผมรู้สึกไม่สบายใจกับแนวคิดหนึ่ง

336
00:16:55,040 --> 00:16:59,056
จากคำพูดของคุณที่ว่า "ความเป็นผู้นำ
ที่ไม่ธรรมดาของชาวโลกตะวันตก"

337
00:16:59,080 --> 00:17:00,936
ซึ่งเมื่อประมาณ 60 กว่าปีก่อน

338
00:17:00,960 --> 00:17:03,016
นำมาซึ่งการสนทนาเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน

339
00:17:03,040 --> 00:17:05,760
และข้อกำหนดต่าง ๆ เกี่ยวกับผู้ลี้ภัย ฯลฯ

340
00:17:07,240 --> 00:17:09,616
ความเป็นผู้นำนั้น
เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์ร้าย

341
00:17:09,640 --> 00:17:13,616
และเกิดขึ้นในกรอบการตกลงทางการเมือง

342
00:17:13,640 --> 00:17:15,776
ตอนนี้เรามีความเห็นทางการเมือง
ที่แตกต่างกัน

343
00:17:15,800 --> 00:17:18,536
เรามีความคิดที่ต่างกันมาก
ในเรื่องปัญหาผู้ลี้ภัย

344
00:17:18,560 --> 00:17:20,520
ทีนี้ ความเป็นผู้นำในปัจจุบันควรมาจากไหน

345
00:17:21,160 --> 00:17:23,616
เดวิด: ครับ คุณมีสิทธิ์ที่จะพูดว่า

346
00:17:23,640 --> 00:17:26,040
ความเป็นผู้นำที่ก่อกำเนิดขึ้นในยามสงคราม

347
00:17:26,760 --> 00:17:29,016
มีอารมณ์ จังหวะจะโคน

348
00:17:29,040 --> 00:17:30,296
และทัศนคติ

349
00:17:30,320 --> 00:17:33,000
ที่ต่างไปจากความเป็นผู้นำ
ที่ก่อกำเนิดขึ้นในยามสันติ

350
00:17:33,560 --> 00:17:37,296
ฉะนั้น คำตอบของผมก็คือ 
ความเป็นผู้นำต้องมาจากระดับพื้นฐาน

351
00:17:37,320 --> 00:17:38,776
ไม่ใช่จากส่วนบน

352
00:17:38,800 --> 00:17:42,136
ผมต้องการบอกว่า หัวข้อหลัก ๆ 
ในงานสัมนาสัปดาห์นี้

353
00:17:42,160 --> 00:17:45,976
เป็นเรื่องเกี่ยวกับการทำให้อำนาจ 
มีความเป็นประชาธิปไตย

354
00:17:46,000 --> 00:17:48,176
เราก็ต้องรักษา
ความเป็นประชาธิปไตยของเรา

355
00:17:48,200 --> 00:17:50,696
แต่เราก็ต้องนำความเป็น
ประชาธิปไตยของเราออกมาใช้งาน

356
00:17:50,720 --> 00:17:52,536
และเมื่อคนพูดกับผมว่า

357
00:17:52,560 --> 00:17:54,416
"มีคนที่ต่อต้านแนวคิดเรื่องผู้ลี้ภัย"

358
00:17:54,440 --> 00:17:55,696
สิ่งที่ผมตอบกลับไปหาก็คือ

359
00:17:55,720 --> 00:17:57,816
"ไม่ครับ นั่นเป็นขั้วความเห็น

360
00:17:57,840 --> 00:17:59,056
และในตอนนี้

361
00:17:59,080 --> 00:18:01,080
ผู้ที่หวาดกลัวกำลังเสียงดัง

362
00:18:01,104 --> 00:18:02,616
กว่าคนที่เห็นด้วย"

363
00:18:02,640 --> 00:18:06,616
ฉะนั้นคำตอบของผมก็คือ
เราจะสนับสนุน กระตุ้น

364
00:18:06,640 --> 00:18:08,416
และให้ความมั่นใจกับความเป็นผู้นำ

365
00:18:08,440 --> 00:18:10,216
เมื่อเราเดินหน้าไปด้วยกัน

366
00:18:10,240 --> 00:18:13,536
ผมคิดว่าเมื่อคุณมีหน้าที่
มองหาความเป็นผู้นำ

367
00:18:13,560 --> 00:18:14,896
คุณต้องมองลึกลงไปข้างใน

368
00:18:14,920 --> 00:18:16,616
ผลักดันคนในสังคมของคุณ

369
00:18:16,880 --> 00:18:19,880
เพื่อพยายามสร้างเงื่อนไข
เพื่อการลงหลักปักฐานในหลาย ๆ รูปแบบ

370
00:18:19,880 --> 00:18:22,096
บรูโน: ขอบคุณครับ เดวิด 
ขอบคุณที่มาที่ TED นะครับ

371
00:18:22,120 --> 00:18:25,520
(เสียงปรบมือ)