WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:01.820
สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

00:00:01.900 --> 00:00:04.200
กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

00:00:04.380 --> 00:00:08.640
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

00:00:08.640 --> 00:00:10.280
เล่มนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

00:00:10.460 --> 00:00:14.080
เป็นไงกันบ้างคะ ติดตามซีรีส์รามเกียรติ์กันมาตั้งยาวนานแล้ว

00:00:14.080 --> 00:00:16.080
เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะคะ

00:00:16.220 --> 00:00:20.180
ส่วนใครที่ยังไม่เคยติดตามซีรีส์นี้นะคะ 
แล้วอยากติดตามตั้งแต่ตอนแรกสุดเลย

00:00:20.280 --> 00:00:23.480
ก็สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เลยค่ะ
วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้วนะคะ

00:00:23.480 --> 00:00:25.160
เปิดดูกันยาวๆ ไปเลย

00:00:25.220 --> 00:00:31.420
ส่วนใครที่แบบ โอ้ยเล่าเวิ่นเว้อ รายละเอียดเยอะเกินไป 
ไม่ชอบ ไม่เอาน้ำ อยากได้เนื้อๆ เน้นๆ

00:00:31.640 --> 00:00:34.600
เรื่องเป็นยังไง จบยังไง เอาแค่ 10 นาทีจบเท่านั้น

00:00:34.720 --> 00:00:39.920
วิวเคยเล่าไว้แล้วเช่นกันค่ะ แต่ต้องคนที่แบบหูไวนิดนึงนะ 
พูดเร็วมากจริงๆ ในคลิปนั้นนะคะ

00:00:39.980 --> 00:00:42.400
ก็สามารถกดไปดูได้ ตรงนี้เช่นกันค่ะ

00:00:42.400 --> 00:00:44.260
โอเค ไม่ต้องเวิ่นเว้อไปไกลนะคะ

00:00:44.400 --> 00:00:47.540
และแน่นอนนะคะ หลายคนเพิ่งจะมาดูคลิปวิวได้แบบ คลิปสองคลิปเท่านั้น

00:00:47.540 --> 00:00:51.260
อย่าลืมกดปุ่ม subscribe นะคะ 
แล้วก็กดปุ่มเล็กๆ ที่อยู่ด้านข้างด้วย

00:00:51.260 --> 00:00:52.960
เวลามีคลิปวีดีโอใหม่ๆ จะได้รู้ค่ะ

00:00:52.980 --> 00:00:55.740
นอกจากนี้สามารถติดตามวิวได้ในช่องทางต่างๆ นะคะ

00:00:55.820 --> 00:00:58.880
จะได้ไม่พลาดข่าวสารอะไรไง เวลาวิวไปออกงานที่ไหนก็ตาม

00:00:58.880 --> 00:01:00.180
เราจะได้เจอกันค่ะ

00:01:00.280 --> 00:01:02.380
โอเค เวิ่นเว้อไปไกลแสนไกลนะคะ

00:01:02.440 --> 00:01:06.300
เราพร้อมที่จะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันรึยังคะ

00:01:06.300 --> 00:01:07.400
ถ้าพร้อมกันแล้วก็

00:01:07.400 --> 00:01:08.360
ไปฟังกันเลยค่ะ

00:01:12.500 --> 00:01:15.800
ความเดิมตอนที่แล้วของเรานะคะ
เริ่มราวเริ่มเข้มข้นขึ้นแล้วใช่ไหมค่ะ

00:01:15.820 --> 00:01:18.720
เพราะว่าเหล่าลิงเนี่ย ประชุมพลกันอยู่เต็มภูเขาละ

00:01:18.760 --> 00:01:21.500
เตรียมพร้อมที่จะยกทัพข้ามไปที่กรุงลงกาค่ะ

00:01:21.500 --> 00:01:25.900
แน่นอนนะคะ สมาชิกกองทัพตอนนี้ก็มีพระรามพระลักษมณ์
แล้วก็เหล่าลิงเต็มไปหมดเลย

00:01:26.000 --> 00:01:29.800
แต่วันนี้เราจะมาพูดถึงละครอีกตัวหนึ่ง ซึ่งเป็นอีกสปีชีส์หนึ่งค่ะ

00:01:29.840 --> 00:01:33.780
ก็คือคนธรรพ์นั่นเอง คนธรรพ์นี่เป็น
สิ่งมีชีวิตอีกแบบหนึ่งบนสวรรค์นะคะ

00:01:33.920 --> 00:01:36.780
ซึ่งคนธรรพ์ที่เราจะพูดถึงในวันนี้ชื่อว่าประคนธรรพ์ค่ะ

00:01:36.820 --> 00:01:39.640
ประคนธรรพ์นี่เป็นเหมือนกึ่งๆ เซเลปประจำสวรรค์

00:01:39.640 --> 00:01:43.180
เป็นแบบว่าคนธรรพ์ที่มีฤทธิ์มีกำลังมาก 
เรียกได้ว่าเป็นตัวละครที่เก่งประมาณหนึ่งเลย

00:01:43.260 --> 00:01:45.680
แต่มันจะมีบทบาทน้อยมากดังนั้นเราจะไม่พูดถึงมันเยอะ

00:01:45.720 --> 00:01:50.280
เอาเป็นว่าประคนธรรพ์นี่นะคะ อยู่ดีๆ 
ก็รู้สึกว่า อยากเที่ยวป่าจังเลย

00:01:50.320 --> 00:01:52.820
ก็อารมณ์เหมือนกับคนสมัยนี้อยากเที่ยวผับอะไรอย่างงี้

00:01:52.860 --> 00:01:57.000
ดังนั้นนะคะ ประคนธรรพ์ก็เลยเหาะลงมาค่ะ 
ปรากฏว่าเหาะไปเหาะมา

00:01:57.000 --> 00:01:59.700
เหาะผ่านภูเขาที่พระรามเนี่ย กำลังรวมพลลิงอยู่

00:01:59.760 --> 00:02:05.440
เหาะไปก็แบบ เอ๊ะตรงนั้นอะไร ทำไมถึงมีลิงเต็มไปหมดเลย
มาประชุมรวมกันเราลงไปถามดูดีกว่า

00:02:05.500 --> 00:02:07.760
ดังนั้นนะคะ ประคนธรรพ์ก็เลยเหาะลงมาค่ะ

00:02:07.840 --> 00:02:11.580
แน่นอนนะคะเวลาเราตั้งกองทัพมันก็มีการตรวจตรา
รักษาความปลอดภัยต่างๆ

00:02:11.580 --> 00:02:12.080
ใช่ไหม

00:02:12.200 --> 00:02:17.640
ดังนั้นเมือมีสิ่งชีวิตแปลกประหลาดหลุดเข้ามา เหล่าพลลิงก็ต้องพยายามวิ่งเข้าไปจะรุมจับ ประคนธรรพ์ก็แบบ

00:02:17.640 --> 00:02:18.760
โอ้ย หยุดๆๆ หยุดก่อน

00:02:18.760 --> 00:02:22.640
ฉันไม่ได้มาร้ายๆ ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอทำอะไรกัน
ไหนเล่าให้ฟังหน่อย

00:02:22.660 --> 00:02:25.500
แหม่ ปกติเขาจะเล่ากันไหม ความลับของกองทัพอะไรยังงี้

00:02:25.560 --> 00:02:28.380
ก็ไม่ควรจะเล่านะแต่เหล่าลิงเล่าหมดเลย ก็แบบว่า

00:02:28.480 --> 00:02:30.960
อ๋อตอนนี้พระนารายณ์มาประชุมรวมพล นู่นนี่นั่น

00:02:30.960 --> 00:02:32.740
อวตารมาจะไปปราบทศกัณฐ์

00:02:32.740 --> 00:02:35.160
เล่าให้ฟังไป แน่นอนนี้ประคนธรรพ์ได้ยินแบบนี้

00:02:35.200 --> 00:02:40.060
ในฐานะตัวละครที่อยู่ฝ่ายดีนะคะ ในเรื่องรามเกียรติ์
จะรู้สึกเหมือนกันหมดเราจะแยกได้ง่ายมากว่า

00:02:40.080 --> 00:02:42.220
ตัวละครไหนอยู่ฝ่ายดี ตัวละครไหนอยู่ฝ่ายร้าย

00:02:42.220 --> 00:02:43.700
เมื่อได้ฟังเรื่องราวนะคะ

00:02:43.760 --> 00:02:46.980
ประคนธรรพ์อยู่ฝ่ายดีค่ะ ประคนธรรพ์ฟังเรื่องราวเสร็จปุ๊บ
รู้สึกว่าแบบ

00:02:47.140 --> 00:02:50.920
เฮ้ย พระนารายณ์อวตาร ฉันอยากมีส่วนร่วมกับสิ่งนี้มาก

00:02:50.920 --> 00:02:52.740
พาฉันไปเฝ้าพระนารายณ์หน่อยนะคะ

00:02:52.800 --> 00:02:54.880
ดังนั้นเหล่าลิงก็เลยพาประคนธรรพ์นะคะ

00:02:54.940 --> 00:02:58.000
ไปเฝ้าตามลำดับ ก็ส่งไปหาสุครีพ สุครีพ ส่งให้พระลักษมณ์

00:02:58.000 --> 00:02:58.500
นู่นนี่นั่น

00:02:58.600 --> 00:03:02.160
จนสุดท้ายนะคะพระรามก็รู้สึกว่า
เออ ประคนธรรพ์ก็เป็นคนดีมีฝีมือ

00:03:02.240 --> 00:03:05.120
ก็ โอเค อยากเข้ามาร่วมกองทัพของเราก็เข้ามาเลยจ้า

00:03:05.120 --> 00:03:08.160
เท่านั้นแล้วก็จบไปนะคะ บทบาทของประคนธรรพ์ในบทนี้

00:03:08.300 --> 00:03:10.300
เพราะวันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องที่มันกว่านั้นค่ะ คือ

00:03:10.380 --> 00:03:15.620
การพผจญภัยของทหารลิง 3 ตนนะคะ 
ได้แก่หนุมาน องคต แล้วก็ชมพูพานนั่นเองค่ะ

00:03:15.860 --> 00:03:18.840
เรื่องของเรื่องก็คือหลังจากที่ประคนธรรพ์
มาฝากเนื้อฝากตัวแล้วเนี่ย

00:03:18.880 --> 00:03:21.000
คืนนั้นนะคะ พระรามก็กลับไปนอนตามปกติ

00:03:21.020 --> 00:03:28.080
ปรากฏว่านอนไปนอนมาฝันนู่นฝันนี่ คิดถึงนั่น คิดถึงนี่ เอาเป็นว่าสรุปแล้วนะคะ ตื่นมาคิดถึงนางสีดาค่ะ คิดถึงมาก คิดถึงแบบ

00:03:28.180 --> 00:03:33.820
ฮือ สีดาของพี่เมื่อไหร่พี่จะได้เจอสีดาสักที ร้องไห้ฟูมฟายนะคะ

00:03:34.020 --> 00:03:40.260
ดังนั้นค่ะ วันรุ่งขึ้นพอตื่นเช้ามาพระรามก็เลย 
จัดการประชุมพลกันค่ะ ประชุมๆ แล้วก็บอกว่า

00:03:40.260 --> 00:03:41.420
ไม่ได้การแล้ว

00:03:41.420 --> 00:03:43.360
เราจะต้องไปช่วยนางสีดาแล้วล่ะ

00:03:43.360 --> 00:03:44.980
เรายกทัพกันไปเลยดีกว่า

00:03:45.120 --> 00:03:49.460
แต่โชคดีนะคะที่เหล่าทหารของพระรามเนี่ย มีสติ
ก็เลยมีการคัดค้านขึ้นมาประมาณว่า

00:03:49.580 --> 00:03:51.740
เดี๋ยวๆๆ เคยเล่นเกมมั้งปะ คือ

00:03:51.880 --> 00:03:56.220
กองทัพใหญ่มาก กองทัพใหญ่ 77 สมุทรไท
จะยกดุ่มๆๆ เข้าไปกรุงลงกา

00:03:56.220 --> 00:03:59.360
แบบไม่รู้ช่องทางไม่รู้อะไรเลย กรุงลงกาอยู่ไหนยังไม่รู้

00:03:59.360 --> 00:04:01.340
คือแบบสมัยนั้นไม่ได้มี google map เก็ตไหม

00:04:01.460 --> 00:04:05.160
จะได้แบบว่า google map พาฉันไปกรุงลงกาหน่อย
แล้วมันจะได้บอกเส้นทาง

00:04:05.160 --> 00:04:06.840
มันต้องมีคนไปเปิดแมพก่อน

00:04:06.880 --> 00:04:09.660
เคยเล่นปะเนี่ย สตาร์คงสตาร์คราฟท์ อ่าว มุกซ้ำอีก

00:04:09.660 --> 00:04:11.340
อะ ไม่เอา เลิกเล่นมุกนี้นะคะ

00:04:11.340 --> 00:04:13.040
ดังนั้นค่ะ พระรามก็เลยคิดว่า

00:04:13.080 --> 00:04:17.440
เออ ก็ได้เราก็ควรจะมีการเปิดแมพ 
ดังนั้นส่งใครไปดีถึงจะเหมาะกับการเปิดแมพ

00:04:17.480 --> 00:04:23.180
คุยกันไปคุยกันมานะคะ ก็เลยรู้สึกว่า 
โอเค มีทหารที่เก่งกล้าสามารถอยู่ทั้งหมด 3 ตน ที่ควรจะส่งไป

00:04:23.300 --> 00:04:26.220
ก็คือ หนุมาน องคต แล้วก็ชมพูพานนั่นเองค่ะ

00:04:26.400 --> 00:04:30.380
ดังนั้นนะคะ พระรามก็เลยจัดทหารให้กองกำลัง กองกำลังหนึ่งแล้วบอกว่า

00:04:30.480 --> 00:04:32.880
ให้ 3 นายเนี่ย บุกเข้าไปในกรุงลงกา

00:04:33.040 --> 00:04:35.040
และแอบไปสื่อข่าวนางสีดาด้วย

00:04:35.100 --> 00:04:37.340
อย่างน้อยก็ควรจะรู้ใช่ไหมว่าสีดายังมีชีวิตอยู่

00:04:37.440 --> 00:04:42.880
ไม่ใช่ว่าแบบ บุกไปถึงนะ แล้วนางสีดาไม่ยอมทศกัณฐ์ 
โดนทศกัณฐ์ฆ่าตายไปแล้วมันก็ไม่คุ้มที่จะบุก นึกออกใช่ไหม

00:04:42.880 --> 00:04:44.040
และที่สำคัญนะคะ

00:04:44.100 --> 00:04:46.100
ควรจะไปบอกนางสีดาให้รู้ด้วยว่า

00:04:46.100 --> 00:04:47.600
ความช่วยเหลือกำลังจะมาถึง

00:04:47.600 --> 00:04:49.080
เดี๋ยวดีไม่ดีนางสีดาแบบ

00:04:49.160 --> 00:04:51.760
ทศกัณฐ์เข้ามาแล้ว ฉันฆ่าตัวตาย แอ๊ะ

00:04:51.760 --> 00:04:53.660
ตายไปก็จบเลยใช่ไหม

00:04:53.780 --> 00:04:57.580
ดังนั้นนะคะ พระรามก็เลยเรียกหนุมาน ชมพูพาน 
แล้วก็องคตเข้ามาค่ะ แล้วก็บอกว่า

00:04:57.760 --> 00:05:03.880
อะ นี่ นี่คือสไบของนางสีดาที่ฉันเก็บได้กลางทาง
และนี่คือแหวนของนางสีดาที่สดายุให้มา

00:05:03.920 --> 00:05:06.120
เอาไปให้นางสีดานะ แล้วบอกนางสีดาว่า

00:05:06.120 --> 00:05:08.060
ความช่วยเหลือกำลังจะมาถึงแล้ว

00:05:08.160 --> 00:05:12.080
ซึ่งก็เป็นโชคดีของพระรามอีกรอบนะคะ ที่หนุมานได้สติ 
หนุมานก็บอกว่า

00:05:12.220 --> 00:05:16.660
เดี๋ยว ไอ้สองอย่างเนี่ยมันจะไปพิสูจน์ได้ยังไงว่า
ฉันเป็นทหารของพระรามจริงๆ

00:05:16.780 --> 00:05:19.540
คือพระองค์ลืมไปรึเปล่าว่าเราเพิ่งจะเจอกัน

00:05:19.640 --> 00:05:25.160
แล้วตอนที่เราเจอกันนี่นางสีดาก็โดนจับไป
แล้ว นางสีดาจะรู้ได้ยังไงว่าข้าเป็นทหารของพระรามจริงๆ

00:05:25.160 --> 00:05:28.380
เกิดนางสีดาเข้าใจว่าข้าเป็นยักษ์ปลอมตัวมาแล้วทำยังไงอะ

00:05:28.460 --> 00:05:32.620
นางสีดาไม่รู้นี่ว่าแบบ พระรามจะมามีทหารเป็นลงเป็นลิง
อะไรอย่างงี้

00:05:32.700 --> 00:05:36.220
เออ แล้วที่สำคัญนะ แหวนนี้กับสไบนี้มันก็ตกอยู่กลางทาง

00:05:36.220 --> 00:05:37.560
ใครมาเก็บก็ได้

00:05:37.740 --> 00:05:40.680
ทำยังไงดีนางสีดาถึงจะเชื่อว่าข้าเป็นทหารของพระองค์

00:05:40.880 --> 00:05:46.100
พระรามนะคะ ก็เลยให้ข้อมูลเพิ่มไปอีกข้อหนึ่งกับหนุมานค่ะ
ซึ่งไม่เข้าใจนะ ว่าพระรามกล้าพูดได้ยังไง

00:05:46.100 --> 00:05:48.020
กลางที่ประชุมลิงเลย อยู่ดีๆ ก็แบบ

00:05:48.180 --> 00:05:53.700
อะ โอเค หนุมานได้ ข้าจะบอกความลับข้อหนึ่งกับเจ้า
ถ้าเจ้าไปเจอสีดานะ เจ้าบอกข้อนี้เลย

00:05:53.700 --> 00:05:57.340
คือข้อนี้เป็นเรื่องที่มีแค่เรารู้กันอยู่ 2 คน 2 คนเท่านั้น

00:05:57.440 --> 00:06:00.840
ถ้าบอกไปนะ สีดาต้องมั่นใจแน่ๆ เลยว่าข้าเป็นคนส่งเจ้ามา

00:06:00.840 --> 00:06:02.200
ข้อความนั้นก็คือ

00:06:02.360 --> 00:06:05.140
ไปบอกสีดานะว่าจำความหลังของเราได้ไหม

00:06:05.220 --> 00:06:09.520
ตอนนั้นไง ตอนที่ข้าจะไปยกธนูแล้วได้เจ้ามาเป็นเมีย
ก่อนที่ข้าจะยกธนูอะ

00:06:09.520 --> 00:06:13.120
เจ้าแอบมองข้าอยู่บนหน้าต่าง แล้วข้าก็มองเจ้าขึ้นไปเหมือนกัน

00:06:13.200 --> 00:06:16.680
ตาของเราก็สบกัน ปิ้ง แล้วทำให้เราหลงรักกัน

00:06:16.680 --> 00:06:21.400
เอาข้อความนี้ไปบอกสีดานะหนุมาน รับรองไม่มีใครรู้
มีเรารู้กันอยู่ 2 คนเท่านั้น

00:06:21.400 --> 00:06:23.120
แต่ตอนนี้นี่คือรู้กับทั้งกองทัพละนะ

00:06:23.160 --> 00:06:25.640
อย่างไรก็ดีนะคะ หนุมานก็จำข้อความนี้ไปค่ะ

00:06:25.760 --> 00:06:31.200
และหลังจากนั้นไม่นานค่ะ หนุมาน องคต และชมพูพาน
ก็ออกเดินทางไปเพื่อที่จะไปเปิดแมพกรุงลงกานะคะ

00:06:31.220 --> 00:06:34.280
ซึ่งแน่นอนระหว่างทางก็จะต้องมีการแวะพักอะไรต่างๆ

00:06:34.360 --> 00:06:38.340
วันหนึ่งนะคะ ทหารลิงทั้ง 3 ตัวเนี่ย 
ก็ไปนอนพักอยู่ข้างสระน้ำแห่งหนึ่งค่ะ

00:06:38.420 --> 00:06:42.460
ระหว่างที่กำลังนอนพักอยู่แล้วก็พักไพร่พลเต็มไปหมดเลยเนี่ย
ปรากฏว่า

00:06:42.480 --> 00:06:47.540
สระน้ำแห่งนั้นนะคะ ไม่ใช่สระน้ำว่างค่ะ
แต่เป็นที่อยู่ของยักษ์ตนหนึ่ง ชื่อว่ายักษ์ปักหลั่น

00:06:47.660 --> 00:06:50.460
ยักษ์ปักหลั่นเนี่ยนะคะ เป็นยักษ์ที่ได้รับคำสั่งไว้ว่า

00:06:50.560 --> 00:06:53.260
ใครที่มาอยู่บริเวณบ่อน้ำนี้สามารถจับกินได้หมดเลย

00:06:53.260 --> 00:06:54.000
ดังนั้นนะคะ

00:06:54.140 --> 00:06:59.240
ตอนกลางคืน ยักษ์ปักหลั่น ซึ่งแบบอดอยากยากแค้น
มานานแสนนาน ไม่มีใครหลงเข้ามาตรงนี้นานแล้วเนี่ย

00:06:59.280 --> 00:07:01.280
ก็เลยขึ้นมาจากน้ำ ขึ้นมาแล้วก็แบบ

00:07:01.380 --> 00:07:05.380
โอ้ว ลิงเต็มเลย น่าจะอร่อย เอาไปทำอะไรดีนะ

00:07:05.400 --> 00:07:09.700
กินสมองลิงดีไหม บำรุงสมองข้าหรือว่าเอาไปทำเนื้อลิงอะไรดี

00:07:09.780 --> 00:07:12.500
แหม่ ไหนลองเล็งดูซิ จะกินตัวไหนดีนะ

00:07:12.600 --> 00:07:15.840
อุ๊ย ไอ้ลิงตัวเขียวตัวนั้นน่ะ เครื่องแต่งกายมันดูไฮโซ

00:07:15.860 --> 00:07:19.140
มันน่าจะเป็นเจ้านายของพวกนี้แน่ๆ จับเจ้านายกินก่อนดีกว่า

00:07:19.240 --> 00:07:24.880
ว่าแล้วนะคะ ยักษ์ปักหลั่น ซึ่งกำลังเล็งถูกตัวนะคะ 
ก็เลยมองไปเห็นองคตค่ะ วิ่งเข้าไปแท่ดๆๆ

00:07:25.000 --> 00:07:31.580
กระโดดถีบอกองคตค่ะ ปัก โอ้โห้ย องคตโดนถีบก็ตื่นสิค่ะ
แล้วแน่นอนองคตไม่ใช่ลิงกระจอกนึกออกปะ

00:07:31.580 --> 00:07:35.800
เป็นถึงหลานของพระอินทร์ทีเดียวนะคะ ลูกพาลี 
จะไปยอมง่ายๆ ได้ยังไง

00:07:35.860 --> 00:07:39.400
ดังนั้นนะคะองคตกับยักษ์ปักหลั่นก็เลยมีการ ต่อสู่กันค่ะ สู้ไป สู้มา

00:07:39.460 --> 00:07:42.740
จนในที่สุดยักษ์ปักหลั่นแพ้ กำลังจะโดนฆ่าละ
ยักษ์ปักหลั่นแบบ

00:07:42.800 --> 00:07:49.720
หยุด! อย่างเพิ่งฆ่าข้า ข้าผิดไปแล้ว ท่านเป็นใครทำไม
ท่านเก่งจังเลย เล่าให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม อะไรอย่างงี้นะคะ

00:07:49.820 --> 00:07:53.300
ซึ่ง ถ้าเป็นเรื่องที่แบบ make sense เนี่ย องคตก็ไม่ควรจะเล่า เก็ตปะ

00:07:53.400 --> 00:07:57.160
ตัวเองกำลังจะไปสู้กับยักษ์ แล้วนี่แบบยักษ์อีกตัวหนึ่งอะ
อยู่ดีๆ ก็เล่าเรื่องให้ฟังหมดเลยบอกว่า

00:07:57.260 --> 00:08:03.320
อ๋อ ข้าเป็นทหารของพระนารายณ์ เนี่ยนะข้าจะพาไพร่พล
ไปเปิดแมพกรุงลงกา ก็เลยมาพักผ่านตรงนี้

00:08:03.320 --> 00:08:05.780
เจ้าเป็นใครกล้าดียังไงมาพยายามกินข้าเนี่ย ห๊ะ

00:08:05.780 --> 00:08:07.460
ยักษ์ปักหลั่นได้ยินอย่างนั้นนะคะ ยักษ์ปักหลั่นแบบ

00:08:07.680 --> 00:08:09.680
โอ้ ทหารพระนารายณ์จริงเหรอ

00:08:09.860 --> 00:08:11.860
นี่ข้าจะเล่าให้ฟัง จริงๆ แล้วข้าเนี่ย

00:08:11.860 --> 00:08:13.340
เป็นเทวดาอยู่บนสวรรค์

00:08:13.340 --> 00:08:15.320
แต่ว่าโดนคำสาปของพระอินทร์

00:08:15.380 --> 00:08:20.320
คือ ข้าไปแอบมีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างกับนางฟ้า
ในตำหนักของพระอินทร์

00:08:20.400 --> 00:08:22.780
ดังนั้นนะคะ พระอินทร์ก็เลยสาปข้าไว้บอกว่า

00:08:22.800 --> 00:08:30.100
ให้ข้าลงมาอยู่ตรงนี้ให้เป็นยักษ์ เมื่อไหร่ก็ตามที่ทหาร
พระนารายณ์เนี่ยเดินทัพผ่านมาแล้วมาถึงแล้วลูบหลังข้านะ

00:08:30.100 --> 00:08:33.300
ข้าเนี่ยก็จะพ้นจากคำสาปแล้วกลับมาเป็นเทวดาเหมือนเดิม

00:08:33.440 --> 00:08:39.640
องคตได้ยินแบบนั้นนะคะ องคตก็เลย อ๋อแค่ลูบหลังใช่ไหม
ได้ๆ เดี๋ยวข้าจัดให้ องคตก็เลยจัดการลูบหลังยักษ์ปักหลั่นนะคะ

00:08:39.640 --> 00:08:41.360
ไปทีสองที

00:08:41.480 --> 00:08:46.600
ยักษ์ปักหลั่นก็เลยกลายร่าง ฟริ้ง กลับเป็นเทวดา
แล้วก็เหาะขึ้นสวรรค์ไปเลยค่ะ

00:08:46.620 --> 00:08:50.040
องคตก็กลับมาแล้วก็มาเล่าเรื่องทั้งหมด
ให้หนุมานกับชมพูพานฟัง

00:08:50.160 --> 00:08:55.120
เสร็จเรื่องยักษ์ปักหลั่นนะคะ ลิงทั้งสามตนก็พาบริวารค่ะ
ออกเดินทางไปต่อ ปรากฏว่า

00:08:55.180 --> 00:08:58.700
ไปเจอเมืองอยู่เมืองหนึ่งค่ะ เป็นเมืองร้างแบบไม่มีผู้คนเลย

00:08:58.740 --> 00:09:04.500
ลิงทั้ง 3 ตัวนะก็รู้สึกว่าแบบ เฮ้ย มันแปลกๆ นะ อะไรยังไง
คุยกันไปคุยกันมาสุดท้ายนะคะหนุมานบอกว่า

00:09:04.560 --> 00:09:07.680
ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าเข้าไปดูเอง เดี๋ยวเจ้ารออยู่ข้างนอกนี่แหละ

00:09:07.680 --> 00:09:11.220
จริงๆ ก็แปลกนะ คือเป็นเมืองร้าง 
จริงๆ ก็ควรจะเข้าไปด้วยกันรึเปล่า

00:09:11.220 --> 00:09:12.120
ก็ไม่รู้นะคะ

00:09:12.200 --> 00:09:14.340
หนุมานค่ะ เข้าไปในเมืองเข้าถึงก็แบบ

00:09:14.440 --> 00:09:17.600
เอ๊ ไม่มีคนเลย ตรงไหนก็ไม่มี ตรงไหนก็ไม่มี

00:09:17.640 --> 00:09:21.620
จนกระทั่งเดินขึ้นไปในปราสาทนะคะ ก็คือเป็นเหมือนแบบ
จุดศูนย์กลางของเมืองนั่นแหละ

00:09:21.680 --> 00:09:28.200
ปรากฏว่าไปเจอสาวสวยอยู่คนหนึ่งนั่งอยู่ค่ะ 
หนุมานเห็นสาวสวย น่ะ นิสัยหนุมานแบบไทยนะ

00:09:28.320 --> 00:09:30.560
อย่าลืมนะคะว่าตอนนี้เรากำลังเล่าอยู่ในเวอร์ชั่น

00:09:30.620 --> 00:09:34.620
รามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

00:09:34.680 --> 00:09:39.020
เออ หนุมานจะมีความเจ้าชู้เล็กๆ อะนะ แตกต่างจากเวอร์ชั่นอื่นอย่างชัดเจนนะจ๊ะ

00:09:39.080 --> 00:09:42.700
หนุมานค่ะ เข้าไป แล้วก็ไปเจอสาวสวยนั่งอยู่ หนุมานจีบ

00:09:42.700 --> 00:09:46.620
หนุมานแบบว่าไงจ๊ะ แม่น้องสาว
มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียวอะ

00:09:46.620 --> 00:09:47.300
บอกพี่มาเถอะ

00:09:47.300 --> 00:09:47.920
อะไรยังงี้

00:09:47.940 --> 00:09:49.940
คือเข้าไปแล้วก็แบบมีความหม้อเลยนะคะ

00:09:50.100 --> 00:09:53.160
ซึ่งสาวคนนั้นค่ะคือนางบุษมาลีค่ะ
นางบุษมาลีแบบ

00:09:53.300 --> 00:10:00.460
เฮ้ย ลิงที่ไหนอะ เข้ามาทำไมที่นี่ คือฉันอยู่ตรงนี้มาสามหมื่นปี ไม่เคยอะไร สิ่งมีชีวิตไหนเข้ามาตรงนี้เลย

00:10:00.500 --> 00:10:03.540
ไม่ได้ๆ เจ้าเป็นใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ อะไรอย่างงี้

00:10:03.540 --> 00:10:05.540
หนุมานก็มีความแบบเล่าให้ฟัง

00:10:05.620 --> 00:10:11.980
ไม่กลัวเลยนะ กลัวว่าแบบโดนแบบกำดัก โดนหลอก
ยักษ์มาตั้งเมืองปลอม เอาสาวแปลงมาไว้อะไรงี้ ไม่กลัวเลย

00:10:12.040 --> 00:10:16.440
หนุมานนะคะ ได้ยินแบบนั้นหนุมานแบบ 
แหม่น้องสาวอย่ามากลัวพี่เลย

00:10:16.440 --> 00:10:19.440
เป็นอะไรรึเปล่าทำไมมาอยู่ตรงนี้คนเดียว เล่าให้พี่ฟังเถอะ

00:10:19.460 --> 00:10:23.020
นะนะนะ พี่จะได้ช่วยเจ้าไง ถ้าเจ้ามีปัญหาอะไรไง

00:10:23.080 --> 00:10:26.560
นี่ไม่รู้เหรอ พี่เนี่ยเป็นทหารของพระนารายณ์อวตารเชียวนะ

00:10:26.560 --> 00:10:28.460
เรื่องอะไรพี่ก็ช่วยได้ทั้งนั้นแหละ

00:10:28.500 --> 00:10:30.980
น่ะ มีความเอาพระนารายณ์ไปจีบสาวอีกนะคะ

00:10:31.060 --> 00:10:37.140
นางบุษมาลีนะคะ ก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ดีๆ ก็มีลิงบุกเข้ามาในห้องนอนน่ะนะ แล้วก็มาจีบตัวเอง นางบุษมาลีก็แบบ

00:10:37.220 --> 00:10:40.720
อุ๊ย อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวฉัน เธอเป็นอะไร เธอเป็นใคร

00:10:40.760 --> 00:10:45.380
มาบอกว่าเป็นทหารพระนารายณ์อะไร มาทำนิสัยแบบนี้
ไม่จริงอะ ไม่เชื่อหรอก

00:10:45.380 --> 00:10:47.740
ไหนเป็นทหารพระนารายณ์ชื่ออะไรไหนบอกมาซิ

00:10:47.740 --> 00:10:49.520
หนุมานนะคะ ได้ทีแบบนั้นหนุมานแบบ

00:10:49.640 --> 00:10:53.040
ข้าชื่อว่ากำแหงหนุมานเป็นทหารเอกของพระนารายณ์

00:10:53.120 --> 00:10:57.060
ตอนนี้กำลังจะเดินทางไปที่กรุงลงกา เพื่อไปส่งสารให้นางสีดา

00:10:57.120 --> 00:10:59.200
เล่าไปหมดเลย เล่าซะละเอียดยิบนะคะ

00:10:59.200 --> 00:11:05.300
ฝั่งนางบุษมาลี นางบุษมาลีแบบ เฮ้ย คิดอยู่ในหัว
เฮ้ย จริงๆ ฉันก็โดนพระอินทร์สาปลงมานะบอกว่า

00:11:05.300 --> 00:11:06.720
ให้มาเฝ้าเมืองนี้

00:11:06.780 --> 00:11:11.020
ถ้าเกิดได้เจอกับทหารของพระนารายณ์ตัวจริง ฉันจะพ้นคำสาป

00:11:11.260 --> 00:11:13.500
เขาเป็นทหารของพระนารายณ์ตัวจริงรึเปล่านะ

00:11:13.560 --> 00:11:17.020
ไม่ดีๆ เป็นผู้หญิงโดนจีบอยู่ฉันจะต้องแกล้งปัดไปก่อน

00:11:17.020 --> 00:11:18.460
นางบุษมาลีนะคะก็เลยแบบ

00:11:18.780 --> 00:11:21.900
อย่ามาบอกว่าตัวเองเป็นทหารพระนารายณ์ชื่อหนุมาน

00:11:21.940 --> 00:11:25.980
หนุมานตัวจริงอะ ต้องหาวเป็นดาวเป็นเดือน 
ต้องแบบลอยขึ้นไปบนฟ้าได้

00:11:25.980 --> 00:11:29.940
ไม่จริงอะอย่ามา นี่เป็นลิงธรรมดาอย่ามาหลอกกันเลย
อะไรยังงี้นะคะ

00:11:30.060 --> 00:11:32.460
ซึ่งแน่นอนด้วยสกิลความอยากจีบสาวนะคะ

00:11:32.580 --> 00:11:38.480
หนุมานก็เลยเหาะขึ้นไปบนอากาศค่ะ แล้วก็หาวเป็นดาว 
หาวเป็นเดือนแบบกระจุยกระจายเลย ไม่กลัวเลยนะ ว่า

00:11:38.480 --> 00:11:39.980
ไพร่พลที่อยู่นอกเมืองจะงง

00:11:40.080 --> 00:11:45.500
นึกสภาพองคตกับชมพูพาน รออยู่นอกเมืองอยู่ดีๆ ก็เจอหนุมานเหาะขึ้นมาอยู่กลางเมืองแล้วก็หาว วิ้ง

00:11:45.640 --> 00:11:49.680
น่าจะงงน่าดูนะคะ แต่อย่างไรก็ดี ในตัวบทไม่ได้กล่าวไว้ ดังนั้นเรากลับเข้าเรื่องดีกว่า

00:11:49.800 --> 00:11:51.980
นางบุษมาลีเห็นแบบนั้นนะคะ ก็เลยแบบว่า

00:11:52.080 --> 00:11:56.580
อุ๊ย นี่มันทหารของพระนารายณ์ตัวจริง 
ฉันจะต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้หนุมานฟังเเล้ว

00:11:56.600 --> 00:11:59.180
นางบุษมาลีก็เลยเล่าให้หนุมานฟังค่ะ บอกว่า

00:11:59.360 --> 00:12:03.480
เออ เรื่องราวทั้งหมดน่ะ จริงๆ แล้วฉันอะ 
เป็นข้ารับใช้ของพระอินทร์อยู่บนสวรรค์

00:12:03.540 --> 00:12:08.640
แต่ไอ้เมืองเนี่ย จริงๆ มันก็เป็นเมืองปกติธรรมดานี่แหละ 
แต่ไอ้เจ้าเมืองอะ ชอบขึ้นเฝ้าพระอินทร์

00:12:08.680 --> 00:12:13.600
ขึ้นไปถึงก็ไปหม้อนางฟ้าของพระอินทร์อะ 
คือแบบมันมีนางอัปสรตนหนึ่ง ชื่อว่านางอัปสรรัมภา

00:12:13.780 --> 00:12:17.900
จำรัมภากันได้ใช่ไหม ตนนั้นแหละ 
คือเป็นนางอัปสรตนโปรดของพระอินทร์ตนหนึ่งอะนะ

00:12:17.940 --> 00:12:19.940
ทีนี้ กษัตริย์เมืองนี้ชอบ

00:12:19.940 --> 00:12:24.980
ชอบรัมภามาก แล้วก็อยากจีบอยากได้ ไม่รู้จะทำยังไง
ก็เลยมาชวนฉันให้ฉันไปเป็นเม่สื่อ

00:12:25.000 --> 00:12:27.340
ปรากฏว่าพระอินทร์จับได้ พระอินทร์ก็เลยสาป แบบว่า

00:12:27.560 --> 00:12:29.640
ล้างเมืองเนี่ย ทิ้งทั้งเมืองเลย ตายเรียบ

00:12:29.660 --> 00:12:35.300
แล้วก็เหลือฉันเนี่ย สาปให้ลงมาจากสวรรค์ให้มาอยู่ตรงเนี่ย
รอวันที่ทหารของพระนารายณ์น่ะ เดินทางผ่านมา

00:12:35.420 --> 00:12:39.460
เดินทางผ่านมาเมื่อไหร่นะ ฉันถึงจะได้พ้นคำสาป
แล้วก็กลับไปอยู่บนสวรรค์เหมือนเดิม

00:12:39.460 --> 00:12:41.120
ซึ่งแน่นอนนะคะว่าหนุมานบอกว่า

00:12:41.120 --> 00:12:42.760
โอ้ย เรื่องแค่นี้ ชิลล์มาก

00:12:42.800 --> 00:12:45.800
เดี๋ยวปลดคำสาปให้ ไม่ใช่แค่เจอด้วย ได้มากกว่าเจออีก

00:12:45.820 --> 00:12:50.820
แล้วก็แน่นอนนะคะ ด้วยสไตล์หนุมาน หลายๆ คนก็น่าจะรู้นิสัยอยู่แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นน่ะนะ

00:12:50.860 --> 00:12:53.220
ซึ่งหนังจากเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้นนะคะ

00:12:53.280 --> 00:12:58.060
นางบุษมาลีก็ลืมไปเลยว่าตัวเองต้องกลับสวรรค์ ก็รู้สึกว่า 
เออ ฉันก็ต้องอยู่เป็นเมียหนุมานต่อรึเปล่า

00:12:58.140 --> 00:13:00.480
แต่หนุมานค่ะ หลังจากได้สิ่งที่ตัวเองต้องการไปแล้ว

00:13:00.520 --> 00:13:06.140
หนุมานก็บอกว่า เสียใจจังเลยที่เราไม่สามารถได้มีเวลา
ได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้ คือพี่มีภารกิจต้องไป

00:13:06.140 --> 00:13:07.120
เอาเป็นว่า

00:13:07.160 --> 00:13:10.260
หักใจซะเถอะนะน้องสาว เดี๋ยวพี่ส่งเจ้ากลับสวรรค์เอง

00:13:10.380 --> 00:13:17.000
นางบุษมาลีก็แบบ อ่าวๆๆ แล้ว เออ 
บนสวรรค์เรื่องความผิดชู้สาว มันก็ผิดรึเปล่า แต่ว่า

00:13:17.000 --> 00:13:19.640
อย่างไรก็ตามไม่ได้มีกล่าวถึงในตัวบทนะคะ

00:13:19.640 --> 00:13:20.740
แล้วที่สำคัญนะคะ

00:13:20.840 --> 00:13:23.660
หนุมานเท่านี้ยังไม่พอ หนุมานยังไปถามนางบุษมาลีอีกบอกว่า

00:13:23.660 --> 00:13:27.340
เออ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ภารกิจพี่เนี่ย 
คือพี่จะต้องไปกรุงลงกาใช่ไหม

00:13:27.340 --> 00:13:28.400
บอกทางพี่หน่อยสิ

00:13:28.460 --> 00:13:30.640
นอกจากจะไม่รับผิดชอบแล้ว ยังไปถามทางเขาอีกน่ะนะ

00:13:30.700 --> 00:13:34.520
ซึ่งนางบุษมาลีนะคะ สุดท้ายก็ต้องบอกทางหนุมานไป
แล้วก็หักใจไปอะนะ

00:13:34.580 --> 00:13:40.520
อ๋อ เนี่ยนะ เดินทางไปตรงนู่น เดี๋ยวไปตรงนู่นเสร็จจะไปเจอนางฟ้าอีกองค์หนึ่งอยู่กลางสระน้ำ ไปถามตรงนั้นแล้วกันนะ

00:13:40.580 --> 00:13:42.660
ว่าแต่ตอนนี้ส่งข้ากลับสวรรค์ได้รึยัง

00:13:42.800 --> 00:13:47.260
หนุมานนะคะ ก็เลยอุ้มนางบุษมาลีแล้วก็โยนขึ้นฟ้า
ส่งกลับสวรรค์ไปค่ะ

00:13:47.280 --> 00:13:51.400
ว่าแล้วก็กลับออกมาข้างนอก แล้วก็เล่าเรื่องราวทั้งหมด
ก็ไม่รู้ว่าทั้งหมดขนาดไหนนะคะ

00:13:51.480 --> 00:13:54.980
ให้ชมพูพานกับองคตฟังค่ะ แล้วทั้งหมดก็ออกเดินทางต่อไป

00:13:54.980 --> 00:13:58.560
ไปถึงก็ไปเจอนางฟ้ากลางน้ำเหมือนกัน 
แต่อันนี้ไม่ได้โดนสาปไว้

00:13:58.620 --> 00:14:01.940
อันนี้เป็นข้ารับใช้ของพระอิศวร ซึ่งพระอิศวรสั่งเอาไว้บอกว่า

00:14:01.960 --> 00:14:06.580
เออ เดี๋ยวพอพวกหนุมานผ่านมาเมื่อไหร่ให้บอกทางเนาะ 
นางฟ้ากลางน้ำก็ทางต่อไปบอกว่า

00:14:06.580 --> 00:14:09.880
เออ เดี๋ยวให้ไปตรงนู่น ไปตรงนู่นจะไปเจอพระฤาษี

00:14:09.900 --> 00:14:14.220
ซึ่งแน่นอนทุกคนก็ต้องเชื่อ ก็ยกทัพกันต่อไป
ไปเจอพระฤาษี พระฤาษีก็บอกว่า

00:14:14.220 --> 00:14:16.160
ให้เดินทางข้ามน้ำไปฝั่งนู่น

00:14:16.240 --> 00:14:18.920
อะ ทุกคนก็เดินทางข้ามน้ำตามพระฤาษีไป

00:14:18.920 --> 00:14:19.740
ไปตรงนู่น

00:14:19.740 --> 00:14:21.720
ปรากฏว่าไปอยู่บนภูเขาแห่งหนึ่งค่ะ

00:14:21.720 --> 00:14:23.560
อยู่ที่หน้าถ้ำ เป็นถ้ำใหญ่มากแห่งหนึ่ง

00:14:23.560 --> 00:14:24.820
ลิงทุกตัวรู้สึกว่าแบบ

00:14:24.920 --> 00:14:27.480
หนาวอะ คืนนี้พักแรมคืนนี้หนาวจังเลย

00:14:27.480 --> 00:14:28.560
ก่อไฟผิงกันดีกว่า

00:14:28.640 --> 00:14:32.460
ว่าแล้วนะคะ เหล่าลิงก็ก่อไฟผิงกัน แล้วก็อารมณ์แบบ
เรื่องเล่ารอบกองไฟอะ

00:14:32.500 --> 00:14:36.500
ประมาณว่าเล่นละครรอบกองไฟกันอยู่ดีๆ ก็ปรึกษากันขึ้นมาซะอย่างงั้นเลย บอกว่า

00:14:36.580 --> 00:14:41.660
พวกเราทุกคน เราจะตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ให้สมกับที่
เราเป็นทหารของพระนารายณ์

00:14:41.660 --> 00:14:43.440
ให้ไว้ชื่อของเรา

00:14:43.440 --> 00:14:45.380
ให้เหมือนกับพญานกสดายุ

00:14:45.400 --> 00:14:50.000
ซึ่งอุตสาห์สละชีพเพื่อปกป้องนางสีดา 
พวกเราจะสานต่อปณิธานนั้น

00:14:50.000 --> 00:14:51.980
ปรากฏว่าพอประโยคนี้หลุดออกมาค่ะ

00:14:52.120 --> 00:14:54.360
ภูเขาสั่ง ภูเขาทั้งหลังแบบ กึกๆๆ

00:14:54.400 --> 00:14:58.680
เรื่องจริงๆ ก็คือมีนกอีกตัวหนึ่งค่ะ 
อยู่ในถ้ำชื่อว่าพญานกสัมพาที

00:14:58.680 --> 00:15:00.120
พญานกสัมพาทีเนี่ยนะคะ

00:15:00.320 --> 00:15:02.320
เป็นพี่ชายของพญานกสดายุ

00:15:02.440 --> 00:15:09.440
ปรากฏว่าวันหนึ่งเนี่ย ตอนที่ทั้งสองตัวกำลังเด็กๆ เนี่ยนะ
พญานกสดายุเนี่ย เกิดเห็นพระอาทิตย์ลอยผ่านบนท้องฟ้า

00:15:10.020 --> 00:15:10.520
มา

00:15:10.620 --> 00:15:16.300
สดายุเข้าใจไปเองว่า อู้วหู้ว 
อันนี้จะต้องเป็นผลไม้ชนิดใหม่แน่เลย กำลังสุกแดงน่ากิน

00:15:16.320 --> 00:15:20.080
ด้วยความที่เป็นนกที่มีฤทธิ์มากนะคะ ก็เลยเหาะขึ้นไป
จะไปกินพระอาทิตย์ค่ะ

00:15:20.180 --> 00:15:23.940
สัมพาทีพยายามจะห้ามน้อง ห้ามยังไงก็ห้ามไม่ทัน
ปรากฏว่าไปจะถึงละ

00:15:24.060 --> 00:15:27.540
แน่นอนพระอาทิตย์ก็ต้องโกรธ อยู่ดีๆ นกที่ไหนก็ไม่รู้ 
บังอาจจะมากินฉัน

00:15:27.640 --> 00:15:32.860
พระอาทิตย์ นะคะ ก็เลยแผ่แสงแรงมาก สาดมา พรึ่บ 
ประหนึ่งกรุงเทพในเดือนเมษายน

00:15:32.980 --> 00:15:39.180
แดด เนี่ยนะคะ กำลังจะเผาสดายุ ปรากฏว่าสัมพาทีเห็นค่ะ 
สัมพาทีรู้สึกว่าแบบ ไม่ได้ฉันจะต้องปกป้องน้อง

00:15:39.200 --> 00:15:40.880
ก็เลยเอาปีกตัวเองไปรับ ฟึ่บ

00:15:40.900 --> 00:15:43.960
ดังนั้นนะคะ ขนของสัมพาทีก็เลยร่วมหมดตัวเลยค่ะ

00:15:44.100 --> 00:15:46.260
แล้วพระอาทิตย์นะคะ ก็สาปซ้ำไว้บอกว่า

00:15:46.300 --> 00:15:53.320
พวกเจ้าเนี่ยบังอาจมาก ขอให้ขนที่ร่วงไปไม่ต้องขึ้นมาอีกเลย จนกว่าวันไหนก็ตามที่ทหารของพระนารายณ์เนี่ยนะ

00:15:53.480 --> 00:15:56.980
เดินทางมาจะไปส่งข่าวให้นางสีดาในกรุงลงกา

00:15:57.100 --> 00:16:01.660
วันนั้นแหละ ถ้าทหารโห่ขึ้นมาพร้อมกัน 3 ครั้ง แบบ โห่โห่โห่

00:16:01.760 --> 00:16:04.420
แต่ไม่ใช่เสียงนี้ เขาคงแบบ ฮิ้วๆๆ อะไรแบบนี้น่ะนะ

00:16:04.420 --> 00:16:06.000
ขนถึงจะกลับขึ้นมาเหมือนเดิม

00:16:06.000 --> 00:16:07.780
ถึงวันนั้นก็ชี้ทางบอกเขาด้วยแล้วกัน

00:16:07.780 --> 00:16:08.280
นะคะ

00:16:08.320 --> 00:16:12.840
ดังนั้นนะคะ พอพญานกสัมพาทีออกมา
แล้วก็เล่าเรื่องทั้งนี้ให้หนุมานฟัง

00:16:12.840 --> 00:16:16.300
หนุมานก็เลยจัดการให้ทหารทั้งหมดเนี่ย โห่ขึ้นมา 3 ครั้งนะคะ

00:16:16.360 --> 00:16:18.580
ทำให้ปีของพญานกสัมพาทีเนี่ย

00:16:18.660 --> 00:16:23.000
กลับมาหมดเลยสวยงาม กลายเป็นแบบพญานกฟื้นคืนชีพ
ฟริ้ง ขึ้นมาอีกรอบหนึ่ง

00:16:23.040 --> 00:16:25.820
แล้วทำไมต้องทำท่าเหมือนตัวเองเป็นพญานกด้วย
ก็ไม่รู้เหมือนกัน

00:16:25.820 --> 00:16:30.580
เอาเป็นว่าอย่างไรก็ตามค่ะ พญานกสัมพาทีนะคะ ก็เลยตอบแทนลิงต่างๆ ด้วยการบอกว่า

00:16:30.600 --> 00:16:37.280
อะ ท่านทั้ง 3 ตน ขึ้นมาบนหลังข้ามา ขี่หลังข้าไป 
เดี๋ยวข้าพาบินรอบกรุงลงกา 1 รอบ เป็นกรุงลงกาทัวร์นะคะ

00:16:37.360 --> 00:16:43.200
sightseeing จะได้เห็นแผนที่ของกรุงลงกาทั้งหมด
แล้วก็จดจำได้ เป็นการเปิดแมพกรุงลงกาโดยสมบูรณ์นะคะ

00:16:43.300 --> 00:16:48.860
แน่นอนว่าลิงทั้ง 3 ตน ก็ต้องขึ้นหลังนกสัมพาทีค่ะ 
แล้วก็ดูทั้งหมดแล้วก็จำมาได้นะคะ

00:16:48.960 --> 00:16:54.260
ซึ่งทำให้วิวรู้สึกว่าเรื่องราวตอนนี้ ค่อนข้างยาวแล้วค่ะ
เดี๋ยวเราค่อยไปดูสัปดาห์หน้าดีกว่าว่า

00:16:54.560 --> 00:16:56.560
ตอนนี้เดินทางมาถึงกรุงลงกาแล้ว

00:16:56.560 --> 00:16:57.680
จะเกิดอะไรขึ้น

00:16:57.680 --> 00:17:01.020
จะมีการผจญภัยที่น่าตื่นเต้นอะไรยังไงบ้างนะคะ
สำหรับวันนี้

00:17:01.020 --> 00:17:02.620
ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้อย่าลืม

00:17:02.780 --> 00:17:05.420
กด like เป็นกำลังใจให้วิว
แล้วก็กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

00:17:05.420 --> 00:17:07.180
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ

00:17:07.180 --> 00:17:07.940
บ๊าย บาย

00:17:07.940 --> 00:17:09.080
สวัสดีค่ะ

00:17:09.360 --> 00:17:14.500
เป็นไง เป็นกาผจญภัยที่แบบเก็บแต้มกันไปเรื่อยๆ เลยนะคะ เหมือนแบบว่ามีการส่งต่อกันเป็นทอดๆๆๆ

00:17:14.620 --> 00:17:17.760
ซึ่งอันนี้วิวก็สงสัยนิดนึงนะ คืออยากรู้มากว่านี่คืออะไร

00:17:17.860 --> 00:17:22.280
พลอตทั้งหมดมันโดนแพลนไว้แล้วใช่ไหม นอกจากบนสวรรค์จะรู้ว่าแบบ เดี๋ยวพระนารายณ์จะอวตาร

00:17:22.360 --> 00:17:25.180
เดี๋ยวตรงนั้นจะลงมาเกิดเป็นตรงนี้ เป็นทหารพระนารายณ์

00:17:25.340 --> 00:17:29.620
ยังอุตสาห์แบบว่าเหมือนปักหมุดบอกทางไว้ตามทางอีกอะ เหมือนสาปคนเอาไว้แบบ

00:17:29.660 --> 00:17:32.480
เมื่อไหร่ก็ตามนะที่พระนารายณ์อวตาร เธอถึงจะพ้นคำสาป

00:17:32.520 --> 00:17:35.080
เมื่อไหร่ก็ตามนะที่พระนารายณ์อวตาร เธอถึงจะพ้นคำสาป

00:17:35.380 --> 00:17:37.620
ไม่ว่าจะเป็นพระอินทร์สาป พระอิศวรสาป

00:17:37.900 --> 00:17:41.740
พระพรหมก็สาป คือใครก็ตามฤาสงฤาษีสาปกันไปหมดเลย

00:17:41.980 --> 00:17:46.720
ก็เรียกได้ว่าเป็นอีเวนท์ใหญ่อีเวนท์หนึ่ง
ในโลกของวรรณคดีอินเดียแล้วกันนะคะ

00:17:46.720 --> 00:17:48.200
เยอะแยะเต็มไปหมดนะจ๊ะ

00:17:48.200 --> 00:17:49.620
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ

00:17:49.620 --> 00:17:51.360
วันนี้ลาไปก่อนค่ะ บ๊าย บาย

00:17:51.360 --> 00:17:52.180
สวัสดีค่ะ