1
00:00:00,000 --> 00:00:01,820
สวัสดีค่ะ วิวจาก Channel Point of View ค่ะ

2
00:00:01,900 --> 00:00:04,200
กลับมาอีกครั้งนะคะ ในทุกวันพุธ ที่วิวจะนำเอา

3
00:00:04,380 --> 00:00:08,640
บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

4
00:00:08,640 --> 00:00:10,280
เล่มนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ

5
00:00:10,460 --> 00:00:14,080
เป็นไงกันบ้างคะ ติดตามซีรีส์รามเกียรติ์กันมาตั้งยาวนานแล้ว

6
00:00:14,080 --> 00:00:16,080
เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะคะ

7
00:00:16,220 --> 00:00:20,180
ส่วนใครที่ยังไม่เคยติดตามซีรีส์นี้นะคะ 
แล้วอยากติดตามตั้งแต่ตอนแรกสุดเลย

8
00:00:20,280 --> 00:00:23,480
ก็สามารถกดไปดูได้ตรงนี้เลยค่ะ
วิวทำเป็น playlist ไว้ให้แล้วนะคะ

9
00:00:23,480 --> 00:00:25,160
เปิดดูกันยาวๆ ไปเลย

10
00:00:25,220 --> 00:00:31,420
ส่วนใครที่แบบ โอ้ยเล่าเวิ่นเว้อ รายละเอียดเยอะเกินไป 
ไม่ชอบ ไม่เอาน้ำ อยากได้เนื้อๆ เน้นๆ

11
00:00:31,640 --> 00:00:34,600
เรื่องเป็นยังไง จบยังไง เอาแค่ 10 นาทีจบเท่านั้น

12
00:00:34,720 --> 00:00:39,920
วิวเคยเล่าไว้แล้วเช่นกันค่ะ แต่ต้องคนที่แบบหูไวนิดนึงนะ 
พูดเร็วมากจริงๆ ในคลิปนั้นนะคะ

13
00:00:39,980 --> 00:00:42,400
ก็สามารถกดไปดูได้ ตรงนี้เช่นกันค่ะ

14
00:00:42,400 --> 00:00:44,260
โอเค ไม่ต้องเวิ่นเว้อไปไกลนะคะ

15
00:00:44,400 --> 00:00:47,540
และแน่นอนนะคะ หลายคนเพิ่งจะมาดูคลิปวิวได้แบบ คลิปสองคลิปเท่านั้น

16
00:00:47,540 --> 00:00:51,260
อย่าลืมกดปุ่ม subscribe นะคะ 
แล้วก็กดปุ่มเล็กๆ ที่อยู่ด้านข้างด้วย

17
00:00:51,260 --> 00:00:52,960
เวลามีคลิปวีดีโอใหม่ๆ จะได้รู้ค่ะ

18
00:00:52,980 --> 00:00:55,740
นอกจากนี้สามารถติดตามวิวได้ในช่องทางต่างๆ นะคะ

19
00:00:55,820 --> 00:00:58,880
จะได้ไม่พลาดข่าวสารอะไรไง เวลาวิวไปออกงานที่ไหนก็ตาม

20
00:00:58,880 --> 00:01:00,180
เราจะได้เจอกันค่ะ

21
00:01:00,280 --> 00:01:02,380
โอเค เวิ่นเว้อไปไกลแสนไกลนะคะ

22
00:01:02,440 --> 00:01:06,300
เราพร้อมที่จะไปฟังเรื่องราวที่ทั้งสนุกแล้วก็มีสาระกันรึยังคะ

23
00:01:06,300 --> 00:01:07,400
ถ้าพร้อมกันแล้วก็

24
00:01:07,400 --> 00:01:08,360
ไปฟังกันเลยค่ะ

25
00:01:12,500 --> 00:01:15,800
ความเดิมตอนที่แล้วของเรานะคะ
เริ่มราวเริ่มเข้มข้นขึ้นแล้วใช่ไหมค่ะ

26
00:01:15,820 --> 00:01:18,720
เพราะว่าเหล่าลิงเนี่ย ประชุมพลกันอยู่เต็มภูเขาละ

27
00:01:18,760 --> 00:01:21,500
เตรียมพร้อมที่จะยกทัพข้ามไปที่กรุงลงกาค่ะ

28
00:01:21,500 --> 00:01:25,900
แน่นอนนะคะ สมาชิกกองทัพตอนนี้ก็มีพระรามพระลักษมณ์
แล้วก็เหล่าลิงเต็มไปหมดเลย

29
00:01:26,000 --> 00:01:29,800
แต่วันนี้เราจะมาพูดถึงละครอีกตัวหนึ่ง ซึ่งเป็นอีกสปีชีส์หนึ่งค่ะ

30
00:01:29,840 --> 00:01:33,780
ก็คือคนธรรพ์นั่นเอง คนธรรพ์นี่เป็น
สิ่งมีชีวิตอีกแบบหนึ่งบนสวรรค์นะคะ

31
00:01:33,920 --> 00:01:36,780
ซึ่งคนธรรพ์ที่เราจะพูดถึงในวันนี้ชื่อว่าประคนธรรพ์ค่ะ

32
00:01:36,820 --> 00:01:39,640
ประคนธรรพ์นี่เป็นเหมือนกึ่งๆ เซเลปประจำสวรรค์

33
00:01:39,640 --> 00:01:43,180
เป็นแบบว่าคนธรรพ์ที่มีฤทธิ์มีกำลังมาก 
เรียกได้ว่าเป็นตัวละครที่เก่งประมาณหนึ่งเลย

34
00:01:43,260 --> 00:01:45,680
แต่มันจะมีบทบาทน้อยมากดังนั้นเราจะไม่พูดถึงมันเยอะ

35
00:01:45,720 --> 00:01:50,280
เอาเป็นว่าประคนธรรพ์นี่นะคะ อยู่ดีๆ 
ก็รู้สึกว่า อยากเที่ยวป่าจังเลย

36
00:01:50,320 --> 00:01:52,820
ก็อารมณ์เหมือนกับคนสมัยนี้อยากเที่ยวผับอะไรอย่างงี้

37
00:01:52,860 --> 00:01:57,000
ดังนั้นนะคะ ประคนธรรพ์ก็เลยเหาะลงมาค่ะ 
ปรากฏว่าเหาะไปเหาะมา

38
00:01:57,000 --> 00:01:59,700
เหาะผ่านภูเขาที่พระรามเนี่ย กำลังรวมพลลิงอยู่

39
00:01:59,760 --> 00:02:05,440
เหาะไปก็แบบ เอ๊ะตรงนั้นอะไร ทำไมถึงมีลิงเต็มไปหมดเลย
มาประชุมรวมกันเราลงไปถามดูดีกว่า

40
00:02:05,500 --> 00:02:07,760
ดังนั้นนะคะ ประคนธรรพ์ก็เลยเหาะลงมาค่ะ

41
00:02:07,840 --> 00:02:11,580
แน่นอนนะคะเวลาเราตั้งกองทัพมันก็มีการตรวจตรา
รักษาความปลอดภัยต่างๆ

42
00:02:11,580 --> 00:02:12,080
ใช่ไหม

43
00:02:12,200 --> 00:02:17,640
ดังนั้นเมือมีสิ่งชีวิตแปลกประหลาดหลุดเข้ามา เหล่าพลลิงก็ต้องพยายามวิ่งเข้าไปจะรุมจับ ประคนธรรพ์ก็แบบ

44
00:02:17,640 --> 00:02:18,760
โอ้ย หยุดๆๆ หยุดก่อน

45
00:02:18,760 --> 00:02:22,640
ฉันไม่ได้มาร้ายๆ ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอทำอะไรกัน
ไหนเล่าให้ฟังหน่อย

46
00:02:22,660 --> 00:02:25,500
แหม่ ปกติเขาจะเล่ากันไหม ความลับของกองทัพอะไรยังงี้

47
00:02:25,560 --> 00:02:28,380
ก็ไม่ควรจะเล่านะแต่เหล่าลิงเล่าหมดเลย ก็แบบว่า

48
00:02:28,480 --> 00:02:30,960
อ๋อตอนนี้พระนารายณ์มาประชุมรวมพล นู่นนี่นั่น

49
00:02:30,960 --> 00:02:32,740
อวตารมาจะไปปราบทศกัณฐ์

50
00:02:32,740 --> 00:02:35,160
เล่าให้ฟังไป แน่นอนนี้ประคนธรรพ์ได้ยินแบบนี้

51
00:02:35,200 --> 00:02:40,060
ในฐานะตัวละครที่อยู่ฝ่ายดีนะคะ ในเรื่องรามเกียรติ์
จะรู้สึกเหมือนกันหมดเราจะแยกได้ง่ายมากว่า

52
00:02:40,080 --> 00:02:42,220
ตัวละครไหนอยู่ฝ่ายดี ตัวละครไหนอยู่ฝ่ายร้าย

53
00:02:42,220 --> 00:02:43,700
เมื่อได้ฟังเรื่องราวนะคะ

54
00:02:43,760 --> 00:02:46,980
ประคนธรรพ์อยู่ฝ่ายดีค่ะ ประคนธรรพ์ฟังเรื่องราวเสร็จปุ๊บ
รู้สึกว่าแบบ

55
00:02:47,140 --> 00:02:50,920
เฮ้ย พระนารายณ์อวตาร ฉันอยากมีส่วนร่วมกับสิ่งนี้มาก

56
00:02:50,920 --> 00:02:52,740
พาฉันไปเฝ้าพระนารายณ์หน่อยนะคะ

57
00:02:52,800 --> 00:02:54,880
ดังนั้นเหล่าลิงก็เลยพาประคนธรรพ์นะคะ

58
00:02:54,940 --> 00:02:58,000
ไปเฝ้าตามลำดับ ก็ส่งไปหาสุครีพ สุครีพ ส่งให้พระลักษมณ์

59
00:02:58,000 --> 00:02:58,500
นู่นนี่นั่น

60
00:02:58,600 --> 00:03:02,160
จนสุดท้ายนะคะพระรามก็รู้สึกว่า
เออ ประคนธรรพ์ก็เป็นคนดีมีฝีมือ

61
00:03:02,240 --> 00:03:05,120
ก็ โอเค อยากเข้ามาร่วมกองทัพของเราก็เข้ามาเลยจ้า

62
00:03:05,120 --> 00:03:08,160
เท่านั้นแล้วก็จบไปนะคะ บทบาทของประคนธรรพ์ในบทนี้

63
00:03:08,300 --> 00:03:10,300
เพราะวันนี้เราจะมาพูดถึงเรื่องที่มันกว่านั้นค่ะ คือ

64
00:03:10,380 --> 00:03:15,620
การพผจญภัยของทหารลิง 3 ตนนะคะ 
ได้แก่หนุมาน องคต แล้วก็ชมพูพานนั่นเองค่ะ

65
00:03:15,860 --> 00:03:18,840
เรื่องของเรื่องก็คือหลังจากที่ประคนธรรพ์
มาฝากเนื้อฝากตัวแล้วเนี่ย

66
00:03:18,880 --> 00:03:21,000
คืนนั้นนะคะ พระรามก็กลับไปนอนตามปกติ

67
00:03:21,020 --> 00:03:28,080
ปรากฏว่านอนไปนอนมาฝันนู่นฝันนี่ คิดถึงนั่น คิดถึงนี่ เอาเป็นว่าสรุปแล้วนะคะ ตื่นมาคิดถึงนางสีดาค่ะ คิดถึงมาก คิดถึงแบบ

68
00:03:28,180 --> 00:03:33,820
ฮือ สีดาของพี่เมื่อไหร่พี่จะได้เจอสีดาสักที ร้องไห้ฟูมฟายนะคะ

69
00:03:34,020 --> 00:03:40,260
ดังนั้นค่ะ วันรุ่งขึ้นพอตื่นเช้ามาพระรามก็เลย 
จัดการประชุมพลกันค่ะ ประชุมๆ แล้วก็บอกว่า

70
00:03:40,260 --> 00:03:41,420
ไม่ได้การแล้ว

71
00:03:41,420 --> 00:03:43,360
เราจะต้องไปช่วยนางสีดาแล้วล่ะ

72
00:03:43,360 --> 00:03:44,980
เรายกทัพกันไปเลยดีกว่า

73
00:03:45,120 --> 00:03:49,460
แต่โชคดีนะคะที่เหล่าทหารของพระรามเนี่ย มีสติ
ก็เลยมีการคัดค้านขึ้นมาประมาณว่า

74
00:03:49,580 --> 00:03:51,740
เดี๋ยวๆๆ เคยเล่นเกมมั้งปะ คือ

75
00:03:51,880 --> 00:03:56,220
กองทัพใหญ่มาก กองทัพใหญ่ 77 สมุทรไท
จะยกดุ่มๆๆ เข้าไปกรุงลงกา

76
00:03:56,220 --> 00:03:59,360
แบบไม่รู้ช่องทางไม่รู้อะไรเลย กรุงลงกาอยู่ไหนยังไม่รู้

77
00:03:59,360 --> 00:04:01,340
คือแบบสมัยนั้นไม่ได้มี google map เก็ตไหม

78
00:04:01,460 --> 00:04:05,160
จะได้แบบว่า google map พาฉันไปกรุงลงกาหน่อย
แล้วมันจะได้บอกเส้นทาง

79
00:04:05,160 --> 00:04:06,840
มันต้องมีคนไปเปิดแมพก่อน

80
00:04:06,880 --> 00:04:09,660
เคยเล่นปะเนี่ย สตาร์คงสตาร์คราฟท์ อ่าว มุกซ้ำอีก

81
00:04:09,660 --> 00:04:11,340
อะ ไม่เอา เลิกเล่นมุกนี้นะคะ

82
00:04:11,340 --> 00:04:13,040
ดังนั้นค่ะ พระรามก็เลยคิดว่า

83
00:04:13,080 --> 00:04:17,440
เออ ก็ได้เราก็ควรจะมีการเปิดแมพ 
ดังนั้นส่งใครไปดีถึงจะเหมาะกับการเปิดแมพ

84
00:04:17,480 --> 00:04:23,180
คุยกันไปคุยกันมานะคะ ก็เลยรู้สึกว่า 
โอเค มีทหารที่เก่งกล้าสามารถอยู่ทั้งหมด 3 ตน ที่ควรจะส่งไป

85
00:04:23,300 --> 00:04:26,220
ก็คือ หนุมาน องคต แล้วก็ชมพูพานนั่นเองค่ะ

86
00:04:26,400 --> 00:04:30,380
ดังนั้นนะคะ พระรามก็เลยจัดทหารให้กองกำลัง กองกำลังหนึ่งแล้วบอกว่า

87
00:04:30,480 --> 00:04:32,880
ให้ 3 นายเนี่ย บุกเข้าไปในกรุงลงกา

88
00:04:33,040 --> 00:04:35,040
และแอบไปสื่อข่าวนางสีดาด้วย

89
00:04:35,100 --> 00:04:37,340
อย่างน้อยก็ควรจะรู้ใช่ไหมว่าสีดายังมีชีวิตอยู่

90
00:04:37,440 --> 00:04:42,880
ไม่ใช่ว่าแบบ บุกไปถึงนะ แล้วนางสีดาไม่ยอมทศกัณฐ์ 
โดนทศกัณฐ์ฆ่าตายไปแล้วมันก็ไม่คุ้มที่จะบุก นึกออกใช่ไหม

91
00:04:42,880 --> 00:04:44,040
และที่สำคัญนะคะ

92
00:04:44,100 --> 00:04:46,100
ควรจะไปบอกนางสีดาให้รู้ด้วยว่า

93
00:04:46,100 --> 00:04:47,600
ความช่วยเหลือกำลังจะมาถึง

94
00:04:47,600 --> 00:04:49,080
เดี๋ยวดีไม่ดีนางสีดาแบบ

95
00:04:49,160 --> 00:04:51,760
ทศกัณฐ์เข้ามาแล้ว ฉันฆ่าตัวตาย แอ๊ะ

96
00:04:51,760 --> 00:04:53,660
ตายไปก็จบเลยใช่ไหม

97
00:04:53,780 --> 00:04:57,580
ดังนั้นนะคะ พระรามก็เลยเรียกหนุมาน ชมพูพาน 
แล้วก็องคตเข้ามาค่ะ แล้วก็บอกว่า

98
00:04:57,760 --> 00:05:03,880
อะ นี่ นี่คือสไบของนางสีดาที่ฉันเก็บได้กลางทาง
และนี่คือแหวนของนางสีดาที่สดายุให้มา

99
00:05:03,920 --> 00:05:06,120
เอาไปให้นางสีดานะ แล้วบอกนางสีดาว่า

100
00:05:06,120 --> 00:05:08,060
ความช่วยเหลือกำลังจะมาถึงแล้ว

101
00:05:08,160 --> 00:05:12,080
ซึ่งก็เป็นโชคดีของพระรามอีกรอบนะคะ ที่หนุมานได้สติ 
หนุมานก็บอกว่า

102
00:05:12,220 --> 00:05:16,660
เดี๋ยว ไอ้สองอย่างเนี่ยมันจะไปพิสูจน์ได้ยังไงว่า
ฉันเป็นทหารของพระรามจริงๆ

103
00:05:16,780 --> 00:05:19,540
คือพระองค์ลืมไปรึเปล่าว่าเราเพิ่งจะเจอกัน

104
00:05:19,640 --> 00:05:25,160
แล้วตอนที่เราเจอกันนี่นางสีดาก็โดนจับไป
แล้ว นางสีดาจะรู้ได้ยังไงว่าข้าเป็นทหารของพระรามจริงๆ

105
00:05:25,160 --> 00:05:28,380
เกิดนางสีดาเข้าใจว่าข้าเป็นยักษ์ปลอมตัวมาแล้วทำยังไงอะ

106
00:05:28,460 --> 00:05:32,620
นางสีดาไม่รู้นี่ว่าแบบ พระรามจะมามีทหารเป็นลงเป็นลิง
อะไรอย่างงี้

107
00:05:32,700 --> 00:05:36,220
เออ แล้วที่สำคัญนะ แหวนนี้กับสไบนี้มันก็ตกอยู่กลางทาง

108
00:05:36,220 --> 00:05:37,560
ใครมาเก็บก็ได้

109
00:05:37,740 --> 00:05:40,680
ทำยังไงดีนางสีดาถึงจะเชื่อว่าข้าเป็นทหารของพระองค์

110
00:05:40,880 --> 00:05:46,100
พระรามนะคะ ก็เลยให้ข้อมูลเพิ่มไปอีกข้อหนึ่งกับหนุมานค่ะ
ซึ่งไม่เข้าใจนะ ว่าพระรามกล้าพูดได้ยังไง

111
00:05:46,100 --> 00:05:48,020
กลางที่ประชุมลิงเลย อยู่ดีๆ ก็แบบ

112
00:05:48,180 --> 00:05:53,700
อะ โอเค หนุมานได้ ข้าจะบอกความลับข้อหนึ่งกับเจ้า
ถ้าเจ้าไปเจอสีดานะ เจ้าบอกข้อนี้เลย

113
00:05:53,700 --> 00:05:57,340
คือข้อนี้เป็นเรื่องที่มีแค่เรารู้กันอยู่ 2 คน 2 คนเท่านั้น

114
00:05:57,440 --> 00:06:00,840
ถ้าบอกไปนะ สีดาต้องมั่นใจแน่ๆ เลยว่าข้าเป็นคนส่งเจ้ามา

115
00:06:00,840 --> 00:06:02,200
ข้อความนั้นก็คือ

116
00:06:02,360 --> 00:06:05,140
ไปบอกสีดานะว่าจำความหลังของเราได้ไหม

117
00:06:05,220 --> 00:06:09,520
ตอนนั้นไง ตอนที่ข้าจะไปยกธนูแล้วได้เจ้ามาเป็นเมีย
ก่อนที่ข้าจะยกธนูอะ

118
00:06:09,520 --> 00:06:13,120
เจ้าแอบมองข้าอยู่บนหน้าต่าง แล้วข้าก็มองเจ้าขึ้นไปเหมือนกัน

119
00:06:13,200 --> 00:06:16,680
ตาของเราก็สบกัน ปิ้ง แล้วทำให้เราหลงรักกัน

120
00:06:16,680 --> 00:06:21,400
เอาข้อความนี้ไปบอกสีดานะหนุมาน รับรองไม่มีใครรู้
มีเรารู้กันอยู่ 2 คนเท่านั้น

121
00:06:21,400 --> 00:06:23,120
แต่ตอนนี้นี่คือรู้กับทั้งกองทัพละนะ

122
00:06:23,160 --> 00:06:25,640
อย่างไรก็ดีนะคะ หนุมานก็จำข้อความนี้ไปค่ะ

123
00:06:25,760 --> 00:06:31,200
และหลังจากนั้นไม่นานค่ะ หนุมาน องคต และชมพูพาน
ก็ออกเดินทางไปเพื่อที่จะไปเปิดแมพกรุงลงกานะคะ

124
00:06:31,220 --> 00:06:34,280
ซึ่งแน่นอนระหว่างทางก็จะต้องมีการแวะพักอะไรต่างๆ

125
00:06:34,360 --> 00:06:38,340
วันหนึ่งนะคะ ทหารลิงทั้ง 3 ตัวเนี่ย 
ก็ไปนอนพักอยู่ข้างสระน้ำแห่งหนึ่งค่ะ

126
00:06:38,420 --> 00:06:42,460
ระหว่างที่กำลังนอนพักอยู่แล้วก็พักไพร่พลเต็มไปหมดเลยเนี่ย
ปรากฏว่า

127
00:06:42,480 --> 00:06:47,540
สระน้ำแห่งนั้นนะคะ ไม่ใช่สระน้ำว่างค่ะ
แต่เป็นที่อยู่ของยักษ์ตนหนึ่ง ชื่อว่ายักษ์ปักหลั่น

128
00:06:47,660 --> 00:06:50,460
ยักษ์ปักหลั่นเนี่ยนะคะ เป็นยักษ์ที่ได้รับคำสั่งไว้ว่า

129
00:06:50,560 --> 00:06:53,260
ใครที่มาอยู่บริเวณบ่อน้ำนี้สามารถจับกินได้หมดเลย

130
00:06:53,260 --> 00:06:54,000
ดังนั้นนะคะ

131
00:06:54,140 --> 00:06:59,240
ตอนกลางคืน ยักษ์ปักหลั่น ซึ่งแบบอดอยากยากแค้น
มานานแสนนาน ไม่มีใครหลงเข้ามาตรงนี้นานแล้วเนี่ย

132
00:06:59,280 --> 00:07:01,280
ก็เลยขึ้นมาจากน้ำ ขึ้นมาแล้วก็แบบ

133
00:07:01,380 --> 00:07:05,380
โอ้ว ลิงเต็มเลย น่าจะอร่อย เอาไปทำอะไรดีนะ

134
00:07:05,400 --> 00:07:09,700
กินสมองลิงดีไหม บำรุงสมองข้าหรือว่าเอาไปทำเนื้อลิงอะไรดี

135
00:07:09,780 --> 00:07:12,500
แหม่ ไหนลองเล็งดูซิ จะกินตัวไหนดีนะ

136
00:07:12,600 --> 00:07:15,840
อุ๊ย ไอ้ลิงตัวเขียวตัวนั้นน่ะ เครื่องแต่งกายมันดูไฮโซ

137
00:07:15,860 --> 00:07:19,140
มันน่าจะเป็นเจ้านายของพวกนี้แน่ๆ จับเจ้านายกินก่อนดีกว่า

138
00:07:19,240 --> 00:07:24,880
ว่าแล้วนะคะ ยักษ์ปักหลั่น ซึ่งกำลังเล็งถูกตัวนะคะ 
ก็เลยมองไปเห็นองคตค่ะ วิ่งเข้าไปแท่ดๆๆ

139
00:07:25,000 --> 00:07:31,580
กระโดดถีบอกองคตค่ะ ปัก โอ้โห้ย องคตโดนถีบก็ตื่นสิค่ะ
แล้วแน่นอนองคตไม่ใช่ลิงกระจอกนึกออกปะ

140
00:07:31,580 --> 00:07:35,800
เป็นถึงหลานของพระอินทร์ทีเดียวนะคะ ลูกพาลี 
จะไปยอมง่ายๆ ได้ยังไง

141
00:07:35,860 --> 00:07:39,400
ดังนั้นนะคะองคตกับยักษ์ปักหลั่นก็เลยมีการ ต่อสู่กันค่ะ สู้ไป สู้มา

142
00:07:39,460 --> 00:07:42,740
จนในที่สุดยักษ์ปักหลั่นแพ้ กำลังจะโดนฆ่าละ
ยักษ์ปักหลั่นแบบ

143
00:07:42,800 --> 00:07:49,720
หยุด! อย่างเพิ่งฆ่าข้า ข้าผิดไปแล้ว ท่านเป็นใครทำไม
ท่านเก่งจังเลย เล่าให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม อะไรอย่างงี้นะคะ

144
00:07:49,820 --> 00:07:53,300
ซึ่ง ถ้าเป็นเรื่องที่แบบ make sense เนี่ย องคตก็ไม่ควรจะเล่า เก็ตปะ

145
00:07:53,400 --> 00:07:57,160
ตัวเองกำลังจะไปสู้กับยักษ์ แล้วนี่แบบยักษ์อีกตัวหนึ่งอะ
อยู่ดีๆ ก็เล่าเรื่องให้ฟังหมดเลยบอกว่า

146
00:07:57,260 --> 00:08:03,320
อ๋อ ข้าเป็นทหารของพระนารายณ์ เนี่ยนะข้าจะพาไพร่พล
ไปเปิดแมพกรุงลงกา ก็เลยมาพักผ่านตรงนี้

147
00:08:03,320 --> 00:08:05,780
เจ้าเป็นใครกล้าดียังไงมาพยายามกินข้าเนี่ย ห๊ะ

148
00:08:05,780 --> 00:08:07,460
ยักษ์ปักหลั่นได้ยินอย่างนั้นนะคะ ยักษ์ปักหลั่นแบบ

149
00:08:07,680 --> 00:08:09,680
โอ้ ทหารพระนารายณ์จริงเหรอ

150
00:08:09,860 --> 00:08:11,860
นี่ข้าจะเล่าให้ฟัง จริงๆ แล้วข้าเนี่ย

151
00:08:11,860 --> 00:08:13,340
เป็นเทวดาอยู่บนสวรรค์

152
00:08:13,340 --> 00:08:15,320
แต่ว่าโดนคำสาปของพระอินทร์

153
00:08:15,380 --> 00:08:20,320
คือ ข้าไปแอบมีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างกับนางฟ้า
ในตำหนักของพระอินทร์

154
00:08:20,400 --> 00:08:22,780
ดังนั้นนะคะ พระอินทร์ก็เลยสาปข้าไว้บอกว่า

155
00:08:22,800 --> 00:08:30,100
ให้ข้าลงมาอยู่ตรงนี้ให้เป็นยักษ์ เมื่อไหร่ก็ตามที่ทหาร
พระนารายณ์เนี่ยเดินทัพผ่านมาแล้วมาถึงแล้วลูบหลังข้านะ

156
00:08:30,100 --> 00:08:33,300
ข้าเนี่ยก็จะพ้นจากคำสาปแล้วกลับมาเป็นเทวดาเหมือนเดิม

157
00:08:33,440 --> 00:08:39,640
องคตได้ยินแบบนั้นนะคะ องคตก็เลย อ๋อแค่ลูบหลังใช่ไหม
ได้ๆ เดี๋ยวข้าจัดให้ องคตก็เลยจัดการลูบหลังยักษ์ปักหลั่นนะคะ

158
00:08:39,640 --> 00:08:41,360
ไปทีสองที

159
00:08:41,480 --> 00:08:46,600
ยักษ์ปักหลั่นก็เลยกลายร่าง ฟริ้ง กลับเป็นเทวดา
แล้วก็เหาะขึ้นสวรรค์ไปเลยค่ะ

160
00:08:46,620 --> 00:08:50,040
องคตก็กลับมาแล้วก็มาเล่าเรื่องทั้งหมด
ให้หนุมานกับชมพูพานฟัง

161
00:08:50,160 --> 00:08:55,120
เสร็จเรื่องยักษ์ปักหลั่นนะคะ ลิงทั้งสามตนก็พาบริวารค่ะ
ออกเดินทางไปต่อ ปรากฏว่า

162
00:08:55,180 --> 00:08:58,700
ไปเจอเมืองอยู่เมืองหนึ่งค่ะ เป็นเมืองร้างแบบไม่มีผู้คนเลย

163
00:08:58,740 --> 00:09:04,500
ลิงทั้ง 3 ตัวนะก็รู้สึกว่าแบบ เฮ้ย มันแปลกๆ นะ อะไรยังไง
คุยกันไปคุยกันมาสุดท้ายนะคะหนุมานบอกว่า

164
00:09:04,560 --> 00:09:07,680
ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าเข้าไปดูเอง เดี๋ยวเจ้ารออยู่ข้างนอกนี่แหละ

165
00:09:07,680 --> 00:09:11,220
จริงๆ ก็แปลกนะ คือเป็นเมืองร้าง 
จริงๆ ก็ควรจะเข้าไปด้วยกันรึเปล่า

166
00:09:11,220 --> 00:09:12,120
ก็ไม่รู้นะคะ

167
00:09:12,200 --> 00:09:14,340
หนุมานค่ะ เข้าไปในเมืองเข้าถึงก็แบบ

168
00:09:14,440 --> 00:09:17,600
เอ๊ ไม่มีคนเลย ตรงไหนก็ไม่มี ตรงไหนก็ไม่มี

169
00:09:17,640 --> 00:09:21,620
จนกระทั่งเดินขึ้นไปในปราสาทนะคะ ก็คือเป็นเหมือนแบบ
จุดศูนย์กลางของเมืองนั่นแหละ

170
00:09:21,680 --> 00:09:28,200
ปรากฏว่าไปเจอสาวสวยอยู่คนหนึ่งนั่งอยู่ค่ะ 
หนุมานเห็นสาวสวย น่ะ นิสัยหนุมานแบบไทยนะ

171
00:09:28,320 --> 00:09:30,560
อย่าลืมนะคะว่าตอนนี้เรากำลังเล่าอยู่ในเวอร์ชั่น

172
00:09:30,620 --> 00:09:34,620
รามเกียรติ์ ฉบับพระราชนิพนธ์ใน
พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1

173
00:09:34,680 --> 00:09:39,020
เออ หนุมานจะมีความเจ้าชู้เล็กๆ อะนะ แตกต่างจากเวอร์ชั่นอื่นอย่างชัดเจนนะจ๊ะ

174
00:09:39,080 --> 00:09:42,700
หนุมานค่ะ เข้าไป แล้วก็ไปเจอสาวสวยนั่งอยู่ หนุมานจีบ

175
00:09:42,700 --> 00:09:46,620
หนุมานแบบว่าไงจ๊ะ แม่น้องสาว
มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้คนเดียวอะ

176
00:09:46,620 --> 00:09:47,300
บอกพี่มาเถอะ

177
00:09:47,300 --> 00:09:47,920
อะไรยังงี้

178
00:09:47,940 --> 00:09:49,940
คือเข้าไปแล้วก็แบบมีความหม้อเลยนะคะ

179
00:09:50,100 --> 00:09:53,160
ซึ่งสาวคนนั้นค่ะคือนางบุษมาลีค่ะ
นางบุษมาลีแบบ

180
00:09:53,300 --> 00:10:00,460
เฮ้ย ลิงที่ไหนอะ เข้ามาทำไมที่นี่ คือฉันอยู่ตรงนี้มาสามหมื่นปี ไม่เคยอะไร สิ่งมีชีวิตไหนเข้ามาตรงนี้เลย

181
00:10:00,500 --> 00:10:03,540
ไม่ได้ๆ เจ้าเป็นใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ อะไรอย่างงี้

182
00:10:03,540 --> 00:10:05,540
หนุมานก็มีความแบบเล่าให้ฟัง

183
00:10:05,620 --> 00:10:11,980
ไม่กลัวเลยนะ กลัวว่าแบบโดนแบบกำดัก โดนหลอก
ยักษ์มาตั้งเมืองปลอม เอาสาวแปลงมาไว้อะไรงี้ ไม่กลัวเลย

184
00:10:12,040 --> 00:10:16,440
หนุมานนะคะ ได้ยินแบบนั้นหนุมานแบบ 
แหม่น้องสาวอย่ามากลัวพี่เลย

185
00:10:16,440 --> 00:10:19,440
เป็นอะไรรึเปล่าทำไมมาอยู่ตรงนี้คนเดียว เล่าให้พี่ฟังเถอะ

186
00:10:19,460 --> 00:10:23,020
นะนะนะ พี่จะได้ช่วยเจ้าไง ถ้าเจ้ามีปัญหาอะไรไง

187
00:10:23,080 --> 00:10:26,560
นี่ไม่รู้เหรอ พี่เนี่ยเป็นทหารของพระนารายณ์อวตารเชียวนะ

188
00:10:26,560 --> 00:10:28,460
เรื่องอะไรพี่ก็ช่วยได้ทั้งนั้นแหละ

189
00:10:28,500 --> 00:10:30,980
น่ะ มีความเอาพระนารายณ์ไปจีบสาวอีกนะคะ

190
00:10:31,060 --> 00:10:37,140
นางบุษมาลีนะคะ ก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ดีๆ ก็มีลิงบุกเข้ามาในห้องนอนน่ะนะ แล้วก็มาจีบตัวเอง นางบุษมาลีก็แบบ

191
00:10:37,220 --> 00:10:40,720
อุ๊ย อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวฉัน เธอเป็นอะไร เธอเป็นใคร

192
00:10:40,760 --> 00:10:45,380
มาบอกว่าเป็นทหารพระนารายณ์อะไร มาทำนิสัยแบบนี้
ไม่จริงอะ ไม่เชื่อหรอก

193
00:10:45,380 --> 00:10:47,740
ไหนเป็นทหารพระนารายณ์ชื่ออะไรไหนบอกมาซิ

194
00:10:47,740 --> 00:10:49,520
หนุมานนะคะ ได้ทีแบบนั้นหนุมานแบบ

195
00:10:49,640 --> 00:10:53,040
ข้าชื่อว่ากำแหงหนุมานเป็นทหารเอกของพระนารายณ์

196
00:10:53,120 --> 00:10:57,060
ตอนนี้กำลังจะเดินทางไปที่กรุงลงกา เพื่อไปส่งสารให้นางสีดา

197
00:10:57,120 --> 00:10:59,200
เล่าไปหมดเลย เล่าซะละเอียดยิบนะคะ

198
00:10:59,200 --> 00:11:05,300
ฝั่งนางบุษมาลี นางบุษมาลีแบบ เฮ้ย คิดอยู่ในหัว
เฮ้ย จริงๆ ฉันก็โดนพระอินทร์สาปลงมานะบอกว่า

199
00:11:05,300 --> 00:11:06,720
ให้มาเฝ้าเมืองนี้

200
00:11:06,780 --> 00:11:11,020
ถ้าเกิดได้เจอกับทหารของพระนารายณ์ตัวจริง ฉันจะพ้นคำสาป

201
00:11:11,260 --> 00:11:13,500
เขาเป็นทหารของพระนารายณ์ตัวจริงรึเปล่านะ

202
00:11:13,560 --> 00:11:17,020
ไม่ดีๆ เป็นผู้หญิงโดนจีบอยู่ฉันจะต้องแกล้งปัดไปก่อน

203
00:11:17,020 --> 00:11:18,460
นางบุษมาลีนะคะก็เลยแบบ

204
00:11:18,780 --> 00:11:21,900
อย่ามาบอกว่าตัวเองเป็นทหารพระนารายณ์ชื่อหนุมาน

205
00:11:21,940 --> 00:11:25,980
หนุมานตัวจริงอะ ต้องหาวเป็นดาวเป็นเดือน 
ต้องแบบลอยขึ้นไปบนฟ้าได้

206
00:11:25,980 --> 00:11:29,940
ไม่จริงอะอย่ามา นี่เป็นลิงธรรมดาอย่ามาหลอกกันเลย
อะไรยังงี้นะคะ

207
00:11:30,060 --> 00:11:32,460
ซึ่งแน่นอนด้วยสกิลความอยากจีบสาวนะคะ

208
00:11:32,580 --> 00:11:38,480
หนุมานก็เลยเหาะขึ้นไปบนอากาศค่ะ แล้วก็หาวเป็นดาว 
หาวเป็นเดือนแบบกระจุยกระจายเลย ไม่กลัวเลยนะ ว่า

209
00:11:38,480 --> 00:11:39,980
ไพร่พลที่อยู่นอกเมืองจะงง

210
00:11:40,080 --> 00:11:45,500
นึกสภาพองคตกับชมพูพาน รออยู่นอกเมืองอยู่ดีๆ ก็เจอหนุมานเหาะขึ้นมาอยู่กลางเมืองแล้วก็หาว วิ้ง

211
00:11:45,640 --> 00:11:49,680
น่าจะงงน่าดูนะคะ แต่อย่างไรก็ดี ในตัวบทไม่ได้กล่าวไว้ ดังนั้นเรากลับเข้าเรื่องดีกว่า

212
00:11:49,800 --> 00:11:51,980
นางบุษมาลีเห็นแบบนั้นนะคะ ก็เลยแบบว่า

213
00:11:52,080 --> 00:11:56,580
อุ๊ย นี่มันทหารของพระนารายณ์ตัวจริง 
ฉันจะต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้หนุมานฟังเเล้ว

214
00:11:56,600 --> 00:11:59,180
นางบุษมาลีก็เลยเล่าให้หนุมานฟังค่ะ บอกว่า

215
00:11:59,360 --> 00:12:03,480
เออ เรื่องราวทั้งหมดน่ะ จริงๆ แล้วฉันอะ 
เป็นข้ารับใช้ของพระอินทร์อยู่บนสวรรค์

216
00:12:03,540 --> 00:12:08,640
แต่ไอ้เมืองเนี่ย จริงๆ มันก็เป็นเมืองปกติธรรมดานี่แหละ 
แต่ไอ้เจ้าเมืองอะ ชอบขึ้นเฝ้าพระอินทร์

217
00:12:08,680 --> 00:12:13,600
ขึ้นไปถึงก็ไปหม้อนางฟ้าของพระอินทร์อะ 
คือแบบมันมีนางอัปสรตนหนึ่ง ชื่อว่านางอัปสรรัมภา

218
00:12:13,780 --> 00:12:17,900
จำรัมภากันได้ใช่ไหม ตนนั้นแหละ 
คือเป็นนางอัปสรตนโปรดของพระอินทร์ตนหนึ่งอะนะ

219
00:12:17,940 --> 00:12:19,940
ทีนี้ กษัตริย์เมืองนี้ชอบ

220
00:12:19,940 --> 00:12:24,980
ชอบรัมภามาก แล้วก็อยากจีบอยากได้ ไม่รู้จะทำยังไง
ก็เลยมาชวนฉันให้ฉันไปเป็นเม่สื่อ

221
00:12:25,000 --> 00:12:27,340
ปรากฏว่าพระอินทร์จับได้ พระอินทร์ก็เลยสาป แบบว่า

222
00:12:27,560 --> 00:12:29,640
ล้างเมืองเนี่ย ทิ้งทั้งเมืองเลย ตายเรียบ

223
00:12:29,660 --> 00:12:35,300
แล้วก็เหลือฉันเนี่ย สาปให้ลงมาจากสวรรค์ให้มาอยู่ตรงเนี่ย
รอวันที่ทหารของพระนารายณ์น่ะ เดินทางผ่านมา

224
00:12:35,420 --> 00:12:39,460
เดินทางผ่านมาเมื่อไหร่นะ ฉันถึงจะได้พ้นคำสาป
แล้วก็กลับไปอยู่บนสวรรค์เหมือนเดิม

225
00:12:39,460 --> 00:12:41,120
ซึ่งแน่นอนนะคะว่าหนุมานบอกว่า

226
00:12:41,120 --> 00:12:42,760
โอ้ย เรื่องแค่นี้ ชิลล์มาก

227
00:12:42,800 --> 00:12:45,800
เดี๋ยวปลดคำสาปให้ ไม่ใช่แค่เจอด้วย ได้มากกว่าเจออีก

228
00:12:45,820 --> 00:12:50,820
แล้วก็แน่นอนนะคะ ด้วยสไตล์หนุมาน หลายๆ คนก็น่าจะรู้นิสัยอยู่แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นน่ะนะ

229
00:12:50,860 --> 00:12:53,220
ซึ่งหนังจากเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้นนะคะ

230
00:12:53,280 --> 00:12:58,060
นางบุษมาลีก็ลืมไปเลยว่าตัวเองต้องกลับสวรรค์ ก็รู้สึกว่า 
เออ ฉันก็ต้องอยู่เป็นเมียหนุมานต่อรึเปล่า

231
00:12:58,140 --> 00:13:00,480
แต่หนุมานค่ะ หลังจากได้สิ่งที่ตัวเองต้องการไปแล้ว

232
00:13:00,520 --> 00:13:06,140
หนุมานก็บอกว่า เสียใจจังเลยที่เราไม่สามารถได้มีเวลา
ได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้ คือพี่มีภารกิจต้องไป

233
00:13:06,140 --> 00:13:07,120
เอาเป็นว่า

234
00:13:07,160 --> 00:13:10,260
หักใจซะเถอะนะน้องสาว เดี๋ยวพี่ส่งเจ้ากลับสวรรค์เอง

235
00:13:10,380 --> 00:13:17,000
นางบุษมาลีก็แบบ อ่าวๆๆ แล้ว เออ 
บนสวรรค์เรื่องความผิดชู้สาว มันก็ผิดรึเปล่า แต่ว่า

236
00:13:17,000 --> 00:13:19,640
อย่างไรก็ตามไม่ได้มีกล่าวถึงในตัวบทนะคะ

237
00:13:19,640 --> 00:13:20,740
แล้วที่สำคัญนะคะ

238
00:13:20,840 --> 00:13:23,660
หนุมานเท่านี้ยังไม่พอ หนุมานยังไปถามนางบุษมาลีอีกบอกว่า

239
00:13:23,660 --> 00:13:27,340
เออ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ภารกิจพี่เนี่ย 
คือพี่จะต้องไปกรุงลงกาใช่ไหม

240
00:13:27,340 --> 00:13:28,400
บอกทางพี่หน่อยสิ

241
00:13:28,460 --> 00:13:30,640
นอกจากจะไม่รับผิดชอบแล้ว ยังไปถามทางเขาอีกน่ะนะ

242
00:13:30,700 --> 00:13:34,520
ซึ่งนางบุษมาลีนะคะ สุดท้ายก็ต้องบอกทางหนุมานไป
แล้วก็หักใจไปอะนะ

243
00:13:34,580 --> 00:13:40,520
อ๋อ เนี่ยนะ เดินทางไปตรงนู่น เดี๋ยวไปตรงนู่นเสร็จจะไปเจอนางฟ้าอีกองค์หนึ่งอยู่กลางสระน้ำ ไปถามตรงนั้นแล้วกันนะ

244
00:13:40,580 --> 00:13:42,660
ว่าแต่ตอนนี้ส่งข้ากลับสวรรค์ได้รึยัง

245
00:13:42,800 --> 00:13:47,260
หนุมานนะคะ ก็เลยอุ้มนางบุษมาลีแล้วก็โยนขึ้นฟ้า
ส่งกลับสวรรค์ไปค่ะ

246
00:13:47,280 --> 00:13:51,400
ว่าแล้วก็กลับออกมาข้างนอก แล้วก็เล่าเรื่องราวทั้งหมด
ก็ไม่รู้ว่าทั้งหมดขนาดไหนนะคะ

247
00:13:51,480 --> 00:13:54,980
ให้ชมพูพานกับองคตฟังค่ะ แล้วทั้งหมดก็ออกเดินทางต่อไป

248
00:13:54,980 --> 00:13:58,560
ไปถึงก็ไปเจอนางฟ้ากลางน้ำเหมือนกัน 
แต่อันนี้ไม่ได้โดนสาปไว้

249
00:13:58,620 --> 00:14:01,940
อันนี้เป็นข้ารับใช้ของพระอิศวร ซึ่งพระอิศวรสั่งเอาไว้บอกว่า

250
00:14:01,960 --> 00:14:06,580
เออ เดี๋ยวพอพวกหนุมานผ่านมาเมื่อไหร่ให้บอกทางเนาะ 
นางฟ้ากลางน้ำก็ทางต่อไปบอกว่า

251
00:14:06,580 --> 00:14:09,880
เออ เดี๋ยวให้ไปตรงนู่น ไปตรงนู่นจะไปเจอพระฤาษี

252
00:14:09,900 --> 00:14:14,220
ซึ่งแน่นอนทุกคนก็ต้องเชื่อ ก็ยกทัพกันต่อไป
ไปเจอพระฤาษี พระฤาษีก็บอกว่า

253
00:14:14,220 --> 00:14:16,160
ให้เดินทางข้ามน้ำไปฝั่งนู่น

254
00:14:16,240 --> 00:14:18,920
อะ ทุกคนก็เดินทางข้ามน้ำตามพระฤาษีไป

255
00:14:18,920 --> 00:14:19,740
ไปตรงนู่น

256
00:14:19,740 --> 00:14:21,720
ปรากฏว่าไปอยู่บนภูเขาแห่งหนึ่งค่ะ

257
00:14:21,720 --> 00:14:23,560
อยู่ที่หน้าถ้ำ เป็นถ้ำใหญ่มากแห่งหนึ่ง

258
00:14:23,560 --> 00:14:24,820
ลิงทุกตัวรู้สึกว่าแบบ

259
00:14:24,920 --> 00:14:27,480
หนาวอะ คืนนี้พักแรมคืนนี้หนาวจังเลย

260
00:14:27,480 --> 00:14:28,560
ก่อไฟผิงกันดีกว่า

261
00:14:28,640 --> 00:14:32,460
ว่าแล้วนะคะ เหล่าลิงก็ก่อไฟผิงกัน แล้วก็อารมณ์แบบ
เรื่องเล่ารอบกองไฟอะ

262
00:14:32,500 --> 00:14:36,500
ประมาณว่าเล่นละครรอบกองไฟกันอยู่ดีๆ ก็ปรึกษากันขึ้นมาซะอย่างงั้นเลย บอกว่า

263
00:14:36,580 --> 00:14:41,660
พวกเราทุกคน เราจะตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ให้สมกับที่
เราเป็นทหารของพระนารายณ์

264
00:14:41,660 --> 00:14:43,440
ให้ไว้ชื่อของเรา

265
00:14:43,440 --> 00:14:45,380
ให้เหมือนกับพญานกสดายุ

266
00:14:45,400 --> 00:14:50,000
ซึ่งอุตสาห์สละชีพเพื่อปกป้องนางสีดา 
พวกเราจะสานต่อปณิธานนั้น

267
00:14:50,000 --> 00:14:51,980
ปรากฏว่าพอประโยคนี้หลุดออกมาค่ะ

268
00:14:52,120 --> 00:14:54,360
ภูเขาสั่ง ภูเขาทั้งหลังแบบ กึกๆๆ

269
00:14:54,400 --> 00:14:58,680
เรื่องจริงๆ ก็คือมีนกอีกตัวหนึ่งค่ะ 
อยู่ในถ้ำชื่อว่าพญานกสัมพาที

270
00:14:58,680 --> 00:15:00,120
พญานกสัมพาทีเนี่ยนะคะ

271
00:15:00,320 --> 00:15:02,320
เป็นพี่ชายของพญานกสดายุ

272
00:15:02,440 --> 00:15:09,440
ปรากฏว่าวันหนึ่งเนี่ย ตอนที่ทั้งสองตัวกำลังเด็กๆ เนี่ยนะ
พญานกสดายุเนี่ย เกิดเห็นพระอาทิตย์ลอยผ่านบนท้องฟ้า

273
00:15:10,020 --> 00:15:10,520
มา

274
00:15:10,620 --> 00:15:16,300
สดายุเข้าใจไปเองว่า อู้วหู้ว 
อันนี้จะต้องเป็นผลไม้ชนิดใหม่แน่เลย กำลังสุกแดงน่ากิน

275
00:15:16,320 --> 00:15:20,080
ด้วยความที่เป็นนกที่มีฤทธิ์มากนะคะ ก็เลยเหาะขึ้นไป
จะไปกินพระอาทิตย์ค่ะ

276
00:15:20,180 --> 00:15:23,940
สัมพาทีพยายามจะห้ามน้อง ห้ามยังไงก็ห้ามไม่ทัน
ปรากฏว่าไปจะถึงละ

277
00:15:24,060 --> 00:15:27,540
แน่นอนพระอาทิตย์ก็ต้องโกรธ อยู่ดีๆ นกที่ไหนก็ไม่รู้ 
บังอาจจะมากินฉัน

278
00:15:27,640 --> 00:15:32,860
พระอาทิตย์ นะคะ ก็เลยแผ่แสงแรงมาก สาดมา พรึ่บ 
ประหนึ่งกรุงเทพในเดือนเมษายน

279
00:15:32,980 --> 00:15:39,180
แดด เนี่ยนะคะ กำลังจะเผาสดายุ ปรากฏว่าสัมพาทีเห็นค่ะ 
สัมพาทีรู้สึกว่าแบบ ไม่ได้ฉันจะต้องปกป้องน้อง

280
00:15:39,200 --> 00:15:40,880
ก็เลยเอาปีกตัวเองไปรับ ฟึ่บ

281
00:15:40,900 --> 00:15:43,960
ดังนั้นนะคะ ขนของสัมพาทีก็เลยร่วมหมดตัวเลยค่ะ

282
00:15:44,100 --> 00:15:46,260
แล้วพระอาทิตย์นะคะ ก็สาปซ้ำไว้บอกว่า

283
00:15:46,300 --> 00:15:53,320
พวกเจ้าเนี่ยบังอาจมาก ขอให้ขนที่ร่วงไปไม่ต้องขึ้นมาอีกเลย จนกว่าวันไหนก็ตามที่ทหารของพระนารายณ์เนี่ยนะ

284
00:15:53,480 --> 00:15:56,980
เดินทางมาจะไปส่งข่าวให้นางสีดาในกรุงลงกา

285
00:15:57,100 --> 00:16:01,660
วันนั้นแหละ ถ้าทหารโห่ขึ้นมาพร้อมกัน 3 ครั้ง แบบ โห่โห่โห่

286
00:16:01,760 --> 00:16:04,420
แต่ไม่ใช่เสียงนี้ เขาคงแบบ ฮิ้วๆๆ อะไรแบบนี้น่ะนะ

287
00:16:04,420 --> 00:16:06,000
ขนถึงจะกลับขึ้นมาเหมือนเดิม

288
00:16:06,000 --> 00:16:07,780
ถึงวันนั้นก็ชี้ทางบอกเขาด้วยแล้วกัน

289
00:16:07,780 --> 00:16:08,280
นะคะ

290
00:16:08,320 --> 00:16:12,840
ดังนั้นนะคะ พอพญานกสัมพาทีออกมา
แล้วก็เล่าเรื่องทั้งนี้ให้หนุมานฟัง

291
00:16:12,840 --> 00:16:16,300
หนุมานก็เลยจัดการให้ทหารทั้งหมดเนี่ย โห่ขึ้นมา 3 ครั้งนะคะ

292
00:16:16,360 --> 00:16:18,580
ทำให้ปีของพญานกสัมพาทีเนี่ย

293
00:16:18,660 --> 00:16:23,000
กลับมาหมดเลยสวยงาม กลายเป็นแบบพญานกฟื้นคืนชีพ
ฟริ้ง ขึ้นมาอีกรอบหนึ่ง

294
00:16:23,040 --> 00:16:25,820
แล้วทำไมต้องทำท่าเหมือนตัวเองเป็นพญานกด้วย
ก็ไม่รู้เหมือนกัน

295
00:16:25,820 --> 00:16:30,580
เอาเป็นว่าอย่างไรก็ตามค่ะ พญานกสัมพาทีนะคะ ก็เลยตอบแทนลิงต่างๆ ด้วยการบอกว่า

296
00:16:30,600 --> 00:16:37,280
อะ ท่านทั้ง 3 ตน ขึ้นมาบนหลังข้ามา ขี่หลังข้าไป 
เดี๋ยวข้าพาบินรอบกรุงลงกา 1 รอบ เป็นกรุงลงกาทัวร์นะคะ

297
00:16:37,360 --> 00:16:43,200
sightseeing จะได้เห็นแผนที่ของกรุงลงกาทั้งหมด
แล้วก็จดจำได้ เป็นการเปิดแมพกรุงลงกาโดยสมบูรณ์นะคะ

298
00:16:43,300 --> 00:16:48,860
แน่นอนว่าลิงทั้ง 3 ตน ก็ต้องขึ้นหลังนกสัมพาทีค่ะ 
แล้วก็ดูทั้งหมดแล้วก็จำมาได้นะคะ

299
00:16:48,960 --> 00:16:54,260
ซึ่งทำให้วิวรู้สึกว่าเรื่องราวตอนนี้ ค่อนข้างยาวแล้วค่ะ
เดี๋ยวเราค่อยไปดูสัปดาห์หน้าดีกว่าว่า

300
00:16:54,560 --> 00:16:56,560
ตอนนี้เดินทางมาถึงกรุงลงกาแล้ว

301
00:16:56,560 --> 00:16:57,680
จะเกิดอะไรขึ้น

302
00:16:57,680 --> 00:17:01,020
จะมีการผจญภัยที่น่าตื่นเต้นอะไรยังไงบ้างนะคะ
สำหรับวันนี้

303
00:17:01,020 --> 00:17:02,620
ถ้าใครชื่นชอบคลิปนี้อย่าลืม

304
00:17:02,780 --> 00:17:05,420
กด like เป็นกำลังใจให้วิว
แล้วก็กด share เพื่อชวนเพื่อนๆ มาดูด้วยกันค่ะ

305
00:17:05,420 --> 00:17:07,180
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ

306
00:17:07,180 --> 00:17:07,940
บ๊าย บาย

307
00:17:07,940 --> 00:17:09,080
สวัสดีค่ะ

308
00:17:09,360 --> 00:17:14,500
เป็นไง เป็นกาผจญภัยที่แบบเก็บแต้มกันไปเรื่อยๆ เลยนะคะ เหมือนแบบว่ามีการส่งต่อกันเป็นทอดๆๆๆ

309
00:17:14,620 --> 00:17:17,760
ซึ่งอันนี้วิวก็สงสัยนิดนึงนะ คืออยากรู้มากว่านี่คืออะไร

310
00:17:17,860 --> 00:17:22,280
พลอตทั้งหมดมันโดนแพลนไว้แล้วใช่ไหม นอกจากบนสวรรค์จะรู้ว่าแบบ เดี๋ยวพระนารายณ์จะอวตาร

311
00:17:22,360 --> 00:17:25,180
เดี๋ยวตรงนั้นจะลงมาเกิดเป็นตรงนี้ เป็นทหารพระนารายณ์

312
00:17:25,340 --> 00:17:29,620
ยังอุตสาห์แบบว่าเหมือนปักหมุดบอกทางไว้ตามทางอีกอะ เหมือนสาปคนเอาไว้แบบ

313
00:17:29,660 --> 00:17:32,480
เมื่อไหร่ก็ตามนะที่พระนารายณ์อวตาร เธอถึงจะพ้นคำสาป

314
00:17:32,520 --> 00:17:35,080
เมื่อไหร่ก็ตามนะที่พระนารายณ์อวตาร เธอถึงจะพ้นคำสาป

315
00:17:35,380 --> 00:17:37,620
ไม่ว่าจะเป็นพระอินทร์สาป พระอิศวรสาป

316
00:17:37,900 --> 00:17:41,740
พระพรหมก็สาป คือใครก็ตามฤาสงฤาษีสาปกันไปหมดเลย

317
00:17:41,980 --> 00:17:46,720
ก็เรียกได้ว่าเป็นอีเวนท์ใหญ่อีเวนท์หนึ่ง
ในโลกของวรรณคดีอินเดียแล้วกันนะคะ

318
00:17:46,720 --> 00:17:48,200
เยอะแยะเต็มไปหมดนะจ๊ะ

319
00:17:48,200 --> 00:17:49,620
แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้าค่ะ

320
00:17:49,620 --> 00:17:51,360
วันนี้ลาไปก่อนค่ะ บ๊าย บาย

321
00:17:51,360 --> 00:17:52,180
สวัสดีค่ะ