W 1879 roku archeolog amator
Marcelino Sanz de Sautoula
i jego córeczka Maria odkryli
w północnej Hiszpanii ciemną jaskinię.
Kiedy Maria się oddaliła,
dokonała niesamowitego odkrycia.
Ściany i sklepienia jaskini ozdobione były
prehistorycznymi obrazami i grafikami
liczącymi od 19 do 35 tysięcy lat.
Podobne ślady naszych przodków
są w jaskiniach na całym świecie.
Najstarsze, które znaleziono,
pochodzą sprzed 40 tysięcy lat.
Co te malowidła mówią nam
o prehistorycznym ludzkim umyśle
i życiu ich twórców?
Żeby zrobić farbę, pierwsi artyści
mieszali minerały, glinę, węgiel drzewny
i ochrę ze śliną lub tłuszczem zwierzęcym.
Malowali rękami i narzędziami
jak płatki mchu, gałązki, kości i włosy.
W wielu przypadkach ich obrazy
pokrywają się z konturami jaskini,
tworząc głębię i cień.
Najczęściej spotykane są
geometryczne kształty,
a następnie duże ssaki, takie jak żubry,
konie, mamuty, jelenie i dziki.
Postacie ludzkie pojawiają się rzadko,
podobnie jak odciski rąk.
Niektórzy sądzą, że te dzieła sztuki
są dziełem myśliwych
albo mędrców w stanie podobnym do transu.
Ale znaleziono obrazy namalowane
przez mężczyzn, kobiety, a nawet dzieci.
Dlaczego to robili?
Być może dokumentowali
wiedzę o naturalnym świecie,
jak współcześni naukowcy,
albo oznaczali terytorium plemienne.
Może obrazy były rezultatem
świętych rytuałów łowieckich
albo duchowych podróży.
A może były sztuką dla sztuki,
czystą przyjemnością i samorealizacją?
Podobnie jak w przypadku
nierozwiązanych antycznych zagadek,
może nigdy się tego nie dowiemy,
chyba że ktoś wynajdzie wehikuł czasu.
Choć odpowiedź jest niepewna,
te obrazy są najwcześniejszym
dowodem ludzkiej ekspresji,,
potwierdzającym ludzkie zdolności twórcze
na tysiące lat przed powstaniem pisma.
To wyrazisty język wizualny
przedstawiający otaczającą rzeczywistość,
tak jak współczesne formy sztuki,
od graffiti do animowanych jaskiń
w wirtualnej rzeczywistości.