در سال ۱۸۷۹ باستان شناس غیرحرفهای
مارسلینو سانز د ساوتولا
و دختر کوچکش ماریا غاری تاریک را
در شمال اسپانیا کاوش کردند.
وقتی ماریا تنها مشغول گشت و گذار بود
کشفی شگفانگیز کرد.
آنها درون محدوده یک اثر
هنری باستانی ایستاده بودند.
دیوارها و سقفها با نقاشیها
و حکاکیهای ماقبل تاریخ تزئین شده بودند،
که از ۱۹٫۰۰۰ تا ۳۵٫۰۰۰ سال قدمت داشتند.
نشانههای مشابهی از اجداد ما
در سراسر دنیا باقی مانده است.
قدیمیترین موردی که کشف شده
نزدیک به ۴۰٫۰۰۰ سال پیش ساخته شده است.
این نقاشیها درباره ذهن بشر باستانی
و زندگی سازندگانشان چه میگویند؟
این هنرمندان اولیه برای درست کردن رنگ
خاک رس، زغال چوب و گل سرخ را
با آب دهان یا چربی حیوان مخلوط میکردند.
آنها با دستها و ابزارهایی مانند خزه،
شاخه، استخوان و مو نقاشی میکشیدند،
در بسیاری نمونهها، تصاویر آنها
محیط غار را دنبال میکنند
تا عمق و سایه پیدا کنند.
بیشتر تصاویر اشکال هندسی هستند،
و به دنبال آنها پستانداران بزرگ،
مانند گاومیش کوهاندار،
اسب، ماموت، گوزن و گراز قرار دارند.
تصاویر انسانها و اثر دست آنها
به ندرت به چشم میخورند.
نظر بعضی این است
که این آثار هنری را شکارچیان
یا مردان مقدس در حالت نشئگی خلق کردهاند.
و ما نمونههایی پیدا کردهایم که ساخته دست
مردان، زنان و حتی کودکان بوده است.
و چرا این آثار هنری را خلق کردهاند؟
شاید در حال مستند سازی
آنچه از طبیعت میدانند بودهاند،
مثل دانشمندان امروزی،
یا داشتهاند محدوده قلمرو
قبیله خود را مشخص میکردهاند.
شاید تصاویر نقطه اوج مراسم مقدس شکار
یا مکاشفات روحانی بودهاند.
آیا میتوانستهاند هنر برای هنر باشند،
لذت محض از خلق و کمال؟
مانند رازهای سر به مهر بسیار دنیای باستان،
شاید هیچ وقت با قاطعیت نفهمیم،
مگر اینکه ماشین زمان را اختراع کنیم.
اما با اینکه پاسخ از دسترس خارج است،
این تصاویر اولین مدارک ما
از ارتباط انسانها،
و شاهدی بر قدرت خلاقیت بشر
هزاران سال پیش از نوشتار است.
آنها زبان واضح بصری بودند
که دنیای خارج از خود را تصور میکردند،
درست مانند فرمهای هنر معاصر،
از گرافیتی و نقاشی گرفته
تا انیمیشن واقعیت مجازی غارها.