WEBVTT

00:00:12.170 --> 00:00:17.010
Studiowałem administrację

00:00:17.031 --> 00:00:19.171
więc musiałem pisać
wiele esejów.

00:00:19.187 --> 00:00:22.157
Kiedy normalny student ma napisać esej,
planuje swoją pracę

00:00:22.167 --> 00:00:22.977
na przykład tak.

00:00:23.594 --> 00:00:24.784
Także tego...

00:00:26.505 --> 00:00:30.296
zaczyna trochę powoli,
ale po pierwszym tygodniu ma już sporo.

00:00:30.296 --> 00:00:32.436
Im bliżej terminu, 
tym intensywniej pracuje,

00:00:32.436 --> 00:00:34.216
kończy na czas,
i jest git.

00:00:35.796 --> 00:00:39.726
Chciałbym tak umieć.
Taki miałem plan.

00:00:39.726 --> 00:00:42.006
Wszystko sobie przygotowywałem,

00:00:42.006 --> 00:00:45.146
ale kiedy przychodziło mi napisać esej,

00:00:45.146 --> 00:00:46.496
chciałem zrobić tak.

00:00:48.466 --> 00:00:51.006
Działo się tak
za każdym razem.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Aż przyszedł czas na napisanie
90-stronicowej pracy dyplomowej,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
na którą powinno się przeznaczyć rok.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Mój normalny tryb pracy nie wchodził w grę
przy tak dużym projekcie.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Wszystko rozplanowałem
i postanowiłem,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
że trzeba by to zrobić w ten sposób:
tak miał wyglądać ten rok.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Zaczynam na luzie,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
przyśpieszam na półmetku,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
a na końcu...
wciskam pedał gazu.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
To tak, jak ze schodami.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Co to za problem
wejść po schodach?

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Nic trudnego.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Ale wtedy stało się coś śmiesznego:

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
nim się obejrzałem,
minęły dwa miesiące,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
a ja nic nie zrobiłem.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Wtedy wpadłem na nowy, świetny plan.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Ale później (śmiech)

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
minęły kolejne miesiące,
a ja nie napisałem ani słowa.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Więc

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Z dwóch miesięcy zrobił się jeden,
a z miesiąca dwa tygodnie

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Aż jednego dnia obudziłem się

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
i zostały mi trzy dni do oddania pracy,
a ja jeszcze nic nie napisałem.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Więc zrobiłem, co mogłem.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Napisałem 90 stron w 72 godziny,
zarywając nie jedną, ale dwie nocki

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
(nie powinno się zarywać 
dwóch nocy pod rząd),

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
przebiegłem kampus,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
zdążyłem w ostatniej chwili.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
I to miał być już koniec,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
ale tydzień później zadzwonił telefon

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
z uczelni.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
"Czy pan Tim Urban?"
Odpowiadam, że tak.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
"Musimy porozmawiać o pana pracy."

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
"Tak?"

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
"To najlepsza praca, jaką czytaliśmy"

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
(śmiech)

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Żartowałem.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
To była naprawdę słaba praca.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Chciałem się nacieszyć tą chwilą,
kiedy wszyscy pomyśleliście:

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
"co za geniusz"!

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Nic bardziej mylnego. 
Była naprawdę słaba.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Obecnie jestem blogerem,

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
prowadzę bloga "Wait But Why".

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Parę lat temu zdecydowałem się
napisać tekst o prokrastynacji.

99:59:59.999 --> 99:59:59.999
Moje zachowanie zawsze zdumiewało