1
00:00:16,518 --> 00:00:19,412
ผมอาศัยอยู่ที่ เซาท์เซ็นทรัล

2
00:00:19,412 --> 00:00:21,700
นี่คือเซาท์เซ็นทรัล

3
00:00:21,700 --> 00:00:24,331
ร้านขายสุรา

4
00:00:24,331 --> 00:00:27,002
อาหารจานด่วน

5
00:00:27,002 --> 00:00:28,915
ที่ว่าง

6
00:00:28,915 --> 00:00:30,330
แล้วบรรดานักวางผังจากเทศบาลก็มารวมกัน

7
00:00:30,330 --> 00:00:32,331
แล้วก็ลงความเห็นว่า พวกเขาจะเปลี่ยนชื่อ

8
00:00:32,331 --> 00:00:34,125
เซาท์เซ็นทรัลไปเป็นชื่อที่บ่งบอกอะไรอย่างอื่น

9
00:00:34,125 --> 00:00:37,052
แล้วพวเขาก็เปลี่ยนมันเป็น เซาท์ลอสแองเจลีส

10
00:00:37,052 --> 00:00:41,245
อย่างกับว่ามันจะช่วยให้อะไรที่ไม่เข้าท่าในเมืองนี้มันดีขั้นได้อย่างนั้นแหละ

11
00:00:41,245 --> 00:00:43,546
นี่ คือเซาท์ลอสแองเจลีส

12
00:00:43,546 --> 00:00:44,912
(เสียงหัวเราะ)

13
00:00:44,912 --> 00:00:52,055
ร้านขายสุรา อาหารจานด่วน ที่ว่าง

14
00:00:52,055 --> 00:00:54,835
ก็เหมือนกับชาวอเมริกันอีก 26.5 ล้านคน

15
00:00:54,835 --> 00:00:58,383
ผมอาศัยอยู่ในทะเลทรายอาหาร

16
00:00:58,383 --> 00:01:00,372
เซาท์เซนทรัลลอสแองเจลีส

17
00:01:00,372 --> 00:01:01,658
เมืองของร้านขับมาซื้อ

18
00:01:01,658 --> 00:01:04,217
และขับมากิน

19
00:01:04,217 --> 00:01:09,374
มันน่าขันที่อาหารที่ขับรถแวะซื้อกลับกำลังทำร้ายผู้คนมากกว่าร้านที่ขับมานั่งกิน

20
00:01:09,374 --> 00:01:11,803
ผู้คนกำลังจะตายจากโรคที่รักษาได้

21
00:01:11,803 --> 00:01:14,407
ในเซาท์เซนทรัลลอสแองเจลีส

22
00:01:14,407 --> 00:01:17,376
ยกตัวอย่างเช่น อัตราคนเป็นโรคอ้วนในละแวกย่านที่ผมอยู่

23
00:01:17,376 --> 00:01:20,580
สูงเป็นห้าเท่าของอย่างคนในเบเวอลี่ฮิลส์

24
00:01:20,580 --> 00:01:24,542
ซึ่งอยู่ห่างไปสักแค่แปดหรือสิบไมล์

25
00:01:24,542 --> 00:01:27,882
ผมทนเห็นมันเกิดขึ้นไม่ไหว

26
00:01:27,882 --> 00:01:33,164
และผมก็ยังสงสัยอยู่ว่า คุณจะรู้สึกยังไง ถ้าคุณเข้าไม่ถึงอาหารดี ๆ

27
00:01:33,164 --> 00:01:36,046
ถ้าทุกครั้งที่คุณออกจากบ้านก็ต้องเห็นผลร้าย

28
00:01:36,046 --> 00:01:39,550
ของสิ่งที่ระบบอาหารในปัจจุบันทำกับละแวกที่คุณอยู่

29
00:01:39,550 --> 00:01:44,366
ผมเห็นรถเข็นคนป่วยวางซื้อขายกัน อย่างกับเต้นท์รถมือสอง

30
00:01:44,366 --> 00:01:48,798
ผมเห็นศูนย์ฟอกไตผุดเป็นดอกเห็ดอย่างกับร้านสตาร์บัคส์

31
00:01:48,798 --> 00:01:52,077
แล้วผมก็คิดได้ว่า สิ่งเหล่านี้ต้องหยุดได้เสียที

32
00:01:52,077 --> 00:01:57,546
แล้วก็ยังคิดได้ว่า ตัวปัญหานี่แหละคือทางแก้

33
00:01:57,546 --> 00:02:01,115
อาหารคือปัญหา และอาหารคือทางแก้

34
00:02:01,115 --> 00:02:04,216
ผมยังสุดจะทนกับการต้องขับรถไปกลับถึง 45 นาที

35
00:02:04,216 --> 00:02:08,411
เพียงเพื่อจะหาแอปเปิลที่ปลอดสารฆ่าแมลงมากิน

36
00:02:08,411 --> 00:02:13,287
สิ่งที่ผมทำก็คือ ปลูกป่าอาหารที่หน้าบ้าน

37
00:02:13,287 --> 00:02:15,634
ซึ่งเป็นพื้นที่แถบยาวบนฟุตบาทที่เราเรียกว่าพาร์คเวย์

38
00:02:15,634 --> 00:02:18,717
ยาวประมาณ 150 ฟุต กว้าง 10 ฟุต

39
00:02:18,717 --> 00:02:20,882
เรื่องของเรื่องคือนี่เป็นที่ของเทศบาลเมือง

40
00:02:20,882 --> 00:02:23,878
แต่คุณมีหน้าที่ต้องบำรุงรักษา

41
00:02:23,878 --> 00:02:27,751
ผมก็เลย "ก็ดีสิ ผมจะทำบ้าอะไรกับมันก็ได้

42
00:02:27,751 --> 00:02:31,962
ในเมื่อมันเป็นความรับผิดชอบของผมที่จะต้องดูแลบำรุงรักษา

43
00:02:31,962 --> 00:02:34,959
และนี่คือวิธีที่ผมบำรุงรักษามัน

44
00:02:34,959 --> 00:02:37,286
ผมกับเพื่อนๆ ที่กลุ่ม แอลเอ กรีนกราวด์ส

45
00:02:37,286 --> 00:02:40,079
จึงรวมตัวกัน แล้วก็เริ่มต้นปลูกป่าอาหาร

46
00:02:40,079 --> 00:02:42,577
ก็พวกไม้ผลกับผักสารพัดอย่างนั่นแหละ

47
00:02:42,577 --> 00:02:44,998
พวกเราเป็นกลุ่มพวกส่งต่อความดี

48
00:02:44,998 --> 00:02:51,130
ที่ประกอบไปด้วยนักทำสวนจากทุกเพศทุกวัย จากทั่วเมือง

49
00:02:51,130 --> 00:02:54,533
และมีเฉพาะอาสาสมัครเท่านั้น และเราทำทุกอย่างฟรี

50
00:02:54,533 --> 00:03:00,130
และสวนนั้น มันสวยมาก แล้วก็มีคนร้องเรียน

51
00:03:00,130 --> 00:03:02,461
เทศบาลเมืองก็เริ่มเล่นงานผม

52
00:03:02,461 --> 00:03:04,825
แล้วก็มีการออกหมายเตือน

53
00:03:04,825 --> 00:03:06,904
ให้ผมเอาสวนนี้ออก

54
00:03:06,904 --> 00:03:09,418
จากนั้นหมายเตือนก็กลายเป็นหมายจับ

55
00:03:09,418 --> 00:03:13,714
ผมถึงกับ "ไม่เอาน่า พูดเล่นหรือเปล่า หมายจับข้อหาปลูกผักสวนครัวรั้วกินได้

56
00:03:13,714 --> 00:03:17,073
บนผืนดิน ที่คุณไม่เคยมาสนใจนี่นะ"

57
00:03:17,073 --> 00:03:18,549
(เสียงหัวเราะ)

58
00:03:18,549 --> 00:03:20,745
ผมก็เลย "เอ้า ดีเลย จะเอาไงก็เอาสิ"

59
00:03:20,745 --> 00:03:23,832
เพราะคราวนี้ผมสู้ไม่ถอยแน่

60
00:03:23,832 --> 00:03:28,801
แล้วหนังสือพิมพ์แอลเอไทมส์ก็รู้เรื่องนี้เข้า สตีฟ โลเปซ ทำข่าวเรื่องนี้

61
00:03:28,801 --> 00:03:33,502
แล้วไปพูดคุยกับสมาชิกสภาเมือง มีสมาชิกกลุ่มกรีนกราวด์สคนหนึ่ง

62
00:03:33,502 --> 00:03:36,301
ไปยื่นคำร้องเพื่อรณรงค์ที่ Change.org

63
00:03:36,301 --> 00:03:40,974
และด้วยผู้ร่วมรณรงค์ 900 รายชื่อ พวกเราทำสำเร็จ พวกเรากำชัยชนะ

64
00:03:40,974 --> 00:03:47,750
สมาชิกสภาเมืองผมถึงกับโทรมาคุยว่าพวกเขาสนับสนุนเรา และชอบในสิ่งที่พวกเราทำแค่ไหน

65
00:03:47,750 --> 00:03:50,037
ก็ดูเอาสิครับ ทำไมพวกเขาจะไม่เห็นด้วยล่ะ

66
00:03:50,037 --> 00:03:54,505
แอลเอ เป็นรัฐอันดับผู้นำของสหรัฐในเรื่องที่ดินว่างเปล่าที่เมืองเป็นเจ้าของ

67
00:03:54,505 --> 00:04:00,251
พวกเขาเป็นเจ้าของที่ว่างถึง 26 ตารางไมล์

68
00:04:00,251 --> 00:04:03,075
ขนาดเท่ากับสวนเซ็นทรัลพาร์ค 20 สวน

69
00:04:03,075 --> 00:04:10,822
นั่นมากพอจะปลูกต้นมะเขือเทศได้ถึง 725 ล้านต้นเชียวนะ

70
00:04:10,822 --> 00:04:13,390
แล้วพวกเขาจะไม่เห็นด้วยทำบ้าอะไร

71
00:04:13,390 --> 00:04:19,080
ปลูกต้นไม้หนึ่งต้นจะให้เมล็ดคุณ 1,000 ถึง 10,000 เมล็ด

72
00:04:19,080 --> 00:04:25,572
เมื่อปลูกถั่วแขกราคาดอลล่าร์เดียว จะให้ผลผลิตกับคุณในมูลค่าถึงราว 2,100 บาท

73
00:04:25,572 --> 00:04:29,471
นี่มันเหมือนเพลงสรรเสริญพระเจ้าของผม ผมบอกผู้คนเลยว่า จงเพาะปลูกอาหารของคุณ

74
00:04:29,471 --> 00:04:34,199
จงปลูกอาหารของคุณให้เหมือนกับการพิมพ์แบงค์ใช้เองนั่นเลย

75
00:04:34,199 --> 00:04:35,388
(เสียงหัวเราะ)

76
00:04:35,388 --> 00:04:37,205
(เสียงปรบมือ)

77
00:04:37,205 --> 00:04:39,715
ขอบคุณครับ

78
00:04:39,715 --> 00:04:42,888
อย่างที่เห็น ผมมีมรดกในเซาท์เซนทรัลนี้

79
00:04:42,888 --> 00:04:47,579
ผมโตที่นี่ ผมเลี้ยงลูกที่นี่

80
00:04:47,579 --> 00:04:51,365
และผมไม่ขอมีส่วนร่วมในความจริงที่ถูกสร้างขึ้น

81
00:04:51,365 --> 00:04:56,748
แถมยังสร้างขึ้นให้ผมโดยใครก็ไม่รู้ แต่ผมของสร้างความเป็นจริงของตัวเอง

82
00:04:56,748 --> 00:04:58,783
จะว่าไป ผมเป็นศิลปินนะ

83
00:04:58,783 --> 00:05:03,799
การทำสวนเป็นเหมือนศิลปะพ่นสีบนกำแพง ผมปลูกศิลปะของผม

84
00:05:03,799 --> 00:05:08,001
เหมือนอย่างที่ศิลปินพ่นสีบนกำแพงให้สวยงาม  ส่วนผม

85
00:05:08,001 --> 00:05:11,635
ทำให้สวนหน้าบ้านหรือริมถนนสวยงาม

86
00:05:11,635 --> 00:05:15,405
ผมใช้สวนและผืนดินให้เหมือนผืนผ้า

87
00:05:15,405 --> 00:05:22,080
และใช้ต้นไม้และพืชต่าง ๆ  มาตกแต่งผืนผ้านั้นให้สวยงาม

88
00:05:22,080 --> 00:05:28,963
คุณจะต้องทึ่งว่าดินทำอะไรได้บ้าง หากคุณยอมให้มันเป็นผืนผ้าใบของคุณ

89
00:05:28,963 --> 00:05:32,563
คุณจะไม่รู้เลยว่าดอกทานตะวันเพียงดอกเดียวจะน่าอัศจรรย์ได้แค่ไหน

90
00:05:32,563 --> 00:05:35,328
แล้วยังมีผลต่อคนรอบข้างอีก

91
00:05:35,328 --> 00:05:43,084
แล้วจากนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นคือ ผมได้เห็นสวนของผมกลายเป็นหนึ่งในเครื่องมือการศึกษา

92
00:05:43,084 --> 00:05:46,118
เครื่องมือสำหรับการแปลงสภาพละแวกบ้านของผม

93
00:05:46,118 --> 00:05:51,081
ถ้าต้องการสร้างความเปลี่ยนแปลงในชุมชน คุณต้องเปลี่ยนองค์ประกอบของดิน

94
00:05:51,081 --> 00:05:53,074
เรานี่แหละคือดิน

95
00:05:53,074 --> 00:06:01,416
คุณจะต้องทึ่งเมื่อเห็นว่ามันมีผลกับเด็กๆ อย่างไร

96
00:06:01,416 --> 00:06:08,450
การทำสวนครัวนี้เป็นกิจกรรมที่มีผลด้านการรักษาที่สุด และแสดงความต่อต้านมากที่สุดที่คุณจะสามารถทำได้

97
00:06:08,450 --> 00:06:11,003
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเขตเมืองชั้นใน

98
00:06:11,003 --> 00:06:13,001
แถมคุณยังมีสตรอเบอรี่กินด้วยนะ

99
00:06:13,001 --> 00:06:17,075
(เสียงหัวเราะ)

100
00:06:17,075 --> 00:06:21,413
ผมยังจำเวลานั้นได้ดี ตอนนั้นมีแม่กับลูกสาวมา

101
00:06:21,413 --> 00:06:25,415
ซักประมาณ 10:30 ตอนกลางคืนได้ พวกเขาเข้ามาในสนามหน้าบ้านผม

102
00:06:25,415 --> 00:06:28,578
พอผมออกมาก็เห็นพวกเขาทำสีหน้าว่าอับอายมาก

103
00:06:28,578 --> 00:06:32,410
ส่วนผมก็ มันทำให้รู้สึกไม่ดีเลยที่พวกเขายืนอยู่อย่างนั้น

104
00:06:32,410 --> 00:06:35,492
ผมเลยบอกพวกเขาว่า คือคุณไม่ต้องทำอย่างนี้ก็ได้

105
00:06:35,492 --> 00:06:37,477
ที่มันมาอยู่ข้างถนนนี่เพราะจงใจนะ

106
00:06:37,477 --> 00:06:43,139
มันทำให้ผมเป็นฝ่ายละอายที่ได้เห็นผู้คนที่อยู่ใกล้ชิดกับผมต้องทนหิว

107
00:06:43,139 --> 00:06:46,390
ซึ่งยิ่งช่วยตอกย้ำให้ผมทำในสิ่งที่ทำ

108
00:06:46,390 --> 00:06:50,970
แล้วยังอุตส่าห์มีคนถามว่า "ฟิน คุณไม่กลัวเหรอ ว่าจะมีคนมาขโมยอาหารไปน่ะ"

109
00:06:50,970 --> 00:06:55,369
ผมเลยบอก "กลัวบ้าอะไรกัน ผมจะไปกลัวใครจะมาขโมยอะไรทำไม ที่ปลูกไว้ริมถนนก็จะได้แบ่งกันไง

110
00:06:55,369 --> 00:06:59,864
นั่นแหละคือจุดประสงค์ ผมอยากให้พวกเขามาเอาไป และในขณะเดียวกัน

111
00:06:59,864 --> 00:07:04,242
ผมก็อยากให้เขาเอาสุขภาพของตัวเองกลับคืนมา"

112
00:07:04,242 --> 00:07:09,974
มีอีกครั้งหนึ่งเมื่อผม ทำสวนในบ้านพักคนจรจัด

113
00:07:09,974 --> 00:07:12,385
ในเมืองลอสแองเจลีส

114
00:07:12,385 --> 00:07:15,255
นี่คือรูปพวกเขา ที่ช่วยกันขนของลงจากรถบรรทุก

115
00:07:15,255 --> 00:07:20,079
มันรู้สึกดีมาก พวกเขาแบ่งปันเรื่องราวต่าง ๆ  เกี่ยวกับผลกระทบที่พวกเขาได้รับ

116
00:07:20,079 --> 00:07:23,050
และเล่าว่า พวกเขาเคยปลูกอะไรกับแม่และยายของพวกเขาอย่างไร

117
00:07:23,050 --> 00:07:26,582
และมันเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมที่ได้รู้ว่ามันเปลี่ยนพวกเขาไปอย่างไร

118
00:07:26,582 --> 00:07:32,704
เพียงแค่ผลจากช่วงเวลาเดียวนั้นเอง

119
00:07:32,704 --> 00:07:37,045
กลุ่มกรีนกราวด์สได้ลงมือทำสวนไปแล้ว น่าจะประมาณ 20 แห่งน่าจะได้

120
00:07:37,045 --> 00:07:42,261
เราเคยมีครั้งที่สักราว 50 คนมาที่สวนที่เราทำงานกันอยู่ แล้วก็มาร่วมด้วยช่วยกัน

121
00:07:42,261 --> 00:07:44,138
ทั้งหมดเป็นการอาสาล้วน ๆ

122
00:07:44,138 --> 00:07:47,169
ถ้าเด็กปลูกคะน้า เด็กก็จะกินคะน้า

123
00:07:47,169 --> 00:07:48,873
(เสียงหัวเราะและเสียงปรบมือ)

124
00:07:48,873 --> 00:07:54,222
ถ้าพวกเขาปลูกมะเขือเทศ เขาก็จะกินมะเขือเทศ

125
00:07:54,222 --> 00:07:57,158
แต่เมื่อไม่มีใครสอนหรือทำสิ่งเหล่านี้ให้พวกเขาเห็น

126
00:07:57,158 --> 00:08:00,664
หากไม่มีใครแสดงให้ดูว่าอาหารมีผลกับจิตใจและร่างกายอย่างไร

127
00:08:00,664 --> 00:08:05,243
พวกเขาก็จะหลับหูหลับตากินของบ้าบออะไรก็ตามที่คุณตั้งลงตรงหน้าเขา

128
00:08:05,243 --> 00:08:09,623
ผมเห็นคนหนุ่มสาวและพวกเขาต้องการทำงาน

129
00:08:09,623 --> 00:08:12,698
แต่พวกเขาก็ติดอยู่กับอะไรที่คอยรั้งพวกเขาไว้

130
00:08:12,698 --> 00:08:19,409
ผมเห็นเด็กผิวสีที่ติดอยู่ในเส้นทาง ที่เหมือนถูกกำหนดให้พวกเขาไว้ล่วงหน้า

131
00:08:19,409 --> 00:08:22,498
เส้นทางที่ไม่มีอนาคตเลย ดังนั้น การทำสวน

132
00:08:22,498 --> 00:08:24,908
ทำให้ผมเห็นโอกาส ซึ่งเราสามารถฝึกฝนเด็ก ๆ เหล่านี้

133
00:08:24,908 --> 00:08:32,660
ให้ยึดพื้นที่ชุมชนคืนมา เพื่อชีวิตที่พึ่งพาตนเองได้

134
00:08:32,660 --> 00:08:38,327
และจนกว่าเราจะได้ทำ ใครล่ะจะรู้ เราอาจจะได้สร้าง จอร์จ วอชิงตัน คาร์เวอร์

135
00:08:38,327 --> 00:08:42,302
คนถัดไปก็ได้ แต่ถ้าเราไม่เปลี่ยนองค์ประกอบของดินเสียแต่วันนี้ เราจะไม่มีทางได้ทำ

136
00:08:42,302 --> 00:08:45,101
นี่เป็นแผนการหนึ่งของผม เป็นสิ่งที่ผมอยากจะทำ

137
00:08:45,101 --> 00:08:51,076
ผมอยากจะปลูกต้นไม้ให้เต็มสักหนึ่งบล็อก ให้เป็นที่ซึ่งผู้คนจะมาแบ่งปันอาหาร

138
00:08:51,076 --> 00:08:57,249
ระหว่างคนในละแวกเดียวกันได้ ผมอยากจะเอาตู้คอนเทนเนอร์ แล้วเปลี่ยนมันให้เป็นคาเฟ่เพื่อสุขภาพ

139
00:08:57,249 --> 00:08:59,701
แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิด

140
00:08:59,701 --> 00:09:02,661
ผมไม่ได้พูดว่าเอะอะอะไรก็ต้องของฟรีนะ

141
00:09:02,661 --> 00:09:05,289
เพราะฟรีตลอดนั้นมันไม่ใช่การพึงพาตนเองที่ถูกต้อง

142
00:09:05,289 --> 00:09:10,162
เรื่องตลกของการพึ่งพาอย่างพอเพียง คือคุณต้องบำรุงรักษามันให้อยู่รอดด้วย

143
00:09:10,162 --> 00:09:13,581
(เสียงหัวเราะ)

144
00:09:13,581 --> 00:09:17,880
ผมกำลังพูดถึงการให้คนมาทำงาน การเอาเด็กออกจากข้างถนน

145
00:09:17,880 --> 00:09:23,244
และสอนให้เขารู้ ถึงความสุขและความภาคภูมิใจจากการเพาะปลูกอาหารของตัวเอง

146
00:09:23,244 --> 00:09:25,576
การเปิดตลาดเกษตรกร

147
00:09:25,576 --> 00:09:30,688
ผมจึงอยากทำสิ่งที่ เราต้องทำให้มันดูเซ็กซี่หน่อย

148
00:09:30,688 --> 00:09:36,745
ผมอยากให้พวกเราเป็นกบฏกู้ระบบนิเวศน์ มาตั้งแก๊งอิทธิพลกัน แก็งสวนครัว

149
00:09:36,745 --> 00:09:40,902
เราต้องเปลี่ยนความหมายของแก็ง ให้เป็นแก็งที่ผมอยากให้มี

150
00:09:40,902 --> 00:09:42,831
หากคุณไม่ทำสวน คุณก็ไม่ใช้ชาวแก็ง

151
00:09:42,831 --> 00:09:47,159
จงคว้าพลั่วแล้วมาเข้าแก็งกัน โอเคมั้ย

152
00:09:47,159 --> 00:09:51,327
และขอให้มันเป็นอาวุธที่คุณได้เลือกมาดีแล้ว

153
00:09:51,327 --> 00:09:56,428
(เสียงปรบมือ)

154
00:09:57,503 --> 00:10:03,197
ดังนั้นพูดกันง่าย ๆ ถ้าคุณอยากเจอกับผมตัว ๆ

155
00:10:03,197 --> 00:10:06,866
หมายถึงจะมาเจอกันจริง ๆ  อย่าได้เพียงแค่โทรมา

156
00:10:06,866 --> 00:10:09,703
หากคุณอยากจะแค่นั่งคุยกันบนเก้าอี้นุ่มหนา

157
00:10:09,703 --> 00:10:13,822
แล้วก็มานั่งประชุมหารือกันว่าจะทำโน่นทำนี่

158
00:10:13,822 --> 00:10:16,786
ซึ่งคุณก็จะทำได้แต่พูด

159
00:10:16,786 --> 00:10:21,458
ถ้าคุณจะมาเจอกัน เจอกันได้ทุกเมื่อที่สวน มาพร้อมกับพลั่วของคุณ

160
00:10:21,458 --> 00:10:23,469
แล้วเราจะได้ปลูกอะไรจริงจังกันเสียที

161
00:10:23,469 --> 00:10:25,280
จงมีสันติ!

162
00:10:25,280 --> 00:10:28,903
ขอบคุณ ขอบคุณครับ

163
00:10:28,903 --> 00:10:37,916
(เสียงปรบมือ)