WEBVTT

00:00:07.187 --> 00:00:11.372
موضوعی درمورد فیزیک هست

00:00:11.396 --> 00:00:15.396
که از زمان بچگیم
فکرم رو درگیر کرده.

00:00:17.110 --> 00:00:18.919
و مربوط میشه به سوالی که

00:00:18.943 --> 00:00:22.187
دانشمندان ۱۰۰ ساله که مطرحاش میکنند،

00:00:22.211 --> 00:00:23.380
بدون هیچ پاسخی،

00:00:25.208 --> 00:00:28.218
چطور کوچکترین ذرات طبیعت،

00:00:28.242 --> 00:00:30.395
ذرات دنیای کوانتوم،

00:00:30.419 --> 00:00:33.450
به وسیلهی جاذبه در کنار
بزرگترینهای طبیعت --

00:00:33.474 --> 00:00:36.721
سیارهها و ستارهها و کهکشانها
قرار میگیرند؟

00:00:37.350 --> 00:00:40.123
در کودکی، من با این سوالها گیج میشدم.

00:00:40.147 --> 00:00:43.039
با میکروسکوپها و الکترومغناطیس
وقتم رو میگذروندم،

00:00:43.063 --> 00:00:45.258
و درمورد نیروهای ذرات مطالعه میکردم

00:00:45.282 --> 00:00:46.616
و درمورد مکانیک کوانتومی

00:00:46.640 --> 00:00:50.204
و متحیر میشدم که چطور این تعاریف

00:00:50.228 --> 00:00:51.668
با مشاهدات ما هماهنگ هستند.

00:00:52.320 --> 00:00:53.903
بعد به ستارهها نگاه کردم،

00:00:53.927 --> 00:00:56.451
و درمورد این خوندم که چقدر خوب
گرانش رو میشناسیم،

00:00:56.475 --> 00:00:59.825
و با اطمینان فکر میکردم،
باید راه زیرکانهای باشه

00:00:59.849 --> 00:01:02.494
که این دو سیستم رو ربط بده.

00:01:03.121 --> 00:01:04.522
اما چنین راهی نیست.

00:01:05.773 --> 00:01:06.933
و در کتابها نوشتهاند،

00:01:06.957 --> 00:01:10.140
آره، ما خیلی زیاد در مورد این
دو دنیای متفاوت اطلاع داریم،

00:01:10.164 --> 00:01:12.774
اما وقتی سعی میکنیم
از لحاظ ریاضی پیوندشون بدیم

00:01:12.798 --> 00:01:14.128
همه چیز خراب میشه.

00:01:14.974 --> 00:01:16.284
و به مدت ۱۰۰ سال،

00:01:16.308 --> 00:01:21.336
هیچ یک از ایدههای ما برای حل کردن
این فاجعهی اساسی در فیزیک،

00:01:21.360 --> 00:01:23.174
با شواهد همراه نبودهاند.

00:01:24.471 --> 00:01:26.125
و برای طفلی که من بودم --

00:01:26.149 --> 00:01:27.959
جیمز کوچولوی کنجکاو و شکاک --

00:01:27.983 --> 00:01:30.851
این پاسخی به شدت غیرقابل باور بود.

00:01:32.211 --> 00:01:34.444
خوب، من هنوزم اون طفل شکاک هستم.

00:01:34.468 --> 00:01:38.278
به زمان حال بازگردیم
در دسامبر سال ۲۰۱۵،

00:01:39.129 --> 00:01:41.603
وقتی خودم رو در وسط دنیای فیزیک

00:01:41.627 --> 00:01:44.567
وارونه شده پیدا کردم.

00:01:46.099 --> 00:01:49.419
همهاش از زمانی شروع شد که ما در سرن
چیز عجیبی در اطلاعاتمان دیدیم:

00:01:49.443 --> 00:01:51.717
اشارهای به یک ذرهی جدید،

00:01:51.741 --> 00:01:55.957
سرنخی از یک پاسخ احتمالی خارقالعاده
برای آن سوال.

00:01:57.877 --> 00:02:00.004
خوب من هنوز هم همان طفل کنجکاوم
فکر کنم،

00:02:00.028 --> 00:02:02.161
ولی حالا یک شکارچی ذرات هم هستم.

00:02:02.185 --> 00:02:05.648
من یک فیزیکدان عضو برخورد دهندهی
بزرگ هادرونی (الاچسی) در سرن هستم،

00:02:05.672 --> 00:02:09.143
بزرگترین سازهی علمی
که تاکنون ساخته شده.

00:02:09.977 --> 00:02:13.512
این شتاب دهنده یک تونل ۲۷ کیلومتری است
در مرز فرانسه و سوئیس

00:02:13.536 --> 00:02:15.386
در عمق ۱۰۰ متری زمین.

00:02:15.410 --> 00:02:16.564
و در این تونل،

00:02:16.588 --> 00:02:20.541
ما از مغناطیسهای ابررسانایی
که سردتر از عمق فضا است

00:02:20.565 --> 00:02:23.626
برای شتاب دادن به پروتونها
تا حد سرعت نور استفاده میکنیم

00:02:23.650 --> 00:02:27.527
و میلیونها بار در ثانیه
به هم میکوبیمشان،

00:02:27.551 --> 00:02:30.377
بعد بقایای این برخوردها را جمع میکنیم

00:02:30.401 --> 00:02:34.372
برای جستجوی ذرات بنیادی کشف نشده و جدید.

00:02:34.827 --> 00:02:37.291
طراحی و ساخت اون
دهها سال وقت برده

00:02:37.315 --> 00:02:40.347
با تلاش هزاران فیزیکدان
از سراسر جهان،

00:02:40.371 --> 00:02:42.912
و در تابستان سال ۲۰۱۵،

00:02:42.936 --> 00:02:46.360
داشتیم سخت کار میکردیم
که الاچسی رو برسونیم

00:02:46.384 --> 00:02:50.851
به بالاترین انرژی که انسان تا بهحال
در یک برخورد دهنده به کار برده.

00:02:51.835 --> 00:02:54.358
حالا، انرژی بیشتر مهم است

00:02:54.382 --> 00:02:56.569
چون برای ذرات
یک همارزی هست

00:02:56.593 --> 00:02:58.794
بین انرژی و جرم ذره،

00:02:58.818 --> 00:03:01.279
و جرم تنها یک عدد است
که توسط طبیعت بیان میشه.

00:03:02.168 --> 00:03:03.486
برای کشف ذرات جدید،

00:03:03.510 --> 00:03:05.632
باید به این اعداد بزرگتر دست پیدا کنیم.

00:03:05.656 --> 00:03:08.910
و برای این کار، باید برخورد دهندهی
بزرگتر و با انرژی بالاتری بسازیم،

00:03:08.934 --> 00:03:11.499
و بزرگترین و پر انرژیترین
برخورد دهنده در دنیا

00:03:11.523 --> 00:03:12.989
برخورد دهنده بزرگ هادرونی است.

00:03:14.371 --> 00:03:19.270
و بعدش، پروتونها رو
میلیونها میلیارد بار برخورد میدهیم،

00:03:19.294 --> 00:03:23.578
و این اطلاعات رو به آرامی طی
چندین و چند ماه جمعآوری میکنیم.

00:03:24.913 --> 00:03:29.248
و بعد ذرات جدید شاید به صورت
موجهایی در اطلاعات ما ظاهر شوند --

00:03:29.272 --> 00:03:31.717
تغییری کوچکتر از آنچه فکرش را کنید،

00:03:31.741 --> 00:03:35.708
چند نقطهی اطلاعاتی کوچک
که یک خط صاف را ناصاف میکنند.

00:03:36.479 --> 00:03:38.200
مثلاً این موج،

00:03:39.110 --> 00:03:41.643
بعد از ماهها اطلاعاتگیری
در سال ۲۰۱۲،

00:03:41.667 --> 00:03:43.796
به کشف ذرات هیگز --

00:03:43.820 --> 00:03:45.025
بوزون هیگز --

00:03:45.049 --> 00:03:48.414
و به یک جایزه نوبل
به خاطر تأیید وجودش انجامید.

00:03:50.072 --> 00:03:53.630
و این پرش انرژی
در سال ۲۰۱۵

00:03:54.728 --> 00:03:58.020
بیانگر بهترین شانسی بود که
تا به حال نوع بشر داشته

00:03:58.044 --> 00:03:59.521
در کشف ذرات --

00:03:59.545 --> 00:04:01.657
پاسخهای تازه به این
سوالهای طولانی مدت،

00:04:01.681 --> 00:04:04.778
چون تقریباً دو برابر انرژی بیشتری
صرف آن کردیم

00:04:04.802 --> 00:04:06.724
زمانیکه ذرات بوزون هیگز را کشف کردیم.

00:04:06.748 --> 00:04:10.489
خیلی از همکاران من تمام ساعات کارشان را
به خاطر این لحظه کار کرده بودند،

00:04:10.513 --> 00:04:12.589
و راستش، برای طفل کنجکاوم،

00:04:12.613 --> 00:04:15.523
این لحظهای بود که تمام عمرم منتظرش بودم.

00:04:15.547 --> 00:04:17.278
پس سال ۲۰۱۵ بزنگاهش بود.

00:04:18.754 --> 00:04:20.964
حالا ژوئن سال ۲۰۱۵

00:04:21.822 --> 00:04:24.481
دوباره الاچسی روشن شد.

00:04:25.140 --> 00:04:28.017
من و همکارانم نفسمون رو حبس کرده
و ناخنهامون رو میساییدیم.

00:04:28.041 --> 00:04:30.552
و بالاخره شاهد اولین
برخورد پروتونها بودیم

00:04:30.576 --> 00:04:32.532
در این بالاترین انرژی تاریخ.

00:04:32.556 --> 00:04:34.632
تشویق، شامپاین، جشن.

00:04:34.656 --> 00:04:38.252
مرحلهی مهمی از علم بود،

00:04:38.276 --> 00:04:42.898
و نمیدانستیم چه چیزی در این
اطلاعات جدید پیدا خواهیم کرد.

00:04:46.090 --> 00:04:48.268
و چند هفته بعدش،
یک موج پیدا کردیم.

00:04:50.292 --> 00:04:51.968
برجستگی بزرگی نبود،

00:04:53.052 --> 00:04:55.564
اما اونقدری بزرگ بود که
خم به ابروهاتون بیارید.

00:04:55.588 --> 00:04:57.839
ولی در نسبتی یک به ۱۰
در بالابردن ابروها،

00:04:57.863 --> 00:05:00.473
اگر ۱۰ نشانگر کشف ذرهی جدیدی باشه،

00:05:00.497 --> 00:05:02.224
این ابرو از درجهی ۴ بلند شد.

00:05:02.248 --> 00:05:03.398
(خنده تماشاگران)

00:05:04.532 --> 00:05:09.743
من ساعتها، روزها، هفتهها
در جلسههای محرمانه گذراندم،

00:05:09.767 --> 00:05:12.127
در بحث با همکارانم
سر این موج کوچک،

00:05:12.151 --> 00:05:15.387
عقب جلو کردنش با بیرحمترین
چوبهای آزمایشگرمون

00:05:15.411 --> 00:05:17.388
که ببینیم آیا بررسی بیشتر رو طاقت میاره.

00:05:18.088 --> 00:05:21.549
اما بعد از ماهها کار بیقرارانه --

00:05:21.573 --> 00:05:24.005
خوابیدن در دفتر کارمون
و نرفتن به خونه،

00:05:24.029 --> 00:05:26.106
خوردن شکلات به جای شام،

00:05:26.130 --> 00:05:27.700
پارچ پارچ قهوه خوردن --

00:05:27.724 --> 00:05:31.967
فیزیکدانها ماشینهای تبدیل قهوه
به نمودار هستند --

00:05:31.991 --> 00:05:33.390
(خنده تماشاگران)

00:05:33.414 --> 00:05:35.950
این موج کوچک از جاش تکان نخورد.

00:05:36.804 --> 00:05:38.942
پس بعد از چند ماه،

00:05:38.966 --> 00:05:42.676
موج کوچکمان را با یک
پیام روشن به دنیا ارائه دادیم:

00:05:43.557 --> 00:05:46.268
این موج کوچک جالب هست
اما قطعی نیست،

00:05:46.292 --> 00:05:49.621
پس بیایید حواسمان به آن باشد
تا اطلاعات جدید برسد.

00:05:49.972 --> 00:05:52.823
بنابراین سعی داشتیم شدیداً
در قبال آن خونسرد باشیم.

00:05:53.563 --> 00:05:55.751
اما دنیا راه خودش رو رفت.

00:05:56.483 --> 00:05:58.115
خبرگزاریها عاشقاش شدند.

00:05:58.835 --> 00:06:01.390
مردم میگفتن این اونها رو
متوجه موج کوچکی کرده

00:06:01.414 --> 00:06:04.837
که راه کشف بوزن هیگز رو
نشونشون میده.

00:06:04.861 --> 00:06:07.989
بهتر از اون،
همکاران نظریهپرداز من --

00:06:08.648 --> 00:06:10.965
عاشق همکاران نظریهپردازم هستم --

00:06:10.989 --> 00:06:14.601
همکاران نظریهپرداز من ۵۰۰ مقاله
در مورد این موجک نوشتند.

00:06:14.625 --> 00:06:16.080
(خنده تماشاگران)

00:06:16.674 --> 00:06:20.640
دنیای فیزیک ذرات
از این رو به اون رو شد.

00:06:21.845 --> 00:06:26.087
اما چه چیزی در این موج خاص بود

00:06:26.111 --> 00:06:30.201
که باعث شد هزاران فیزیکدان
با هم سر از پای خود نشناسند؟

00:06:31.696 --> 00:06:33.132
این موج کوچک خاص بود.

00:06:34.298 --> 00:06:35.667
این موج کوچک میگفت که

00:06:35.691 --> 00:06:38.713
ما به طور غیر منتظرهای شاهد
تعداد زیادی برخورد بودیم

00:06:38.737 --> 00:06:42.068
که بقایای آنها فقط
از دو فوتون تشکیل شده،

00:06:42.092 --> 00:06:43.336
دو ذرهی نور.

00:06:43.360 --> 00:06:44.597
و این کمیابه.

00:06:45.169 --> 00:06:47.789
برخورد ذرهها مثل برخورد خودروها نیست.

00:06:47.813 --> 00:06:49.332
قانونهاشون فرق داره.

00:06:49.356 --> 00:06:52.006
وقتی دو ذره تقریبا با سرعت نور
به هم برخورد میکنن،

00:06:52.030 --> 00:06:53.451
وارد دنیای کوانتوم میشیم.

00:06:53.475 --> 00:06:54.735
و در دنیای کوانتوم،

00:06:54.759 --> 00:06:57.952
این دو ذره به ندرت
میتوانند ذرهای جدید بسازند

00:06:57.976 --> 00:07:00.756
که برای کسری از ثانیه ماندگار شود

00:07:00.780 --> 00:07:03.661
قبل از اینکه به ذرات دیگری تجزیه شده
و جذب آشکارساز ما بشود.

00:07:03.685 --> 00:07:07.090
تصادف خودروها را در نظر بگیرید که
بر اثر برخورد ناپدید شوند،

00:07:07.114 --> 00:07:09.383
و یک دوچرخه به جایشان ظاهر شود --

00:07:09.407 --> 00:07:10.478
(خنده تماشاگران)

00:07:10.502 --> 00:07:12.963
بعدش دوچرخه منفجر شده
و به دو تخته اسکیت تبدیل شود،

00:07:12.987 --> 00:07:14.168
که به آشکارساز ما برسد.

00:07:14.192 --> 00:07:15.571
(خنده تماشاگران)

00:07:15.595 --> 00:07:17.548
با امید، نه با یقین.

00:07:17.572 --> 00:07:18.914
خیلی گرانقیمتاند.

00:07:20.291 --> 00:07:24.039
رویدادهایی که در آن تنها دو فوتون
به آشکارساز ما برسند کمیاب هستند.

00:07:24.063 --> 00:07:27.785
و به خاطر ویژگی مخصوص فوتونها،

00:07:27.809 --> 00:07:31.597
تعداد احتمالی خیلی کمی
از ذرات جدید هستند --

00:07:31.621 --> 00:07:33.118
این دوچرخههای اسرارآمیز --

00:07:33.142 --> 00:07:35.385
که میتوانند تنها دو فوتون تولید کنند.

00:07:35.912 --> 00:07:38.748
اما یکی از این گزینهها خیلی مهم است،

00:07:38.772 --> 00:07:41.608
و مربوط میشود به آن سوال طولانی مدت

00:07:41.632 --> 00:07:44.154
که از زمان بچگیام آزارم میداد،

00:07:44.178 --> 00:07:45.538
در مورد گرانش.

00:07:48.046 --> 00:07:50.718
گرانش شاید برای شما خیلی عجیب باشد،

00:07:50.742 --> 00:07:54.842
اما در واقع نسبت به دیگر نیروهای طبیعت
نیرویی است به شدت ضعیف.

00:07:54.866 --> 00:07:57.497
میتوانم با پریدن شکستش دهم،

00:07:58.490 --> 00:08:01.333
اما نمیتوانم یک پروتون را
از دستم جدا کنم.

00:08:02.563 --> 00:08:05.779
قدرت گرانش در مقایسه با
دیگر نیروهای طبیعت؟

00:08:06.580 --> 00:08:08.770
۱۰ به توان منفی ۳۹ است.

00:08:08.794 --> 00:08:11.331
یعنی یک اعشار
و ۳۹ تا صفر پشتش.

00:08:11.355 --> 00:08:12.512
بدتر،

00:08:12.536 --> 00:08:15.563
بقیهی نیروهای شناخته شدهی طبیعت
به خوبی توسط چیزی که

00:08:15.587 --> 00:08:17.624
مدل استاندارد مینامیم توصیف شدهاند،

00:08:17.648 --> 00:08:21.083
که بهترین توصیف طبیعت در
کوچکترین مقیاسها است،

00:08:21.107 --> 00:08:22.263
و به واقع،

00:08:22.287 --> 00:08:26.464
یکی از موفقترین دستاوردهای بشریت --

00:08:26.488 --> 00:08:30.500
به جز گرانش، که در
مدل استاندارد حضور نداره.

00:08:30.524 --> 00:08:31.674
این دیوانگیه.

00:08:32.145 --> 00:08:35.246
انگار که بیشترِ گرانش گم شده باشه.

00:08:36.254 --> 00:08:38.160
ما بخش کوچکی از اون رو احساس میکنیم،

00:08:38.184 --> 00:08:39.861
اما بقیهش کجاست؟

00:08:39.885 --> 00:08:41.167
کسی نمیدونه.

00:08:42.102 --> 00:08:46.506
اما یک توضیح نظری
راه حل عجیبی ارائه میده.

00:08:48.220 --> 00:08:49.559
من و شما --

00:08:49.583 --> 00:08:51.161
حتی شما اون پشت --

00:08:51.185 --> 00:08:53.330
همگی در فضایی سه بعدی زندگی میکنیم.

00:08:53.354 --> 00:08:55.911
امیدوارم این جمله بحثانگیز نباشه.

00:08:55.935 --> 00:08:57.764
(خنده تماشاگران)

00:08:57.788 --> 00:09:01.226
تمام ذرات شناخته شده هم
در فضایی سه بعدی هستند.

00:09:01.250 --> 00:09:03.440
در واقع، ذره نام دیگری است

00:09:03.464 --> 00:09:06.473
برای یک برانگیختگی در میدان سه بعدی،

00:09:06.497 --> 00:09:08.417
یک محدودهی مرتعش در فضا.

00:09:09.388 --> 00:09:12.917
مهمتر آنکه، همهی ریاضیاتی که
برای این موضوع به کار میبریم

00:09:12.941 --> 00:09:16.014
با این فرض است که فضا فقط سه بعدی است.

00:09:16.038 --> 00:09:19.419
اما ریاضی ریاضی است، و میتوانیم
هرطور بخواهیم با آن بازی کنیم.

00:09:19.443 --> 00:09:22.609
و بعضیها هم با استفاده از
ابعاد بیشتر فضا در دورهای طولانی

00:09:22.633 --> 00:09:23.788
مشغول آن شدند،

00:09:23.812 --> 00:09:26.397
اما این همیشه یک مفهوم
انتزاعی ریاضی بوده است.

00:09:26.421 --> 00:09:29.593
حالا فقط به اطرافتون نگاه کنید --
تو اون عقب، نگاه کن --

00:09:29.617 --> 00:09:31.898
واضحه که تنها سه بعد در فضا هست.

00:09:33.054 --> 00:09:34.613
اما اگر اینطور نباشه چی؟

00:09:36.209 --> 00:09:42.464
اگر گرانش نیست شده به یک بعد
چهارمی نشت کرده باشه

00:09:42.488 --> 00:09:44.444
که برای من و شما قابل درک نیست چی؟

00:09:45.455 --> 00:09:48.549
اگر گرانش درست به اندازهی
دیگر نیروها قوی باشه چی

00:09:48.573 --> 00:09:51.714
اگر شما این بُعد فراتر از سوم رو میدیدید،

00:09:51.738 --> 00:09:54.638
و چیزی که من و شما حس میکنیم
تنها بخشی کوچکی از گرانش باشه

00:09:54.662 --> 00:09:56.559
باز هم ضعیف به نظر میرسید؟

00:09:58.258 --> 00:09:59.433
اگر اینطور بود،

00:09:59.457 --> 00:10:02.205
مجبور بودیم مدل استاندارد
ذرات رو گسترش بدیم

00:10:02.229 --> 00:10:06.315
تا شامل ذرهی دیگری باشه،
یک ذرهی چندین بعدی مربوط به گرانش،

00:10:06.339 --> 00:10:09.334
یک گراویتون که در ابعاد
بیشتر از سوم قرار داره.

00:10:09.358 --> 00:10:10.823
چهرههای متعجبتون رو میبینم.

00:10:10.847 --> 00:10:12.666
حتما میخواید ازم سوال کنید،

00:10:12.690 --> 00:10:16.334
«چطور قراره در واقعیت این ایدهی
علمی تخیلی دیوانهوار رو آزمایش کنیم،

00:10:16.358 --> 00:10:18.849
در حالیکه توی سه بعد محدود شدیم؟»

00:10:18.873 --> 00:10:20.155
کاری که همیشه میکنیم،

00:10:20.179 --> 00:10:22.318
با کوبیدن دو پروتون به یکدیگر --

00:10:22.342 --> 00:10:23.494
(خنده تماشاگران)

00:10:23.518 --> 00:10:26.082
اونقدر شدید که برخوردشون بازتاب کنه

00:10:26.106 --> 00:10:28.797
در یک بعد فراتر از سومی
که ممکنه وجود داشته باشه،

00:10:28.821 --> 00:10:31.420
که در لحظه این گراویتون رو خلق کنه

00:10:31.444 --> 00:10:35.824
که بعدش کشیده بشه به این
دنیای سه بعدی الاچسی

00:10:35.848 --> 00:10:37.670
و دو تا فوتون آزاد کنه،

00:10:38.378 --> 00:10:39.716
دو ذره از نور.

00:10:41.517 --> 00:10:44.427
و این گراویتون بعد اضافهی فرضی

00:10:44.451 --> 00:10:48.158
یکی از تنها ذرات فرضی ممکن است

00:10:48.182 --> 00:10:50.317
که مشخصات کوانتومی خاصی داره

00:10:50.341 --> 00:10:54.577
که یک موج دو فوتونی کوچک ایجاد کنه.

00:10:56.100 --> 00:11:01.920
پس، احتمال برملا کردن اسرار گرانش

00:11:01.944 --> 00:11:05.442
و کشف ابعاد جدید فضا --

00:11:05.466 --> 00:11:07.058
شاید الان حسی داشته باشید

00:11:07.082 --> 00:11:11.206
که چرا هزاران خورهی فیزیک
همگی با هم عنان از کف دادند

00:11:11.230 --> 00:11:13.112
به خاطر یه موج کوچیک دو فوتونی.

00:11:13.136 --> 00:11:16.036
کشفی از این دسته
کتابهای درسی رو بازنویسی میکنه.

00:11:16.839 --> 00:11:17.991
اما یادتون نره،

00:11:18.015 --> 00:11:19.739
پیام ما متخصصین آزمایشگاه

00:11:19.763 --> 00:11:22.002
که مدتهاست این کارو میکنیم

00:11:22.026 --> 00:11:23.180
خیلی واضح بود:

00:11:23.204 --> 00:11:24.608
به اطلاعات بیشتری نیاز داریم.

00:11:24.638 --> 00:11:25.921
با اطلاعات بیشتر،

00:11:25.945 --> 00:11:29.969
این موج کوچک یا به یک
جایزه نوبل زیبا و ظریف تبدیل میشه --

00:11:29.993 --> 00:11:31.753
(خنده تماشاگران)

00:11:31.777 --> 00:11:34.741
یا فضای اطراف اون موج رو پر کرده

00:11:34.765 --> 00:11:36.631
و به یک خط صاف و معمولی تبدیلش میکنه.

00:11:37.615 --> 00:11:38.833
پس اطلاعات بیشتری گرفتیم،

00:11:38.857 --> 00:11:41.434
و با اطلاعاتی پنج برابری،
و چندین ماه وقت بیشتر

00:11:41.458 --> 00:11:43.148
این موج کوچک

00:11:43.172 --> 00:11:45.520
به یک خط صاف تبدیل شد.

00:11:49.317 --> 00:11:52.801
خبرگزاریها «یک نا امیدی بزرگ»
و «امید از دست رفته» رو گزارش کردن

00:11:52.825 --> 00:11:55.335
و اینکه فیزیکدانان ذرات «ناراحت هستند».

00:11:55.359 --> 00:11:57.170
طوری به گزارش شون آب و تاب دادن،

00:11:57.194 --> 00:12:00.682
انگار تصمیم گرفتیم کرکرهی الاچسی رو
بکشیم پایین و بریم خونه.

00:12:00.706 --> 00:12:01.856
(خنده تماشاگران)

00:12:02.728 --> 00:12:04.331
اما این کارو نکردیم.

00:12:07.157 --> 00:12:09.171
ولی چرا؟

00:12:10.575 --> 00:12:13.420
حالا اگر ذرهای کشف نکردم
-- که نکردم --

00:12:14.309 --> 00:12:17.338
اگر ذرهای کشف نکردم
چرا اومدم براتون سخنرانی میکنم؟

00:12:17.362 --> 00:12:19.799
چرا از خجالت سرم رو نینداختم پایین

00:12:19.823 --> 00:12:21.047
و برم خونه؟

00:12:25.269 --> 00:12:28.620
متخصصان فیزیک ذرهای کاوشگرانند.

00:12:29.521 --> 00:12:32.473
و عمدهی کاری که ما میکنیم
نقشهنگاری است.

00:12:33.568 --> 00:12:36.420
بگذارید اینطور بگم: یک ثانیه
الاچسی را فراموش کنید.

00:12:36.444 --> 00:12:39.826
تصور کنید فضانوردی هستید که
وارد یک سیارهی دوردست میشوید،

00:12:39.850 --> 00:12:41.175
به دنبال موجودات بیگانه.

00:12:41.199 --> 00:12:42.721
اولین وظیفهتون چیه؟

00:12:44.031 --> 00:12:47.107
اینکه فوراً در مدار قرار بگیرید،
فرود بیایید، مختصر نگاهی کنید

00:12:47.131 --> 00:12:49.017
به دنبال نشانههای بزرگ و آشکار حیات،

00:12:49.041 --> 00:12:50.860
و به پایگاه اصلی گزارش بدید.

00:12:50.884 --> 00:12:52.508
ما الان در همین مرحله هستیم.

00:12:53.369 --> 00:12:54.856
یک نظر به الاچسی میکنیم

00:12:54.880 --> 00:12:57.164
به دنبال هر ذرهی تازهی بزرگی
که چشمگیر باشه،

00:12:57.188 --> 00:12:59.138
و میتوانیم گزارش کنیم که هیچی ندیدیم.

00:12:59.731 --> 00:13:02.404
ما یک موج بیگانهی عجیب رو
در کوهی دوردست دیدیدم،

00:13:02.428 --> 00:13:04.598
ولی همین که نزدیک شدیم،
فهمیدیم صخره است.

00:13:04.916 --> 00:13:07.556
ولی بعدش چه کار کنیم؟
ولش کنیم و برگردیم؟

00:13:07.580 --> 00:13:08.867
معلومه که نه؛

00:13:08.891 --> 00:13:11.196
در اون صورت دانشمندان ضعیفی بودیم.

00:13:11.220 --> 00:13:14.833
نه، ما دهها سال بعدش رو هم
به جستجو پرداختیم،

00:13:14.857 --> 00:13:16.337
منطقه رو نقشهبرداری کردیم،

00:13:16.361 --> 00:13:18.726
شنها رو با بهترین ابزار
غربال کردیم.

00:13:18.750 --> 00:13:20.208
زیر هر سنگی رو گشتیم،

00:13:20.232 --> 00:13:21.786
به زیر سطح سوراخ زدیم.

00:13:22.206 --> 00:13:24.799
هر ذرهی جدیدی باید فوراً پیدا میشد

00:13:24.823 --> 00:13:26.956
به شکل موجهای بزرگ و چشمگیر

00:13:26.980 --> 00:13:30.921
یا تنها در صورتی دیده میشن که
سالها اطلاعات جمع آوری کنیم.

00:13:32.203 --> 00:13:36.613
بشریت تازه کاوشگریاش رو در
الاچسی با این انرژی بالا شروع کرده،

00:13:36.637 --> 00:13:38.428
و جستجوهای زیادی باید انجام بدیم.

00:13:38.452 --> 00:13:44.277
اما اگر ۱۰ یا ۲۰ سال دیگه،
هنوز ذرهی جدیدی پیدا نکنیم چی؟

00:13:45.153 --> 00:13:46.848
دستگاه بزرگتری میسازیم.

00:13:46.872 --> 00:13:48.446
(خنده تماشاگران)

00:13:48.470 --> 00:13:50.160
در انرژیهای بالاتر جستجو میکنیم.

00:13:50.576 --> 00:13:52.346
در انرژیهای بالاتر جستجو میکنیم.

00:13:53.046 --> 00:13:56.099
طرحی در جریانه برای یک
تونل ۱۰۰ کیلومتری

00:13:56.712 --> 00:13:59.688
که ذرات رو با ده برابر
انرژی الاچسی برخورد میده

00:13:59.712 --> 00:14:02.049
تصمیم جاگیری ذرات
در طبیعت با ما نیست.

00:14:02.466 --> 00:14:04.112
فقط تصمیم ادامهی کاوشگری با ماست.

00:14:04.136 --> 00:14:06.694
اما اگر با آن تونل ۱۰۰ کیلومتری

00:14:06.718 --> 00:14:08.578
یا با تونلی ۵۰۰ کیلومتری

00:14:08.602 --> 00:14:11.443
یا با تونلی ۱۰٫۰۰۰ کیلومتری
به عنوان برخورد دهنده در فضا

00:14:11.467 --> 00:14:13.045
بین زمین و ماه،

00:14:13.069 --> 00:14:16.131
باز هم ذرهای پیدا نکنیم چی؟

00:14:17.697 --> 00:14:20.391
در آن صورت شاید
فیزیک ذرات را اشتباه برداشت کردهایم.

00:14:20.415 --> 00:14:22.206
(خنده تماشاگران)

00:14:22.230 --> 00:14:24.187
شاید باید مسائل را از نو مرور کنیم.

00:14:25.227 --> 00:14:28.489
شاید به منابع، فناوری
تخصصهای بیشتری نیاز داریم

00:14:28.513 --> 00:14:30.021
نسبت به آنچه که الان داریم.

00:14:30.710 --> 00:14:34.051
ما الان از هوش مصنوعی و
فنون یادگیری ماشین استفاده میکنیم

00:14:34.075 --> 00:14:35.228
در بخشهایی از الاچسی،

00:14:35.252 --> 00:14:37.658
اما طراحی یک آزمایش فیزیک ذرات را
مجسم کنید

00:14:37.682 --> 00:14:39.351
به وسیله از این الگوریتمهای پیچیده

00:14:39.375 --> 00:14:42.543
که میتواند به خودش کشف کردن
گراویتونهای چندبعدی را آموزش دهد.

00:14:42.567 --> 00:14:43.724
اما چی میشه؟

00:14:43.748 --> 00:14:45.193
چی میشهی نهایی:

00:14:45.217 --> 00:14:48.690
چی میشه اگر هوش مصنوعی نتواند
به ما در یافتن پاسخمان کمک کند؟

00:14:48.714 --> 00:14:50.825
چی میشه اگر این سوالهای
بیپاسخ دورانها،

00:14:50.849 --> 00:14:53.518
مقدر باشد که تا آیندهای قابل پیشبینی
بیپاسخ بمانند؟

00:14:53.542 --> 00:14:56.471
چی میشه اگر این موضوعاتی که
از زمان کودکی مرا آزار میداده

00:14:56.495 --> 00:14:59.018
مقدر باشد که در تمام عمرم بیپاسخ بماند؟

00:15:00.495 --> 00:15:01.651
در آن صورت ...

00:15:02.382 --> 00:15:04.476
بیش از پیش شگفت زده میشویم.

00:15:06.244 --> 00:15:09.469
مجبور خواهیم بود به
روشهای کاملاً جدیدی فکر کنیم.

00:15:10.461 --> 00:15:12.519
مجبور میشویم به پیش فرضهایمان رجوع کنیم،

00:15:12.543 --> 00:15:14.882
و ببینیم که کجا را اشتباه کردهایم.

00:15:15.501 --> 00:15:18.896
و باید افراد بیشتری را تشویق کنیم
که در مطالعهی علم به ما بپیوندند

00:15:18.920 --> 00:15:21.982
چرا که به دیدگاههای نوین
در حل این مسائل قدیمی نیاز داریم.

00:15:22.006 --> 00:15:25.140
من پاسخی نیافتم،
و هنوز هم در جستجوی آنم.

00:15:25.164 --> 00:15:27.493
اما یک نفر -- که شاید
الان در مدرسه باشد،

00:15:27.517 --> 00:15:29.201
شاید هنوز متولد هم نشده باشد --

00:15:29.883 --> 00:15:33.016
بالاخره راهنماییمان کند
فیزیک را به شیوهای کاملاً تازه ببینیم.

00:15:33.040 --> 00:15:37.308
و شاید به ما بفهماند
که سؤالمان غلط است.

00:15:38.212 --> 00:15:40.622
که این به آخر رسیدن فیزیک نیست،

00:15:40.646 --> 00:15:42.052
بلکه شروع ماجراست.

00:15:43.304 --> 00:15:44.454
سپاسگزارم.

00:15:44.478 --> 00:15:47.019
(تشویق)