0:00:06.414,0:00:08.748
ดีเอ็นเอในเซลล์ของคุณ[br]

0:00:08.748,0:00:12.997
ได้รับความเสียหายเป็นหมื่นๆ ครั้งต่อวัน

0:00:12.997,0:00:16.465
คูณด้วยจำนวนเซลล์ในร่างกายของคุณ[br]ที่มีอยู่ประมาณร้อยล้านล้านเซลล์

0:00:16.465,0:00:21.575
และคุณจะพบว่าดีเอ็นเอเกิดความผิดปกติมากมาย

0:00:21.575,0:00:23.826
และเพราะว่าดีเอ็นเอเป็นพิมพ์เขียว

0:00:23.826,0:00:26.431
สำหรับโปรตีนที่เซลล์คุณต้องการเพื่อการทำงาน

0:00:26.431,0:00:30.574
ความเสียหายนี้ทำให้เกิดปัญหาใหญ่ได้ เช่น มะเร็ง

0:00:30.574,0:00:32.634
ความผิดพลาดเกิดขึ้นในหลายรูปแบบ

0:00:32.634,0:00:37.905
บางครั้งเป็นที่นิวคลีโอไทด์[br]ซึ่งเป็นหน่วยสำคัญของดีเอ็นเอ ได้รับความเสียหาย

0:00:37.905,0:00:41.092
บางครั้ง นิวคลีโอไทด์[br]ถูกจับคู่อย่างไม่ถูกต้อง

0:00:41.092,0:00:43.049
ซึ่งทำให้เกิดความกลายพันธุ์

0:00:43.049,0:00:48.257
และช่องว่างเล็กๆ ในหนึ่ง หรือทั้งสองสาย[br]สามารถรบกวนการเพิ่มจำนวนดีเอ็นเอได้

0:00:48.257,0:00:52.083
หรือแม้กระทั่งทำให้เกิดการตัดดีเอ็นเอ[br]เพื่อที่จะให้เกิดการผสมกัน

0:00:52.083,0:00:56.409
โชคดี เซลล์ของคุณสามารถที่จะซ่อม[br]ปัญหาส่วนใหญ่ของพวกนี้ ในแบบของมันได้ตลอด

0:00:56.409,0:00:58.119
โดยส่วนใหญ่

0:00:58.119,0:01:01.908
วิถีการซ่อมแซมเหล่านี้ ขึ้นอยู่กับเอนไซม์จำเพาะ

0:01:01.908,0:01:05.313
แต่ละชนิดตอบสนองต่อความเสียหายที่แตกต่างกัน

0:01:05.313,0:01:07.882
ความผิดพลาดที่พบบ่อย

0:01:07.882,0:01:10.232
แต่ละนิวคลีโอไทด์มีเบส

0:01:10.232,0:01:12.262
และในขณะที่ดีเอ็นเอถูกเพิ่มจำนวน

0:01:12.262,0:01:16.633
เอนไซม์ดีเอ็นเอโพลีเมอเรส[br]ควรที่จะนำคู่ที่ถูกต้อง

0:01:16.633,0:01:20.582
มาเข้าคู่กับทุกๆ เบส ที่อยู่บนสายต้นแบบ

0:01:20.582,0:01:24.217
อะดีนีน คู่กับ ไทมีน[br]และกวานีน คู่กับ ไซโตซีน

0:01:24.217,0:01:27.169
แต่ประมาณทุกๆ การเติมในหลักแสน

0:01:27.169,0:01:28.976
มันจะทำพลาด

0:01:28.976,0:01:31.286
เอนไซม์จับผิดได้เกือบจะทันที

0:01:31.286,0:01:35.940
และตัดบางส่วนของนิวคลีโอไทด์[br]และแทนที่พวกมันด้วยอันที่ถูกต้อง

0:01:35.940,0:01:37.810
และในกรณีที่มันพลาดไปบ้าง

0:01:37.810,0:01:41.369
โปรตีนชุดที่สองตามมาเพื่อทำการตรวจสอบ

0:01:41.369,0:01:42.848
ถ้ามันพบการจับคู่ที่ผิด

0:01:42.848,0:01:46.257
พวกมันตัดนิวคลีโอไทด์ที่ผิดออก และแทนที่มัน

0:01:46.257,0:01:48.478
กระบวนการนี้เรียกว่า การซ่อมการจับคู่ที่ผิด[br](mismatch repair)

0:01:48.478,0:01:52.238
ด้วยกัน สองระบบนี้ลดจำนวนของเบสที่จับคู่ผิด

0:01:52.238,0:01:55.482
จนเหลือประมาณ หนึ่งในพันล้าน

0:01:55.482,0:01:59.149
แต่ดีเอ็นเอได้รับความเสียหาย[br]หลังจากการเพิ่มจำนวนได้เช่นกัน

0:01:59.149,0:02:02.900
โมเลกุลต่างๆ สามารถสร้างความเปลี่ยนแปลงทางเคมี[br]ให้กับนิวคลีโอไทด์ได้

0:02:02.900,0:02:06.245
บางโมเลกุล มาจากการสัมผัสสิ่งแวดล้อม

0:02:06.245,0:02:09.202
เช่นบางองค์ประกอบในควันยาสูบ

0:02:09.202,0:02:12.349
และอย่างอื่น เช่นโมเลกุลที่พบได้ในเซลล์ตามปกติ

0:02:12.349,0:02:14.917
เช่นไฮโดรเจน เปอร์ออกซิเดส

0:02:14.917,0:02:17.143
ที่การเปลี่ยนแปลงทางเคมีนั้นธรรมดามาก

0:02:17.143,0:02:21.348
พวกมันมีเอนไซม์จำเพาะที่ถูกสั่ง[br]ให้ย้อนการทำเสียหายนี้

0:02:21.348,0:02:24.885
แต่เซลล์ยังมีวิถีการซ่อมที่ง่ายไปกว่านั้น

0:02:24.885,0:02:27.231
ถ้าคุณมีเบสเสียหายไปแค่เบสเดียว

0:02:27.231,0:02:32.143
โดยทั่วไป มันสามารถถูกซ่อนได้[br]โดยกระบวนการที่เรียกว่า การซ่อมเบสที่มีอยู่

0:02:32.143,0:02:34.528
เอนไซม์หนึงตัดเอาเบสที่เสียหายออก

0:02:34.528,0:02:40.410
และอีกเอนไซม์หนึ่งเข้ามาเล็มรอบๆ บริเวณนั้น[br]และจัดวางนิวคลีโอไทด์

0:02:40.410,0:02:45.290
แสงยูวีสามารถทำให้เกิดความเสียหาย[br]ที่ซ่อมได้ยากกว่า

0:02:45.290,0:02:49.274
บางครั้ง มันทำให้เกิดสองนิวคลีโอไทด์ที่ใกล้กัน[br]ที่ติดเข้าด้วยกัน

0:02:49.274,0:02:52.394
ซึ่งเป็นการทำลายโครงสร้างเกลียวคู่ของดีเอ็นเอ

0:02:52.394,0:02:55.567
ความเสียหายเช่นนี้ [br]ต้องการกระบวนการที่ซับซ้อนมากกว่า

0:02:55.567,0:02:58.975
ที่เรียกว่า การซ่อมนิวคลีโอไทด์โดยการตัด

0:02:58.975,0:03:04.015
กลุ่มของโปรตีนกำจัดนิวคลีโอไทด์สายยาว[br]ประมาณ 24 นิวคลีโอไทด์

0:03:04.015,0:03:06.745
และแทนที่มันด้วยอันใหม่

0:03:06.745,0:03:10.700
การโดนรังสีความถี่สูงมากๆ [br]เช่นรังสีแกมม่า หรือรังสีเอ็กซ์

0:03:10.700,0:03:13.101
ทำให้เกิดการเสียหายที่ต่างออกไป

0:03:13.101,0:03:18.285
พวกมันสามารถทำลายโครงสร้างหลักดีเอ็นเอ[br]หนึ่งสาย หรือทั้งสองสายได้

0:03:18.285,0:03:21.303
การที่สายคู่หักเป็นสิ่งที่อันตรายที่สุด

0:03:21.303,0:03:24.066
เพียงที่เดียวอาจทำให้เซลล์ตายได้

0:03:24.066,0:03:27.503
วิถีที่ธรรมดาที่สุดสองวิถี [br]สำหรับการซ่อมสายคู่ที่หัก

0:03:27.503,0:03:33.081
ถูกเรียกว่า โฮโมโลกัส รีคอมบิเนชัน[br]และนอน-โฮโมโลกัส เอ็น จอยนิง

0:03:33.081,0:03:39.186
โฮโมโลกัส รีคอมบิเนชัน ใช้ส่วนที่ไม่เสียหาย[br]ของดีเอ็นเอที่คล้ายกัน เป็นต้นแบบ

0:03:39.186,0:03:43.850
เอนไซม์สานสายที่เสียหายและซ่อมมัน

0:03:43.850,0:03:46.449
ทำให้มันแลกเปลียนลำดับของนิวคลีโอไทด์

0:03:46.449,0:03:49.244
และท้ายที่สุดก็เติมส่วนที่หายแล้ว

0:03:49.244,0:03:53.229
เพื่อให้ได้ส่วนสายคู่ที่สมบูรณ์

0:03:53.229,0:03:55.891
นอน-โฮโมโลกัส เอ็น จอยนิง[br]ต่างออกไป

0:03:55.891,0:03:58.108
มันไม่ต้องพึ่งพาต้นแบบ

0:03:58.108,0:04:02.540
แทนที่จะเป็นอย่างนั้น โปรตีนมากมาย[br]เล็มนิวคลีโอไทด์บางส่วนออก

0:04:02.540,0:04:06.565
และจากนั้นก็หลอมรวมปลายที่หักเข้าด้วยกัน

0:04:06.565,0:04:08.554
กระบวนการนี้ไม่ได้แม่นยำเสียเท่าไร

0:04:08.554,0:04:12.187
มันสามารถทำยีนปะปนกัน หรือเคลื่อนไปได้

0:04:12.187,0:04:16.332
แต่มันก็มีประโยชน์[br]เมื่อดีเอ็นเอที่เป็นคู่กันไม่ได้ปรากฏอยู่

0:04:16.332,0:04:20.149
แน่ล่ะ การเปลี่ยนดีเอ็นเอไม่ได้แย่เสมอไป

0:04:20.149,0:04:23.751
การกลายพันธุ์ที่เป็นประโยชน์[br]ทำให้สายพันธุ์มีวิวัฒนาการได้

0:04:23.751,0:04:27.663
แต่ส่วนใหญ่แล้ว [br]เราอยากให้ดีเอ็นเอของเราเป็นเหมือนเดิม

0:04:27.663,0:04:31.776
ความผิดพลาดในการซ่อมดีเอ็นเอ [br]เกี่ยวข้องกับการแก่ก่อนวัย

0:04:31.776,0:04:34.010
และมะเร็งหลายชนิด

0:04:34.010,0:04:36.224
ถ้าหากคุณมองหาน้ำพุอายุวัฒนะ

0:04:36.224,0:04:39.160
มันมีอยู่แล้วในเซลล์ของคุณ

0:04:39.160,0:04:42.719
เป็นพันล้านครั้งต่อวัน