1
00:00:01,814 --> 00:00:08,020
(เสียงระฆัง)

2
00:00:08,976 --> 00:00:14,559
ลึกลงไปฉันรู้สึกถึงแรงขับดันรุนแรง 
ที่ควบคุมไม่ได้

3
00:00:14,609 --> 00:00:23,814
ทำอย่างไรถึงจะนำมัน
มาใช้ประโยชน์เพื่อผู้อื่นได้

4
00:00:26,770 --> 00:00:29,012
นมัสการท่านอาจารย์
สวัสดีญาติธรรมทุกท่าน

5
00:00:29,076 --> 00:00:30,699
ดิฉันมีคำถามค่ะ

6
00:00:30,732 --> 00:00:35,142
คือบางครั้งลึกลงไปภายใน

7
00:00:35,192 --> 00:00:40,428
ดิฉันรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่แรงกล้ามาก

8
00:00:40,509 --> 00:00:43,254
ซึ่งบางครั้งดิฉันก็ควบคุมมันไม่ค่อยได้

9
00:00:45,109 --> 00:00:49,742
รู้สึกเหมือนกับว่า ...
ข้างในนี้มีอะไรบางอย่างที่มัน...

10
00:00:49,792 --> 00:00:55,994
สว่างไสว หยั่งลึก และรุนแรง

11
00:00:56,206 --> 00:01:01,132
และดิฉันก็ควบคุมมันไม่ได้เลย

12
00:01:01,242 --> 00:01:11,194
มันพาฉันไปทำนู่นทำนี่
ในแบบที่ฉันจัดการอะไรไม่ได้เลย

13
00:01:11,224 --> 00:01:13,378
สุดโต่งมาก

14
00:01:13,498 --> 00:01:20,742
และมันมีอิทธิพลมากเสียจน
บางครั้งดิฉันรู้สึกเหมือนเป็นทาสมัน

15
00:01:20,798 --> 00:01:26,436
เช่น สมมติว่าถ้าดิฉันอยากรู้อะไรสักอย่าง
ในบนดาวดวงนี้

16
00:01:26,466 --> 00:01:30,954
ฉันก็จะออกเดินทาง 
พลังอันนี้นำพาฉันไป

17
00:01:30,994 --> 00:01:38,469
สุดท้ายพบว่าตัวเองไปโผล่อยู่ในสถานที่
ที่เขารบกันอยู่ หรือที่ที่มันสุดๆ

18
00:01:38,522 --> 00:01:43,682
คือฉันยังไม่พร้อมสำหรับอะไรแบบนั้น
แต่ดิฉันก็พอมีคำตอบให้ตัวเองนะคะ

19
00:01:43,798 --> 00:01:47,227
พลังนั้นเป็นคนบอกคำตอบมาเอง

20
00:01:47,654 --> 00:01:50,585
คือมันซับซ้อนหน่อยนะคะ (เหอๆ)

21
00:01:50,635 --> 00:01:56,466
ตอนนี้ฉันแค่อยากจะควบคุม
พลังงานมหาศาลอันนี้ให้...

22
00:01:56,536 --> 00:02:00,034
ฉันอยากให้จิตวิญญาณ...
เป็นหนึ่ง...

23
00:02:00,104 --> 00:02:05,946
ฉันอยากจะรวมพลังนี้ให้เป็นไปในจุดเดียว

24
00:02:06,249 --> 00:02:10,924
แต่ฉันรู้สึกเหมือนตัวเล็กนิดเดียว
เพราะพลังมันยิ่งใหญ่มาก

25
00:02:11,044 --> 00:02:14,438
ฉันรู้สึกว่าแรงขับมันกลับตาลปัตร
อยู่ภายใน

26
00:02:14,498 --> 00:02:20,602
และฉันไม่รู้ว่าจะควบคุมมันให้ตรงจุด
ได้อย่างไร เมื่อต้องอยู่ในสังคม

27
00:02:20,766 --> 00:02:30,463
ควบคุมให้มันตรงเป้า และชัดเจน
เพื่อที่จะทำ...

28
00:02:30,536 --> 00:02:33,661
อะไรสักอย่างที่มันเป็นรูปธรรม

29
00:02:35,293 --> 00:02:40,959
ฉันพยายามใช้สติในการฝึกฝน
พยายามหายใจเข้าออกลึกๆ

30
00:02:41,351 --> 00:02:45,730
และปล่อยให้แรงขับนี้พาไป

31
00:02:45,853 --> 00:02:49,864
ทั้งนี้ดิฉันก็ยังอยากรู้เผื่อท่านอาจารย์
มีคำแนะนำอะไรดีๆ บ้างไหมคะ

32
00:02:51,540 --> 00:02:54,935
หวังว่าจะไม่งงนะคะ (หัวเราะ)
ขอบคุณค่ะ

33
00:02:55,372 --> 00:02:57,375
ทวนหน่อยได้มั้ย?

34
00:02:57,455 --> 00:02:59,217
สรุป

35
00:03:00,138 --> 00:03:04,283
เพื่อนท่านนี้บอกว่า ลึกลงไปในตัวเธอมี

36
00:03:04,283 --> 00:03:09,071
แรงขับดันภายในที่แรงกล้า

37
00:03:11,736 --> 00:03:13,443
และบางทีเธอก็รู้สึก

38
00:03:13,939 --> 00:03:16,573
เหมือนอยู่ภายใต้การควบคุมของแรงขับดันนี้

39
00:03:16,801 --> 00:03:19,351
มันพาเธอไปทำสิ่งต่างๆ

40
00:03:19,596 --> 00:03:23,312
ซึ่งบางทีก็ไม่ค่อยเข้าท่านักสำหรับเธอ

41
00:03:23,442 --> 00:03:27,953
เธอจึงอยากจะเรียนรู้วิธีที่จะ
ควบคุมแรงขับดันนี้

42
00:03:28,181 --> 00:03:32,649
อยากจะมีทางเลือกในการใช้มันด้วยสติ

43
00:03:32,649 --> 00:03:37,773
และพามันไปทำงานที่เป็นรูปธรรม
และเป็นประโยชน์

44
00:03:45,614 --> 00:03:49,444
และเธอก็พยายามฝึกด้วยสติ
และลมหายใจ

45
00:03:49,444 --> 00:03:56,034
แต่ก็ยังไม่สามารถควบคุมแรงขับดันนี้
ได้ดีเท่าที่ควร

46
00:04:02,256 --> 00:04:06,535
แรงขับดันนี้อาจมีกำลังมาก

47
00:04:06,834 --> 00:04:11,624
และกำลังสติของเราอาจจะ

48
00:04:11,624 --> 00:04:14,699
ไม่แข็งแรงพอ

49
00:04:16,486 --> 00:04:19,488
และเราก็ต้องการจะควบคุม...

50
00:04:22,289 --> 00:04:25,755
อย่างไรก็ตาม การฝึกของหมูบ้านพลัม

51
00:04:25,845 --> 00:04:29,343
ไม่ใช่เพื่อจะควบคุม

52
00:04:29,409 --> 00:04:32,041
เพราะเมื่อเราอยากจะควบคุม

53
00:04:32,041 --> 00:04:34,635
เรากำลังกดข่มบังคับ

54
00:04:34,635 --> 00:04:38,346
ในสิ่งที่อยากจะไปควบคุม

55
00:04:41,271 --> 00:04:48,734
การมีสตินี่ 
เพียงแต่มาระลึกรู้ในสิ่งที่มันเป็น

56
00:04:48,848 --> 00:04:52,462
โดยไม่พยายามจะควบคุม

57
00:04:52,604 --> 00:04:55,736
ก่อนอื่น เราใช้สติ

58
00:04:55,776 --> 00:04:57,478
ในการหายใจ ในการเดิน

59
00:04:57,518 --> 00:05:00,526
มาระลึกรู้มัน

60
00:05:00,629 --> 00:05:02,832
มาทักทายมันเท่านั้น

61
00:05:03,239 --> 00:05:07,648
ไม่ใช่มาจัดการมัน

62
00:05:07,818 --> 00:05:11,761
หรือมากดข่ม

63
00:05:14,016 --> 00:05:21,591
และสิ่งที่เราพึงรู้คือ พลังงานนั้น

64
00:05:21,847 --> 00:05:24,878
อาจจะตกทอดมาจากพ่อเรา

65
00:05:24,978 --> 00:05:30,584
แม่เรา หรือบรรพบุรุษเรา

66
00:05:30,703 --> 00:05:34,272
นี่เป็นเหตุผลที่เราได้รับมันมา

67
00:05:34,395 --> 00:05:39,246
ทั้งจากคนรุ่นก่อน และจากสังคมก็เช่นกัน

68
00:05:41,156 --> 00:05:47,622
ดังนั้นเราจึงต้องการจะมาทำความรู้จัก

69
00:05:47,823 --> 00:05:50,133
ต้นตอของมัน

70
00:05:50,261 --> 00:05:52,700
มันมาจากไหน

71
00:05:52,769 --> 00:05:56,823
เราจึงได้สนใจที่จะมาระลึกรู้ มาสังเกต

72
00:05:56,823 --> 00:06:02,180
และทำความเข้าใจมัน
มากกว่าที่จะไปควบคุมมัน

73
00:06:02,494 --> 00:06:08,659
กำลังอย่างนั้นบางที
อาจเป็นกำลังของความเคยชินก็เป็นได้

74
00:06:08,964 --> 00:06:12,651
ความเคยชินที่ก่อร่างสร้างตัว

75
00:06:12,651 --> 00:06:17,721
มาหลายรุ่น

76
00:06:17,886 --> 00:06:22,985
ยาวนานตั้งแต่ก่อนเราจะเกิด

77
00:06:23,198 --> 00:06:29,536
ความเคยชินอย่างนั้น
แบบแผนของความคิด

78
00:06:30,455 --> 00:06:37,257
แบบแผนคำพูด หรือการกระทำ
บางที...

79
00:06:37,326 --> 00:06:41,643
อาจจะมีอยู่อย่างนั้นมานานแล้ว

80
00:06:41,643 --> 00:06:44,960
แล้วเราก็ได้มันมาจากพ่อแม่

81
00:06:45,065 --> 00:06:47,599
ปู่ย่าตายาย

82
00:06:47,808 --> 00:06:50,254
สิ่งที่เราพึงทำ คือ การมาระลึกรู้

83
00:06:50,294 --> 00:06:53,788
และยอมรับมันอย่างที่มันเป็น

84
00:06:53,918 --> 00:07:00,117
และเมื่อเรารู้วิธียอมรับมันอย่างที่มันเป็น

85
00:07:00,304 --> 00:07:04,025
เราจะรู้สึกดีขึ้นทันทีเลย

86
00:07:04,067 --> 00:07:09,479
ไม่มีความอยากจะควบคุม

87
00:07:10,062 --> 00:07:14,456
การมาระลึกรู้ เรียกว่า "รู้ซื่อๆ"

88
00:07:14,973 --> 00:07:17,523
หายใจเข้า ระลึกรู้

89
00:07:17,593 --> 00:07:20,744
เมื่อเราระลึกรู้มันอย่างที่มันเป็นแล้ว

90
00:07:20,821 --> 00:07:23,473
มันจะไม่มีอิทธิพลผลักดัน

91
00:07:23,473 --> 00:07:27,781
ให้เราไปทำสิ่งที่เราไม่อยากทำอีกต่อไป

92
00:07:28,796 --> 00:07:32,216
เราไม่จำเป็นต้องไปกำจัดมัน

93
00:07:32,477 --> 00:07:35,429
เราไม่จำเป็นต้องไปควบคุมมัน

94
00:07:35,671 --> 00:07:39,335
ไม่ได้อยากจะไปกดข่มบังคับอะไรมัน

95
00:07:39,383 --> 00:07:44,192
จริงๆ แล้วเพียงแค่มารับรู้ 
ว่ามันเป็นแค่ความเคยชิน

96
00:07:44,231 --> 00:07:50,550
เท่านี้ใจก็เป็นอิสระแล้ว

97
00:07:52,625 --> 00:07:55,105
20 ปีก่อน มีหนุ่มอเมริกันคนนึง

98
00:07:55,418 --> 00:07:59,005
มาภาวนาอยู่ที่วิหารบน (Upper Hamlet)

99
00:08:02,086 --> 00:08:08,698
วันหนึ่งเขาก็ได้รับมอบหมายจากสหธรรมิก

100
00:08:08,698 --> 00:08:12,608
ให้ไปช็อปปิ้งซื้อของให้หน่อย

101
00:08:14,855 --> 00:08:19,976
พวกเรากำลังเตรียมงานวันขอบคุณพระเจ้า

102
00:08:20,126 --> 00:08:23,917
ในงานนั้นกำหนดว่า กลุ่มไหนมาจากประเทศอะไร

103
00:08:24,017 --> 00:08:28,202
ก็ให้เตรียมอาหารประจำชาตินั้นๆ

104
00:08:28,202 --> 00:08:32,527
เพื่อรำลึกนึกถึงบรรพบุรุษ

105
00:08:32,687 --> 00:08:36,932
เช่น กลุ่มอเมริกันตกลงกันว่าจะทำ

106
00:08:37,110 --> 00:08:39,439
พายฟักทอง ซึ่งเป็นอะไรที่

107
00:08:39,439 --> 00:08:41,284
ก็อเมริกันดี

108
00:08:41,694 --> 00:08:46,403
หรือกลุ่มชาวอิตาเลียน ก็จะทำเมนูอิตาเลียน

109
00:08:46,586 --> 00:08:53,639
แล้วก็นำไปวางบนแท่นสักการะบรรพบุรุษ

110
00:08:53,759 --> 00:08:56,683
และใน...ระหว่างพิธี เราก็จะสื่อสารกับ

111
00:08:56,683 --> 00:09:00,136
บรรพบุรุษที่อยู่ภายในเรา

112
00:09:00,395 --> 00:09:03,558
ดังนั้นพ่อหนุ่มคนนั้นก็ได้รับมอบหมาย

113
00:09:03,558 --> 00:09:12,167
ให้ไปซื้อของในเมืองใกล้ๆ

114
00:09:14,185 --> 00:09:17,611
หลังจากนั้น เขากลับมาเล่าให้ฟังว่า

115
00:09:17,629 --> 00:09:21,572
ตอนเขาไปซื้อของใน 
Sainte-Foy-la-Grande

116
00:09:21,572 --> 00:09:23,988
อยู่ๆ เขาก็เห็นว่า

117
00:09:23,988 --> 00:09:27,517
เขาพยายามจะซื้อๆๆ อย่างรวดเร็ว

118
00:09:27,517 --> 00:09:33,290
เพื่อให้งานเสร็จ

119
00:09:33,455 --> 00:09:39,883
กระตือรือร้นที่จะทำอย่างรีบเร่ง

120
00:09:40,096 --> 00:09:44,078
ให้งานมันเสร็จๆ ไป

121
00:09:44,162 --> 00:09:46,065
แต่ประมาณ 2-3 สัปดาห์ก่อนหน้านี้

122
00:09:46,065 --> 00:09:49,741
เขาไม่ได้รู้สึกอย่างนี้

123
00:09:49,781 --> 00:09:51,830
เพราะตอนเขาอยู่ที่วิหารบน

124
00:09:51,830 --> 00:09:56,156
ก็อยู่ภายใต้แวดล้อมบรรยากาศของการภาวนา

125
00:09:56,156 --> 00:09:59,997
ค่อยๆ ทำนั่นทำนีช้าๆ ด้วยความมีสติ

126
00:10:00,255 --> 00:10:02,358
และเบิกบาน

127
00:10:02,668 --> 00:10:08,246
ก็คือในระหว่าง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา
เขาภาวนาได้ดีมาก

128
00:10:08,336 --> 00:10:13,640
ไม่ว่าจะเดิน นั่ง ทำอาหาร

129
00:10:13,706 --> 00:10:15,932
ไปพร้อมๆ กับทุกคนในวิหารบน

130
00:10:16,035 --> 00:10:20,391
เขาทำกิจกรรมด้วยความใจเย็น อย่างมีสติ

131
00:10:20,472 --> 00:10:22,651
ทุกอย่างราบรื่น

132
00:10:22,711 --> 00:10:26,959
แต่พอถูกส่งไป Sainte Foy La Grande

133
00:10:27,050 --> 00:10:28,771
ไปตัวคนเดียว

134
00:10:28,953 --> 00:10:31,804
ปราศจากตัวช่วยจากส่วนรวม

135
00:10:31,983 --> 00:10:34,540
ที่จะชี้นำและแวดล้อมให้เกิดสติ

136
00:10:34,649 --> 00:10:37,387
เขาก็เลยลืมตัวไป

137
00:10:37,939 --> 00:10:42,864
ความเคยชินเก่าๆ ก็กลับมามีอิทธิพล

138
00:10:42,864 --> 00:10:45,287
ให้เขาทำซื้อของเร็วๆ

139
00:10:45,287 --> 00:10:48,336
ให้มันเสร็จๆ ไป

140
00:10:48,386 --> 00:10:52,955
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกขึ้นมา

141
00:10:53,129 --> 00:10:57,712
ถึงแรงที่ผลักดันให้เขา
ทำอะไรเร่งรีบอย่างนี้

142
00:10:58,513 --> 00:11:00,140
แล้วก็ระลึกได้ว่า

143
00:11:00,200 --> 00:11:02,759
นี่มันแม่เขาเลยนี่นา

144
00:11:02,809 --> 00:11:06,327
นางเป็นอย่างนั้นเสมอๆ เลย

145
00:11:06,417 --> 00:11:08,182
ขณะนั้นเขาจึงกลับมาที่ลมหายใจ

146
00:11:08,182 --> 00:11:10,262
รับรู้ถึงแรงดันแห่งความเคยชิน
แล้วพูดว่า

147
00:11:10,262 --> 00:11:13,120
"สวัสดีครับ แม่"

148
00:11:13,217 --> 00:11:15,837
"ผมรู้ว่าเป็นแม่นะ ทำอะไรรีบๆ อย่างนี้"

149
00:11:15,917 --> 00:11:19,098
ทันใดนั้น เขาก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง

150
00:11:19,098 --> 00:11:20,886
ซื้อของต่อไป

151
00:11:20,886 --> 00:11:25,420
อย่างมีสติ และเบิกบาน

152
00:11:25,654 --> 00:11:29,574
นี่ก็แปลว่า แรงดันจากความเคยชินนั้น

153
00:11:29,634 --> 00:11:34,920
เมื่อเราระลึกรู้ถึงมัน 
มันจะไม่มีอิทธิพลต่อเราอีก

154
00:11:34,990 --> 00:11:38,943
ไม่สามารถผลักดันให้เราทำอะไร
ที่เราไม่อยากจะทำ

155
00:11:39,099 --> 00:11:41,233
ให้พูดในสิ่งที่เราไม่อยากจะพูด

156
00:11:41,415 --> 00:11:47,032
พวกเราหลายคนตกเป็นทาสของความเคยชิน

157
00:11:47,145 --> 00:11:50,431
หลายอย่างเราไม่ได้อยากจะพูด

158
00:11:50,541 --> 00:11:52,733
หลายอย่างเราไม่ได้อยากจะทำ

159
00:11:52,814 --> 00:11:55,271
เรารู้ด้วยว่าพูดออกไปแล้ว
ทำออกไปแล้ว

160
00:11:55,301 --> 00:11:58,395
จะทำให้ไม่สบายใจ

161
00:11:58,435 --> 00:11:59,897
ทั้งเราทั้งอีกฝ่าย

162
00:12:00,143 --> 00:12:01,361
รู้ทั้งรู้

163
00:12:01,431 --> 00:12:03,837
เราไม่ได้อยากจะพูดหรือทำอย่างนั้นเลย

164
00:12:03,927 --> 00:12:06,430
แต่พอเกิดเรื่อง

165
00:12:06,582 --> 00:12:12,765
ความเคยชินก็จะดันหลังเรา
ให้พูดหรือทำออกไปอย่างนั้น

166
00:12:13,461 --> 00:12:15,193
และพอทำไปแล้ว

167
00:12:15,253 --> 00:12:17,331
พอพูดไปแล้ว

168
00:12:17,388 --> 00:12:18,478
ก็มาเสียใจ

169
00:12:18,548 --> 00:12:20,795
ตีอกชกตัว แถมบ่น

170
00:12:20,978 --> 00:12:24,442
รู้ทั้งรู้ว่าไม่ควรทำ

171
00:12:24,502 --> 00:12:29,778
รู้ทั้งรู้ว่าไม่น่าพูด
แล้วทำไมเรายังทำอย่างนั้น ยังพูดอย่างนั้น

172
00:12:30,122 --> 00:12:33,997
แล้วก็สัญญิงสัญญากับตัวเองเสร็จสรรพ
คราวต่อไป...

173
00:12:34,047 --> 00:12:36,130
ถ้ามีเรื่องอย่างนี้อีก

174
00:12:36,200 --> 00:12:38,311
เราจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแน่นอน!

175
00:12:38,371 --> 00:12:40,871
เราจะไม่พูดอย่างนั้นอีกแน่นอน!

176
00:12:40,951 --> 00:12:42,784
ตั้งใจสุดๆ

177
00:12:42,834 --> 00:12:44,708
แต่ถึงอย่างงั้น พอเกิดเรื่องปั๊บ

178
00:12:44,758 --> 00:12:46,810
ก็ทำเหมือนเดิมเป๊ะเลย

179
00:12:46,860 --> 00:12:49,749
ซ้ำแล้วซ้ำอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก

180
00:12:49,789 --> 00:12:53,457
นี่ล่ะ กำลังของความเคยชิน

181
00:12:53,567 --> 00:12:55,610
การมาฝึกที่หมู่บ้านพลัมเนี่ย

182
00:12:55,680 --> 00:12:58,486
คือ อาศัยการมามีสติในการหายใจ
มามีสติในการเดิน

183
00:12:58,546 --> 00:13:01,673
ให้ระลึกรู้ถึงแรงดันของความเคยชินอันนี้

184
00:13:01,741 --> 00:13:05,121
ไม่ต้องพยายามไปควบคุมมัน
ไม่ต้องพยายามไปกำจัดมัน

185
00:13:05,148 --> 00:13:07,501
แค่ยิ้มรับและทักทาย

186
00:13:07,583 --> 00:13:09,050
"ไงพวก!"

187
00:13:09,120 --> 00:13:13,000
"ยังอยู่อีกเหรอ"

188
00:13:13,090 --> 00:13:16,596
"แต่จะแกล้งให้ฉันทำอย่างงั้นอีก
ไม่ได้แล้วนะ"

189
00:13:16,696 --> 00:13:20,245
"จะแกล้งให้ฉันพูดอย่างงั้นอีก
ไม่ได้แล้วนะ"

190
00:13:20,325 --> 00:13:24,844
แค่รู้ธรรมดาๆ เท่านี้ล่ะ
ก็ทำให้ใจเป็นอิสรภาพแล้ว

191
00:13:24,964 --> 00:13:27,101
และถ้าเราฝึกอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ

192
00:13:27,201 --> 00:13:29,583
ความเคยชินนี้จะค่อยๆ เปลี่ยนไป

193
00:13:29,633 --> 00:13:32,400
ทีละน้อยๆ

194
00:13:34,760 --> 00:13:42,411
และถ้า...ข้างในนี้มันมี
เมล็ดพันธุ์ความดีอยู่ พลังงานที่สร้างสรรค์

195
00:13:42,481 --> 00:13:45,349
เราก็สามารถค่อยๆ พัฒนามันขึ้นมา

196
00:13:45,449 --> 00:13:51,178
และถ้าเรามีเป้าหมายในชีวิต

197
00:13:51,318 --> 00:13:56,294
ถ้าเรามีความตั้งใจที่ดี ความปรารถนา

198
00:13:56,384 --> 00:14:01,488
ที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง และช่วยเหลือผู้อื่น

199
00:14:01,538 --> 00:14:03,866
ให้เป็นทุกข์น้อยลง

200
00:14:04,016 --> 00:14:06,851
เมื่อเรารู้ชัดว่าเป้าหมายเราคืออะไร

201
00:14:06,951 --> 00:14:10,927
เราจะบ่มเพาะความปรารถนาอันนั้น

202
00:14:11,057 --> 00:14:15,525
ยังเจตนานั้นให้บริบูรณ์

203
00:14:15,612 --> 00:14:18,802
เตือนตนเองถึงเป้าหมายในทุกๆ วัน

204
00:14:18,992 --> 00:14:21,479
เช่นนี้แล้วมันจะมีพลังงานอีกแบบ

205
00:14:21,549 --> 00:14:25,715
ที่สามารถใช้บ่มเพาะเจตนาอย่างนี้

206
00:14:25,862 --> 00:14:31,891
เป็นการบำรุง หล่อเลี้ยง
ที่เรียกว่าเจตจำนงค์

207
00:14:31,954 --> 00:14:33,878
หรือเจตนาที่ดี

208
00:14:33,948 --> 00:14:42,723
ฉะนั้น ใครที่มีเจตนาดีที่จะสร้างสรรค์

209
00:14:42,900 --> 00:14:46,919
พลังชีวิตดีๆ ในตัวเอง และในโลก

210
00:14:47,087 --> 00:14:53,346
เขาจะสามารถใช้ประโยชน์
จากพลังงานทุกรูปแบบที่มีอยู่ในตัวเอง

211
00:14:53,421 --> 00:14:55,375
เพื่อไปสู่เป้าหมายอันนั้น

212
00:14:55,485 --> 00:14:58,895
ดังนั้นคำตอบก็จะมีเป็น 2 ส่วน

213
00:14:59,163 --> 00:15:03,129
อย่างแรก คือการระลึกรู้

214
00:15:03,209 --> 00:15:06,274
อย่างที่สอง คือ วางทิศทางหรือแนวทาง

215
00:15:06,354 --> 00:15:11,716
ให้มันเป็นไปในทางที่เป็นประโยชน์

216
00:15:17,226 --> 00:15:20,816
หล่อเลี้ยง บันดาลใจ เติมเต็ม

217
00:15:21,983 --> 00:15:55,221
(เสียงระฆัง)