WEBVTT

00:00:00.760 --> 00:00:05.296
สมัยฉันยังเด็ก 
ฉันหมกมุ่นกับหนังสือบันทึกสถิติโลก

00:00:05.320 --> 00:00:08.776
และฉันอยากจะมีสถิติโลกของตัวเอง

00:00:08.800 --> 00:00:11.496
แต่มีปัญหาเล็กน้อยอยู่อย่างหนึ่ง

00:00:11.520 --> 00:00:13.680
ฉันไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย

00:00:14.520 --> 00:00:17.936
ฉันจึงเลือกที่จะทำสถิติโลก
ในอะไรสักอย่างหนึ่ง

00:00:17.960 --> 00:00:20.840
ที่ไม่ใช้ความสามารถอะไรทั้งสิ้น

00:00:21.840 --> 00:00:24.576
ฉันจึงเลือกที่จะทำสถิติโลก

00:00:24.600 --> 00:00:25.800
ใน "การคลาน"

NOTE Paragraph

00:00:27.680 --> 00:00:30.656
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:30.680 --> 00:00:34.200
ทีนี้ สถิติที่บันทึกไว้ในตอนนั้น
คือประมาณ 20 กิโลเมตร

00:00:35.840 --> 00:00:39.016
แต่ไม่รู้ว่าทำไม
มันถึงดูไม่ยากเท่าไหร่นะ

NOTE Paragraph

00:00:39.040 --> 00:00:41.200
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:42.640 --> 00:00:44.136
ฉันชวน แอนน์
เพื่อนซี้มาร่วมด้วย

00:00:44.160 --> 00:00:47.736
เราทั้งคู่ตกลงกันเสร็จสรรพ
เราไม่ต้องฝึกอะไรเลยด้วยซ้ำ

NOTE Paragraph

00:00:47.760 --> 00:00:51.016
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:00:51.040 --> 00:00:52.856
และเมื่อถึงวันแห่งการพยายามบันทึก

00:00:52.880 --> 00:00:56.536
เราก็เอาผ้าคลุมเฟอร์นิเจอร์มาติดไว้
ที่ผิวด้านนอกของกางเกงยีนส์ตัวเก่ง

00:00:56.560 --> 00:00:57.960
จากนั้น เราก็เริ่มออกตัว

00:00:58.720 --> 00:01:01.776
แล้วเราก็มีปัญหาในทันทีทันใด

00:01:01.800 --> 00:01:03.896
เพราะเนื้อผ้ากางเกงนั้นเสียดสีกับผิวเรา

00:01:03.920 --> 00:01:05.495
แล้วมันก็เริ่มขูดจนเป็นแผล

00:01:05.519 --> 00:01:08.160
ไม่นาน เข่าของเราทั้งคู่
ก็ถลอกปอกเปิก

00:01:08.920 --> 00:01:10.120
ชั่วโมงต่อมา

00:01:11.160 --> 00:01:12.360
ฝนก็เริ่มตก

00:01:13.520 --> 00:01:15.960
จากนั้น แอนน์ก็ล้มเลิกไป

00:01:17.400 --> 00:01:19.360
แล้วฟ้าก็มืดครึ้มลง

00:01:20.680 --> 00:01:23.496
คราวนี้ เลือดไหลรินจากเข่า
ซึมผ่านกางเกงยีนส์ของฉัน

00:01:23.520 --> 00:01:25.736
และฉันก็เกิดภาพหลอนจากความหนาวเย็น

00:01:25.760 --> 00:01:28.456
ความเจ็บปวด และความซ้ำซาก

00:01:28.480 --> 00:01:32.000
และเพื่อให้คุณเห็นภาพ
การผ่านความทุกข์ทรมานอันแสนสาหัส

00:01:33.120 --> 00:01:37.240
ฉันคลานรอบ โรงเรียนมัธยมปลาย
รอบแรกใช้เวลาไป 10 นาที

00:01:37.880 --> 00:01:40.680
รอบสุดท้ายใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง

NOTE Paragraph

00:01:42.000 --> 00:01:46.416
หลังจาก 12 ชั่วโมงแห่งการคลานผ่านไป

00:01:46.440 --> 00:01:47.776
ฉันก็หยุดลง

00:01:47.800 --> 00:01:50.680
ฉันมาได้ไกลถึง 13.7 กิโลเมตร

00:01:51.880 --> 00:01:55.536
ดังนั้น ฉันจึงอดคว้าบันทึกสถิติโลก
การคลาน 20 กิโลเมตรไปครอง

NOTE Paragraph

00:01:55.560 --> 00:02:00.096
เป็นเวลาหลายปีที่ฉันคิดว่า
นี่คือเรื่องราวแห่งความล้มเหลวอันย่อยยับ

00:02:00.120 --> 00:02:02.616
แต่ในวันนี้ ฉันมองมันต่างออกไป

00:02:02.640 --> 00:02:05.496
เพราะตอนที่ฉันพยายามจะบันทึกสถิติโลก

00:02:05.520 --> 00:02:07.016
ฉันได้ทำสามสิ่งด้วยกัน

00:02:07.040 --> 00:02:09.376
หนึ่ง คือ ฉันได้ก้าวออกจากคอมฟอร์ทโซน

00:02:09.400 --> 00:02:11.656
สอง ฉันได้ปลุกการฟื้นตัวจากความปวดร้าว

00:02:11.680 --> 00:02:14.416
และสาม ฉันก็ได้ค้นหาความมั่นใจในตนเอง

00:02:14.440 --> 00:02:15.840
ตลอดจนความเชื่อมั่นในการตัดสินใจ

00:02:16.440 --> 00:02:17.696
ฉันมิเคยล่วงรู้ตราบจนวันนี้

00:02:17.720 --> 00:02:20.640
แต่สิ่งเหล่านั้น
ไม่ใช่เครื่องหมายแห่งความล้มเหลว

00:02:21.480 --> 00:02:24.080
สิ่งเหล่านั้น คือ
ตราประทับแห่งความกล้าหาญ

NOTE Paragraph

00:02:25.280 --> 00:02:27.856
ต่อมา ในปี ค.ศ. 1989
ฉันมีอายุได้ 26

00:02:27.880 --> 00:02:30.120
ฉันเป็นนักผจญเพลิงจากซานฟรานซิสโก

00:02:30.800 --> 00:02:34.976
และฉันเป็นผู้หญิงคนที่ 15 ของสำนักงาน
จากผู้ชาย 1,500 คน

NOTE Paragraph

00:02:35.000 --> 00:02:38.760
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:02:41.240 --> 00:02:43.096
และคุณคงจะนึกภาพออกนะคะ
เมื่อฉันไปถึง

00:02:43.120 --> 00:02:45.816
มีข้อกังขามากมายว่าเราจะทำงานได้หรือไม่

00:02:45.840 --> 00:02:51.176
แม้ว่าฉันจะเป็น นักกีฬาพายเรือ มหาวิทยาลัย
ที่สูง 178 ซม. หนัก 68 กิโล

00:02:51.200 --> 00:02:55.576
และใครคนหนึ่งที่ทนพิษบาดแผลที่เข่า
ได้นานถึง 12 ชั่วโมงก็ตาม

NOTE Paragraph

00:02:55.600 --> 00:02:57.216
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:02:57.240 --> 00:03:00.256
ฉันรู้ดีว่า 
ฉันยังต้องพิสูจน์ความเข้มแข็งอยู่

NOTE Paragraph

00:03:00.280 --> 00:03:02.096
วันหนึ่ง มีสายแจ้งเหตุเพลิงไหม้เข้ามา

00:03:02.120 --> 00:03:04.359
และแน่นอน
เมื่อทีมดับเพลิงของฉันไปถึงที่เกิดเหตุ

00:03:04.383 --> 00:03:08.416
ควันทะมึนพวยพุ่งออกมาจากทางเข้าอาคาร

00:03:08.440 --> 00:03:10.656
ฉันอยู่กับชายร่างกำยำคนหนึ่ง
ชื่อว่า "สกิป"

00:03:10.680 --> 00:03:13.416
เขาเป็นผู้ถือหัวฉีดน้ำดับเพลิง
ส่วนฉันก็อยู่ทางด้านหลัง

00:03:13.440 --> 00:03:15.256
มันเป็นไฟประเภทที่เกิดขึ้นทั่วไป

00:03:15.280 --> 00:03:18.160
มันเต็มไปด้วยกลุ่มควัน
มันร้อนมาก

00:03:18.680 --> 00:03:20.376
และทันใดนั้นเอง

00:03:20.400 --> 00:03:22.176
ก็เกิดระเบิดขึ้น

00:03:22.200 --> 00:03:24.376
ทั้งสกิปกับฉันต่างเซไปข้างหลัง

00:03:24.400 --> 00:03:26.536
หน้ากากของฉันถูกกระแทกไปอยู่ด้านข้าง

00:03:26.560 --> 00:03:28.816
ในชั่วขณะแห่งความวุ่นวายสับสน

00:03:28.840 --> 00:03:32.256
ฉันพยุงตัวเองขึ้นมา

00:03:32.280 --> 00:03:34.096
ควานหาหัวฉีดน้ำดับเพลิง

00:03:34.120 --> 00:03:36.616
และทำในสิ่งที่นักผจญเพลิงสมควรทำ

00:03:36.640 --> 00:03:38.376
ฉันพุ่งตรงเข้าไป

00:03:38.400 --> 00:03:39.856
เปิดน้ำ

00:03:39.880 --> 00:03:41.760
และฉีดน้ำสกัดไฟด้วยตัวเอง

00:03:42.720 --> 00:03:44.976
การระเบิดนั้นเกิดขึ้นจากเครื่องทำน้ำร้อน

00:03:45.000 --> 00:03:47.696
ดังนั้น จึงไม่มีใครได้รับอันตราย
และไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โต

00:03:47.720 --> 00:03:50.976
แต่ต่อมา สกิปกลับเข้ามาหาฉันแล้วพูดว่า

00:03:51.000 --> 00:03:52.736
"เธอทำได้เยี่ยมมาก แคโรไลน์"

00:03:52.760 --> 00:03:55.056
ด้วยน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความแปลกใจเช่นนี้

NOTE Paragraph

00:03:55.080 --> 00:03:56.680
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:03:57.600 --> 00:04:01.416
ฉันเลยสับสน เพราะการดับไฟนั้น
ไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย

00:04:01.440 --> 00:04:05.760
แล้วทำไมเขาถึงมองฉันราวกับ
เป็นสิ่งที่สุดแสนอัศจรรย์ล่ะ

00:04:06.480 --> 00:04:08.136
จากนั้น ฉันจึงได้เข้าใจ

00:04:08.160 --> 00:04:11.296
สกิป ชายหนุ่มผู้มีจิตใจดีงาม

00:04:11.320 --> 00:04:13.536
และนักผจญเพลิงที่เก่งกาจ

00:04:13.560 --> 00:04:16.935
ไม่เพียงคิดว่าผู้หญิงไม่มีทางเข้มแข็งได้

00:04:16.959 --> 00:04:20.000
แต่ยังคิดว่าผู้หญิงกล้าหาญไม่ได้อีกด้วย

00:04:20.760 --> 00:04:22.360
และไม่ได้มีเพียงเขาแค่คนเดียว

00:04:23.560 --> 00:04:25.816
ทั้งเพื่อน ๆ คนรู้จัก อีกทั้งคนแปลกหน้า

00:04:25.840 --> 00:04:27.896
รวมถึงผู้ชายและผู้หญิงในวงการเดียวกัน

00:04:27.920 --> 00:04:29.376
ถามฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า

00:04:29.400 --> 00:04:33.336
"แคโรไลน์ ทั้งไฟ ทั้งอันตรายสารพัด

00:04:33.360 --> 00:04:34.600
เธอไม่กลัวบ้างเหรอ"

00:04:35.320 --> 00:04:38.200
พูดตามตรง ฉันไม่เคยได้ยิน
นักผจญเพลิงผู้ชายถูกถามแบบนี้เลย

00:04:38.920 --> 00:04:40.440
ฉันจึงเริ่มอยากรู้

00:04:41.200 --> 00:04:44.360
ว่าทำไมจึงไม่มีใครคิดว่าผู้หญิงต้องกล้าหาญ

NOTE Paragraph

00:04:45.760 --> 00:04:47.536
คำตอบก็เริ่มปรากฏเด่นชัดขึ้นมา

00:04:47.560 --> 00:04:49.296
เมื่อเพื่อนคนหนึ่งมาคร่ำครวญให้ฟัง

00:04:49.320 --> 00:04:51.776
ว่าลูกสาวตัวน้อยของเธอ
เป็นคนที่ขี้ตื่นได้ง่ายมาก

00:04:51.800 --> 00:04:53.736
ฉันจึงเริ่มสังเกตเห็นว่า

00:04:53.760 --> 00:04:56.456
จริงอยู่ ที่ลูกสาวของเธอหวาดวิตก

00:04:56.480 --> 00:04:59.240
แต่ยิ่งไปกว่านั้น
คนเป็นพ่อแม่กลับหวาดหวั่นหนักยิ่งกว่า

00:05:00.120 --> 00:05:03.376
ส่วนใหญ่ เวลาเธอออกไปข้างนอก
พวกเขามักจะพูดกับเธอว่า

00:05:03.400 --> 00:05:07.000
"ระวัง" หรือไม่ก็ "อย่า"

00:05:08.920 --> 00:05:11.576
เพื่อน ๆ ของฉันไม่ไช่พ่อแม่ที่แย่หรอกค่ะ

00:05:11.600 --> 00:05:14.296
พวกเขาเพียงทำสิ่งที่
คนเป็นพ่อแม่ส่วนใหญ่เขาทำกัน

00:05:14.320 --> 00:05:18.320
ซึ่งจะคอยตักเตือนลูกสาวของพวกตน
มากกว่าจะตักเตือนลูกชาย

NOTE Paragraph

00:05:19.440 --> 00:05:23.520
น่าตลก ที่มีการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับ
"เสาผจญเพลิงเด็กเล่น"

00:05:24.480 --> 00:05:28.576
นักวิทยาศาสตร์พบว่า เด็กผู้หญิง
มักจะถูกเตือนเรื่องอันตราย

00:05:28.600 --> 00:05:32.296
จากทั้งพ่อ และแม่ ว่าเสาผจญเพลิง
อาจก่อให้เกิดอันตรายได้

00:05:32.320 --> 00:05:35.776
และถ้าเด็กผู้หญิง
ยังยืนยันจะเล่นเสาผจญเพลิงอยู่

00:05:35.800 --> 00:05:38.520
พ่อหรือแม่ก็มักจะเข้าไปช่วย

00:05:39.280 --> 00:05:40.560
แต่เด็กผู้ชายล่ะ

00:05:41.160 --> 00:05:43.936
พ่อแม่กลับสนับสนุนพวกเขาให้เล่นมัน

00:05:43.960 --> 00:05:46.896
แม้ว่าเด็กอาจกลัวว่ามันจะเกิดอันตราย

00:05:46.920 --> 00:05:52.040
พ่อแม่ก็มักจะให้คำแนะนำแก่เด็ก
ให้เล่นเสาผจญเพลิงได้ด้วยตัวเอง

00:05:53.480 --> 00:05:57.440
แล้วการทำเช่นนี้
เป็นการส่งสารอะไรถึงตัวเด็ก

00:05:57.920 --> 00:06:01.856
มันสื่อว่า เด็กผู้หญิงเปราะบาง
และต้องการความช่วยเหลือมากกว่า

00:06:01.880 --> 00:06:05.920
และเด็กผู้ชายควรจะ
เรียนรู้เรื่องยาก ๆ ได้ด้วยตัวเอง

00:06:06.520 --> 00:06:09.256
มันบ่งบอกว่าเด็กผู้หญิงควรหวาดกลัว

00:06:09.280 --> 00:06:11.600
และเด็กผู้ชายควรกล้าหาญ

NOTE Paragraph

00:06:13.160 --> 00:06:15.656
และอีกเรื่องที่แปลกคือ
เมื่ออายุยังน้อยเท่านี้

00:06:15.680 --> 00:06:18.176
ร่างกายของเด็กชายกับเด็กหญิง
มีความคล้ายคลึงกันอย่างมาก

00:06:18.200 --> 00:06:20.856
อันที่จริง เด็กหญิงมักแข็งแรงกว่า
จนย่างเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น

00:06:20.880 --> 00:06:22.120
และมีความคิดที่เติบโตกว่า

00:06:22.480 --> 00:06:24.456
แต่ผู้ใหญ่อย่างเรากลับทำราวกับ

00:06:24.480 --> 00:06:26.816
เด็กผู้หญิงนั้นเปราะบางกว่า

00:06:26.840 --> 00:06:28.776
ต้องการความช่วยเหลือมากกว่า

00:06:28.800 --> 00:06:30.480
และรับมือกับเรื่องยาก ๆ ไม่ได้นัก

00:06:31.160 --> 00:06:33.736
นี่คือข้อความที่เราซึมซับตั้งแต่เด็ก

00:06:33.760 --> 00:06:37.456
และเป็นข้อความที่ปลูกฝังเรา
เมื่อเติบโตขึ้น

00:06:37.480 --> 00:06:39.936
ทั้งผู้หญิงเรา
และผู้ชายก็เชื่อข้อความนั้น

00:06:39.960 --> 00:06:41.496
แล้วทราบไหมคะ

00:06:41.520 --> 00:06:44.856
เมื่อเราเป็นพ่อแม่คนแล้ว
เราก็ส่งต่อข้อความนั้นให้ลูกของเรา

00:06:44.880 --> 00:06:46.200
สืบไปเป็นทอด ๆ

NOTE Paragraph

00:06:46.720 --> 00:06:49.216
ตอนนี้ ฉันได้คำตอบแล้ว

00:06:49.240 --> 00:06:51.816
ว่าทำไมผู้หญิง ต่อให้เป็นนักดับเพลิง

00:06:51.840 --> 00:06:53.936
ถึงได้ถูกสังคมคาดหวังให้หวาดกลัว

00:06:53.960 --> 00:06:57.040
และนี่เป็นสาเหตุ
ที่ทำให้ผู้หญิงมักกลัวสิ่งต่าง ๆ เสมอ

NOTE Paragraph

00:06:57.920 --> 00:07:01.056
ฉันรู้ว่าใครบางคนคงไม่เชื่อ
ถ้าฉันบอกเรื่องนี้ให้คุณฟัง

00:07:01.080 --> 00:07:03.560
แต่ฉันไม่ได้ต่อต้านความกลัวหรอกนะคะ

00:07:04.200 --> 00:07:08.016
ฉันรู้ดีว่า ความกลัวเป็นความรู้สึกที่สำคัญ
เรามีไว้เพื่อคุ้มครองตัวเราให้ปลอดภัย

00:07:08.040 --> 00:07:11.216
แต่ปัญหานั้นก็คือ
เราสอน และสนับสนุนให้เด็กหญิง

00:07:11.240 --> 00:07:13.576
มีความรู้สึกกลัว
เป็นปฏิกิริยาตอบสนองอย่างแรก

00:07:13.600 --> 00:07:16.240
ทุกครั้งเมื่อเธอเจอสิ่งที่ไม่คุ้นเคย

NOTE Paragraph

00:07:17.760 --> 00:07:20.400
ฉันจึงเป็นนักเล่นร่มร่อนมาหลายปีแล้ว

NOTE Paragraph

00:07:21.800 --> 00:07:23.696
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:07:23.720 --> 00:07:26.136
ร่มร่อนจะเป็นร่มชูชีพที่คล้ายปีก

00:07:26.160 --> 00:07:29.896
และมันร่อนได้ดีมาก

00:07:29.920 --> 00:07:32.816
แต่ก็มีหลายคนคิดว่า
มันเหมือน ผ้าปูที่นอน

00:07:32.840 --> 00:07:34.336
ที่มีสายเชือกขึงอยู่

NOTE Paragraph

00:07:34.360 --> 00:07:35.536
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:35.560 --> 00:07:38.016
แล้วฉันก็ใช้เวลาไปมาก

00:07:38.040 --> 00:07:39.616
กับการสูบลมผ้าปูพวกนี้

00:07:39.640 --> 00:07:41.320
วิ่งลงเขา แล้วร่อนไปในอากาศ

00:07:42.560 --> 00:07:44.136
ฉันเข้าใจค่ะ ว่าคุณคิดอะไรอยู่

00:07:44.160 --> 00:07:47.440
คุณคงคิดว่า
"แคโรไลน์ กลัวหน่อยก็ดีนะ"

00:07:48.800 --> 00:07:50.656
ซื่งแน่นอน คุณพูดถูกค่ะ

00:07:50.680 --> 00:07:53.176
ฉันขอยืนยันว่า ฉันก็กลัวเป็น

00:07:53.200 --> 00:07:54.456
แต่บนยอดเขานั้น

00:07:54.480 --> 00:07:56.536
ขณะรอโอกาส
ให้ลมเหมาะ ๆ พัดผ่านมา

00:07:56.560 --> 00:07:58.776
ฉันกลับมีความรู้สึกมากมาย
หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย

00:07:58.800 --> 00:08:01.080
ความลุ้นระทึก ความมั่นใจ

00:08:02.000 --> 00:08:03.776
ฉันรู้ตัวว่าฉันร่อนได้ดี

00:08:03.800 --> 00:08:06.816
ฉันรู้ว่าสภาพอากาศดี
ไม่เช่นนั้น ฉันคงไม่ไปอยู่บนเขา

00:08:06.840 --> 00:08:10.376
ฉันรู้ว่า มันรู้สึกสดชื่นสักปานใด
ที่ได้โบยบินอยู่บนท้องฟ้า

00:08:10.400 --> 00:08:13.016
ฉันขอย้ำว่า ตัวเองก็รู้สึกกลัว

00:08:13.040 --> 00:08:15.216
แต่ฉันจะพิจารณาให้ละเอียดถี่ถ้วน

00:08:15.240 --> 00:08:17.896
ไตร่ตรองก่อนว่า เข้ากับกาลเทศะไหม

00:08:17.920 --> 00:08:20.256
แล้วจึงกลัว ในสิ่งที่ควรจะกลัว

00:08:20.280 --> 00:08:21.696
ซื่งบ่อยครั้ง
ความกลัวก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่า

00:08:21.720 --> 00:08:25.696
ความลุ้นระทึก,
ความตั้งตารอคอยอย่างใจจดจ่อ

00:08:25.720 --> 00:08:26.920
และความมั่นใจของฉันหรอกค่ะ

00:08:27.400 --> 00:08:29.416
ดังนั้น ฉันไม่ได้ต่อต้านความกลัว

00:08:29.440 --> 00:08:31.960
ฉันเพียงแต่ส่งเสริมความกล้าหาญ

NOTE Paragraph

00:08:34.520 --> 00:08:37.736
เอาล่ะ ฉันไม่ได้บอกว่า 
ลูกสาวคุณต้องมาเป็นนักผจญเพลิง

00:08:37.760 --> 00:08:39.976
หรือต้องมาโดดร่มนะคะ

00:08:40.000 --> 00:08:44.760
แต่ฉันกำลังบอกว่า เราเลี้ยงลูกสาวเรา
ให้ขี้กลัว หรือแม้แต่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้

00:08:45.600 --> 00:08:49.216
ทั้งหมด เริ่มต้นเมื่อเราห้ามไม่ให้พวกลูก ๆ
เล่นอะไรผาดโผน

00:08:49.240 --> 00:08:51.856
ความกลัวที่เราได้เรียนรู้
ประสบการณ์ที่เราไม่เคยได้รับ

00:08:51.880 --> 00:08:53.696
คงอยู่กับเราจวบจนเป็นหญิงสาว

00:08:53.720 --> 00:08:57.976
และกลายเป็นอุปสรรคนานัประการ
ที่เราประสบและพยายามจะลบเลือน

00:08:58.000 --> 00:09:00.296
ความลังเลต่อการเอ่ยปากพูด

00:09:00.320 --> 00:09:02.976
การอ่อนน้อมเพื่อให้ได้เป็นที่รัก

00:09:03.000 --> 00:09:05.720
และการขาดความมั่นใจ
ในการตัดสินใจของเราเอง

NOTE Paragraph

00:09:06.960 --> 00:09:09.280
ถ้าเช่นนั้นแล้ว 
เราจะกล้าหาญได้อย่างไร

00:09:10.440 --> 00:09:12.216
ฉันมีข่าวดีมาฝากค่ะ

00:09:12.240 --> 00:09:14.216
ความกล้าหาญ ได้มาด้วยการเรียนรู้

00:09:14.240 --> 00:09:15.656
เหมือนกับการเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง

00:09:15.680 --> 00:09:17.520
เพียงแต่มันจำเป็นต้องมีการฝึกฝน

00:09:18.040 --> 00:09:19.616
ข้อแรก

00:09:19.640 --> 00:09:21.336
เราต้องหายใจเข้าลึก ๆ

00:09:21.360 --> 00:09:23.416
แล้วส่งเสริมลูกสาวเรา

00:09:23.440 --> 00:09:26.136
ให้เล่นสเก็ตบอร์ด หรือปีนต้นไม้

00:09:26.160 --> 00:09:28.720
หรือตะเกียกตะกายเสาผจญเพลิงนั่น

00:09:29.480 --> 00:09:31.656
แม่ของฉัน เลี้ยงดูฉันมาแบบนี้

00:09:31.680 --> 00:09:33.456
เมื่อก่อน ท่านยังไม่รู้

00:09:33.480 --> 00:09:35.776
ว่านักวิจัยตั้งชื่อเรียกให้มันว่า

00:09:35.800 --> 00:09:37.896
"Risky Play" (การเล่นแบบเสี่ยงอันตราย)

00:09:37.920 --> 00:09:42.376
และผลวิจัยบอกว่า Risky Play
สำคัญต่อการเรียนรู้ของเด็กทุก ๆ คน

00:09:42.400 --> 00:09:44.976
เพราะมันฝึกการประเมินอันตราย

00:09:45.000 --> 00:09:47.176
ฝึกการรอคอยความยินดีในผลสำเร็จ

00:09:47.200 --> 00:09:48.976
ฝึกความไม่ย่อท้อ

00:09:49.000 --> 00:09:50.320
ฝึกความมั่นใจ

00:09:51.080 --> 00:09:52.536
หรือพูดอีกอย่างหนึ่ง

00:09:52.560 --> 00:09:55.856
เมื่อลูกเราออกไปสู่โลกภายนอก
แล้วฝึกปรือความกล้าหาญ

00:09:55.880 --> 00:09:59.040
พวกเขาได้เรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตอันล้ำค่า

NOTE Paragraph

00:10:00.600 --> 00:10:05.336
ข้อสอง เราต้องเลิกจู้จี้จุกจิกกับลูกสาวเรา

00:10:05.360 --> 00:10:07.776
ดังนั้น ให้สังเกตตัวเองเวลาเตือนลูกคราวหน้า

00:10:07.800 --> 00:10:09.656
"ระวังนะ เดี๋ยวหนูจะบาดเจ็บเอา"

00:10:09.680 --> 00:10:11.760
หรือว่า "อย่าทำอย่างนั้น มันอันตราย"

00:10:12.480 --> 00:10:16.056
จงจำไว้ว่า สิ่งที่คุณเพียรบอกกับลูก
จริง ๆ แล้วก็คือ

00:10:16.080 --> 00:10:18.496
"ลูกสาวคุณไม่ควรผลักดันตัวเอง"

00:10:18.520 --> 00:10:20.696
"ลูกคุณยังเก่งไม่พอ"

00:10:20.720 --> 00:10:22.520
"ลูกคุณควรจะรู้สึกกลัว"

NOTE Paragraph

00:10:24.320 --> 00:10:25.520
ข้อสาม

00:10:26.080 --> 00:10:29.080
ผู้หญิงอย่างเราเอง
ก็ต้องฝึกให้มีความกล้าด้วย

00:10:29.880 --> 00:10:33.040
เราไม่อาจสอนลูก ๆ ได้
ถ้าเราไม่เริ่มจากสอนตัวเองก่อน

00:10:33.960 --> 00:10:35.856
จำไว้อีกอย่างหนึ่ง

00:10:35.880 --> 00:10:38.976
"ความกลัว" กับ "ความลุ้นระทึก"

00:10:39.000 --> 00:10:40.760
ให้ความรู้สึกคล้าย ๆ กัน

00:10:41.760 --> 00:10:44.336
มือเราสั่น หัวใจเต้นเร็วขึ้น

00:10:44.360 --> 00:10:45.736
และความรู้สึกกดดัน

00:10:45.760 --> 00:10:47.496
ฉันเชื่อว่า ใครหลายคนในที่นี้

00:10:47.520 --> 00:10:50.336
ครั้งสุดท้ายที่คุณกลัวจนลนลาน

00:10:50.360 --> 00:10:53.296
คุณอาจจะรู้สึกตื่นเต้นสุดขีด

00:10:53.320 --> 00:10:55.280
แล้วก็พลาดโอกาสตรงนั้นไป

00:10:55.720 --> 00:10:56.920
ฉะนั้น ฝึกเถอะค่ะ

00:10:57.560 --> 00:11:00.536
และถึงลูกเราควรจะเล่นข้างนอก
เพื่อฝึกให้มีความแน่วแน่

00:11:00.560 --> 00:11:06.656
ฉันเข้าใจว่า ผู้ใหญ่คงไม่อยาก
ปีนต้นไม้หรือเล่นสเก็ตบอร์ดเหมือนเด็ก ๆ

00:11:06.680 --> 00:11:10.136
ดังนั้น ผู้ใหญ่อย่างเราควรจะฝึก

00:11:10.160 --> 00:11:12.376
ทั้งที่บ้าน และที่ทำงาน

00:11:12.400 --> 00:11:14.496
หรือฝึกที่นี่เลย โดยรวบรวมความกล้า

00:11:14.520 --> 00:11:16.880
เข้าไปคุยกับคนที่คุณนับถือ

NOTE Paragraph

00:11:18.360 --> 00:11:22.376
สุดท้าย สมมุติว่าหากลูกเรา

00:11:22.400 --> 00:11:24.496
ขี่จักรยานบนยอดเขาสูงชัน

00:11:24.520 --> 00:11:27.936
ที่เธอดึงดันว่ากลัวเกินกว่าจะขี่ลงเขาได้

00:11:27.960 --> 00:11:30.080
ขอให้ส่งกำลังใจถึงเธอไปพบกับความกล้า

00:11:30.720 --> 00:11:34.976
ท้ายที่สุดแล้ว เขาลูกนั้นอาจจะชันเกินไป

00:11:35.000 --> 00:11:38.920
แต่เธอจะตัดสินใจได้ 
ด้วยความกล้า ไม่ใช่ความกลัว

00:11:39.920 --> 00:11:43.816
เพราะแท้จริงแล้ว
นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาสูงชันตรงหน้า

00:11:43.840 --> 00:11:45.720
แต่มันคือ ชีวิตในวันข้างหน้าของลูกเรา

00:11:46.400 --> 00:11:48.176
ให้พวกเธอมีเครื่องมือ

00:11:48.200 --> 00:11:50.296
เพื่อที่จะรับมือ และประเมิน

00:11:50.320 --> 00:11:53.576
กับอันตรายที่เราปกป้องให้ลูกไม่ได้

00:11:53.600 --> 00:11:57.480
หรือปัญหาทั้งมวลที่เราไม่อาจชี้แนะ
ในยามที่เราไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว

00:11:58.160 --> 00:12:00.616
ทุก ๆ อย่างที่ลูกของเรา ณ ที่แห่งนี้

00:12:00.640 --> 00:12:02.016
และแห่งหนใดก็ตามบนโลก

00:12:02.040 --> 00:12:03.840
จะเจอในชีวิตวันหน้าของพวกเธอ

NOTE Paragraph

00:12:06.200 --> 00:12:07.440
จะว่าไปแล้ว

00:12:08.400 --> 00:12:11.176
สถิติโลกของการคลานในตอนนี้ --

NOTE Paragraph

00:12:11.200 --> 00:12:13.576
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:12:13.600 --> 00:12:16.640
คือ 56.6 กิโลเมตร

00:12:18.520 --> 00:12:21.976
และฉันอยากเห็นเด็กผู้หญิงสักคน
มาทำลายสถิตินั้น

NOTE Paragraph

00:12:22.000 --> 00:12:28.356
(เสียงปรบมือ)