WEBVTT

00:00:00.229 --> 00:00:01.700
บั๊กที่มองไม่เห็น

00:00:01.700 --> 00:00:03.429
เขียนโดย กีกี้ พรอตส์แมน

00:00:03.429 --> 00:00:07.649
ภาพโดย ไมค์ เมเซอร์และกีกี้ พรอตส์แมน

00:00:07.649 --> 00:00:08.879
นี่คือจัสมิน

00:00:08.879 --> 00:00:12.730
เธอเปิดบริษัทล่าบั๊ก
ที่ใหญ่ที่สุดในโค้ดวิลล์

00:00:12.730 --> 00:00:16.630
บริษัทนี้ดังเรื่องปกป้องชุมชนให้ปลอดภัย

00:00:16.630 --> 00:00:20.480
เมื่อเช้า เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น!

00:00:20.480 --> 00:00:24.910
มีคนเปิดประตูห้องบั๊กทิ้งไว้
ทำให้มีบั๊กมากมายหลุดเข้าเมือง

00:00:24.910 --> 00:00:27.970
ก่อนมีงานแสดงพรสวรรค์พอดี

00:00:27.970 --> 00:00:30.109
"ฉันจ้างนายมาเพื่อการนี้แหละ"

00:00:30.109 --> 00:00:31.539
จัสมินกล่าวกับเจดี

00:00:31.539 --> 00:00:36.760
"ถ้าเราเก็บบั๊กได้ไม่หมดก่อนบ่ายสาม
ดปรแกรมนี้ล่มแน่นอน!"

00:00:36.760 --> 00:00:40.770
"ไม่น่ามีปัญหานะ" เจดีกล่าว พลางมองรอบ ๆ

00:00:40.770 --> 00:00:43.960
"เห็นตรงนี้นิดนึง แล้วก็ตรงนู้นนิดนึง"

00:00:43.960 --> 00:00:49.010
"อ๋อ นี่ก็แค่บั๊กที่เท่ามองเห็น" 
จัสมินกล่าว

00:00:49.010 --> 00:00:52.430
"บั๊กพวกนี้ควบคุมง่าย"

00:00:52.430 --> 00:00:56.329
"บั๊กที่มองไม่เห็นต่างหาก
ที่สร้างปัญหามากที่สุด"

00:00:56.329 --> 00:00:59.750
"บั๊กที่มองไม่เห็นนั้นหายากกว่า"

00:00:59.750 --> 00:01:05.330
"มันจะแอบในส่วนที่เราไม่คิดว่ามันจะแอบ
และทำให้ทุกอย่างแย่ลง"

00:01:05.330 --> 00:01:07.350
"จนทุกอย่างพังหมดเลย"

00:01:07.350 --> 00:01:09.680
"โอ้ ไม่นะ" เจดีตะโกน

00:01:09.680 --> 00:01:13.020
"เราจะจับครบทุกตัวทันเวลา
แล้วให้งานรันต่อได้ยังไง"

00:01:13.020 --> 00:01:20.150
"ไม่ต้องห่วง
เดี๋ยวฉันสอนวิธีหาบั๊กที่มองไม่เห็นให้"

00:01:20.150 --> 00:01:22.740
"ก่อนอื่น ต้องเช็คก่อนว่า
มันไม่อยู่ตรงไหน"

00:01:22.740 --> 00:01:25.750
"ลองเดินดูตามถนน"

00:01:25.750 --> 00:01:28.010
"ก้าวแรก ปกติดีไหม"

00:01:28.010 --> 00:01:30.930
"ก้าวที่สอง ปกติดีไหม"

00:01:30.930 --> 00:01:32.520
"แล้วก้าวที่สามล่ะ"

00:01:32.520 --> 00:01:37.850
"ไล่ดูตามทางทีละก้าว
จนกว่าจะเจอสิ่งที่ไม่ปกติ"

00:01:37.850 --> 00:01:40.330
"เจ้าบั๊กมันซ่อนตรงนั้นแหละ"

00:01:40.330 --> 00:01:44.040
"พอรู้ว่ามันอยู่แถวไหน ก็หาตัวมันให้เจอ"

00:01:44.040 --> 00:01:46.740
"ก็ตั้งชื่อให้มันแล้วพูดชื่อมันดัง ๆ"

00:01:46.740 --> 00:01:49.970
"พอพูดเท่านั้น ก็จะบังเกิดเวทมนตร์"

00:01:49.970 --> 00:01:55.600
"เจอเจ้าบั๊กแล้ว!"

00:01:55.600 --> 00:01:59.417
ทีนี้ก็แก้ปัญหาที่บั๊กก่อไว้"

00:01:59.500 --> 00:02:01.750
"เร็วเข้า จัสมิน! เกือบบ่ายสามแล้ว""

00:02:01.970 --> 00:02:05.550
"ยังไม่เจอแมลงตัวใหญ่เลย" จัสมินกล่าว

00:02:05.550 --> 00:02:07.810
"แต่โหลของฉันเต็มแล้ว"

00:02:07.810 --> 00:02:10.258
"นายต้องหาเองแล้วหละ"

00:02:10.258 --> 00:02:14.250
"เจดีเดินตามทางอย่างกังวล"

00:02:14.250 --> 00:02:19.130
"ก่อนอื่นต้องเช็คก่อน
ว่ามันไม่อยู่ตรงไหน" เขากระซิบบอกตัวเอง

00:02:19.130 --> 00:02:22.810
"ก้าวแรก ปกติดีไหม"

00:02:22.810 --> 00:02:23.810
"ปกติ"

00:02:23.810 --> 00:02:27.090
"ก้าวที่สองปกติดีไหม"

00:02:27.090 --> 00:02:28.090
"ปกติ"

00:02:28.090 --> 00:02:30.549
"แลวก้าวที่สามล่ะ"

00:02:30.549 --> 00:02:31.549
"ไม่!"

00:02:31.549 --> 00:02:35.719
"พอรู้ว่ามันอยู่แถวไหน ก็หาตัวมันให้เจอ"

00:02:35.719 --> 00:02:37.150
"ก็ตั้งชื่อให้มัน

00:02:37.150 --> 00:02:39.230
แล้วพูดชื่อมันดัง ๆ"

00:02:39.230 --> 00:02:42.900
"บั๊กทำให้ไฟไม่ทำงาน
ฉันจะเรียกมันว่า สปาร์คกี้"

00:02:42.900 --> 00:02:44.530
"ได้ผล!

00:02:44.530 --> 00:02:47.180
ฉันเจอบั๊กแล้ว!"

00:02:47.180 --> 00:02:50.670
ทีนี้ก็กำจัดบั๊กและแก้ปัญหาที่มันก่อ

00:02:50.670 --> 00:02:53.290
ทันเวลางานแสดงพรสวรรค์พอดี

00:02:53.290 --> 00:02:56.829
เจดีทำให้จัสมินภูมิใจมาก ๆ

00:02:56.829 --> 00:02:59.800
ตอนนี้ทั้งเมืองได้รู้ถึงความผิดปกติ

00:02:59.800 --> 00:03:03.340
ให้พวกกำจัดบั๊กทำงานดีกว่า!

00:03:03.340 --> 00:03:04.560
จบ!